30lat i cały czas sam - Netkobiety.pl

Autorze, zaprezentuj, mnie przynajmniej, to "dziwne  poczcie humoru".
Od czegoś przecież trzeba zacząć, by pójść dalej.

Jeśli lekiem na poczucie, że nie masz wartości, ma być jakaś dziewczyna... to współczuję dziewczynie. Uzależnianie swojego poczucia, że jestem człowiekiem wartym miłości, czasu, rozmowy, od tego, czy jest ze mną jakaś osoba skazuje Cię z góry na porażkę, bo ludzie odchodzą, zmieniają się, rozstają, kłócą, ba, nawet zdradzają i robią sobie różne świństwa. Ale to nie świadczy o Tobie tylko o nich, nie?
Zresztą, sam twierdzisz, że nie umiesz ocenić, czy się komuś podobasz... to tym bardziej strzał w stopę i sabotaż?

A ja i tak uważam, że to mydlenie oczu, i nie chodzi o jakiś wstyd, że nie miałeś dziewczyny, tylko poczucie samotności, alienacji, niedopasowania... ale dopóki jako rozwiązanie widzisz takie, że zakochanie się w tobie jakiejś dziewczyny cię uzdrowi, to będziesz wciąż tym samym człowiekiem z takim samym poczuciem własnej wartości, ale w związku.

Hej dupa_wołowa podpowiem ci pierwszy krok do zmiany: przestań obrażać samego siebie. Nawet nick wybrałeś obraźliwy, więc to co napisałeś dalej jest tylko potwierdzeniem. Domyślam się, że w przeszłości musiało Cię spotkać jakieś poniżanie. Może miałeś taką atmosferę w domu. Sam wiesz pewnie najlepiej skąd to się wzięło. Myślę, że to dziwne poczucie humoru z tego wynika. Sądzę, że to głos krytyka. Obrażasz sam siebie by nie zostać bardziej poniżonym przez kogoś. Źle traktujesz siebie i pokazujesz tym innym jak mogą Cię traktować. Zacznij od traktowania samego siebie z szacunkiem. To bez wątpienia może bardzo poprawić odbiór twojej osoby i wszelkie relacje.

I jeszcze jedno: jeśli czegoś odmawiamy sobie, to trudno nam dać to drugiej osobie.

No coś w tym jest, problem jest taki, że charakter ciężko zmienić i zajmie to lata...

dupa_wolowa - a ja Ciebie doskonale rozumiem, ale powiem Ci jedno - jako kobieta, która jeszcze kilka lat temu marzyła o wysokim, umięśnionym modelu z okładki...uwierz mi, wygląd nie jest najważniejszy. Na mojego eksnarzeczonego, gdy pierwszy raz go zobaczyłam (jakieś 2 lata temu) - nawet nie zawiesiłam oka dłużej niż na 2 sekundy. Gdy w ubiegłym roku zostaliśmy parą, ludzie nie dowierzali, że z nim jestem - wiem, wiem - brzmi to jakbym miała się za nie wiadomo kogo, ale tak było co tylko pokazuje, że naprawdę można kogos tak przyciągnąć innymi cechami niż tylko tymi zewnętrznymi, ale czasem sam czlowiek nie dopuszcza tego do siebie.

Zresztą, może to i lepiej, że nigdy nikogo nie znalazłem, przynajmniej wstydu nikomu nie robię. - nie obraź się, ale to chyba najgłupsze zdanie z Twojego posta. Wstydu nie robisz - ale czym? Zachowaniem? Mnie takie gadanie bardzo drażniło u mojego eks - "dobrze, ze ja tam z Tobą nie idę, bo jak ja bym przy Tobie wyglądał"...matko kieruj.

Druga sprawa - przede wszystkim nie zadreczaj się tym, że ktoś może coś powiedzieć na temat Twojego stanu matrymonialnego. Miałam kiedyś coś podobnego, teraz lata mi to koło...nosa.

Chociaż sama zaczynam tracić nadzieję, że jeszcze kiedys znajdę kogoś, kogo pokocham z wzajemnością, to innym zawsze doradzam nie tracić nadziei. Dziwne nie?

