Witam.
Nie wiem jak mam zareagować/poradzić sobie z sytuacją w domu.
Mianowicie opiekuje się Mamą, która jest osobą niedowidzącą (czasem mam wrażenie, że już niewidomą). Choruje na jaskrę, cukrzyce, depresje, przez co jeszcze ma problemy z ciśnieniem(na wszystkie choroby się leczy), w nocy nie może spać, ponieważ ma obawy, że nie poradzi sobie w następnym dniu.
Jeśli widzę, że robi coś z czym sobie nie radzi, robię to za nią. Nie chce wychodzić z domu. Nie wiem jak zorganizować jej czas. Można powiedzieć, że przejąłem jej obowiązki i ona nie ma co robić z czasem, a ja nie umiem jej go zapełnić. Często zachowuje się w sposób, który nie rozumiem.
Głównymi problemami jest wzrok i samotność. Nie wiem co miał bym robić by było lepiej.
Temat: Opieka nad rodzicem
Zobacz podobne tematy :
Odp: Opieka nad rodzicem
NEO24 napisał/a:
Witam.
Nie wiem jak mam zareagować/poradzić sobie z sytuacją w domu.
Mianowicie opiekuje się Mamą, która jest osobą niedowidzącą (czasem mam wrażenie, że już niewidomą). Choruje na jaskrę, cukrzyce, depresje, przez co jeszcze ma problemy z ciśnieniem(na wszystkie choroby się leczy), w nocy nie może spać, ponieważ ma obawy, że nie poradzi sobie w następnym dniu.
Jeśli widzę, że robi coś z czym sobie nie radzi, robię to za nią. Nie chce wychodzić z domu. Nie wiem jak zorganizować jej czas. Można powiedzieć, że przejąłem jej obowiązki i ona nie ma co robić z czasem, a ja nie umiem jej go zapełnić. Często zachowuje się w sposób, który nie rozumiem.
Głównymi problemami jest wzrok i samotność. Nie wiem co miał bym robić by było lepiej.
Trudne pytanie, co robić. Może nie wyręczać aż tak bardzo, niech czerpie radość z prostych czynności, które lubi, a jeszcze potrafi wykonać. Nie wiem ile ma Twoja Mama lat i jak się zachowuje w taki sposób, który nie rozumiesz.
Może uda ci się nawiązać kontakt z osobami, które mają pod opieką osoby niedowidzące i one będą mogły podpowiedzieć, co powinieneś zrobić i jak się zachowywać. Często nie mamy pojęcia jak fachowo zaopiekować się bliską osobą, która jest niepełnosprawna.
3 2018-02-22 11:19:20 Ostatnio edytowany przez Averyl (2018-02-22 13:20:01)
Odp: Opieka nad rodzicem
NEO24 napisał/a:
Jeśli widzę, że robi coś z czym sobie nie radzi, robię to za nią.
Nie wiem, czy ze starymi ludźmi jest tak jak z dziećmi, ale jeśli robisz wszystko za nią to:
- dajesz jej sygnał, że jest już do niczego, nic nie umie zrobić, z niczym sobie nie radzi - depresja może się pogłębiać (nie wiem, z czym nie daje sobie rady, ale co się stanie jeśli niosąc sobie jedzenie, coś rozleje, albo zbije szklankę? można dyskretnie potem posprzątać)
- skoro do niczego się nie nadaje --> to nie ma czym wypełnić sobie czasu, ma nadmiar czasu, by myśleć, że jest stara, niepotrzebna, itd
Myślałeś o jakimś ośrodku (rehabilitacyjnym/dla starszych ludzi) na kilka godzin dziennie, w tyg?
Moja mama przeszła udar, gdy była w szpitalu na rehabilitacji, to grupa motywowała ją do ćwiczeń, teraz gdy jest w domu, to jej się nie chce, nie ma już tej motywacji. Może spróbuj wymyślić jakąkolwiek aktywność, która sprowokowałaby ją do wyjścia z domu, do kontaktu z ludźmi, z podobnymi problemami.
