Jak polubić samego siebie? - Netkobiety.pl

Również jestem ciekawa, czy znacie jakieś sposoby by polubić siebie?
Zbyt duże wymagania powodują, że czasami się wręcz nienawidzę za to jaka jestem.

Co racja, to racja... Ale jakoś nie umiem tego zastosować u siebie samej, heh...

ja też lubię a wręcz kocham siebie:) żyję w zgodzie ze sobą, nie mam sobie za złe zbyt wielu rzeczy, bo szkoda mi na nie życia.
Kocham siebie bo jestem jednocześnie wdzięczna Stwórcy za to, że jestem.

aggy i brawo!! oby więcej takich kobiet Ja podobnie jak Ty....

Myślę, że na każdego działa co innego . Nie ma chyba powszechnie przyjętej recepty na polubienie siebie samego.

Ja lubię siebie i nigdy nie miałam z tym większego problemu, owszem bywają małe kryzysy, gdzie powinnam porządnie walnąć się w głowę, za różne głupoty jakie mi do niej przychodzą i które czasami praktykuje, ale tak naprawdę nawet one nie zaniżają u mnie poczucia własnej wartości.

Żyję swoim życiem, według siebie, nie porównuję się do nikogo - myślę, że to daje mi najwięcej szczęścia. Nie pozwałam sobą sterować oraz nie ulegam wpływom.

Kiedy słucham jakie problemy mają inni i jak bardzo nie potrafią sobie z nimi radzić - lubię siebie jeszcze mocniej , bo jestem dumna, że udaje mi się podobne kłopoty skutecznie omijać Jak już się zdarza jakaś porażka, to zazwyczaj podnoszę się silniejsza, nigdy się nie załamuję, nie poddaję, walczę do końca.

"Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie, uświadomiłem sobie,
że emocjonalny ból i cierpienie są tylko ostrzeżeniem dla mnie,
żebym nie żył wbrew własnej prawdzie.
Dziś wiem ,że to nazywa się
AUTENTYCZNOŚCIĄ.

Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie, zrozumiałem,
jak żenujące jest dla innych, gdy narzucam im własne pragnienia,
wiedząc, że ani nie nadszedł odpowiedni czas,
ani tamta osoba nie jest na to gotowa,
nawet jeśli byłem nią ja sam.
Dziś wiem, że to nazywa się
SZACUNKIEM DO SAMEGO SIEBIE.

Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie,
przestałem tęsknić za innym życiem i mogłem dostrzec,
że wszystko wokół mnie stanowi zaproszenie do rozwoju.
Dziś wiem , że to nazywa się
DOJRZAŁOŚCIĄ.

Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie, zrozumiałem,
ze zawsze i we wszystkich okolicznościach
jestem we właściwym momencie i we właściwym miejscu
i że wszystko, co sie dzieje, jest właściwe.
Od tamtej pory mogłem już być spokojny.Dziś wiem ,że to nazywa się
WEWNĘTRZNĄ PEWNOŚCIĄ.

Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie,
przestałem tworzyć kolejne wielkie plany na przyszłość.
Dziś robię tylko to, co sprawia mi radość i przyjemność,
co kocham i co sprawia, że moje serce sie uśmiecha.
I robię to na swój sposób i we własnym tempie.
Dziś wiem ,że to nazywa się
RZETELNOŚCIĄ

Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie, uwolniłem się
od tego wszystkiego, co nie było dla mnie zdrowe.
od potraw, ludzi, przedmiotów, sytuacji i od wszystkiego,
co wciąż odciągało mnie ode mnie samego.
Na początku nazywałem to ,,zdrowym egoizmem,, .
Ale dziś wiem ,że to
MIŁOŚĆ DO SAMEGO SIEBIE.

Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie,
przestałem chcieć zawsze mieć rację.
Dzięki temu rzadziej się myliłem.
Dziś wiem , że to nazywa się
SKROMNOŚCIĄ.

Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie,
wzbraniałem się przed życiem w przeszłości
i troska o własną przyszłość.
Teraz żyję chwilą, w której dzieje się WSZYSTKO.
Żyję wiec teraz każdym kolejnym dniem i nazywam to DOSKONAŁOŚCIĄ.

Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie, uświadomiłem sobie,
że moje myślenie może uczynić ze mnie chorego nędznika.

Kiedy jednak zwróciłem się do sił mojego serca,
mój rozum zyskał ważnego wspólnika.
Ten związek nazywam dziś
MĄDROŚCIĄ SERCA.

Nie musimy już obawiać się sporów,
konfliktów i problemów z samymi sobą i z innymi,
ponieważ nawet gwiazdy wpadają na siebie, tworząc nowe światy.
Dziś wiem ,że
TO WŁAŚNIE JEST ŻYCIE! "

Qrsywa  super text!

Świetne

Tego to się nie spodziewałam:)

Qrsywa dziękuję za te posty, dzięki Tobie zrozumiałam, że jestem na dobrej drodze do pokochania siebie

Dla mnie największy wpływ na nasze poczucie własnej wartości ma to jak jesteśmy wychowywani i w jakich warunkach dorastamy. Dziecko, które jest od początku doceniane, chwalone. W przyszłości jest pewne siebie i nie ma ze sobą problemów. Ja z kolei mam mamę alkoholiczkę, nikt mnie nigdy nie doceniał, nie chwalił. I wyrosłam na takiego zastraszonego ufoludka, który jest nie pewny siebie, nie ma żadnej wartości, uważa, ze nic nie potrafi. Ma bardzo silną potrzebę uznania i akceptacji. Oczywiście brawo dla tych, którzy umieją sami sobie z tym poradzić i mimo przeciwności losu są pewni siebie.

Najpierw zrobić retrospekcję swojego zycia, zrozumieć, dlaczego tak jest, co to spowodowało i kto mi to wszystko wmówił.