Wszyscy wokół mówią: idzie wiosna, idzie lato - na pewno kogoś poznasz. Jedyne co u mnie bedzie "na pewno", to powrot wspomnien i zal, ze pewne chwile minęły bezpowrotnie. Plusem nie bycia nigdy w związku jest to, że nie zasmakowało się tego i takie wspomnienia po głowie nie latają.

Mieszkasz w duzym miescie? Może jakies zajęcia sportowe? (oczywiscie o ile znajdziesz coś, co "funkcjonuje"...)

Tak to zajmuje lata. Najlepiej zacząć jak najszybciej.

Możesz iść z tym do psychologa albo zacząć sam zmieniać.
Rozdziel ten krytyczny głos od twojego ja. To jest głos kogoś, kto Cię krytykował. Możesz zwizualozować sobie osobę i wymyślić ksywkę. Jak się zacznie odzywać, to powiedz, żeby wypierd****a ;-)

Byłem podobny do Ciebie w niektórych aspektach.
Psycholog mi bardzo pomógł i dziewczyna z tematu który założyłem.
Co do psychologa to tak jak ze wszystkim, są tacy którzy zdzierają hajs, a są tacy którzy realnie pomagają.
Ale trzeba mieć też dobre nastawienie. Ja dla dwóch poprzednich po prostu nie mówiłem całej prawdy o sobie, a dopiero szczerość z terapeutą (do której przekonała mnie wspomniana wyżej dziewczyna) pomogła w trafnej diagnozie i wyjściu z bagna.

Po pierwsze. Wyjdź z roli ofiary. Niepotrzebnie się biczujesz.
30 lat i nigdy nie miałeś dziewczyny? Łał no i co z tego? Jesteś zdrowy, masz wszystkie kończyny, nie jesteś psychiczny. Liczy się tu i teraz. Pracuj nad sobą i głowa do góry.
Zresztą to ma też plusy. Nie nabawiłeś się złych wzorców które Ci bardziej obyci ludzie w relacjach zazwyczaj mają. Znacznie łatwiej nabrać doświadczenia z kobietami (czyli nalać do pustego naczynia) niż leczyć się z toksycznych (naprawić popękane naczynie) relacji. To słowa mojego psychologa Tylko trzeba mieć dobre źródło wiedzy, a tego nie brakuje. Masz tutaj to forum i masę wartościowych kanałów na tubie (omijaj te z PUA).

Przede wszystkim nie patrz na siebie i swoją wartość pod tym kątem, że nie miałeś partnerki..Bo to nie jest i nigdy nie będzie wyznacznik wartości człowieka

vs

Albo to ja czegoś nie rozumiem, albo Ty sam sobie zaprzeczasz. W pierwszym poście wątku wyraźnie napisałeś, że to z powodu braku doświadczeń z kobietami plus braku prawa jazdy (intuicja mówi mi, że ta lista jest jednak znacznie dłuższa) Twoja pewność siebie jest na poziomie dna i metra mułu, potem jednak twierdzisz, że ten pierwszy deficyt nie stanowi dla Ciebie problemu, oczywiście w tym kontekście, a nie w ogóle. Nie wiem też jak inaczej ocenić stwierdzenie "nie czuję się gorszy od innych", jeśli równocześnie Twoja samoocena stoi na tak niskim poziomie, że to jakby wynika jedno z drugiego - przecież zwykła logika wskazuje, że skoro nie czujesz się wartościowy, to inni, nawet jeśli nie wszyscy, mają w Twoich oczach większą wartość.

Moim zdaniem coś Cię mocno blokuje, ale nie do końca potrafisz ocenić co. To co jest pewne, to że brakuje Ci bliskiej osoby, niemniej tutaj tkwi pewnego rodzaju pułapka, bo ŻADEN inny człowiek nie jest w stanie sprawić, że jak za dotknięciem magicznej różdżki Twój świat i Twoja pewność siebie wzrośnie do normalnego poziomu. Wiesz dlaczego? Bo wysoka samoocena i wiara we własne możliwości, to jest coś, co jest niezależne od innych ludzi. Mam nawet takie nieśmiałe przypuszczenie, że tę drugą osobę możesz obciążyć swoimi problemami do tego stopnia, że choć zupełnie niecelowo, to jednak stworzysz toksyczny związek.
Zauważymy przy tym, że gdzieś po drodze pojawiło się stwierdzenie "desperacja", która sama w sobie jest czynnikiem bardzo obciążającym relację.

