Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

Co do fejsa... Ostatnio się zastanawiam czy nie usunąć tego w pierun na co mi to gówno...

Wkurzam się ino patrząc jak puste lale i fagasy wstawiają słodkie selfi z dziubkami.

Albo jak niektórzy dodają wpisy typu: piąteczek z %%%%%%%

Liczą tylko ilość komentarzy i lajki.

Chyba zaczął mnie drażnić globalny debilizm.

No to teraz ja

Trochę się u mnie ostatnio wydarzyło. Przekroczyłem wiekowo liczbę 30 już nie -eścia ale -eści

Mam nową pracę. Aplikowałem na specjalistę a dostałem stanowisko managera. Okazuje się, że w ten sposób też można odbudowywać swoje poczucie wartości. Ktoś mnie w końcu docenił. Fakt, faktem, pracuję w korporacji. Nie boję się. Mieszkam naprzeciwko pracy, także mam dwie minuty. Nowi ludzie, młodzi, dużo dziewczyn , możliwości rozwoju a zwłaszcza budowania siebie. Wiele osób do mnie przychodzi z prośbą o rozwiązanie problemu. Rosnę.

Blog teatralny hula. Na razie na facebooku ale powoli zacznie tętnić życiem na swojej stronie. Mam mnóstwo osób, które stoją za mną i mnie wspierają. Mówiłem już, że dużo poznałem też nowych osób, wartościowych, które pomagają mi podnieść się z tego parszywego marazmu. Udaje się.

Siłownia. Ona mnie buduje fizycznie i samopoczuciowo. Endorfiny. Nic bardziej nakręcającego nie potrzeba. Żaden alkohol, żadne imprezy. Siłka.

Boli serducho dalej. Nie chce mi się rozkminiać pewnych rzeczy i przeszłości. Wobec tego nie wracam tam gdzie już byłem. Tego nie zmienię. Mogę za to zmienić, to co teraz i wpłynąć na przyszłość.

Zawodowo, jakoś się układa. Ba! Jest lepiej niż sobie mogłem wyobrazić. Teraz życiowo ale chyba trzeba wyznawać zasadę: stań w kącie, znajdą Cię

Trzymajcie się i pamiętajcie - trzeba o siebie walczyć, nikt za nas tego nie zrobi. HAWK

Jacek84 cholera napisałem wczoraj posta w odpowiedzi na Twój post, ale zapomniałem wysłać, a byłem przekonany, że to zrobiłem.
Widzę, że idziesz moimi śladami, czyli "pompowanie" swojej kariery, skupienie się na tym + oddawania się hobby, pasji, czy jak zwał tak zwał - siłowni. Tak trzymaj.

babieniedogodzisz21 i Jacek84 ja mam taką zasadę i z taką szedłem do pracy, że żadnego związku z kobietą z pracy, może być cudowna, ale nie ma opcji i już, później jak się spieprzy czy coś, to kwas jest nieziemski, a wiem czym by skutkował taki z "musu" kontakt z eks.

Meteor i bardzo dobre podejście, piąteczka ode mnie
Wiadomo, że nadzieja będzie zawsze i wyrzuty sumienia, że nic się nie zrobiło, i ja tak miałem, z czasem uznałem, a raczej los mi pokazał, że lepiej jest tak jak jest, a Twoja żona widać egoistka, skąd ja takie kobiety znam... ma w dupie co czujesz, grunt, żeby jej emocje się "zgadzały". Nie trawie takich ludzi, pamiętam, że eks przez miesiąc po rozstaniu identycznie się zachowywała jak Twoja żona, tu płacze, tu mówi, że tęskni, żeby mnie przytuliła, a jak pytam czemu tego nie zrobi, skoro może to mówiła, że nie i ciągle zmieniała temat. Dzwoniła, pisała do mnie, jednocześnie uwijając sobie nowy związek, czyli skur.. syństwo ogromne. Moment, w którym się dowiedziałem, że jednak jest z tym typem, mną wstrząsnął, bo dałem się wpuścić w maliny, czekałem, tęskniłem, oczekiwałem, liczyłem na coś, a ta tylko utrzymywała kontakt ze mną, by ukoić tą tęsknotę, przy okazji szybko przerzucając uczucia ze mnie na nowy obiekt westchnień, niestety było długie buforowanie i dlatego tyle to trwało. Z dzisiejszym "doświadczeniem", jakbym znalazł się znowu w takiej sytuacji, po prostu bym się odciął i koniec kropka, nawet jakby bolało mnie jak cholera i chciałbym zadzwonić, to nie i ch..

Przy okazji, z racji, że jestem ciekawski nie tyle eks, co swoich emocji, przejrzałem całego fejsa, wzdłuż i wszerz i bam, pomimo tego, że bezpośrednio emocji nic nie wywołuje, to rozkminy związane z jakimiś zdjęciami już sprowadzają mnie do myślenia o eks, a to przyczynia się, że myślami gdzieś wracam. Wniosek prosty, nieważne co, nieważne jak lepiej zęby zacisnąć i nie sprawdzać, odcinać się, itd.

Z perspektywy czasu myślę, że szczęście w nieszczęściu, bo aż takiej męczarni nie było z tym wszystkim, zawsze mogłem mieć z tą dziewczyną dziecko, albo wspólne mieszkanie, kredyt, nawet studiować w jednym mieście, a tak, nie ma nic, jedynie facebook, ewentualnie spotkanie w mieście rodzinnym, co myślę, że graniczy z cudem, bo rzadko tam przebywam to raz, a dwa eks to typ domatora, który z domu wychodzi naprawdę jak musi, dlatego jak pomyślę o wspólnej pracy jeszcze z eks, to brrr, aż mną trzęsie. Mimo wszystko nie poddawajcie się, bo walczycie o własne życie i własne szczęście

metronom to przeczytaj kolejnych 110+ stron, a dowiesz się jak jest. Widzisz, wracam pamięcią do tego co było, bo nie wywołuje to już emocji, nie tłumię w sobie, luźno gadam, a że przywołuję eks, bo chcę komuś pokazać, jak u mnie było, czym się skończyło, jak to wyglądało. Przywołałem dzisiaj eks i miesiąc po rozstaniu, tego zwodzenia, żeby pokazać na swoim przykładzie Meteorowi jak to wygląda, jak ktoś dzwoni, że mu szkoda, płacze w słuchawkę, a za chwilę robi swoje bo ma lepsze chwile.

