Lektury szkolne czytane po latach. - Netkobiety.pl

Akurat w szkole podstawowej wszystkie lektury mi się podobały ( z wyjątkiem "Krzyżaków"). Więc chętnie bym wróciła do większości. I wracałam jak synowie byli mali i wybierałam im do czytania to co mi się podobało jako dziecku.

Ja ogólnie mam marne zdanie o większości szkolnych lektur. Przykładowo uważam, że Stitch z Lilo i Stitcha jest o wiele lepszym przykładem bohatera dynamicznego niż Kmicic, który się zmienił, bo panna go nie chciała. Ogólnie cieszę się, że lektury się zmieniają. Chociaż zdarzały się wyjątki, trzy z moich ulubionych książek były jednocześnie moimi lekturami, czyli "Mistrz i Małgorzata", "Imię róży" i "Zbrodnia i kara". Niemniej za żadne skarby nie wrócę do np. "Lorda Jima", który męczył mnie, nudził i którego wspominam traumatycznie. Jest za dużo ciekawie zapowiadających się książek, które tylko czekają, aż po nie sięgnę.

Natomiast ogólnie uważam, że dobrym pomysłem jest poznawanie klasyki literatury, choćby po to, żeby ją potem objechać. ;-)

Wiesz, Cat, ja w wieku powiedzmy 10, może 11 lat (taki środek starej podstawówki) z wypiekami na twarzy czytałam np. "Grę Endera" albo "Ziemiomorze", a to nie są takie znowu proste książki, na pewno nie skierowane do dzieci. A "Krzyżacy" mnie męczyli niesamowicie - nie to, że objętościowo za długie, ale rozwlekłe opisy, przestarzały język, patetyczne dialogi... Coś takiego mogłabym teraz przeczytać (i zaraz skrytykować), ale po co zmuszać do tego dzieci czy młodzież? To samo "Chłopi" - czy obraz XIXwiecznej wsi polskiej jest aż tak kluczowy, że trzeba o nim czytać przez 4 opasłe tomiszcza? Mnie się wydaje, że parę kilkunastostronicowych fragmentów załatwiłoby sprawę, a resztę problematyki można znaleźć w o wiele ciekawszych pozycjach.

Chwilą ciszy uczczę tych biedaków, którzy byli zmuszeni przeczytać "Nad Niemnem", na szczęście moja polonistka była inteligentna i obejrzeliśmy film.

Serio, nie rozumiem, dlaczego tyle osób uważa, że czytanie lektur POWINNO BYĆ przykrym obowiązkiem zamiast przyjemnością dla uczniów.

Basiu, ale abstrahując ode mnie i moich gustów - myślę, że jednak jesteś w znaczącej mniejszości. I myślę, że to ma znaczenie, czy lektury zachęcają do czytania, czy zniechęcają.

Ja przyznam szczerze, przeczytałam zaledwie kilka lektur we wszystkich szkołach, do których zdarzyło mi się chodzić.... Na pewno przeczytałam "Anię..", "Dzieci z Bullerbyn", "Medaliony" i.... kawałek "Pana Tadeusza". I to by chyba było na tyle Resztę znam z opracowań i to na nich bazowałam, pisząc wypracowania (zawsze na 5) Ale chcę! I przeczytam! Np. "Kamienie na szaniec".

To znaczy: ja uważam, że dobór lektur w polskich szkołach to porażka. To już jednak zupełnie inna sprawa...

U mnie całe szczęście mam na tyle rozsądną polonistkę, która zdaję sobie sprawę, że nie każdy ma ochotę zaglądać do lektur. I powiedziała nam, że maturę spokojnie dobrze zdamy na streszczeniach. To samo usłyszałam, od mojej siostry - która jest humanistką.
Więc, jeśli nie jestem wstanie przebrnąć przez jakąś lekturę, to się do tego nie zmuszam np. wcześniej wspomniane "Nad Niemnem", bądź "Potop".
Za to  "Zbrodnie i kare" i "Lalkę" czytałam z zapartym tchem.
A, no i z lektur podstawówki często wracam do "Małego Księcia" i dopiero teraz widzę, jak w podstawówce nie doceniałam tej książki.
Ogólnie nie lubię jak się mnie do czegoś zmusza, często obrywam pałę z jakiegoś sprawdzianu, a później się douczam: bo to w sumie ciekawe jest.:D To samo mam z lekturami. Często do tych niedoczytanych wracam w wakacje.

