Dziewczyny, mam ogromny problem, który nie daje mi normalnie funkcjonować.
W czerwcu zostawił mnie facet po 2 latach związku. Z perspektywy czasu uważam, że nasz związek był zdecydowanie udany, kochalismy się jak wariaci, byliśmy szczęśliwi. Mieszkalismy razem. Ostatnie 2 miesiące były dla nas ciężkie. Szukaliśmy pracy, mieliśmy problemy finansowe, do tego ja w lipcu miałam bronić tytuł magistra, a praca nie była skończona, musieliśmy oposcic mieszkanie, a do tego to wszystko nas przerosło i kłócilismy się o każdą głupotę. Psulo się 2 miesiące ale ostatni miesiąc był straszny, widziałam, że mu już nie zależy. Próbowałam rozmawiać, wymyśliłam wyjazdy, a wszystkie moje starania sprawiały, że odbijałam się jak od ściany. On w kłótni potrafił spakować się i bez słowa pojechać do rodziców na kilka dni. Dla mnie to było nie do zniesienia. Totalny brak szacunku, zamiast rozwiązywać problemy on podkulal ogon i do rodzicow. Przeszkadzało mi to i nie chciałam żeby to tak wyglądało. Mówiłam mu, że zachowuje się jak maminsynek, żeby dorosl, próbowałam go powstrzymać gdy widziałam, że znów się pakuje i wychodzi. Na nic. Raz pojechał do domu i atmosfera była oczywiście napięta. Zadzwoniłam do niego, a on był chłodny, więc nie mając sił na jego zachowanie dogryzlam mu coś. On zerwał... Byłam w szoku. Wsiadam w samochod pojechałam tam. On powiedzial, że nie chce już tego ciągnąc. Byłam w szoku. Wpadłam w straszny lament. Z domu wyszła jego matka i powiedziała do mnie, że on nie był ze mną szczęśliwy... Ze mam dać mu spokój, bo już z tego nic nie będzie, że nasz związek był toksyczny, że ja nie powinnam mieć problemów, że on jedzie do rodziny i dużo wyssanych z palca i nadinterpretiwanych słów,ktore zabolaly mnie na tyle, że gdyby to była inna kobieta to dostała by ode mnie w twarz. Zabolalo mnie to okropnie. On naopowiadal rodzicom o naszych problemach, o naszych kłótniach. Ja z tymi ludźmi żyłam jak z własną rodzinom, pokochałam ich, pomagałam im a oni bez cienia zawahania zaczęli mu odradzac mnie i nasz związek. Wiem, że gdyby oni nie maczali w tym palców, gdyby powiedzieli, żeby to przemyślał, gdyby tak naiwnie nie stanęli po jego stronie to do tego by nie doszło. Wiem, że on zrobił to specjalnie, specjalnie mnie upokorzyl przed rodzicami, bo potrzebował potwierdzenia w tym, że dobrze robi...
Dziś on chce do mnie wrócić, a ja nie wiem co robić. Boję się tego, że jego rodzice już mnie nie zaakceptuja. Chcę mu zaufać ale nie wiem jak
Wiem, że gdyby oni nie maczali w tym palców, gdyby powiedzieli, żeby to przemyślał, gdyby tak naiwnie nie stanęli po jego stronie to do tego by nie doszło. Wiem, że on zrobił to specjalnie, specjalnie mnie upokorzyl przed rodzicami, bo potrzebował potwierdzenia w tym, że dobrze robi...
Niestety, GDYBY chciał z Tobą być, to nie rozstałby się...
A inna sprawa, skoro on jest taki poddatny na rodziców, nie umie/nie chce rozwiązywać problemów i rzeczywiście jest maminsynkiem, to dobrze się stało.
Jak to się mówi i to jest rzeczywiście prawda, poboli, poboli i przestanie.
A z biegiem czasu, możliwe, że sama dojdziejsz do tego, że to wcale nie był taki szczęśliwy związek.
Niech Ci powie, co nagadał swoim rodzicom, że powiedzieli, że Wasz związek był toksyczny.
Niech Ci powie, co nagadał swoim rodzicom, że powiedzieli, że Wasz związek był toksyczny.
Ale co to zmienia? Boli mnie to, że w ogóle powiedział im o naszych problemach. Uważacie, że jest jakieś racjonalne wytłumaczenie dla jego zachowania?
Ja nie wiem jak mam z nim o tym rozmawiać...
