Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

:D a najgorsze jest to, ze wszystko to co czytam - widzę znaczy najlepsze - bo aż wyobraziłam sobie jak gość poluje na mamuta a potem kładzie się w te satynowe poduszki z ikei
ale na poważnie to w pełni się z tym zgadzam, jeżeli kochamy siebie to umiemy kochać bezinteresownie, bez wymagania miłości od kogoś.
Wiecie jakieś kilka miesięcy temu dojrzałam do tego, ze samo uczucie - już może nie takie wzniosłe jak miłość ale dajmy na to: sympatia, przyjaźń - samo dawanie tego daje mi wiele szczęścia. I jak wsłucham się w siebie i uświadomię sobie, że kogoś darzę takim pozytywnym uczuciem - to jest mi od razu cieplej.
nie umiem tego dobrze wytłumaczyć chyba...

pigeon nawet szybciej niż myślisz pokochasz siebie, tylko później nie będziesz chciała nikogo innego, bo sama ze sobą będziesz czuła się dobrze, bynajmniej ja tak mam.

asanas29 no przeca tu jestem i czekom na Ciebie, a Ty mnie nie chcesz

taka_ja1 u mnie jest ten problem, że zostałem narcyzem czy czymś takim, bo nie potrafię pokochać kogoś innego, jedynie zauroczenie, ale bardziej myślę, że nie trafiłem na kogoś wyjątkowego, same tanie konserwy z biedronki póki co

Spoko, pierwszy raz na treningu złapał mnie kryzys, to pewnie przez pewne kawałki na ipodzie, które napieprzałem świeżo po rozstaniu, poza tym jakiś wysyp zakochańców wszędzie, a do tego na molo śmierdzi kupą, to uciekłem szybciutko. Ogólnie klimat tam fajny poza tym smrodem dzisiejszym, żeby sobie wyskoczyć z dupcią, znaczy dziewczyną takie el romantico, także jak bedziecie mieć już nowych gachów, to ciśnijcie ich na wypad do 3miasta, z tym, że do 18 opłata za wejście na molo jest, stfu złodzieje, więc zachęcam wstęp o późniejszych porach

Kobietki, jak nie macie co robić, to zapraszam wszystkie do siebie na wino i film, ewentualnie na lody z lidla jak ktoś przyniesie, te dobre wiadomo które

O to to to, perfekcjonistka w każdym calu. Skąd ja to znam.

Haha, jakoś ciężko mi uwierzyć w to, żebym nikogo nie chciała

Dzięki Wam miłe Panie. Żebym miał taką 'fanke' w realu i byłaby też moją osobiście prywatną to byłoby całkiem całkiem, ale i tak wirtualnie nie będe wybrzydzał

Co do manipulacji samego siebie, hah, najcześciej to robimy bez względu na wszystko. Często jest potrzebna, by zauważyć nawet własne błędy.
Trenuj psychike bedziesz wielki.

pigeon właśnie musisz sobie wyobrazić, że nikogo nie pokochasz bo wszyscy inni będą do niczego Ci potrzebni, gorsi. Wyobraź sobie siebie samą, która zapewnia wszystkie moce magiczne za pstryknięciem palca. Chce dziś być smutna? A prosze bardzo! Chce dziś sie kochać? A pójdę i to zrobie!

Piękny meczyk ,hala też niczego sobie, nie mam głosu, ciężko tak na żywo bo albo kibicujesz, albo skupiasz się na meczu Tyle się tam działo. Oczywiście wracał happy bus. Kibice kulturka i to lubię w siatce.

Karetkowy jeżeli ma taki urodzaj w domu, to może i coś dla Redki się znajdzie wolnego . Ja jestem na etapie rozmowy z dwoma Panami, zobaczymy, na razie jak u nastolatki coś wylazło mi na twarzy i przeciągam spotkania, można by rzec jestem niewyjściowa.

Słyszałam, ze rekord Polski jeśli chodzi o ilość kibiców. Poszło Jabłuszko i od razu wszyscy się zlecieli!

Haha, tak, już mam od siostry zamówienie na jednego brata i od kumpeli. Jeden odpada bo jest księdzem. Także pozostaje jeszcze czterech, coś dla Ciebie też wybiorę!

Mam taki sam problem - albo coś mi wyskoczy na twarzy i odwlekam spotkania, albo obetnę sobie grzywkę o kilka cm za krótko i wyglądam jak nieboskie stworzenie. Mężczyźni nie mają takich problemów. ;|

Pigeon - wszystko w swoim czasie. Skoro śliczna z Ciebie dziewczyna, a na dodatek w głowie masz poukładane - nie ma się co dziwić, że fani oblegają. Możesz przebierać, a póki co jesteś samowystarczalna i świadoma swojej wartości. Okej?

