Przyszlosc. - Netkobiety.pl

Ja osobiście jestem zdania, żeby nie poddawać się tym wszystkim utartym opiniom, że pokolenie takie, czy inne. My sami o sobie stanowimy i decydujemy sami za siebie. Może podchodzisz do tematu zbyt pochopnie, może nie masz z kim porozmawiać na ten temat. Planowanie studiów/kariery późniejszej jest istotne i warto dobrze to przemyśleć, ale też bez przesady. Przeciąganie tematu powoduje, jak sama już widzisz, rosnące niezdecydowanie, a potem może jeszcze dojść do tego, że kompletnie ten plan zarzucisz, bo nie będziesz w stanie podjąć decyzji. Robiłaś sobie jakiś plan, zastanawiałaś się co Cię interesuje, który kierunek (i późniejsza praca) mogłyby dać Ci jakąś satysfakcję?

Może Cię to pocieszy bo ja ,choć z innego pokolenia też tak miałam,bałam się podjąć jakąkolwiek decyzję.Teraz wiem że w wieku 20lat byłam jeszcze mentalnie dzieckiem.Nie przejmuj się,to mija

Czy Ty trochę nie dramatyzujesz?
Przecież piszesz: "Jest mi dobrze i wygodnie". Wybacz, ale chyba na prawdę jest Ci za dobrze i szukasz dziury w całym. Masz rodzinę, dach nad głową, nie masz obowiązku zarabiania na siebie, masz chłopaka. Mało Ci???

Ja rozumiem, że chciałabyś coś zmienić. Powiem Ci, że masz idealną sytuację ku temu. Nie ma presji. Twój wybór na razie niczym nie ograniczony. Weź się porządnie za sprawdzenie, co oferują poszczególne uczelnie, jaki zawód by Cię interesował. Pomyśl w czym jesteś dobra, co Ci frajdę sprawia.

Najlepiej, żebyś nie miała poczucia, że czas Ci za bardzo ucieka, pójdź na studia zaoczne i podłap jakąś pracę. Możesz przecież iść nawet na staż, skoro nie musisz się sama utrzymywać.

Czyli chciałabyś usłyszeć, że wiele osób tak ma, bo to dałoby Ci spokój?
Chyba lepiej odszukać go w inny sposób i wziąć się za siebie.

Super powód na wybór takiego kierunku. Pogratulować rozsądku tylko pozostaje.

Uff.

A to niby dlaczego? Dalej nie rozwiązałabyś swoich problemów. Dalej nie pracowała, mieszkała z rodzicami i nie wiedziała, co w przyszłości chcesz robić.
Bzdurne jest takie szukanie głupich wymówek. Na prawdę nie warto.
Idź może do jakiejś poradni zawodowej. Może tam pomogą Ci stworzyć profil, jaki Cię zadowoli.

Bo troche przeraza mnie wkuwanie przez 5 lat jakichs glupot, ktore nie sa ani przydatne, ani ciekawe.. mam wrazenie ze nie umialabym sie juz zmobilizowac do takiej ilosci nauki.

loveaellie -> wiesz, to prawie z każdym wyborem tak jest ja miałam tak samo dokładnie, zawsze jest tak, że nasze wymarzone studia (i nasze błędne pojęcie często o nich) okazują się zawalone przedmiotami trudnymi, które nam się nie podobają, które są według nas niepotrzebne. Uwierz, nieważne jaki kierunek wybierzesz, tak będzie, takie są podstawy programowe (jakość kształcenia, oddzielny temat, więc go nie poruszam . Też myślę, że niepotrzebnie zrezygnowałaś z pierwszego kierunku. I mówię, że najgorsze co teraz możesz zrobić, to nie robić nic, bo będzie tylko gorzej. Trzeba się przełamać i zmusić do pewnej aktywności. Jeśli naprawdę jest to dla Ciebie taki ogromny problem - porozmawiaj z kimś o tym.

Oczywiście, nikt nie chce iść na "byle co", ale jeśli masz zamiar nie iść na żadne studia, a potem przez resztę życia słyszeć "pani bez mgr nie może u nas pracować ... bo tak..." to naprawdę lepiej skończyć cokolwiek. Uwierz, ogrom ludzi kończy różne studia, lepsze, gorsze, a potem i tak mało kto pracuje w zawodzie, to po pierwsze. Po drugie - idąc do pracy nawet w swoim kierunku, najczęściej Twoja teoria ze studiów idzie po zetknięciu z praktyką (w dużej mierze), do kosza i uczysz się tego zawodu de facto dopiero w pracy. To oczywiście już kwestia naszego systemu szkolnictwa, ale na to chwilowo nie wpłyniemy ;-) Także może zastanów się czy nie jest to rozwiązanie, może masz szansę wrócić na dziennikarstwo? Szczególnie, jeśli już byłaś i coś pozaliczałaś, będzie trochę do przodu?

