Jestem na piątym roku, żałuję że skończyłam taki a nie inny kierunek - Netkobiety.pl

Hej:) doskonale Cię rozumiem..chociaż kończę  zupełnie inny kierunek. Jednak tak samo, jak Ty wyjechałam do miejscowości oddalonej od rodziny, stresowałam się , harowałam na stypendia, bo rodzice nie byli w stanie mi pomóc. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że "wspaniała" uczelnia wyższa, o której marzyłam przez całe liceum wyniszczyła mnie psychicznie ze stresu i zabiła we mnie pasję. Idąc na studia kochałam to co robiłam, było to dla mnie najważniejsze, motor napędowy życia, a teraz po milionach korekt znudzonych życiem profesorów sama nie wiem co już jest dobre , a co nie. Dodatkowo moje studia były bardzo kosztowne i nigdy nie mogłam sobie pozwolić na inne zakupy: coś dla siebie- ubrania , kosmetyki, jakieś wyjścia, bo wszystko szło na szkołę. Za miesiąc zdaję dyplom i jestem na skraju depresji. Często płaczę i bardzo żałuję tej całej energii , którą w to włożyłam. Nie mam pojęcia co dalej robić, bo oferty pracy są na prawdę dołujące w tym zawodzie. Tak samo było z gimnazjum i liceum. Kochałam malować i rysować , więc poszłam do plastyka. Po sześciu latach nauki tam byłam zniechęcona maksymalnie do swojej dawnej pasji. Często wydaję mi się, że gdybym nie poszła na studia, albo chociaż udała się na zaoczne, to może ta pasja nadal by we mnie była. Bardzo mi tego szkoda. Mam nadzieję, że może jeszcze kiedyś jak odpocznę od atmosfery mojej uczelni to powrócą dawne zainteresowania. Na prawdę Cię rozumiem. Gdybym mogła też bym inaczej wybrała, tym bardziej, że na wielu uczelniach profesorom się po prostu nie chcę i tym zabijają cały zapał studentów.

Do artystka 1989:

Miło mi, że znalazł sie ktoś, kto mnie rozumie Życzę Ci powodzenia. Ja też nie miałam pieniędzy, koleżanki fajnie wyglądały, a ja nie dość że ciągle w tych samych ciuchach (bo miałam stówę na caly tydzień na jedzenie - wyobrażasz sobie? chodziłam głodna) to jeszcze wkuwałam między puszczaniem muzyki przez kolegę zza ściany a głośnym zachowaniem współlokatorki.

Do BabaOsiadła: a ja właśnie uważam, że to dobrze, że znalazł się ktoś, kto próbuje naświetlić sytuację od tej drugiej, ciemniejszej strony.
Mam wrażenie, że moderatorzy na tym forum zajmują się głównie obalaniem teorii forumowiczów, a chyba nie na tym miała polegać ich rola? Chyba, że ja o czymś nie wiem.

Jak zatem wytłumaczysz to, co mówią mi znajome nauczycielki? Od lat ta sama osoba na stanowisku np. fizyka w szkole, od lat 20, a jeszcze będzie tam siedzieć do emerytury. Na miejsce anglisty czeka już osoba od dwóch lat, i jeszcze poczeka dwa, bo tamta anglistka jeszcze na emeryturę nie odchodzi. I tak jest.

Jak wytłumaczysz też słowa kobiety po dwóch filologiach, która musiała z powodów rodzinnych zmienić miasto, posiadająca miażdżące CV  i olbrzymie doświadczenie, która przyszła do jednej ze szkół w których miałam praktyki i na moich oczach powiedziala, że rozesłała juz CV do 200 (!) szkół i nikt jej nie przyjął, bo wszystko obsadzone?  Było to w zeszłym roku. To jest fakt, taka sytuacja BYŁA. W milionowym mieście!

Anne777marie - ależ ja nie twierdzę, że tak nie jest! Tylko mówię, że zawsze tak było.