Za bardzo rozgrzebuję przeszłość i tego martwego ptaka w lesie, którym jest moja eks szturcham patykiem, sprawdzając czy żyje, stoję i obserwuję reakcji, przez co wprowadzam się po raz enty w to śmierdzące bagno, widać jestem masochistą, bo co poczuje odcięcie, to stwierdzam, że mogę zrobić "obczajkę" co tam. No po prostu jakiś brak słów na tą moją ignorancję i chęć bycia ciekawskim, choć w dużej mierze to chyba efekt tego, że poznaję dziewczyny, każda jakaś wybrakowana, moja eks ideałem nie była, ale to co teraz spotykam to po prostu odrzutki z taśmy, z fabryki. Wybaczcie za przedmiotowe podejście, no ale tak to widzę. Nie wiem, czy to takie mamy czasy, że te dziewczyny tak nawalone mają w głowie, czy o co chodzi. Niestety, każda porażka, każde rozczarowanie na nowej linii, wprowadza mnie w stan "ja pieprze.. to moja eks nie była taka zła?". Chyba najlepszym rozwiązaniem jest zakończyć batalię ja vs. inne kobiety. Odczekać swoje w pełni, skupić się na wszystkim tym, co z nimi nie związane, a ktoś się w końcu znajdzie sam. Niestety heartbreakerem też nie potrafię być, takie wychowanie, że wyrzuty sumienia mam okropne i sraczki dostaje na myśl o powrocie karmy. Poza tym, nie jestem człowiekiem, który wyrządza krzywdę innym i tym samym tworzy sobie wrogów, to nie leży w mej naturze.
Nie ukrywam, że chciałbym otrzymać trzeźwy umysł, by odpocząć od tego wszystkiego. Impulsy jakie otrzymuję od innych, ciągle sprowadzają mnie na ścieżkę drogi tej pani, może sam to sobie funduje, może nie, jeżeli sam sobie to funduje, to jedynie podświadomie, a nie świadomie. Usłyszałem, że wszystkie dziewczyny, które mi się podobają są w 99% podobne do mojej eks, no ja tego podobieństwa nie widzę, zwyczajnie coś mi się spodoba i tyle, jednak demotywuje mnie to, jak takie rzeczy słyszę.
Powiem szczerze, że wyjechałbym z jednym/jedną znajomą gdzieś daleko hen na miesiąc, z dala od komputera, od ludzi. Najwyraźniej moja słabość emocjonalna/psychiczna tutaj ma coś do powiedzenia i uniemożliwia mi mimo wszystko racjonalnie myśleć, choć widzę problem, skutek, konsekwencje i inne takie tam. Tak samo, jak musiałem po całej linii urwać, zablokować kontakt z moją eks, bo zwyczajnie nie wyrobiłbym patrząc jak mi dowala. No niestety, praca nad samym sobą to nie pół roku i jesteśmy tym kim chcemy, tylko dłuższy okres, w dużej mierze czuję, że jestem inną osobą, ciężej mnie powalić, ale wciąż da się mnie rozbroić jak bombę. W związku z czym, nie widzę sensu łączenia swojego DNA z jakąś kobietą, jeżeli nie jestem w pełni completed, bo tak czy siak gdzieś ta niekompletność będzie odczuwalna w związku.
Niestety postanowienia, dążenie do celu to jedno, ale czas też jest potrzebny, we wszystkim. Mogę sobie postanowić, że zacznę ciężej ćwiczyć, trzymać dietę, ale po tygodniu takiej jazdy nie osiągnę praktycznie nic, po 6 miesiącach już tak, ale konsekwentnie i do przodu.
Szczerze śmieję się z tego, co piszę, bo nigdy przenigdy nie byłem tak świadom własnej psychiki jak teraz, czuje się swego rodzaju programistą przed tym pieprzonym komputerem. Uważam to za duży sukces, bo w wielu sytuacjach potrafię zachować zimną krew, dla przykładu, zawsze przed egzaminami się stresowałem, oj bardzo, mój organizm pod wpływem nerwów ładnie szalał. Teraz? Emocje na wodzy i w głowie mam taki stan, jaki chcę, co ma pozytywne odbicie w relacjach damsko-męskich, gdzie nie czuję oporów, jestem pewny siebie, to samo gdy trzeba coś załatwić, a sprawa jest bardzo ważna.
Jeszcze jedna rzecz, czuje się jak dziecko, które w rękach ma tego grzybka z Familiady, które po wciśnięciu spowoduje, że wszystkie problemy świata znikną, jest tylko ten problem, że jestem dzieckiem, które w pełni nie potrafi wykorzystać swoich kończyn do wciśnięcia przycisku, frustrujące strasznie. Jednak czasami udaje mi się położyc palec na tym guziczku.
Dobra, koniec biadolenia, czas na coś do zjedzenia.

W sumie tak, tylko wyglądam jakbym przywaliła czołem w futrynę, wolę by na pierwszej randce facet patrzył mi w oczy a nie między oczy .

Kotku, ten Twój Karetkowy to porządnych gość

Zyczek poemat bardzo ciekawy, ale znowu o ex. Spokojnie są fajne dziewczyny, tylko mam wrażenie że te fajne dziewczyny boją się Twojej klaty i myślą stereotypowo.

Tak przypadkiem, buszując po necie, wpisując hasła "największy biceps na świecie" natrafiłem na ciekawy (?) artykuł. Trochę w tym racji, a że ostatnio się z tym spotykam, to pozwolę sobie tutaj o, tak, właśnie tu wstawić. Łapcie kobitki.

http://www.facetemjestem.pl/toksyczna-milosc/

Zapraszam, morze Bałtyckie jest piękne

A to fu, brzydki eksik, chlast mu!

Życzek nas nocuje, to już pewne. Takie fajne dziewczyny, będzie babski król.

