Nie wiem co ze mną nie tak - Netkobiety.pl

Jak się szybko angażujesz emocjonalnie to nie problem.

Ale skoro poczułaś się jak rzecz i z tego robisz drakę, awanturę to już jest problem.
Bo jak Ci na nim zależało to awantura tylko popsuje.
Jak Ci na nim nie zależało, to awantura nie pomoże.

Kikimiki90 napisał/a:

bywam wybuchowość i agresywna, i nie wiem dlaczego tak jest.

border?

Farmer napisał/a:

Kikimiki90 napisał/a:

bywam wybuchowość i agresywna, i nie wiem dlaczego tak jest.

border?

Właśnie nie wiem. Czasami jest tak, że jak coś jest nie po mojej myśli, to irytuje się. Pewnych zachowań nie kontroluje, niby nie chce, ale robię.

Mam 31 lat i nie potrafię stworzyć stałej, długotrwałej relacji.

Kikimiki90 napisał/a:

Mam 31 lat i nie potrafię stworzyć stałej, długotrwałej relacji.

Widzę, że przez tyle lat żaden facet nie powiedział tobie prawdy prosto w twarz (a może powiedział, ale nie słuchałaś).

Prawdopodobnie jesteś między innymi toksyczna i jedynie na co mężczyźni idą, to szybki seks.

Porady na przyszłość:
- pytaj się, dlaczego odrzucił (wysłuchaj spokojnie, a nie spieraj się)
- szykuj kasę na dobrego terapeutę. Tu pół roku nie wystarczy.

Napisz szczerze: Który mężczyzna chciałby być w związku z osobą o twoich cechach charakteru i zachowaniem?

To ja się ciebie pytam.

Nie uważam się za zła osobę.

Mam pewne niedoskonałości nad którymi musiałabym popracować,

ale to nie znaczy że nie jestem warta tego aby być ze mną.

Czyli mam uważać się za osobę bezwartościową, nie wartą uwagi ?

Kikimiki90 napisał/a:

Herbatazlimonkąbezcukru napisał/a:

To ty sobie coś takiego insynujesz, pracuj nad sobą to raz. Dwa faceta nie obchodzi to czy masz studia czy nie bo liczą się dla niego inne cechy trzy wybrałaś faceta ze względu na wygląd to się nie dziw ze nie ma porozumienia, cztery a jakie ty masz zainteresowania?

Nie chodzi już o jakieś szczególne zainteresowania, ale o to, że można zawsze porozmawiać o różnych rzeczach, np. co się dzieje na świecie, w polityce, obojętnie co. Sam ten facet mi mówił, że rozmawiam z nas dwóch. Zawsze się starałam wymyślać jakieś tematy, by rozmawiać. A z drugiej strony było inaczej. Tylko słyszałam że nie jest jakiś szczególnie wygadany itd. On głównie chodzi do pracy też, syna ma na głowie i chodzi na siłownię. Mnie siłownia nie bardzo interesuje. Powtarzał mi że nie idzie się przy mnie nudzić, więc chyba ze mną tak źle nie jest. Gdy postanowiłam sobie że będę milczeć i czekać na inicjatywę rozmowy z jego strony to nastawała cisza, a potem mnie przepraszał że nic nie mówi bo albo zmęczony albo coś tam. Ja wiem że ludzie czasami nie nadają na tych samych falach i może w tym przypadku tak było. Długo nie spotykałam się z mężczyznami, brakowało mi też bliskości i dałam się ponieść czemu innemu, zamiast zauważyć że nie pasujemy po prostu do siebie, nie interesują nas te same tematy.

wiadomo mi też brakuje bliskości ale nie szukam pierwszej lepszej bo ładna z niej laska, po za tym dzieciaty to też tak sobie chyba że sama masz dziecko.

Border lub coś podobnego

Kikimiki90 napisał/a:

Skąd zaraz taki wniosek ?

twoje postępowanie

https://emocje.pro/zaburzenie-osobowosci/

Zapisz się do psychiatry.
Borderki nie lubią się leczyć.

A jak ocenisz to ci robisz

10 obsesyjnych tematów na forum o tym Samym gościu  i olewka odpowiedzi od ludzi?

Kikimiki90 napisał/a:

te forum

to forum

Kikimiki90 napisał/a:

Bywa, że klawiatura robi czasami psikusa.

Idź wreszcie do psychologa.
Zrobisz i nam i sobie przysługę.

