Fanatyzm, skutki i przyczyny - Netkobiety.pl

Według mnie, fanatyzm bierze się z religii i wiary źle pojmowanej, przeinaczonej celowo.
Osoby, które są gotowe posunąć się do takich czynów jak zabójstwo czy ogólnie przemoc w imieniu jakiejkolwiek ideologii są tylko pozornie silne. W rzeczywistości są bardzo podatne na manipulacje osób, którym chodzi już wcale nie o wiarę, ale bardziej przyziemne rzeczy jak władza i pieniądze. Poza tym powtarzają w swojej niewiedzy i ignorancji hasła, które pozornie wydają się religijne, a w rzeczywistość z samą istotą religii mają niewiele wspólnego. Myślę, że takie osoby są bardzo niedowartościowane, a możliwość dokonania czegoś, co z punktu widzenia ich samych i najbliższego otoczenia jest uznawane za heroiczne i budzące szacunek, daję im wiarę w siebie i tworzy sens życia.

Skoro temat został umieszczony w dziale poszukiwań duchowych i niejako to właśnie religie przyczyniają się do szczególnych przejawów fanatyzmu i ksenofobii ,to jako chrześcijanka odpowiem według mądrości biblijnej. Otóż, sama Biblia przyznaje ,że ludzie rodzą się z niepożądanymi cechami i wadami. Słowa te oczywiście odnoszą się do wszystkich, ale nie każdy okazuje innym bezsensowną wrogość. Jest ona czymś nabytym. Dlatego znany psycholog Gordon Willard Allport zauważył iż u niemowląt nie zauważono prawie żadnych oznak destrukcyjnych instynktów. Małe dziecko jest prostoduszne i reaguje prawie na każdy rodzaj bodźca i na każdą osobę. Zatem agresja, uprzedzenia i nienawiść to przede wszystkim postawy wyuczone. Tę łatwo dostrzegalną skłonność człowieka do uczenia się nienawiści wykorzystują ludzie pragnący ją krzewić. Warto wspomnieć o młodzieży z rodzin dysfunkcyjnych. Młodym cierpiącym z powodu braku bezpieczeństwa i kompleksu niższości, liderzy propagujący nienawiść zapewniają poczucie przynależności zaślepiając ich osąd przez zachęcanie do odrzucenia wszelkich zahamowań i fałszując rzeczywistość.
Nie można przeoczyć roli duchowieństwa. Religia mająca być źródłem miłości , życzliwości i troską o innych stała się główną przyczyną nienawiści, wojen i terroryzmu. Czy ludzkość kiedyś wyrwie się z tego błędnego koła? Wiadomo ,że na ziemi jest coraz więcej przemocy , którą podsyca niewiedza, fanatyzm i propaganda. Z Biblii dowiadujemy się ,że nie wszyscy będą skłonni zastosować się do słów Jezusa- "Miłujcie swych nieprzyjaciół". A jest to nie tylko środek zaradczy na nienawiść i uprzedzenia, ale jedyne skuteczne rozwiązanie. Skoro możemy nauczyć się nienawidzić, to równie dobrze możemy oduczyć się tego i nauczyć miłowania bliźnich. Zakorzeniona niechęć jest trudna do wyeliminowania, ale możliwa. Nie pomoże w tym rozpamiętywanie krzywd z przeszłości i odpłacanie złem za zło.

Fanatyzm wynika z silnego poczucia przynależności do jakiejś grupy i uzależnienia od niej. Wszelkie ograniczenia tej grupy i jej zasad stają się naszymi ograniczeniami (prawne, terytorialne), więc staramy się wyeliminować wszystko, co stoi na drodze do jedynowładztwa tej grupy, która daje nam jako jedyna szczęście. Fanatycy maja tylko jedno zajęcie, jedno hobby i jedną grupę znajomych - jest to dla nich cały świat i jego utrata wiązałaby się z utratą sensu ich życia.

Zupełnie błędnie zawężasz to pojęcie do religii. Fanatykami tez mogą być ateiści.
Fanatyk ma jeden poważny problem. Widzi swiat czaro-biało, a to jest niezgodne z rzeczywistościa. Fanatyk nigdy nie będzie ani dobrym wyznawcą religii, ani ateistą, bo bedzie zwalczał to co po drugiej ciemnej stronie. Zamiast kierować się swoim światopoglądem, być gotowym do poznawania nowego i weryfikowania swoich pogladów.  A na końcu byc gotowym do refleksji.