Wiem, Karetkowy jest naprawdę...nie idealizuje, to po prostu dobry człowiek, łeb na karku, z zasadami, w wolontariacie też się udziela. No i tyle pozytywnej energii ma. Nareszcie widzę, że kiedy facetowi naprawdę zależy to "choćby skały srały", a nie jak wcześniej, tłumaczenie "nie no, nie odpisuje od 9 godzin bo na pewno ma coś ważnego na głowie".

Miłego sobotniego wieczoru kochani, pewnie balujecie. A ja do książek, jeszcze trochę.

i jak w mordę strzelił, zazdrośnik. Faceci z poczuciem humoru, którzy są zadowoleni z życia, zawsze będą się starać. Karetkowy jeszcze udziela się jako wolontariusz, no sama słodycz.

Thepass, instrukcja warunkowa, niech ja pomyślę raz jeszcze jakie jest Twoje hobby .
if (i'm zadowolony z życia/kobieta nie robi odpałów i odwzajemnia){
   staram się i rozdaje jeszcze lepszą miłość
}else {
          dopóki mi się nie znudzisz/nie będe miała lepszego obiektu na oku.
         }

redapples sio mi z tym programowaniem tutaj

asanas29 mam ogromne mieszkanie, łoże królewskie, damy radę

Dzisiaj trafiłem na dobry dzień, także jest, git, dużo pracy na dzisiaj, a pogoda taka wspaniała i cudna, że aż chętnie bym wyskoczył na plażę z grillem, niestety NIE. :c

Jak tam kobitki, wianki popalone, potopione?

Dobra, wracam do pracy, życzę wszystkim wspaniałej, ba, cudownej niedzieli :*

taka_ja1 gdzie tak gorąco?

Tak sobie pomyślałem, że to co dajemy, do nas prędzej czy później wraca. Natchnęło mnie coś, cholera wie co, ale w 100% się z tym zgodzę, że jeżeli ktos jest dobry, to kiedyś mu to dobro zostanie wynagrodzone i odwrotnie, gdy ktoś jest zły. Tak, dla Was na poprawę humoru https://www.youtube.com/watch?v=SUjBF3FSZpU

Życiu nie wiedziałbyś co robić z tyloma babami:D

Dobrej nocki kochani:*

asanas29 Ty się nie bój o mnie, ja jak żołnierz, w każdej sytuacji sobie muszę i sobie poradzę

redapples i bardzo dobrze, doceniajmy ludzi, którzy pomagają, a nie tych, którzy są gnojami i przestańmy skupiać się nad gnojami, ludźmi którzy rujnują nasz świat, a skupiajmy się nad tymi, co wnoszą dobro i coś pozytywnego do życia. Po cholere siedzieć i marudzić na polityków, to nic nie zmieni, a kibicowanie, wspieranie dobrych ludzi w tym co robią, pomoże zniszczyć to zło. Trochę może bez przykładu, ale to się sprawdza

O proszę kto wrócił do nas

ice kiedy wyjazd służbowy do 3miasta? myślę, że nasi wspólni znajomi zawsze chętni na chlanie i gruby melanż

Haha, Ice był u mnie i nawet nie wiedziałam! Następnym razem uprzedź, to rozejrzę się za takim oryginałem, a i polecę dobre miejsca.

Karetkowy... na kilka dni pojechał za granicę. Pisze z częstotliwością sms/godzinę. I wykupuje wifi w hotelach, płaci ciężki szmal na mnie można powiedzieć.:D

Zyczek nie smuć się, obgadujemy Ciebie regularnie . Dzisiaj mam spotkanie z Nicolasem Cagem, zobaczymy co to za cudo. Pewnie będę jak śnięta ryba, bo prace zaczęłam po 6:00 i spalam 4h.
Milego

Dzień dobry słońca:P właśnie siedzę i czekam z godzinnym wyprzedzeniem.na dyżur do gościa który zalicza praktyki...jeśli przyjdzie się później to juz nie ma szans aby  przyjął...:P karamba jakaś:) 
Ice oglądaj, oglądaj your stupid men!:D po prostu zaintrygowała Cię Helga od kiedy wkleiłam to zdjęcie w samej.bieliźnie:D
Od kiedy jestem w krk, gdy mijam ludzi, myślę sobie: czy to przypadkiem nie redka? Szarykotek ? Lub Ice (tyle dobrze ze ciezko było by nie zauważyć gościa w czarnym skórzanym płaszczu okularkach i kapeluszu herr flick:D:P )
Trzymajcie się ciepło!:*kto wie może sie spotkamy:p
P.s. Zyciu proszę mi tu tak nie ubliżać z tą Twoją eks bo zaraz wsiade do pociągu i złoże Ci pelna przemocy wizytę !!
Piszę z tel więc sorki za błędy:)

Dzień doberek mili i dobrzy ludzie:)

Jak Wam się dzień zapowiada? mój jak zwykle pracowity, nie daję sobie czasu na wytchnienia i upycham w jeden dzień tyle ile fabryka dała, do tego stopnia, że wieczorem padam jak mucha.

