Czy jestem toksyczna? - Netkobiety.pl

Nie robisz niczego nie tak. Po prostu zaufałaś nie temu panu któremu powinnaś. Ten ktoś sam ma problemy, niedokończone życiowe sprawy i pewnie sam nie bardzo wie czego chce na tym etapie. Uczepił się ciebie w czasie, gdy sam nie bardzo wiedział gdzie jego port. Teraz coś mu zabłysło na horyzoncie, cokolwiek to znaczy i pan zaczyna się zastanawiać, czy ty to tylko ucieczka czy już jakiś brzeg.

Weż się w garść i ogarnij, nie masz 16 lat tylko 36.
Jeśli ktoś cię nie chce, to myślisz że jak będziesz się rozmydlać dlaczego cię nie chce, to sprawisz że on cię zechce?

Nie jesteś głupia, prawdopodobnie niebrzydka... Szanuj się.

Rozmowa wyglądała tak, że opowiedziałam o swoich obawach i że jeśli nie pewny czego i od kogo co chce to żeby nie brnął w to dalej. Stwierdził, że poczuł że to ja chcę się wycofać, na co ja mu odpowiedziałam że to samo poczułam od niego. Że nie chce żadnych dram, łez, ani szarpania się. Nie prosiłam o nic, nie błagałam. Tylko skokowski mnie że tak długo o mnie zabiegał, żeby teraz emocjonalnie się wycofać. Bo czuję pewien chłód. Zabolało mnie też to, że on od początku wi dział że szykuje mus ie ciężki okres i w życiu i w pracy i z premedytacją mnie pociągnął.
Ciągle też powtarza, że bardzo dręczy go to, że spotkało to jego dzieci, że dzieci to, dzieci tamto.... Oczywiście na początku było, że chce żebym czuła się ważna i była ważna w jego życiu ... A teraz sama nie wiem o co chodzi. W sensie widzę o co chodzi, jestem na siebie wyciekła, że jestem tak głupia i naiwna...

A czego on "szuka" w takiej sytuacji? I skąd wiesz (lub wiedziałaś); (po czym poznałaś czego on szuka?). Także, czego Ty sama oczekiwałaś? Jak powiesz, to dopiero możemy dalej coś pogadać. Wspominasz też o "zdrowej relacji" - problem w tym, że dla każdego to może oznaczać troszkę co innego. Tak więc, za mało szczegółów podałaś.

Z jednej strony mówisz: szukam zdrowej relacji. Ale kilka zdań wcześniej sama sobie zaprzeczasz w dwóch aspektach: po pierwsze, uznałaś, że wcale już nikogo nie szukasz. Po drugie do zdrowej relacji potrzeba dwóch zdrowych osób. Czy ktoś, kto jest ciągle napięty, jego samoocena lata jak szalona, wpada w znerwicowane doły i uczucia drugiej osoby wzbudzają w nim lęk, jawi się jak ktoś gotowy na budowanie związku?

Może jestem za ostra, ale nie brzmisz ani trochę na gotową czy przekonaną, że w ogóle chcesz być w relacji, a nawet jak chcesz, to ją sabotujesz (twoje słowa).

Moim zdaniem to jest do przemyślenia, czego chcesz od życia, co postanawiasz, jaka chcesz być.

Jesteś po znaczącej zmianie życiowej. Być może stare buty już nigdy nie będą pasować.

rozwod, dwojka dzieci- tu juz powinna ci sie zapalic czerwona lampka. nie chcialas zwiazku, ale ktos sie pojawil na horyzoncie, dal ci troche zainteresowania i sie bujnelas, nie w tym mezczyznie tylko wlasnie w tym, ze ktos sie toba zainteresowal.
po rozwodzie i z 2 dzieci to on emocjonalnie jeszcze baaaardzo dlugo bedzie zamkniety.  na przyszlosc unikaj poprostu takich osobnikow. to, ze nie wyszlo, nie znaczy, ze z toba cos nie tak, to od poczatku nie mialo szans.
i odpowiedz sobie na pytanie, czy chcesz wyjsc za maz, tworzyc rodzine czy jednak faktycznie zwiazek do niczego ci nie potrzebny

Dlatego pytam czy to ja jestem toksyczna bo dokładnie tak jak piszesz bujnelam się w wizji fajnego życia, czasu roztoczona przez tego pana. Chyba tęsknie za towarzystwem drugiego człowieka w swoim życiu i za szybko wpadłam w sidła własnej wyobraźni. Nie mogę tylko się pogodzić z tym, że ten człowiek naprawdę prawie dwa miesiące zabiegał i starał się żebym jednak otwarła się na niego, a potem bach... Jest też inna opcja, że ja po prostu za dużo rozkminiam i analizuje każde jego zachowanie.

