Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

Kurde życzliwy teraz zauważam ze Twój a mój przypadek to ten sam! Tak samo u mnie kłótnie były o to że Ona była obojętna a ja dawałem maksimum żeby tylko stworzyć coś silnego. Czyli był dawca i biorca i nic poza tym....

Siemanko, nie jestem adminem, ale please by nie pisać posta pod postem, bo trudniej się czyta . Proszę nie rzucać pustymi puszkami we mnie.

Dokładnie !

I po grzyba nam piszesz co ON lubił..
zostaw ten pasztet.

Niby czytasz, a jakoś bez zrozumienia..

Poza tym wiecie jaki jest jeszcze schemat uzależnień i toksycznych związków?
To jest kwestia nagradzania i karania. Ten kto ma wiecej do zaoferowania (nawet ułudą) kontroluje związek i uczucia drugiej osoby (uzaleznionej).
Dlatego kobiety często piszą tak - na początku był inny, starał się, a teraz wyszło z niego samo zło. Prawda jest taka, że on był taki od początku, ale kobieta na początku nie pozwoliłaby sobie na takie traktowanie, bo bez przywiązania emocjonalnego spuściłaby go szybko na drzewo. On to wie, dlatego gra. Dlatego pokazuje swoje dobre cechy, a złe chowa ze strachu przed odrzuceniem. Pozniej tego strachu nie ma, bo kobieta juz nie wymaga - akceptuje. Ba, nawet nagradza go za złe uczynki! Głupota.

I tak on na początku był miły, adorował, organizował fajne randki, był prawdopodobnie też dobry seks.
Co ona daje od siebie? Niewiele. On oferuje, a ona dostaje pozytywną pożywkę. On sprawia wrażenie, że z nim jest szczęśliwa.
I teraz gdy on zauważa, że ona go pragnie, to on kontroluje sytuacje.
Na samym przykładzie seksu:
powiedzmy, że jest dobry w te klocki. Ona czuje sie taka pożądana i kochana. On nawet nie zasypia minute po seksie! Ideał. Wtulona zasypia i jest taka bezpieczna.
On to widzi i nagle ucina seks. Kto jest nagrodą w związku? On. Zaczyna dominować. Kobieta zaczyna sie płaszczyć, nie szanować - po to by dostać chocby chwile tego co dostawała wczesniej. On zaczyna też ją nie szanowac i widzi, że ma pełną kontrolę. Że ona go chce i może nawet ją prać, wyzywać, a ona i tak będzie skamlała o chwile dobrych emocji. Czemu? Bo w przeszłości przecież był taki dobry. Tylko kobieta nie wie, ze on był dobry, bo ona sobie nie pozwalała na złe traktowanie...
Zaczyna kochać bardziej, a on się oddalać. On ma wszystko czego chce od niej, bo ona tak naprawde godzi sie na wszystko co powie. Bo ma nadzieje, że znowu będzie "różowo", a bo wystarczy juz jej chocby skrawek uczucia. Przeciez kiedys dawał z siebie 100% i było jej mało? Potem zaczęła sie obwiniać za wszystko, więc mysli sobie - niech bedzie chociaz chwile tego wszystkiego. Chce znowu poczuc sie jak dawniej, misiu moj. Zrobie wszystko! I facet sobie korzysta jednoczesnie jej nie szanując. Bo ona nie szanuje siebie.

Dlatego tak kobiety cierpią, że na początku było dobrze, a pozniej sie wszystko zmieniło. Prawda jest taka, że wina tu jest kobiety, która sobie na to pozwalała i nie zareagowała w porę. A jego dlatego, że poczuł się panem i władcą, więc ego urosło. Tak czy siak to ego urosło przez zachowanie kobiety.

Ale jak widzimy faceci mają podobnie, ci oczywiscie bardziej emocjonalni i mniej niezależni życiowo. Ci ktorych szczescie zalezy od tej małej, słabej kobietki, która potrafi nimi dyrygować

Ludzie pozostawieni, kkzb, itd. Zawsze tak samo się zachowują zwróciłem uwagę, pisze się im, tłumaczy, a oni i tak swoje. W końcu Elle88 zaczyna im dopieprzać, oni płaczą, że nie chcą w dupe dostać, ALE JAK TO KOGOŚ W DUPE NIE KOPAĆ, JEŻELI KTOŚ NIE SŁUCHA NAS, DOBRZE RADZĄCYCH TYLKO SWOICH PIEPRZONYCH EMOCJI, WYWOŁYWANYCH PODŚWIADOMOŚCIĄ.

