Doszlam do wniosku, że gdyby ludzie - Netkobiety.pl

Np nie uprawiac seksu przedmlzenskiego, nie być czyjas kochanka, nie rozbijać cudzych związków, nie ogladac porno, nie byc w tzw wolnych zwiazkach bez zobowiazan ,unikac prostytucji mięć szacunek do siebie i innych itp

Gdy by krowa miała uszy to by latała

Skrzydla, a nie uszy 

Tak bardzo wazna wiadomości z nauczania katolickiego
Według nauki katolickiej, przestrzeganie wszystkich przykazań Bożych bez łaski uświęcającej jest praktycznie niemożliwe w pełni, ponieważ łaska ta jest uznawana za niezbędną do zbawienia i do wypełniania Bożych przykazań w sposób, który jest miły Bogu. Łaska uświęcająca, czyli Boża pomoc, daje ludziom moc do życia zgodnie z Jego wolą, a samodzielne dążenie do świętości w ludzkiej mocy jest uznawane za niewystarczające, ponieważ ludzka natura jest osłabiona przez grzech pierworodny.

Z perspektywy katolickiej, przykazania Boże są drogowskazami do życia w harmonii z Bogiem, ale pełne ich wypełnienie wymaga współpracy z łaską Bożą. Bez tej łaski człowiek może starać się żyć zgodnie z przykazaniami, ale nie będzie w stanie uczynić tego w sposób doskonały, ani w pełni zasłużyć na zbawienie.

Łaskę uświęcającą, według nauki Kościoła katolickiego, otrzymuje się przede wszystkim w sakramentach, a szczególnie w sakramencie chrztu, który jest pierwszym i podstawowym sposobem, w jaki człowiek dostępuje tej łaski. Chrzest usuwa grzech pierworodny i wprowadza osobę do wspólnoty Kościoła, obdarzając ją łaską uświęcającą.

Oto niektóre kluczowe sposoby, jak otrzymać łaskę uświęcającą:
1. Chrzest: Jak już wspomniano, chrzest jest pierwszym sakramentem, który daje łaskę uświęcającą, oczyszcza z grzechu pierworodnego i wprowadza osobę do Kościoła.

2. Sakrament Eucharystii: Regularne przyjmowanie Ciała i Krwi Chrystusa w Eucharystii wzmacnia łaskę uświęcającą i pomaga w dążeniu do świętości.

3. Sakrament Pokuty (Spowiedź): Jeśli ktoś utracił łaskę uświęcającą przez grzech ciężki (śmiertelny), może ją odzyskać przez sakrament pokuty. Wyznanie grzechów, żal za nie i szczera chęć poprawy sprawiają, że Bóg przywraca łaskę uświęcającą.

4. Modlitwa i życie sakramentalne: Regularna modlitwa, czytanie Pisma Świętego, uczestnictwo w Mszy Świętej oraz życie w zgodzie z nauką Kościoła pomagają człowiekowi utrzymywać i rozwijać łaskę uświęcającą.

5. Życie w łasce Bożej: Codzienne starania o świętość życia i unikanie grzechu są również sposobem na utrzymanie i wzrost łaski uświęcającej w sercu.

W nauce Kościoła katolickiego, sakrament pokuty (spowiedzi) jest głównym środkiem, przez który człowiek może uzyskać przebaczenie grzechów, szczególnie grzechów ciężkich, i odzyskać łaskę uświęcającą. Kościół naucza, że w przypadku grzechu ciężkiego (śmiertelnego), który przerywa łączność z Bogiem, sakrament pokuty jest konieczny do odnowienia tej łaski, ponieważ grzech ciężki całkowicie niszczy łaskę uświęcającą w duszy.

Jednak Kościół uznaje również możliwość uzyskania przebaczenia i łaski uświęcającej w wyjątkowych okolicznościach, gdy sakrament pokuty nie jest dostępny, pod warunkiem, że osoba ma skruchę i pragnie pojednania z Bogiem. Tego rodzaju sytuacja może mieć miejsce, np. w przypadku nagłej śmierci lub innych nadzwyczajnych okoliczności, kiedy spowiedź nie jest możliwa.

W takich sytuacjach Kościół naucza o tzw. "doskonałym żalu". Doskonały żal to akt skruchy, który ma swoje źródło w miłości do Boga i pragnieniu naprawienia relacji z Nim. Osoba, która ma doskonały żal za grzechy i pragnie pojednania z Bogiem, może uzyskać przebaczenie i łaskę uświęcającą, nawet jeśli nie miała możliwości przystąpienia do sakramentu pokuty. Ważne jest, aby osoba ta miała intencję jak najszybszego skorzystania z sakramentu pokuty, gdy stanie się to możliwe.

W przypadku grzechów lekkich, Kościół naucza, że można uzyskać przebaczenie grzechów także przez modlitwę, pokutę, czyny miłosierdzia, czy udział w Eucharystii. Tego rodzaju grzechy nie niszczą całkowicie łaski uświęcającej, ale mogą ją osłabić, a ich przebaczenie można uzyskać przez te formy pokuty.

