Jasiu, wiesz kto to Jacek Soplica? - Co mnie pani ziomkami straszy?! - Netkobiety.pl

Odpadly!?
Serio!?
Kurcze jaka szkoda ze edukowalam sie juz jakis czas temu i mnie te nowe zmiany ominely...

Pana Tadeusza nie pamietam za grosz, Trylogii za cholere a Konrada Wallenroda wcale.
Ale znam i chetnie wracam do Musierowicz, Tolkiena i Sapkowskiego. Wrecz z glowy moge ich cytowac

Jesli ktos sie interesuje literatura polska to moze sobie isc na studia w tym kierunku. Ale uwazam ze w podstawowce, gimnazjum czy liceum/technikum najwazniejesze jest nauczenie mlodziezy normalnego czytania i zaszczepienie jej checi i zainteresowan w tym kierunku.
Predyspozycje i dowolny smak literaturowy przyjdzie z czasem.

Z powaznych lektur jedyne co pamietam to Janka ale tylko dlatego ze byla to jak dla mnie okrutna i bardzo krwawa ksiazka ktorej obiecalam sobie wiecej do reki nie brac i do dzis zastanawiam sie czemu pozwalano nam ja w podstawowce czytac...?

Tolkien i Sapkowski lekturami szkolnymi? Dla mnie to jakieś poważne nieporozumienie. Pomijam już specyficzny rodzaj tej literatury. W jaki sposób na ich podstawie uczyć patriotyzmu, miłości do ojczyzny etc. Jest to niewykonalne.

Dobrze, że jest Tolkien (nawet mój syn na temat ,,,Hobbita" pisał w tym roku tekst na końcowym egzaminie gimnazjalnym - z własnej woli), Sapkowski i Musierowicz, ale źle, że stało się to kosztem znajomości klasyki. Są takie pozycje i dzieła, które każdy wykształcony człowiek powinien znać. Owszem, sama pamiętam jak cierpiałam, kiedy kazano mi czytać ,,Balladynę" albo ,,Dziady", ale już ,,Lalka" mnie zachwyciła. To jest nasze dziedzictwo kulturowe, jeśli my sami nie zadbamy o jego znajomość przez Polaków, to za chwilę Jacek Soplica rzeczywiscie stanie się ziomkiem, a Wołodyjowski panem z warzywniaka.

Nudziarstwa? Problemem nie jest sama lektura, ale sposób w jaki się ją omawia z uczniami.
Wtedy też uczniowie będą się chętniej uczyć. Niektórzy nigdy nie będą chcieli, ale to już inny problem.

Fantastyka nie jest dla każdego i nie musi być.
Ale trudno mi sobie wyobrazić brak polskiej klasyki.
Musierowicz można poczytać, ale niekoniecznie musi być lekturą.
Fakt, że w niektórych pozycjach na liście lektur występuje archaiczny język, ale to może stanowić ich siłę właśnie. Jako odnajdywanie pewnych "smaczków". Wystarczy tylko odpowiednio do tego podejść.

Wyrzućmy jeszcze Żeromskiego i Reymonta, Gombrowicza i paru innych
Zastąpmy to lekturą łatwą, lekką i przyjemną. Żeby uczniowie nie musieli się przemęczać.
Po co im polska literatura?
Wyrzućmy jeszcze do końca historię.
Wyrośnie nam wspaniałe, światowe społeczeństwo
Bez kompleksów polskości.
Czy nie o to tu właśnie chodzi?

Jak to szło: "takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie".
Ale o Zamoyskim też pewno nie ma co uczyć.

Mam nadzieję, że jasne jest, iż to nie jest moja opinia, tylko podanie dwóch skrajnych wariantów do wyboru jako punktu wyjścia do dyskusji?

Po to, żeby dzieciak miał możliwość przekonać się, co go interesuje, a co na pewno nie. Jeśli dziecku nie dasz do przeczytania wielkiej (w odczuciu subiektywnym) literatury, to być może odbierzesz mu coś, czego nigdy już nie będzie miał dane poznać. Jeśli się nie spodoba, to nie zubożeje, a jeśli stanie się inaczej, to kto wie czy nie połknie bakcyla na całe życie.

