Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

Rozumiem o co Ci chodzi, tez pewnie będę się udzielać, ale nie tak intensywnie, trzeba odpocząć od tego magla. Tak chciałam powiedzieć że po Twoim poście, czuć jakąś wewnętrzną przemianę, tak jakbyś był bardziej wyważony i spokojny. Co do jakiegoś gadania kogoś tam, jest to tak że zna się sytuacje drugiej strony a osoba która Nas krytykuje po wejściu na to forum i przeczytaniu postów zrozumiała by jak wiele wysiłku trzeba włożyć by móc ochłonąć i zerwać z przeszłości, więc na drzewo z takimi tekstami .

Mariusz3145 Jeżeli nie jesteś gotowy na taką konfrontację to znaczy, że uczucie do niej tylko osłabło, może zbytnio pochopnie też wyszedłeś z tej relacji i jeszcze chciałbyś ją odbudować.

Oj nie no, nie mówmy, że pożegnania czy coś, bo mi zaraz będzie przykro i otworzę nowy wątek - porzucona przez redapples,Zyczliwego itp.

Taka kolej rzeczy, większość z nas ma się duuużo lepiej, nie jesteśmy już tymi samymi poczciwymi biedakami, więc i częstotliwość kontaktu nie będzie zapewne identyczna jak wcześniej. Pamiętam, że kilka dni po rozstaniu za każdym razem kiedy czułam się paskudnie i chciałam do niego pisać albo płakać to przychodziłam tutaj. Trochę Was poczytałam, trochę z siebie wyrzuciłam - od razu lepiej. Z kim innym mogłabym w tamtym czasie tak porozmawiać? Każdy ma swoje życie, nikomu człowiek du... nie chce zawracać, a tu - "głodnego głodny zrozumie". Gdyby nie Wy, proces mojego leczenia byłby na pewno dużo dłuższy - tutaj zrozumiałam wiele ważnych rzeczy, nauczyłam się jakich klasycznych błędów nie popełniać.

Nasze życie wraca na stare tory, tory przedexowe, ale zrobiliśmy KUPE (:D) dobrej roboty, która może służyć innym jako wytchnienie. Z wątku Iceman'a zrobiło nam się miejsce spotkań z początku biadolących ludków, którzy stopniowo przechodzili metamorfozę. To jest genialne. Pewnie nadal nie jesteśmy jeszcze w pełni gotowi na nowe związki, ale parafrazując słynne słowa, to mały krok dla człowieka a wielki skok dla porozstaniowych emo.

dejna - po niektórych spływa bardzo bardzo szybko. Ale to znaczy, że dla niego ten związek nie był tak ważny jak dla Ciebie. Bo miłość nie przechodzi od pstryknięcia palcami, masz rację. Dla Ciebie takie zachowanie z jego strony to najlepsza opcja, uwierz mi. Masz jasny, choć brutalny przekaz - żadnego mamienia gadkami o uczuciach, prób powrotu, badania terenów, telefonicznej kontroli. Takie coś tylko powoduje, że człowiek się miota jak to wspominane wcześniej g...w przeręblu. A tak on ma Cię w poważaniu, lata sobie z nową, to przykre, boli jak cholera, ale co nas nie zabije to wzmocni. Czytasz co tu wszyscy pisali więc sama widzisz, najszybciej się leczy przez podjęcie radykalnych kroków - jak najszybsze odcięcie fizyczne oraz psychiczne.

Możliwe  ze masz rację niestety wiem  że  dla dziecka nie da się niczego utrzymać  trzeba pewnie  przyjąć tok myślenia icemana i iść swoją obraną ścieżką i wyrzuty sumienia zostawić na boku bo jak to już tu nie raz było napisane człowiek w trudnych chwilach obwinia siebie .Ja  tego na siłę nie naprawię mam trzydziestkę z hakiem wiec może się coś jeszcze udać bo rodziny nie odbuduję  gdyż wiele nas rożni ja prezentuję raczej postawę kompromisową ona roszczeniową wiec z jednej strony powinienem być szczęśliwy że mam swoje 4 ściany  pracę a reszta  się jakoś ułoży , sprawa jest prostsza  gdy nie ma dzieci  kasuje telefony  i  zapominam  tu niestety muszę mieć kontakt dlatego pewnie to dalej jakoś żyje  po takim czasie  .Ale może wasze sugestie pomogą innym i w takich przypadkach jak mój .Tnx za wsparcie

I to nie jedyna rzecz, która nas łączy bratnia duszo!
Ale mniam, te plecy faktycznie są do rozszarpania..:D

P.S. mój eks napisał dziś do mnie smsa następującej treści "S... jeśli masz ochotę to zapraszam w weekend na pizzę. Nigdy nie będziesz dla mnie obojętna bo jesteś wspaniałą kobietą, chciałbym ciągle utrzymywać z Tobą kontakty, spotkać się od czasu do czasu..." Wiedziałam, że to pewnego dnia nastąpi, ale już sie nie boje, nie musze chodzić po domu z padaką i rozkminiać. Odpisałam, że nie mam ochoty na takie spotkanie ale dziękuje za miłe słowa (choć przecież wiem, że to truizmy o kant d...warte rozbicia - tego oczywiście nie dopisałam ). Poczułam obojętność. To chyba mój największy sukces.