Miałam już partnera z dzieckiem i jego córeczka śmiała nawet swój pokój w moim domu, spędzała z nami każdy weekend dlatego że mój partner mieszkał za granicą i przyjeżdżał raz na dwa tygodnie, ale tu problemem był alkohol. Dzi ci dla mnie nie są żadnym problemem i wiadomo, że zawsze będą najważniejsze. Ale teraz oprócz dzieci pojawiły się jakieś remonty u najbliższej rodziny, zmiana pracy, dodatkowe przesłuchania w sprawie rozwodowej. Uczciwie przyznaje że weekendy spędzamy we dwójkę, albo od soboty popołudnia, albo już od rana do niedzieli wieczora.
Tylko ja mam dziwne wrażenie że coś jest nie tak, że poszłam nagle w odstawkę bez żadnych ceregieli. Choć on ciągle powtarza, że dziwi się że czemu tak myślę...
Ja już sama mam taki mętlik i nie wiem czy mu przedstawić jasno i wyraźnie cz go oczekuje czy lepiej nie bo coś popsuje

To rozpisuje czasowo, poznaliśmy się na portalu pod koniec lutego. Nie pisaliśmy zbyt intensywnie , po prostu się toczyło, przyznam że ja na początku trochę go olewalam. Ale cierpliwie zagadywał, mieliśmy się po tygodniu spotkać ale ja zachorowałam na Covid i do końca marca byłam uziemiona. Ale kontakt był, choć ja miałam ciężki okres pod względem psychicznym, źle się czułam, sama mieszkałam w domu, którego ni mogłam opuszczać, bardzo odczułam samotność.
Ale on pisał codziennie choć ja nadal nie zwracałam na to większej uwagi bo ez bałam się zaczynać kolejnej rwlacji. Tym bardziej że napisał mi że ma dwoje dzieci i jest w trakcie rozwodu. Coraz częściej powtarzał że wydaje mu się bardzo fajna normalna kobieta i zależy mu na poznaniu mnie.Spotkaliśmy się w drugi dzień świąt w kwietniu na dłuższym spacerze, po którym napisał mi że fajnie się czuje w moim towarzystwie i chce kontynuować znajomość. Spotkaliśmy się po tygodniu na kolejny spacer, a on następnego dnia wpadl do mnie bo twierdził że się nie mógł doczekac, od połowy kwietnia do teraz spędzaliśmy że sobą całe weekendy ale do sexu doszło dopiero tydzień temu. On też jakoś specjalnie nie naciskał. Codziennie wieczorem ze sobą rozmawiamy. Ale od jakiś dwóch tygodni już nie czuje u niego entuzjazmu, w za dużych o coraz większe zmęczenie. Już nie ma że tęskni, że chce ze mną spędzać więcej czasu tylko że wkurza go że ma tyle na głowie i każdy coś od niego chce. Twierdzi że to nie do mnie bo ze mną chciałby tworzyć relacje i zależy ma na tym . Choć w tym tygodniu stwierdził że w sobotę weźmie sobie dzieci i wieczorem do mnie przyjedzie. Dodam że wcale mi tu nie chodzi o dzieci ale stosunek do tego jak traktuje mój czas, że tylko on planuje .
Wiem że to krótki czas żeby cokolwiek prorokować ale źle się czuje i nie wiem co z tym zrobić, zastanawiam się czy ja coś robię nie tak czy nie przesadzam i co dalej, nie chce tkwić w jakiejś relacji bez przyszłości, stresować się i nie spać po nocach. Zanim się pojawił było ok i cieszyło mnie mnóstwo bzdur, a teraz mam szambo w głowie...

Czy wcześniej ktoś cię zranił, zaniedbywał.? Mam na myśli i rodzinę i partnerów.

Jest w trakcie rozwodu , dzisiaj nawet ma co odprawę o rozdzielność, znaczy się miał. Mówił że zadzwonił ale narazie cisza, choć już coś tam na FB skrobał .
Wiem że muszę odpuścić bo nic innego mi nie pozostało.bpo prostu nie wiem co jest grane, jest mi cholernie przykro i nie mogę sobie nigdzie znaleźć miejsca.
Tak zostałam zraniona, byłam zaniedbywana na korzyść przyjaciółki mojego eks. Oczywiście wszystkiego dowiedziałam się jako ostatnia niestety .