Dzieci z Bullerbyn to jest moje number one! Czytałam setki, tysiące, miliony razy
Podobnie jak "Kolumbowie rocznik 20" - U W I E L B I A M!
I "Małego Księcia" i "Proces" F. Kafki

Po Trylogię czy Pana Tadeusza drugi raz w życiu nie sięgnę, podobnie jak po Lalkę...

Bbasiu, ja za obyczajowymi nie przepadam (chyba, że serio z niesamowitą fabułą), a romansów wręcz nie cierpię. Mamy dokładnie przeciwny gust. ^^

Ale ogólnie lektury często gęsto przeszkadzają mi przestarzałym językiem, stylem. O ile jestem za tym, żeby w ogóle kiedykolwiek SPRÓBOWAĆ chociaż przeczytać tego Hugo, Sienkiewicza, Mickiewicza, Balzaca czy Orzeszkową, o tyle nie ZMUSZAŁABYM do tego.

Mistrz i Małgorzata... była lekturą nieobowiązkową. Po liceum przeczytałam i.... absolutnie wracam do niej kilka razy w roku <3 niesamowita

Ja jakiś czas temu wróciłam do "Medalionów" Zofii Naukowskiej - Polecam

Chyba miałam wielkie szczęście, bo uważam, że "za moich czasów"   kanon lektur obowiązkowych był całkiem przyzwoicie dobrany. Oczywiście, że niektóre z tych  pozycji czytałam z zainteresowaniem mniejszym inne z większym ale uważam tamtejszy katalog za całkiem przemyślany. No, może przy Sienkiewiczu umordowałam się okrutnie... ale po dziś dzień, uważam go za grafomana. Także chyba dobrze, że mnie do jego twórczości przymuszono, bo miałabym dziś poważne luki w wykształceniu Kiedyś też strasznie nudziły mnie opisy przyrody w "Panu Tadeuszu", dziś szczerze zachwycają i wzruszają. Widać nareszcie do tej lektury dorosłam

Długo się zastanawiałam czy sięgnąć, czy nie zniszczę sobie moich wspomnień tej książki - wybrałam wersję z audiobooka. Wiktor Zborowski tak pięknie to czyta, że dla samej przyjemności słuchania warto.

Lektury - teraz szukam w nich coś innego np. Lalka - bardziej mnie interesuje jako varsaviana. Książki o czasach wojny jak "Uciec przed panem Bogiem", czy "Kamienie na szaniec" - zupełnie inaczej się to czyta, jeśli oglądasz zdjęcia przedwojennej Warszawy, czy Warszawy w trakcie wojny. Rosyjscy pisarze typu Dostojewski, Tołstoj - przeczytałam już jako dorosła, bez szkolnej analizy, ale nuda, cały ten psychologizm postaci - boże jaka nuda, chyba łatwiej przeszłabym przez to w szkółce.

Ja na lektury raczej nie narzekałam, jedynym koszmarkiem byli "Krzyżacy". "Chłopi" też byli dla mnie dość nudni, ale tak poza tym... Jeszcze nie przepadałam za romantyzmem, ale to jest efekt mojej alergii na tych nieudolnych romantyków. "Potop", "Quo vadis", "Lalka", "Mały Książę" to książki, które kocham.