Jesteś rozgoryczona i rozczarowana, bo kończysz studia i nie możesz pracować w zawodzie. Rozumiem to, bo 10 lat temu miałam podobną sytuację. Też jestem po filologii. Wysłałam kilkaset CV i odzew był niemal zerowy. Byłam na jednej rozmowie, to miało być pół etatu, bilety miesięczne kosztowałyby połowę pensji . Zatrudnili znajomą dyrektora. W każdej szkole tak właśnie było, bez znajomości nie miałam szans. Też się rozczarowałam. Nigdy nie pracowałam w zawodzie, ale nie żałuję że skończyłam studia, to było 5 fajnych lat. Nauczyłam się wielu mądrych rzeczy, nie tylko z zakresu języka i literatury, ale historii filozofii, sztuki, kultury... Dziś mam naprawdę szerokie horyzonty i wszechstronne zainteresowania . Pracuję na własny rachunek, zajmuję się marketingiem internetowym i copywritingiem. Jest mi dobrze tu, gdzie jestem. Ty także powinnaś znaleźć coś, co da ci przyzwoite pieniądze, pozwoli się rozwijać i w pewnym stopniu wykorzystywać wierzę ze studiów. Możliwości jest milion, dosłownie. Wszystko zależy od twojej kreatywności i pasji, które posiadasz .

Autorka poruszyła ciekawy temat, pozwolę więc sobie co nieco skomentować

Dobrze wiesz, że żaden tłumacz internetowy nie zastąpi profesjonalisty. Nawet ten najpopularniejszy (firmy od wyszukiwarki), bo automat kieruje się statystykami itd. a nie "czuje" języka. Dla zwykłego użytkownika, który chce poczytać angielską stroną internetową to wystarczy, na rozmowę biznesową nie.

Może i dobrze... a może nie. Duże znaczenie mają zdolności - jeśli ktoś czuje się humanistą, może być mu trudno zmusić się do typowego "informatycznego" myślenia - tworzenia algorytmów i wprowadzanie ich w życie. Wiadomo, poziom uczelni w Polsce jest jaki jest i da się przejść przez takie studia, ale potem może być problem z pracą. Wiele osób myśli podobnie jak napisałaś, stąd duży wzrosty zainteresowania informatyką - a więc konkurencja rośnie. A aby być konkurencyjnym na rynku pracy trzeba mieć papiery, certyfikaty, doświadczenie - wtedy można myśleć o dużych zarobkach. Bez wiedzy (albo chociaż zdolności uczenia się informatycznych zagadnień) może być krucho z pracą.

Tęsknota to normalna sprawa, można się jednak do niej przyzwyczaić. Może gorzej jest, jeśli w domu czuje się wspaniale, ale ja na ten temat się nie wypowiem
Z lokatorami bywa naprawdę różnie - jak to z ludźmi. Z jednymi się dogadasz bez trudu, inni będą usilnie stawiali na swoje i robili co im się podoba. Sam miałem z tym przez jakiś czas problemy. Na szczęście z czasem udało się poprawić sytuację i teraz jest naprawdę w porządku.
A pieniądze... Jeśli nie ma się ich nie wiadomo ile, trzeba niestety (albo i stety )nauczyć się je rozsądnie wydawać. Tylko nie bierz tego do siebie, piszę to ogólnie

Sam myślałem o pójściu na filologię, ale po namyśle stwierdziłem że informatyka jest znacznie ciekawszą opcją. Języka można nauczyć się samemu (albo poprawić jego znajomość ), a na studiach zdobywać wiedzę w innej dziedzinie.
Nie powiedziałbym, że "byłaś za głupia". Wybór studiów jest trudną i ważną decyzją - a przecież nie ma się żadnego doświadczenia w takich sytuacjach. A nawet jeśli ktoś by podpowiadał (rodzice, znajomi) - i tak nikt nie jest w stanie w 100% wczuć się w Ciebie.

I jak najbardziej masz prawo się tak czuć - bo lata studiów kosztowały Ciebie wiele wysiłku, a nie przyniosły efektu w postaci dobrze płatnej pracy. Sam mogę powiedzieć, że chociaż informatyka uchodzi za trudny kierunek, w mojej ocenie zdecydowanie większym wyzwaniem jest filologia. Koleżanka poszła na takie studia i często jej dzień wygląda tak, że do późnego popołudnia/wieczora siedzi na uczelni, a po powrocie z niej uczy się do późna na jutro. Takie coś musi wyczerpywać, szczególnie jeśli ktoś jest ambitny i nie uznaje podejścia "byle zdać".