Nie czuję potrzeby wyżalenia się, wypłakania, czy jak to tam uważasz. Kolejna sprawa, etap podnoszenia własnej wartości mam za sobą, gdyby było inaczej to myśle, że dalej bym siedział w domu i płakał w poduszkę, zamiast wziąc się w garść, uznać, że jestem coś warty i wysyłać CV, chodzić na rozmowy kwalifikacyjne, itd, zacząć znowu ostre treningi, wychodzić na spotkania ze znajomymi, randki i to bez przymusu, po prostu bo sam tak chcę.
Mam usiąść i o czym pomyśleć? O tym, że mam zamknąć przeszłość i nigdy przenigdy do tego nie wracać, nawet jeżeli to jest jakaś nauczka na przyszłość? Jeżeli ktoś w kuchni się bawi, to mam mu nie mówić, żeby uważał na ostre noże i na gorący garnek, bo sam kiedyś się sparzyłem, przy okazji opisując historię?

Nie potępiam Ciebie czy coś, ale sam dojdziesz kiedyś do etapu, że będzie Ci to wisiało, sam widze po sobie, że poza przywoływaniem eks tutaj w postach, nie ma jej w ogóle w życiu obecnym, nie chodzę przewrażliwiony, nie rozmyślam, nie kojarzę każdej sytuacji z eks, nie szukam jej na ulicach, ani nie wspominam "o tutaj się całowaliśmy jędząc bób". A uwierz mi, że kilka miesięcy tak miewałem, może obowiązki życia codziennego, a może zwyczajnie inny etap, krok dalej poszedłem, sam nie wiem, wiem, że nie mam dołów związanych z eks, nie czuję, że coś jest nie tak, po prostu nic. Pisałem jakiś czas temu jak zobaczyłem zdjęcie eks dodane 1,5 miesiąca temu na fejsbuku, nie wstrząsnęło, nie wzbudziło żadnych emocji, gdzie wcześniej mną telepało, miliard myśli i 100% nienawiści.

Stary, doczytaj te strony, nie raz pisałem, że piszę prawdę, co czuję i myślę, kogo bym okłamywał tak naprawdę jak nie siebie piszac durne posty, jak to jest cudownie, a za chwilę iść płakać w poduszkę. Ten etap mam za sobą i to dawno.

Jasne, że chodzi o to by poukładać sobie pewne rzeczy w głowie, ale potrzeba też czasu, żeby emocje puściły i człowiek ochłonął, stąd siłownia i inne zajęcia pomagają jak tabletki przeciwbólowe. 

Jak jesteś na początku swojej drogi zwanej żałobą po rozstaniu, to na pewno zacznij od podnoszenia własnej wartości, to pierwszy krok jaki trzeba wykonać, żeby ruszyć swoje dupsko.

Rozprawa w przyszłym tygodniu, szybko idzie...
Wczoraj mi jeszcze napisała, że do wczoraj miała nadzieję, co za hipokryzja, wysyła pozew, ale miała nadzieję na cud, złym motywowaniem niczego ta kobieta nie osiągnie... Nie tędy droga. Rany byle to przeżyć i z górki...

Joy[b/] spoko oko obrzydzenie? Ułaa
Grunt to nie angażować się w nową relację, ja tak robiłem na początku, a jak wszystko się pieprzyło, bo zbyt szybko i zbyt mocno coś nowego chciałem to pojawiał się żal i 2x mocniej ciągnęło do eks.
Ja sobie dałem spokój z szukaniem teraz kogoś, jakoś tak wolę to życie, które mam, choć nie ukrywam, czasem lubię wyjść na piwo, pizze, do kina, a jakby nie ma z kim teraz za bardzo, może to i lepiej, nikt mi mętlika z głowy nie robi, a mam czas by skupić się na dyplomie.
Czuję, że po Nowym Roku, po obronie, jak trochę życie się ustabilizuje, bo teraz jest zawirowanie jak cholera, to zagości ktoś na dłużej w tym moim CUDOWNYM życiu to też daje mi motywacji i pozwala ochłonąć, w chwilach, gdy brakuje powiedzmy po męsku "cycka, do którego można się przytulić".
Zmień nastawienie też [b]Joy zacznij wierzyć w siebie, zacznij wierzyć, że się coś czego pragniesz, o czym myślisz pozytywnie uda. Ja przed wysyłaniem CV przeszukiwałem oferty pracy i nad każdą miałem chwilę zamyślenia, myślałem jak ta praca będzie wyglądać, jak będę zadowolony z tej pracy, wyobrażałem siebie w białym kasku inżyniera, chodziłem to tu tam, nadzorowałem, robiłem notatki, mówiłem co i jak robić, cały czas z zawodoloną buzią, zakochanego w swej pracy i atmosferze. Wiesz jak się skończyło? Wysłałem jedno CV.. odpowiedzili i to był strzał w dziesiątkę, wprawdzie rzadko w kasku chodzę, ale atmosfera w pracy nieziemska, aż nie chce się z niej wychodzić, zadowolony zawsze idę, coś się dzieje, jedno wielkie marzenie spełnione. Nie chodzi tu o chwalenie się, tylko o pozytywne nastwienie do świata, życia. Zawsze trzeba mieć nadzieję, kombinować, dążyć do celu, powtarzam to jak mantre w każdym poście, ale mówię prawdę. Zresztą, w czym zaszkodzi Ci pozytywne myślenie i nastawienie? Że jak się jednak zepsuje to wielkie rozczarowanie? Czym będzie kolejne rozczarowanie w porównaniu do tego co przezyłes - rozstanie, które Cieibe tutaj przysłało na forum?.