Wydaje mi się, że problem tkwi w moim charakterze
mnie troszkę poniosło
rozstaliśmy się w gniewie
ciągle słyszę że mam ciężki charakter
Będąc ciągle praktycznie sama nauczyłam się pewnych zachowań które ciężko wyeliminować, bywam wybuchowość i agresywna

Niby był miły, ale też wyczuwałam z jego strony niepewność co do tego co chce. W ciągu miesiąca zdarzyło się tyle co przez pół roku kontynuowania znajomości. Sam brnął i rozwijał tą relacje i dałam się ponieść uczuciu. Raz zachowywał się jak nastolatek który pierwszy raz się zakochał a później potrafił mi powiedzieć że trzeba zwolnić i był oschły . To wszystko spowodowało że nie czułam się pewnie w tej znajomości, komunikowalam mu że zależy mi na czymś poważniejszym, a on powtarzał że czas pokaże, i że najwyżej zostaniemy przyjaciółmi. Wydaje mi się, że trafiłam na mężczyznę który nie chciał do końca stałego związku ale po prostu mieć tylko kogoś z kim mógłby spędzić miło czas, a ja nie chcę chyba być kobietą z doskoku. Niestety ostatnia kłótnia poprzedzona była wypiciem drinka, jemu wydawało się że śmieje się z niego i chciał mnie ukarać i nie odzywać się do mnie. Nie lubię typu takich zachowań, nie jestem małym dzieckiem aby ktoś mnie karał za byle co, gdy nie miałam nic złego na myśli. W związku z tym, poniosło mnie niestety. Stwierdził że nie nadajemy na tych samych falach. Nie chciał być moim wrogiem a mimo wszystko poczułam się jak wyrzucony śmieć. Reasumując, gdy nie czuję się bezpiecznie w danej relacji i niepewnie to potem nie umiem się cieszyć tym i ciągle zastanawiam się na różnymi sprawami, analizuje, męczę kogoś, bo za dużo bym chciała i za dużo czuje.

Agnes76 napisał/a:

Kikimiki90 napisał/a:

Niby był miły, ale też wyczuwałam z jego strony niepewność co do tego co chce. W ciągu miesiąca zdarzyło się tyle co przez pół roku kontynuowania znajomości. Sam brnął i rozwijał tą relacje i dałam się ponieść uczuciu. Raz zachowywał się jak nastolatek który pierwszy raz się zakochał a później potrafił mi powiedzieć że trzeba zwolnić i był oschły . To wszystko spowodowało że nie czułam się pewnie w tej znajomości, komunikowalam mu że zależy mi na czymś poważniejszym, a on powtarzał że czas pokaże, i że najwyżej zostaniemy przyjaciółmi. Wydaje mi się, że trafiłam na mężczyznę który nie chciał do końca stałego związku ale po prostu mieć tylko kogoś z kim mógłby spędzić miło czas, a ja nie chcę chyba być kobietą z doskoku. Niestety ostatnia kłótnia poprzedzona była wypiciem drinka, jemu wydawało się że śmieje się z niego i chciał mnie ukarać i nie odzywać się do mnie. Nie lubię typu takich zachowań, nie jestem małym dzieckiem aby ktoś mnie karał za byle co, gdy nie miałam nic złego na myśli. W związku z tym, poniosło mnie niestety. Stwierdził że nie nadajemy na tych samych falach. Nie chciał być moim wrogiem a mimo wszystko poczułam się jak wyrzucony śmieć. Reasumując, gdy nie czuję się bezpiecznie w danej relacji i niepewnie to potem nie umiem się cieszyć tym i ciągle zastanawiam się na różnymi sprawami, analizuje, męczę kogoś, bo za dużo bym chciała i za dużo czuje.

Czego oczekiwałaś po miesięcznej, szybko rozwijającej się znajomości?
Co to znaczy, że raz zachowywał się jak zakochany nastolatek a później powiedział, że trzeba zwolnić?
Dlaczego nie czułaś się bezpiecznie?Skąd wniosek, że on nie do końca chciał stałego związku?

Te wszystkie wątpliwości jakie wzbudził Twój post, sprawiają, że mam poważne obawy, że Ty  oczekujesz zbyt wiele w zbyt krótkim czasie. A gdy nie dostajesz tego, czego oczekujesz, wpadasz w złość i chcesz wymusić na partnerze by robił to, czego od niego chcesz.
Siłą nie da się przyspieszyć niczego, a już na pewno nie przyspieszy się rozkwitu relacji.
To nie border tylko niecierpliwość i natarczywość.

Wyluzuj.
Nie nie pracuj nad atmosferą za dwoje.
Zacznij mniej dawać i mniej chcieć. Całe życie nie można pracować na związek za siebie i za partnera.
Przyjrzyj mu się dokładnie, sprawdź ile sam chce tak naprawdę od siebie dać, bo bardzo możliwe, że go idealizujesz.
Na samej fizyczności za dużo nie zbudujesz.