- Nirvanka87
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Odp: Opieka nad rodzicem
Przede wszystkim nie wyręczaj ze wszystkiego, ba wręcz sam proś o pomoc w niektórych czynnościach. Moja mama po operacji nie chciała nic robić, musiałam ją w jakikolwiek sposób aktywizować przykładowo ja szłam na zakupy, ale potem ją prosiłam, zeby mi pomogła powyjmować zakupy i pochować do lodówki, pozanosić do innych pomieszczeń np szampon do łazienki. Albo ja zmywałam naczynia,ale ją prosiłam, żeby pochowała do szafek, albo zdjęła naczynia z suszarki. Dla zdrowego, normalnie funkcjonującego czlowieka to głupotki i nawet o tym nie myśli, robi odruchowo, mechanicznie, ale dla osoby która nie robi nic to jest aktywizacja.
Co do organizacji czasu: nie ma kolezanek? starszych sąsiadek? z którymi mogłaby sie spotykać, wyjść na spacer?
Są też tzw Domy Dziennego Pobytu, skierowanie do takiego domu otrzymuje sie od Ośrodka Pomocy Społecznej, jezeli mama ma problem ze wzrokiem trzeba by było ją tam odprowadzać i przyprowadzać. Można też zatrudnić opiekunkę prywatnie/ przez agencję, która by wychodziła z mamą na spacery, rozmawiała itp. Opiekun ki z Ośrodka Pomocy Spolecznej sa przyznawane najbardziej potrzebującym np. bez rodzin i to tylko na zrobienie zakupów, umycie, podróż do lekarza, na spacer raczej nie pójdzie- chociaż to kwestia dogadania
Odp: Opieka nad rodzicem
Najważniejsze to mieć jakieś swoje życie. Choć raz na jakiś czas wyjść gdziekolwiek i oderwać się od myśli o chorej matce. Jeśli autor tego nie zrobi to prędzej czy później dopadnie go jakaś depresja. A jak matka umrze to jego życie straci sens.
Odp: Opieka nad rodzicem
Summerka napisał/a:
[
Może uda ci się nawiązać kontakt z osobami, które mają pod opieką osoby niedowidzące i one będą mogły podpowiedzieć, co powinieneś zrobić i jak się zachowywać. Często nie mamy pojęcia jak fachowo zaopiekować się bliską osobą, która jest niepełnosprawna.
Też o tym myślałem, ale jeszcze porządnie się tym nie zająłem. Jest u mnie w mieście taki ośrodek, ale często mają zamknięte bez powodu.
Averyl napisał/a:
Nie wiem, czy ze starymi ludźmi jest tak jak z dziećmi, ale jeśli robisz wszystko za nią to:
- dajesz jej sygnał, że jest już do niczego, nic nie umie zrobić, z niczym sobie nie radzi - depresja może się pogłębiać (nie wiem, z czym nie daje sobie rady, ale co się stanie jeśli niosąc sobie jedzenie, coś rozleje, albo zbije szklankę? można dyskretnie potem posprzątać)
- skoro do niczego się nie nadaje --> to nie ma czym wypełnić sobie czasu, ma nadmiar czasu, by myśleć, że jest stara, niepotrzebna, itd
Naprawdę bardzo celne porównanie do dzieci. Przemyślałem sprawę i sporo do mnie dotarło.
Nigdy nie rozumiałem nadopiekuńczych rodziców, uważałem to za chore i krzywdzące dla dziecka. Ja natomiast nie dopuszczam do sytuacji w której mogła by sobie nie poradzić, co też jest krzywdzące. Nie chce by martwiła się, że czegoś nie zrobi, lub by miała z czymś trudność, a jeśli popatrzę na to z innej perspektywy wydaje mi się to straszną głupotą.
Myślałeś o jakimś ośrodku (rehabilitacyjnym/dla starszych ludzi) na kilka godzin dziennie, w tyg?
Moja mama przeszła udar, gdy była w szpitalu na rehabilitacji, to grupa motywowała ją do ćwiczeń, teraz gdy jest w domu, to jej się nie chce, nie ma już tej motywacji. Może spróbuj wymyślić jakąkolwiek aktywność, która sprowokowałaby ją do wyjścia z domu, do kontaktu z ludźmi, z podobnymi problemami.