Powiem Ci, że wiem o czym mówisz, też miałem takie obrzydzenie, nie chciałem spotkać, po prostu rzygać na samą myśl o niej mi się chciało, ale z czasem to odczucie chyba wygasło i teraz jest mi obojętną osobą, mimo wszystko jakoś nie chciałbym jej spotkać i wdać się w rozmowę. Nie dlatego, że jednak coś boli, tylko są takie osoby, z którymi nie lubię gadać, bo albo bajki opowiadają, albo jak moja eks próbują grać na emocjach i aktorską chcą coś pokazać - sytuacja z wakacji, kiedy ją spotkałem i zaczęła takie rzeczy wyciągać jak to była sytuacja z błotem czy czymś, a ją na rękach przenosiłem brudząc sobie całe buty, także tutaj też rozumiem.
Co do nowych miłostek, to piąteczka, grunt to się nie spinać, co ma wyjść to wyjdzie ;-)

Lovelka dostałem maila, odpisałem i co i nic ... >.<

Cześć!
Na wstępie chciałam wyrazić ogrooooomny szacunek za to, jak sobie poradziliście z rozstaniem, czytam ten wątek dopiero od +/- 3 dni, czyli od momentu mojego rozstania z eksiem, jestem mniej więcej w połowie i serio, nie wiem czy zdarza Wam się cofać i czytać stare posty, ale różnice są ogromne, gratki
Ponieważ panuje tu taka rodzinna atmosfera, postanowiłam się podpiąć, i sama skorzystać z Waszego wsparcia, chociaż samo czytanie starszych postów w których zmagaliście się z bólem, smutkiem i wątpliwościami, a i tak dawaliście  radę mi bardzo pomogło, na potwierdzenie moich słów dodam, że normalnie na tym etapie rozstania (a z moim ex-lubym miałam ich dziesiątki, taki tam szablonowy toksyk ), miotałabym się i już układała w głowie scenariusz rzewnego elaboratu do niego, by przemyślał jeszcze sprawę i łaskawie się "ogarnął", a takto siedzę spokojna i poprostu czekam aż zaleje mnie pierwsza fala szoku,smutku i złości, i dzięki Wam wiem, że muszę to poprostu PRZEŻYĆ, nie udawać, że jest ok, nie zaprzeczać samej sobie i nie wkładać uśmiechniętej maski, gdy czuję, że jest mi smutno (chociaż czasem trzeba;).
Ja postanowiłam przyjąć taktykę swobodnemu poddaniu się emocjom, nie mam zamiaru na siłę starać się zapomnieć o byłym, udawać,że nie tęsknię czy wmawiać sama sobie,że w zasadzie to już się wyleczyłam, pozwolę by czas, i mój spokój (który tym razem zachowam !) zrobił to za mnie Czas pomyśleć o sobie i dogadzaniu W KOŃCU przede wszystkim sobie, a nie wygórowanym żądaniom swojego Pańcia Narazie nie zamykam furtki, chociaż pewnie dostanę na wstępie po tyłku za to, ale poprostu nie jestem na tym etapie gotowa na całkowite odcięcie się, myślę, że z czasem sama zacznę zauważać, że ta furtka jest mi coraz mniej potrzebna

Jak wieczorek mija?

Rozumiem o co chodzi z tą furtką, wiem, że rozstanie jest nieuniknione, jednak te małe,uporczywe diabełki w głowie każą mi myśleć co innego "zatęskni", "odezwie się", "tym razem się wam ułoży, w końcu już było lepiej niż kilka miesięcy wstecz", WKURZA mnie to niemiłosiernie, i to mi chyba nie pozwala trzasnąć tymi drzwiczkami raz a porządnie, tylko powoli je domykać Może to też dlatego, że nie weszła jeszcze we mnie faza szoku i niedowierzania, nawet mi nie jest jakoś specjalnie smutno

Ja powinnam już się kłaść, jutro szkoła na 8, ale sen, jak na złość, w ogóle nie chce przyjść,skurczybyk ;p

A pewnie,że się uda jak nas tu wezmą w obroty

Na noc mam jedną małą rozkminkę, jakie czynniki wpływają na to,że jedna osoba z "rozpadniętego" związku jest tą, która prędzej czy później szuka kontaktu i mniej lub bardziej namawia do powrotu, a ta druga, mimo iż cierpi, to ma w sobie tyle siły by trwać w milczeniu i tego kontaktu nie szukać (przynajmniej świadomie ). Czy to zależy od tego, kto był tym który na koniec bardziej zranił czy nie doceniał swojej drugiej połówki? Na jakiej zasadzie to działa? Psychika? Słynne prawo przyciągania? Tak prościej, co jest przyczyną tego że po x czasu od rozstania to Tomek się pierwszy odzywa do Asi, a nie Asia do Tomka? (za wszelką zbieżność imion- SO SORRY )

Aha, i co w momencie, gdy dwie osoby naraz zastosują prawo przyciągania? Zakrzywienie czasoprzestrzeni ? Załóżmy że Ci sami Asia i Tomek się rozstali, chcieliby być dalej ze sobą, jednak i jemu i jej nie pozwala na to zraniona duma,żadne z nich nie chce okazać słabości i odezwać się jako pierwsze, więc obydwoje wyczytują na forum netkobiety o prawie przyciągania, jak wtedy to prawo zadziała? Ze zdwojoną siłą? Czy jeśli się "przyciągną" to jest szansa na to,że po ewentualnym zejściu się ich związek będzie lepszy niż ten, sprzed rozstania?

Z góry proszę - nie wmawiać mi, że kombinuję, i myślę jakby tu się zejść z eks, NIE! On i tak nawet nie słyszał o czymś takim jak PP Poprostu mnie to nurtuje, takie tam nocne rozkminki znudzonej kobietki

Mam podobne zdanie jak Witcher. Czesto jest tez tak, ze ktos chce wrocic, bo to juz zna. Wydaje sie latwiejsze i pewniejsze. A w nowym zwiazku wiadomo trzeba sie postarac, popracowac. Partner ma inne oczekiwania, wiec troche tez trzeba sie dopasowac. A stare jest znane.
A co do prawa przyciagania. Daj sobie z tym spokoj. Wiem dobrze co Ci po glowie chodzi, bo ja jak kilka lat temu rzucil mnie facet to tez tak kombinowalam chociaz nigdy bym sie wtedy do tego nie przyznala.
Teraz mam latwiej, bo mimo, ze strasznie boli to wiem, ze do Exa wrocic nie moge, zeby jeszcze serce przyjelo to do wiadomosci bylo by super.

Meteor prowokacja ze strony żony? Oj stary, teraz popatrz z kim byłeś.. trzymam mocno kciuki, żeby ta sprawa cała z eks u Ciebie jak najszybciej się skończyła i żebyś zaczął normalne, spokojne życie.

