Mam wszystko a czegoś jednak brakuje. - Netkobiety.pl

Na pewno nie rozumiesz? Przecież wszystko jest jasne.

Przeczytaj swój pierwszy post, zapominając że jesteś jego autorem.

Musisz sobie udzielić bardzo konkretnej odpowiedzi -- czy chcesz zdradzać swoją dziewczynę? To twoja decyzja...

Jeśli nie chcesz zdradzać, to czy chcesz mieć tamtą za "tajną koleżankę". Można się powstrzymać od seksu, ale to i tak jest "tajna koleżanka", więc poniekąd zdrada.

Proponuję, abyś z nią nie zrywał brutalnie kontaktu, ale raczej się od niej oddalał niż przybliżał. Dobrze, że jej powiedziałeś, że masz kobietę. Myślę, że po tym jej pytaniu czy możecie być kolegami i czasem się spotykać, to masz otwartą drogę, aby się od niej odwrócić po prostu. Powedzieć coś w stylu "Wiesz... podobasz mi się, jesteś intrygująca, myślałem o Tobie, chciałbym się spotykać, bo jestem Ciebie ciekawy, ale jednak nie chcę niszczyć swojego obecnego związku. Spotykanie się na stopie koleżeńskiej pewnie by spowodowało, że się w Tobie zakocham, a nie chcę do tego doprowadzić, zwłaszcza że mój obecny związek jest satysfakcjonujący i planujemy razem przyszłość. Dlatego na tym etapie życzę Ci szczęścia, darzę ogromną sympatią, ale nie mogę przyjechać... może kiedyś się spotkamy przypadkowo... zobaczymy...".

W każdym związku czegoś brakuje, trudno jest żyć samemu, trzeba się zdecydować. Autor niech decyduje. Ja na jego miejscu nie wyrzucałbym na śmietnik związku, który jest w miarę dobry do życia z najdzieją, że znajdę coś lepszego. Nie zawsze się znajdzie. Nie zazdroszczę mu tych dylematów... ja na jego miejscu bym się starał sobie odpowiedzieć na pytanie, czy gdyby nie było tej koleżanki nowo poznanej, to czy z obecną dziewczyną chciałbym żyć. Jeśli odpowiedź twierdząca, to koleżanka do wykreślenia. Oczywiście pozostaje jeszcze zdrada, ale w tym przypadku odpada całkowicie.

Wykreślenia === czyli trzeba się oddalić. Oddalić z klasą, a nie porzucić. Dowartościować, wytłumaczyć, podziękować, uśmiechnąć się, życzyć szczęścia, pomachać papa, i iść dalej swoją ścieżką.

I bardzo dobrze, że tak masz, nie zmieniaj tego:) Nie chcę offtopować w tym wątku, więc krótko: nie musi chodzić o inną laskę (i w sumie lepiej żeby nie chodziło, bo to słabe), chodzi o twoje wewnętrzne emocje jako takie, żeby były po ekstremach w jedną i w drugą stronę i albo ktoś to ma, albo nie ma. Tego się nie da udawać żadnym zachowaniem, ani też w drugą stronę - nie da się zatuszować jak jest. Borderline, ChAD, coś w tym stylu. Sama nie mam nigdy pewności, czy wolę być w życiu sama, czy jednak z kimś, czy w relacji, czy w wolnym układzie, czy w potajemnych schadzkach i lubię, jak druga osoba też tego nie wie. Tzn we wierzchniej warstwie świadomości oczywiście chcę ciepła i miłości jak każdy, ale na tyle poznałam swoje emocje, że wiem, że to ściema, bo prędzej czy później "zacznie czegoś brakować". Tak w skrócie.

Też uważam, że każdy powinien znać siebie na tyle, żeby potrafić określić swój "emocjonalny profil" i informować o nim na samym początku znajomości:) ciekawi mnie btw jak określi się autor wątku.