Moja podszyta naprawdę dobrymi intencjami sugestia jest taka, że najpierw powinieneś zrobić porządek w swojej głowie, dopiero potem próbować wchodzić w jakiekolwiek związki.

Mam podobnie, choć jednak jestem młodszy. Z tą różnicą, że mam prawo jazdy i lubię podróżować samemu (choć oczywiście wolałbym z kimś).

Anonimowość w necie jest względna^^ Dlatego nie warto pisać wszystkiego.

A co do reszty - pewnie macie rację... Chyba bez kontaktu z psychologiem się u mnie nie obędzie. Dzięki za pomoc

Za bardzo się skupiasz na tym co jest wg Ciebie nie tak zamiast na rozwiązaniu, przykład nie mam prawa jazdy to kolego idź i je zrób, to 2 miesiące roboty, nie masz expa z kobietami to idz na kurs tanca i na początku przełam barierę lekkiego kontaktu fizycznego, fizycznej obecności kobiety, naucz się ja prowadzić w tańcu to można przełożyć potem na życie, co do wyglądu, natura nam rozdaje geny losowo ale łopatki akurat można odpowiednimi ćwiczeniami poprawić, ważniejsze jest to żebyś siebie lubil i szanował bo zasada jest banalna, nie lubisz i nie szanujesz siebie to nie licz że kobieta czy ktokolwiek inny będzie.

ostajace lopatki to zaden problem.
na imprezach nikogo wartosciowego chyba i tak nie poznasz.
brak prawka? to sie zapisz. jesli sie boisz, ze nie dasz rady to poprostu nikomu nie mow, poki nie zdasz najgorsza jest stagnacja i nierobienie nic.
co do dziewczyn: a zaprosiles choc jakas na randke? powiedziales jakis komplement? jak nie podrywasz to jak nie traktowac cie jako kolege

przestan marudzic i sie uzalac tylko nastepnym razem poprostu sie z jakas umow. jasne, ze moze sie trafic zajeta czy cos  i ci przez to odmowi, ale w bycie facetem tego typu "kosze" sa juz zaprogramowane. moze na 10 jedna sie umowi. takie zycie. nie wiem, czego sie boisz? przeciez ani cie nie wysmieje, ani nie obgada, wrecz przeciwnie. nawet jesli da ci tego "kosza" to i tak bd to jej pochlebialo i sie pochwali kolezankom, ze jakis fajny facet chcial sie z nia umowic. jeszcze nigdy sie nie spotkalam, zeby to jakiejs kobiecie nie zaimponowalo i zeby jakos negatywnie mowila o jakiejkolwiek probie podrywu przez jakiekolwiek faceta, jaki by nie byl. to tak samo jak z tym prawkiem, jedyny blad to nie robic nic.

choc co do prawka mialam nawet takie samo nastawienie, co ty xD poprostu nic nikomu nie mowilam, poszlam sie zapisac i tyle, potem samo pojdzie

zaakceptuj fakt że w życiu nie ma kontroli, masz plany i się realizujesz a za 2 miesiące rak i Ciebie nie ma, masz poukładane życie finansowe a nagle jedna zła decyzja i masz długi, masz świetną robotę i szanujące Ciebie środowisko a od jutra nowego szefa który sprawia że Twoje życie zawodowe to piekło, plus nie zmieni się w Twoim życiu nic dopóki nie zmienisz dialogu wewnętrznego, ludzie emanują taką energią jaki dialog ze sobą prowadzą, zacznij działać bo bawienie się emotkami typu ^^ nie zmieni nic

Dokładnie tak, choć czasem trudno to zaakceptować to jest całkiem logiczne. Jak możemy być kochani jak sami siebie nie kochamy. Życie rozdaje nam różne karty, nie zawsze możemy wygrać każdą partię, ale z absolutnie każdego rozdania można wyciągnąć cenną wiedzę a najważniejszy w tym wszystkim jest to żeby doceniać ten czas spędzony przy stole. Życie to nie tylko zwycięstwa, sukcesy i udane związki czy rywalizacja, to przede wszystkim piękna i niezwykła podróż, której radość sami sobie odbieramy. Jeżeli nawet przyjdzie komuś spędzić życie w samotności to wciąż może prowadzić piękne i udane życie. A już na pewno warto znaleźć czas żeby siebie polubić i praktykować w życiu wdzięczność.