Orientujesz się może, jak wygląda sytuacja z szukaniem pracy w sytuacji, gdy ma się ukończoną jakąś "rzadko spotykaną" filologię, jak ta orientalna?

anne777marie - moim zdaniem powinnaś popróbować uderzać do firm. Takich, które współpracują z zagranicznymi albo zagranicznymi z filiami w Polsce. Przeważnie potrzebują ludzi z językami do kontaktów, zamówień etc. Kto powiedział, że filologia angielska czy jakakolwiek inna to praca w szkole ? Nawet księgowych z językami potrzebują od groma (i tu ważnuiejszy jest język niż księgowość bo jej się nauczysz w kilka miesięcy-rok a języka niekoniecznie). Także popróbuj w tej dziedzinie. Najwięcej ofert pracy jest w dużych miastach. Anglistów pewnie nie brakuje, ale też mnóstwo osób nie zna języka. Możesz popróbować w biurze podróży, jako stewardessa. Nie tylko szkoła lub tłumacz Powodzenia

Nikt o zdrowych zmysłach nie traktuje dzisiaj humanistycznych studiów jako otwierających drogę do kariery. Pierwsza praca raczej nie trafia się w zawodzie. Trzeba najpierw popracować na niższych stanowiskach, to nic uwłaczającego, wręcz przeciwnie. To nawet dobra lekcja pokory - posiedzieć np. na recepcji i zobaczyć, jak ludzie taką osobę traktują. A nie każda praca z pozoru łatwa naprawdę łatwą jest...

Z praktycznych rad - polecam lingwistykę zamiast filologii, chyba że bardzo interesuje kogoś kultura i czytanie dzieł...

Chyba nie bardzo rozumiem. Ma natychmiast odejść, bo ktoś chce jej stanowiska? "Jeszcze będzie tam siedzieć do emerytury" - no zgroza, rzeczywiście.

Witam
Jeszcze jakiś czas temu czułam się jak założycielka tego tematu. Sama jestem na 5 roku filologii angielskiej i wciąż nie jestem przekonana, że to był dobry wybór. Do tej pory nie czuję się też 100% humanistką. Przez prawie 3 lata walczyłam z tym, że nie podejmę pracy w zawodzie nauczyciela, aż w końcu dotarło do mnie, że na pracy w szkole świat się nie kończy. Szukałam pracy w transporcie, spedycji, w różnych biurach, także tych tłumaczeniowych .... i nic nie udawało się. Po jakimś czasie los uśmiechnął się do mnie. Dostałam pracę, która w ogóle nie wymaga ode mnie znajomości języka (szkolenia refundowane z UE) a co pomogło że otrzymałam tą pracę.... właśnie studia. W takim razie, droga Autorko nie załamuj się i uszy do góry:)

Przestańcie z tymi plecami. W mojej firmie pracuje wiele osób z wyższym wykształceniem, osób które nie pracują zgodnie z wykształceniem. I widzę po biurach znajomych, że jest podobnie. Ja zabezpieczyłem firmę od strony językowej. Mam osoby które władają angielskim, niemieckim, rosyjskim, ale które za wykorzystanie języka mają dodatkowo płacone bo nie jest to ich podstawowe zajęcie.
Moja rada? Uczcie się tego, co się przyda pracodawcom. Naprawdę, nie damy rady wchłonąć tysięcy psychologów, politologów, nauczycieli języków... To fakt.
Ale szukamy np, dobrych inżynierów, ekonomistów, osób potrafiących odnaleźć się na dzisiejszym rynku zleceń itp itd.
Co roku kogoś wychaczam, kogoś w kogo warto inwestować, ale ten ktoś musi coś z siebie dać.
Aha, i nie szukajcie pracy w firmie, która ma jedną branżę.
Ja pracuje na kilku rynkach. To pozwala mi na nadrabianie strat, np w budowlance.
Spokojnie do przodu.
A przede wszystkim, jak najszybciej idźcie na swoje.
Dzisiaj możecie wiele zyskać, na funduszach, na wsparciu państwa. nie wierzcie tym którzy mówią że się nie da. Da się, ale nikt nie mówi że będzie łatwo. I tak w wieku 35-40 lat wasze życie będzie ustabilizowane.
życzę powodzenia.