No dobrze, a teraz pytanie. Jak sobie radzisz w takim razie w relacjach damsko-męskich czyt. związkach? Wchodzisz w ogóle w takie coś?

cichyfacet, to byłby za duży offtop.

Cichy, czyżbyś znalazł podobieństwo z pewną osobą w osobie niczego nie spodziewającej sie Husky i znowu bawisz się w Sherlocka :>
wiem, że tak

cichyfacet, czyżbyś próbował wytropić jakąś swoją psychopatyczną ex w internecie?:)

Byłam/bywam w przeróżnego typu relacjach.
Wchodziłam kiedyś w związki "normalne", które oczywiście normalne nie były i po których partnerzy sami musieli się leczyć - zło w czystej postaci, tego już nie robię. Od czasu, kiedy parę rzeczy przepracowałam i trochę więcej wiem, to raczej wchodzę w niezdefiniowane relacje, gdzie mi zależy bardziej, bo wtedy mam pewność, że drugiej osoby nie skrzywdzę. Teraz jestem w jeszcze czymś innym: facet ewidentnie czuje do mnie coś całkiem konkretnego, ale jest jeszcze bardziej porypany ode mnie i np twierdzi, że "związek to początek końca" - takie coś funduje odpowiednią dawkę niewiadomej i na jakiś czas może zagrać.
Z drugiej strony w relacjach szalenie ważne jest dla mnie porozumienie intelektualne i "grzebanie w bebechach" (muszę od drugiego człowieka wyciągnąć absolutnie wszystko i lubię bawić się w terapeutę), dlatego nawet moi byli, którzy mają do mnie masę pretensji, żalu itp, i tak utrzymują ze mną kontakt i spotykamy się na filozoficzno-psychologiczne debaty (chociaż zakończenie to to miewa różne).
W każdym razie zawsze z góry informuję, że do monogamii raczej zdolna nie jestem, że w ciągu jednego dnia może mi się odwidzieć i z wielkiej miłości partner nagle spadnie do poziomu nic nieznaczącego odpadu (nie, nie jestem z tego dumna), tak więc jak ktoś chce się w takie coś pchać to zakładam, że robi to na własną odpowiedzialność. Takie to w skrócie są moje relacje.

I nie ma to żadnego związku z wątkiem i autorem,
koniec offtopu:)

O, fajnie, że to napisałaś Husky.
Teraz Cichy ma nową porcję argumentów w razie "przypadkowego" spotkania.
Jak na rasowego misjonarza i terapeutę przystało, musi mieć notatki

PS. A ten opis, to spokojnie mogłabym być ja czy tysiące innych lasek, tyle że kilka lat wcześniej, bo teraz w życiu nie weszłabym w relacje z gościem który mówi: "związek to początek końca" <lol>
Przecież to dzieciak, który widać, że nie ma pojęcia o czym mówi. Trafić może jedynie do kobiet z wielką potrzebą odczuwania ciągłej niepewności i które chcą wciąż i wciąż udowadniać takiemu Panoczkowi, że "zasługują" na jego love, no i oczywiście przekonać go , że love istniejeee - tu teatralny płacz koniecznie

Generalnie, jest to styl 'lovciania' dla ludzi, którzy zamiast tworzyć związki i budować prawdziwe więzi z ludźmi, lubują się i wolą opowiadać o 'dramatach' w swoim życiu, które sami kreują, bo w ten sposób "coś się dzieje".
Gdyby inni ludzie nie okazywali zainteresowania ich opowieściom, to nie mieliby pożywki i podstaw by mniemać , że ich historie są niesamowite i pewnie szybciej by się z takich potrzeb kreowania dramatów wyleczyli, a tak czują się dzięki temu ciekawsi - dla siebie i ogólnie.
Ale jest nadzieja - czasem się z tego po prostu wyrasta

też ciekawe hobby;)

Tak, już nawet się z nią umówiłem. Może teraz coś zrozumie.