Prawda. Ja w życiu  też bardzo dużo koszy zebrałam, właściwie od wszystkich mężczyzn, z którymi chciałabym poznać się bliżej.
Byłam tylko w jednym związku, ale tam musiałam się bardzo starać, kupowac prezenty, znosić poniżanie i inne humory. Gdyby nie to, w życiu nie byłabym w związku.

Autorze, terapia byłaby dobra, ale znajdz sobie naprawde terapeutę z polecenia, nie przypadkowego, przepracuj przeszłość, ale uważaj, by nie zamieniło sie to w ciągłe grzebanie w przeszłości i użalanie się nad sobą- jak mi było źle, jaki byłem biedny, bo to strata czasu.
Tu dobrze Ci piszą, jak nie będziesz wierzyć w siebie, to nic ci się nie uda. Wiem po sobie , na przykład uważam, ze jestem niewarta miłości i będę sama - efekt taki, że jestem niewarta miłości i jestem sama.
Jesteś bardzo młody, głowa do góry.

Mit, że kobiety maja latwiej i nikt ich nie odrzuca, bierze się pewnie z tego, że są raczej mniej bezpośrednie i raczej nie zapraszaja same z siebie na randkę. Ale mimo wszystko, jak taka dziewczyna stoi gdzieś na imprezie i żaden facet się nią nie interesuje, to też jest w końcu kosz, tylko mniej oczywisty.

Aż się uśmiechnęłam .
Dla każdego człowieka odrzucenie jest trudnym doświadczeniem, choć oczywiście po pierwsze zależy z czyjej strony go doświadczamy - im bliższa i ważniejsza dla nas osoba, tym trudniejsze, a po drugie od siły własnego charakteru i wcześniejszych doświadczeń, bo każde kolejne może nas w pewien sposób osłabiać. Mimo wszystko stwierdzenie, że dla pań staje się to największą tragedią albo obelgą dla jej dumy jest mocno przesadzone i to nie tylko dlatego, że zabrzmiało jak generalizacja.

Odrzucenie powinno niejako się traktować jako zwyczajne ryzyko wpisane w życie. Co innego, jak nie wychodzi po iluś tam próbach i dobre kilkadziesiąt albo i więcej osób daje komuś kosza. Natomiast rozpaczanie, że ktoś się nami nie zainteresował, bo akurat nie ma na to ochoty albo wybrał kogoś innego, jest zastanawiające. Zresztą mówimy tu o zawieraniu znajomości, gdzie tak naprawdę jeszcze człowieka się nie zna a już czuje się foch, że on się nami nie zainteresował. Tak, jakby zawsze i wszędzie należało zwracać uwage na możliwość zawarcia znajomości.
Poza tym, ludzie którzy mają pretensję, żę nikt ich nie chce poznać czy się związać zazwyczaj nie potrafią dostrzec, że może jednak nie postępują tak doskonale, jak im się wydaje..

To zależy.

Jako osoba bezpośrednia, zawsze sama zapraszałam, więc jak ktoś sie wykręcil, to bylo oczywiste, że mu się nie podobam. Pogodzilam się z takim kursem rzeczywistości, bo  zawsze uwazalam, że kto nie próbuje, nie osiąga. I mialam rację. Na 10 facetów, którzy mnie kręcili, 3 mi odmawialo, z resztą szlam na randki, a 2 zostawalo jako konkretne opcje.

Ale wiele kobiet nie ma takiej osobowości. Głupio im zagadywac, wstydzą sie i sam fakt, ze nikt ich nigdzie nie zaprasza odczuwaja jako odrzucenie.

Oczywiście, zastanawiam się jedynie skąd u Ciebie przekonanie, że dla kobiet to "największa tragedia i obelga na honorze".