Ananasku trzymam kciuki za powodzenie w trakcie "audiencji" u pana od zaliczenia praktyk:)
Jabłuszku, szkoda, że znajomość nie ma potencjału, ale zawsze miło spędziłaś czas, poza tym takie spotkania jakby pomagają otworzyć się na ludzi, człowiek nabiera praktyki w bywaniu i randkowaniu

A ja poproszę o zbiorowe trzymanie kciuków i wysyłanie w najbliższych dniach w mąąą stronęę dużo dobrej energii - umawiam się z eksem na wymianę towarów - on chce pewną rzecz, a ja swój rower.
Nie widziałam go od czasu wywalenia go z walizką z domu. Bardzo się boję jak zniosę to emocjonalnie. W planach mam zachowanie zimnej krwi i głowy podniesionej wysoko. 

Dobrego dnia kochani Wam życzę!

Leni trzymam kciuki!!!:)
Redka no to może faktycznie zróbmy jakąś zbiórkę chłodnych porzuconych:P tylko nie wiem czy reszta krakowiaków chętna?? (szary? Ice?)

Ogólnie, możecie mnie zjechać, pojechać, wyśmiać, obrzucić kupą, cokolwiek. No więc zacznę, nie mam zamiaru kogoś okłamywać, a tym bardziej siebie, uważam, że warto to napisać, bo może coś mi zaświta w głowie. Co przeszedłem, każdy wie. Czy wyszedłem z najgorszego bagna, sam sobie odpowiadam - tak. Przyszła w którymś momencie chwila, gdzie się zastanowiłem, czy eks nie chce wrócić, czy nie zrozumiała swych błędów i teraz chce je odkupić, ale się boi, że ją zjem, że wyśmieje, zresztą poblokowałem ją, gdzie tylko się da i podkreśliłem, że nie chcę żadnego kontaktu z nią, mimo, że ona prosiła mnie byśmy ten kontakt mieli. O co się rozwodzę, zaraz dojdę do tego, spokojnie. Zacząłem myśleć, dochodzić w głowie, może warto dać temu szansę? Nie miałem i nie mam pewności, czy ona coś chce czy nie. Zacząłem falę sprawdzania i innych pierdół, zobaczyłem, że zdjęcia z koleżankami, innymi ludźmi, z przyjaciółką, same, żadnego zdjęcia z tym swoim chłoptasiem, czy czymś takim. No więc w głowie zaświtała myśl, że ta dziewczyna czegoś chce ode mnie, ale sie boi, co ja na to? W sumie.. wysłuchać mogę. Niestety ja ręki pierwszy do rozmowy nie wyciągnę, więc do tej chwili tego nie zrobiłem. W końcu zaczęło mnie to męczyć coraz częściej i bardziej, o jakiś znak prosiłem jakiś czas temu żyjąc dalej już normalnie. Dzisiaj miałem pierwszy od dwóch, może trzech miesięcy sen z udziałem eks, sprawdzałem jej rozmowy na fejsbuku, ona chciała wrócić, zachowywała się tak jakby bardzo mocno chciała wrócić, znowu było cudownie (nie wiem czy to efekt, mojej projekcji w głowie, którą miałem jakiś czas temu o jej powrocie, i misji reanimacji zdechłego kota). Wstałem i poczucie, że coś jest nie tak, pierwsza myśl, sprawdzę fejsa, sprawdziłem nic nie znalazłem, więc olewając sprawę, przypadkowo natrafiłem nawet nie wiem jak, skąd i w ogóle czemu kliknąłem na jakiś tam portal, a tam wpis, "wybaczcie, że tak późno, ale mamy wasze zdjęcia z balu! te długo wyczekiwane", myślę, o może tam coś będzie, ze zdjęcia na zdjęcie coraz większy niepokój odczuwałem, jakbym miał zaraz nagie fotki mojej eks znaleźć. No i patrzę, o przyjaciel "chłopaka" mojej byłej, klikam fote, bo z widzenia znam gościa, a tam on objęty w klubie z moją eks. Zamurowało mnie.. emocje jakieś to wywołało, aż jestem zdziwiony, bardzo nawet, że znowu poczułem jakiś skok, zagotowało się coś we mnie, co mnie zdenerwowało, że wzbudziło głupie zdjęcie we mnie emocje. Oczywiście na zdjęciu nie ma jej chłoptasia, czy innych takich, tylko ten kolega. Dodam jeszcze, że męczyło mnie to, że skoro moja eks chce czegoś ewentualnie ode mnie, to czemu jest taką pierdołą, która sie nie odezwie? Rozkminy były, że jest jej dobrze w nowym życiu, ale jeżeli tak to po cholere były te podchody, a raczej te pytania jej przyjaciółki, ciągłe wyciąganie informacji ze mnie, jakieś robienie mi zdjęć przy okazji spotkania, czy to "przypadkowe" pojawianie się w miejscach, gdzie pracują moi najlepsi kumple z paczki.
W tym momencie zapaliła się lampka w głowie, że to jest znak, olać sprawę, a może odpowiedź, że jest inaczej niż to sobie wyobrażam, że jednak ona ma mnie w dupie, czysta ciekawość co u mnie i że nowe życie, jest miliard razy lepsze, lepsze niż to co miała ze mną.

Wiem, rozkminiam jak głupi, ale spokojnie, jutro, albo jeszcze dziś, w głowie pewnie lekki spokój mi się wytworzy. Bynajmniej tak mam w chwilach, gdy odczuwam niepokój związany z moją eks, raz na miesiąc, na trzy tygodnie może, gdzie podejrzewam, dalej jest to przywiązanie emocjonalne do niej, jednak nic z tym nie robię.