Nie denerwuje się na to co piszesz.
Chyba zrozumiałaś moją ironię? Przecież gdybym ja się z nią spotkał i takie rzeczy zaczął opowiadać, to byłoby to co najmniej żałosne. Poza tym, myślę, że ona zna siebie lepiej niż ja ją.

Jedną rzecz chciałem tylko podkreślić. Przed poznaniem mojej „ex” moje poczucie własnej wartości było na odpowiednim poziomie. Niestety w trakcie relacji dałem sobie wmówić, że coś ze mną jest nie tak, bo dlaczego ona ciągle nie jest pewna swoich uczuć, ciągle chce, żebym gonił króliczka, cały czas unika nazywania tej relacji, a ja się przecież staram, angażuje. Co ja robię źle? Musze się widocznie bardziej starać, być bardziej wyrozumiały. Dobrze mną manipulowała podczas rozmów, ufałem jej i to było blędne koło. Wpadłem w to, w takie myślenie. Równolegle do tego zaczeły mi się sypać studia, straciłem pracę, popadłem w długi, zmarły mi dwie bardzo bliskie osoby z rodziny. Moje poczucie właśnej wartości, które nigdy nie jest dane raz na zawsze spadło drastycznie i stąd takie, a nie inne moje zachowania, więc Jacenty – zanim napiszesz te swoje intelektualne wynurzenia, przemyśl to z dziesięc razy.

Jasne, jeżeli mówimy o nieświadomych pobudkach, dlaczego taki typ a nie inny mnie pociąga, jakie są przyczyny itp - oczywiście masz rację, to jest wręcz truistyczny banał. Ludzie są dosyć prosto skonstruowani, bazowe potrzeby są constant we wszechświecie,ok. Ale mnie ciekawi to, co się pojawia dzięki wykorzystaniu tej danej mi struktury i emocji, które umożliwiają mi właściwe działanie w obrębie już świadomie wytworzonej hierarchii ważności.

Pies ma do facetów (i do kobiet też) bardzo dużo: eliminuje ewentualną potrzebę dostawania niektórych rzeczy od ludzi. pies jest przy mnie niezmiennie od 6 lat i zaspokaja w 100% moją potrzebę bliskości, dbania o drugą istotę i wszystkich innych pierdów, które mnie irytują, kiedy właśnie od ludzi pochodzą. Znów - można to psychologicznie rozłożyć na części pierwsze w pięciu nurtach i z trzema potencjalnymi diagnozami, ale znów - mnie bardziej interesuje przestrzeń jaką mi to realnie daje, żeby zająć się znacznie ciekawszymi sprawami.
Najprostszy i najbanalniejszy frazes - bo pies jest tak czy inaczej, relacja z człowiekiem jest trudniejsza, bo musisz iść na kompromisy, znosić czyjeś nawyki we własnym mieszkaniu; z psem nic nie musisz i pies cię nie odtrąci, a boisz się odrzucenia. I super. I w ten sposób mam dawkę stabilizacji od wybranego źródła(pies) i dawkę ulubionych emocji z niestałych niestabilnych związków.
Na szczęście psychologia ewoluuje i co parę lat robi bardzo ostre zwroty, czasami wręcz o 180 stopni. Czekam na moment, kiedy wewnętrzna świadomie skonstruowana aksjologia będzie istotniejsza niż pochodzenie danego schematu, i jeżeli mówię, że mihi placet, to nie ma znaczenia, czy to dlatego, że ktoś mnie zgwałcił, że ktoś mi umarł, czy ktoś się wysadził w powietrze (chociaż warto takie rzeczy wiedzieć), a po prostu - znacznie istotniejsze jest, że w mojej wizji wszechświata dane postępowanie prowadzi do powstawania najbardziej wartościowych zdarzeń w intersubiektywnej przestrzeni myślących jednostek, o.

