Zgodziłam się na trójkąt, teraz żałuję... - Netkobiety.pl

Wspiera mnie bardzo. Przytula mówi żebyśmy o tym zapomnieli. Ze musze sobie z tym jakoś poradzić. Nie ma między nami źle przez to tylko ja ze swoim sumieniem nie mogę sobie poradzić że mając takie życie  pozwoliłam żeby w jednej chwili to wszystko zepsuć....

Ale to jak trójkąt, to Ty też tam byłaś, nie?

Zresztą, skoro masz tyle lat, że już 10 lat w związku jesteś, to sorry, ale przed podjęciem takiej decyzji trzeba mieć świadomość, że potem będzie się uważało tę decyzję za głupią. I tyle, ot, nauka na przyszłość. Jak ze zjedzeniem czegoś nowego albo wybraniem się na kolejkę górską mimo oporów. Zanim spróbujesz, zastanawiasz się, czy warto i liczysz się z tym, że może być niefajnie - w końcu robisz coś pierwszy raz. I tak jak na kolejce może się okazać, że po zejściu jest ci niedobrze, tak po tym doświadczeniu - nauka na przyszłość, nie chcesz, żeby w waszym związku były trójkąty.

Robisz wyrzuty sobie - a więc sobie szkodzisz, bo przeszłości nie cofniesz, ale też robisz wyrzuty jemu, mimo swojej zgody. Może to zaważyć na waszym związku. Żal, wyrzuty, one NIC nie zmienią. Ani nie spowodują, że zapomnisz, ani nie rozwiażą sytuacji. Podejdź do tego jak dorosły człowiek podchodzi do BŁĘDÓW. Przyznaj się, że głupota, nie powinna się wydarzyć, nie chcesz tego więcej, nauczka jest o tym, żeby nie iść po alkoholu do łóżka. Ale jeśli pozwolisz, żeby taki błąd zniszczył związek, to wtedy już żadne łzy, wyrzuty sumienia nie uratują.

Taaak, niech się zemści za to, ze się zgodziła. To pomoże . Takie gry tylko dla twardzieli, bo jednak osłabia to nieco uczucie do stałego partnera, biologii nie oszukasz. Niemniej mleko się rozlalo i pozostaje żyć dalej, a po czasie się z tego śmiać.

Są pary, które swingują. Są społeczeństwa, gdzie istnieje wielożeństwo. Najważniejsze, że wszystko odbyło się pod Twoją kontrolą i za przyzwoleniem.  Może nie byłaś na to psychicznie gotowa? Związku bym nie grzebał, zgodziłaś się na nawarzenie piwa, które musicie teraz wypić. Może problemem jest niskie poczucie własnej wartości?

No, ale zaraz, to Ty siedziałaś tylko obok i się gapiłaś, co tam oni wyprawiają, a sama nie brałaś w tym udziału?

Przypuszczam, że problem jest w tym, że Ty nie chciałaś, żeby on bzyknął się z tamtą koleżanką, tylko wybrał Ciebie.

Otóż, mało który facet, gdy żona mu powie, idź i się z nią prześpij jeśli chcesz, powie, że absolutnie tego nie zrobi.

To tak, jak byś miała pretensje do dziecka, że zjadło lizaka, którego mu dałaś.

Oboje głupio zrobiliście. Jeśli nie dajesz sobie z tym rady, to może pora na terapię dla par?

Dziękuję wszystkim otworzyliscie mi oczy troszkę m dużo osób ma rację że sama tego chciałam. Było pytanie czemu nie przestałam, w tamtym momencie myślałam że nie wezmę tego do siebie jednak już po wszystkim jak zasnęłam a rano się obudziłam to.... Tak właśnie jak pisałam.  Ktoś też napisał że może to że dotykał inna mnie zabolało. Na pewno w jakimś sensie tak ale no zgadzając się na takie coś wiedziałam że ona stać obok nie będzie...   On mówił do mnie cały czas kochanie jak chceszz przestać to mów, kocham cię patrzył mi w oczy itd. Ja czułam że on kocha mnie a ona jest tylko przygoda, najgorsze teraz że ja nie mogę się. Nim kochac bo mam ciągle ja przed oczami a wiem że to też nie dobrze bo ciągle mu to przypominam a wtedy nie zapomnę... Dziękuję wszystkim Jeszcze raz za każdą odpowiedź cieszę się że znalazłam tu choć trochę ukojenia. Na prawdę.