Samo sedno. Nie bez powodu mówi się, że fanatyzm jest ślepy.

Jak wyjaśnia SJP, fanatyk to "osoba żarliwie wyznająca jakąś ideę lub religię, skrajnie nietolerancyjna w stosunku do zwolenników innych poglądów", lub "ktoś, kto z pasją oddaje się jakiemuś zajęciu lub jest czyimś zagorzałym wielbicielem".

O ile pierwsze wyjaśnienie odróżnia fanatyka od fascynata nietolerancją, to druga definicja traktuje,że fanatykiem może być tak naprawdę każdy, kto w swoim życiu ma jakieś zainteresowania 

Czy chrystianizm rodzi fanatyków?
W CHRZEŚCIJAŃSTWIE nie brak różnych fanatyków — od takich, którzy się podpalają na znak protestu przeciwko jakimś posunięciom politycznym, do osób nietolerancyjnych wobec wyznawców innych religii. Przytoczmy jako przykład pierwszą wyprawę krzyżową, zorganizowaną z inicjatywy kościoła katolickiego w celu wyzwolenia Jerozolimy z rąk tak zwanych niewiernych. Rozpoczęły ją trzy bezładne zgraje, dopuszczające się wielu aktów przemocy, łącznie z pogromem Żydów w Nadrenii. Kiedy rycerstwu biorącemu udział w tej krucjacie udało się zdobyć Jerozolimę, żołnierze mieniący się chrześcijanami skąpali miasto w morzu krwi.
Opisał to H.G. Wells w książce pt. The Outline of History (Historia świata): „Rzeź była okropna. Krew pokonanych lała się strumieniami po ulicach, rozbryzgiwana przez galopujących jeźdźców. O zmierzchu krzyżowcy przerwali to żniwo śmierci, udali się do Grobu Świętego i ‛szlochając z nadmiaru radości’ złożyli krwią zbroczone ręce do modlitwy”.
W jednej z późniejszych krucjat, zwołanej przez papieża Innocentego III, urządzono masakrę pokojowo usposobionych albigensów i waldensów, którzy nie zgadzali się z naukami Rzymu i występowali przeciwko rozpasaniu duchowieństwa. O fanatyzmie, z jakim ich zwalczano, Wells pisze: „Tego było już za wiele dla Lateranu, toteż Innocenty III ogłosił krucjatę przeciw owym nieszczęsnym sekciarzom i zezwolił na werbunek każdego wędrownego rzezimieszka (...) oraz na dokonywanie wszelkich możliwych gwałtów na najspokojniejszych poddanych króla Francji. Relacje o okrucieństwach i ohydnych występkach popełnianych podczas tej wyprawy krzyżowej potrafią przejąć czytelnika głębszą zgrozą niż opowiadania o męczeństwie chrześcijan”.
Dzieje chrześcijaństwa wręcz roją się od fanatyków, którzy nierzadko byli winni najgorszych zbrodni. Jak więc widzimy, fanatyzm nie wydaje dobrych owoców. W dziele pt. New Standard Dictionary of the English Language (Nowy wzorcowy słownik języka angielskiego, wyd. Funk i Wagnalls, 1929) określono go jako „przesadną lub szaleńczą gorliwość”. Definicję tę poparto następującym przykładem: „Okrucieństwa, rozwiązłość i fanatyzm podczas wypraw krzyżowych nie miały sobie równych w historii”.
Ciekawe informacje zawiera też Webster’s Third New International Dictionary (Trzeci nowy międzynarodowy słownik Webstera, wyd. 1961), gdzie pod hasłem „fanatyczny” napisano, że przymiotnik ten pochodzi od łacińskiego słowa znaczącego „natchniony przez bóstwo”; w dalszej części objaśnienia czytamy: „1. opętany lub jakby opętany przez demona; szerzej: zwariowany, oszalały, obłąkany; 2. odznaczający się lub wykonywany z nadmierną gorliwością, będący jej wynikiem; przesadny, nierozsądny; zagorzały, zwłaszcza w kwestiach religijnych”. Czy w świetle tego prawdziwych chrześcijan można nazwać fanatykami?
ROZPOZNAWANI PO OWOCACH