Może ktoś mi wytłumaczyć to wszystko? Trochę chyba się gubię, sam już nie wiem. Od siebie dodam jeszcze tyle, że w głowie dalej mam TO co zrobiła moja eks, nie idealizuje jej, przez co nawet nie mam zamiaru wyciągnąć ręki, czy też nie ma płakania, leżenia na łóżku, patrzenia w sufit i wspominania jak było nam cudownie - tego nie ma, jestem wolny od tych myśli i w gruncie rzeczy, potrafię wstać, zrobić herbatę i zapomnieć o tym, że przed chwilą myślałem o eks.

Co dziwniejsze, mieliśmy w cholere zdjęc na fejsbuku razem, prosiłem ją kilka miesięcy temu, przy ostatniej rozmowie, by je wykasowała, nie mam zamiaru być dla jej nowego tym, kim mój poprzednik był dla mnie, czysto honorowe, męskie zachowanie. Oburzona powiedziała mi, że to jej sprawa co tam ma, jednak po jakimś czasie usunęła zdjęcia, teraz widzę, żę usunęła tylko 1/3 zdjęc, reszta dalej tam jest. Sam nie rozumiem, czemu to wszystko ma służyć.
Poza tym, koniec sesji, zostałem zmuszony spędzić wakacje w mieście rodzinnym, na moje nieszczęście lub szczęście, moja eks też. Ten obecny, o ile z nim jest nadal, jest z tego samego miasta. Nie wiem jak się dalej sprawa potoczy, staram się skupić na swoim życiu, ale czuję się z tym wszystkim teraz, jakbym miał kamień w bucie, który mnie WKUR..

Jeszcze jedna sprawa, komuś wspominałem jakiś czas temu, z tym że było to rzucone tylko, nie przywiązywałem się do tej myśli jakoś bardziej, mianowicie chęć próby odzyskania eks, oczywiście w nowym wydaniu, jako nowy ja, rozsądniejszy, znający swoją wartość, czyli coś w rodzaju, pojawię się, wzbudzę swoją atrakcyjność, klasyczny przypadek "mój eks się pojawił, znowu myślę o nim", coś w tym rodzaju chciałęm wywołać. Sprawdzić, czy ona dojrzała, czy nie.

Z góry liczę, na jakieś rozsądne sugestie

Jeszcze dodam, że chyba w dupie mi się poprzewracało, bo się naczytałem czegoś i w głowie myśl "zrób z siebie bóstwo i wtedy uderz do byłej", w gruncie rzeczy, wszystko co robię, robie dla siebie, wcześniej robiłem żeby zaimponować mojej eks i wiecie co? Zawsze coś się wydarzyło, co zniweczyło mój niecny plan. Teraz się zastanawiam czy znowu do tego nie dążę w podświadomości, w ogóle, podświadomość mnie oszkuje, świadomie widzę wszystko, ale podświadomość mimo, że wpływu na "ś" nie ma, to gdzieś cholera jasna wyłazi.
W ogóle te kobietki co to ostatnio do siebie przyciągam, to podejrzewam, ze to efekt działania podświadomości, tzn że przyciąga marne sztuki. Parodia ile ludzka psychika potrafi zdziałać.