Analogicznie - po co rodzice zaprowadzają dzieci na lekcje tańca, naukę gry na instrumencie, zajęcia sportowe? Właśnie po to, aby pokazać, że coś takiego istnieje, dać szansę spróbować, a potem albo rozwijać się w tym kierunku, albo odrzucić. Uprzedzając zarzuty dodam, że pomijam tu rodziców, którzy w ten sposób spełniają własne, często chore ambicje.

I jako anegdotkę dodam, że na maturze ustnej z języka polskiego odpowiadałam na pytanie dotyczące ,,Chłopów" (na szczęscie dosyć ogólne), których nigdy nie przeczytałam, bo nie byłam w stanie. Dostałam ocenę bardzo dobą, a polonistka nawet pogratulowała mi ładnej, merytorycznej wypowiedzi .

Mogłaś nie widzieć, ale przynajmniej wiesz czym jest Wawel i coś więcej na jego temat też na pewno wiesz, prawda?

Tylko ze jak cie to nie interesuje to nie masz mozliwosci powiedzenia w szkole "nie lubie tego, to kompletna strata czasu i nie chce tego czytac" Musisz to przeczytac, zrozumiec, zdac z tego test czy napisac esej i dopiero wtedy jest ci odpuszczone. A ja zazwyczaj po 10 stronach wiem czy bedzie mi sie ksiazka podobac czy nie. Nie musze w tym celu plodzic eseju i dyskutowac o tym w klasie.

No ale znowu...przy normalnych zalozeniach dzieciak mowi ze tego nie lubi i po jednym sprobowaniu czy dwoch ma spokoj. W szkole tak nie jest.

Pogratulowac.

Nirvanka jestem przekonana ze swiat Tolkiena jest w 100% wymyslony i Hobbici i Elfy tez nie istnialy
Czasem autorzy popuszczaja wodze fantazji i wymyslaja postacie, wydarzenia. Ich prawo.
Co niekoniecznie oznacza ze pisali pod publike. Moze Kochanowski chcial sprawdzic jak to bedzie pisac o kims wymyslonym? Nie wiem ciezko powiedziec....
Romantyzm to jak dla mnie byl pomylona epoka.
Moze dlatego ze we mnie samej romantyzmu nie ma za grosz i nie roztkliwiam sie nad miloscia czy to szcze czy nieszczesliwa
Tuwima znam tylko legendarna lokomotywe. I lubilam ja Ale nie znam calej jego tworczosci, chyba kiedys cos jeszcze probowalam czytac ale mi jakos nie podeszlo.
Jedyny autor z liceum do ktorego dobrowolnie i chetnie wrocilam to Rodziewiczowna i jej utwory. A i Nad Niemnem!! Ten utwor kochalam, czytalam, czytam i ogladalam w tv.

no to własnie moim zdaniem można nie czytać byle się wiedziało o co chodzi. Ja tak robiłam, nawet streszczeń nie czytałam, filmów tez nie oglądałam, po prostu chodziłam na zajęcia i na nich się wszystkiego uczyłam. w LO sie zgłaszałam nawet jak nie czytałam lektury, bo zawsze jakieś pojęcie miałam, a gadane także

Nie powiem były lektury w LO, które mnie urzekły: Dżuma, Zbrodnia i Kara, Solaris, Ludzie bezdomni, Ferdydurke, Mistrz i Małgorzata, Moralność Pani Dulskiej, Tango- Mroczka , Zdążyć przed Panem Bogiem, Przedwiośnie i nawet Lalka (poza tymi fragmentami pamiętnikowymi).

Np. w gimnazjum nie przeczytałam znanej lektury-  Kamienie na szaniec. Mam dużo wiadomości na temat II wojny światowej i nie tylko jej, w gimnazjum na każdej lekcji na której mieliśmy omawiać II wojnę światową, puszczano nam filmy z fragmentami, jak wyglądały obozy, z obozowymi "gadżetami" jak lampa z abażurem z ludzkiej skóry, meble z ludzkich kości. Każdą taką lekcję odchorowywałam bardzo długo, jako osoba bardzo empatyczna cały czas do mnie powracały te obrazy i aż było mi niedobrze, czułam jednocześnie wstyd i wielki żal, ból. nie wiem nie umiem opisać. Końcem końców nie przeczytałam Kamieni na szaniec bo byłam przesiąknięta tamtymi obrazami, mój mózg stawiał opór jak miałam wziąć książkę do ręki. Przeczytałam dopiero na studiach, jak moja koleżanka z gimnazjum przerabiała to na polskim. Poryczałam się chyba z 4 razy. Do niektórych lektur trzeba dojrzeć, nastawić się psychicznie. Kto wie, może za 10 lat zacznę czytać Sienkiewicza, a za 20 lat będę zasypiać z dziełami "tego złego" Mickiewicza