Piszesz, że można być w stabilnym związku i jednocześnie nie popadać w rutynę ani nie jechać po bandzie. No więc ja nie mogę (chociażby dlatego, że co parę miesięcy łapię zwrot orientacji seksualnej), ale nawet jeżeli bym mogła, to zachodziłoby pytanie PO CO, skoro kładąc na szali wszystkie za i przeciw obecne układy dają mi tysiąc razy więcej korzyści.

Elle, a kiedy ostatnio byłaś w związku z kimś kto Ci zaimponował i jak się to skończyło?

Ciesze się, że co do tego się zgadzamy To wiele ułatwia, daje jakiś punkt zaczepienia do dalszej dyskusji

Tak. wszyscy mamy te same potrzeby bazowe: chcemy dawać i otrzymywać Miłość, akceptację i zrozumienie.
Komplikacje pojawiają się gdy ich z jakichś powodów nie otrzymujemy - najpierw u źródła, tj. Rodziców, Rodziny, potem w doświadczeniach w relacjach z innymi ludźmi.

Rozumiem.
Jednak nadal jest to źródło z zewnątrz, a więc generuje zależność.
Nie lepiej byłoby mieć takie źródło w sobie?

Możemy się nie doczekać momentu w którym psychologia - jako nauka oparta jednak w dużej mierze na teoriach i autorytetach (w moim mniemaniu to ostatnie za bardzo) stanie się nauką na tyle otwarta na 'miksowanie' się z osiągnięciami innych nauk, by potrafić spojrzeć na człowieka bardziej holistycznie. A nie jest to możliwe dopóki nie dostrzega się że wszystkie nauki o świecie i o człowieku są połączone u swego rdzenia - tłumaczą świat/źródło energii/ prawo przyciągania/etc., a więc mówią o tym samym tak naprawdę, tylko innymi "językami"
To zbyt szeroki temat jak na ten wątek.

Wierzę w to, że aktualnie odczuwasz większe korzyści z krótkotrwałych związków z różnymi płciami - nie widzę w tym nic złego.
Zwróciłam jedynie uwagę, że nie ma sensu popadać w skrajności i demonizować stałego związku, tylko dlatego, że nie spotkaliśmy osoby kompatybilnej z naszymi potrzebami, a więc takiej dla której czułybyśmy, że warto jest czasem pójść na mały kompromis

W związku byłam ze 3 lata temu, ale on mi nie imponował Typowy związek 'z rozsądku', bez emocji jakie powinny towarzyszyć zakochaniu, po prostu pomyłka. "Poddałam się" wtedy, tak bym to ujęła.
Imponowali mi czasem mężczyźni, z którymi nie tworzyłam związków, tylko inne relacje. Tam były emocje i naprawdę lubiliśmy się.
Ale nie byliśmy kompatybilni na innych płaszczyznach.

Są ludzie, którzy (nawet, jeżeli ich organizm mówi inaczej) w warstwie  świadomej jednak mają priorytety położone gdzie indziej, np w sferze estetyki, epistemologii i rozwoju nauki. Można wtedy powiedzieć "a nieee, bo to wszystko z braku rodzicielskiej miłości, więc szukają dowartościowania w uznaniu, a Napoleon to nic by nie zrobił, gdyby nie kompleks wzrostu". Napisałaś, że moja zgoda na istnienie podstawowych mechanizmów psychologicznych to "jakiś punkt wspólny dla dyskusji", ale ja wolałabym z tego punktu wspólnego nie robić. Albo traktujemy ludzkość jako LUDZKOŚĆ - tzn poważnie i idee to są kmać, idee, a nie pierdy po niestrawionym dzieciństwie, albo punktu wspólnego niet;)

Mam mam, bardzo się kocham i co więcej - moi rodzice mnie i siebie też.
aaaale na codzień doceniam obecne, namacalne ciepłe futro, które nieodmiennie na mój uśmiech wywala się kołami do góry:)

no i tak off top wyszedł pierwej sort. Ja jednak po cichu na taką fuzję liczę. O ile  jest wiele przestrzeni, gdzie zajęłoby to mnóstwo lat pracy (np teoria, która by połączyła skalę makro i mikro), to jeśli chodzi o psychologię, mam poczucie, że jest to przede wszystkim kwestia dobrej woli.

