Ślub za dwa miesiące a ja mam wielkie wątpliwości... pomocy... - Netkobiety.pl

wydaje mi sie, że nie chodzi tu o to, ze zastanawiasz sie, czy Twoj narzeczony po slubie sie zmieni, czy bedziecie sie klocic etc. ale chodzi o tego znajomego, ktory zawrocil Ci w glowie..

Mysle, ze skoro masz takie podejsce, bo inny facet mówi Ci, ze jestes kobieta jego zycia i masz watpliwosci to odpusc sobie malzenstwo, bo to powazna decyja na całe zycie. a jak po slubie masz ranic męża i siebie to bez sensu... a moze podswiadomie tez kochasz tego znajomego ?

pewnie watpliwosci są jeszcze tego nie doswiadczylam ale tak jak mówisz syla135 jesli powodem tych zawachan jest inny mezczyzna to raczej nie wrozy dobrze...

ale wiadomo, latwo mowic...

Milenko, jeżeli masz wątpliwości, to one nie znikną, nawet po ślubie, bo zawsze będziesz myślała, co by było, gdybym nie wyszła za mąż, tylko spróbowała z tamtym, któremu się podobam od dawna.
Jeżeli nie jesteście jeszcze małżeństwem, a już dochodzi pomiędzy Wami do szarpaniny, to dojdą też rękoczyny,bo Wy obydwoje nie dorośliście jeszcze do założenia rodziny.
A ten drugi facet, także nie nadaje się na męża, jeżeli wie, że masz wyznaczoną datę ślubu, a próbuje namieszać Ci w głowie.
Nawet po ślubie, będzie Cię ciągnęło w stronę tego adoratora, gdy tylko się z mężem posprzeczasz, uciekniesz w ramiona tego "czułego", który będzie robił podchody, aby Cię zdobyć, bo jakoś nie wierzę, że zniknie z Twojego życia wraz z zawarciem przez Ciebie związku małżeńskiego.
Zastanów się dobrze, czy chcesz tego ślubu, masz jeszcze czas na wycofanie.

Przecież sami sobie odpowiedzieliście na pytanie co robić.

Na rozstanie nigdy nie jest za późno, nawet po ślubie. Skoro oboje, na tym etapie, dochodzicie do wniosku, że nie chcecie być ze sobą i brakuje wam tylko odwagi, to uświadomcie sobie, że dużo łatwiej jest dzielić się teraz odpowiedzialnością za zerwany ślub niż po ślubie - dziećmi i majątkiem.

Wychodzić za mąż bez przekonania, bo jest suknia, są zaproszenia?
Naprawdę nie warto!
Ten znajomy z maślanymi oczami....
Jesteś chyba bardzo młoda i...niedojrzała. To nie zarzut, młodość ma prawo być zielona.

Znajdź w sobie odwagę i przerwij ten chocholi taniec. To jeszcze nie pora, by podejmować decyzje na całe (teoretycznie) życie.

Nie bierz ślubu. Masz jeszcze zbyt wiele do przemyślenia. Nie jesteś gotowa. Naprawdę, daj sobie czas.

Zrób tak jakby tego drugiego zakochanego w Tobie chłopaka nie było. Chwilowo o nim zapomnij. I zastanów się czy z obecnym narzeczonym chcesz iść przez życie, bo wszystkie problemy za 15 lat się spotęgują. Jeśli patrzycie na siebie z nienawiścią, to wg mnie ślub nie ma sensu. A teraz łatwo zerwiesz, bo przecież gości nie zaprosiliście, nic nie trzeba odwoływać, tylko zaniechać dalszych przygotowań. Teraz masz prostą sprawę.

ale
ale wlasnie o to chodzi ponponka , ze nie ma zadnego przeznaczenia.

I przekonujac ,badz naklaniajac dziewczyne do takiego myslenia, ze JEST,
popychasz ja w slepy zaulek .

P.S.
nie bierz tego osobiscie :-)
tak mi sie nasunelo...

Ślub to poważna decyzja, a Ty niczego nie jesteś pewna.? Ten Znajomy może okazać się chwilowym zauroczeniem, odwołasz ślub bo powiedział że podobasz mu się i tak bardzo zawrócił Ci w głowie?  i co potem? Zostaniesz sama?