Jeśli miałabym wypowiedzieć się za siebie, to zawsze wychodziłam z założenia, że nie mogę podobać się wszystkim, a tym bardziej nie każdy będzie na tyle mną zainteresowany, aby chcieć stworzyć ze mną związek i to z bardzo różnych powodów. To z kolei samo z siebie determinuje podejście, że czyjś brak podjęcia inicjatywy czy odpowiedzi na moje zainteresowanie w żaden sposób nie może przekładać się na moje poczucie własnej wartości.
Być może miałam szczęście, a być może właśnie z uwagi na podejście do tematu nigdy nie doświadczyłam bolesnego odrzucenia, zaś jedyne, które dziś mogłoby mnie dotknąć, to cios zadany ze strony najbliższych osób, czyli tych, które są w moim życiu mocno obecne - męża, syna, mojej mamy, najbliższych przyjaciół.

bagienni_k - kobiety jakie opisujesz to ja znałam dziesięć lat temu lub więcej. Jak kolega nie zaprosił do tańca na szkolnej imprezei - to była potwarz! Obelga! Dyshonor dla świerszcza...!
Każde "odgrywanie się" czy mszczenie uważam za przejaw zwyczajnej niedojrzałości. Lub poczucia, że jest się tak wspaniałym pępkiem świata, że odrzucenie czy brak zainteresowania to jakiś wyjątek. Przecież to oczywiste, że nie każdy człowiek chce z nami rozmawiać, poznać, iść na kawę, tym bardziej tworzyć związek. Zwyczajnie - życie. Też i my nie mamy ochoty z każdym się poznawać.

I chyba o to chodzi, że po prostu coś w Tobie odpycha. Masz kogokolwiek zaufanego, kto by Ci szczerze powiedział co? Zgadywanie tutaj to byłoby jak wróżenie z fusów. Nie znamy Twojego tonu głosu, nie wiemy jakie masz poglądy, jak zwykle zaczynasz rozmowę.

Weź się nie martw. Zawsze mówię, że na wszystko przychodzi odpowiedni czas. Ja nigdy nie byłam "klasycznie ładna". Tzn. wyglądem nie straszę - jeszcze nikt zawalu nie dostał na mój widok - ale jednak przy "klasycznie" ładnej lasce to zawsze lekki kompleks miałam. Jako dziecko i nastolatka zawsze byłam lekko  "puszysta". Nie czułam się atrakcyjna. Więc się uczyłam, nie chadzałam nigdzie z rówieśnikami.

A swoją "2. połówkę" znalazłam jak skończyłam 31 lat - przez Internet.

I dla tego stosujesz filozofię "kwaśnych winogron"? Czekasz na księcia z bajki? Ja prawdopodobnie też mam depresję (na pewno miałem, prawdopodobnie tylko podleczyłem; na pełne wyleczenie nie mam ani wolnej kasy ani czasu ani warunków w pracy, muszę z tym poradzić sobie sam), ale mimo świadomości mojej kiepskiej sytuacji nie odpuściłem gdy pojawiło się światełko w tunelu. Właśnie chyba w necie najłatwiej komuś takiemu poznać drugą osobę, tylko nie na portalu randkowym. Udało mi się zainteresować sobą fajną kobietę; do brzydali nigdy nie należałem, ale zainteresowałem ją ZANIM jeszcze zobaczyła moje pierwsze zdjęcie. Ty też jak widać masz więcej odwagi tu niż w realu; wykorzystaj to więc i zacznij szukać w miejscach podobnych naturą do tego. Czasem różne rzeczy potrafią połączyć, nawet wspólny problem

Ja tylko powiem, że depresji nie da się wyleczyć. Da się zaleczyć.
Trzeba nauczyć się z tym po prostu żyć.

Nie znam się ale ciekawi mnie czemu tak twierdzisz? W internecie raczej widziałam informację, że depresję można wyleczyć. Słuchałam też pewnych materiałów na temat nerwicy gdzie była mowa, że są różne rodzaje depresji i np depresja związana z zaburzeniami lękowymi to nie to samo co depresja endogenna (ta jest cięższa jak zrozumiałam).

No i zniknął.
Ostatni post: 2021-04-13 17:17:57
Może jest w szczęśliwym związku?

Przyczyną problemu z jakim zmaga się OP jest kilka.