Volver już lepiej? Nie poobijałaś się za bardzo? Nie przejmuj się, ja wiem, że to ze mną jest coś nie tak, ale wybacz - z rosyjskiej klasyki to tylko Bułhakow (i to też nie wszytko) i dramaty (Czechow itp) Ja naprawdę się starałam czytałam moją imienniczkę Annę Kareninę, Zbrodnię I-Kara ;-), itd ale nie mogę, potrafię uwierzyć przy tej literaturze, że można umrzeć z nudów. Ostatnio w jednym z teatrów zrobili Wojnę i (s)pokój, Zbrodnię - obiecuję w ramach pokuty kiedyś obejrzeć i jeśli wersja teatralna mnie przekona - to odszczekam, to co napisałam

Zacznij od Buddenbrookow

Tak wiem, że wielu naszych rodaków jego twórczość sobie ceni. Mnie to nie przeszkadza  
Co do wspomnianej wyżej nagrody, to też mam swoją dość "odważną" opinie na ten temat... Jak na mój gust wybory Komitetu Noblowskiego dość często bywają kontrowersyjne, także...  Ale, to wątek nie o tym...

Ja sie zastanawiam czy ktokolwiek z was wyszedl z czytaniem lektur poza to, co bylo wymagane w szkole.  Tzn. konkretnie przez wasza polonistke. Bo o ile zestaw lektur obowiazkowych jest taki sam dla kazdego, to juz w lekturach uzupelniajacych jest pewna dowolnosc - nikt nie przerabia calej listy w szkole.

Przyznam sie, ze ja nigdy, ale to n i g d y nie siegnelam po ksiazke t y l k o dlatego, ze byla to lektura szkolna i wypadaloby ja znac. Nawet nie pamietam za bardzo jakie lektury mnie ominely w czasach szkolnych. Od ponad 10 lat zbieram sie za "Ferdydurke" na przyklad, ale mam tyle innych pozycji oczekujacych na przeczytanie, ze za te dodatkowe to sie pewnie do konca zycia nie zbiore.

Ale do czego zmierzam - nie odczuwam zadnego braku z powodu tego, ze jakichs tam lektur nie zaliczylam - tak czy inaczej przeczytalam w zyciu tyle ksiazek, ze lektury sa tylko kropla w moezu
Nie uwazam, zeby brak znajomosci jakiejs pozycji z listy lektur stanowil uszczerbek w edukacji czy kulturze danego czlowieka o ile potrafi czyms te lekture zastapic. Czyms na podobnym poziomie.
Nie przeczytalam "Ferdydurke" , Trylogii i paru innych - i co? I nic. Nie przeczytalam tak jak kilkuset (kilku tysiecy? ) innych ksiazek; ktorych w zyciu nie przeczytam, bo zostalo mi na to juz jakiws 40 lat
Te kilkadziesiat pozycji z listy lektur naprawde nie maja zadnego znaczenia...,

Aja czytam po prostu dla przyjemności, a nie dlatego, że jakiś tytuł wypada znać. I po koszmarze czytania lektur obowiązkowych w szkole (bo sumienną uczennicą byłam) nikt mnie już nie zmusi do skończenia książki, która mnie po dziesięciu stronach znudzi. Choćby nawet cały świat piał z zachwytu jaka ona doskonale napisana i z jakim niesamowitym przesłaniem.

Ja też nie czuję się jakoś specjalnie gorsza, że nie przeczytałam sporo lektur. Też nie lubiłam na siłę. A jak pisałam były też lektury, które przeczytałam i podobały mi się. Niemniej, z ciekawości sięgnę po pewne lektury, których nie przeczytałam. Nie uważam, że wszystkie to koniecznie arcydzieła, to już kwestia gustu, wiadomo, a przymus też na mnie działał tak, że mi się nie chciało. Zwłaszcza, że od 1 klasy podstawówki bardzo polubiłam czytać, ale dla przyjemności, wypożyczałam sobie już sporo książek z biblioteki, a potem nie chciało się czasem wracać do czytania lektury Jedną z moich ulubionych jednak lektur dla dzieci, którą wtedy przeczytałam w jeden wieczór, właśnie w podstawówce i zarwałam trochę nocy już wtedy chyba też były "Dzieci z Bullerbyn"   Niezwykle mi się podobały, teraz pewnie też byłoby podobnie Mogę spokojnie powiedzieć, że ta książka ma swój duży udział w zachęceniu mnie do czytania