Nie fiksuję się na raz przyjętych założeniach (gdybym się fiksowała, to nigdy nie wyszłabym z fazy "normalnych" związków), jak proporcje za i przeciw zaczną się zmieniać to na pewno otworzę się na zmiany w postępowaniu również.
Rany, jakby się tak zastanowić, to mam bardzo "zdrowe" podejście do życia, dlaczego to ja uchodzę za nienormalną:P

Z rozsądku to najgorzej, już lepiej być samą -> polecam psa

Elle, bardzo fajnie mi się z Tobą rozmawia, ale proszę Cię, zejdź z mentorskiego tonu, nie będziemy się przecież licytować kto jakie kierunki pokończył i jakie ma znajomości. Raczej bym wolała, żebyś poparła swoją tezę merytorycznie. Moje porównanie wbrew temu co napisałaś nie było z dupy, było przykładem sytuacji granicznej, ale która w innym wydaniu może się pojawić również w czasie pokoju, tu tu, teraz, w Polsce. Np moje doświadczenia z czasów szpitalnego zamknięcia, jeśli chodzi o traktowanie zwłok, stosunek do gwałtów itp totalnie mi wszystko wywróćił do góry nogami i z mojego doświadczenia wynika, że człowiek jest jak plastelinka i na dowolnym etapie życia może się uformować w dowolną konfigurację, jak się naciśnie w odpowiednim miejscu. Ale masz rację, że to nie to miejsce na takie debaty.

kurcze, zaczynam lubić to forum

Husky, jeśli chcesz możemy odkurzyć stary wątek, który kiedyś założył jeden z użytkowników, który też lubił i chciał podyskutować i tam przenieść dalsza rozmowę. Niestety autora już z nami nie ma.

http://www.netkobiety.pl/t80402.html

Cichy, zostajesz przy swoim zdaniu tam, gdzie jest to proste i wygodne ,bo nie wymaga od Ciebie zmiany podejścia ani pracy nad sobą.  A tam gdzie powinieneś był przy nim zostać to..szkoda gadać także nie ma o czym dyskutować.

Ps. Na koniec taki e zdanie dla Ciebie ku refleksji:" Ludzie sukcesu szukają szans, ludzie słabi znajdują wymówki."

Rikardo, zakończ już ten bełkot o braku zaufania u partnerek.
Ustaliliśmy już, że kochasz uwagę i prowokujesz sytuacje żeby ją kierowac na siebie. To nie brak zaufania, tylko twoja potrzeba bycia podziwianym przez wszystkie kobiety, mylisz pojęcia.
A moja prośba o zdjęcie, żeby była jasność już, była podyktowana chęcią sprawdzenia i przekonania się , że znów mam rację i po drugiej stronie siedzi całkiem przeciętny facet (ani piękny, ani brzydki), za to z wielkimi kompleksami, które pchają go do tworzenia legend na swój temat aby czuć sie wyjątkowym.

Musiałabym widzieć cię "w akcji" by wiedzieć na ile ty rozmawiasz celem rozmowy, a na ile by wzbudzić poczucie że w każdej chwili te partnerki mogą cię stracić.