Ojj dziewczyny, chyba Wam musze zdjęcie swoich pleców wysłać, bo słabe obiekty macie

Żadnego żegnania! Koniec i kropka! W wakacje widzimy się w Ustce tak jak Elle88 zarzuciła

Też jestem zdania, że to dzięki Wam wyszedłem na prostą i jest ze mną dużo lepiej niż było. Z tymi eksami, to taka kolej rzeczy, że chcą czegoś jak my mamy ich już gdzieś. Gratuluję szarykotku, że Ci się udało w pełni go olać

Przesyłam sto buziaków Wam i dodam, że zawsze możecie na mnie liczyć jak nie tu, to mailowo, albo jakoś tam

oj tak, zapraszam
Cholera nie mam zdjęć pleców na kompie, a samemu ciężko zrobić oferuję zdjęcie klaty na chwilę obecną, haha

A to taki widoczek, jak jedna pani potraktowała pana.. ten to musiał przeskrobać

Czy ja widze puszki po piwie ? Zyczliwy przyznaj sie, ze to zdjecie z archiwum X i jak Twoja byla Ciebie wyrzucała

Hahah Ale te ubrania są za małe żeby mogły być Zyczliwego...

Thepass wszystkie Twoje jak wyskoczysz na klabing w takiej koszuleczce, trochę się rozerwie od góry, wystawisz dywanik i noc Twoja.

Życzliwy nigdy nie byłam na Mazurach ale skoro reklamujesz to może się wybiorę.

To troche będzie jak baba z brodą

W majtki sie posikałaś? To też bleee ;p

Oj naprawdę serce się podnosi bardzo madrze i inteligentnie to ujełaś Postaram sie krótko opisać .Wiem  ideałem  nie jestem  ale  chyba  znudzenienie materiału  z jej strony i brak rozmowy o oczekiwaniach wzgledem siebie  ona bez pracy  ja ganiałem za robotą zero wsparcia    ale czułem tą odpowiedzialność za utrzymanie rodziny  tak jak ice  przyłapałem  na nieuczciwosci czyli na skypie  romansidła z koleżką   cieżko ocenić czy do czegoś doszło ale niesmak pozostał. odeszłem odpocząć ale z uwagi na  to że  dziecko miało 1,5 roku wróciłem szkoda mi było czasu zeby nie być przy jego rozwoju nie usłyszałem przepraszam  czy jakiejś próby wytłumaczenia  pogodziłem się z tym i wyciągając wnioski  że moze ja przestałem dbać o kogos  i to jest przyczyna  zacząłem  bardziej ją komplementować i zauważać. Zrobiła mi  raz na złość i sie pokólcilismy a po 10 min   musiałem sie wyprowadzić  tak to mniej wiecej wyglądało .

I tego się Mariusz trzymaj,pozdrawiam was wszystkich serdecznie,miłego dnia.

Mariusz było miło, padły dobre słowa, niestety miło dalej być nie może, bo zaczynasz bardzo niebezpiecznie wchodzić na grząski grunt, użalania się nad sobą, wygląda to trochę jak kwestionowanie własnych decyzji. Niepotrzebnie wpędzasz się w negatywne myśli, widać że wiadomość o tym że kogoś ma, bardzo Ciebie poruszyła, życie jednak to nie droga cierniowa okupiona bólem. Pytanie thepassa było trafne "A jakim typem faceta jesteś? Kim jesteś?"
Poczytaj wątki Elle, która pisze o stawianiu drugiej osoby na piedestale i robienie z niej autorytetu.

Wiem że pogoda dzisiaj nie nastraja pozytywnie, więc czas na relaks:

Jedynie mailowo xD.

Pozniej wstawie bo zaraz lece na mistrzostwa pomorza

Kluby, wypady ze znajomymi na grilla, zawsze ktoś ze znajomych bierze kogoś nowego, kogo nie znam a poznaję

Z racji, że są juwenalia, to po 2-3 zaproszenia dziennie na fejsie do znajomych mam

Ktoś tutaj zamula dzisiaj widzę, tak więc podsyłam filmik MOTYWACYJNY!

https://www.youtube.com/watch?v=k7AK1IdMNzI

https://www.youtube.com/watch?v=A7N7hpbSqHw

Tak tak czytałem  Elle potrafi dołożyć czasami jak ktoś nudzi w kółko jedno i to samo , nie chcę  powielać  błędów  innych i nie  staram się pisać o przeszłości  mam świadomość decyzji i wiem że jest słuszna  rano czasami ciężko się wstaje , stwierdzenie  które padło że mnie poruszyło to prawda dlatego  opisałem swoją sytuację gdyż pewnie nie jestem taki silny jakbym chciał .Może  czas załatwi swoje  w każdym razie miło się was czyta i mam nadzieję ze to mi wystarczy . Nie ma pewnie uniwersalnej recepty jak  ten proces przyspieszyć. Życzę  wszystkim milego dnia  i pewne rady  zawarte na tym forum postaram się zastosować lub zaadoptować  do mojej sytuacji .

