Dobry wieczór, chciałabym podzielić się z nurtującym mnie już od dawna problemem. Otóż praktycznie od zawsze brakowało mi głębszych relacji z innymi ludźmi. Przyjaciele - a raczej osoby, o których tak myślałam - po pewnym czasie zrywają kontakt, nikt nigdy mnie nigdzie nie zaprasza, nie jestem mile widziana w żadnym towarzystwie. Nowo poznani ludzie zostają dalszymi znajomymi, bo prawie nikt nie chce ciągnąć ze mną znajomości. Na studiach rozmawiam dosłownie z 3 - 4 osobami i to tylko na tematy uczelniane. Owszem, mam dwie dobre przyjaciółki, z którymi mieszkam i które są dla mnie najważniejszymi osobami w życiu, ale chciałabym mieć większe grono znajomych. Nie jestem osobą, która "olewa" innych, wręcz przeciwnie - w niemal każdym przypadku to ja pierwsza dzwonię, piszę itp.
Nie jestem osobą aspołeczną, nie boję się poznawać ludzi. Przez introwertyczną naturę na początku raczej wolę obserwować niż się wypowiadać, ale szybko przekonuję się do ludzi, mam poczucie humoru i potrafię rozmawiać na różne tematy. Być może problem leży w tym, że jestem bardzo spokojną osobą i nie mam "dynamicznych" zainteresowań (moje hobby to głównie literatura i sztuka), ale nie uważam tego za wadę, poza tym moim zdaniem robienie czegoś co mnie kompletnie nie interesuje tylko po to żeby mieć temat do rozmowy jest bezsensowne.
Może nie byłoby to dla mnie takie bolesne, gdyby nie fakt, że inni ludzie są dla mnie ważni i bardzo cierpię, kiedy mnie odtrącają. Wydaje mi się, że jestem dobrą osobą i chciałabym być kimś więcej niż człowiekiem, którego można wykorzystać, bo na tym zwykle opierała się większość moich znajomości. Mieliście może podobny problem? Jak sobie z tym radzicie? Jak podkreślam nie mam problemów z poznawaniem ludzi, ale z tym, co się dzieje dalej. Może po prostu jestem zwykłą nudziarą xd
- danse
- Niewinne początki
- Nieaktywny
- Introwertyczny
- Niewinne początki
- Nieaktywny
Normalnie jak bym czytał o sobie... Mam bardzo podobnie, z tym że ja nie daje już rady i zaczynam pękać, a depresja wisi mi już na włosku.
- stonoga12
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
Może za często wychodzisz pierwsza z inicjatywą, żeby zadzwonić, napisać do innych i otoczenie się do tego przyzwyczaili. Właściwie to to jak się czujesz sama ze sobą widać jak na dłoni i każdy to widzi. Wystarczy podnieść głowę do góry, uśmiechać się, nie marudzić, nie naskakiwać ludziom, a oni sami przyjdą do Ciebie.
Witaj Danse,mam na imię Kasia.Lubię poznawać nowych ludzi,także przez internet,też mam nieraz kłopot z
utrzymaniem znajomości.Napisałam Ci przed chwilą maila.Liczę,że odpiszesz.Pozdrawaiam Ciebie i innych z
tego wątku.:-)
Może to dlatego, że ludzie, których poznajesz, mają zupełnie inny typ osobowości? Mówisz, że jesteś spokojna, lubisz literaturę, sztukę. Jacy są ci twoi znajomi? Jeśli są dynamiczni i interesują się głównie imprezami czy sportem, to może być trudno złapać na początku głębszy kontakt. Nie mówię, że się nie da, ale często jest tak, że jak się nie ma wspólnych doświadczeń czy wspólnych zainteresowań, to trudno rozmawiać, trudno znaleźć wspólny grunt. Ja lubię ludzi, uwielbiam z nimi przebywać, ale też jestem introwertykiem i po paru godzinach spotkania w dużym gronie osób mam ochotę na miesiąc zamknąć się w pokoju i z nikim nie gadać. Nigdy nie rozumiałam, że inni ludzie mają inaczej 
Poszukaj znajomych z podobnym temperamentem czy interesowaniami? Może tak będzie łatwiej. Skoro masz przyjaciółki, to chyba nie jest tak źle, coś w relacji z nimi jest takiego, że utrzymujecie znajomość (bo przecież można mieszkać z kimś i nie utrzymywać znajomości).
Też mam to samo, nie mam znajomuch. Kiedyś próboałam - całe lata- nadskakiwać ludziom, zabiegac o ich sympatię, robić przysługi. Doszło do momentu gdy poczułam tak ogromny cięzar wykorzystywania mnie że jednym cięćiem skasowałam wszystko. Oczywiście te osoby całe mnóstwo miały mnie od tej chwili w pięcie Ale nie żałowoałam i nie żałuję odzyskałam czas dla siebie. Nie szukam na siłę znajomych. Nie będę nikomu udowadniać że jestem cos warta. jesli ludzie nie chcą mieć ze mna kontaktu to widocznie im nie odpowiadam a maja prawo wyboru znajomych. Więc sprawa jasna. Nic na siłę.
Też mam to samo, nie mam znajomuch. Kiedyś próboałam - całe lata- nadskakiwać ludziom, zabiegac o ich sympatię, robić przysługi. Doszło do momentu gdy poczułam tak ogromny cięzar wykorzystywania mnie że jednym cięćiem skasowałam wszystko. Oczywiście te osoby całe mnóstwo miały mnie od tej chwili w pięcie Ale nie żałowoałam i nie żałuję odzyskałam czas dla siebie. Nie szukam na siłę znajomych. Nie będę nikomu udowadniać że jestem cos warta. jesli ludzie nie chcą mieć ze mna kontaktu to widocznie im nie odpowiadam a maja prawo wyboru znajomych. Więc sprawa jasna. Nic na siłę.
Cześć kruk1601.Ja robiłam kiedyś tak jak Ty - nadskakiwałam komuś,starałam się przypodobać,ale powiedziałam dość!To nie ma sensu,z tego nic nie będzie.Mnie nie musisz udowadniać,że jesteś coś warta,pisałaś
kiedyś na moim wątku w dziale Psychologia fajne,przemyślane posty i za wartościową osobę Cię uważam.
Chcialabym Cię poznać bliżej.Dasz się namówić?Może napisz do mnie choć króciutko na maila,a ja Ci odpowiem.
I taki byłby początek...To do następnego razu,pozdrawiam cieplutko.:)