Zbijam potężną grabe z Tobą. Powiem Ci tak, jadę na te praktyki/prace w to samo miejsce co ona, mam to w dupie, jadę tam po doświadczenie, wiedze, jakiś hajs. Perspektywy wydają mi się owocne na przyszłość, a olanie tego teraz, jest oznaką słabości, że nie chcę tam jechać, ze względu na to, że może tam być eks. To samo Tobie sugeruję, poza tym ani ja ani Ty nie będziesz pracował w tym samym miejscu, ze swoją eks, co jest ogromnym plusem.
Dużo rozmyślałem czy bym wybaczył, na chwilę obecną, czyli teoretycznie, bo praktycznie nie odpowiem Ci. Powiem tak, na pewno byłbym w stanie z nią rozmawiać, na luzie czy nie, nie wiem, ale na pewno byłbym, jestem bardzo otwarty bo czuje się wolny od tego syfu, ale teoretycznie, cholera wie jak wpłynie jej wygląd, zachowanie, to co mówi na mnie. Z tym powrotem to jest tak wiesz, drugo planowo, najpierw trzeba porozmawiać normalnie, na luzie. Gdybym był pewien, że nie potrafię wybaczyć tego co zrobiła, to bym się nie pchał w to rozmyślanie, uwierz mi. Zresztą ja wybaczam, ale nie zapominam, pytanie jak mocno ktoś mnie skrzywdził i jak duży niesmak do tej osoby czuję.
Znowu zacząłem analizować zachowanie eks, zachowanie moje. Teraz widzę, w końcu chyba czemu to wszystko tak się potoczyło i.. zaczynam rozumieć skąd te podchody. Mianowicie, jej matka w cholere namieszała, pierwsze rozstanie moja eks przeżyła okropnie. Zaczęliśmy się spotykać znowu, matce się nie podobało, że ona szaleje znowu na moim punkcie, ale ona powiedziała sama "z mamą całego życia nie będę, zresztą to ja mam być szczęśliwa, nie ona". No i po tych słowach wróciliśmy do siebie. Niestety wieczne problemy rodziców, kary, i brak rozmów takich czysto matka-córka, żeby się poradzić już nie było, nie mogła na nie liczyć. Matka hejtowała nasze spotkania, moja eks zawsze przed odebraniem mówiła, żebym bym cicho, bo mama dzwoni i odchodziła na kilka metrów ode mnie (tak, na pewno to matka dzwoniła, nie jakiś chłoptaś). Nie byłem przez te pół roku "drugiego związku" w jej domu, bo matka sobie tego nie życzyła, w ogóle anty-na mnie jakbym jej córce niewiadomo co wyrządził, a uwierzcie mi, że nie zrobiłem nic tak krzywdzącego (wspominałem wcześniej, dla tych którzy nie znają mojej historii, o śmierci bliskiej osoby i o tym, że pół roku po tej śmierci moja eks chodziła taka, że jeździła, negowała mnie, a ja starałem się okrutnie żeby było okej, w końcu nie wytrzymałem i poweidziałem, zę mam dosyc bycia traktowanym jak kolega a nie jak chłopak, dodam, że przez ten okres ŻADNYCH czułości nie było, nawet buziaków, no sprawa tam jest dłuższa, bo psycholog u niej musiał wjechać wtedy też do życia). W końcu pojawił się ktoś, kolega na studiach, z dupy. Totalnie nie jej typ, ale rodzice go "propsowali", mówili jaki fajny, miły, itd, żeby zapomniała o mnie a za niego się brała. Ona sceptycznie do tego podchodziła, szczególnie, że to matka naciskała, a ojciec powiedział, że nie będzie się wpieprzał (fajny gościu, szanuje go za zdrowe podejście nie tylko za tą jedną akcje, ale za każdą, dobrze sie z nim dogadywałem, w przeciwienstwie do matki, której unikałem, bo bił od niej chłód, zreszta nie tylko ja to zauważyłem). W końcu i ojciec pod wpływem matki zmienił zdanie i zaczął się irytować na każde zdanie i sytuacje związaną ze mną. Ona walczyła, nie wiedziała co robić, aż w końcu ja ją przycisnąłem no i bang. Mimo rozstania, ona chciała wrócić na początku, ale "mamusia mówiła, że dwa razy do tej samej rzeki się nie wchodzi". Tak wiem, każdy mi powie teraz, daj spokój, bo jak matka tam rządzi i Ciebie nie lubi, to nic z tego nie wyjdzie. Zgodzę się z Wami, ale w życiu trzeba być oportunistą, matki lubić nie muszę, ale urobić można zawsze, żeby dała spokój. Może kiedyś moja eks zrozumie, albo już zrozumiała, i w głowie zaświta znów to zdanie, że to ona ma być szczęśliwa a nie mamusia. Podejrzewam, że moja eks nie jest już z tym typem, albo ten zwiazek to ciągnięcie kota zdechłego na smyczy.

Szczerze, nie wiem co mam robić, bo przyjmując fakt, że ta dziewczyna jest dobra, ale ma na nią zły wpływ matka i jest szansa to odratować to.. jest tak, że naprawdę nie wiem. Jestem innym człowiekiem, takim który po czymś takim reki pierwszy nie wyciągnie, z drugiej strony nie ukrywam, z chęcią bym się spotkał, pogadał tak na luzie, bez zobowiązań czy jakiś planów. Z innej strony wiem, że póki ona nie zrozumie, to tak błądzić będzie. Jeżeli faktycznie jest tak, jak ja to widzę, czyli, że udaje, że jest okej u niej, a wypytuje innych jak sobie radzę, to ta dziewczyna ma gorzej nawalone w głowie i bardziej jest zagubiona niż ja po rozstaniu, wiem, że obawa przed matki złością i następstwami w postaci negowania zakładając tego związku który by powstał jest pewna. Tak samo wpojona duma, czy też obawa z jej strony przed moim ewentualnym wysmianiem czy czymkolwiek takim, plus, ze minęło tyle czasu, a one żyją w przeświadczeniu, że mam nowa kobietę, z którą jestem szczęśliwy, więc tym bardziej mysli, że ma nikłe szanse. To jest w dużej mierze moje spekulacje, poparte myslę nie tylko moimi spostrzeżeniami, lecz ludzi biernych, którzy są bardziej w temacie (przyjaciele, rodzina).

Ja dojrzałem do jakiejś decyzji, oczywiście, jeżeli spotkałbym kogoś podobnego z charakteru, no i atrakcyjnego z wyglądu to prawdopodobnie bym się nie zastanawiał i nie czekał na eks, bo już jestem na innym etapie myślenia o eks.

Na dobitke dodam, ze ze zdjęcia na zdjęcie, moja eks wygląda coraz gorzej, nie wiem czy to efekt studiów, ćpania, czy cholera wie czego, ale naprawdę kiedyś była tak piękną kobietą, że no masakra, a teraz to dziewczyna naprawdę nieciekawa. Niedośc że była chuda, to jeszcze schudła, szczególnie z cycków (:D).