Jeszcze dopisz dlaczego się rozwodzi, co jest tego powodem?
Ja w opisanej rozmowie z tobą nie znalazłam powodów do stwierdzenia, że ten człowiek jest nie w porządku wobec ciebie. Tłumaczy, zaznacza, że jesteś da niego ważna. Faktycznie ma pierdyliard spraw na głowie. Rozwód, który jest mega stresujący. Wyrzuty wobec dzieci. Mam wrażenie, że stara się każdego zadowolić, ciebie także.
Rozumiem, że to początki, że boisz się być oszukana, ale myślę, że za szybko zaczynasz panikować.
Daj tej relacji szansę, zrozum jego sytuację, ale też pozwól sobie cieszyć się tą relacją, nie wyszukuj w każdym "potknięciu" czegoś co ma cię skrzywdzić.
Tak jak napisała Noben rozmawiaj, ale nie w formie oskarżeń tylko podzielenia się swoimi obawami, strachem, potrzebą.
Tak jak napisała Wielokropek, tak naprawdę tylko ty wiesz jaka jest prawda. My tylko widzimy szczątki tej prawdy.

Chyba rzeczywiście trochę się zagalopowałem i muszę wziąć mega długi wdech i odsapnac od tego. Ale tak ppdczytywalam podobny wątek i tak sobie myślę ok znajomość trwającą kilka tygodni, miesięcy, rok, nie można sobie robić nadziei. Ale właśnie dlaczego nie być wobec siebie fair, dlaczego od razu nie zakładać że będzie fajnie, że się uda, po co mamić druga osobe, dowartościowywać się nią. Chcesz seksu, ni zobowiązujących spotkań to ok, ja też nie brałam ślubu z założeniem że się rozwiode, dlaczego tak nie może być w normalnej relacji. I tu nie chodzi o romantyczna miłość, porywy serca czy inne bzdury, tylko o szczere intencje ...

Ale też dlaczego zakładać złe intencje i nieuczciwość, dlaczego być podejrzliwą i każde zachowanie potencjalnego partnera niezgodne z własnymi wyobrażeniami traktować jako zagrożenie? <pytania retoryczne>

Ajko napisałaś jedno zdanie które bardzo mnie poruszyło, a mianowicie że kochasz partnera nie za udowadnianie że jesteś najważniejsza na świecie... Właśnie ja mu powiedziałam że chciałabym być dla niego ważna, powiedziałam bezwiednie, nie zastanawiałam się.
Kurcze powiedzcie mi gdzie jest ten środek między histeria wyobrażającej sobie Bóg wie co kobiecie

Ajko też bardzo zwróciłam uwagę na to, co do mnie napisałaś...Bbaselle analiza to moje drugie imię, ja po prostu interpretuje każde zdanie, słowo, które dla kogoś jest tylko określeniem przedmiotu w dla mnie opisuje cały świat...
Właśnie potrzebowałam takiego wstrzasniecia, że nie każdy interpretuje świat jak ja.
Ja doświadczyłam już toksycznego związku, partnera i wiem, że ten tutwj czlowiek jest dobry,  ale nie ładnie chyba ja mam coś nierówno pod kopułka ...

Reyno36, jesteś tak skupiona na sobie, na przeżywaniu i analizowaniu tego, co się właśnie dzieje, że słuchasz co partner do Ciebie mówi, ale tego zupełnie nie słyszysz. Przecież on przez cały czas podkreśla, że chce, że mu zależy, a równocześnie komunikuje, że tak dużo spraw i problemów spadło mu na głowę, że trudno mu skupić się na budowaniu relacji z Tobą, pomimo że wcale nie traktuje jej lekko. Dla mnie to nie jest nic innego,  jest próba wyjaśnienia zaistniałej sytuacji, zaś Twoja interpretacja zostaje przepuszczona przez szczelny filtr własnych obaw i lęków.