Widze ze sława Elle wyprzedza ją samą . Poranki są najcięższe, ale ja jak miałam zły poranek wchodziłam na forum i pisałam, czasem się żaliłam, szukałam odpowiedzi na pytania itd. Następnie przychodził dziwny spokój, jakby te emocje i zdarzenia nie były częścią mojego życia, cieszyłam się że idę do pracy hehe, że napiję się kawy z ludźmi których lubię i rozwiąże jakiś problem "ratując świat". Historia lubi zataczać koło i czasem trzeba wrócić do początku i zacząć powtarzać jak mantrę słowa "jesteś świetny", bo powiem Ci tak właśnie jest . Najważniejsze by zaleźć sposób, który Nam pomaga.
asanas29 Alkohol szkodzi na nieuleczone serce. Zdrowemu nie zaszkodzi, sama mam ochotę czasem wyjść na jakieś balety, nie koniecznie okraszać to dużymi dawkami alkoholu . Dzisiaj jest noc muzeów i myślę sobie czy nie warto ruszyć się z przed kompa, chociaż to błogie lenistwo mi się podoba, regeneracja po ciężkim tygodniu .

Noo bo juz myslalem, ze miałaś mętlik, czy by mu nie ulegnąć... niedługo kijem po tyłku dostaniesz, takim z kolcami
Nie czasem jest lepiej, tylko zawsze! Tylko jak mowie, nie radzisz sobie ze sobą to używanie środków dla słabych ludzi nie pozwala na kontrole tego co masz w głowie i stanie sie silniejszą. Chwilowo zapomnisz bo czas minie, ale tak naprawde sie cofasz. Lepiej isc np jak ktos pisał na jakieś kółko różancowe, czy sportowe gdzie możesz wyładować energie bijąc w worek treningowy (teoretycznie myśląc, że tym workiem jest on):)

asanas29  - Pewnie, poszaleć zawsze można, ale czasem dziwne rzeczy człowiekowi przychodzą do głowy po spożyciu. Przyznam Ci się, że ja od rozstania (a to już jest 1,5 miesiąca) praktycznie nie pijam - czasem jakieś piwko -dwa, do towarzystwa, ale nie więcej. Raz, to że w sumie nie mam jakoś ochoty, ale z drugiej strony też po prostu nie chcę łapać jakiegoś dziwnego stanu. Wiadomo, każdy reaguje inaczej na alkohol, ale zwykle on tylko zagłusza pewne problemy i płaczące serce, a potem jakiś syf z głowy wyskoczy nagle i człowiekowi sto razy gorzej.

redapples - ja miałam tak samo -poranki i forum. Widzę, że dysponujesz nowymi emotami <szacun>

Tenko - nowe znajomości zwykle nawiązuję na uczelni, w pracy, znajomy znajomego, ewentualnie na jakiejś imprezie.
W tamtym roku na kursie językowym też poznałam fajnych ludzi, wcześniej na treningach sportowych. Czasem zdarza się, żę ktoś się przysiądzie w parku/w kawiarni i też znajomość może z tego wyjść. Redapples kiedyś wspominała taką historię, że w ten sposób znalazła kumpelkę do plotek.

Witaj Mariusz3145 dobrze że zasilasz szeregi bo coraz więcej osób wysiada, ja też już tu nie zaglądam tak intensywnie. Przestałem całkowicie interesować się życiem mojej byłej.

Pamiętajcie moi drodzy, budujcie swoje poczucie wartości. To jest niezmiernie ważna sprawa dotycząca każdego aspektu Waszego życia, na gruncie prywatnym i zawodowym.
Bądźcie absolutnie pewni siebie, decyzji które podejmujecie i twardo stąpajcie po ziemi bo świat jest otwarty na Wasze decyzje, nie warto szukać okrężnych dróg i wyważać dawno już otwartych drzwi.

Co porabiam teraz. To co zawsze, biegam do pracy, dzisiaj akurat byłem na randce i dość późno wróciłem. Nie będę uprzedzał faktów i pisał że zaczynam kolejny związek bo szczerze mówiąc niczego nie szukam. Zupełnie, może fizycznej bliskości, tego żeby połazić wieczorem po mieście trzymając kogoś za rękę. Nic więcej.

