zły dotyk boli przez całe życie - Netkobiety.pl

Kłapouszku, cokolwiek nie powiem, trudno jest wyrazić słowami odczucia po przeczytaniu Twojej smutnej historii! Takiej olbrzymiej krzywdy jaka Cię spotkała, Ciebie niewinną spokojną istotę, bezbronne maleństwo, nie umiem skomentować. A człowieka, który Ci to zrobił nie znam, ale go nienawidzę! Nie wyobrażam sobie jak można przez tak długi czas krzywdzić własne dziecko, i mama ,która niczego się nie domyślała, i lekarze, którzy nic nie rozumieli i nie porafili zaradzić dziejącej się krzywdzie! Nie, Ty nie jesteś niczemu winna, absolutnie niczemu, winny jest tylko On, ten człowiek, który przez tyle lat Cię krzywdził. Jedyną winą jak ajest po Twojej stronie jest niewinność. Kochana, musisz być silna i nie dac się już tym razem własnym myślom, bo nad nimi możesz zapanować. Nie mogłąś zaradzić dziejącemu się złu, al espróbuj zaradzić złym myślom i powrotom smutnych wspomnień. Niech to przestanie się rozgrywać, nie ch te wspomnienia zginą i przepadną, zostaną daleko w tyle, byś mogła rozpocząć nowe życie pozbawione krzywd. Byś była silną i pewna siebie kobietą. Te które są pewne, zapewne gdyby przeżyły coś podobnego szybko straciłyby swoją pewność, zapewne też zaczęłyby winić siebie, za grzechy które działy się wobec nich ale wbrew ich woli. Kłapouszku, trzymaj się dzielnie, będę mocno trzymać kciuki za pomyślność terapii!Pozdrawiam bardzo serdecznie!

Ja sie popłakałam... Okrutna historia i tak bardzo nie wiem co powiedzieć Ci kochany Kłapouszku !!! My kobiety musimy być silne, ale ty byłaś bezbronnym dzieckiem, kiedy to wszystko sie wydarzyło i w perspektywie tego okrucieństwo jakie popełniła wobec Ciebie bliska osoba jest tysiąckroć bardziej przerażające niż w innych wypadkach. Nie wiem co Ci powiedzieć bo słowa stają mi w gardle - ale wiedz ,ze jesteś wspaniałą , młodą kobietą i masz przed sobą jeszcze całe, wspaniałe życie. Życzę Ci tego z całego serca !!!

Jestem tak bardzo przerażona że opowiedziałam tą cząstkę siebie i ucieszona że przyjeliście mnie do siebie że mam w głowie wielki natłok myśli i poprostu żegnam się z Wami bo musze troche pobyć sama ze sobą...

Oto są przyjaciele...

                                 Kłapouchy

sama nie wiem co napisac-poplakalam sie!!!!!!!!!!
czlowiek uwaza ze ma problem z facetem ale to nie jest zaden problem w porownaniu do twojego...
nic nie potrafie poradzic,jedynie-trzymaj sie mocno i uwierz w siebie,a takich jak ten typ dac do kamieniolomow bo wiezienie to kara za mala...

poznałam niedawno dziewczynę,która przeszła dokładnie to samo co ty,też miała i ma do tej pory problemy z samoakceptacją,i przystosowaniem się.Chodziła na terapię,ale było dobrze puki tam była,teraz jak jest wśród ludzi ciężko jest jej żyć,próbuje założyć rodzinę ale choć robi to małymi kroczkami ciężko jest jej funkcjonować.Dużo z nią rozmawiałam i wiem dlatego  co czujesz.Naprawdę bardzo ci współczuję .
Pozdrawiam cię bardzo gorąco , i wierzę że wszystko się ułoży tylko wiedz że do tego trzeba dużo czasu i cierpliwości.Na pewno nie ty jesteś tu winna,i nie ty powinnaś ponosić karę za to co się stało.Podnieś głowę do góry dziewczyno,i spróbuj żyć zasługujesz na wszystko co najlepsze w życiu i tego ci z całego serca życzę.

ciężko jest to nawet czytać, co dopiero przeżywać... slowa pocieszenia, wsółczucia nic nie dadzą, bo jest to zbyt ciężkie przeżycie, jak widać, by o nim zapomnieć szybko... to smutne, że krzywdę wyrządził Ci ktoś, w kim powinnaś mieć oparcie, ktoś, kto powinien Cie chronić...

ja mam tylko jedno pytanie :
gdzie była reszta rodziny ??
gdszie pedagodzy,m nauczyciele, lekarze ?!
wszyscy ślepi ?!!

kastracja pedofilów to jak najbardziej trafiony pomysł.
popieram ją w stu procentach.
nie wierzę, by ktoś z tak wypaczoną psychiką jak pedofil potrafił się zresocjalizować po kilku latach w więzieniu.

a Tobie, Kłapouchu, życze pomyslności terapii :*
jesteśmy z Tobą .