Brzydki Mickiewicz, fe. Jako człowiekowi można mu jeszcze inne zarzuty postawić.
Tylko co to ma wspólnego z jego twórczością? Ma trochę inne zadanie niż uczyć życia.
Do Wagnera też można mieć zastrzeżenia jako człowieka, co nie zmienia oceny jego twórczości.
Dostojewski miał antypolskie nastawienie, co nie przeszkadza mi czytać go i podziwiać.
Odróżniajmy pewne aspekty.

Nie odmieniaj.

Moze zawsze chcial miec corke ale nigdy nie mial? I sie zbytnio...wczul?
Nie wiem w sumie to sie dzialo kupe lat temu.

Each to their own....jak to Anglicy mowia.

Nie kazdemu bedzie wchodzic tworczosc Tolkiena i nie kazdemu bedzie wchodzic Mickiewicz.
Ja bym bardzo chciala zeby kazdy mogl wybrac jedna ksiazke, przeczytac ja i omowic przy klasie. ZAmiast miec wszystkie dziela narzucone odgornie...

luc no to odrozniaj.
Nie moge podziwiac kogos kto uwazal mnie i innych Polakow za cos gorszego.
Jak dla mnie tworczosc jest scisle zwiazana z tworca.
Bo co, ksiazka sie sama napisala?
Muzyka sama sie skomponowala?
Obraz magicznie sam sie na plotnie pojawil?

Nie, ktos wzial do lapki pedzel, pioro i papier i cos tam stworzyl.

Moja siostra idzie nową podstawą programową i ma takie same lektury jak ja miałam więc wątpię czy odpadły.... A musierowicz pisze dosyć ciekawie dzięki jej książkom można inaczej spojrzeć na świat. Sapkowskiego też lubię wiedzmin bardzo dobrze się czyta w jakiś sposób można w ten sposób zmusić do czytania tych co tego nie lubią

Pisałam o podziwianiu twórczości, a nie twórcy.
Ale rozumiem, że można nie zauważać różnicy.

u nas w podstawówce z Musierowiczowej obowiązkowy był kwiat kalafiora, w niektórych szkołach jest Noelka.
ale, że nasz Pani miała odchył na jej punkcie, powiedziała, ze możemy przeczytać wszystkie, a potem zrobiła  konkurs wiedzy z jezycjady, dla chętnych oczywiście.

tak w podstawówce w 6 klasie, tylko, ze wtedy to było mało części. Jeżycjada ta stara jeżycjada jest świetna, niestety z tomu na tom jest coraz gorsza. Za dużo moralizowania, takiego natrętnego, no i ja nie cierpię Ignacego Grzegorza, zwanego Miągwą. ale tak czy siak z sentymentu czytam wszystkie części

Moralizowania? Eee, przesadzasz ;p Też nie lubię Miągwy ;p ale wyłam ze śmiechu przy akcji z żarówką ;p

Ja lubię nowe części tylko i wyłącznie dzięki Józinkowi i Laurze. Zawsze uwielbiałam Tygrysa, bo była inna od nich. Ku mojej radości zarówno w Sprężynie, jak i w MacDusi Musierowicz poświęciła jej sporo miejsca

ooo, Babo! Dziękuję Bo zaczęłam już odbiegać od tematu

Wracając do lektur - Która zrobiła na was największe wrażenie? Że przeżywałyście ją długo? W podstawówce przeżyłam bardzo O psie który jeździł koleją i Lassie. Chyba dlatego, że byłam/jestem wielką psiarą i bardzo wczuwałam się we wszelkie psie historie.

W liceum chyba Medaliony najbardziej były dla mnie szokujące.

Bo teraz jest założenie żeby dzieci w ogóle skłonić do czytania czegokolwiek. Pamiętam dość dobrze że w liceum nikt nie czytał lektur, a w podstawówce z trudem przebrnąłem przez Dzieci z Bullerbyn, chociaż czytać lubiłem. W liceum z kolei nie dziwi mnie wcale że lektur nie czytano. Czytam szybko, czytałem najszybciej w klasie i po prostu nie nadążałem, program był przeładowany

Gdybym układał listę lektur to bym przedewszystkim stawiał na autorów myślących, takich jak Mrożek, Boy-Żeleński, czy Gombrowicz, z tym że to są lektury do liceum, gimnazjalista jest dla przykładu zbyt głupi by zrozumieć Mrożka. Będę brutalny, 3/4 dotychczasowego programu j.polskiego to była indoktrynacja narodowa wychwalająca skłonności do autodestrukcji.