Wrzucę Wam dość długi artykuł Pani Beaty Markowskiej z Centrum Rozwoju Osobistego SOLARIS. Mam nadzieję że każdy przeczyta i wyciągnie pewne wnioski dla siebie

Niskie poczucie własnej wartości rzutuje na całość naszego życia ? nie pozwala nam znaleźć lepszej pracy, mamy trudności z nawiązywaniem relacji, sprawia że podkładamy się w związku, dajemy sobą manipulować, pozwalamy się wykorzystywać.
Człowiek o niskim poczuciu wartości w trudnych sytuacjach albo wycofuje się, bo jest niepewny swoich sił (a może nawet pewny, że jest słabszy), albo atakuje żeby nikt nie ?odkrył? jego słabości. Niepewność i agresja to dwie strony tego samego medalu.
Niska samoocena towarzyszy wielu ludziom i ma niewiele wspólnego z tym, co widać na zewnątrz. Równie dobrze poczucie ?gorszości? może mieć ktoś, kogo stawiasz sobie za wzór, kto na zewnątrz jest pewny siebie, silny i pełen zalet. Niskie poczucie własnej wartości może obejmować wszystkie sfery życia, albo dotyczyć tylko wybranych. I tak np. czujemy się pewnie na gruncie zawodowym, w pracy jesteśmy silne i nierzadko spełnione, tymczasem na gruncie rodzinnym ciągle coś z nami jest nie tak. Dajemy się wykorzystywać, spełniamy posługi wobec najbliższych, jesteśmy zagonione i zagubione. Albo w ogóle nie zakładamy rodziny, bo czujemy się nieatrakcyjne. Przegrywamy w grze zwanej miłością.

Dlaczego mamy o sobie tak niskie mniemanie?
To trudne pytanie. Każdy jest inny i ma inną historię życia. Ale każdy z nas był kiedyś dzieckiem. Na nasze poczucie ?gorszości? od pierwszych chwil naszego życia pracuje całe otoczenie, najważniejsze dla nas osoby oraz ich system przekonań. Jeśli nasi rodzice akceptowali własną niedoskonałość, akceptowali też naszą niedoskonałość. Okazywali nam miłość pomimo tego, że nie spełnialiśmy jakiś ich oczekiwań. Dzięki temu nauczyliśmy się, że jesteśmy wartościowi pomimo swoich niedoskonałości. Natomiast, jeśli rodzice mieli niskie poczucie wartości, dziedziczymy to po nich w genach, budujemy nasz świat, patrząc ich oczami. Potem, gdy dorastamy, zamieniamy rodziców na wewnętrznego krytyka, a ten zajadle pastwi się nad naszymi potknięciami. Im więcej otrzymaliśmy akceptacji ze strony rodziców, tym szybciej radzimy sobie z rozczarowaniami, jakich dostarcza nam życie. Tym szybciej też wybaczamy sobie porażki. Jeśli jednak rodzice próbowali naprawić swoje życie, życiem dziecka, albo starali się uchronić dziecko przed swoimi błędami, ?ulepszając? je już na tym wczesnym etapie ? biada takiemu dziecku. W tym najważniejszym dla niego okresie budowania własnej tożsamości, jest ono programowane poczuciem ?gorszości?. Taki wadliwy egzemplarz może nie udźwignąć ciężaru, którym obłożyli go rodzice. I uwierzy, że jest gorszy. Pójdzie przez życie, jako przegrany. Walczyć z własną klątwą.

Dlaczego nam się nie udaje w życiu?
Każde dziecko jest idealne. Jest absolutnie pewne siebie. Nawet ucząc się chodzić, zaliczając kolejne upadki, jest pewne siebie. Nie zakłada, że zaraz się przewróci. Robi kolejną próbę zapominając, że sekundę temu potłukło sobie tyłek. Wymazuje z pamięci wszystkie poprzednie porażki i dzięki temu uczy się chodzić. My już tak nie potrafimy. Pewnie dlatego ciągle nie możemy nauczyć się latać. Nie udaje nam się w życiu, bo nie wierzymy, że nam się uda. W ten sposób planujemy swoje porażki. W końcu te najlepiej znamy.

Zły, gorszy, lepszy, najlepszy
Dziecko nie ma potrzeby porównywania się z innymi. Ale od rodziców słyszy, że jest lepsze lub gorsze od brata, siostry, kuzynki. Ciągle stawiane są przed nami jakieś wzorce. Zaczynamy ich nienawidzić. Chcemy być kochani za to, jacy my jesteśmy. Ale nic z tego. Takich, jacy jesteśmy naprawdę nikt nie chce. Wszystko, co zrobimy jest poddawane ocenie. To robimy dobrze, tamto źle. A wystarczyłoby proste ?Dziękuję?.

Tonące koło ratunkowe
Dzieci ciągle słyszą, że czegoś im nie wolno. System zakazów ma je chronić przed potencjalnym niebezpieczeństwem. W ten sposób chronimy nasze dzieci przed życiem. A kiedy te wymkną się spod kontroli, żeby zakosztować nieznanego, słyszą od rodziców, że nie mają wyobraźni. Są karcone za próby eksploracji życia. Tak się zaczyna porzucanie marzeń i wycofywanie się z wyzwań, które świat stawia na naszej drodze. Ta sama wyobraźnia, która mówiła nam, jak nauczyć się chodzić, stawia nam teraz przed oczami same trudności i zagrożenia. To sprawia, że przestajemy być pewni siebie. Poprzestajemy na małym, nie ryzykujemy, nie realizujemy siebie, zaczynamy trwać. Żeby osiągnąć coś więcej w życiu musimy się na nowo nauczyć zaufania do siebie i do świata. Korzyści z tej lekcji są nieocenione. Dla nas i dla świata.