joanna84 zacznij od tego, poczytaj te tematy, wpisy, posty, zacznij przy nich myśleć, wyciągaj wnioski, tak będzie dla Ciebie lepiej na razie, bo inaczej nie wytłumaczymy Ci w czym problem
http://www.netkobiety.pl/t68364.html
http://www.netkobiety.pl/t69457.html
http://www.netkobiety.pl/t69079.html
http://www.netkobiety.pl/t66959.html

taka_ja1 też tak miałem, że wydawało mi się nawet, że się cofnąłem, a teraz jak przeskoczyłem to o dwa pola do przodu, więc spokojnie

marcin10_19 taka sama historia, bo to ten sam schemat, to się powtarza cały czas, spoko, wszystko bedzie dobrze

Dzisiaj mam dziwny humor, jakbym się strzaskał, jak czytam Wasze posty to w głowie myśl "kurde ludzie, co Wy się tak przejmujecie, dajcie na luz sobie, po kiego uja się tak denerwować, rozstrząsać i myśleć o kims, kto nie potrafił nas docenić, JEBŁO TO JEBŁO, PO KIJ DRĄŻYĆ TEMAT".

50/50, pobożne życzenia, rzadko zdarzają się takie związki

joannap84 spinaj tylną część ciała, poprzestawiaj zwrotnice i wsiadaj do wagonika jadąc na poszukiwania siebie.

racja, tak się składa że już piłem piwo z jedną z adminek tego forum i mogę się jej poskarżyć jakby "co" porządek musi być! Matka wyjmij grzebień z masła!

przyzwyczaisz się, ja czasami jestem gdzieś za domem i zastanawiam się co tam u ekipy. O ile moje myśli krążące wokół wszystkich użytkowników tutaj są jakoś unormowane to zastanawiając się 'a co tam u Elle' zawsze przechodzi mi przez głowę myśl czy kogoś pobiła na mieście. Wybaczcie że się wcinam i to w taki sposób, ale czuję tu osobnika alfa

Aha i oczywiscie nadal problem chemii od pierwszego spotkania. Kobieta często chemii nie odroznia od zakochania, więc tak naprawde motylki zaślepiają racjonalne myślenie i tak naprawde od początku oddaje mu sie po całości. Często dzięki temu facet od pierwszego spotkania ma kontrolę. Czemu? Bo kobieta chce związku z chemii od pierwszego wejrzenia i TYLKO TAKIEGO. Tak sobie ustaliła i tym rani siebie. Taki schemat powoduje to, że zakochujemy sie w idealizacji, a nie w prawdziwej osobie. W pożądaniu. W instynkcie napełnienia pewnych potrzeb, których nam brak na codzień. I to myslenie gubi większość dziewczyn, choc zdarzaja sie wyjatki ktorym wyjdzie. Fakt. Ale to wciaz wyjątek i kobieta nie jest swiadoma czemu jej to wyszło. Widocznie tak miała naturalnie, a facet takim do konca skurczybykiem nie był. Kwestia przypadku.
Osoba której zalezy bardziej przegrywa. Faceci nie maja zazwyczaj motylków, tylko po prostu chcą seksu. Dostają go szybko, wiec maja kontrole. Rozmowa i inne pierdoły idą na dalszy plan.
Swiadomosc jest najwazniejsza przy budowaniu relacji. Czemu kocham? Kim jestem? Czego chce? Kim on jest? Jak budowac prawdziwe szczęście, a nie koloryzować?

Zwiazki 50/50 rzadko sie zdarzają, bo mało jest zdrowych osób, ktore chcą i potrafią budować prawdziwe uczucie... złe wzorce, brak swiadomosci, powielanie złych schematów BO TAK JEST ŁATWIEJ. Niektorym sie to udaje, np po 40stce i 5 tragicznych związkach Najgorzej jest ne byc swiadomym czemu związek wychodzi, czemu milosc przychodzi. Tak samo pozniej nie wie sie czemu cos sie psuje i przez brak swiadomosci nie ma mozliwosci naprawy. Nie ma schematu rozwiązania. Bo jak rozwiazac problem o którym nie mamy pojęcia? Przyjmuje sie do wiadomosci, ze zepsulo sie bo widocznie nie pasujemy do siebie. Ne jest to zazwyczaj prawda, bo te uczucia sie pojawiły.