Tak myślałem, nawet proponowałem, ale po odmowie temat się zamknął. Mój błąd, ale już go naprawiam i próbuje przekonać, że warto spróbować (dzisiaj skromna porażka, ale staram się robić dobry grunt pod tą opcje).
Nirvanka87 napisał/a:
Przede wszystkim nie wyręczaj ze wszystkiego, ba wręcz sam proś o pomoc w niektórych czynnościach. Moja mama po operacji nie chciała nic robić, musiałam ją w jakikolwiek sposób aktywizować przykładowo ja szłam na zakupy, ale potem ją prosiłam, zeby mi pomogła powyjmować zakupy i pochować do lodówki, pozanosić do innych pomieszczeń np szampon do łazienki. Albo ja zmywałam naczynia,ale ją prosiłam, żeby pochowała do szafek, albo zdjęła naczynia z suszarki. Dla zdrowego, normalnie funkcjonującego czlowieka to głupotki i nawet o tym nie myśli, robi odruchowo, mechanicznie, ale dla osoby która nie robi nic to jest aktywizacja.
Nawet nie chce tego komentować, bo wyjdzie jakim jestem debilem.
Co do organizacji czasu: nie ma kolezanek? starszych sąsiadek? z którymi mogłaby sie spotykać, wyjść na spacer?
Są też tzw Domy Dziennego Pobytu, skierowanie do takiego domu otrzymuje sie od Ośrodka Pomocy Społecznej, jezeli mama ma problem ze wzrokiem trzeba by było ją tam odprowadzać i przyprowadzać. Można też zatrudnić opiekunkę prywatnie/ przez agencję, która by wychodziła z mamą na spacery, rozmawiała itp. Opiekun ki z Ośrodka Pomocy Spolecznej sa przyznawane najbardziej potrzebującym np. bez rodzin i to tylko na zrobienie zakupów, umycie, podróż do lekarza, na spacer raczej nie pójdzie- chociaż to kwestia dogadania
Z koleżankami sąsiadkami i rodziną nie ma problemu, chyba nie ma dnia by nikogo nie było, do tego jest zatrudniona kobieta, która ma dotrzymać towarzystwa(po 4h dwa razy w tygodniu). Czytając to można dojść do wniosku, że nie jest samotna, ale ja pomimo empati na nie za wysokim poziomie, widzę, że jest to problem. Co do "Ośrodka Pomocy Spolecznej" może się wybiorę, ale musiał bym miecz czas i chęci tam iść.
zmartwiony86 napisał/a:
Najważniejsze to mieć jakieś swoje życie. Choć raz na jakiś czas wyjść gdziekolwiek i oderwać się od myśli o chorej matce. Jeśli autor tego nie zrobi to prędzej czy później dopadnie go jakaś depresja. A jak matka umrze to jego życie straci sens.
No w końcu komentarz z którym mogę się śmiało nie zgodzić. Całe Twoje stwierdzenie w moim przypadku jest błędne.
"A jak matka umrze to jego życie straci sens." Naprawdę to napisałeś?? Wyobraź sobie, że nawet jak kochasz najbardziej na świecie swoją drugą polówkę i jest ona dla Ciebie całym światem, spędzasz z nią każdą chwile i myślisz, że nic nie zniszczy waszego szczęścia, to jesteś w błędzie, któreś z was umrze. Jeśli to będziesz Ty, problem masz z głowy, ale masz 50% szans, że jednak będzie inaczej.
Pięknie dziękuje za komentarze. Nie spodziewałem się, że usłyszę tyle mądrych słów(w szczególności Averyl).
Pozdrawiam i przepraszam, że tyle mi zeszło by odpisać, ale musiałem to przemyśleć.
Odp: Opieka nad rodzicem
nie zapomnij zadbać również o siebie. Opieka nad starszymi rodzicami to bardzo duże emocje głęboko ukryte, które mogą wybuchnąć w chwili gdy coś niepokojącego się zacznie dziać z rodzicem.