Jaki jest człowiek prawdziwie pewny siebie?
Człowiek pewny siebie, zna swoją wartość. Szanuje swoje prawa i dba o to, aby inni je respektowali. Nie jest zarozumiały. Człowiek pewny siebie to taki człowiek, z którym chętnie się przyjaźnimy, z przyjemnością robimy interesy. Człowiek pewny siebie szanuje siebie, jednocześnie darząc szacunkiem innych ludzi.

Czy można się tego nauczyć?
Tak, ale uprzedzam, że to długa droga. W krótkim czasie można się nauczyć udawać kogoś pewnego siebie. Prawdziwa pewność siebie to kwestia zaufania do siebie i do świata. Tu trzeba nauczyć się skakać na głęboką wodę i nie raz podczas tej nauki skręcić sobie kark. To trudna lekcja, tylko dla wytrwałych.

JAK WYPRACOWAĆ POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI

KROK I
Zrezygnuj z dążenia do ideału. Ideały nie istnieją. Nie ma idealnych ludzi, choć czasem mamy wrażenie, że ktoś jest blisko. Jednak Im lepiej znamy tę osobę, tym mniej w niej ideału.

Jeśli twoja uwaga skupiona jest na tym, jakim chcesz/ powinieneś być, nie możesz odkryć, kim naprawdę jesteś. Każdy z nas ma ukryty talent, który najczęściej nigdy nie ogląda światła dziennego. Każdy nosi w sobie ów potencjał. Nie ma tu wyjątków. Jednak odnalezienie własnej misji życia jest rzadkie jak wygranie ?6? w totka. Jednocześnie, ze szczęściem nie ma nic wspólnego. To ciężka praca.
Ludzie systematycznie zaniżają swoją wartość. Są przekonani, że gdyby byli lepsi wtedy mogliby coś w życiu osiągnąć. To droga do nikąd. Zarazem, najlepsza droga do zafundowania sobie i dzieciom niskiego poczucia wartości. Żeby to zmienić trzeba docenić i zaakceptować siebie, przestać siebie odrzucać i ciągle poprawiać. W końcu, ile można?!

KROK II
Przyznaj sobie prawo do popełniania błędów i ponoszenia porażek. Życie jest ciągłą zmianą, jest falą. Są przypływy i odpływy. Cykliczność jest częścią natury. Gorsze momenty są wpisane w ludzki los na tej planecie. Życiowe dołki to część naszego planu. Nie da się ich uniknąć. Mówi się, że tylko ten, kto nic nie robi, nie popełnia błędów. Nieprawda! Nic nie robiąc nie chronimy się przed błędami. One znajdą nas wszędzie. Błędy są częścią naszego żywota. Są nieuchronne. Im szybciej zdamy sobie z tego sprawę i damy sobie prawo do ich popełniania, tym szybciej uwolnimy się, od poczucia winy. Tym szybciej też odblokujemy zasoby energetyczne, które konsumuje ciągła ucieczka przed błędami i usprawiedliwianie swoich potknięć. Przyznać się do porażki i uśmiechnąć się do siebie pokonanej, nieudolnej, nieporadnej ? to prawdziwa sztuka. I to czyni nas wielkimi, to zmienia każdą klęskę w cenne doświadczenie.
Dla prawdziwych twardzieli, zadanie specjalne: Celebruj porażki. Nagradzaj siebie za błędy. To podstęp, który może pomóc Ci przechytrzyć twoje dotychczasowe skrypty. Podświadomość będzie zbyt zaskoczona, aby zareagować. Widząc, że porażka nie jest traktowana przez Ciebie jak klęska, przestanie Ci je podrzucać do życia. Ale uwaga, kiedyś się zorientuje, że był to trick. Dlatego nie należy tej metody stosować zbyt długo.

KROK III
Bądź autentyczny.
Co znaczy być autentycznym? Być w zgodzie ze sobą, taki jaki jestem naprawdę, być świadomym masek, które zakładam stosownie do okoliczności, nie udawać przed sobą. Żeby móc być sobą muszę się dowiedzieć, kim jestem. Tak długo udawałeś kogo innego, że zapomniałeś kim jesteś. Dlatego poświęć sobie trochę czasu i przypomnij sobie, o co Ci chodzi w życiu. Tobie, a nie wypadkowej twoich rodziców, męża, żony, dzieci, szefa, brata, kochanki.
Co znaczy być autentycznym? To znaczy mówić i działać zgodnie ze swoimi najgłębszymi przekonaniami i uczuciami.
Jeśli mam ochotę okazać złość ? robię to. Staram się nie zranić drugiej osoby, ale jeśli mam wybierać pomiędzy mną a nim/ nią ? wybieram siebie. Dlatego się złoszczę otwarcie. Nie wciskam swojej złości pomiędzy dwa kwaśne uśmiechy, złowrogą ciszę i sarkastyczny dowcip. Jestem sobą, czyli mówię o tym, co czuję. Mówię o tym, co mnie cieszy, a co denerwuje. Z czym mi po drodze, a z czym się czuję niekomfortowo. Staram się szanować moje odczucia. Zostały mi dane po to, abym wiedziała, co się ze mną dzieje. Jestem autentyczna, więc pozwalam moim uczuciom być w moim życiu. Nie ukrywam ich ani przed sobą ani przed otoczeniem. Trzeba mi było przekroczyć granicę wstydu, tzw. ?dobrego wychowania?, jakieś wygodne dla otoczenia normy i przykazania, oraz parę innych przekonań, które czynią z nas trybiki w świetnie działającej maszynie zwanej społeczeństwem. Zaczynamy wtedy udawać. I nie przestajemy.
Zadaj sobie pytanie: Czy szanuję własne pragnienia? Czy szanuję własne wartości? Czy szanuję własne potrzeby? Czy może odpuszczam? Usuwam się w cień? Co mnie powstrzymuje, kiedy chcę powiedzieć ?ja tak nie uważam!?? Dlaczego unikam konfrontacji i powstrzymuję się, żeby powiedzieć ?ten dowcip mnie nie bawi??. Kim jestem, kiedy nie jestem sobą?

