Nie czynię zła więc jestem dobry? - Netkobiety.pl

Allegro, a jakie jest Twoje zdanie w tej sprawie?
Dla ateisty przejawianie ogólnych zasad moralnych często jest wystarczające w utrzymaniu właściwych relacji z innymi. Nie jest im obca zdolność do poświęceń dla innych. Podobnie jest z niektórymi ludźmi przynależącymi do jakiejś religii. Zaś uprzejmość to cecha wyuczona, która ułatwia nam wszystkim, żyć bezkonfliktowo. Czy to jednak wystarczy, by nas nie dręczyło nasze sumienie? A przecież wszyscy je mamy, obojętne czy wyznajemy jakąś religię czy nie.
Można być dobrym w swoich oczach, ale jeśli szczerze wierzymy w Boga to musimy być dobrzy w Jego oczach. Wiąże się to z poznaniem Jego mierników i dostosowaniem do nich swego życia. A ponieważ Bóg kieruje się wznioślejszymi miernikami niż ludzie, nie można liczyć , że to On dostosuje się do naszych zasad. Tak więc, nie robienie komuś czegoś złego to za mało. Uprzejmość  także nie wystarczy, by stać się przyjacielem Boga.
Zasada o miłości do bliźniego jest prawdziwym wyzwaniem.

Eee tam. Wiadomo, że niekrzywdzenie innych jest dobre, a sprawianie komuś bólu i problemów jest złe. Jeżeli człowiek czuje i potrafi postawić się w cudzej sytuacji, to wie czego chciałby uniknąć. "Nie rób drugiemu, co tobie nie miłe."

Czy zaniechaniem zła jest tylko niesprawianie komuś bólu i problemów? A co z czynem w postaci zaniechania?
Czy zaniechaniem zła jest to, że ktoś nie wystawi okruchów ptakom odwiedzającym parapet jego okna w czasie ostrej zimy, że nie zareagował, kiedy bezpański pies rozszarpywał żywcem kota? Czy zaniechaniem zła będzie nieodwiedzenie  chorego, samotnego, sędziwego sąsiada spod piątki lub niewysłanie "paczki z darami" dla głodujących lub uciekających przed niechybną śmiercią z rąk sąsiedniego plemienia afrykańskich dzieci?
Coś mi się wydaje, że nikt przy zdrowych zmysłach nie chciałby być postawiony w sytuacji istot wymienionych w tych przykładach.
Pytanie jest takie- Co można zrobić i gdzie jest nasza granica?. A dla każdego jest ona inna. Dlatego dalej twierdzę, że z tą odpowiedzią na pytanie postawione w temacie "nie jest tak fajnie, jak się wydaje".
Alterum non laedere to cenna wskazówka, ale czy wystarczająca?