Potworne. mam pięciomiesięczną córeczkę, gdyby mój mąż zrobił coś takiego, a ja dowiedziałabym się o tym, zabiłabym go. mam nadzieję, że uda Ci się z tego otrząsnąć. Twój ojciec to j...y s...urwiel, mam nadzieję, że będzie zdychał w męczarniach. za pedofilię faktycznie nie powinno się kastrować chemicznie, powinna byc karan śmiercią.

popłakałam sie strasznie:((((Boże jak na swiecie moga zyc takie potwory???nie umiem tego pojac...Życze Ci tego co najlepsze, bo na to wszytko zasługujesz///....

To naprawde straszne co ci spotkało w zyciu, bylas taka niewinna i bezbrona, nawet nie potrafie sobie tego wyobrazic....Teraz to pewnie tez nie jest dla ciebie łatwe, ale nie poddawaj sie i pamietaj, ze sa jeszcze na swiecie ludzie,ktorzy nie sa zli i moga ci pomoc.Serdecznie pozdrawiam

Klapouchy,
Jest mi niezmiernie przykro, ze spotkala Cie taka tragedia w zyciu i nasze slowa niczego nie zmienia. Ale wiedz, ze to co zrobil Ci ojciec nigdy nie bylo, nie jest, i nie bedzie twoja wina. Nie wyobrazam sobie tego, co rodzic potrafi zrobic wlasnemu dziecku. To takie nieludzkie. Twoj ojciec powinnien spedzic w wiezieniu reszte swojego marnego zycia! Zycze Ci powodzenia w terapi, mam nadzieje, ze kiedys znowu odnajdziesz siebie i bedziesz w stanie normalnie zyc. Pozdrawiam cieplutko.

Nie potrafie przeczytac twojej historii do konca...Nie mam pojecia co czujesz ale klapouszku trzymam za Ciebie kciuki.Jestes niesamowicie  dzielna!!!Brak mi słow i chociaz niewiele Ci napisze to wiedz,ze kiedys los sie odwróci...
Trzymaj sie cieplutko:-)

Witaj Kochana!
Pewnie nie powiem ani nic nowego, ani nic mądrego... Będę trzymać kciuki żebyś zaznała w życiu choć odrobinę spokoju i szczęścia. Jestem pewna, że żadnej z nas nawet do głowy nie przyszło, żeby Cię potępić! Nie jesteś niczemu winna, nikt tak nie myśli...
Serdecznie Ci współczuję! Trzymaj się ciepło!

Kłapouszku ja jak cała reszta niestety nie powiem Ci nic nowego ale prosze Cię  żebyś uwierzyła  że nie wszyscy ludzie są tak okrutni, dobrzy też istnieją tylko musisz w to uwierzyć  i mam nadzieje że kiedyś będziesz mogła spojrzeć w lustro i powiesz OTO JA ŚWIETNA DZIEWCZYNA tego Ci życze z całego serca  pozdrawiam najserdeczniej jak moge

Kolejny raz zadałam sobie pytanie co musiałoby się stać aby wybaczyć i zapomnieć krzywdy jakie wyrządzili mi rodzice i wtedy przeczytałam Twoją historię.Tylu dorosłych i ani jednej która stanęła by w Twojej obronie.Nie wiem czy powinnam tutaj o tym pisać ale tak naprawdę kto jest bardziej winny -ojciec zboczeniec-czy matka która wie o koszmarze swojego dziecka i nic z tym nie robi?Znam te uczucie osamotnienia,lęku,wstydu.Gdy byłam sama z ojcem w domu zamykałam się w pokoju i chciałam zniknąć,starałam się być cicho żeby mnie nie słyszał.Powiedziałam matce zwyzywała mnie od najgorszych.Kilka lat temu siostra mi się zwierzyła że ją spotkało to samo a wczoraj zadała pytanie -Dlaczego mnie to spotkało.Chyba byłam zła?(Nie ,nie byłaś zła.Byłaś cudownym dzieckiem o twarzyczce anioła .Śliczna ,ufna i tak bardzo zależna od nich tj dorosłych.Byłaś prawdziwym darem)Każde dziecko jest darem ...