Posłuchaj głosu serca - Ono podpowie mądrze i najlepiej z Nas wszystkich.

Milenko, uwierz mi...nie tylko "niedojrzałe małolaty" mają czasami takie problemy.
Teraz skup się na tym, co jest według Ciebie najlepszym wyjściem. Ani umówiona sala, ani orkiestra, ani nic innego... nie jest ważne w tej chwili. Lepiej odwołać ślub na godzinę przed ceremonią, niż potem ranić się wzajemnie przez resztę życia. Dlatego wszystko dokładnie przemyśl, porozmawiaj z narzeczonym i nie przyjmuj argumentów, że już "za późno"...za późno będzie gdy któregoś dnia po pięknym ślubie stwierdzicie, że się nienawidzicie i że żałujecie podjętej decyzji... Dlatego decyzję trzeba przemyśleć, patrząc na waszą przyszłość, a nie na rodzinę, znajomych i wydane pieniądze...

Milenko, odbieram to co piszesz  jako historię o związku z przyzwyczajenia, który jakoś się toczy "prawem zasiedzenia" chyba bardziej niż z prawdziwej chęci wspólnego przeżycia życia. Od kilku miesięcy piszesz na forum o różnych problemach w swoim związku. Sama jeszcze raz przeczytaj swoje posty z jesieni. Jak piszesz o swojej bezradności, poczuciu odrzucenia w związku,  jego niechęci do bliskości, o swoim lęku przed ślubem i ogromnej samotności w tym związku. Naprawdę przemyśl czy warto w to brnąć, bo suknia i orkiestra uż są... Rozwód jest o wiele gorszy niż odwołanie ślubu. Że o nieszczęśliwym życiu małżeńskim nie wspomnę...

Jeśli oboje dochodzicie do takich wniosków - to nie spieszcie się.. odłóżcie ślub na "za rok", "za dwa lata" lub "aż poczujecie się pewni"... lepiej zapobiegać niż leczyć.. bo skoro teraz tego nie czujecie - to po ślubie będzie tylko gorzej..

ps. ten "znajomy" to wg mnie tylko jedna z wymówek, jakich na dzień dzisiejszy poszukujesz aby nie wyjść za mąż..

Co tu dużo mówić... odwołać ślub i tyle. Lepiej teraz to zrobić niż ocknąć się po ślubie z myślą " po co do cholery za niego wychodziłam?". Błądzić jest rzeczą ludzką, wszyscy popełniają błędy. Nie dołuj się ale nie rób ze swojego życia brazylijskiej telenoweli - zaręczona z jednym, podkochuje się w drugim... uporządkuj swoje życie i to co masz w głowie.

AMEN
Z perspektywy czasu moge powiedziec, ze tez mialem takie jazdy przed slubem ale nie z winy tej trzeciej czy trzeciego a z niedojrzalosci do podjetych decyzji ze strony zony.
Mialem chwile zwatpienia czy aby slusznie steruje sie ku oltarzowi, czy nie lepiej bedzie dac na luz i zostac w cywilnym zwiazku. Rada starszych "przekonala" mnie by nie odbierac szczescia tego jednego dnia kobiecie... blednie, bo potem bylo tylko delikatnie mowiac gorzej - o czym jest tu moja historia - i "napisy koncowe" dlugo mi sie toczyly jeszcze przed oczyma po "tych" obraczkowch zawodach.

Dziewczyno...
Masz - o zgrozo - motylki w brzuchu po tych kilku czulych slowach od cichego wielbiciela ALE tak dobrze sie zastanow: kogo znasz lepiej - narzeczonego czy tego pozal sie boze amanta z doskoku???
Wojna domowa z przyszlym - niedoszlym jeszcze mezem to jeszcze nie koniec swiata, bo choc "mozna przezwyciezyc swoje wady ale mozna bardzo sie zniechecic do swoich zalet, zwlaszcza dostrzegajac je u innych" - u narzeczonego.