Jakotako ta druga osoba często unosi się honorem i może płakać przez kolejny rok codziennie w poduszkę to i tak się nie odezwie, po prostu są tacy ludzie, którzy stawiają honor ponad wszystko, mimo tego, że cierpią. Jak czytałaś, to moja eks taka była, po pierwszym rozstaniu, ja żyłem swoim życiem, tęskniłem itd, ale nie odzywałem się. Ona też nie, a po powrocie do siebie, kiedy to ja pierwszy rękę wyciągnąłem, powiedziała mi, że codziennie ryczała, że jak psy szczekały bo ktoś podjeżdżał pod jej dom, to leciała do okna licząc, że to ja przyjechałem. Przy okazji twarda była, bo w liście mi odpisała, że coś się skończyło i się do tego nie wraca, szkoda, że chwilę później już się rzucała na szyję. Tak samo, że to jej przyjaciółka mi wtedy mówiła, żebym pogadał z eks, bo ona płacze non-stop po mnie. Jakbym to ja z nią zerwał, albo ją wtedy skrzywdził (lol).

Po drugim rozstaniu robiła podobne podchody, co tu opisywałem nie raz, poprzez pośrednika - przyjaciółkę. Nie wiem dlaczego tak ludzie się zakuci, urazi to ich dumę, czy coś, nie mam pojęcia. Wiem tylko jedno, jeżeli ktoś nasra i nie chce przeprosić, ani posprzątać po sobie, to znaczy, że nie jest nic wart.

Dlaczego ludzie się odzywają po x czasu? Do niektórych ludzi dociera to co mieli, dopiero po jakimś czasie. "Docenisz po stracie", tak właśnie jest. Chwila zawirowania, kogoś genitalia na kogoś nowego zaswędziały, poleciał jak pies za suką, która ma cieczkę, a jak przychodzi co do czego, pozna się na tej nowej osobie, to chce wrócił, bo miał/miała "lepiej". Tylko im większa świadomość, im więcej czasu, tym ta druga osoba nazwijmy "poszkodowana" zdaje sobie sprawę z tego co było, otwierają się oczy, emocje, uczucia ulatują i wychodzi obiektywne spojrzenie na tą eks osobę, stąd często osoby, które stosują prawo przyciągania, nie dochodzą na końca, bo gdzieś zdają sobie sprawę, że to nie była ta osoba, którą chcemy przyciągnąć.

Prawo przyciągania i inne prawa nie działają jak prawa fizyczne, że ciało rzucone z wysokości 2m, zawsze będzie spadać na ziemię. Przyciągniesz kogoś, ale niekoniecznie będzie to eks. Przeczytaj kilka stron wstecz tutaj, jak pisałem, że wyobrażałem siebie latającego po zakładzie w kasku, z uśmiechniętą mordą, tak wyglądała praca marzenie moja. A wiesz co dostałem? Prace marzenie, o której marzyłem w gimnazjum, praca bardziej biurowa przed kompem i teraz taką mam, daje mi tyle samo radości. Tak to działa stety, bądź niestety. Z czasem człowiek dochodzi do czegoś takiego "o ja piernicze, jednak dobrze, że eksa znowu do swojego życia nie przyciągnąłem". U mnie tak właśnie jest, życie teraźniejsze, to co mnie otacza, na pewno by mi nie towarzyszyło będąc dalej w związku z eks osobą. Stąd też mam porównanie, czego bardziej bym chciał, biorąc pod uwagę, brak uczuć do eks, trzeźwe, racjonalne podejście do sprawy.

PP z perspektywy czasu uważam, że jest źle stosowane, złe podejście mają ludzie do tego. Najpierw trzeba się odkochać od tej osoby, którą się kochało, później pokochać siebie i wtedy myśleć o czymś innym. Robienie wszystkiego tylko po to, zeby eks wrócił, czyli poprawa fryzury, której celem jest odzyskanie eks, podkreślam odzyskanie eks, zrobienie na nim wrażenia, zamiast polepszenie swojej wartości, samooceny, mija się z celem. Tak też, można sobie wyrządzić tylko krzywdę z takim podejściem, a eks będziemy przyciągać, ale w myslach, które będą nas nawiedzać w głowie codziennie, razem z emocjami i tak bez końca póki ktoś nie załapie o co w tym wszystkim chodzi.

Czemu ludzie odchodzą do innych partnerów? Wniosek prosty, często w dupie się przewraca, ktoś jest niedojrzały emocjonalnie i podchodzi egoistycznie, nie wiem, ale jakby można to wchodzenie w związku powinno być od 21+ lat, ale to często i tak nic by nie zmieniło, bo są i ludzie w wieku 40 lat niedojrzali. Zobacz ile jest tematów na tym forum "miałam kochającego męża, cudowny dom, dzieci, wszystko straciłam bo poszłam za kochankiem". Tak niedojrzałe osoby, zawsze będą szukały czegoś innego, nawet jak mają dobrze, to i tak szukać będą, często kończą z gównem w ręku, bo "lepsze jest wrogiem dobrego". Podam Ci taki przykład z życia wzięty. Moja eks kręciła z innym jak jeszcze ze mną była i zrywając ze mną, powiedziała, że była rutyna, nic się nie działo, nigdzie nie wychodziliśmy, nuda i monotonia, że to moja wina bo nigdzie jej nie zabierałem. Co oczywiście było nieprawdą, jestem raczej typem człowieka, który w domu wysiedzieć nie potrafi, ciągle ją wyciągałem z domu, bo to taki ciepłolub, co by tylko w domu pod kocem siedział. Dzwoniłem zapraszałem, próbowałem wyciągać z domu, ale wiecznie, że jej się nie chce, że może to ja bym do niej przyjechał i w domu siedział, non stop. Koniec końców, związała się z chłopakiem, który jest typem kujona i nigdzie nie wychodzi, przesiaduje w domu, zero życia towarzyskiego, bo jest aspołeczny. Przy okazji wyszło szydło z wora, jak ją spotkałem w wakacje i zaczeła mi wypominać jak to na rowerach jeździliśmy razem i że to jej ostatni raz był wtedy, a to i tamto, jak są emocje i tęsknota za czymś, to zawsze z człowieka to wyjdzie.

Zazwyczaj z doświadczenia wiem, że związek nie bedzie lepszy. Zawsze jedna osoba, która wróci, będzie z tęsknoty, cierpienia chciała powrotu, bedzie się starała, ta druga osoba będzie walczyła z uczuciami, zdecyduje się na powrót to za jakiś czas znowu się będzie oddalać. Sa przypadki, że ludzie wracają i trwają ze sobą, ale nie powiedziałbym, żeby to były udane powroty, na pewno nie są lepsze. Choć, po kilku latach, niektórzy potafią dojrzeć, no ale trzeba wtedy też chcieć do siebie wrócić.