Jak drzewo rozpoznaje się po owocach, tak ludzi pozwalają ocenić wyniki ich poczynań. Podkreślił to Założyciel chrystianizmu, Jezus Chrystus, który powiedział: „Nie może dobre drzewo rodzić złego owocu ani drzewo spróchniałe nie może wydawać szlachetnego owocu”. „Faktycznie więc ludzi tych rozpoznacie po ich owocach” (Mat. 7:18, 20).
Chrystianizm, religia założona przez Jezusa, to „dobre drzewo”, więc w przeciwieństwie do fanatyzmu nie może rodzić złych owoców. Jezus nigdy nie namawiał swych uczniów do tego, by sobie lub drugim zadawali cierpienia fizyczne. Przytaczając jedno z dwóch najważniejszych przykazań rzekł przecież: „Będziesz miłować swego bliźniego jak siebie samego” (Mat. 22:39). Jego naśladowcy mieli odnosić się życzliwie nawet do wrogów. Czytamy: „Stale miłujcie swych nieprzyjaciół, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, błogosławcie przeklinających was, módlcie się za tych, którzy was znieważają” (Łuk. 6:27, 28).
Prawdziwi naśladowcy Jezusa wyruszyli do ludzi różnych narodowości nie z ogniem i mieczem, lecz ze spisanym Słowem Bożym i dowodzili swych racji w sposób pokojowy. W drodze do obcych krajów nie towarzyszyły im oddziały zbrojne, niosące gwałt, tortury i śmierć tym, którzy nie chcieliby dać się ochrzcić. Chrześcijanie za przykładem swojego Mistrza głosili wszystkim dobrą nowinę o Królestwie Bożym i zachęcali ich do zastanowienia się nad orędziem zawartym w Piśmie Świętym. Plonem owej działalności były między innymi owoce ducha — „miłość, radość, pokój, wielkoduszność, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą” (Gal. 5:22, 23).
Tak samo jest dzisiaj. Chrystianizm wciąż wydaje dobre owoce. Społeczność chrześcijan nadal stanowi „dobre drzewo”, jakim była ponad 1900 lat temu, gdy powołał ją do życia Jezus. Nie może więc rodzić złych owoców — na przykład przemocy i nietolerancji, typowych dla fanatyzmu. Skąd zatem w chrześcijaństwie wzięło się tylu fanatyków?
Już apostoł Paweł ostrzegał, że nadejdzie czas, gdy pojawią się uzurpatorzy, którzy wprawdzie przybiorą miano chrześcijan, lecz nie będą zgodnie z tym postępować, a więc wydawać dobrych owoców. Do starszych z Efezu powiedział: „Wiem, że po moim odejściu dostaną się między was ciemiężycielskie wilki, nie obchodzące się czule z trzodą, a spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów” (Dzieje 20:29, 30). Odstępcy ci dali początek chrześcijaństwu, składającemu się dziś z setek skłóconych kościołów, których nauki jedynie z pozoru pochodzą od Chrystusa. W rzeczywistości są to „rzeczy przewrotne” — wymysły ludzkie, a nie prawdy ze Słowa Bożego. Właśnie wśród tych fałszywych chrześcijan rozpleniły się złe owoce, zrodzone przez fanatyzm.
CZY GORLIWOŚĆ CHRZEŚCIJAŃSKA JEST FANATYZMEM?
Prawdą jest, że fanatyzm to swego rodzaju gorliwość, ale gorliwość „przesadna lub szaleńcza”, a tym samym ‛nierozsądna’. Nie ma dla niej miejsca w chrystianizmie.
Biblia wielokrotnie zachęca chrześcijan, by postępowali rozsądnie. Na przykład w Liście do Filipian 4:5 zaleca: „Niech wszystkim stanie się znana wasza rozwaga”. Napomina ich też, by „o nikim nie mówili krzywdząco, nie byli czupurni, ale byli rozważni, przejawiając wszelką łagodność wobec wszystkich” (Tyt. 3:2).
Świadkowie Jehowy różnią się od większości rzekomych chrześcijan, ponieważ zachodzą do ludzi, chcąc podzielić się z nimi dobrą nowiną o Królestwie Bożym. Jednakże gorliwość, z jaką pełnią tę służbę, wcale nie upoważnia do nazywania ich fanatykami. Okazują chwalebny zapał w dziele, które sam Jezus zapoczątkował, a potem polecił podjąć swym uczniom (Mat. 24:14; 28:19, 20). Kto rezygnuje z różnych czasochłonnych zajęć, żeby jak najwięcej energii poświęcić głoszeniu o Królestwie, ten wcale nie jest fanatykiem. Przeciwnie, daje dowód, że pamięta, iż na wykonanie tej pracy pozostało niewiele czasu, i że docenia pilną potrzebę dopomagania drugim w poznawaniu życiodajnych prawd ze Słowa Bożego. Takie postępowanie jest nie tylko rozsądne, ale i pożyteczne.