Bardzo ważną zasadą jest, aby dopóki coś tego nie potwierdzi, nigdy nikomu z góry nie przypisywać złych intencji, bo można go w ten sposób skrzywdzić. To, że masz złe doświadczenia z przeszłości, nie uprawnia Cię, aby obciążać nimi kolejne osoby. Ty jednak tak histerycznie reagujesz na każdy sygnał, który mógłby zwiastować próbę zdystansowania się tego mężczyzny, interpretując wszystko co się dzieje na jego niekorzyść, że nie da się nie zauważyć, że wciąż masz do wykonania ogromną pracę nad sobą.

Co musiałoby się dziać, żebyś czuła się dla niego ważna? Wbrew pozorom to nie jest proste pytanie, a właściwie odpowiedź na nie.

Z tego i tak nie bedzie. Ty jestes rozchwiana, malo w tobie decyzyjnosci, brak ci ugruntowania w sobie, nie wiesz co dla ciebie dobre i jak o siebie zadbac. Poza tym chwytanie sie kogos, bo nie chcesz byc sama, kto nie spelnia twoich oczekiwan i z kim nie czujes sie bezpiecznie i pewnie, jest zwykla desperacja. On z kolei nie ma ci nic konkretnego do zaoferowania, bowiem na glowie ma swoja wlasna rodzine i z pewnoscia nie jestes kims, w kogo bedzie teraz inwestowal. Moze tylko, aby utrzymac romas, ktory sluzy mu do podladowania baterii.

Owocnej pracy nad sobą.

Nie, nie jesteś toksyczna, po prostu nie masz szczęścia do facetów. Chyba jesteś za bardzo wrażliwą osobą i przyciągasz dany typ ludzi, którzy to wykorzystują. Musisz pomyśleć bardziej o sobie, a nie brać sobie do serca problemy innych, nikt za Ciebie życia nie przeżyje i Ty nie staraj się robić tego za nikogo. Wprowadź do swojego życia trochę więcej zdrowego egoizmu i optymizmu, odetnij się od przeszłości, zresetuj się myśl o dniu dzisiejszym, a będzie dobrze.

Przez weekend wzięłam głębszy oddech i chyba teoch jest mi wstyd za siebie. Doszło do mnie że to wcale nie chodzi o tego konkretnego faceta a o to co sobie wyobraziłam i jak dobrze się poczułam. I nagle poczułam brak czegoś czego tak naprawdę nawet przez chwilę nie miałam.
Ja nikogo do niczego nie zmuszę, rz ki kijem nie zawroce.
Widzę, ze ma dużo na głowie, co chwilę pojawiają się kolejne rzeczy, ale ja nie mam prawa niczego oczekiwać. Wydaje mi się , że to typ człowieka który wszędzie się spieszy, czegoś chce, a nie wie co to jest.
Widzę, że to dobry człowiek, może w innym czasie coś by z tego wynikło.
Ciężko narazie idzie mi całkowite wycofanie emocjonalne, ale robię kroczek w tył, tym bardziej że u niego zapowiada się ciężki tydzień, rozprawa, dużo pracy, remont u siostry...

Widać ten facet należy do tych, którzy w sytuacji stresowej lubią uciekać w pracę, co im pozwala odciąć się od problemów, nie myśleć. On teraz nie ma głowy do romansów. Odetnij się od tej znajomości, daj facetowi uporać się z własnymi problemami, poukładać wszystko. Oboje weszliście w tą relację za wcześnie, byliście dla siebie niczym plaster nasączony balsam przeciwbólowym. Widać balsam się skończył, nie wyleczył źródła bólu tylko dał chwilowe znieczulenie. Naprawdę zdystansuj się od tej relacji i zaopiekuj się sobą, bądź dobra dla siebie, nie dla innych. Ustal swoje życiowe priorytety, ustal czego już nie chcesz w nim, a czy będziesz sama czy z kimś czas pokaże. Niczego nie przyśpieszaj na siłę.

