On dużo zarabia - więc mu wszystko wolno... - Netkobiety.pl

Drogi Panie, nie kombinuję.
Nie. Nie chciałabym mieć tak jak autorka wątku, bo jak napisałam w poprzednim poście, to nie o pieniądze chodzi, tylko o relacje panujące między osobami tworzącymi związek, o sposób wzajemnego traktowania. Mnie, opisany przez autorkę sposób jej traktowania przez męża, nie odpowiada. Podobnie jak Pana stwierdzenie o zabieraniu autorki na wakacje. W moim otoczeniu zabiera się buty do szewca, ludzi się zaprasza, proponuje im, ustala z nimi, it.p.. Drobiazg? Diabeł tkwi właśnie w szczegółach.

Zajmowanie się domem mnie też, Cyngli, nie uwłacza, ale nie chciałbym żyć z osobą z poglądami męża autorki. Powtórzę, to nie o pieniądze chodzi. I żadna kwota nie spowodowałaby u mnie zgody na życie z człowiekiem o podobnych do męża autorki poglądach i zachowaniu wobec drugiej osoby.

Wuwu, a Ty byś oddał swoją godność i wolność za 3 tys?
Bo brudne talerze w tym związku są symbolem podporządkowania. Mąż autorki daje kasę, ale w zamian:
1. wprowadza podział ról wg swojej wizji związku
2. odbiera autorce prawo decydowania o tym co ona chciałaby robić, a czego nie
3. ustawia ją w podrzędnej roli wykonawcy jego wizji
4. wprowadza chierarchię "ważności" w związku na podstawie wysokości zarobków.

Tu chodzi o relację, wizję związku. Autorka chciałaby być partnerką, a stawia się ją w roli służącej. Nieźle wynagradzanej, ale służącej. Jeśli dla kogoś priorytetem jest związek partnerski, który uwzględnia potrzeby obu stron - nie będzie szczęśliwy w takim układzie. Nawet, gdyby szanowny małżonek dopisał jeszcze zero do comiesięcznych przelewów.

Vinngo, ale przecież ten facet nie jest taki od wczoraj. Dlaczego Autorka za niego wyszła wiedząc, że mają zupełnie różne poglądy i wartości? Myślę, że tutaj dużą rolę zagrał portfel małżonka, a raczej jego zawartość.

Jesteś przekonana, że wiedziała? Bo ja wątpię, że oni kiedykolwiek o tym rozmawiali. Była sielanka, to była. Autorka czułą się jak rozpieszczana księżniczka, więc nie wnikała w jego poglądy. On o jej poglądy raczej nie pytał. Może nawet wtedy zdażyło mu sie umyć jakiś talerz?
A po jakimś czasie okazało się, że księżniczka ma grzecznie wejść w rolę Kopciuszka. Oczywiście - mogła go wcześniej wypytać o rolę, jaką dla niej widzi. Ale czy otrzymałaby szczerą odpowiedź? Wątpię.

Trochę racji masz. Żeby zacząć się stawiać i coś z nim ugrać, musiałaby przestać brać od niego pieniądze. Bo facet zwyczajnie płaci, więc wymaga. Gdyby nie brała od niego kasy, to mogłaby powiedzieć: słuchaj gościu, ja też pracuję, też mam swoje obowiązki i nie mam czasu ani ochoty sprzątać po Tobie i niczego Ci nie jestem winna. I on nie mógłby jej wtedy odpowiedzieć, że przecież nie musi pracować, bo on jej daje pieniążki.

Albo dalej brać pieniądze od męża, ale za część zatrudnić sprzątaczkę raz w tygodniu, czy dwa. Aż tak drogo chyba nie wyjdzie - w końcu 2 tyś swoich + 3 tyś kieszonkowego od meża...

Sądzę też - jak niektórzy wyżej - że aż tak uciemiężona to autorka nie jest. Bo co, kilka talerzy do zmywarki włożyć to problem jest? Nawet paznokci nie zniszczy. A że mąż traktuje ją z góry - to jest efekt tego, że płaci, więc wymaga. Trzeba się wiązać z człowiekiem, z którym mamy wspólne poglądy, a nie z kimś, w kim widzimy pieniądze - a tak chyba po troszę było z autorką. Zaimponowały jej pieniądze, to już nie wnikała, czy to facet z klasą, czy burak. JEgo zachowanie nie pojawiło sie z dnia na dzień, sygnały musiały być wcześniej, ale autorka ich nie widziała, bądź nie chciała widzieć.

chomiku9911, tak było, jest i będzie: nie ma jednej hierarchii wartości. To, co dla jednych jest ważne, dla innych jest nieistotne. A że mamona niejednej osobie oczy przysłoniła i przysłania... . Trzymam się od takich ludzi z daleka, nie po drodze mi z nimi.

"to oczywiście gadka, że nie muszę pracować i starczy mi wtedy sił i czasu na sprzątanie za nim bo to rola kobiety. A rola mężczyzny to dużo zarabianie.
Czasami mam wrażenie, że zachowuje się jak mały chłopiec któremu potrzebna jest mamusia."

Myślę, że tu po prostu autorka sama zdiagnozowała sytuację.