Kolejny aspekt, czemu ludzie po jakimś czasie dopiero dojrzewają? Znowu przywołam swój przypadek, dziewczyna z kompleksami za dzieciaka, w końcu z brzydkiego kaczątka wyrasta niezła szprycha, jeden, drugi, kolejny chłopak, w końcu nabiera pewności i bawi się chłopakami, skacze z kwiatka na kwiatek, rzucając coraz to kolejnego, śmiejąc się, a oni cierpią, w końcu "trafia kosa na kamień" i trafia na gościa, w którym się zakochuje, a on ją wali po kątach, bije ją, terroryzuje czy coś, wtedy zaczyna taka osoba tęsknić, za tym co miała wcześniej, cudownych chłopaków, którzy w ogień by za nią poszli, a teraz ona ma chłopa co leje, którego się boi, a tym bardziej nie może od niego odejść z jakiś powodów. Nie ma też jak wrócić do tamtych, bo oni już są szczęśliwi z kimś innym. Taka smutna, ale autentyczna sytuacja. Niektóre osoby, za mało od życia wpier.. dostali żeby coś pojąć i zrozumieć. Tak często jest z rozpieszczonymi bachorami, którym rodzice w dupe wchodzą, a później wyrastają takie wyrafinowane suki i gnoje co kobiety jak szmaty traktują. Dlatego dla swoich dzieci będę taki jak moi rodzice byli dla mnie, nie byłem pod kloszem chowany, ale też byłem tulony, dużo rozmów z rodzicami itd.

Świadomie czy podświadomie, PP Ciebie interesuje, bo jednak nadzieja na powrót eks jest, sam się dziwiłem, jak Elle88 i inni mnie rozpracowywali, jeżeli nie mówiłem jak jest, teraz widzę, że pomimo zarzekania się, że czegoś się nie chce to jest się tylko "ciekawym", gdzieś podświadomie chce się powrotu eks, tak jak w Twoim przypadku.

Powiem Ci tak, na świecie jest 6 miliardów ludzi, miłości prawdziwej nie ma na tym świecie, są iluzje, albo podróby. Powiem też, że jak coś się raz spieprzyło, to nie ma sensu do tego wracać. Jak wazon zbijesz, to nawet jeżeli go skleisz, to nie będzie lepszy od tego jakim był wcześniej. Po prostu szkoda nerwów i czasu, żeby naprawiać coś, co się rozje..ało. Co do tej liczby ludności, to czasem lepiej zacząć coś nowego, bez stresu, niż na siłę, upracie wracać i naprawiać ten rozwalony, rozpieprzony telewizor, który z czasem i tak się spieprzy. Przy okazji człowieka, którego się kochało poznaje się jakim jest naprawdę człowiekiem, dopiero po rozstaniu. Ja nigdy się nie spodziewałem po swojej wtedy ukochanej, że się okaże tym kim jest. Jej rodzina nawet podchodziła do tego, że to ja ją zostawie, bo studiuje w większym mieście, ona siedzi na wsi, poza tym jestem bardziej społeczny, towarzyski niż ona. Wiele kobiet wokół, itd. A tu taki psikus, że to ona zakończyła. Także sama widzisz.

Jak coś to służe pomocą tutaj, przy okazji sobie refleksje powyrzucam tutaj. Dobrze, żę jest takie miejsce, gdzie można przeprowadzać dyskusję na poziomie.

Wiem ze nie minęło duzo czasu od rozstania ... Ból troche mniejszy a jednak codziennie budze sie rano i zastanawiam sie czy to nie sen ? Niby juz pogodzilam sie z tym jako cis co sie juz stało ale nie umiem wytłumaczyć sobie jak wierzyłam ze kogoś znam doskonale a potem bęc nie wlasnie ze nie znasz i jeszcze nie raz zawiodę sie na ludziach pomimo tego co przeszłam w życiu ze pewnie nie jeden nie ma takich doświadczeń w wieku 40 lat a wciąż nie nauczyłam sie ze zycie wcale nie jest sprawiedliwe a ludzie nie tacy dobrzy jak byśmy chcieli ich widzieć Dzis jestes wszystkim dla kogoś i kocha Cie jutro juz nie ... Cóż zamknąć drzwi i poszukać gdzie jest okno ..... życzliwy dojrzałość emocjonalna większa niz u niejednego faceta po 30stce

Bo chcemy pamietać tylko dobre chwile a potem wlasnie ktoś sie zmienia i jego priorytety a nam ciezko to zaakceptować patrzę na osobę która była mi najbliższa na świecie i trach nie nie znam go juz jest tak daleko ode mnie a moze zawsze taki był a jedynie udawał kogoś lepszego by zadowolić przez chwile swoją próżność a pni nie maja sily dłużej udawać kogoś kim nie są i wychodzi prawdziwa nutura człowieka. Przykre ale prawdziwe oczywiscie czasem zdarza sie ze po dłuższym czasie dociera do nich co mieli a czego nie maja teraz w związku bo los taknaprawde jest sprawiedliwy tylko nie potrafimy dostrzec tych małych wygranych każdego dnia. Bo chyba lepiej byc w porzadku wobec siebie i miec poczucie ze nikogo nie skrzywdziłem no chyba ze chciałam by mnie kochał a dla niego to było juz zbyt wiele ...

Dokladnie " odchodzi bo nie kocha"

obchodzić , obchodzi(co się dzieje z byłymi)....i to jest w naszej świadomości głęboko zakodowane. Gdyby było inaczej, pewnie już dawno by tu nikt nie pisał, zapomniał...i poczuł ulgę .
Najważniejsze by z tym walczyć, i się rozwijać przez samo uświadamianie sobie iż to ja zostałem skrzywdzony i ta druga osoba nie zasługuje na mój powrót, współczucie.
Mam pamiętać dobre chwile?, być kolegą?, przyjacielem?...a w trakcie tego nasi ex żyją szczęśliwi w innych związkach i myślą!!!: "w razie czego mam go w odwodzie, przecież on mnie bardzo kocha".
I wychodzi egoizm i egocentryzm naszych byłych. Budujcie swoje zamki emocjonalne by nikt Was więcej nie krzywdził za mocno, ale starajcie się dawać innym szansę na nowe uczucia i związki...
powoli do przodu....
Jutro zabieram all rzeczy od ex, nawet guzika nie zostawie

Tenko
"Jak wazon zbijesz, to nawet jeżeli go skleisz, to nie będzie lepszy od tego jakim był wcześniej."
Tak będzie inny, będzięsz musiał na niego jeszcze bardziej uważać, skupiać więcej uwagi, ale jeśli jesteś z nim emocjonalnie związany...
to co łatwiej się go pozbyć i kupić nowy wazon bo kwiaty będą lepiej wyglądać? a może zmienić kwiaty?

