Firma? Koszmar, nie polecam! - Netkobiety.pl

No tak, ale nie zawsze się ma gwarancję, że opinie są prawdą. W sumie gdybym ich słuchała, to nie trafiłabym na najlepszego szefa pod słońcem. Pracowałam w teatrze dla dzieci jakieś 6 miesięcy w zeszłym roku - o szefie się nasłuchałam, że tyran, pijak i wyzyskiwacz. I że nikomu na rękę nie pójdzie. Okazało się, że złoto, nie szef. Nie robi problemów z powrotem, jeśli ma miejsce, a ktoś chce/musi odejść na jakiś czas. Jak mieliśmy okres, w którym graliśmy tylko na wyjazdach, to mojej znajomej zostawiał klucze, żeby mogła spać w tym teatrze i nie wynajmować mieszkania przez miesiąc, do którego zajrzy 4 razy. Jak ja się wyprowadziłam, a grałam dalej - kierowcy nadrabiali drogi, żeby mnie zgarnąć = musiał im więcej zapłacić. Teraz też, rok przerwy prawie i zadzwoniłam, czy mnie na wakacje nie przygarnie. No nie, miejsca nie ma. Następnego dnia telefon "Eileen, dalej chcesz grać? Bo znalazłem ludzi (ex-pracowników), którzy też by chcieli". Jak ktoś chory, to sam wysyłał do domu, nie patrząc, że będzie trzeba coś odwołać - sami chcieliśmy grać i upieraliśmy się, że damy radę.

Dobra, rozpisałam się może bez sensu, ale jakoś tak ze złości - że później parę zwolnionych osób, które zwyczajnie nie nadawały/nie przykładały się do tej pracy, wysmarowywały beznadziejne opinie. I nieraz słyszałam później, od osób, do których to dotarło, jaka ja biedna, że się tak za marne pieniądze męczę. Ach, no właśnie, marne pieniądze. 60-70 zł (zależy od stażu) za jakąś godzinę na rękę, to chyba do zniesienia? W weekendy podwójna lub potrójna stawka to chyba też nie umrę z głodu? Wiadomo, że nie pracowało się po 8h dziennie, zależy, ile spektakli szło, no ale litości... jak ktoś lubi, to praca przyjemna, a pieniądze - jak na teatr dla dzieci - chyba też dobre (nie wiem, nie mam porównania, ale przynajmniej w porównaniu do innych miejsc pracy...). Dobra, skończyłam się bulwersować na niesprawiedliwość.

Co prawda, ja nie czytałam o mojej firmie na forach i innych, bo dostałam pracę jakby z marszu (weszłam do restauracji, zapytałam z kim mogę porozmawiać o pracy, wyszła pani, pogadałyśmy o książkach i dostałam skierowanie na badania), ale zdaję sobie sprawę, że o pracy w McD mówi się dużo i to najczęściej źle, a jak już się ktoś przyzna, że tam pracuje, to są podśmiechujki i krzywe miny. Zaczęłam jako studentka, najpierw weekendy i tak jakoś zeszło, że jestem już tam prawie 7 lat. Często spotykałam się z opiniami, że tam wyzysk, że gnębią, że trzeba się na siłę uśmiechać, że nie ma możliwości awansu itp. Ale ludzie! Rotacja w mojej restauracji jest taka, że szkoda gadać, nikt nie dostanie awansu, jeśli sobie na niego nie zapracuje! Ale też co chwilę przychodzą ludzie z CV. Złe opinie słychać52+ głównie od ludzi, którzy myśleli, że praca tam jest lekka, miła i przyjemna, a tu się okazuje, że trzeba pracować! Że nie dają tam pieniędzy za stanie i nicnierobienie! McD to korporacja, każda korporacja ma swoje zasady, standardy i wymogi! No, a jak trzeba tego przestrzegać... To już jest źle. Przeraziło mnie ostatnio podejście stażystek. Młode dziewczyny. Pracują, owszem za niższą stawkę, ale po takim stażu mają u nas szansę na zatrudnienie, a nie tak jak w wielu firmach - koniec stażu = koniec pracy. Umowa o pracę, a nie śmieciowa. A dziewczyny chyba wyszły z założenia, że co to za staż, że nie będą pracowały, jeśli ta praca nie polega na zaparzaniu kawy i jej podawaniu i siedzą ciągle na L4. Ludziom się w czterech literach poprzewracało, bo za granicą, to więcej się zarabia, bo to, bo tamto. Tyle tylko, że życie też jest jakby droższe. Wróciłam do pracy po 20 miesiącach (najpierw zwolnienie, potem roczny macierzyński), dogadałam się tak z pracodawcą, że nie robi mi problemów, jeśli chodzi o godziny pracy (wychowuję małego sama). Mam umowę na czas nieokreślony. Jasne, że to nie jest szczyt moich ambicji, ale darowanemu koniowi się w zęby nie zagląda.