Trójkąt to patologia związków i nic dziwnego że ci źle. Trójkąty robią wykolejeńcy seksualni i patologia społeczna. Trójkąt to nie jest normalne współżycie.

Nie chodziło o żadną zemstę, to Twoja interpretacja.
Banały gadasz o czasie co rany leczy.
Leczy wtedy gdy w głowie już mamy ułożone- Twoja rada to coś w rodzaju- nie składajmy nogi złamanej w 2 miejscach i tak się zrośnie.

themusik to facet cioteczka dobra rada.
Nie przejmowała bym się tym wpisem.

Ok nie to wgl odpada..  Dziękuję mam nadzieję że niedługo to minie...

Oczywiście masz rację i przecież potwierdzają ją definicje patologii, jak najbardziej pasujące do opisanej tu sytuacji. Marta ewidentnie woli jednak, żeby ją głaskano po głowie i uspokajano, że w sumie niewielkie halo, poboli i przestanie.

Termin patologia pochodzi od greckiego „pathos” oznaczającego cierpienie - doświadczyła tego, wyraźnie napisała, że cała sytuacja od razu odbiła się na niej boleśnie. Teraz może sobie polegać na pozornie dobrych radach, próbować przejść nad wszystkim do porządku dziennego, a w przyszłości doznawać wielorakich reperkusji takiego podejścia do sprawy. Albo może spojrzeć prawdzie w oczy i przepracować problem, by zaoszczędzić dalszych cierpień swojej duszy lub chociaż je zminimalizować, pamiętając także o wpływie (s)tłamszonych emocji na zdrowie fizyczne. Jej wybór.

Na to, żeby napisać, "uderz w stół" do kogoś kto odpowiedział na Twój argument i napisać "czyżby?" to co musi się co odezwać?  Echo? Nie do mnie pisałaś?

0 argumentów.. Nie żałuj tuszu, jak go gdzieś masz ... Na odpowiedzi oczywiście.
Proponujesz szkodliwe zamiatanie pod dywan.

2 koniec świata-- dokładnie jak piszesz.

Burzowy - da się przepracować sytuacje, w których czujemy się jednocześnie winni i oszukani, ale na pewno nie z pozycji- niech to minie, a póki co tam jest autorka i musi najpierw się chcieć zmierzyć- zobaczyć swoją rolę, zobaczyć jego rolę. Mieć odwagę nie okłamywać się w żadną stronę..

Dobre pytanie. Najlepiej chyba pod kierunkiem specjalisty, dobrego terapeuty - taki wniosek nasuwa się po tym, co tu widzimy, tj. jak postąpiła, jak zareagowała i jak przyjęła porady forumowiczów umniejszających skalę problemu.

Są ludzie, którzy radzą sobie sami, ale do tego trzeba odwagi, konsekwencji, wiedzy i większej dojrzałości. Są tacy, którzy mogą liczyć na pomoc tzw. przewodnika duchowego (wbrew skojarzeniom bywają nimi także po prostu przyjaciele lub krewni), ale ci raczej nie szukają wsparcia na forach. Są i tacy, którzy problem przepracowują sam na sam ze współsprawcą, ale akurat jej mąż jest hipokrytą, który na domiar po wszystkim doradza zapomnieć o sprawie, tak więc nie nadaje się.

Takie, czyli jakie?...

Wmawiasz sobie oraz nam, że nie było i nie jest między Wami źle. Wyrzuty własnego sumienia (słuszne) przysłaniają Ci prawdziwy obraz Twojego męża:

- od jakiegoś czasu chciał Cię zdradzić w trójkącie,   
- śmiał rozmawiać o takich fantazjach,
- skorzystał z okazji i zaliczył inną na Twoich oczach,
- po akcji nie okazuje wstydu ani przykrości,
- mówi, że musisz sobie z tym wszystkim jakoś poradzić.

Ty jednak robisz mu tu laurkę: że kocha, że wspiera. Uległaś jego ciągotom, po czym winę przypisujesz tylko sobie. Nawet w USC przyrzeka się czynić wszystko, aby małżeństwo było szczęśliwe, a skoro w trakcie bara bara ze znajomą on asekuracyjnie nawijał Ci makaron na uszy, to znaczy, że pomimo przyzwolenia miał świadomość, że właśnie Cię unieszczęśliwia. Czy to małżeństwo ma sens, jest kwestią dyskusyjną (swoje zdanie przemilczę). Natomiast bezdyskusyjnie Ty wymagasz pomocy, byle od kogoś kompetentnego. Albo zwyczajnie lodowatego prysznica od losu, zimny już był i na niewiele się zdał.