Dzień dobry kobietki.
Ostatnio nachodzi mnie taka myśl, mianowicie jestem świeżo po rozstaniu, miałam nadzieję na założenie rodziny, dom dzieci.. Facet zostawił mnie z dnia na dzień, ale nie o tym. Mam 33 lata, zastanawiam się czy już zaprzepaściłam szanse na rodzinę, dziecko. Mój zegar biologiczny tyka, boję się że mój czas na założenie rodziny minie. Chciałabym poznać jakiegoś wartościowego mężczyznę z którym będę chciała założyć rodzinę. Czasem zastanawiam się czy faceci nie wola młodszych kobiet, i zaczyna mnie ogarniać przerażenie ze juz jestem taka stara choć wiem ze to głupie. Bardzo boję się że nawet jeśli kiedyś takiego poznam to dzieci już nie będę mogła mieć. Czy macie podobne doświadczenia albo możecie podnieść na duchu waszymi historiami inne kobiety z takimi samymi rozważaniami?
Adrianno,
moim zdaniem musisz działać szybko i zdecydowanie.
Zacznij od określenia stanu możliwości posiadania dziecka u dobrego lekarza. Nie sugeruj się jedną opinią, a nawet dwiema.
Stopniowo zbieraj dane i analizuj. Nie daj sobie wciskać kitu. Nie wpadaj w panikę, gdy coś usłyszysz nie tak, ale też wiedz, że czas biegnie bardzo szybko i ani się obejrzysz skończy się.
Druga sprawa to partner do wspólnego życia. Tu decydują różne czynniki, czy spotkasz kogoś dla siebie.
Jednak Ty podejmuj inicjatywę, nie masz czasu na stanie z założonymi rękoma.
Moja znajoma spotkała męża w wieku 43 lat i od razu chcieli dziecko. Urodziło się zdrowe. Mieli szczęście, że zdążyli.
W wielu małżeństwach wokół widzę, że pojawiają się dzieci w późnym wieku.
Ty nie czekaj tak długo, choroby i nieszczęścia chodzą po ludziach. Nie każda kobieta zdąży, choć starania trwają nieraz wiele lat.
Nie próbowałaś i nie wiesz czy u Ciebie nie będzie problemów z posiadaniem dziecka. A dzisiejszy świat nie sprzyja zdrowiu.
Im kobiety starsze tym więcej problemów o których się wcześniej nie myślało.
Jeśli Twoim marzeniem jest rodzina: mąż i dzieci - musisz działać już dziś. Podejdź do tematu zadaniowo. I nie wybrzydzaj za bardzo 
Szukaj człowieka z krwi i kości, a nie księcia z bajki. Każdy ma jakieś wady, Ty też. Ważne by było Wam razem dobrze i żeby to był człowiek w miarę rozsądny.
Inne rzeczy można wypracować wspólnie. W każdym jest coś do odkrycia.
Masz jeszcze czas, ale to już ostatni dzwonek. Wiedz, że kiedy klamka zapadnie i usłyszysz, że jest za późno - nic i nikt nie będzie Ci w stanie zastąpić dziecka.
Choćbyś płakała, krzyczała i wszystko oddała - nie będziesz mieć rodziny. Nie usłyszysz mamo, nie zobaczysz jakie wspaniałe masz dzieci, jak rosną, nie zobaczysz wnuków.
Możesz tylko patrzeć jak inni się cieszą swoimi dziećmi. Jeśli masz silny instynkt macierzyński, żal pozostanie już z Tobą. Nic nie wyrówna tej straty.
Będziesz sama, kiedy partner odejdzie lub umrze. Jeśli pragniesz rodziny - nie ma takiej rzeczy którą można ją zastąpić. Przyjaciele też jej nie zastąpią.
Życzę Ci wszystkiego dobrego. Może ten partner, który Cię zostawił nie był dla Ciebie. Na pewno bardzo cierpisz.
O ile dasz radę myśl pozytywnie, że to szansa na spotkanie właściwej osoby i realizację marzeń o rodzinie.
Ja widzę wiele samotnych osób, kobiet i mężczyzn, ale jakoś nie wszyscy mogą się wzajemnie odnaleźć. Tobie życzę powodzenia 
- Ela210
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
A wiecie wy w ogóle skąd się biorą dzieci?
Skoro dla 33 latki jest ostatni dzwonek ?
A wiecie wy w ogóle skąd się biorą dzieci?
Skoro dla 33 latki jest ostatni dzwonek ?
Ela samo zrobienie dziecka to nie wymaga czasu (oprócz ciąży).
Ale poznanie kogoś odpowiedniego, sprawdzenie, czy nadaje się na partnera/partnerkę (ojca/matkę), ewentualne "wtopy", zbudowanie związku (narzeczeństwo, ślub) to razem około 2 lata jeśli nie więcej.
Dlatego gdyby adriannab dziś spotkała kogoś, to na świadome macierzyństwo mogłaby liczyć za 1,5 do 2 lat. Do tego doliczyć 3-4 miesiące prób i mamy 2 lata.