Z nieobowiązkowych lektur wiele chyba nie przeczytałam, bo właśnie jak piszę miałam do czytania sporo "swoich" książek, ale były też takie np "Wiedźmin" jakaś część, co może nie do końca moje tematy, fantastyka, no i potem nie czytałam już za bardzo fantastyki, ale nawet mi się podobało. Tzn tak na raz fajne, ale w fantastykę mnie nie wciągnęło, wolę "moje" kryminały, thrillery, obyczajowe, melodramaty itp No i wiele innych. Z innych nieobowiązkowych to chyba była u nas też "Kłamczucha" Musierowicz i z przyjemnością przeczytałam, jak i parę innych jej książek (a kiedyś chcę przeczytać wszystkie), podobają mi się jej książki, mają swoje wady, są czasem przeidealizowane, ale niosą wiele wartości i są dla mnie bardzo przyjemne.

W temacie lektur, to wiadomo oczywiście, że tez nauczyciel ma wpływ na zachęcenie do czytania. Z tego co słyszę od rodziców, babć, to kiedyś chyba było więcej nauczycieli, którzy potrafili zainteresować swoim przedmiotem. Oczywiście były wyjątki, ale słysząc o tym co mówią, to wydaje mi się, że chyba mogło tak być. Ja za to w swojej szkole nie trafiałam na wielu dobrych nauczycieli, tak mi się wydaje. Wielu z nich raczej chciało odbębnić, a nie nas zainteresować. Nigdy nie pojmowałam też idei tego, że straszyli nas zamiast motywować np, że musimy coś, bo inaczej będzie źle i tak w kółko Jednak bardzo dobrą nauczycielką była, niestety już nieżyjąca nauczycielka moja w liceum z polskiego. To takie niesprawiedliwe, że taką osobę zabrał nowotwór. Lekcje polskiego z nią były po prostu ciekawe i mimo że nawet jak ona mnie uczyła, to nie przeczytałam tych niektórych lektur, to niemniej ona bardzo dobrze prowadziła lekcje, dokładnie, ale ciekawie omawialiśmy lektury. Dramatem zaś potrafiły być lekcje polskiego w gimnazjum, gdzie nauczycielka omawiała z nami praktycznie cały semestr "Pana Tadeusza", w którym była zakochana. O dziwo, już wtedy jego akurat mi się źle nie czytało, nawet mi się podobał i w sumie polubiłam epokę romantyzmu, jest to dla mnie wartościowa lektura, ale jednak wałkowana cały semestr to była duża przesada

Sienkiewicza jak pisałam nie czytałam "Potopu", filmu też nie mogłam zdzierżyć i wyłączyłam, "W pustyni i w puszczy" mnie dosyć nudziło, tylko film nawet nawet jak pamiętam, "Ogniem i mieczem" nie musieliśmy czytać, chyba oglądałam, ale jakoś w pamięć mi nie zapadło. Także ja Sienkiewicza jakoś specjalnie nie lubię, wierzę, że przekazuje ważne treści, ale dla mnie podane w ciężkiej, nieprzyjemnej formie. Nie znaczy to, że książka musi być tak całkiem przyjemna, ale on dla mnie zdecydowanie podaje je niezbyt dobrze i nudno. Mogę wiele zdzierżyć, ale jego książki nie bardzo do mnie przemawiają. A i z Krzyżakami też nieźle się namęczyłam Jedyna co mi się podobała to "Quo vadis, też miała cięższe momenty, ale ogółem fabuła, realizacja podobały mi się. Dobrze opisał moim zdaniem prześladowanie pierwszych chrześcijan, podobał mi się też wątek miłosny Ligii i Winicjusza. Także ta pozycja mi się podobała jako jedyna z jego w sumie.

Ja Trylogii nie dalam rady przelknac. Ani w wersji drukowanej, ani filmowej. O ile jeszcze na przyklad "Krzyzacy"  czy" W pustyni i w puszczy" uwazam za dobre powiesci, o tyle Trylogia jest dla mnie sposrod jego tworczosci jedna ze slabszych pozycji. Ot takie romansidlo i western po staropolsku.

Mialy te powiesci spelniac pewne zadanie i swa role spelnily, i wystarczy.