Nie ma to nic wspólnego z fanatyzmem, który szkodzi drugim. Służy raczej umacnianiu wiary w Boga i Jego Słowo. Niesie nadzieję pogrążonym w rozpaczy, wyzwala ludzi z niewiedzy i przesądów religijnych, a osoby popędliwe i rozwiązłe przekształca w łagodnych i moralnie czystych chrześcijan. Te dobre owoce może wydawać tylko społeczność będąca „dobrym drzewem”.
Świadkowie Jehowy w ponad 200 krajach — również tam, gdzie ich religia jest oficjalnie zakazana — są lojalni wobec Boga, Wszechwładnego Pana, i Jego Królestwa. W żadnym wypadku nie można tego poczytywać za fanatyzm. Jehowa jest Najwyższym Władcą i Jemu chrześcijanie winni są posłuszeństwo, gdy zachodzi sprzeczność między Jego prawem a rozporządzeniami człowieka. W ustawodawstwie ludzkim zdarza się, że przepisy lokalne są anulowane przez decyzje władz centralnych. Tak samo dla prawdziwych chrześcijan tracą ważność nakazy sprzeczne z poleceniami Jehowy Boga, Pana całego Wszechświata. Ponieważ słudzy Boży nie mogą przestrzegać dwóch przeciwstawnych praw, idą za przykładem apostołów, którzy oświadczyli: „Słuchać jako władcy musimy raczej Boga niż ludzi” (Dzieje 5:29). Postępują rozsądnie.
Równie rozsądny jest stosunek Świadków Jehowy do świąt religijnych i państwowych, których nie da się pogodzić ze Słowem Bożym. Niebranie udziału w uroczystościach, obchodzonych przez większość mieszkańców danego kraju, wcale nie jest fanatyzmem. Odrębność Świadków wynika z tego, że idą za głosem sumienia, co stawia ich w jednym szeregu z pierwszymi chrześcijanami, którzy także nie uczestniczyli w różnych wówczas ogólnie przyjętych praktykach. I prócz tego Świadkowie Jehowy są gotowi uzasadnić każdemu swe stanowisko na podstawie Biblii (1 Piotra 3:15).
Niektórzy mogą uważać za fanatyzm to, że Świadkowie nie zgadzają się na transfuzje krwi, zabieg powszechnie stosowany przez większość lekarzy. I w tym wypadku chodzi o posłuszeństwo wobec prawa Bożego. Prawdziwym naśladowcom Jezusa Chrystusa nakazano, by „się powstrzymywali (...) od krwi” (Dzieje 15:28, 29).
Czy człowiek, który ze względu na przekonania nie poddaje się rozpowszechnionej aktualnie metodzie leczenia, jest fanatykiem? Osoby nie będące Świadkami Jehowy nie chcą przyjmować krwi z obawy przed zarażeniem się AIDS lub innymi chorobami. Czy więc Świadkowie Jehowy nie postępują rozsądnie, gdy życzą sobie, by ich leczono w sposób, który nie narusza ich sumienia?
Do jakich wniosków prowadzą powyższe rozważania? Wprawdzie Świadkowie Jehowy różnią się do większości ludzi i za wszelką cenę pragną być posłuszni Bogu, ale nie są fanatykami. Chociaż służą Mu gorliwie, nie jest to „przesadna lub szaleńcza gorliwość” człowieka opętanego przez demony. Nie sprawiają też wrażenia ‛zwariowanych, oszalałych’ ani ‛obłąkanych’. Nigdy nie krzywdzą siebie ani drugich w zapale religijnym. Na odwrót, zgodnie z tym, co Biblia mówi o prawdziwych chrześcijanach, żyją „ze wszystkimi ludźmi w pokoju” (Rzym. 12:18).
Zatem zbór chrześcijański, który był „dobrym drzewem”, gdy go w I wieku n.e. założył Jezus Chrystus, w dalszym ciągu wydaje dobre owoce. Jest więc niemożliwe, by chrystianizm rodził fanatyków.