No i powiem Wam, że wydaje mi się że kolejny raz trafiłam na toksykq albo kogoś lekko zaburzonego.
W końcu dość miałam szarpania się sama ze sobą i z nim porozmawiałam, bez łez, oskarżania tylko to co mnie boli. Przez cały czas się podsmiechiwal i mówił że nie rozumie o co mi chodzi, ale on nie widzi problemu i chce dalej ze mną budować relacje. Pytam w jaki sposób skoro nie ma czasu, w pracy pisać nie może, wcześniej nie było problemu, dzwonić wieczorem jest zmeczoslny tak że zapomina. W weekendy też czasem nie jest w stanie mi poświęcić, ale uwaza że problemu nie ma jak się chce. Pytam dalej czy nie widzi, że nie ma na to czasu , on twierdzi że czas dla mnie ma. Sytuacja sprzed dwóch dni, nie odzywał się pół dnia, rozmowa urwała się w polowi, dzwonię wieczorem czy ok, po prostu zasnął po pracy bo bolała go głowa, że rano się odezwie jak się czuje. Nie odezwał się, w końcu napisałam czy Jest ok, napisał że czuje się dobrze i głowa go nie boli. Poczułam się jakbym w pysk dostała.
Sytuacja z wczoraj chciał żebym została u niego bo ma sprawę rozwodową dzisiaj, zostałam ale dziwnie się czułam, gadaliśmy i wszystkim ale ani razu mnie nie przytulił, nie złapał za rękę, w nocy spał obok i to samo...
Najbardziej rozwala mnie to, jak mówi, że on nie rozumie, wcześniej mówił że chce budować sobie z kimś życie i nie ma żadnych problemów, teraz wszystko jest problemem, a głównie ja...

Widzę to podobnie,facet wcale nie koniecznie jest toksykiem,i ma zaburzenia jakieś.
Ma "zakłócenia" rozwodzi się teraz jest bardziej skupiony na sobie co stwarzać może wrażenie że Ciebie jakby  odpycha i mniej potrzebuje,po okresie gdzie przyciągał Ciebie Reyno bardziej i potrzebował "plastra",ale  dawał i brał bliskość, teraz się zmieniło stąd ten kontrast.
Związki po rozwodzie lub w jego trakcie obarczone są takim ciężarem ,sporym ryzykiem wykorzystania emocjonalnego na wzajem ,mogą ale nie muszą być zaraz wybitnie toksyczne choć mogą mieć takie cechy.

Nie uważam za jest toksykiem tylko mam obawy, że może tak być, nie chodzi o to, że się nie skupia ale ze w ogóle mnie odtrąca.
Zresztą czy to jest ok mając tyle problemów angażować kogoś w relacje i jeszcze mieć pretensje że nie rozumiem?
A może mógłby choć chwilę postawić się w mojej sytuacji i zrozumieć moje obawy? Czyli co, jeśli ja czegoś oczekuje to jestem toksyczna?

----------------

Jest mi po prostu przykro, czuje się zagubiona i znowu mam poczucie winy że coś sknocilam. Że się źle zachowałam, trudno... Dlatego ja pytam o swoją toksyczność no nie wiem co robię źle, ani jak się uchronić przed tym.
Terapeutka z którą chce pracować jest dostępna za dwa tygodnie, nie chce iść do nikogo innego. Zatem szukam i czytam tutaj rad

Ajko uwierz próbowałam, sama się przytulałam, łapałam za rękę, siadałam obok. Co miałam zrobić kiedy to nie bylo odwzajemnione.
Ja nie jest m.niezadowolona, po prostu przykro mi jest i mam swoje obawy, nie robię mu żadnych jazd ani nie oskarżam, też potrzebuje bliskości, nie dowartościowania, ale bycia razem.
Chce go wspierać, ale też nie czytam nikomu w myślach

-------------

W czasie wolnym dużo jeżdżę rowerem, czytam, udzielam się w schronisku, to nie tak że cały dzień wiedzę i płacze w poduszkę i zastanawiam się co ze mną nie tak.
Jestem WWO i czesto mam problem z oceną sytuacji  i podejmowaniem decyzji. Dlatego szanuje każdą odpowiedź i coś staram się dla siebie wyciqgnqc

--------------
Nie pisz, proszę, postów jeden pod drugim – łamiesz w ten sposób obowiązujący na forum regulamin. Jeśli chcesz odpowiedzieć kilku osobom lub do swojej wypowiedzi coś dopisać, możesz to zrobić w jednym oknie, korzystając z funkcji "edytuj", która znajduje się po prawej stronie każdego z Twoich postów.
Z góry dziękuję i pozdrawiam, Olinka