Jakby mi facet powiedział, że moją rolą jest sprzątanie (a nie rozwijanie siebie, dążenie do własnych celów, realizowanie swoich marzeń i bycie szczęśliwą) to bym już dawno się spakowała

Nikt tu nie mówi o tym, że "korona" komuś z głowy spadnie, tylko że autorkę wątku w końcu przestał bawić taki podział obowiązków, gdzie oprócz swojej pracy ma jeszcze sprzątać i gotować, a mąż ma tylko pracę. Wielkość pensji naprawdę nie ma nic do rzeczy. Chodzi o postawę wobec partnera. Czy ten facet ma prawo od niej wymagać, żeby zawsze tylko ona sprzątała, gotowała, prasowała, zajmowała się domem? Za to, że on daje jej pieniądze? No to co to ma być, pomoc domową wykupił za te "kieszonkowe"?

może rozwinę swój pierwszy post;

Ja mam swoje pieniądze, które zarobie i mój mąż tak samo. Podział ról w domu był taki, że za wszystkie media,opłaty, ogrzewanie itp. płaci on. Ja się zajmuję domem i zaopatruję naszą lodówkę, po prostu dbam o zakupy, gotuje sprzątam itp. Z racji, że zarabiam sporo mniej niżeli mój mąż, to żeby mi niczego nie brakowało przelewa mi na konto te 3 tys. ALE - ja wcale nie wydaję tych pieniędzy, to nie jest tak, że ja lekką ręką idę na zakupy i szastam kasą... te pieniądze na koncie sobie leżą. Owszem jeżeli w miesiącu zdarzają się okazje typu chrzest, wesele to tak kupię sobie z tych pieniędzy sukienkę czy prezent dla chrześniaka.  Ale za wszystko inne staram się płacić swoimi zarobionymi pieniędzmi.

Wywodzę się z domu gdzie rodzice nauczyli mnie, że w życiu nie ma nic za darmo i na wszytsko muszę sobie sama zapracować. Ale nauczyli mnie również, że rodzina jest najważniejsza...

Dziewczyny ja nigdy się nie zastanawiałam na tym wszystkim, po prostu z automatu sprzątałam, po posiłku czy cokolwiek by zostawił to zawsze zaraz to ogarniałam. To jest normalne mi się wydaje i ja tego nie neguję absolutnie, i nie poprzewracało mi się w głowie uważam z tym wątkiem...

Zauważyłam to w momencie gdy zachorowałam - wyobraź sobie, że nie masz siły nic zjeść, a wiesz, że jutro znów czeka cię chemioterapia i musisz mieć siły. To usłyszysz od swojego męża, że muszę się jakoś ogarnąć bo on by potrzebował wyprasowaną koszulę na jutro do roboty. Albo, że naczynia same się nie umyją gdy ja sobie leżakuję cały dzień. A jak mu powiedziałam, że mógłby to on zrobić to mi powiedział, że już dużo dla mnie zrobił( opłacił mi prywatną klinikę, operację i leczenie). To jak ja mam się czuć?
Ale nie no wstaję i idę wyprasować koszulę i posprzatać bo go kocham,  bo dał mi pieniądze abym nie musiała długo czekać, tylko żeby mnie szybko i bezinwazyjnie zoperowali.
Teraz jest już ze mną znacznie lepiej, wróciłam do pracy i chcę pracować, spędzać z ludzmi czas i spełniać się. Po prostu chcę żyć...
Nie wiem może problemem u nas jest zupełnie co innego niżeli brak zainteresowania się domem przez niego, ale nie chcę płakać i czuć,że nie nadaję się do niczego innego niż tylko do czyszczenia domu.

Nie wspiera cię  tak po ludzku w chorobie,  przykre bo fakt pieniądze  to duzo, ale nie najważniejsze. Czy on potrafi byc czuly wobec ciebie? Okazuje ci miłość,  przytula, rozmawiacie ze sobą?

Łaskawy pan, szczodry pan. Po stopach go całować.

Śledzę  wątek  i muszę  stwierdzić  że  bardzo  współczuję.
Też  mam  różne  problemy  w związku  ale  jak  ja  poważnie  zachorowałam  i byłam  w szpitalu  wtedy  zobaczyłam  że  na  swojego  partnera  mogę  liczyć  bo  był  dla  mnie  wsparciem.
Wozil  obiad ki, prał  ubrania  i jeździł  codziennie  oprócz  tego  załatwiał  różne  sprawy  które  były  na  mojej  głowie. Wcześniej  też  myślałam  że  jestem  tylko  jego  słuzącą jednak  po  powrocie  do  domu  nie  kazał  mi  nic  długo  robić i mogłam  na  niego  liczyć.
Czytam  i nie  dowierzam  jak  ktoś  może  być  takim  kasiastym  egoistą.
Dbaj  o siebie  i swoje  zdrowie  to  jest  najważniejsze. Niech  dziad sobie  sam  zostanie  w tym  wypasionym  domu z swoimi  koszulami.
Prawdziwego  człowieka  poznaje się w biedzie  tak  mówi  przysłowie  i to jest  święta racja. Co za  burak