acha i jeszcze jedno moi Drodzy
jakbym sie tu żaliła to prosze mnie kopnąć mocno - ktos tu podobno dobrze z półobrotu kopie
bo potrzebuje kubła zimnej wody żeby się otrząsnąć a nie zapadać sama w swoich emocjach jak to było ostatnio.
szanownym forumowiczom z góry dziekuję
ale jestem złą na siebie za ten stracony czas ostatnio

Mogę rzucić puszką, bo trochę w moim kierunku poszło. Miałaś siły na sprzątanie, ja w ten weekend nie robię praktycznie nic w mieszkaniu, normalnie sama potrzebuję kopa. Jak byłam pedantką to mi razem z tą miłością przeszło ;P. 
To może faktycznie gra online "gra o tron", zna ktoś?

Elle88 poświeciłaś Nam sporo czasu i energii, my już mamy swoje plany czas na Twój.

lecę zmyć maseczkę z twarzy i rower
miłego popołudnia i pamiętajcie (zreszta juz to pewnie wiecie):
nasza podświadomość płata nam niezłe figle, nie można jej ślepo ufać i trzeba się bacznie przyglądać (choć to podświadomość i ma swoje sposoby..)
swoje emocje na dystans bo - wiem to z autopsji - mogą nas niszczyć od środka...

redapples - ja juz musialam się ruszyć i posprzatac bo niestety po tygodniu został "mały" bałagan.
A widzę, że muszę mieć porządek wokół siebie aby działać dobrze w innych sferach... dziwne ale coś takiego mam.

redapples: :* thx
Wiesz, że i tak zawsze będę z Wami <macha z papamobile> ;P;)

Thepass:

Ja jestem bardzo krytyczna w stosunku do siebie, przez co stałam się też mocno wybredna w kwestii partnera na starość
Wierzę, że gdzieś tam jest ktoś 'just fo`me' i tylko muszę wejść na określony poziom, co byśmy się jak te magnesy przyciągnęli.

fingers crossed!

.....jednak upokorzenia też dużo uczą....cóż rowerek biorę

...jeszcze jestem, zrobię 25 kilometrów.
Elle jednak upokorzenie mnie oczyściło, było potrzebne......on mnie nie chce (dużo wcześniej nie chciał) i już, to on to ja,
są tacy co chcą i mam tak dużo. Tym jednak nie wolno się przejmować, bo to odbiera energię potrzebną do pracy. Każda krytyczna uwaga powiedziana rzeczowo i życzliwie jest natomiast bezcenna. I takich uwag słucham.

Ja też ostatnio coraz rzadziej tu zaglądam, wciągnęłam się kompletnie w naukę...
Ciągle o Was myślę i czuję wtedy niesłychane ciepełko na sercu. Moja wirtualna ekipka.:D

Cieszę się, że kopiecie po pupce rozstaniowych świeżaków. Jestem z Was dumna. Sama ostatnio wspieram koleżankę,
która rozstała się z facetem po 6 latach - 90% moich wypowiedzi jest oparta na tym co sama przeszłam, a także wiedzy oraz doświadczeniach zaczerpniętych stąd. Dziewczyna robi wielkie oczyska skąd ja takie wnioski wysnuwam, ale co zadziwiające pomagam jej się pozbierać. Mogę śmiało powiedzieć - dzięki temu rozstaniu oraz dzięki Wam jestem już inną osobą. I jestem pewna, że wszystkie osoby, które walczą także docenią moc wydarzeń, które je spotkały. O ile głupsza bym była gdyby nie to rozstanie? Nadal żyłabym w świecie złudzeń i nieszczęścia...

Dlatego mogę powiedzieć wszystkim wątpiącym w sens tutejszych porad, myślących -
"dobra, dobra i tak ja mam rację", albo "ale ja tak kocham że nie potrafię inaczej" - jeszcze chwila i przekonacie się, że błądziliście we mgle.

