Animal studies - kolejna szatańska ideologia czy potrzeba zmian? - Netkobiety.pl

To prawda, ale znowu w drugą stronę ja nigdy nie powiedziałabym, że osoba krzywdząca zwierzęta może być dobrym człowiekiem, bo np. pomaga ludziom i nie chce robić im krzywdy. Dla mnie ten prosty fakt wystarcza, by taką osobę skreślić. Nie odczuwam w stosunku do tych ludzi żadnej empatii albo chęci resocjalizowania ich. Być może to naiwne i emocjonalne stanowisko, ale dla mnie człowiek krzywdzący bezbronne zwierzę lub dziecko jest nikim. Nie obchodzi mnie jego dzieciństwo, problemy psychiczne, złe relacje z mamusią, tatuś alkoholik itp.

Tutaj różnie bywa, jedni zabójcy mieli okropne dzieciństwo, inni niezbyt fajne, ale bez przesady, są też chyba tacy, którzy mieli zwyczajne dzieciństwo, a jednak zabijali. Dlatego myślę, że czasem może ktoś mieć dobrą rodzinę i zabijać, dlatego też rodzice nie mogą się wiecznie obwiniać jak np okaże się, że ich syn czy córka robią coś złego. Niektóre rzeczy zależą od wychowania, ale nie zawsze i nie wszystko. Coś na pewno jest inaczej w budowie mózgów u psychopatów chyba, typ osobowości. Kobiety dużo rzadziej były zabójczyniami, rzadziej mają typ osobowości psychopatyczny, ale czasem zabijały np z mężczyzną, z jakiejś chorej miłości, ale też myślę, że musiały być chore pod tym względem, coś mieć w sobie mocno nie tak, a ten mężczyzna był pewnie też katalizatorem, że robiły z nim to, co same może by nie chciały robić, ale patrzeć już tak i to też już jest chore moim zdaniem. Chociaż oczywiście w historii były i seryjne zabójczynie, wiadomo.

No i ja też nie mam tolerancji dla tych, którzy krzywdzą dzieci i zwierzęta. One są bezbronne. Widziałam ostatnio sprawę o skatowaniu psa, a dostali karę w zawieszeniu. Ostatnio była kara 5 lat już lepiej, ale kara w zawieszeniu to ogromna niesprawiedliwość i kpina. Jak tylko spojrzałam na zdjęcie psa, to od razu cisnęły mi się łzy do oczu i poczułam złość jak tak można postępować. Nie umiem nie czuć emocji w takich sytuacjach, reaguje emocjonalnie, uważam, że należą się oczywiście wysokie kary albo chociażby więzienie nawet krótko, ale zawsze już lepiej niż kara w zawieszeniu. No jeszcze była kara w zawieszeniu i zakaz chyba posiadania zwierzęcia na okres lat 5.

Wydaje mi się,że najważniejsze dla faktu jak człowiek traktuje zwierzęta jest to jak te zwierzęta traktowano w jego rodzinie,wśród znajomych,w jego środowisku.
Jesli dziadek mojej uczennicy każdy miot ich suczki topi to ona mówi o tym zupełnie bez emocji.Dla niej to norma.A mnie robi się słabo jak to słyszę.
Moja córka powiedziała,że gdyby się o czymś takim dowiedziała to nie do końca życia ni odezwałaby się do swego dziadka.
Raz już nam się udało uratować trzy maluchy porzucone na polu w pudle w zimowy poranek.

Moi rodzice lubią zwierzęta ale nie aż tak jak ja, ja mam fioła, kiedy idziemy na spacer czy do sklepu, mijam takiego psiaka, siedzi zawsze w bramie ja na niego zawsze cmokam i gadam do niego, ten pies na wszystkich szczeka jak ktoś przechodzi, na mnie nie, cieszy się. Przy poczcie jest piesek którego nazywam "daj kapcia" bo kiedyś jak na niego patrzyłam to przyszedł jego właściciel i powiedział że pani mu powie żeby dał kapcia a on mi przyniósł klapek żeby mu porzucać i od tej pory jak jestem w okolicy to mu rzucam. W swoim życiu uratowałam sporo zwierząt, kotki, pieski, ale i jeże, bociany... Mój pies śpi ze mną w łóżku, ma swoje pluszaki do zabawy, je najlepszą karmę, a nie jestem bogaczem, ale dbam o nią jak mogę, żadnego świństwa psu nie podaje, daje jej buziaki, przytulam do spania, ktoś kto zwierząt nie lubi popukałby się w czoło, a i ten co lubi stwierdzi że przesadzam, może, ale mój pies wyraźnie daje mi do zrozumienia jak bardzo nas kocha (tak kocha). Kiedy jadę samochodem przeżywam każde rozjechane zwierzątko jakie mijam. Kiedy idę na spacer do lasu to gapie się jak wariat po drzewach, bo uwielbiam ptaki.

Jednak choć wielu ludzi zarzuca osobom takim jak ja że kochają zwierzęta, a człowiekowi nie pomogą, to absolutnie tak nie jest, nie przejdę obojętnie ani obok cierpienia zwierzęcia, ani obok cierpienia człowieka jeśli tylko mogę coś zrobić.

I nasuwa się pytanie, po co? Akurat szczeniaki, nawet kundelki nie mają większych problemów ze znalezieniem domu.

Małpa-a skąd Ty masz takie info?
Moje znajome prowadzące domy tymczasowe albo zgarniąjące szczeniaki z wiejskich gospodarstw są zgoła innego zdania.
Jak masz chętne domy na szczeniaki kundelki to daj znać.

Ze znalezieniem domów szczeniakom to też nie jest taka prosta sprawa, ale wówczas one przynajmniej mają jakąś szansę. Najgorsze jest to, że tych wszystkich biednych zwierząt by nie było, gdyby ludzie byli odpowiedzialni i kastrowali/sterylizowali oraz decydowali się na zwierzaka świadomie. To jest bardzo proste rozwiązanie, ale jednak trudno je sobie wyobrazić, bo ludzie jako gatunek widocznie nie są lepsi od zwierząt.

Małpo,z tym że oddawanie szczeniaków z domów tymczasowych nie wygląda tak,że popytasz dziewczynek.Muszą ich rodzice zgodzić się na wizytę przed i poadopcyjną.No i muszą mieć warunki na psa,na parę pytań odpowiedzieć i spełnić jeden z podstawowych warunków adopcji-poddać psa sterylizacji.
Jesli masz takich chętnych to napisz skąd są a ja popytam czy mają kogoś w tym miejscu do wizyt PA.

Dobra,daj znać.Z tego co wiem są cztery szczeniaki zabrane z suką z łańcucha.Nie są w dobrym stanie ale powoli dochodzą do siebie.
Jakby było zainteresowanie to wrzucę fotki.