Kubasiewicz jak dostaniesz smsa z życzeniami, to podziękujesz i tyle. Sam się zastanawiam czy wysłać życzenia mojej eks. Z jednej strony mam swoje życie, w którym już jej nie ma, a trochę napieprzyła mi w życiu, więc czemu miałbym wracać do tego, składać życzenia, pokazać jej, że dalej jest w mojej głowie, skoro pamiętam kiedy te urodziny miała. Z drugiej strony z szacunku do tego co było i kim była dla mnie, uważam, że życzenia powinienem złożyć, a nóz widelec to może być klucz do odnowienia kontaktu. Tu akurat przydałaby mi się jakaś rada, bo zdania wśród cenionych przeze mnie ludzi są podzielone

Kubasiewicz Heh, no to co piszesz, to tak samo u mnie. Mnie tylko interesuje czy żałuje, czy nie, no ewentualnie czy jest z tym ziomkiem, czy myśli o mnie i czy lepiej teraz czy nie, ale jakoś nie jest to coś, co mi głowie ryje tak non stop. W gruncie rzeczy nie mam takiego walenia na głowe, luźne myśli, dzisiaj przez ten sen taki trochę zmieszany jestem. Jednakże, piąteczka, że dalej w bani siedzi, a pamiętam jak w marcu sobie postanowiłem, że do końca czerwca wyzdrowieje w 100%, no widać, dałem się skusić, jak na tabliczkę czekolady na redukcji i cały misterny plan w pisdu.

Redapples    a ja na odwrót, z nerwowego, zaspanego, marudzącego i "samotnego" który sie zamyka w sobie chłopaczka, stałem się weselszy, ciągle mam energie, robie więcej niż jak byłem w tym związku, a nawet zacząłem już flirtować z koleżankami. Ogólnie pozmieniałem się i swoje życie, ludzie ze mną chętniej przebywają i gadają niż wcześniej.   Co do pracy, zdecydowałem się tam pojechać, trudno że 18 będe obchodził sam, z jedną koleżanką prawdopodobnie z warszawy ale mam nadzieje że będzie fajnie, a po przyjeździe do swojego miasta zrobie prawdziwą 18    A sentyment, jak byłem na 2 dniowej wycieczce w warszawie to 4 razy przejeżdżaliśmy autokarem pod jej domem, widziałem jej balkon itd. wiadomo popatrzyłem w te okna ale nie płakałem, w sumie to takie dziwnie uczucie że byłem tam często itd.  Mam nadzieje że nie odwinę głupoty typu "pójdę do byłej i zobacze co u niej"  albo  "Zadzwonię i umówię się na spotkanie" 

Zyczus   soczysta piątka, bo dokładnie te same myśli mnie nachodzą jeżeli już mowa o byłej   Czy żałuje rozstania, czy jest z tym facetem i myśli o mnie, czy ma teraz to czego chciała, tego zwariowanego życia.  Chciałbym poznać odp. a jedyną drogą to albo ruszać jej znajomych albo się spytać samej niej tylko szkoda pchać się w ponowne gówno dla kilku odp.

Uda Ci się to zwalczyć, na pewno    Właśnie tak pomyślałem bo ja tam sam nie będę tylko też inni ludzie z całej polski to pewnie poznam i będzie całkiem inaczej w tej warszawie niż zwykle.  No nic, nie ma co gdybać tylko jechać tam i przecierpieć albo spędzić miło tam czas.

redapples ja też mam ten problem z otwieraniem się. Niech zgadną, przed samym spotkaniem jesteś lekko podjarana, ale dochodzi do spotkania, czy dłuższej wymiany zdać, smsów i zaczynasz mieć to w dupie, racja? W gruncie rzeczy wykorzystuje ten brak uczuć wobec kobiet, na poznawanie ich, widze reakcje, nie odezwe sie, to one sie odzywaja, bo nie moga wytrzymać i pękaja, albo napisze, a one podjarane. Pogadam z taka w klubie, oleje za chwile pojde z inną gadać to przychodzą. Tobie też to polecam, mozna nauczyć się prostych reakcji drugiej osoby, jako przedstawiciela całej rzeszy. Podejrzewam, że tak będziemy mieć póki nie trafimy na jakaś mega osobę, która nam zakręciła w głowie.

Nie otwieram, staram się uchylić denko i zobaczyć, co tam siedzi, ale tak podchodzę sceptycznie. Dzisiaj trochę myslałem o tym, wymiana zdań z wieloma ludźmi i nagle ni z gruchy ni z pietruchy, gadam ze starą znajomą, a ta zaczyna mi opowiadać, bo ma styczność z moją eks, ale jakoś nie widziałem o tym, ona nic nie mówiła, bo kontakt był słaby i opowiedziała mi co i jak. Ogólnie podbudowałem się, pośmiałem i moja wartość na giełdzie znów wzrosła, tak więc jest dobrze. Mówię tutaj o jakimś porównaniu z tamtym samcem i o eks. Nie wypytywałem bardziej, bo stwierdziłem, że ciekawość znów mnie zniszczy i zacznę o tym myśleć, zakończyłem na krótkiej wymianie informacji i tyle. Stwierdziłem, że jak puszka sama się nie otwiera, to idź pan z nią w cholere, ja się za otwieranie jej nie biorę, bo paluchy pokalecze tylko i tyle.

Wiecie co, teraz tak myślę, nawet jak człowiek jest wyleczony z eks i dochodzi do wniosku, że można to reanimować, to lepiej niech on pierwszy ręki nie wyciąga, to jest jak wchodzenie w pole siłowe, znowu spinają się wszystkie nerwy, mięśnie a naprężenia normalne zmieniają się jak wartości amplitudowe w elektro-kardio-diagramie. Jeżeli coś Wam jest pisane, to nawet siedząc w kiblu możecie umrzeć, tak samo z eksami. Grunt to robić swoje i nie wracać myślami do czegoś, takie moje przemyślenie na dziś po tym co przeżyłem, jak zmarnowałem cały dzień przez te rozkminy.