Generalnie uważam, że inteligentni ludzie wiedzą kiedy przekraczają 'tą' granicę, co najwyżej udają, że tego nie wiedzą, bo tak im pasuje.
Gdybyś jednak uważał, że to partnerki zawsze przesadzają, to nie byłoby cię tutaj, bo to wątpliwości co do tego faktu cię tutaj przywiały.
Człowiek, który nie ma wątpliwości nie potrzebuje porady, bo ufa sobie

Ps. I znowu nie zajarzyłeś.. ja mam w nosie to jak wyglądasz po prostu obstawiam , że nic nadzwyczajnego. Nie podniecaj się tak i zalecam odrobine poczucia humoru. Już kilka osób pisało ci, że nie wyłapujesz ironii.

Powiem ci krótko: nie lubimy tutaj pyskaczy i ludzi nierozgarniętych intelektualnie.
Jeśli masz trochę oleju w główce to pomyśl z czym to się może wiązać

bajooo

No to ślij prośbę o bana. Dla mnie w przeciwieństwie do Ciebie internet to tylko internet.

A co do pyskowania to po kiego w ogóle w tym temacie odniosłaś się do mojego wpisu? Siedź po cich jak nie masz nic do powiedzenia, chyba, że Twoja działalność tutaj ogranicza się do prowokacji.

A Ty nie rozpieprzaj komuś wątków swoimi prowokacjami pani wszechwiedząca.

Widzę ciśnienie ci podskoczyło i zaczyna się gotować w główce.

...a teraz sobie pobiegaj po innych wątkach za mną.

No raczej nie ty będziesz decydować gdzie i kiedy będę się wypowiadał. Nie napisałem chłopakowi niczego niestosownego, ale oczywiście musiałaś przylecieć się i się przyczepić o coś. Odpocznij trochę od forum kobieto, bo serio słabo to wygląda.

Siedzisz tu pewnie dziennie do nocy i szukasz poklasku.

Z tego co pamiętam to ty wczoraj pisałaś, że kończysz ze mną dyskusję. Wyżej widać, że jednak nie potrafisz się do tego co napisałaś zastosować. Nie najlepiej to świadczy o tobie.

PS. Nie żyj tak tym internetem kobito.

Faktem jest, że miałaś ze mną nie dyskutować a dyskutujesz. Teraz dorób sobie do tego ideologię, żeby wyszło na twoje he he.

Ideologia na potrzebę chwili dorobiona...cel osiągnięty?...Mission complete czy jeszcze chcesz coś dodać?

Prześpie się z tym.

Nie wiem czy szuka pocieszenia ale na pewno bolca także jak nie musisz to nie dawaj się w to wciągać. Zbajeruje Cię i po Tobie, a takie to wiedzą jak skusić i zbajerować.

PS. Jak ktoś jest wolny to wiadomo - korzystać ile wlezie heh

Moim zdaniem jest coś takiego jak pewność siebie w każdej sytuacji, nawet, gdy dzieją się złe rzeczy. Tylko niektórzy mają z tym trudniej, a niektórzy łatwiej, bo to zależy od charakteru. Znam ludzi, którzy przeszli naprawdę wiele, ale nadal są pewni siebie, nie godzą się na coś co by ich krzywdziło. To od nas zależy. Ja może nie jestem aż tak pewna siebie i nie mam tak silnego charakteru, ale staram się nad tym pracować, bo taka prawda, że lepiej coś z tym robić niż narzekać.

--------------------------------------

Autorze, ciągnie Cię do tamtej, a jeżeli będziesz się z nią spotykał, to może skończyć się zdradą, nawet jeśli teraz o tym nie myślisz. Trzeba wyznaczyć sobie granice. Jak pisałam z ukochaną też można zaszaleć, ze swoją kobietą nie możesz? Chyba, że chodzi Ci ogólnie o szaleństwo, a nie jest szalona, ale wiedziałeś jaka jest. No, ale pewnie i ona czasem da się pewnie namówić na coś szalonego. Chyba, że naprawdę jest tak spokojna, że nie, ale nie przesadzajmy zwykle nawet spokojna osoba z ukochaną osobą może dać się namówić na różne szalone rzeczy. Często się spotykacie?