Dobra, to ja się pożaliłam i wracając do tematu, żeby nie było, że odbiegam mam takie spostrzeżenie:
Chcesz wiedzieć jak się w danej firmie pracuje i czy warto? Pogadaj z kimś, kto tam pracuje już od jakiegoś czasu, a nie z osobą, która została zwolniona/odeszła sama/nie przedłużyli jej umowy.
Pozdrawiam

Kochana w dobie dzisiejszego bezrobocia raczej nikt nie wybrzydza,zaciska zęby i czeka na nadejście godziny 15.00 bądź 16.00,szef zawsze może powiedzieć - droga wolna,na twoje miejsce jest 20-tu chętnych. Niestety spotkałam się nieraz z takim  pracodawcą,podobnie jak i moi znajomi i dopóki oni nie mieli nic nowego na oku, nie buntowali się.To nie te czasy,kiedy praca czekała na każdego,dawali zarobić, aby tylko pracownik był chętny przyjąć pracę.Teraz  bierze się to co jest,bo żyć z czegoś trzeba jak i poopłacać wszystkie niemałe rachunku.

Witam!
Myślę ,że wszyscy wypowiadający się w temacie mają rację.To ,że w jednym regionie Polski jest w miarę dobry wybór pracy ,nie znaczy ,że wszędzie jest podobnie. Najtrudniej chyba jest w małych miejscowościach.
Nie pracowałam zbyt długo zawodowo,ale zdążyłam zaobserwować ,że dziś jest duża konkurencja ,a pracodawcy nie zawsze doceniają pracowników,można nawet wysunąć wniosek ,że jest to  na rękę pracodawcom jeśli ludzie potrafią zachowywać się nie fair wobec siebie ,aby tylko utrzymać posadę i sami się nakręcają ,zawyżając normy,idąc na ustępstwa z godzinami pracy, zaniżonymi stawkami i takie tam inne .
Zauważyłam także ,że bardzo wielu młodych ludzi ,naprawdę się stara i potrafi tworzyć zgrane zespoły ,lubią pracować i świetnie sobie radzą. Jest też wiele cwaniaków ,ale to nie zmienia faktu ,że zarobki w Polsce są dla większości ludzi nieadekwatne do kosztów utrzymania siebie lub rodziny.
Praca jest pracą ,swoje trzeba zrobić, nie każdy jednak jest wystarczająco odporny psychicznie i być może stąd doszukiwanie się ,że wszystko jest złe. Myślę ,że warto posłuchać opinii o danym pracodawcy ,ale zachować swój rozum i jeśli zależy nam na pracy ,to jednak spróbować.
Pozdrawiam

Oczywiście, rzeczowa argumentacja jest bardzo ważna.
Warto zwrócić również uwagę na skalę zjawiska - jak 200 osób źle wypowiada się o firmie, to nie wydaje mi się żeby komuś się chciało po prostu szerzyć hejt na taką skalę, tylko po to by sobie popisać.