Cześć
Weekend obfitujący w wydarzenia z których niekoniecznie jestem dumna, ponieważ doszło do rozmowy(na szczęście tylko smsowej) z eksem, za co się kajam i biczuję, skurczybyk prawie mnie namówił do spotkania, ale się nie dałam, i teraz już trzymam nerwy na wodzy
Pierwsza fala smutku i złości, wręcz gniewu za mną, nie jestem w najlepszej kondycji ale nie rozczulam się nad sobą Fajnie, że trafiłam na ten wątek, im bardziej się w niego wczytuję, tym jest mi lepiej

Zyczliwy chyba trochę mnie przejrzałeś z tym moim pytaniem o PP, nie to,że kłamałam, ale w głębi duszy chyba chciałam by się odezwał, ale po tym co od niego usłyszałam, gdy odmówiłam spotkania -NO WAY, toksyk podły
Bardzo mądrze piszesz o swoim rozstaniu z byłą, ja podejść do rozstania miałam tyle,że nie zliczę, i nigdy mi się to nie udawało, zawsze  to ja pękałam(zwykle było to spowodowane tym,że próbował celowo wzbudzić we mnie zazdrość), a gdy zdarzało mi się być twardą dłuższy czas, wtedy on przyjeżdżał i prosił o drugą szansę, a ja głupia, uczuciowa dziewczynka się zgadzałam
Myślę, że większość ludzi porzuconych najbardziej boi się tego, że ich była druga połówka jako pierwsza ułoży sobie życie na nowo, mimo, iż to ona zraniła. Wiem, że nie powinno się interesować życiem eksa(chociaż wielu rzeczy można dowiedzieć się przypadkiem), życzyć mu źle bo karma itd, ale mimo wszystko to boli i strasznie wkurza

, ło to samo u mnie, jakie to typowe 

Miłego wieczorku

Dla mnie najtrudniej pogodzić sie z tym ze zatraciliście cała siebie wierzyłam ze to juz ten na całe zycie tak walczył o mnie na początku bałam sie o młodszy i nie bedzie chciał takiej stabilizacji jak ja po przejściach po długim związku w którym zostałam skrzywdzoną zdradzona itp. Długo byłam sama nie dopuszczając nikogo do siebie a on tak pięknie mówił obprzyszlosci ze kocha ze bede jego żona i matka jego dzieci i zaufalam uwierzyłam choć ostrzegaliśmy go ze boje sie ze nie jest dojrzały na to co ja ale zarzekali sie udowadnil i było cudownie na początku  tylko jak widać nie  jego słowa nie przełożyło sie to na czyny. Kiedy ja poświęciłam sie w pełni oddałam cała siebie wierzyłam ze jak sie kogoś kocha to na dobre i na zle ..., cóż zycie pokazało ze kiedy nie poradziłem sobie z problemami i czułam ze go tracę chciałam pewności co do mnie i jego uczuć stwierdził ze nie jest pewien ze nie jestem ta sama osoba co na porzadku uśmiechnięta i bez problemów odechcialo mu sie zabawy w dom ... Długo czekałam az moze przemyśli ze to ja ta sama tylko troche sie pogubiłam nie bez przyczyny wiedział dokładnie dlaczego tylko juz bagaż emocjonalny i pomoc drugiej osobie stały sie niewygode i przytloczyly niedojzalego chłopczyka ... Usłyszawszy porażka enty nie wiem odeszlam.. Jakże byłam głupia myśląc ze mówiąc słowa kocham oraz w mojej sytuacji tak skomplikowanej ze poświęciłam dosłownie wszystko dla niego i zycia razem wyjazd za granice itp to takie czyny i słowa niosą ze soba swego rodzaju obietnice ale nie usłyszałam to " spierdal???j do Polski jak tak Ci zle ..." Wiec spierdoli&&&lam jak najdalej od niego .... czy wciaz kocham i tesknie tak ale za tym kimś kim był kiedyś teraz to juz inna osoba ktorej nie znam ... Wiec tylko czas pozwoli nam powoli zacząć zyc bez eksow wspomnienia bedą zawsze ale juz nie bedą tak bolec a emocje bedą coraz mniejsze az znikną .... Mam tak nadzieje ze niebedzie to trwało zbyt długo oczywiscie sama mam na to duży wpływ i moje myślenie na razie daje sobie czas i nie uciekam od bólu i żalu w końcu bedą one mniej intensywne az znikną ... codziennie was czytam i widzę sych wartościowych ludzi i dzięki temu mam poczucie ze nie mi jednej sie nie udało i nie ja jedna trafiłam na nieodpowiednie osobę ...

oczywiście że się da, miło to słyszeć

Bry moje owieczki zagubione

Mam coś dla Was, może drastycznie, ale ciekawie.

http://www.polandpolska.org/dokumenty/w … a-1945.htm

poczytać, wyciągnąć wnioski. Polecam też książkę Allen Carr 'łatwy sposób na rzucenie palenia', bardzo fajnie jest tam wytłumaczone na czym polega zależność między palącym a jego nałogiem. Czytając po prostu ustalcie nową obsadę, podpowiem Wy jesteście uzależnieni, druga strona to papierosek

Trzymam za Wszystkich kciuki, mam nadzieję że odcumujecie w końcu te swoje łódeczki i wypłyniecie z portu rozpaczy i biadoleń. Wystarczy wziąć wiosło i trochę pomachać, zdradzę Wam że można nawet samemu ustalać gdzie chce się płynąć.
Jupi !! Tak każdy może zostać kapitanem swojego statku.

Kontynuując wątek. Dawno mnie tu nie było, przyznam nieśmiało że zapomniałem już kiedy założyłem ten wątek, strzelam że marzec, albo kwiecień.

Nie jestem pewien czy to powód do dumy, czy wstydu, ale nie pamiętam ani jednej z dat moich rozstań. Kiedyś myślałem że to problemy z lecytyną, ale jednak nie.

Poza tym życie toczy się dalej, w wakacje - koszystając z przywileju autobdarowania urlopowego odbyłem dzięki uprzejmości mojego znajomego weterana 'ropnych' walk w Iraku szkolenie wojskowe, fajna sprawa, wierzcie mi można się sponiewierać i nabrać lepszego skilla kondycyjnego.