Po tę książkę sięgnąłem ostatnio mając 22 lata, dopiero wtedy była to przyjemność z czytania.

Szczerze mówiąc, to nie rozumiem jak ktoś aspirujący się do nazywania wykształconym Polakiem może nie znać twórczości Mickiewicza, Słowackiego, Norwida, Sienkiewicza czy Reymonta. Tolkien, Sapkowski (czytałem debiut Sapkowskiego opowiadaniem "Wiedźmin" pewnie kiedy większość tu wypowiadających się czekała na zmianę pieluchy)? Owszem, uwielbiam ich pasjami i jak najbardziej powinni być wprowadzeni do programu szkolnego ale kosztem Mickiewicza? Widać proces chamienia i wynaradawiania  społeczeństwa postępuje i zaczyna mieć to znamiona celowego działania.

W liceum jest bardzo dużo "kobył", najgorsza druga klasa. I choć chciałam je przeczytać to nie nadążałam z materiałem. Czytałam do połowy, do iluś tam stron po czym wkurzałam się bo i tak musiałam przeczytać streszczenie, żeby na lekcji się orientować. A nienawidzę znać fabuły i końca bez czytania książki.
Ale to zależy od nauczyciela, nasz nam oznajmiał, że za np. tydzień omawiamy "Chłopów" czy "Lalkę"...
I żebym zdążyła to musiałabym czytać po parę godzin dziennie a to jest niewykonalne przy innych przedmiotach, sprawdzianach, pracy domowej.
Dlatego mnie bardziej zniechęca do takich klasyków samo podejście nauczyciela oraz sposób omawiania przez niego lektury niż czytanie jej.
Pamiętam, że w podstawówce jak omawialiśmy "Akademię Pana Kleksa" to byliśmy w grupach, mieliśmy różne konkursy, zadania, quizy, za to zbieraliśmy punkty (guziki ), było to w tak fajnej formie zrobione i widać, że Pani włożyła w to wiele pracy - do dzisiaj pamiętam te lekcje.
Naprawdę WIELE zależy od nauczyciela.

Czy średnio rozgarnięty licealista nie jest w stanie znaleźć listy lektur wymaganych w programie nauczania dla danej klasy? Mając taką listę podzielić sobie lektury na "kobyły", które trzeba zacząć czytać z wyprzedzeniem i mniejsze objętościowe dzieła, które można sobie zostawić na ostatnią chwilę? Potem tacy licealiści trafiają na studia, po studiach do pracy i dziwią się, że tam nikt za rączkę nie prowadzi. Umiejętności zarządzania swoim czasem trzeba uczyć się od małego albo umieć szybko czytać. Jak dla kogoś ogarnięcie w tydzień "Lalki" czy "Chłopów" jest problemem, to jak sobie poradzi np. na medycynie albo prawie, gdzie będzie musiał na bieżąco nie tylko czytać ale i wkuwać na pamięć opasłe tomiska. Medycyny nie da się skończyć bazując na omówieniach i streszczeniach, no może i się da ale kto by się u takiego lekarza chciał leczyć

Lucy Maud Montgomery była dobrą obserwatorką relacji międzyludzkich, natomiast przyjemność z czytania wynika chyba z wrodzonych zmian psychicznych. Mówi się że dobrzy ojcowie najbardziej kochają swoje córki.

To dzisiaj w ogóle ktoś do tego aspiruje?

Jest wiele działań mających takie znamiona które są po prostu splotem przypadków i głupoty. Natomiast w wynaradawianiu społeczeństwa nie widzę nic złego, z następujących przyczyn:

1. Powszechna świadomość narodowa to ewenement ostatnich kilkudziesięciu, góra 150 lat.
2. Edukacja narodowa o uprawianym bezustannie odcieniu martyrologicznym jest zwyczajnie szkodliwa. Po pierwsze, to indukuje skłonność do porażek i autodestrukcji. Przykładem tego jest kultywowanie Powstania Warszawskiego, Korwin-Mikke słusznie ostatnio zauważył że bitwa pod Lenino była wielkim sukcesem w porównaniu z PW, chociaż skończyła się odwrotem Polaków i ciężkimi stratami.