No chyba, że seks i wpadka na pierwszej randce
Ela210 napisał/a:A wiecie wy w ogóle skąd się biorą dzieci?
Skoro dla 33 latki jest ostatni dzwonek ?Ela samo zrobienie dziecka to nie wymaga czasu (oprócz ciąży).
Ale poznanie kogoś odpowiedniego, sprawdzenie, czy nadaje się na partnera/partnerkę (ojca/matkę), ewentualne "wtopy", zbudowanie związku (narzeczeństwo, ślub) to razem około 2 lata jeśli nie więcej.
Dlatego gdyby adriannab dziś spotkała kogoś, to na świadome macierzyństwo mogłaby liczyć za 1,5 do 2 lat. Do tego doliczyć 3-4 miesiące prób i mamy 2 lata.No chyba, że seks i wpadka na pierwszej randce
Tak, ta optymistyczna wersja to przy założeniu, że kobieta i mężczyzna będą zdrowi.
Nawet dużo młodsze osoby mogą mieć poważne problemy z płodnością, których leczenie może potrwać kilka lat.
Tak, ta optymistyczna wersja to przy założeniu, że kobieta i mężczyzna będą zdrowi.
Nawet dużo młodsze osoby mogą mieć poważne problemy z płodnością, których leczenie może potrwać kilka lat.
Moja koleżanka poniżej 30 r.ż. już kilka lat próbuje zajść w ciążę.
Badania, leczenie itd.
Ona zdrowa, on zdrowy i brak dziecka.
Powoli zastanawiają się nad alternatywami.
Dzień dobry kobietki.
Ostatnio nachodzi mnie taka myśl, mianowicie jestem świeżo po rozstaniu, miałam nadzieję na założenie rodziny, dom dzieci.. Facet zostawił mnie z dnia na dzień, ale nie o tym. Mam 33 lata, zastanawiam się czy już zaprzepaściłam szanse na rodzinę, dziecko. Mój zegar biologiczny tyka, boję się że mój czas na założenie rodziny minie. Chciałabym poznać jakiegoś wartościowego mężczyznę z którym będę chciała założyć rodzinę. Czasem zastanawiam się czy faceci nie wola młodszych kobiet, i zaczyna mnie ogarniać przerażenie ze juz jestem taka stara choć wiem ze to głupie. Bardzo boję się że nawet jeśli kiedyś takiego poznam to dzieci już nie będę mogła mieć. Czy macie podobne doświadczenia albo możecie podnieść na duchu waszymi historiami inne kobiety z takimi samymi rozważaniami?
Rozumiem, że obawa o przyszłość rodziny i dzieci może być trudna i emocjonalna, zwłaszcza po rozstaniu i gdy czujesz presję związana z wiekiem. Chciałbym podzielić się kilkoma myślami, które mogą pomóc Ci zyskać perspektywę i podnieść na duchu.
Po pierwsze, wiek nie jest jedynym czynnikiem determinującym możliwość założenia rodziny. Coraz więcej osób decyduje się na partnerstwo i rodzicielstwo w późniejszych latach życia. Medycyna i technologia również rozwijają się, dając większe możliwości w kontekście rozwiązania problemów związanych z płodnością.
Pamiętaj, że nie jesteś sama w swoich rozważaniach i obawach. Wiele kobiet znajduje się w podobnej sytuacji i podejmuje decyzje dotyczące rodzicielstwa w różnym wieku. Każda historia jest inna, ale wiele osób udowadnia, że można spełnić swoje pragnienia rodzicielskie bez względu na wiek.
Dodatkowo, wartość i kompatybilność partnera nie zależą od wieku. Istnieją mężczyźni, którzy cenią dojrzałość, mądrość i życiowe doświadczenie, które niesie ze sobą wiek. Warto skupić się na poznawaniu wartościowych osób, które mają podobne cele i pragnienia życiowe.
Ważne jest, abyś dała sobie czas na leczenie po rozstaniu i pozwoliła sobie na proces gojenia emocjonalnego. Skup się na dbaniu o siebie, rozwijaniu pasji i budowaniu dobrego fundamentu dla swojego przyszłego życia. Pamiętaj, że każdy ma swoje własne tempo i że życie ma wiele niespodzianek do zaoferowania.
Pamiętaj, że każda sytuacja jest unikalna, a Twoja historia może mieć zupełnie inny przebieg. Nie porównuj się do innych i nie traktuj wieku jako ograniczenia. Skoncentruj się na pozytywnych aspektach swojego życia i otwórz się na możliwości, które przynosi przyszłość.
Jeśli czujesz, że obawy i lęki nadal cię przytłaczają, warto rozmawiać z bliskimi osobami, którzy mogą wesprzeć Cię emocjonalnie. Jeśli potrzebujesz wsparcia profesjonalnego, warto skonsultować się z terapeutą lub psychologiem, którzy pomogą Ci przejść przez ten trudny okres.
Pamiętaj, że każda droga życiowa jest inna i nie ma jednego właściwego czasu na założenie rodziny. Warto wierzyć w siebie, być otwartym na nowe możliwości i cieszyć się teraźniejszością. Życzę Ci dużo siły i nadzie