Czy rzeczywiście pojęcie dobra i zła są względne? Jezus wiedział , że nie ma człowieka , który nie grzeszy. A czego uczył? Pokory.
Choć jest drugą pod względem rangi osobistością we wszechświecie to zgodził się być niższym od aniołów, urodzić się jako bezradne niemowlę, podporządkować niedoskonałym rodzicom i w końcu umrzeć niczym pogardzany przestępca. Ileż to wymagało pokory? Czy wierzący w niego ludzie powinni go naśladować? Tak , chociaż nie jest to łatwe. Czy jednak Jezus chciał być nazywany "dobrym"? Nie, bo choć był wzorcem dobroci uznawał fakt, że w najwyższym stopniu dobry jest tylko Bóg. Czy to znaczy , że nie potrafimy przejawiać dobroci? Skądże, ale nabywając wiedzę o Bogu i Jezusie uczymy patrzeć się na siebie w sposób rozsądny i zrównoważony. To natomiast pomaga nam w okazywaniu innym miłości.
Jeśli nienawidzimy zła , to nie pozwolimy , by w naszym sercu rozwinęło się to co niewłaściwe. Tylko czym jest to "niewłaściwe"?
Wszystko zależy co kto stawia na pierwszym miejscu w swoim życiu. Według Biblii "niewłaściwe" to - pragnienia ciała i pragnienia oczu, i popisywanie się swoimi środkami do życia. Dlaczego? Gdyż to wszystko przemija, a zabiegając o takie rzeczy często oddalamy się od prawdziwego wielbienia Boga. A przecież czytamy "kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki" (1 Jana 2:17).
Apostoł Paweł w Liście do Rzymian 5:7 napisał :" Mało kto umrze za prawego; owszem za dobrego może i ktoś odważy się umrzeć". Czy zatem dobroć i prawość to to samo?
A co z nadstawianiem "drugiego policzka"? Czy Jezus uczył , że neguje prawo do obrony przed fizyczną napaścią? Nie, raczej uczył, że chrześcijanie nie powinni się mścić, oddawać wet za wet. Chciał wpoić zasadę ,że należy unikać kłótni , nie reagować na zaczepki i nie oddawać ta samą monetą. Co jednak , gdy bezpośrednio zagrożone jest nasze życie? Gdy ucieczka jest niemożliwa to według Biblii zaatakowany ma prawo odparować ciosy napastnika, a nawet go uderzyć, by go ogłuszyć lub obezwładnić. Celem będzie wówczas powstrzymanie ataku. Jeśli w takim przypadku napastnik zostanie poważnie zraniony czy zabity, jego śmierć będzie nieumyślna, a nie zamierzona.

Last- ładnie tutaj to wszystko opisujesz, ale myślę, że należałoby zwrócić uwagę na fakt, że homo sapiens nie wychodzi spod sztancy "wykonany na jednakowym poziomie". Myślisz, że do sparaliżowanego młodego chłopaka który codziennie widzi spacerujące młode pary trafi gadanie o "prawdziwym wielbieniu Boga" i "niewłaściwych pragnieniach ciała i oczu"? On by się prędzej zapytał za co ma wielbić tego Boga, który go tak urządził (stworzył). Doświadczając z biegiem czasu braku zainteresowania ze strony kobiet marzy o tym, aby któraś, chociaż na chwilę usiadła mu na kolanach, niekoniecznie w ubraniu, niekoniecznie bokiem ze złączonymi nogami- chciałby mieć z życia chociaż tyle, bo nic więcej mu nie zostało. I ja bym tego chłopaka zrozumiał.

Bóg nie stworzył ludzi kalekich lub w inny sposób ułomnych. Adam i Ewa byli stworzeniami doskonałymi, a choroby to skutek niedoskonałości. Niemoralne myśli mogą mieć ludzie w pełni zdrowi jak i chorzy, choroba nie ma pod tym względem znaczenia. Znaczenie ma to , że ludzie sparaliżowani[ ogólnie-chorzy] ,chcą tak samo jak zdrowi mieć rodziny, kochać i być kochanymi, a choroba niekiedy to uniemożliwia. Są także choroby układu nerwowego i człowiek nie potrafi obiektywnie ocenić sytuacji i istnienia Boga, lecz ludzie obciążeni tymi chorobami także nie są Bogu obojętni. Jezus będąc na ziemi, widział ułomność ludzi i chętnie ich uzdrawiał, przez co dał nadzieję wszystkim udręczonym chorobami, że mogą dostąpić trwałego uzdrowienia.

Autorko. Odpowiedz na Twoje pytanie jest zawarta w jednym znanym od dawna zdaniu:

Tolerancja zla rodzi zlo.

To co opisujesz to wlasnie ta tolerancja, żeby zla nie było potrzebna jest aktywna postawa. Wszyscy "nauczyciele" tak mowa wiec jeśli ktoś mysli inaczej, oznacza to ze po prostu albo nie zna zupełnie swojej wiary albo nie odrobil lekcji na jej temat (w sumie to jest to samo).