Jak już gdzieś wspominałem - ciężko powiedzieć na której stronie, bo z tego tematu zrobiła się niemal encyklopedia - poznałem bardzo sympatyczną dziewczynę. W zasadzie 'zagrało' od pierwszej chwili, więc od momentu, kiedy przestałem pisać tu swoją historię można powiedzieć że wskoczyłem na inne tory.

Moja ex, hmm... wiem że znalazła pracę w moim mieście, cieszy mnie to że jej się układa, jakiś czas temu pisała że tęskni i chce wrócić, brakuje jej kontaktu.
No cóż, wnioskuję że z nowym gachem to nie była miłość, przypomniała mi się sytuacja kiedy mojej emerytowanej cioci domokrążcy chcieli wcisnąć korDŁe z sierści wielbłąda, pewnie gdybym nie siedział wtedy u niej popijając herbatkę z dzikiej róży i jedząc lewiatanowy sernik to udałaby się ta sztuka i kochana cioteczka do dziś leżałaby pod cudowną korDŁoM wielbładzką płacąc raty w alior banku czy innym gównie.
Cudownym zrządzeniem losu nie udało im się sprzedać owej korDŁy, ba nie udało się nawet w akcie rozpaczy opchnąć cudownego garnka herbacianego wytwarzanego z wojskowego kevlaru. To już nawet nie chodzi o asertywność, ale trefnej oferty lepiej unikać.
Tak też stało się w przypadku propozycji mojej ex, pięknie brzmiało, ale jakoś mnie odrzuciło, na tą haniebną decyzje złożył się zapewne też fakt iż założyłem jakiś czas temu pierdzionek na palec osoby z którą mam dużo lepszy kontakt niż z ex, łączy nas dużo więcej wspólnych pasji i mówiąc ściślej, nie ma nudy.

Na komputerze pozostały jedynie zdjęcia z przeszłości, do których czasami wracam. Widocznie tak miało być, swoja drogą mogę powiedzieć że paradoksalnie cieszę się z tego jak wyszło, wiem już że pozostając w starym związku stąpałbym po kruchym lodzie, nasze relacje zostały mocno zachwiane bo może za bardzo chciałem żeby było dobrze, może zbyt poważnie podchodziłem do wspólnej przyszłości a moja ex nie była jeszcze dojrzała, choć po 5 latach to mogła się trochę wcześniej zdecydować na te swoje przelotne miłości.
Konkludując, nie żałuję niczego, pozostały same dobre wspomnienia a w końcu to na nich chciałem budować każdy związek.
Reszta odeszła gdzieś daleko i już nie wraca.

Mam nadzieję że każdy z Was to kiedyś zrozumie i oderwie się w końcu od tej stagnacji, mocno kibicuje i trzymam kciuki.

Wybaczcie ten przydługi elaborat, ale każda książka jest pełna dopiero po dopisaniu epilogu, mam jednak nadzieję że to nie koniec i zbiora sie wszystkie mapety chłodnej grupy wsparcia kiedyś i mówiąc brzydko urżniemy się w jakiejś spelunie

Pozdrawiam

Ice GRATULUJĘ! widzisz... tam za rogiem czekała przeznaczona Tobie partnerka super, ze o tym napisałeś... to kurczę, no! mówicie co chcecie ale kolejny dowód na to, że nic nie dzieje się od parady

Historię P. Pileckiego znam... z opowiadań dziadka, nie niedoszłego więźnia. Jednym słowem PODZIW! i brać przykład

A ja? co ja tutaj robię? Zwyczajnie, czytam ten temat od początku, dokładnie:) w końcu mam trochę czasu.

A tego co mi się przytrafiło to nie żałuję. Wiem, że nauczyłam się wiele, a o sobie samej dowiedziałam się jeszcze więcej.
W sumie... śmieszne ile może dać człowiekowi 4 m-c luźna znajomość
Dlatego Wy po dłuższym stażu... możecie wynieść jeszcze więcej.

Jakolwiek zle by zycie nie wyglądało dopóki trwa .... Zawsze jest nadzieje !!!!!

Chciałabym by się dowiedział o toksycznych związkach, kkzb, chciałabym, by był świadomy tego, że ma taki a nie inny problem, by mógł to zacząć zwalczać i pracować nad sobą, bo bez samoświadomości i ciężkiej pracy nigdy nie zazna prawdziwego związku i w gruncie rzeczy będzie nieszczęśliwy on, i każda jego kolejna partnerka, jaka by nie była. Choć nie ukrywam, że może ja sama dla siebie nadal widzę szansę na ten związek, jeśli zacząłby nad tym pracować.

Chciałabym.. ale po co? Co to zmieni? Niektórzy ludzie nie chcą swego życia zmieniać, zamiast "chcę by jemu.." zacznij myśleć o sobie, zacznij od "TO JA CHCĘ BYĆ SZCZĘŚLIWA W ZWIĄZKU.." "TO JA JESTEM NAJWAŻNIEJSZA" "TO MOJE ŻYCIE I JA NIM POKIERUJĘ TAK, ŻEBY KAŻDEGO DNIA BUDZIĆ SIĘ SZCZĘŚLIWĄ". Zacznij być troche egoistką, skup się na sobie, Twoje życie powinno być dla Ciebie najważniejsze. Cholera, tego zazdroszczę eks, że jest taką egoistką, że po rozstaniu miała w dupie wszystko, myślała tylko o sobie i o swoich uczuciach, a jak już wszystko w główce się uspokoiło, to wypięła się dupą i nie potrzebowała kontaktu ze mną. Dlatego postąp i Ty tak samo

Witam wszystkich

Czytam Was staram się "korzystać" z Waszego doświadczenia, ale jakoś kiepsko mi chyba idzie.
Najlepszym wyjściem jest totalnie odcięcie się od EX-a zgadzam się z tym, ale co zrobić i jak sobie poradzić z tym jeżeli jest to NIEMOŻLIWE?
Wpakowałam się tak, a nie inaczej, że niestety nie jestem w stanie odseparować się od niego totalnie. Spotykam go i niestety wszystko to co wypracowałam gdzieś tam znika jak kamfora. Pojawiają się głupie myśli.

Ostatnio jak go spotkałam powiedział, że idzie do psychologa żeby przepracować swoje problemy.. Chyba nie muszę mówić jak to na mnie podziałało. Racjonalnie wiem, że absolutnie nie ma mowy o powrocie do niego, a z drugiej.. powiedział co powiedział i o bach serducho pika.