A co znaczy-wiele tej historii nie trzyma się kupy?

Hej. Przeczytałam twoją historię i odpowiedzi innych. I może mnie znienawidzicie ale nie napiszę trzymaj się, będzie dobrze. Nie napiszę, kiedyś zapomnisz,  wszystko minie i będzie lepiej. Bo tego nie wiem, ani ja, ani podejrzewam nikt a tym bardziej ty. Ale napewno napiszę że żadne dziecko, skrzywdzone przez kogokolwiek nie jest winne i nie zasługuje na coś takiego. Jedno wiem napewno. Wiem jak się czujesz. Powiem Ci, że jesteś cholernie ale to cholernie odważną dziewczyną, że potrafiłas po wielu latach otwarcie komuś o tym powiedzieć, przyznać się do tego,że będąc małą dziewczynką bałaś sie płakać i  krzyczeć tak mocno aby ktoś cię usłyszał i obronił. Ja niestety tego nigdy nie zrobiłam. Nikt (teraz jedynie wy bo mnie nie znacie) nie wie, że przez wiele lat wujek wykorzystywał mnie. A ja do dziś trzymam to w tajemnicy i udaję, że żyje. bo to jest tylko wegetacja. Mam męża i córkę, której ograniczam kontakty ze swoim ojcem. Nie pozwalam jej przytulać, brać na kolana, bo boję się że ją skrzywdzi. Choć jest dobrym ojcem. Nienawidzę wujka ale kiedy dochodzi do spotkania miedzy nami to udaje że nic się nie stało i normalnie z nim rozmawiam. Poprostu jest mi wstyd. Dlatego wiem jak się czujesz, że wstydzisz się o tym mówic i jak ci jest ciężko. Napisze tylko. TRZYMAJ SIE.  A i jeszcze jedno: może przez opisanie swojej histori pomożesz innym kobietom, które się otworzą i ujawnia swoje leki. Mi pomogłaś. DZIEKUJĘ.

Dziękuję ci za te wszystkie słowa iznalezienie książki. Jak będę miała okazję to sobie ja kupię i napewno przeczytam. Chciałam wam jeszcze coś powiedzieć. Wujek ma jeszcze 4 dzieci i 5 wnuk ow. Wiem że robił to tęż najmłodszej swojej córce bo ciocia nie raz go złapała. Czy nie powinien siedziec w więzieniu. Teraz opiekuje sie wnukami w ty też wnuczkami. Jaka jest gwarancja ze ich nie krzywdzi. Nie mogę na to patrzeć. czuję się jakbym się przyczyniała do ich krzywdy bo nic nie robie. Siedzę cicho jak wszyscy. A dzieci może cierpią.

Cóż jak wiele z was ja też wiem że połowa rodziny kryje kuzyna który mnie krzywdził i nie tylko mnie.
Jego własna siostra wzięła go na chrzestnego własnego syna a pamiętam jak obserwowałam jak on staje się nie ufny, nikomu na kolana nie usiadł. Boże  obserwowałam jak zachowywał się tak jak ja kiedyś, przez długie lata. Jestem pewna ze go krzywdził jestem na sto procent.A nienawidzę siebie za to że milczałam, że  nic nie zrobiłam, a może zrobiłam za mało.
Anonimowo zgłosiłam jego matce uważaj, cóż nie dawała na wakacje tam syna dobre i to.
W rodzinie poruszyłam ten temat żeby  nie dawać tam dzieci bez opieki. Nie dają.
Nie wiele , temu małemu chłopcu już nie zmienię przeszłości, dziś on ma 17 lat żadnej dziewczyny  nie miał, unika kobiet, jest zdziczały.Przez moje milczenie , rani mnie to dzień po dniu ostro do krwi.
Ktos tu pisze zapomnicie , hmmm nie zapomniałam, w tłumie dostaje paniki.
Nie cierpię gdy obcy mężczyźni np w sklepie przebywają zbyt blisko, zawsze dusze się wtedy jestem spięta, i cała drżę.
Po terapii u psychologa  przestałam myśleć o tym co dziennie, teraz przykryte te wspomnienia koszmarne  kurzem.
ale reaguje w tłumie i wtedy wychodzi ze mnie mała bezbronna dziewczynka sama wśród złych ludzi.