To było na pewno lepsze, choć równie ograniczone co nauczyciel który to przeprowadzał. Mogło się zdarzyć np. że zupełnie dobra praca została źle oceniona bo uczeń skrytykował tzw. bohatera narodowego.

Ja bym powiedział nawet że % idiotów mają spory.

Powiedzmy sobie szczerze: Te adaptacje mają niewiele wspólnego z oryginałem, albo w ogóle nic. Oglądanie Pana Tadeusza jest równie sensowne jak czytanie kiepskiego tłumaczenia, bo cały sznyc leży w tym JAK to jest napisane. Tego się nawet nie da czytać za szybko bo umyka rytm. Z kolei "Ogniem i Mieczem" to przykład jak NIE należy robić ekranizacji. Film miał z autentycznymi wydarzeniami i realiami historycznymi mniej wspólnego niż książka. Usunięto 3/4 wydarzeń i postaci. Nastrój epoki i miejsca też umknął Hoffmanowi zupełnie. Jakby tego było mało, z powieści ku pokrzepieniu serc, wyszła dołująca opowieść która wprawdzie dobrze się kończy, ale na końcu zapowiada ostateczny upadek, a całość okraszono chaotycznymi scenami batalistycznymi po których nie mający pojęcia o ówczesnej wojskowości widzowie dziwili się jak to w ogóle możliwe żeby polskie wojska wygrały jakąś bitwę, skoro skrzydlaci robili same głupoty i spadali z konia na sam widok widok wroga, a Kozacy mieli lepszą szybkostrzelność niż strzelcy z II Wojny Światowej.

Ja pomimo przeczytania LOTR i Hobbita odpadłam przy Silmarilionie. Może kiedyś do niego wrócę, ale na chwilę obecną nie jestem w stanie się za to zabrać (a raczej już od dobrych 10 lat). Podziwiam jednak prof. Tolkiena za Silmarilion, bo to trzeba mieć umysł nie z tej ziemi, żeby stworzyć samemu mitologię od zera.

Jezyk polski to takze nauka o literaturze. Dlatego trzeba przeczytac to i owo. Mozna dyskutowac, czy wiecej autorow swiatowych, czy polskich, ten utwor czy inny. Ale nie mozna sprowadzac do czytania tego, co latwe i przyjemne. Bo to bedzie tylko nauka czytania i pisania.
Nie jestem zwolennikiem opierania sie na ekranizacjach. Sprowadza sie problem do fabuly, odpowiedzi " kto zabil?"
Od poczatku wiemy, ze zabil Raskolnikow, wiec kiepski ten kryminal...
Mozna dyskutowac nad jakoscia pisarstwa Sienkiewicza. Nie mozna kwestionowac jego wplywu na kulture Polska.
taki przyklad - w innym watku ktos przywoluje majora Dobrzanskiego - Hubala. Zreszta bez sensu, to scena, ktora przytacza, to licentia poetica - nie ma relacji, ze cos takiego sie wydarzylo.
Sam major byl wychowany w tradycji sienkiewiczowskiej. Roman Rodziewicz, jeden z hubalczykow,  wrecz byl fanatykiem Trylogii.
Rodziewicz spotkal we Wloszech Melchiora Wankowicza. na podstawie ich rozmowy powstala ksiazka "Hubalczycy". Napisana w duchu Trylogii, z licznymi odwolaniami.
Jakby ci ludzie nie mieli takich lektur, to moze cala historia by sie nie wydarzyla.
Film Bohdana Poreby zreszta jest dobry, trzyma sie faktow. najbardziej polecam Marka Szymanskiego "Sepa" (zastepca majora) tytul chyba "Oddzial majora Hubala".
Mam problem, wszystkie ksiazki w kraju, a w sieci widzialam takie bzdury, ze szkoda gadac.
Bez przeczytania Trylogii nie zrozumiemy do konca Sapkowskiego - jest duzo odwolan. I tak dalej.
Nieszczesna "Ania.." moze zostac, jako przyklad literatury dla dziewczat. Zreszta, nie jestem specjalista, zeby decydowac, co ma byc czytane. Jedno jest pewne - "cegly" jeszce nikomu nie zaszkodzily.
Snake, moze nie calkiem prawda z tym brakiem emocjonalnosci. Czasem sprawa przekladu - moze sie nie da przelozyc? W kazdym razie "Moby Dick" po angielsku to zupelnie co innego niz przeklad. Albo taki Hardy.
To chyba ostatnio zaczal sie taki styl pisania w ktorym wszystko jest uproszczone i papkowate. Np, bohater jedzie droga ktora znasz. Ale nie "czujesz" tego, masz tez watpliwosci, czy autor w ogole byl w tym miejscu.
Mozna mowic o "amerykanizacji" literatury, chociaz to spore uproszczenie.Moze malo juz ludzi dobrze piszacych?
Jak lubisz Strugackich, to pewnie tez i "Metro" Glukhowskiego? Cholera, co za glupia moda pisac rosyjskie nazwiska z angielska. Nie wiem, jak sie facet faktycznie nazywa.
W tresci zadnych rewelacji, ale napisane tak, ze wbija w ziemie. Ja czytalam w swieta - przez przypadek nie pojechalam do kraju. W motelu nad morzem, wiatr taki, ze w kazdej chwili mogl zdmuchnac dach z tej budy. Sciagnelam z chomika, mialam tez pare innych rzeczy. Jakos sie skladalo, ze krotki dzien przesypialam, wiec tylko noc, wiatr, snieg i niesamowite historie. No i winko oczywiscie.