Hm, a thepass z kazdym postem coraz bardziej mi kogoś przypomina. Mam nadzieję, że nie umawiam się z thepassem i to tylko zbieg okoliczności, że mówicie podobne rzeczy- nawet z tym sławetnym już '50/50'.:D

Melduję się po dłuższej przerwie Trochę mi się zeszło z nadrobieniem braków i przeczytaniem co tu się działo jak mnie nie było.
Cóż u mnie?! Uczę się tańczyć. A z kim? Ze swoją świadomością Nie mniej jednak patrząc na mnie sprzed miesiąca czy też dwóch widzę progres ale wiem jeszcze że długa droga przede mną. Szukam się, trochę czasami jak zabawa w ciuciubabkę bo widzę że jeszcze niektóre emocje sprawiają że mam ochotę się schować. Ale wtedy orientuję się że nie mogę przecież przed sobą i swoimi emocjami uciekać tylko one muszą się wypalić, muszę dać im się poczuć (dziwnie to zabrzmiało ). Przyznam się że też mam czasami istne de ja vu czytając Was - zadajecie pytania które sama bym chętnie zadała.

Widzę że dosyć podobne masz odczucia. Do swojej historii też dopisałam magiczną wizję że po tylu latach w końcu mam happy end z osobą która mnie przecież dobrze zna, ja znam jego... No jak by miało nie wyjść?! I też obwiniam się o swoją naiwność, o nie widzenie znaków bo przesłonione były różowymi okularami. Ale wina zawsze leży gdzieś po środku. Trochę się też motam z tym by wybaczyć sobie i bardziej świadomie podchodzić do kolejnych związków, mniej idealizować (pewne pozostałości z dzieciństwa dają o sobie znać), nie dać się zbyć półsłówkami i obietnicami, bardziej zwracać uwagę na czyny.
Nie ma niestety złotego remedium na wszystkie niepowidzenia i nawet jeśli wypiszemy pełną listę cech których należałoby unikać to i tak może nam się trafić sprytny okaz.
Tak jak mówi Elle88, musimy wejść na pewien poziom by przyciągnąć podobne osoby. Cały czas staram się nad tym pracować, z różnym skutkiem. Ale cieszę się że jesteście tu i że mogę się z Wami podzielić przemyśleniami.

Oj Leni wracasz do idealizowania związku w jakim byłaś, już opisywałam gdzieś tu swoją historię z ex, ex . Związek 8 letni w którym byłam przed tym gościem z chińskiej promocji. Tak samo nawet teraz bym to opisała jak Ty, byliśmy jak najlepsi przyjaciele, wiedzieliśmy o sobie wszystko i tak jak Ty dostałam niespodziewanie po gębie, zdradził mnie z koleżanką z pracy. Ja zachowałam się po tym 100 razy gorzej niż Ty, nie dochodziło do mnie, że On ma inną i utrzymywałam z nim kontakt <mlotek>. Po tym wszystkim wspólni znajomi, odwrócili się od niego, ślub brał potajemnie, nikt nic nie wiedział, na weselu była jego rodzina a on smutny dzwonił do mnie, po jakimś czasie stał się wrakiem człowieka, nawet pisał do mnie po pół roku, że nie daje rady w życiu, że wszystko i wszyscy są przeciwko niemu, że to co zrobił wróciło z podwojoną siłą, nie piszę tego by Ciebie pocieszyć, tylko dlatego by podkreślić jak kruchą psychicznie osobą był, nie radził sobie z tym kompletnie, płakał mi do słuchawki, znajomi stwierdzili że to już nie jest ta sama osoba.  Teraz życzę mu dużo szczęścia i już nie żywię urazy, nie chciałabym z nim być, bo dopiero teraz wiem że ten związek nie był idealny a on osobą dorosłą i odpowiedzialną, nie to miejsce nie ten czas.

Bardzo typowe zachowanie dla osoby, która chce siebie oczyścić ze poczucia winy. Nie ma to jak kopać leżącego, perfidna kobita nawet nie ma na tyle odwagi by cześć winy wziąć na siebie i rozstać się z szacunkiem. Jeszcze chce Ciebie wpędzić w większego doła, jedyna rada nie dać się wpędzić w poczucie winy, bo to jest zagrywka poniżej pasa.
Nie rozumiem tego obrabiania tyłka, czasem pewne rzeczy powinno przyjąć się na klatę, spieprzyłam, nie kocham, trzeba się do tego przyznać.
Szczenięce zachowanie co tu dużo mówić, teraz wiesz jak z jej perspektywy to wszystko wyglądało. Jak już Elle tu dużo razy pisała, czasem trzeba bardziej dostać kopa od losu by zrozumieć, co jest dla Nas dobre.