Aż nie wiem co napisać.... pamiętaj, że to nie Twoja wina... Przecież Ty nic złego nie zrobiłaś.  Gdzie byli inni ?
Trzymaj się cieplutko! Jeszcze będzie dobrze pozdrawiam

hej,
ja miałam podobną historię. Po jej przeczytaniu miałam łzy w oczach i ciarki na plecach.
Na szczęście moja historia nie jest związana z ojcem, a kuzynem mojej matki.
Zaczęło się u babci na wakacjach. Niewinnie, a on nie miał nawet 18 lat. Ja miałam 6 a moja siostra 5. Jak zaczął to robić: dotykać, wciskać język to potwornie się bałam, aby nie stało się to mojej siostrze. Na szczęście trwało to tylko jedne wakacje, ale w mojej głowie tkwi do końca życia. Ryczę teraz myśląc o tym. Wiele razy myślałam, że to moja wina. Zamknęłam się. Od dobrej uczennicy w złą i znów powrót do tego lepszego zachowania. Nikomu się nie przyznała, aż do 24 roku życia, gdy miałam przygodę z facetem, który miał żonę, a ja o tym nie wiedziałam. Powiedziałam wtedy mojej ciotce, która myślałam, że mnie zrozumie. Wysłuchała. Tak samo było z siostrą choć nawet gorzej, zapytała czy sobie tego nie wymyśliłam. Potem był narzeczony, który wysłuchał, a nie słyszał. Potem znów depresja i ucieczka w naukę, czasem alkohol i zabawę z totalnym unikaniem facetów, wprost gnębieniem ich, patrzeniem z góry i wyśmiewaniem. Paradoksalnie pracuję z samymi facetami. Nie myślę o tym zbyt często, ale gdy przypominam sobie i patrzę na relacje z innymi ludźmi to wiem jak wielki ma to wpływ.
Nie powiedziałam rodzicom bo wiem, że mój ojciec by go zabił. Pytałam go kiedyś z ciekawości co by zrobił gdyby wiedział, że jakiemukolwiek dziecku dzieje się krzywda, powiedział wtedy: zabiłbym. Ale nie przyznałam mu się.
Moi rodzice wraz s siostrą byli na jego ślubie i weselu. On teraz 33 lata albo więcej, dziewczyna 25, a zaczęli się spotykać gdy ona miała 14.. ciekawy zbieg okoliczności. Ale wracając do tego bólu i ślubu. Przez chwilę zastanawiałam się czy w tym nie uczestniczyć, nie wykonać tańca z panem młodym i wyrzucić mu wszystko. Wyobrażałam sobie jaką by miał minę, jakby się zachował. Najgorsze jest to, że moja matka bardzo go lubi (jest jej chrześniakiem) więc go czasem w domu przyjmuje. Na szczęście nie muszę w tym uczestniczyć już więcej bo nie mieszkam z rodzicami. Pamiętam jak w tym roku był. Widziałam, że patrzył na mnie i wiedział, że nikomu nie powiedziałam. Widać to było po jego oczach minie i jak pewnie na mnie patrzył.
Pierwszy raz mówię o tym w takim miejscu. Staram się radzić z tym sobie, ale czasem nie wychodzi. Nie umiem się odnaleźć i szukam nieświadomie trudnych mężczyzn. Właśnie próbują skończyć związek jako kochanka, ale to w innym poście jest.

Rozryczałam się porządnie. Jeżeli nie ma w tym składu ani ładu to przepraszam, ale emocji było zbyt wiele i jest ich nadal. Mam 27 lat, skończyłam trudną szkołę, mam męską ale bardzo ciekawą pracę, wszyscy z mojej rodziny są ze mnie dumni bo mi się udało, bo osiągnęłam na swój wiek wszystko, ale przez tą całą sytuację NIE UMIEM SOBIE PORADZIĆ ZE SOBĄ.

Też jestem nerwowa, do facetów wyniosła i udaję, że nic się nie stało i jest wspaniale. Udaję przed wszystkimi, że życie jest takie cudowne i szczęśliwe, tylko w środku siebie obwiniam.. nie jestem szczęśliwa.