Zawies/odwolaj slub, zrobcie sobie wakacje w odosobnieniu od siebie i najpierw sami podejmijcie decyzje CO DALEJ??? Idziemy RAZEM czy moze jednak OSOBNO.
Bo potem mozesz siasc zaryczana ze zdjeta obraczka w dloni i zanucic utworek Pawla Wojcika "niech sie toczy"

Slub koscielny to decyzja na dlugie lata i na prawde nie jest przyjemnie, sielsko - anielsko gdy wychodzi z tego niewypal a wielka milosc odbija sie czkawka i zbiera na wymioty na mysl spitolenia sprawy przez cichego wielbiciela.
Co do wielbiciela to "Nie rób priorytetu z kogoś, dla kogo jesteś tylko opcją, czasem jedną z wielu."

3maj się. I przemyśl wszystko to co Tobie napisałem, na chłodno, bez emocji.
Bo gdy włączają się emocje- wyłącza się myślenie.

Rozmawiałam z narzeczonym o rozstaniu (2 razy udało się bez kłótni), on powiedział tak,że jeżeli ma widzieć mnie po ślubie zapłakaną, smutną itd to on też nie chce tego ślubu. Zapytałam czy nie zrobi sobie krzywdy(nie raz po alkoholu padały jego takie słowa "nie szukaj mnie, ja idę, nie idź za mną itp"-trochę ma problemów rodzinnych) to odpowiedział,że w chwili obecnej nie dopuszcza takiej myśli, ale nie wie co będzie jak to do niego dotrze. Ja nadal nie wiem co robić... wspominam dobre chwile i zaraz nasuwają się takie co chciałabym nie pamiętać o nich. Wiem, że później będzie mi wstyd przed ludźmi/rodziną jak odwołam ślub i mogę z czasem żałować tej decyzji- bo nie będzie odwrotu. A czas goni, trzeba załatwiać wszystko w kościele-a ja jestem w bagnie... czasami mam chęć wyjść w nocy i nie wrócić ale to nie załatwi sprawy...

      Dziękuję za dotychczasowe wpisy, czytam je wiele razy. Często twardo sobie mówię "wóz albo przewóz" odchodzisz albo zostajesz i zaraz 1000 myśli na minutę za i przeciw. Niech ktoś da mi kopniaka, może się ocknę! (kopniaka to powinien dać mi narzeczony za taki cyrk) zdaje sobie z tego sprawę- ale na wszystko brakuje mi odwagi...najwidoczniej muszę dorosnąć do ślubu.

Ślub jest jednak niby decyzja na całe życie, już nie będzie odwrotu, a patrząc po tym jak Ty do tego podchodzisz i to opisujesz, to lepiej by było dla Ciebie gdybyś jednak zerwała zaręczyny. Nie ma co się męczyć jeżeli nie Jesteś szczęśliwa i dalsze wspólne życie będzie usłane tylko następnymi kłótniami. Po prostu, jeżeli się wahasz, nie rób tego ! Odnośnie tego wahania, wydaje mi się że jest to normalne, ale nie w takim stopniu w jakim zaobserwowałem to po twojej wypowiedzi, wiadomo każdy się stresuje ale to raczej następuje w dniu ślubu a nie 2 miesiące przed. Jeżeli się gdzieś pomyliłem to proszę mnie poprawić. Pozdrawiam

To jest szantaż.
Ja na Twoim miejscu jednak odłożyłabym ten ślub. Widzę, że on sam nie jest do końca pewny czy go chce, ale jak Ty masz wątpliwości, to odzywa się jego chora duma.

Moja droga, a nie będzie Ci wstyd jak będziesz się rozwodzić za rok, albo latami tkwić w toksycznym związku?

Wychodzę za mąż ponieważ jest mi wstyd przełożyć ślub. Popatrz jak to wygląda.

Milenko, zrobisz co uważasz za stosowne. Sama dobrze wiesz, że z nieudanego związku nie będzie udanego małżeństwa. Sama wybierasz czy chcesz dać sobie szanse na szczęśliwe życie, czy pakujesz się w coś co z pewnością szczęścia Ci nie da. To kwestia Twoich priorytetów. Na jednej szali Ty, Twoje szczęście, a na drugiej: "co ludzie powiedzą". Nikt za Ciebie nie wybierze.

Po odwołaniu ślubu nie będziesz miała spokojnego życia przez kilka godzin lub dni. Jeżeli nie odwołasz - kilka lub kilkanaście lat.

Hahahaha! Wlasnie wyczytalam, ze Autorka chce skladac pozew o rozwod.
To chyba jakis rekord - po dwoch miesiacach slubu...