Zgadzam się zbyt dużo chce w krótkim czasie. Też się zgodzę że bardzo dużo daje od siebie i oczekuje tego samego od drugiej osoby. Wiem, muszę popracować nad sobą, zdaje sobie z tego sprawę, a przede wszystkim nad emocjami. Wydaje mi się, że jeśli nawet zachowywała bym się lepiej inaczej, i tak by nic z tego nie wyszło. On mi mówił, że nie ma zaufania do kobiet, też musiałam uważać co mówię , bo wszystko brał do siebie, z uwagi na niskie poczucie wartości. W jego ocenie, nie chciałam go poznać i sama nie chciałam dać siebie poznać. Kompletnie się różnimy, nic by z tego nie wyszło, różne charaktery i oczekiwania.

Straciłam nadzieję, że udałoby się coś naprawić, w złości powiedział mi że jestem manipulantką i nie liczę się ze zdaniem innych.

To nie border tylko niecierpliwość i natarczywość.

Farmer napisał/a:

Kikimiki90 napisał/a:

Straciłam nadzieję, że udałoby się coś naprawić, w złości powiedział mi że jestem manipulantką i nie liczę się ze zdaniem innych.

Agnes76 napisał/a:

To nie border tylko niecierpliwość i natarczywość.

Love bombing, manipulacja, "trudny" charakter, lęk przed odrzuceniem, wybiera mężczyznę z niskim poczuciem wartości, nie potrafi utrzymać związku ....

Agnes napisz co jeszcze brakuje do kompletu ...

Dobrze rozumiem, nie postępuje dobrze, a co można powiedzieć o medycznie,który po sprzeczce zachowuje się normalnie, uprawia z kobietą seks, przytula, całuje, spędza prawie cały dzień, a potem nagle zmienia zdanie i kończy znajomość w aucie i życzy powodzenia ? To jest normalne ? I bierze do siebie prawie każde słowo mimo że to żart ?

Kikimiki90 napisał/a:

a co można powiedzieć o medycznie,który po sprzeczce zachowuje się normalnie, uprawia z kobietą seks, przytula, całuje, spędza prawie cały dzień, a potem nagle zmienia zdanie i kończy znajomość w aucie i życzy powodzenia ?

To można powiedzieć że sobie pociupciał z przyjemnością, ale później zobaczył że nawet sex nie jest warty użerania się z Tobą więc podziękował za współpracę. On chciał by było lekko i przyjemnie, a od samego początku serwowałaś mu dramy.

Kikimiki90 napisał/a:

M!ri napisał/a:

To można powiedzieć że sobie pociupciał z przyjemnością, ale później zobaczył że nawet sex nie jest warty użerania się z Tobą więc podziękował za współpracę. On chciał by było lekko i przyjemnie, a od samego początku serwowałaś mu dramy.

Rozumiem, ale to też takie zachowanie beznadziejne z jego strony. Rozmawiałam z nim, że jeżeli nie chce kontynuować znajomości to niech powie od razu i zakończy, ale nie chciał, jeszcze jakieś plany były na wakacje, w sumie seks był z mojej inicjatywy ( w jego ocenie zależało mi tylko na seksie a nie na jego poznaniu), trochę rozmawialiśmy o różnych sprawach a potem nagle zmiana decyzji. Jakbyśmy ciągnęli ta znajomość to ciągle miałaby takie akcje, raz by chciał potem nie. Czy on sam wie czego chce od życia ? Przede mną spotykał się z innymi kobietami i nic z tego nie wychodziło, bo wystarczyło że kobieta odpowiedziała mu nie tak jakby chciał i już mu się nie podobało i nie chciał więcej się spotkać.

Bo on tak ma, jego sprawa. Ale co z Tobą jest nie tak, że dosłownie pchałaś mu się do łóżka.

Kikimiki90 napisał/a:

Dlaczego zaraz pchałam ? Po prostu pociąg fizyczny i potrzeba bliskości.

Zwykła chuć, a rozumek mały.

Kikimiki90 napisał/a:

Gdyby nie chciał z nic by nie było.

Dlaczego miałby nie skorzystać skoro podałaś się mu na tacy.

To wszystko można rozważać pod różnym kątem
Dziewczyna jest w gorącej wodzie kapana, facet jej się fizycznie spodobał, co sama napisała, no i bardzo chciałaby, żeby jej ten związek wypalił.
To nie jest tak, że leci na każdego, tylko akurat na tego zagięła parol. To że facet  ma małe poczucie wartości wcale nie było powodem aby go wybrać. Tak się po prostu złożyło.
Utrzymać związek tez nie z każdym można, bo i nie z każdym chce się ten związek utrzymać po bliższym poznaniu. Więc ja bym tutaj nie przesadzała z jej charakterem, poza niecierpliwością i uporem. Te cechy nie muszą być złe, bo jeśli przegiąć w drugą stronę, czyli tumiwisizm i rozlazłość mogą być gorsze dla relacji.

który po sprzeczce zachowuje się normalnie, uprawia z kobietą seks, przytula, całuje, spędza prawie cały dzień, a potem nagle zmienia zdanie i kończy znajomość w aucie i życzy powodzenia ? To jest normalne ? I bierze do siebie prawie każde słowo mimo że to żart ?.