Po 1 brakuje kobiet. W przedziale wiekowym 20-35 jest nadmiar mężczyzn. Gdyby ktoś starał się dopasować jedną dziewczynę do jednego faceta to zabrakłoby około 100 tysięcy dziewczyn. Kłopot tym większy, że 90% emigrantów stanowią faceci, którzy pogłębiają zły stosunek mężczyzn do kobiet. Do tego panie częściej od naszych rodaków wybierają za małżonka obcokrajowca. Nie oszukujmy się, w Europie Polacy nie są rozchwytywani. Polki za to najbardziej.

Po 2 doszło do konfliktu z naturą. Przyjęło się, że to facet wykonuje pierwszy ruch w stronę kobiety. Kiedyś faceci mogli poderwać pannę w gronie znajomych, na imprezie, uczelni, w pracy, czy w miejscu publicznym. Z uwagi na hermetyczne środowiska panowie musieli liczyć się z tym, że zbytnia śmiałość w postaci dużej ilości zaczepianych kobiet zamieni się w doklejenie im łatki podrywacza. W związku z tym faceci wybierali do 5 kobiet w jednym środowisku, a dziewczyny miały w ciągu roku najwyżej 20 zainteresowanych mężczyzn.

Nowe technologie stworzyły prawdziwy zamęt. Odtąd każdy może zaczepić dziewczynę w taki sposób, że nikt poza adresatem i nadawcą wiadomości nie będzie o tym wiedział. W związku z tym faceci zaczęli masowo wysyłać wiadomości do kobiet. W efekcie każda jedna panna ma przepełnioną skrzynkę.
Kobiece wymagania strzeliły w górę i zaczęły wybrzydzać.

Po 3 dziewczynom jest łatwiej stać się atrakcyjną. Makijaż sporo dodaje do wyglądu. Dostęp do dobrych kosmetyków i filmów instruktażowych spowodował, że na ulicach widzimy kobiety znacznie ładniejsze niż jeszcze 10 lat temu. Niestety ma to też swoją cenę. Boost w postaci makijażu daje złudne poczucie kobietom bycia atrakcyjniejszymi niż są naprawdę przez co zwiększają wymagania. Średnia z wyglądu panna się umaluje, wyładnieje i już na faceta równego sobie pod względem atrakcyjności w wersji bez makijażu, nie spojrzy.

Po 4 popularyzacja siłowni. Odkąd zapanował trend na bycie fit dziewczyny zaczęły wymagać od facetów dobrej sylwetki. Wiele pań tłumaczy, że skoro same ćwiczą, to chcą by ich partner też dobrze wyglądał. Niby jest to normalne podejście ALE ... przeciętna kobieta w pół roku może zrobić atrakcyjną sylwetkę, a facet nie. Dłużej zajmie facetowi zrobienie porządnej masy mięśniowej niż kobiecie zrzucenie kilku kg. Poza tym dziewczyny wystarczy, że ograniczą słodycze, fastfoody i bez specjalnej diety będą miały wyniki. A faceci? Mam w pracy kolegę, który trenuje na siłowni od 3 lat. Nie ma specjalnej diety. Na śniadanie je kanapki, na obiad zwykle schabowego, albo coś w tym stylu, na kolację chleb z twarogiem, albo jajecznicę. Jak widać typowy zwykły jadłospis. Jest szczupły widać, że ręce i ramiona ma wyrobione, ale ewidentnie brakuje mu masy mięśniowej. Wiecie co usłyszał od jednej dziewczyny? Że powinien zapisać się na siłownię, bo skoro ona ćwiczy to chce by jej facet też dobrze wyglądał. A facet 4 razy w tygodniu ćwiczy na siłowni.

Po 5 trudniej facetom się jest wybić. Teraz mnóstwo facetów ćwiczy na siłowni, regularnie odwiedza barbera, dba o zarost, fryzurę. Kupują ubrania i robią stylówki. Czy 10 lat temu faceci tak bardzo się starali? Nie. A mieli dziewczyny? Tak. Sami widzicie, wysokie wymagania kobiet spowodowały u mężczyzn wręcz przesadną formę dbania o siebie. Spotkałem się z opinią, że facet bez zarostu, ogolony na zero, jest niezadbany Czy to jest normalne? No nie.

