Witam, mam 20 lat i ostatnio udało mi się zerwać z nałogiem jakim były gry komputerowe. Cały czas wolny (nawet po kilkanaście godzin dziennie) potrafiłem spędzać w internecie. Na szczęście to już przeszłość a teraz chciałbym "ogarnąć" swoje życie. Niestety bardzo długi czas mój kontakt z światem rzeczywistym był ograniczony do minimum, co zostawiło swój ślad w postaci CHOROBLIWEJ nieśmiałości. Od chwili zerwania z nałogiem próbuję z nią walczyć lecz czuję się bezsilny. Ostatnio kilka razy wyszedłem na miasto tylko po to aby walczyć z nieśmiałością, miałem plan aby zacząć od błahych rozmów z nieznajomymi (np. pytanie o godzinę), niestety za każdym razem gdy próbowałem zapytać o tą godzinę nie byłem w stanie gdyż pojawiała się jakaś wewnętrzna siła która mnie blokowała a wręcz paraliżowała. Przez ten wewnętrzny paraliż nie jestem w stanie nic zrobić. Co mogę poczynić aby postawić pierwszy krok w stronę wychodzenia z nieśmiałości? Każda porada jest w moim przypadku na wagę złota więc mam nadzieję że otrzymam chociaż kilka takowych.
Musisz próbować do skutku...aż się przełamiesz. Spróbuj podejść do tego z uśmiechem, wtedy wszystko przychodzi łatwiej. Pamiętaj zawsze o Twoich osiągnięciach a nie o porażkach. Myśl o tym, że idziesz do przodu a nie stoisz w miejscu. Jak będziesz miał chwile załamania to przypomnij sobie również, że z uzależnieniem od komputera też sobie poradziłeś. Ważne jest pozytywne myślenie. Jak już będziesz to robił bez żadnego problemu to kolejnym wyzwaniem może być dla Ciebie zwykłe zagadanie ekspedientki w sklepie, np. zwyczajny standardowy temat o pogodzie. Wiele ludzi tak robi i jest to dla nich czymś zwyczajnym. Trening czyni mistrza i z czasem i Ty będziesz to traktował jak coś zwyczajnego a nie jak wyzwanie w którym bijesz się z myślami co sobie ktoś pomyśli.
Powodzenia 
Moim zdaniem akurat próby zagadywania na mieście do przypadkowych ludzi to droga na manowce - większość ludzi nie ma specjalnej ochoty na wdawanie się w takie przypadkowe pogawędki i gotowy kolejny problem "jestem tak beznadziejny, że nawet o pogodzie nikt nie chce ze mną pogadać".
Ja bym prędzej poszła w zainteresowania. Ograniczyłeś gry, więc masz pewnie trochę czasu, z którym można zrobić coś ciekawego. Zastanów się co, a potem znajdź ludzi, którzy to robią - jest przecież sporo różnych klubów, grup hobbystycznych, warsztatów, zajęć. Tam spotkasz ludzi, z którymi będziesz w stanie pogadać o tym, co ciebie interesuje, a tak zawsze dużo łatwiej nawiązać rozmowę.
Poza tym właśnie - zagadanie pani w sklepie, zapytanie o godzinę na przystanku albo czy autobus już odjechał. Takie krótkie bzdety, ale nie wymuszone i na siłę, tylko wynikające z tego, że naprawdę potrzebujesz jakiejś informacji - jak rozmawiasz "po coś", to zawsze łatwiej nieśmiałość przełamywać.