Dokładnie, nic nie zrobiłeś, a jeżeli znajomi będą Cie wypytywać czy coś sugerować z tym związanego to odpowiedz że warto wysłuchać obydwóch stron i tyle.  Moja też mi obrobiła dupe, u swoich znajomych, u moich, wszędzie gdzie sie tylko dało, zwyzywała mnie od najgorszych itd. itd. takie pierdolamento z jej strony, i co z tym zrobiłem? U swoich i u jej(również moi) znajomych opowiedziałem swoją wersję i dalej nie tłumaczyłem się, moi znajomi wiedzieli że to co ona gadała to zaje... bajki takie ala latające smoki i smerfy razem wzięte, no ale! nie poddawaj się i nie przejmuj, nie wyzywaj i nie obrabiaj jej dupy bo nie warto, daj na siebie napluć jak to Szarykotek przytoczył i na początku może Ci być źle ale potem będziesz szczęśliwy że pokazałeś klasę i nie zachowałeś się jak szczeniak, nawet ją to bardziej ugryzie niż byś się z nią użerał i jakieś wojny poprzez osoby 3cie prowadził. Ja tak zrobiłem, i na prawde czuje się lepiej niż miałbym z nią się wyzywać. Chociaż myślałem że rozstanie inaczej wyglądać będzie, nie że damy sobie po całusku i do widzenia, a przynajmniej że będzie zgoda i bez kłótni, jak widać druga strona obrała ścieżkę wojenną i zrobiła z siebie tylko pośmiewisko swoimi czynami i słowami jakie wypowiedziała.

leni_83 moja historia byla podobna...
spedzilam z facetem 9 lat swojego zycia, moj pierwszy chlopak, milosc bezgraniczna, przekonanie, że bedziemy ze sobą już zawsze....
i mam wrażenie, że przez zaślepienie tą miłością nie dojrzałam do życia, do odpowiedzialności za swoje życie, do budowania związku...
teraz z perspektywy czasu to było jakieś dziwne..mam wrażenie, że do samego końca zachowywaliśmy się jak takie dzieciaki, które mimo, ze kochają to nie wiedzą co z tym wszystkim zrobić.... Dopiero teraz mam czas na dojrzewanie głupio to brzmi ale to prawda.

marcin10_19 - cieszymy się, że nas rozumiesz, ale wiesz, że nie o to chodzi. Sęk w tym żeby Ciebie nie wybijały tego typu akcje, żeby wszystko nie wracało ze zdwojoną czy inną siłą.

Jest jeszcze mnóstwo innych zachowań, które można nazwać ciosami poniżej pasa ze strony ex. Po rozstaniu jesteśmy WSZYSCY wystawiani na takie próby - a to jakieś obgadywanie, a to głupie zaczepki, przepraszania albo upokarzania, próby powrotów, wychodzące na jaw zdrady, spotkania byłych na ulicy z nowymi partnerami itp. Od Ciebie zależy czy je zniesiesz czy się im poddasz. Opcja numer 1 wydaje się być atrakcyjniejsza - po przetrzymaniu takich chwil z podniesioną głową poczujesz się dużo lepiej.

taka gra w dorosłe życie.

ojjj redapples dobrze to podsumowałaś...
tak to byłą gra w dorosłe życie... ale do dorosłości daleko było... ojjj daleko...

Dobra to ja jestem chętny bo pada i już siedzę w domu, mogę grać o tron i rozpętać chłodne jatki

Ma konto .thronemaster.net i grał kiedyś w gry planszowe strategiczne, potrzeba Nam do 5 osób i jedna uprawniona do założenia gry. Mam taka uprawniona, ale najwcześniej jutro , zostaje 1000 na kurniku, albo czołgi (na czołgach się nie znam, tam trzeba do siebie strzelać?). *dzięki za poprawienia orta

Marcin, dobrze Ci tu ludzie piszą. Dla mnie obgadywanie ex to dziecinna próba usprawiedliwienia swoich czynów i zmniejszenia poczucia winy. Bo jak powtorzę 100 razy to może uwierzą. Ale to świadczy tylko o niej. A Twoi znajomi, ci myślący, powinni mieć dystans do takich historii, albo przynajmniej powiedzieć Ci, co się dzieje, żebyś miał okazję do przedsawienia swojej wersji. I umiejętność powstrzymania się od oczerniania drugiej strony bezpodstawinie świadczy też o klasie człowieka. A jeśli jacyś wspólni znajomi dadzą się omamić jej historiom, to cóż... może warto jednak poszukać mniej naiwnych znajomych.