A ja uważam, że to znakomity pomysł, bo fajnie, że W ZAŁOŻENIU "Pan Tadeusz" czy Trylogia miały nauczyć, jak wspaniale literatura może być kreowana, jak przynajmniej 80% uczniów zwyczajnie tego nie czyta. Zresztą wcale im się nie dziwię - są i tak dostatecznie przeładowani materiałem, żeby jeszcze ślęczyć nad grubymi tomiszczami, które w żaden sposób ich nie interesują. Akurat ja te lektury przeczytałam, za to Musierowicz nudziła mnie śmiertelnie, ale większość dzieciaków jednak prędzej przeczyta Musierowicz i Sapkowskiego niż Mickiewicza i Sienkiewicza.

Choćbyś nie wiem jak ciekawie miała omawiać ze mną "Ulissesa" Joyce'a przeczytanie go byłoby dla mnie katorgą, ergo omawianie omawianiem, a to czy książka jest sama w sobie nudna, to inna sprawa.

Szczerze mówiąc poniekąd w Twoim sarkazmie jest wiele racji. Nie rozumiem np. dlaczego w liceum, kiedy już większość uczniów ma wyklarowane, czy lepiej odnajduje się w przedmiotach ścisłych czy humanistycznych, katuje się wszystkich i od wszystkich wymaga takiej samej znajomości i matematyki, i literatury, i historii, i fizyki. Ręka do góry, komu w codziennym życiu przydała się znajomość funkcji kwadratowej albo terytoriów uzyskanych i utraconych przez Polskę za panowania Kazimierza Wielkiego. Mnie jak na razie do kompletnie niczego, a nauczono mnie tego dobre 15 lat temu.

Adler, a mnie się wydaje, że one tyle lat były, bo kuratorium obawiało się, że w przeciwnym razie nikt by po nie nie sięgnął, a przecież to Wielkie Dzieła.

Ja uważam inaczej - jak ktoś jest zainteresowany literaturą jako taką, to sięgnie i po nieszczęsnego Mickiewicza (nieszczęsnego, bo dla mnie był wyjątkowo nudnym poetą, Słowacki był o niebo lepszy ;-) ) i po Salingera czy Faulknera, i Sienkiewicza. Dowie się, że Żeromski potrafił być skandalizujący, a Reymont pisał nie tylko o chłopach, ale i o wampirach. A kogo to nie interesuje, to i tak zmuszanie go niczego sensownego nie przyniesie, najwyżej się zrazi do czytania.

Przeczytałam 92 strony. (Dokładnie to pamiętam, bo dzień czy dwa ta zakładka na 92 stronie łypała na mnie groźnie, a ja zastanawiałam się, czy czytać dalej, czy rzucić w cholerę i dać sobie spokój z ambicją )
Pewnie bym i przeczytała całość, ale jestem książkowo asertywna i jak mnie coś męczy to tego zwyczajnie nie czytam.