Wolałabym nie wdawać się w szczegóły, wole pozostać anonimowa.
Żeby zerwać totalnie z nim kontakt musiałabym : zerwać kontakt z najbliższą rodziną i znajomymi, zmienić pracę, przeprowadzić się.
Jedyne co by mogło zostać to studia tam nie mamy żadnych łączników.

Studiuje i mieszkam w tym samym mieście. Chodziło mi raczej o to, że uczelnia to jedyne miejsce w którym nie muszę się obawiać, że go spotkam czy o nim usłyszę. Wyżej napisałam co bym musiała zrobić żeby ten kontakt się uciął.
W Tobie nie ma już uczucia we mnie nadal niestety są i zwłaszcza po ostatnim spotkaniu w głowie huczy mi słowo powrót.

Babo to były TYLKO słowa. Póki nie ma czynów słowa się nie liczą.

Wierz mi wszyscy to przeżywamy, mniej, bardziej, zależy od nastroju, czasu, humoru. Nigdy nie jest to proste, ale wierz mi dajemy radę i patrzymy już do przodu

Na lepszy humorek, fajny kawałek

https://www.youtube.com/watch?v=5i92gT4UnU0

Sosenku mój kochany.  Z tego co pamiętam rozstanie przechodziłaś mniej więcej wtedy co ja ? Easy. Chwila słabości - stało się. Nie daj się ponieść fali, bo za moment cała się rozsypiesz. Wcale za nim nie tęsknisz, bo już na dobrą sprawę nie pamiętasz jakim jest człowiekiem (ja swojego ex z trudem sobie przypominam). To tylko wyobraźnia podsuwa Ci te obrazy, brak bliskości i ciepła powoduje, że emocje podpowiadają "z exem byś to miała!!!". A to gówienko prawda, bo ex nie jest nikim wyjątkowym, po tym świecie drepcze mnóstwo ludzi, z którymi mogłabyś stworzyć piękną relację. Na pewno brak Ci czułości i wszystkiego co związane z drugą 'połówką', stąd te obrazy, które kreuje bezkrytyczny mózg. Tak,  nasz mózg nie nadaje żadnego ładunku wspomnieniom czy emocjom - one po prostu w nim są. To my sami z czymś tam je utożsamiamy, niby z uczuciami, czego w przypadku leczenia z ex nie powinniśmy robić. Wspomnienia powinny być neutralne, to wtedy nawet taki sen nie rozbije, o ile w ogóle się pojawi.

No i odwróciły się role, teraz ona do mnie wypisuje, zagaduje, zaprasza do siebie, chce mnie mieć blisko siebie...
Odmówiłem, choć nie było łatwo. Dziś milczę, to jakaś nie kończąca się historia.

elo ,
post ice'a jak zwykle zrobił na mnie pozytywne wrażenie- pewnie że z chęcią się spotkam i wypiję zdrowie wszystkich pokrzywdzonych!!!.
Hmm...ogólnie rzecz biorąc jest tu swoista nagonka na tzw " całkowite zerwanie" bez możliwości powrotu a jak ktoś myśli inaczej to chyba ma źle poukładane w głowie ?...ja tak nie uważam .

Są różne możliwości w naszym życiu, choćby np przez: wzbogacanie swego życia o nowe pasje-stań się sam dla siebie wartościowym, poznaj kogoś ....myślę że to samo się stanie jak zaczniesz być we własnych oczach wielkim/ą .
Ale....ale istnieje inna możliwość, można się zejść na powrót z byłym...jeśli miłość nadal trwa to "piłka w grze". Tylko trzeba być ostrożnym w tym schodzeniu się i nie zapominać o sobie.

Chcesz spróbować, proszę bardzo ....ale warunki ustala jedna i druga strona. Bo jak wrócisz do osoby, która zawiniła lub częściowo chciała byś odszedł/odeszła a potem ty znów się starasz naprawiać a tamta strona zlewa....to nie ma to żadnego sensu.

Chcę Wam uświadomić że mimo to ....są różne drogi do celu:

1. Całkowite zerwanie bez kontaktu(trochę drastyczne, ale na samym początku większość z nas tak myśli...dopiero później mądrzejemy i można z naszym niedojrzałym ex kiedyś pogadać i może nawet wybaczyć:). Ja sam pewnie wybaczę, jak kogoś sobie znajdę . Wtedy wszystko nabierze innych barw dla mnie.

2. Zerwanie i bycie po jakimś czasie przyjaciółmi(nie od razu...dopiero jak czas zagoi rany)(tu chodzi też o szacunek do samych siebie)

3. Możliwość powrotu na takich warunkach by żadne z partnerów nie czuło się skrzywdzone powrotem na samym początku. Czyli to wymaga pracy, dojrzałości, wytrwałości i miłości....co nie zawsze to idzie w parze u naszych byłych .

4. Poznanie kogoś nowego?, ale nie na siłę-nic na siłę....!     Jak ktoś wam chce sprzedać coś na siłę...weźmiecie?....pewnie że nie !!!. Możliwe że jeszcze naklniecie pod nosem(delikatnie to ujmując). Także na spokojnie, budujcie swojego "ego": to Wy jesteście najważniejsi!!!, to Wasze uczucia się liczą i są tak samo ważne jak drugiej strony!!!, i jak ktoś z Wami chce być niech się liczy też i z nimi!!!.

Ja sam się zastanawiałem nad tym , i czasami myślę - że dwie strony mogą być skrzywdzone, mogą chcieć powrotu, jedna będzie zbyt dumna....druga uniesie się honorem czy czym tam jeszcze. I podsumowując, żadna ze stron nie dopuści do głosu uczuć...bo to oznacza słabość w oczach drugiej osoby...
Czyli co? paradoks ?
KTO PIERWSZY PĘKNIE TEN SŁABSZY .
Podsumowując...księgę macie otwartą(życie), przewróćcie kartkę i zacznijcie pisać dalszą część książki swego życia z lepszymi Wami...zbudowanymi o doświadczenia. Kartka czysta...więc ...

Marchewkowe pole rośnie wokół mnie
W marchewkowym polu jak warzywo tkwię
Głową na dół zakopany niczym struś
Chcesz mnie spotkać - głowę obok w ziemię wpuść

Wszystko się może zdarzyć
Wszystko się może zdarzyć

)

ja sam wybrałem całkowite zerwanie bez możliwości kontaktu, i w przyszłości poznanie wartościowej kobiety..., która doceni to że ją kocham.