Matt w moim słowniku jest " skrajny, bezkrytyczny, zwykle nietolerancyjny entuzjazm, wiara i oddanie jakiejś sprawie" SJP Bogusława Dunaja
dlatego pytam gdzie bo byłam ciekawa co to za słownik

u mnie fanatyka nie ma ale ten słownik jest dziadowy trochę mało haseł. nie ma fanatyka ale fallus jest taki mało użyteczny słownik

ja już nie mam sily czytac tych długich wypowiedzi dążących do zmasakrowania umysłu ludzkiego

Odkurzony temat. Wypowiem się jednak.
Fanatyzm religijny moim zdaniem bierze się stąd, że jego przedstawiciele nic na temat treści świętych ksiąg, nie wiedzą. Koran, to współczuciem dla niewiernych jest, bo Bóg jest jeden. Allach. Bogiem Mahomet nie był i nie jest. Prorokiem tylko. Jak Chrystus dla islamu.
Stary Testament jest drogą do chrześcijaństwa. Żydzi wiedzą swoje przy tym.  Myślę że każdy z tych naszych beretów i ortodoksów posiada Pismo Święte. Założę się jednak, że tylko na K + M + B odkurzane jest tylko.
I w katolicyźmie rzymskim, prawosławnym i innych odłamch chrześcijaństwa demagogów i nawiedzonych jest bez liku. Takoż w islamie
Lepiej słuchać interesownych, niż samemu interpretować dzieło Zbawiciela, proroka według mahometanizmu lub świętej księgi islamu Bo się nie chce, a poza tym, takim dziwnym językiem napisane...
Skutki zaś: "Modli się pod Figurą, a diabła ma za skórą.

Authority,
Jarosław nie jest fanatykiem, to cynik, który zaklapkowanie umysłowe części narodu wykorzystuje do swoich celów

Pewnie, że Jarek nie jest fanatykiem. Przecież słowem nie zareagował, gdy "ojciec" od pierników, bratową jego, wiedźmą nazwał. Pierwszą Damę!

Szczególnie fanatyków lgbt Wkrótce żeby dać odpór zalewowi tej propagandy trzeba będzie zacząć organizować jakieś marsze propagujące ideę zdrowego ciupciania między dwójką dorosłych, kobiety i mężczyzny.

Oczywiście, że może zwolnić i do regulowania tego procesu jest umowa pracy, regulamin pracodawcy, kodeks pracy. Pan Tomasz zatrudnił się w firmie Ikea żeby sprzedawać meble i z tego zakresu swoich obowiązków wywiązywał się ponoć wzorowo, otrzymując pochwały i podwyżki. Nie zatrudnił się żeby propagować propagandę lgbt czy w ogóle jakąkolwiek ideę. Firma Ikea postanowiła przymusić swoich pracowników do tzw. nowych standardów korporacyjnych przewidujących m.in., że pracownicy powinni zagadywać swoich współpracowników odmiennych orientacji żeby wykazać zainteresowanie ich życiem rodzinnym. No sorki ale to może wymyśleć tylko skandynawski debil z mózgiem wypranym w pralce lgbt. Co mnie interesuje życie osobiste kolegi/koleżanki z pracy? A jeszcze wychodzi na to, że trzeba ustalić jakiej konkretnie płci jest ten pracownik wg niego i grzecznie dostosować się do jego oczekiwań. Taka mała dygresja. W dzieciństwie pamiętam, że mieliśmy na ulicy taką Helę, która prawie codziennie była kimś innym. Nikomu to nie przeszkadzało, bo i tak każdy wiedział, że to przecież Hela Ponadto często wzbudzała duże zainteresowanie wśród dzieciarni, bo Hela nieraz wychodziła na ulicę dość niekompletnie ubrana, świecąc raz to cyckami w pełnej krasie, raz to staroświecką dziś czupryną na wzgórzu Wenery.
Wracając do meritum, pracownik przychodzi do pracy pracować, a nie wypytywać kolegów czy wczoraj zadupczyli w disco jakąś panienkę czy też jakiegoś chłoptasia w klubie dla homoseksualistów. Ani po to żeby pytać co tam u dzieci? Kogo, homoseksualistę?
No więc firma Ikea postanowiła zmienić reguły gry w czasie jej trwania i na ten temat trwała wewnętrzna dyskusja w firmie. Pan Tomasz wyraził swoje zdanie na temat nowych wymagań firmy. Czy posłużyłby się tym cytatem z Biblii czy nie i tak by go zwolnili, bo to korporacyjne matoły. Każda korporacja czy też ogólnie firma jest w stanie zwolnić każdego tak, że ten ani zipnie. Tylko właśnie często decydują o tym takie korporacyjne matoły, często pod presją wykazania się przed wyższą szarżą skutecznością, a już w takim przypadku... Moja żona to przerabiała kiedy takie korporacyjne matoły zwolniły ją z pracy dla pewnej korporacji. Ze wszystkimi szykanami, przy świadkach, z zamkniętymi drzwiami żeby nie uciekła przed wręczeniem wypowiedzenia. A potem elegancko przegrali w sądzie pracy Matoły oczywiście, bo mogli ją zwolnić bez żadnego problemu tylko trzeba to było rozpisać na kilka miesięcy, ale ktoś się chciał wykazać skutecznością w restrukturyzacji.