Po 6 nagle wielu facetów zaczęło szukać ciekawych pasji. Nurkowanie, skakanie na bungee stało się obiektem zainteresowań wielu mężczyzn. Podobnie z tzw samorozwojem, nad którym nagle zaczęło się pochylać tysiące mężczyzn. I ja mam w to uwierzyć, że chociaż przez lata nie żywili specjalnych pasji, teraz nagle obudził się w nich duch hobby? Nie, to jest pozerstwo, by zainteresować kobiety.

Dodajmy, że najczęściej same panie nie mają specjalnych pasji. Obejrzą serial, poczytają harlekina, pójdą na siłownie, na rower lub pobiegać.

Podsumowując, dziewczyny mają dostęp do wielu adoratorów, przez co zwiększyły wymagania. Do tego power up w postaci makijażu dodatkowo podniósł mężczyznom poprzeczkę. Masowe poprawianie atrakcyjności przez facetów odniosły odwrotny efekt. Nawet regularne treningi, dobra dieta, przyjaźń z barberem i modne ciuchy nie dają żadnej gwarancji powodzenia. Skoro wielu dba o fryzurę, ćwiczy, zapuszcza zarost, to trudno się wybić i być kimś wyjątkowym.
Co z tego, że ktoś się modnie ubierze, jak takich facetów są tysiące?

Drogi Realisto, widzę że nick zobowiązuje i masz racjonalne, realne podejście I słusznie. Do tematu dodam fragmenty wczorajszej rozmowy z koleżanką.
Panna liczy 24 lata. Ma za sobą 2 związki i 4 razy tyle przygodnich relacji. Chociaż zaznaczyła, że na tinderze na seks się nie umawia, przyznała (mamy ze sobą dobry kontakt), że już na 3-5 spotkaniu nie ma nic złego by pójść do łóżka z facetem nawet gdy nie widzi z nim szansy na związek. Po spytaniu o powody takiej decyzji, skoro celuje w związki, odparła że ma potrzeby. Najdłużej jej przerwa od seksu trwała podobno kilka miesięcy.

Dla porównania, ja 30 letni facet od 2 ponad lat nie uprawiałem seksu i nie byłem na randce. Koleżanka mi nie wierzy bo jej zdaniem trudno by 30letni mężczyzna tak długo wytrzymał bez seksu. To nie jest kwestia wytrzymania, tylko braku partnerki. Dziewczyny nie rozumieją sytuacji mniej atrakcyjnych z wyglądu facetów. Można być 5 czy 6 na 10 a i tak mieć mniejsze powodzenie od dziewczyny, która jest 4.

Kolejna sprawa. Kiedy zdradziłem koleżance, że jeszcze kilka lat temu nie miałem aż takich problemów z dziewczynami i to wina tindera itp portali, ona stwierdziła, że dobrze, że są takie portale bo dzięki temu kobiety mają wybór i mogą się umówić z kimś kto się podoba. Ręce mi opadły. Ona i pewnie sporo kobiet uważa, że wybrzydzanie im jest należne. Uderzająca jest hipokryzja z ich strony. Gdyby sytuacja była odwrotna i to kobiety wysyłały setki wiadomości do mężczyzn, a ci by jedynie robili selekcję, nie starając się w podtrzymaniu rozmowy to pewnie nie uważałyby, że wybór to rzecz dobra

Dla kobiet portale randkowe to łatwa przeprawa. Wejdą np na tindera i zawsze czekają na nie nowe pary i wiadomości od kolejnych facetów. Ich jedyną rolą jest odpisywanie. Nie muszą się starać, imponować, błyszczeć. To zadanie facetów. Też bym tak chciał, wejść na portal randkowy i bez wysiłku umawiać się na kolejne randki. Kiedyś gdy obowiązywały limity, dziewczyny wiedziały, że muszą się dobrze zaprezentować, być miłe, rozmowne, mieć poczucie humoru bo inaczej nawet mimo urody nie znajdą chłopaka. Teraz każda jedna ma setki facetów do wyboru. To zrobiło się chore, coś jak gra w rpg - musisz mieć wygląd, dobrą pracę, ciekawe życie, bo inaczej ... inni czekają.