To było balansowanie na linie, nie umiałam wyluzować w tej relacji, bo ciągle czułam z jego strony niepewność, raz chciał raz nie

Rozmawiałam z nim, że jeżeli nie chce kontynuować znajomości to niech powie od razu i zakończy, ale nie chciał, jeszcze jakieś plany były na wakacje, w sumie seks był z mojej inicjatywy ( w jego ocenie zależało mi tylko na seksie a nie na jego poznaniu), trochę rozmawialiśmy o różnych sprawach a potem nagle zmiana decyzji.

Jaki sens jest dystansować relacje, kiedy w ciągu miesiąca zdarzyło się tyle, co przez pół roku. Bez sens. Ja widzę winę po obu stronach, za szybko wszystko i za intensywnie.

Nie wiem co sobie wyobrażałam, nie raz pisał mi że czuje się przy mnie jak nastolatek, kręciły go nasze spotkania i cała ta otoczka, a potem chyba zrozumiał że za szybko i chciał się zdystansować, a mi już to nie odpowiadało.

Może bez obrażania ?

Nie zgadzam się z Twoimi wnioskami. Dla mnie są sporo naciągane.
Ponadto mam wrażenie, że widzisz faceta jako bardzo poważną i dobra osobę, a za wszystkie błędy w relacji winisz Autorkę.
Nigdy tak nie jest, że tylko jedna osoba popełnia będy a druga to ideał.

Byłabym bardzo ostrożna w takim definiowaniu zupełnie nieznanych osób.

Jak nie chciał relacji to mógł nie kontynuować, a on tylko sobie skorzystał cały dzień, a potem podziękował. No super gość. I jeszcze ona winna, bo źle odczytała jego reakcje z powodu ,małej empatii? Żartujesz

Agnes76 napisał/a:

Nie zgadzam się z Twoimi wnioskami. Dla mnie są sporo naciągane.
Ponadto mam wrażenie, że widzisz faceta jako bardzo poważną i dobra osobę, a za wszystkie błędy w relacji winisz Autorkę.
Nigdy tak nie jest, że tylko jedna osoba popełnia będy a druga to ideał.

Byłabym bardzo ostrożna w takim definiowaniu zupełnie nieznanych osób.

Jak nie chciał relacji to mógł nie kontynuować, a on tylko sobie skorzystał cały dzień, a potem podziękował. No super gość. I jeszcze ona winna, bo źle odczytała jego reakcje z powodu ,małej empatii? Żartujesz

Facet jasno się nie określił, bo widział czerwone flagi. On sobie "skorzystał", bo ona mu się dosłownie podała na tacy (weszła mu na kolana). Autorka twierdzi, że jest ładna, to się nie ociągał.
Jego szybkie i zdecydowane odcięcie się od autorki, to wynik kolejnego spostrzeżenia. Co zobaczył to trudno powiedzieć, ale przekroczyło to barierę akceptacji.

Niska empatia, to nie "źle odczytała jego reakcje", tylko brak rozumienia osób.

Autorko powtarzam - idź do psychologa.

Kikimiki90 napisał/a:

Chyba zbyt ostro mnie oceniasz.

NIE

Kikimiki90 napisał/a:

Skoro dostrzegł ,,coś" co go odrzuciło ode mnie definitywnej, to jest  w porządku, że mnie zwodził przez pół dnia, udawał, że jest ok ?

Myślał nad sprawą, czy kontynuować, czy jednak nie.

Kikimiki90 napisał/a:

Nie bądźmy śmieszni. Planuje z facetem wakacje a za chwilę mnie rzuca, i to jest ok ?

Ty planowałaś, a nie WY. Ty chciałaś mu wejść na głowę.

Możemy tutaj dalej analizować, ale jedno jest pewne. To on ciebie odrzucił. Nawet opisał dlaczego, a ty cały czas tego nie rozumiesz.

Psycholog lub psychiatra.
Możliwe przyczyny:
niepełna rodzina, brak ojca, DDA lub DDD
niskie poczucie własnej wartości wyniesione z domu lub szkoły
traumy po byłych

Będziesz się broniła rękami i nogami przed wizytą u specjalisty, ale tylko świadome podejście do problemu i zrozumienie przyczyn pozwoli ci iść w życiu dalej.
Mężczyźni od ciebie uciekają.