Ale niech będzie, z męczących i lektur drastycznie wymęczył mnie "Lord Jim". Akurat przerabiałam go z bardzo fajną nauczycielką,a le samą książkę wspominam wręcz traumatycznie - płynęli i płynęli. I płynęli. I płynęli. I tyle w sumie zapamiętałam z samej fabuły. Tak, wiem, że chodzi o honor, obowiązek, dramat moralny, ale zwyczajnie mi się nie podobała i wspominam ją źle chociaż pani K. serio fajnie omawiała książki.

A z kolei "Lalka" czy "Chłopi" - całkiem fajnie mi się to czytało, że nie wspomnę o "Imieniu róży", "Zbrodni i karze" czy "Mistrzu i Małgorzacie", które są w ogóle jednymi z moich ulubionych ksiązek. Ale to ja. Przeciętny uczeń będzie wolał przemęczyć się z lekturą 300 str Lorda Jima niż z 4 tomami Chłopów czy 3 Lalki.

Piękny nick, podążając tym tokiem myślenia lekturami powinny być tylko książki, których z własnej woli czytać NIE CHCEMY, ergo powinniśmy się przez 10 miesięcy w roku męczyć. (Czy tam dzieci powinny, bo my to już chyba w większości mamy lektury za sobą.)

Vian- nie nadinterpretuj, ok? jak najbardziej, wolałabym książki, które mi się podobają (np. Prus, Sienkiewicz, Żeromski gdzie przynajmniej jest ten klimat) od takich, które mnie kompletnie nudziły i nie jestem zwolenniczką samobiczowania się Jednak są pewne książki, które czytam Z PASJI i nie zamierzam tego robić pod jakiś klucz ani niczyje dyktando

Co prawda nie siedzę w temacie zbyt mocno, bo temat nas bezpośrednio nie dotyczył, ale wychowawczyni mojego syna w ostatniej klasie gimnazjum (teraz zaczyna edukację w technikum) uczulała nas, aby rodzice uczniów (oczywiście wraz z uczniami) idących do liceów dokładnie przemyśleli wybór profilu, bo zmieniają się zasady i zgodnie z nowymi od drugiej klasy będzie się kłaść nacisk na jedne przedmioty kosztem innych. Dla przykładu - w klasie matematyczno-fizycznej dołożone zostaną godziny matematyki i fizyki, ale zabierze się (tu strzelam, bo nie wiem dokładnie) biologię i geografię. I niby wszystko jest w porządku, ale to z kolei właściwie odbiera przykładowemu licealiście szanse choćby na medycynę, gdyby podczas nauki zmienił zdanie co do wybranego wcześniej kierunku studiów.

W sumie, to po co tą młodzież zachęcać do czytania? Tak żeby coś tam czytała? To najlepiej wyrzucić wszystkie obecne lektury i zamiast nich wprowadzić listę horrorów, sensacji, romansideł (ukłon dla dziewczynek) i powiastek erotyczno - pornograficznych (ukłon dla chłopców). Będą się zaczytywać, że hej, tylko po co? Lektury na języku polskim są elementem poznawania literatury polskiej i jej historii. Czytać to dzieci się nauczyły ciut wcześniej. Omawianie lektur jest także nauką analizy tekstu ale również analizą postaci, postaw, relacji międzyludzkich. Pod tym względem to taki Tolkien jest akurat cienki jak odwłok węża. Fakt, autor wykonał tytaniczną pracę genealogiczną , historyczną i geograficzną dla swojego wymyślonego świata ale same postaci są w przeważającej mierze papierowe, dylematy banalne, relacje zło - dobro na poziomie indoktrynacji właściwej dla okresu kiedy te książki powstawały. Pod tym względem taki Kmicic jest mega wypasioną psychologicznie postacią.

Ja tego Kmicica wymieniam jak przykład "napisania" postaci, które jest o niebo bardziej urozmaicone niż postaci tolkienowe. Szczególnie to widać w odniesieniu do postaci drugoplanowych. Wojna u Tolkiena jest taka sobie ugłaskana, konflikt zerojedynkowy, nic zupełnie nie dowiadujemy się np. czemu ludzie ze Wschodu walczą po stronie Saurona. Orkowie, gobliny są złe bo są orkami i goblinami. W całej zaś trylogii sienkiewiczowskiej jest niesamowity obraz Dzikich Pól, ludzi którzy je zamieszkują, wojen itp.