Podsumowując, sakrament pokuty jest standardowym sposobem uzyskania przebaczenia grzechów i odzyskania łaski uświęcającej, ale w wyjątkowych okolicznościach, takich jak doskonały żal i intencja przystąpienia do spowiedzi, można również otrzymać Boże przebaczenie i łaskę bez formalnej spowiedzi.

Wazna informacja o 10 Przykazaniach Bożych: wielu fałszywie naucza "ze do zbawienia potrzebna jest tylko wiara" -po prostu pusty belkot i zero zmiany życia, zero nawrócenia- po prostu wybelkocz "ze Jezus jest twoim Panem. A pozniej grzesz ile ci sie podoba,bo w sumie i tak, po wydukaniu tych słów będziesz zbawiony" Takie niebezpieczne,bo prowadzące na wieczne potepienie nauki glosza  m in denominacje protestanckie. Już nie wspomnę,że jest to moralnie szkodliwe ,bo ludzie uważają siebie za zbawionych nawet,gdy grzesza bez opamiętania, co zaglusza też ich sumienie.
A co nauczał Jezus?
1. Potwierdzenie ważności przykazań
Ewangelia Mateusza 19,17-19:
Gdy młodzieniec zapytał Jezusa, co ma czynić, by osiągnąć życie wieczne, Jezus odpowiedział:
„Jeśli chcesz osiągnąć życie, przestrzegaj przykazań”, a potem wymienił niektóre z nich:
„Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca i matkę…”
To wyraźne potwierdzenie, że Jezus nie znosi przykazań, ale uznaje je za drogę do życia.
2. Kazanie na Górze (Mateusz 5) – Jezus mówi:
„Słyszeliście, że powiedziano: Nie zabijaj... A ja wam powiadam: każdy, kto gniewa się na swego brata, podlega sądowi.”
„Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż... A ja wam powiadam: każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się dopuścił z nią cudzołóstwa w sercu.”
Jezus nie zmienia przykazań, ale pokazuje, że ich wypełnienie zaczyna się w sercu i intencjach, nie tylko w czynach.
3. Streszczenie wszystkich przykazań w dwóch
Mateusz 22,37-40: Jezus mówi:
> „Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca...
Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.
Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.”
Tu Jezus pokazuje, że cały Dekalog da się streścić jako przykazanie miłości – pierwsze trzy przykazania odnoszą się do miłości Boga, a kolejne siedem do miłości bliźniego.

1.  Czy chrześcijanin jest zbawiony tylko przez wiarę w Jezusa — bez przestrzegania Przykazań Bożych?
Odpowiedź: Nie. Wiara jest początkiem, ale sama, bez posłuszeństwa Bogu, nie wystarczy.
Św. Jakub pisze jasno: „Wiara bez uczynków jest martwa” (Jk 2,17)
„demony również wierzą – i drżą!” (Jk 2,19)

Jezus mówi: „Nie każdy, który mówi do Mnie: ‘Panie, Panie’, wejdzie do Królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca” (Mt 7,21)
Samo „wierzenie” w Jezusa, bez życia zgodnego z Ewangelią i przykazaniami, nie prowadzi do zbawienia. Prawdziwa wiara owocuje posłuszeństwem, miłością i dobrymi czynami.
2. Czy chrześcijanin jest zbawiony tylko przez uczynki?
Odpowiedź: Nie. Uczynki same — bez łaski i wiary — nie mogą zbawić człowieka.
Św. Paweł uczy:
„Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, a to nie z was, lecz jest darem Boga. Nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił” (Ef 2,8-9)
To oznacza, że nie da się zasłużyć na zbawienie własnymi siłami. Żaden człowiek nie wypełni Prawa Bożego doskonale. Dlatego potrzebujemy łaski, którą przynosi Chrystus.
Uczynki bez wiary mogą być dobre moralnie, ale nie prowadzą do zbawienia — tak jak ciało bez duszy.
3. Czy chrześcijanin jest zbawiony przez połączenie wiary w Jezusa z przestrzeganiem 10 Przykazań?
Odpowiedź: Tak – to najpełniejsze, katolickie rozumienie zbawienia.
Zbawienie pochodzi z łaski Bożej przez wiarę w Jezusa Chrystusa, ale ta wiara musi być żywa, czyli przejawiać się w miłości i posłuszeństwie przykazaniom.
Jezus mówi:
„Jeśli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania” (J 14,15)
„Trwajcie w miłości mojej... jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w mojej miłości” (J 15,10)
Św. Paweł pisze:
„Wiara działająca przez miłość” (Ga 5,6)
Sobór Trydencki (katolicka odpowiedź na Reformację) uczył:
Człowiek nie może być usprawiedliwiony przez same uczynki ani przez samą wiarę bez uczynków.