KROK IV
Pozwól sobie na dołek, a potem sam się z niego wyciągnij
Żeby wyciągnąć się z dołka, należy najpierw uznać, że jesteś w dołku. Bez tego nie sposób rozpocząć ratowania. Skoro nikt nie tonie. A Ty przecież toniesz. Każdego dnia coraz bardziej. Tylko tego nie widzisz, bo obsuwanie się o centymetr w dół nie wygląda jak tonięcie. Można tonąć przez całe lata. Można nawet przyzwyczaić się do tego, że toniesz. Ale na wypadek gdybyś o tym zapomniał, przypominam, że nie da się żyć bez powietrza. Kiedyś spostrzeżesz, że się dusisz i wtedy zaczniesz walczyć o życie.
Nigdy nie jest na to za późno, ale po co czekać. Jeśli już jesteś w dołku, pozwól sobie tam pobyć. Uczucia, którymi nikt nie chciał się zająć (z Tobą na czele) doczekały się właśnie swoich pięciu minut. Potem może się okazać, że przysłowiowe pięć minut trwa dużo dłużej. Sprawdź, czy jesteś w stanie ofiarować sobie więcej czasu. Poświęcić go swoim smutkom, lękom, żalowi, wrogości, złości i czymkolwiek, czym napełniło się twoje serce. Jeśli zrobisz to po dobroci, nie unikając trudnych emocji, wychodzenie będzie przypominało wychodzenie z wody zmęczonego pływaka. Owszem jest zmęczony, ale sam dopłynął do brzegu. Nikt go nie ratował. Nie musiał, bo to nie była próba utonięcia, tylko trening.

KROK V
Zacznij podejmować samodzielne decyzje
Wydaje się, że to nic prostszego. Przecież całe życie decyduję sama o sobie. Czy aby na pewno? Czy to nie jest tak, że godzisz się na wiele rzeczy, bo tak Ci wygodniej? A może to nie o wygodę chodzi? Może boisz się konfrontacji, kłótni, napiętej atmosfery? Może myślisz, że twoje potrzeby nie są ważne? Że ty podołasz, a kto inny nie? Jest mnóstwo powodów, dla których pozwalamy innym decydować o tym, jak będzie wyglądał nasz dzień, jeden, drugi, trzeci, a w dłuższej perspektywie czasowej ? całe życie. Jeśli chcesz przejąć kontrolę nad swoim życiem, poczuć szacunek do siebie, poczuć się ważna, musisz zacząć decydować, co jest dla ciebie ważne. Jeśli w dalszym ciągu ważniejszy jest dla ciebie spokój męża niż twój, realizacja pragnień dzieci nad twoje spełnienie, zaspokojenie wszystkich dookoła zamiast zatroszczenie się o siebie, powiadam Ci, że nie podjęłaś jeszcze żadnej decyzji. Jedynie zgadzasz się na tzw. mniejsze zło. Nie zgadzaj się na wszystko, a przynajmniej nie bez walki. Wiem, że już próbowałaś i przegrałaś. Ale to było wtedy, teraz może być inaczej. Spróbuj. Nie poddawaj się za wcześnie. Jesteś za młoda i możesz jeszcze wiele osiągnąć.
Zacznij od drobiazgu, od czegoś, na czym Ci może nawet nie zależy, np. wasze plany na weekend, albo na wakacje, albo to, kto zajmie się tym niechcianym projektem w biurze. Raz postaw na swoim. Bądź uparta jak osioł. A kiedy wygrasz, odpuść, zrezygnuj. Właśnie skontaktowałaś się z własną siłą. Świadomie nawiązałaś z nią relację. Teraz zacznij się nią bawić. Eksperymentuj. Zacznij podejmować decyzje w innych obszarach. Na przekór, bo tak, bo taki masz kaprys. Niech to będzie doświadczanie a nie walka na śmierć i życie. Na to przyjdzie jeszcze czas.