Kłapouchy napisł nam bardzo odważnego posta,juz samo pisanie jaka to straszna walka ze wpomnieniami z uczuciem wstydu przeplatany strachem..Jestes bardzo odwazna osobą,podziwiam Cie ze otworzyłas sie przed nami bo wiem ile to dla Ciebie znaczy.Całe przezycia ktore trzymałas w sobie w "sekrecie" zaczełas ujawniac..na terapi teraz nam..nie załuj ze otworzyłas sie przed nami bo to Twoj osobisty sukces!Wspomnien niepozbedziemy sie, ale mozemy na nowo zaczac z nimi zyc......pomału,małymi kroczkami ..zły dotyk sie juz skończył!! zostało to..to co przed Nami.. stworzymy sami!!
Kłapouszku odezwij sie!!!

miałam 6 lat jak moi rodzice umarli.Mnie i młodszą siostrę zabrała ciotka pod swój dach ale u niej non stop alkohol się lał wiec oddała nas do domu dziecka. Po dwóch latach zostałyśmy adoptowane. Niby wszystko na początku było oki ale jak zaczęłam miesiączkować to się zaczęło. Ja nie jestem w stanie o tym pisać wyparłam to wszystko.Bardzo często "tatuś" był w domu bez żony ona ciagle gdzieś jeżdziła  wiec nie miałam mozliwosci uciec doszło do tego jak juz mnie dorwał to leżałam jak kłoda i wyłączałam swój mózg. trwało to 21 roku życia uciekłam z domu do przyjaciółki. Nawet teraz mało pamietam badź niechce pamiętac mam wrażenie że to działo się obok mnie.Nie wierze w siebie boje sie walczyć o swoje ogólnie jestem uległa.  Jedna pani psycholog powiedziała ze mam silna osobowosc i ciężko mnie zniszczyć, potem powiedziała żeby terapia miała jakis sens to muszę przyść z "tatusiem" ona z nim musi porozmawiać i tyle z mojej terapii. Mam rodzine męża dzieci staram sie jak mogę normalnie żyć ale jest trudno. Kochane moje molestowane dziewczyny jestem z wami i wiem co się czuje przez całe życie. Co do kastracjii niestety dla mnie to nie istnieje adekwatną karą za taką zbrodnie powinna być śmierć bo my juz dawno umarłyśmy w środku.

Człowiek największym katem i oprawcą.
Jak takie coś może spotkać kogo kolwiek,dla takich "ludzi" to nawet piekło to za mało!!
Odnajdź siebie życzę Ci z głębi serca :*

Aż się wierzyć nie chce, że człowiek człowiekowi może zgotować taki los, a co najgorsze najbliższy. Ojcec, który powinien chronić i wskazywać ścieżki życia. Gdzie była matka? Dlaczego matka, sąsiedzi, szkoła nie widzieli co się dzieje.To rzeczywiście sytuacja, której  nigdy bym nie wybaczyła. Mój boże, a ja myślałam, że to ja miałam trudną sytuację w dzieciństwie, bo musiałam pracować. Wstydzę się bardzo tego, że napisałam taki post.Kłapouchu musisz jeszcze wiele popracować z psychologiem, najlepiej gdzieś daleko od twojego domu, musisz sie otworzyć, a tutaj na Forum wyrzuć z siebie wszystko. Pamiętaj , to nigdy nie byla twoja wina, to ojciec zbrukał całe twoje życie, odebrał twoja niewinność. Tak się zastanawiam, jak taki potwór żyje, rozmawia z ludźmi, a może też dyskutuje nt,innych  polskich Fritzów?Takim ojcom powinny być odbierane dzieci. Nie mogę nic wiecej powiedzieć, bo napisałabym na pewno niecenzuralnie, ale wykastrować chemicznie to narazie najlepsze. Jak ktoś tak bliski mógł tak mocno skrzywdzić.

Tyle nas i ciągle czytam o kolejnych...o bezbronnych dzieciach...
Tak mi przykro, smutno, tak mi nas wszystkich żal, a jednocześnie tak szczerze NIENAWIDZĘ. Uwierzcie mi, ze gdyby nie wizja kary, to zarżnęłabym jak świnie tego, który zniszczył mi życie.Bez żadnych wyrzutów sumienia.Każdej takiej gnidzie, życzę śmierci trwającej  lata, w najgorszych mękach, bez pomocy, rodziny, w samotności.
Moja gnida powoli zdycha, mam nadzieję, że zdychanie go boli.
Męczył mnie około 10 lat.

wzruszyła mnie twoja opowieśc straszne jesteś bardzo silna podziwiam się chciałabym z tobą popisac trochę choc całuje pozdrawiam