Ajko nie jesteś za ostra, ja też nie potrzebuje głaskania po główce i użalania się nad sobą, ja chcę wreszcie dostrz c co robię nie tak. Bo oczywiście to trochę żałosne z tym proszeniem się o uwagę. I pretensjami po trzech miesiącach. Na swoją obronę mam to, że zgłupiałam trochę i zaczęło mi zależeć. A w sumie nie o wszystkim pisałam, ale wydarzyły się dwie może trzy istotne sprawy które wzbudziły moje wszystkie leki.
Pan utrzymuje kontakt z dziewczyną którą poznał przede mną, mało tego ona kilka razy dzonilq do niego kiedy byliśmy razem. Fakt opowiedział mi o niej, ale ze nic z tego nie było, widzieli się dwa trzy razy, ale nie wyszło. Nie drazylam, ale sam stwierdził że nic z nią go nie łączy ale nie chce całkowicie z nią zrywać kontaktu . Zapytałam tylko co było nie tak, że nie wyszło w on powiedział, że nie mógłby żyć ze świadomością że częściej widuje obce niż własne dzieci, dziewczyna z dwójką dzieci. Z tego co mi wiadomo bardzo żywiołowa, trochę nakręcona dziewczyna, bardzo zależało jej na jego deklaracji że są razem.
Druga to spacer w parku gdzie przypadkiem pojawiła się moja mama z partnerem, gdy mu powiedziałam że ich widzę wyrwał swoją rękę z mojej i stwierdził że nie wypada. Poczułam się mega głupio z on tłumaczył że nie chciał żeby to głupio wyglądało ze względu na moją osobę, do tej pory nie rozumiem.
Trzecia sytuacja sprzed tygodnia. Mieliśmy jeden dzień żeby się spotkać , niedziela. Akurat jego bratowa miała urodziny, mieliśmy pojechać na chwilę , zeszło trzy godziny. W ogóle nagle pojawiło się tam z 15 obcych mi osób, każde z nas siedziało w różnych miejscach. Ja czułam się mega dziwnie, on co chwila gdzieś wychodził, w ogóle nie czułam jego wsparcia. Naprawdę tam nikogo nie znałam, ale starałam się trochę z każdym pogadać, nawet pożartować, ja lubię towarzystwo ale wtedy trochę tak się czułam rzucona w wir. Gdy przyjechaliśmy do domu on stwierdził że się źle czuje i pojechał do domu, fakt był przeziebiony.
Dlatego trochę boli mnie zarzut że panikuje, że on nie rozumie moich obaw.

Z tego co napisałaś, wyjawia się nieciekawy obraz tego faceta. Jest w trakcie rozwodu, w między czasie pojawia się już w jego życiu kandydatka nr 1 z dwójką dzieci, następnie pojawiasz się Ty jako kandydatka nr 2, z którą chce być blisko ale nic w tym kierunku nie robi. Czy Twoja kobieca intuicja nie podpowiada Ci, że w między czasie mogła się pojawić kandydatka nr 3, na której on teraz skupia swoja uwagę. Może facet nie jest toksyczny, tylko za mocno kochliwy, za szybko angażuje się w relacje z każdą kobietą jaka pojawia się na jego drodze. Przemyśl to i napisz dlaczego on rozwodzi się z żoną.

Dzięki Paslawku, przeoczyłam to.

Może teraz facet w ramach odreagowania tak intensywnie lgnie do napotkanych kobiet i ich ilość przedkłada na jakość, aby jak najszybciej zapomnieć.
Paslawek ma rację, że ta sprawa może być ponad Twoje siły, naprawdę najzdrowiej dla Ciebie będzie wyjść z tego układu aby nie zostać jeszcze bardziej poraniona emocjonalnie.

Jakbym o sobie czytała, jestem teraz w podobnej sytuacji, i chyba też emocjonalnie podobna do Ciebie

Witaj Reyna. Wejdź w swoje posty i przeczytaj co napisałaś do nas o waszej relacji. Ty jesteś nieszczęśliwa, czy to za mało. Podałas kilka niefajnych przykładów z waszej relacji, nic się nie zmienia. Bo dziś jest ci po prostu źle. Czego się boisz? Jeśli chcesz mu dać jeszcze szansę to możesz mu powiedzieć dokładnie. Chcę od ciebie dostać to i to. Potrzebuję by czuć się ważną tego i tego. Dokładne przykłady, ale bez pretensji. Ostatnia szansa jak dalej będzie traktował cię jak 5 koło zapasowe, wiesz co robić. Są ważniejsze osoby na świecie niż on, jedną z nich jestes ty. Przytulasy kochana. Jeśli dalej bedziesz nieszczęsliwa, jeśli dalej bedziesz czuła, że starasz się więcej niż on to daj sobie spokój bo tylko szkoda twojego czasu na smutek.