A ja skończyłam ścisły kierunek i też nigdy nie pracowałam w zawodzie (nie, to nie fizyka , ale podobny). Czytając o rozgoryczeniu autorki czuję, ze to samo siedzi we mnie. Przez 5 lat dziennych studiów tylko się uczyłam, Czasami na święta do rodziny nie jechałam,l bo się uczyłam. Potem jak rodzina wpadała do nas albo dzwonili, słyszłam zawsze ironiczne " Co robi M?...pewnie się uczy". Bo tak było, żadnego życia nie miałam, nawet chłopak ze mną zerwał, bo ciągle dla niego czasu nie miałam. Czsem się zastanawiam, po coniektóre kierunki są tworzone, jeśli po tym pracy większość nie ma. Na uczelni zostaje parę osób, kilka osób pracuje w szkole, a reszta nigdy nie popracuje w zawodzie.

Wspomnianą filologią czeską zdziwiłaś mnie kompletnie Jeżeli nie stanowi to tajemnicy, jakiego "niszowego" języka się uczysz?

Problem ten nie dotyczy jedynie nauczycieli. Jednak uważam, że to jest problem! I to poważny!

Społeczeństwo starsze musi dać miejsce młodym. Taka jest kolej rzeczy. Właśnie po to jest emerytura ( która też jest źle sporządzona w Polsce - ale to temat na inną dyskusje) - aby nie musieć pracować do tzw. "śmierci". I aby ludzie młodzi mogli wystartować.

Jeżeli chodzi o nauczycieli to mało osób zauważa zło w nauczycielkach np. w wieku 60 lat. Ale jeśli mowa o kierowcach to już jest wielki bunt  (problemy zdrowotne itp.)  Bardzo mnie to dziwi! Nie segregujmy zawodów jak nam się żywnie podoba.

Oczywiście jestem za tym, by ludzie starsi odchodzili powoli ze swoich stanowisk! Po pierwsze są powolniejsi od ludzi młodych, nie mają już tzw. świeżych pomysłów. Nie uważam, że ludzie starsi są już do niczego! Mam do nich szacunek i uważam, że oni z szacunku również do ludzi młodszych powinni dać im szanse wykazać się. Mogliby wykonywać pracę lżejszą tzw. dodatkową. Niejednokrotnie słyszałam o nauczycielach (wiekowych), którzy uczą nadal np. o tym, że Neptun jest planetą - bo nie aktualizują swojej wiedzy. To jest zawód, który wymaga ciągłego uczenia się i rozwiania swojej wiedzy. Tak samo jak np. księgowi. Jeżeli dobry księgowy przestałby interesować się zmianami w prawie to dawno połowa firm jest na dnie.

Przyszłość każdego narodu zawsze leży w rękach młodych ludzi. Jeżeli ciągle utrudnia się im tzw. "start" to nie dziwmy się, że młodzi ludzie wyjeżdżają, a Polska będzie krajem starych ludzi.

A Jeżeli chodzi o drugi temat, jaki tu się poruszył czyli  filologię samą w sobie jako kierunek studiów - nie zgodzę się, że to tzw. świetny wybór. Ogólnie teraz żadna szkoła (naprawdę wszystko jedno jaki kierunek), nie da pewności zatrudnienia ( a szczególnie w zawodzie, który sobie wymarzyliśmy). Liczy się wiedza, którą posiadamy (nie papierek). Faktem jest, że trzeba postawić na języki obce - ale jako wg mnie. lepiej jako tzw. "dodatek". Czyli - uczyć się tak, by znać język, umieć się nim porozumiewać. Ale to nie wystarcza. Trzeba mieć też wiedzę w kierunku, w którym mamy zamiar ten język wykorzystać. Faktycznie filologia z języków mało popularnych mogą uratować niejednego absolwenta od bezrobocia - ale pamiętajcie, że to nigdy nie jest pewne.

Co drugi student narzeka na kierunek, który wybrał na studiach. Tylko i wyłącznie dlatego, że liczył, że same skończenie szkoły da mu pewność w znalezieniu pracy. Tak nie jest. I obojętnie co autorka wątku by wybrała - tak samo by narzekała. Trzeba realnie patrzeć w przyszłość i mieć świadomość, że język który teraz jest niszowy za kilka lat może zyskać na popularności. Prawdą jest to, że osoby z predyspozycjami językowymi będą coraz bardziej potrzebne na rynku, ale czy nie jest tak, że  sam język to jest już za mało?

W