Tu myślę było dość podobnie i co więcej firma Ikea już się zorientowała, że w jej interesie nie leży medialne wypowiadanie się w tym temacie i zamknęli buzię w ciup. Powtarzam więc, że pewnie pan Tomasz dostanie po cichu ofertę rekompensaty za straty moralne, ktoś nadgorliwy z kierownictwa zostanie przeniesiony, dla pani rzecznik znajdą się inne wyzwania w firmie... Money is money

Ale mówi - gadaj z gejem, bo jak nie będziesz gadał, to on może będzie czuł się odrzucony. A jak mam w nosie czy gej czuje się odrzucony moim wyniosłym milczeniem Gej, jeśli przyszedł robolić przy skręcaniu z paździerza mebli, to niech się zajmie tym paździerzem, a nie tym czy ktoś aby wymownie nie milczy.

To odrób pan pracę domową i zacytuj...

Tak na marginesie, korporacje zajęły się tematyką lgbt z prostego powodu. Robią sobie takie ładne papierki, że tu proszę tak ładnie wspieramy ludzi lgbt. W relacjach pracowniczych korporacje nie lubią zarzutów, że kogoś prześladują, mobbingują itd., bo już się nauczyły, że to kosztuje. Na dodatek, życie pokazuje, że czasem trzeba wywalić na bruk jakiegoś geja czy innego trans. Dalej życie pokazuje, że pierwszą rzeczą jaką zrobi ten gej czy trans, to zakrzyknie gromko, że wywalono go z roboty, bo jest gejem, transem itp., a nie dlatego, że bumelant i ćpun. Na taką okoliczność ma się w korporacji całą ścianę ładnych certyfikatów jak to firma wspiera gejów, transów itp. Teraz niektóre korporacje uczą się, że gdzieniegdzie muszą sobie jeszcze wyrobić certyfikaty jak to wspierają wolność wyznania, a nawet niektórych wyznań bardziej

Ooo, to to, znam takich. Najczęściej modla się o to, by sąsiadowi krowa zdechla

Ale jest tez druga strona tego fanatycznego medalu - wojujący ateizm czy antyteizm, czyli udowadnianie ludziom, ze wierząc w jakiegoś Boga sa idiotami, (bo przeciez inteligentny człowiek jest ponad to i pozjadal wszystkie rozumy; dlatego wie, ze zadnego Boga nie ma. Na tym tez opiera swoje poczucie własnej inteligencji )

Tak wiec zadna skrajność nie jest dobra.

To jest tak trochę kulawa tolerancja. Nazywanie kogoś beretem uchodzi bez większej uwagi. Ale gdyby tak w drugą stronę oj ...

Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie. Skoro strach dać po mordzie jakiemuś kolesiowi w rurkach, który mnie potrącił i piwo rozlał, bo a nuż krzyknie, że dostał za bycie gejem, a nie potrącanie?

Pracownik wypowiedział się na temat tezy zapodanej przez pracodawcę „Włączenie LGBT+ jest obowiązkiem każdego z nas”. Miał odmienne zdanie, że nie, nie jest to obowiązkiem, a na pewno nie każdego, szczególnie osób dla których te wszystkie  „obchodzimy ten dzień, aby walczyć o prawa lesbijek, gejów, osób biseksualnych, transpłciowych i osób o wszystkich orientacjach seksualnych i tożsamościach płciowych (LGBT+)” to po prostu dewiacje. Otóż normalny człowiek, który nawet uznaje te wszystkie wymienione działania za dewiacje w codziennym życiu nie zajmuje się ich tropieniem i piętnowaniem, bo niby po co? Tak jak nikt normalny nie tropi w pracy czy koleżanka z działu daje dupy na lewo i prawo, a kolega z drugiego magazynu zdradza żonę w każdy weekend. Dla normalnego człowieka są to po prostu czyjeś prywatne sprawy i nie jest to temat do rozmów w pracy kto kogo posuwa albo komu daje. Co innego tolerancja w myśl, której po prostu nie obchodzi cię co ktoś robi ze swoim życiem, a co innego sugestie „kilku rzeczy, które możesz zrobić”, np. używać języka włączającego, mówiąc „partner” zamiast „żony” i „męża”, pytać osobę transpłciową o „preferowany zaimek” i korzystać z jej „preferowanego imienia” , angażować kolegów LGBT+ w rozmowy na temat ich partnerów i rodzin, reagować usłyszawszy „homofobiczne, dyskryminujące uwagi, żarty lub plotki”

Jeszcze raz powtórzę: nie ma tu żadnego prześladowania "za wiarę". To jest kwestia norm, jakie mają obowiązywać we wzajemnej komunikacji między pracownikami na terenie zakładu pracy.

Normalną sprawą jest, że jak ktoś ma męża czy żonę, to mówi o tym otwarcie w pracy, jeśli ma ochotę, na przykład: "Widzieliście ten ostatni film X? My z żoną byliśmy w weekend w kinie, ale trochę nas rozczarował.". Akcja "włączenia LGBT+" to po prostu danie osobom LGBT takiej samej możliwości swobodnego mówienia o sobie, bez ryzyka bycia narażonym na nazwanie dewiantem, na przykład: "Też chciałem się z moim Tomkiem wybrać na ten film, ale jego ojciec miał zawał, i cały weekend siedzieliśmy w szpitalu". Podobnie jest z kwestią szanowania zdania drugiej osoby w kwestii sposobu mówienia do niej: jeśli Aleksandra nie lubi swojej pełnej formy imienia i woli Olę lub Olkę to tak należy się do niej zwracać. Jeśli Anna woli być Anną a nie Anusią, to mówisz do niej Anna bez używania zdrobnień. Jeśli Aniela nie lubi swojego imienia i woli, żeby mówić do niej drugim imieniem Marta, to bez zbędnych dyskusji mówisz do niej Marta. Jeśli Zenobiusz wolałby, żeby używać jego ksywki "Misiek" zamiast imienia, to normalny człowiek się dostosuje. IKEA przypomniała, że i osoby "trans" mają prawo korzystać z preferowanego imienia.

Zakład pracy to nie prywatne mieszkanie, gdzie zapraszasz i rozmawiasz tylko z tymi, których lubisz i szanujesz, gdzie mówisz co chcesz, komu chcesz i jak chcesz. Na terenie zakładu pracy rządzi kodeks pracy, a pracodawca ma pilnować, żeby każdy czuł się "włączony". Jak ktoś sobie wyobraża, że będzie mógł nazywać innych publicznie dewiantami i przytaczać biblijne cytaty, jak to dawniej postępowano z "takimi", to musi odejść. Proste.

Nie muszą niczego takiego wykazywać, Polski kodeks pracy obowiązuje w Polsce. Polski sąd nie będzie badał warunków zatrudnienia w ZEA czy Kuwejcie.

Nic tu nie ma nowego, więc nie będę ponownie powtarzać tego, co już napisałam. Masz obsesję na punkcie "afirmacji" LGBT.