Dzień dobry moi mili:)

Ok, obiecany raport ze spotkania. Zanim przejdę co i jak wczoraj, chciałam dodać, że przez ostatni miesiąc bardzo chciałam odzyskać rower, jednak jak tylko próbowałam sama się odezwać i poprosić o oddanie, czułam, że nie jestem na siłach, że to mnie rozwali i od nowa pęknę i będę wszystko przeżywać jeszcze bardziej i tak trwałam czekając aż minie więcej czasu, coś się mieni itd. Przedwczoraj to eksiu się odezwał, że nie może znaleźć pewnej swojej rzeczy i czy nie ma jej u mnie, okazało się, że jest i to on tak jakby rzucil haslo odbioru. Pomyslałam, że to okazja na odbiór roweru...Wszystko zostało umówione, przy okazji rzeczy jego u mnie nazbierało się jeszcze 2 wielkie niebieskie torby IKEA...I czekałam na umówioną godzinę, bardzo zdenrwowana, wcześniej pobeczałam się chyba ze 3 razy. Cały dzień myślałam o tym jak mam się wobec niego zachowywać, to było pierwsze spotkanie od dnia "zero"...w smsach byłam raczej niemiła i służbowa, on na wszystko grzecznie odpisywał, chciałam kontynuowac takie slużbowe i chłodne zachowanie, być z podniesioną głową i klasą. Oczywiście przed spotkaniem odpicowałam się odpowiednio:)) (dodam ze od ostatniego naszego spotkania jest mnie 15 kg mniej)

No i przyjechał...wyjrzałam przez okno, krótkie cześć, już do Ciebie schodzę. Otworzyłam mu drzwi, spojrzałam w oczy, od razu wyczułam niepewność, widziałam, ze bardzo się denerwował, cośtam gadał bez składu i ładu pod nosem, potknął się z tym rowerem ze 2 razy. Rower oczywiście odpicowany, wszystko czyściutkie, z nowym licznikiem i bidonem;) Widziałam w jego oczach jak patrzył, ze smutkiem, żalem, takie wszystko było nerwowe na początku, oboje nie wiedzieliśmy jak się do siebie odnosić. Ogólnie jak tylko zeszłam na doł, okazało się, że umiem się uśmiechnąć ciepło do niego, ale zachowałam głowę w górze, należytą powagę, klasę i nieco dystansu też.
Potem poszliśmy jeszcze na górę, kociaki jak go zobaczyły to taki szał był, nie mogłam im odmowić żeby się z nim chwilę pomiziały. Potem trochę rozmawialiśmy o nas, o tym wszystkim, ja już beż płaczu, na chłodno, momentami z uśmiechem. On patrzył na mnie tak jak na pierwszej randce to dodawało mi trochę trochę pewności siebie, to ja byłam "zwycięzcą".

Na koniec jeszcze zeszłam z nim do samochodu, przytuliłam go bardzo mocno, tak po przyjacielsku, poczułam mega potrzebę żeby tak to zakończyć. Przed odjazdem powiedział jedną dla mnie bardzo ważną rzecz - to jak wygląda teraz moje życie, jest karą za to co zrobiłem. Ja tego nie skomentowałam. Ogólnie w trakcie spotkania kilkakrotnie powtarzał, że bardzo chce się spotykać, być w moim życiu po przyjacielsku, spotkać na kawę czy rower. Na każdy taki tekst reagowałam ciszą, a on pytając patrzył w oczy próbując wymusić odpowiedź, której szczerze nie umiem udzielić, bo nie wiem czy to nie będzie mnie blokować przed dalszym rozwojem i "leczeniem się" z tej miłości.

Ogólnie spotkanie było ok, to co wyżej napisałam, to wszystko naprawdę w dużym skrócie, bo padło wiele ważnych słów,które trochę mnie z tego cierpienia "uwolniły".

Jestem zadowolona bo okazało się, że przeszłam kolejny most. Czuję mega dumę:)

Bardzo fajnie sie Was czyta, tez po wielkim rozstaniowym wow, przychodzi zderzenie z rzeczywistoscia, sa wzloty i upadki, jednak porazki nie bola tak bardzo, czlowiek otrzepuje sie z piachu i idzie dalej.
Leni u Ciebie tez idzie ku lepszemu, wyszlas bohatersko z tej histroii i to jest Twoj skarb .
SzaryKotku jak zwykle podsumowanie trafione "Od jakiegoś miesiąca mogę już normalnie spędzać godziny sama w domu, nie ciągnie mnie do uciekania przed sobą, robię to co lubię - lub to co muszę czyli nauka. Pełna zgoda z własnym ja."

leni, super, że potrafisz być już ponad tym I ogólnie dziewczyny, brawa dla was, jestem pełna podziwu.

Ja się wam pochwale, że kilka dni temu (3? 4?) wstałam rano i... nic nie czułam. Do niego. I od tego czasu czuję się jak feniks odradzający się z popiołów Owszem, czasem jeszcze zakłuje w sercu, jak jakaś myśl mignie mi przez mózg. Ale szybko staję na nogi. Oby to był już trwały stan