KROK VI
Płyń pod prąd
Wiem, że z prądem wygodniej i mniej energii zużywasz, tylko czy aby na pewno płyniesz tam, gdzie chcesz dopłynąć? Sprawdź, co się stanie, jeśli przez jakiś czas będziesz inna niż otoczenie, inna, niż sama chcesz. Zrób coś inaczej niż dotychczas. Jeśli twoje ulubione kolory to beże, ubieraj się przez tydzień w fiolety, albo turkusy. Co to ma wspólnego? Wszystko. To przełamywanie poczucia wstydu, wyjście poza swoją strefę komfortu, wejście do nieznanej przestrzeni, rozbudzenie swoje kreatywności. Nie da się z dnia na dzień zmienić opinii na swój temat. Ale możliwym jest spotykanie się z takimi częściami siebie, które są inne. W ciągu życia budujemy wizerunek siebie. Jest on inny na potrzeby bliskich, szefa, współpracowników, mamy, ojca, brata, koleżanki. Mamy wiele oblicz. Każda z tych osób mogłaby powiedzieć, jaka jesteś, każda powiedziałaby, co innego, nierzadko informacje na twój temat byłyby sprzeczne. Sęk w tym, że wszyscy oni mieliby rację. Najważniejsze w tym procesie jest to, co Ty sądzisz na swój temat. A to może być druzgocące. Jesteśmy największymi krytykami siebie samych. Boże, jak my potrafimy siebie nie lubić. Gdyby tylko dało się wyrzucić to negatywne myślenie o sobie ? życie mogłoby wyglądać inaczej. Nie da się jednak przeprogramować całej twojej tożsamości, z dnia na dzień. Ale można wprowadzać drobne zmiany do naszej mentalnej matrycy. Dlatego raz załóż fiolet, a raz turkus. Spotkaj się ze zdziwionymi spojrzeniami koleżanek z pracy, przygotuj się na pytania ze strony męża i zrób swoje. Ubierz się tak, żeby samą siebie zaskoczyć. Po czym wyjdź do ludzi. I bądź inna. Z premedytacją, świadomie, z lękiem i poczuciem zażenowania. Na złość całemu światu i sobie. To jest zmiana programu. Dzieje się mimochodem, w sposób niezauważony, wtedy kiedy Ty walczysz ze sobą, czy się wygłupić, czy nie. Tę prawdziwą walkę musisz stoczyć ze sobą. I niech nie zmyli Cię ranga tego przedsięwzięcia. Nie o rangę tu chodzi, ale o działanie. Żeby gdzieś dojść, trzeba ruszyć. Trzeba zacząć działać. W dowolnym obszarze, byle pod prąd. I nie oznacza to, że odtąd całe twoje życie będzie pod prąd. To tylko oznacza, że aby wyrwać się z tych kolein, musisz zebrać swoje siły i skoczyć w bok. Cokolwiek to przez to rozumiesz.

KROK VII
Weź odpowiedzialność za swoje życie.
Dużo łatwiej powiedzieć: jego/ jej wina. Nawet, jeśli to prawda, w niczym to nie zmienia twojego życia. Nikt przecież nie biegnie, aby Ci zadośćuczynić za krzywdy, których doznałaś. Chyba, że się mylę. Na wypadek, gdybym jednak miała rację, powiedz sobie ?To moje życie. Tak było. Teraz będzie inaczej. Bo ja tak chcę.? Jeśli jako dziecko słyszałaś od rodziców, że to, co Ty chcesz jest mniej ważne, możesz mieć problem. Dla Ciebie ?ja chcę? może być obwarowane licznymi warunkami. Łatwiej powiedzieć ?potrzebuję, muszę.? Tylko że ty nie potrzebujesz, ani nie musisz zmieniać swojego życia. Ty chcesz, choć mogę się mylić.
Zauważ ile razy mówiłaś sobie: muszę zmienić swoje życie, zacząć chodzić na siłownię, lepiej się odżywiać itp., Rzadko kiedy realizujesz takie postanowienia. Nasza podświadomość nie reaguje na komunikat ?muszę?. Jest jak dziecko, któremu znowu się coś nakazuje. Zaczyna się buntować. Albo się z nią dogadasz po dobroci, albo nic z tej współpracy nie będzie. Dopóki nie masz jej po swojej stronie, nie zrobisz nic. Nawet, jeśli uda Ci się oszukać ją, za chwilę odegra się na tobie i to z nawiązką.
Jeśli chcesz ?chcieć? zmiany, zacznij chcieć więcej w swoim życiu i konsekwentnie realizuj swoje zachcianki. Mówię poważnie. Szczególnie dotyczy to zachcianek, których wcześniej nie realizowałaś, bo. (tu wpisz właściwe)
Jeśli chcesz być inna, zmienić się, chcesz być inaczej postrzegana, być pewna siebie, silna, asertywna, kobieca, zdecydowana, stanowcza, bardziej inteligentna, błyskotliwa, zasobna, kompetentna musisz zacząć spełniać swoje niezrealizowane zachcianki. Brzmi jak absurd? Rzeczywiście. Ale jakie skuteczne!