7 2017-11-21 14:48:18 Ostatnio edytowany przez Averyl (2017-11-21 14:48:50)
synuś mamusi
Dałabym sobie spokój z nim. W życiu wielokrotnie będziesz przechodzić przez takie "testy" nie zawsze jest różowo, czasem trzeba zmierzyć się twarzą w twarz z problemami, a on do mamusi jak małe dziecko. Nie sądzę, by rozmowa pomogła, on musi dorosnąć.
8 2017-11-21 14:49:49 Ostatnio edytowany przez senszyciax3 (2017-11-21 14:51:23)
Ja bym po takim czymś do niego nie wróciła, zawsze Jego rodzina będzie traktować Cię inaczej niż wcześniej, albo wrócić pod warunkiem, że pójdziecie do jego rodziców razem i on przyzna się do kłamstw które powiedział , przy Tobie. Innej opcji nie widzę
synuś mamusi
Dałabym sobie spokój z nim. W życiu wielokrotnie będziesz przechodzić przez takie "testy" nie zawsze jest różowo, czasem trzeba zmierzyć się twarzą w twarz z problemami, a on do mamusi jak małe dziecko. Nie sądzę, by rozmowa pomogła, on musi dorosnąć.
Chce spróbować z nim pogadać, chociaż wizja tej rozmowy mnie zwyczajnie przeraża. Nie wiem jak zaczac, nie wiem co powiedzieć, żeby ta rozmowa nie była kłótnia, wyrzutem, a konstruktywna rozmowa. Chcę zobaczyć czy on potrafi byc krytyczny wobec matki, czy potrafi przyznać, że ta kobieta kompletnie dała ciała i mnie zraniła, że nie powinna się wtracic a on nie powinien nic im powiedzieć. Jak mam to rozegrać?
Ja bym po takim czymś do niego nie wróciła, zawsze Jego rodzina będzie traktować Cię inaczej niż wcześniej, albo wrócić pod warunkiem, że pójdziecie do jego rodziców razem i on przyzna się do kłamstw które powiedział , przy Tobie. Innej opcji nie widzę
Właśnie ja nie potrafię chyba spojrzeć jego rodzicom w oczy. Chyba chciałabym, żeby jego matka mnie przeprosiła za te słowa, które po 4 miesiącach brzmią mi w głowie. Chcę żeby z nią porozmawial, przyznał się do błędu i jakoś to rozwiązał. Tym bardziej, że ja nikomu o naszych problemach nie opowiedziałam.
Chcę zobaczyć czy on potrafi byc krytyczny wobec matki, czy potrafi przyznać, że ta kobieta kompletnie dała ciała i mnie zraniła, że nie powinna się wtracic a on nie powinien nic im powiedzieć. Jak mam to rozegrać?
Ona dała plamę??? przecież synuś mamusi przyszedł popłakać do niej, a ona mu jeszcze wytarła nosek i pocałowała w czółko, by nie bolało. Ona jest matką, każda matka stara się chronić swoje dzieci, nawet dorosłe.
Gdyby synuś mamusi był w stanie ogarnąć sytuację, to nie zachowałby się tak wobec ciebie (ucieczka od problemów), ani jak dziecko nie skarżyłby się - opowiadając o bardzo osobistych WASZYCH sprawach. Skoro biega jak małe dziecko do mamusi, to znaczy, że jest za infantylny, by zrozumieć, że ciebie zranił, by ogarnąć, że dorośli ludzie rozwiązują swoje problemy.
Autoamatorka napisał/a:Niech Ci powie, co nagadał swoim rodzicom, że powiedzieli, że Wasz związek był toksyczny.
Ale co to zmienia? Boli mnie to, że w ogóle powiedział im o naszych problemach. Uważacie, że jest jakieś racjonalne wytłumaczenie dla jego zachowania?
Dużo zmieni, jak Ci powie co im nagadał, to będziesz wiedziała co o Tobie naprawdę myśli i wtedy może szybciej kopniesz go w d!
Skoro Cię to boli, to po prostu go olej... Nagadał jakichś bzdur, naopowiadał rodzicom o Tobie jakieś niespotykane historie, zrobił z Ciebie toksyka.
A matka zachowała się jak matka. Przyszedł do niej syn, powiedział jak źle traktuje go jego dziewczyna, więc ona stanęła po jego stronie.
Wyobraź sobie, co on musiał o Tobie tam nagadać...
Sam nie wie czego chce, siebie wybielił, Ciebie oczernił. Chcesz być z takim "mężczyzną"?