Najważniejsze jest Twoje poczucie, że jesteś w porządku wobec siebie i że nie zniżasz się do poziomu gimbazy. Inna sprawa jest taka, że sensacja nie podsycana szybciej umiera, więc jak nie będziesz reagował na głupoty byłej to sprawa szybciej się wyciszy. Z doświadczenia mówię.

Więc głowa do góry i spoglądaj ludziom prosto w oczy. A najlepiej mieć jakąś ogólną, konkretną wersję wydarzeń, jakby się ktoś pytał, wtedy się nie będziesz zastanawiał co powiedzieć.

No i z tym zapomnieniem czy wzięceim w garsć to spokojnie. Daj sobie czas. Można trochę porozpaczać, ale nie nurzać się w tych negatnych emocjach jak świnka w błotku. Posty "z półobrotu" mają Ci właśnie w tym pomóc

Poprzeplatam trochę posty polskim śpiewnym powiewem
https://www.youtube.com/watch?v=TDiwYvyiK10

Elle88 piękne podsumowanie. Psychofaga podkradam

Pomijając psychofagów. Robią to bo zatracony jest balans wymiany uczuć, bywa że tak mocno iż następuje zatarcie pewnych granic. Widać to jak na dłoni kiedy weźmiemy pod lupę przypadek klasycznej aleksytymicznej osobowości, która spotyka coś co możemy nazwać drugim biegunem, osobowość zaangażowaną emocjonalnie. Zresztą całkiem normalną, wtedy zaczyna się całe ZUO. Wysrywanie z siebie tej całej masy dobrych uczuć powoduje coraz większe bariery u tych czubków pozbawionych empatii, bo empatia to bardzo ważny czynnik budulcowy relacji międzyludzkich. Tam gdzie jej brak zaczynają się dziać dziwne rzeczy i kolejny raz wyjdę dużo dalej niż tylko nasze byłe związki.

Nie każdy robi to z premedytacją, tu cofamy się do wpisów elle, o ile pamiętam ona mocno propaguje pogląd nabywania pewnych cech w młodości. I to racja, taki dzieciak wynosi z domu cała gamę pojepanych zachowań i co lepsze, uznaje to za normę. Możemy go nazwać jak chcemy, psychol, psychofag, moja ulubiona ksywka - zwykły zjeb, etc, ale oni nad tym nie panują, uważają to za normę.

Takich ludzi trzeba trzymać krótko, za mordę. Nie będę się rozpisywał o błędach, każdy ma prawo je popełniać, ale życzę zachowania odpowiedniego zbalansowania w relacjach międzyludzkich, nigdy nie wiadomo na kogo trafiamy. Wiem że ciężko jest w związku realizować takie postanowienia, ale Ci ludzie nie odpłacą się równie dobrą energią odbieraną od Was.
Dlatego zawsze w życiu kierowałem się bardzo prostymi drogami do celu i nadal to robię, jeśli ktoś próbuje czerpać moją siłę to opcje są dwie, albo zrywam kontakt, albo staram się zbalansować przepływ emocji, nigdy nie spotkałem takiego człowieka w związku więc trudno mi zrozumieć jak można być takim bucem w stosunku do osoby którą obdarowuje się najwyższą formą uczuć, zaufaniem i szacunkiem.

Ale mogę sobie wyobrazić takie sytuacje bo w swoim życiu spotykałem takie osoby i zawsze starałem się trzymać z daleka, w skrajnych przypadkach ostrzegałem że implantologia stomatologiczna to droga zabawa.

Czy ktokolwiek piszący tutaj swoją historię i przemyślenia był wart takiego traktowania? Nigdy, wiecie o tym bo sam fakt podjętych decyzji sprawia że jesteście silniejsi niż przedtem.

Balans moi drodzy to wszystko co jest potrzebne do tworzenia dobrego związku, tylko pytanie kto by chciał nad tym panować?
Egocentryzm, ignorancja, idealizacja, szantaż emocjonalny patologiczna zazdrość, kto ma ochotę wiecznie trzymać rękę na pulsie? Czy tak ma wyglądać idealny związek? Zrozumienie tych wynaturzeń i panowanie nad nimi? Ja się wypisuję. Btw, moja ex czasami jeszcze do mnie pisze, ale nie mam ochoty na te wszystkie zabawy. Fajnie byłoby kiedyś siąść z kimś i zrozumieć się bez słów a nie wiecznie tracić energię na utrzymywanie prawidłowej równowagi w związku.

Szczerze mówiąc wolę być sam niż wiecznie miotać się jak gówno w przeręblu.

Pozdrawiam