KROK VIII
Wbij słupy graniczne
Każdy z nas dysponuje swoim intymnym, bardzo osobistym obszarem. To terytorium, to wszystkie myśli, uczucia, decyzje, czyny, potrzeby, prawa, tajemnice. Jako właściciel tej posiadłości zarządzam jej granicami. Bywa jednak, że z lęku przed odrzuceniem rezygnuję z własnych granic. Brak granic ? wyraźnych i jednoznacznych powoduje, że nie mówię ?nie?.
Istnieją cztery podstawowe rodzaje upośledzeń systemu granic:
Brak granic
Uszkodzenie granic
Mury zamiast granic
Przerzucanie się od murów do braku granic

Warto to wiedzieć, bo czasem mylimy granice z murami. Dość frustrujące jest przerzucanie się od murów do braku granic. Kto doświadczył, ten wie. W każdym przypadku, warto poświęcić chwilę na przyjrzenie się swoim granicom i podjęcie decyzji, co z tym dalej robić. Nikt za ciebie nie postawi twoich granic. To twój teren, tylko ty możesz to zrobić, bo jesteś właścicielką siebie. Zmieniając swoją przestrzeń nie zapomnij ?wyedukować? innych gdzie są teraz twoje granice. Logiczną konsekwencją tego jest ich niezadowolenie. Jeśli do tej pory byłeś dostępny emocjonalnie zmiana zasad gry może się spotkać z niezadowoleniem otoczenia. Ale może być też wręcz przeciwnie. Czasem ludzie nadużywają czyichś granic, bo są one otwarte. Korzystają z okazji. A potem mają z tego powodu wyrzuty sumienia. Dlatego ustanowienie granic bywa dla nich ratunkiem przed własną słabością. Najważniejsze w tym procesie jest to, że w ten sposób uczysz ich szacunku do siebie.

a tymczasem idę spać, życzę Wszystkim udanej niedzieli a koledze życzliwemu szczególnie dobrego samopoczucia bez bólu głowy

Dziękuję  @ice  bardzo fajny artykuł  i trafiony w samo sedno  utraciłem gdzieś  poczucie własnej wartości przechodząc  z jednego związku w drugi , w drugim  podłożyłem się totalnie  błędnie uważając że będę lepszy dla drugiej kobiety a ona nawet nie tylko tego nie doceniła a brutalnie wykorzystała dlatego może dopiero jestem na początku drogi żeby naprawić siebie .

Witam Wszystkich.
Ice dobrze Ciebie słyszeć, nie czekasz biernie aż coś się wydarzy i bierzesz życie w swoje ręce .
Mariusz3145 nie tylko Ty wpadłeś w błędne koło polepszania siebie dla dobra związku . Wnioski przychodzą powoli i głęboko wierzę że jesteś już na lepszej drodze.

asanas29, Ciebie musisz pogonić thepass
Joy dobry humor powraca.

Milego dnia, ciężko się z Wami rozstać

Witam ktoś usunął moje konto stąd. jak to możliwe?

Mam dla Ciebie (oraz innych) również ciekawy artykuł, dotyczący emocji - bo przecież o nie się wszystko rozbija, co już niejednokrotnie było tu mówione.

http://zenjaskiniowca.pl/zarzadzanie-stanem-czyli-jak-panowac-nad-emocjami/

Najbardziej podoba mi się ten moment : "Lecisz samolotem i spokoju nie daje Ci myśl: ?Rozbijemy się. Niechybnie samolot się rozbije?. Pociągnij to dalej, dodaj nowy wątek ? zobacz jak na wieść o tym koledzy w pracy cieszą się, że ?dobrze, że tej mendy już z nami nie ma?, jak rodzina grabi pozostawiony przez Ciebie majątek a Twój były partner przychodzi na cmentarz by oddać mocz na Twój grób. Czujesz jak strach zaczyna przechodzić we wściekłość?

Pociągnij to dalej aż stanie się tak absurdalne, że nie będzie można traktować tego poważnie."

A za co? :D:D:D:D:D znowu ja ...:D:D

haha, buziaczek dla Ciebie w biedną głowę :* :DDDD

Oj dziękuje bardzo, przyda się bo mam guza aż :*

A to kawałek na dziś ode mnie
https://www.youtube.com/watch?v=PoDhtBqgT9k

Takie małe przesłanie..

"Meble juz połamałem,
Nowy ład zrobić chcę.
Tynk ze ścian już zdrapałem,
Zamurowac czas drzwi!"

Ehh.. no więc szedłem sobie na przystanek i pisałem komuś wiadomość z telefonu, do tego pijaniutki jak ta lala, nie zwróciłem uwagę na słup, ogromny taki, lampa jakaś czy coś, a że dosyć szybko szedłem, bo potrzeba oddania płynów była, to w tą lampę, z takim impetem wjechałem, że jak mnie odrzuciło do tyłu to nie wiedziałem co się dzieje, rozejrzałem się czy nikogo nie ma, kto mógłby mój wybryk zobaczyć i.. niestety był ktoś, po drugiej stronie ulicy, kto takim śmiechem zakręcił, że schowałem się za przystanek, bo tak mi głupio było.