Dla mnie w tej historii KAŻDA ze stron zrzuciła się na zaistniałą sytuację.
Autorka wątku zamiast w rozmowie że swoim facetem prowadzić narrację „ty taki i owaki, maminsynek”, lepiej aby mówiła o sobie i swoich odczuciach, o tym, że czuje się osamotniona, niezrozumiana, odrzucona i ignorowana, gdy nie może rozmawiać o problemach ja trapiących.
Facet autorki wątku ewidentnie nie radzi sobie z zarzutami swojej dziewczyny, nie potrafi konstruktywnie podejść do problemów w związku w celu poszukania wspólnie rozwiązania i wybiera najprostsze dla niego rozwiązanie, czyli ucieczkę.
No i rodzice faceta. Szkoda, że wciąż traktują go jak małego chłopca, którego wciąż trzeba bronić przed zagrożeniami, nawet jeśli tym zagrożeniem jest nachalna dziewczyna syna. Lepiej byłoby gdyby pozostali neutralni i pozwolili JEMU załatwiać JEGO sprawy i nie mieszali się w sprawy, które ich nie dotyczą.
Autorko, słabe jest twoja ewentualne uczucie do faceta, skoro przegrywa w konfrontacji z możliwością utrzymywania kontaktów z jego rodzicami. Dlaczego właściwie rozważasz powrót do tego faceta, skoro uważasz go za maminsynka i osobę nie potrafiącą rozwiązywać problemów?
A ja autorce proponuje poczytać wątek pokazujący jak taka sytuacja może się dalej rozwinąć: www netkobiety pl/viewtopic.php?id=65838 (nie mogę wrzucić tu linka, ale poszukaj na forum autora Natan.75 i jego wątku: "Moja żona oczernia mnie za plecami")
Tacy ludzie niestety nie nadają się na partnerów.
- Wielokropek
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
(...) www netkobiety pl/viewtopic.php?id=65838 (nie mogę wrzucić tu linka, ale poszukaj na forum autora Natan.75 i jego wątku: "Moja żona oczernia mnie za plecami")
Tacy ludzie niestety nie nadają się na partnerów.
Hm... .
- ja86
- Zbanowany
- Nieaktywny
Jak wyglądały te wasze kłótnie ? Kto je zwykle zaczynał ? Co on w nich mówił tobie a co ty jemu ?
To jest kluczowe a nie zapobiegł poskarzyc się mamusi czy nie. Sama mówiłaś, ze było z wami bardzo źle, nie biegał więc z każdą blahostka a skoro dochodziło do takich kłótni, że musiał opuszczać mieszkanie to oczywiste ze coś rodzicom mówił.
Skoro chcesz poznać JEGO motywację to może skup się na NIM a nie ciągle na SOBIE i jaka to jesteś pokrzywdzona, ze poskarzyl się mamusi. On to przynajmniej zrobił osobie bliskiej, która zna drugą stronę i jakieś pojęcie posiada. Ty przyszłaś poskarzyc się grupie zupełnie nieznanych ci osób i chcesz od nich rady gdy nic o tobie i o nim nie wiedzą. Kto teraz postępuje gorzej ?
- EeeTam
- Net-facet
- Nieaktywny
Skoro się rozstaliście, to jakoś to musiał swoim rodzicom wytłumaczyć. A że nadinterpretował Twoje słowa... Widocznie było co interpretować. Zresztą widać tu po Twoich wypowiedziach, że w kłótni wielkich hamulców to Ty nie masz...
Temat został odkopany przez autorkę w innym dziale. Tam jednak wątek został zamknięty. Pozwolę więc sobie tutaj skomentować.
Chłopak najwyraźniej jest osobą uległą. Ty chyba jesteś dominującą, bo nawet sugerowałaś ustawianie jego ojca itp. Więc nic dziwnego, że się dobraliście. No ale uległy jest też dla rodziców...
Radziłbym spuścić ciśnienie z siebie, nauczyć pokory - czy co tam innego jest potrzebne, żeby zmniejszyć ilość dominowania w swojej naturze i umieć też być uległą. W celu takim, żeby stworzyć partnerską relację z kimś - czy to z nim czy z innym, gdybyście w końcu jednak się rozstali.
Bo dla osób, które nie trafiły na nowy wątek, to właśnie warto dodać, że jednak są nadal razem. Tutaj jest ten drugi:
http://www.netkobiety.pl/t109499.html