Witaj

Z tego co piszesz, studia odpadają, bo przeraża cię wizja wkuwania przez 5 lat i nie ma dla ciebie kieruknu, który mogłabyś studiować. Jednak Twoja bierność mnie irytuje. Jeśli nie studia, znajdź pracę. Zastanów się, co przynosi Ci radość, sadysfakcję, lub co porostu Cię uskrzydla. Ale pamiętaj, że za bierność nie płacą, więc leżenie i rozmyślania to nie sposób na życie, no chyba że pracujesz w rządzie
Każdy kiedyś stał/stoi czy będzie stał w takim punkcie życia, ale nie można tak poprostu załamywać rąk i nic nie robić, bo "nie lubie" "nie chce" "nie umiem" "nie wiem" "nie mam siły", za coś przecież żyć musisz, a żerowanie na rodzicach jest niewporządku (no żeby nie powiedzieć 'wstyd").
Więc weź się za siebie i życzę Ci powodzenia

A może na oddziałach z chorymi dziećmi ?

I już wiesz skąd się różne problemy biorą - z głowy Nie zastanawiałaś się nad tym, że może samemu, jakoś tak automatycznie (myśląc ciągle w ten sposób) wpływasz negatywnie na siebie, swoją pracę, swoje otoczenie? Nie zastanawiałaś się, że ludzie którzy myślą odwrotnie, pozytywnie (nawet jeśli też nie zarabiają dużo czy nie mają super satysfakcjonującej pracy, a uwierz mi, niewielu taką ma tak naprawdę) mimo podobnej sytuacji żyją po prostu "lepiej"? Spróbuj może przestać chociaż na jakiś czas (choć nie jest to łatwe) spróbować nie myśleć po swojemu, nie snuć tych czarnych scenariuszy, bo myśląc w ten sposób możesz doprowadzić do ich spełnienia, jak się uprzesz

Znajomi powiedzieli, że to spoko pomysł więc zamierzasz studiować to przez 5 lat? A musisz koniecznie iść na studia? Nie możesz robić jakiegoś studium? Każdy może Ci doradzać, ale tak naprawdę tylko TY wiesz co Cię interesuje i jaka praca sprawiła by Ci przyjemność. Wiele firm umożliwia wolontariat popracujesz w jakiejś firmie, instytucji i zobaczysz co Ci tak naprawdę odpowiada. Mówiłaś, że lubisz być w centrum uwagii i pracować z ludzmi więc może trurystyka? Poźniej może jakaś specjalizacja i zostaniesz przewodnikiem albo jakimś pilotem wycieczek ( to nie przypadkiem to samo ) pomyśl dziewczyno i poczytaj o kierunkach po głupio świadomie zmarnować 5 lat. Pomysł z pójściem do jakiegoś doradcy zawodowego też popieram. Życzę Ci powodzenia

O to co napisałaś zmienia postać rzeczy, na studia chcesz iść dla rodziny czy dla siebie? Turystykę możesz też studiować nie musi być to studium.
W dzisiejszych czasach podchodzę z przymrużeniem oka do uczelni wyższych i tytułu magistra bo to nie daje Ci żadnej gwarancji. Może czas żebyś teraz pomyślała o sobie a nie o rodzicach, chłopaku czy znajomych w końcu to o [b] Twoją [b\] przyszłość chodzi.

Masz racje

Ty sobie sarkazm wylacz mala bo Cie na niego nie stac. Ja w Twoim wieku wyjechalam do obcego kraju i rece sobie urabialam zeby za studia wyzsze zaplacic. Ty masz idealna sytuacje w rodzinie- wszyscy Ci pod nos podkladaja i tylko sie po cichu modla, zebys cos ze soba wreszcie zrobila. Kiedy ja postanowilam zmienic kierunek po 4 latach (a widzisz, nie wszyscy sa tacy zdecydowani od razu) to mi ojciec wprost powiedzial, ze jesli lekarka nie chce byc i mi sie filozofia podoba, to on na to zlotowki nie wylozy. I mial racje. Dzieki temu nauczylam sie zycia w rzeczywistosci. Im szybciej sie od rodzicow odetniesz, tym szybciej bedziesz siebie pewna i znajdziesz to co Cie interesuje.

Pracuje na uniwersytecie. Bardzo mi sie ta kariera podoba.

Moze nastepnym razem kasy na bzdety nie powinnas wydawac

A czym sie zajmujesz, jesli moge spytac? Od napisania tego posta dostalam nowa prace i od 4 miesiecy jestem trenerem fitness.. ale i to mnie powoli wykancza. W jakich my czasach zyjemy, ze nawet w branzy sportowej nie liczy sie SPORT, tylko sprzedanie jak najwiecej ilosci odzywek, suplementow diety.. kaza zdzierac nam kase z kobiet jak sie da. A mnie to meczy..