Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

Zyczliwy, a co się ma dziać? Żyją sobie po swojemu. Podejrzewam, że wypracowali sobie jakąś tam swoją wersję zdarzeń, która pozwala im co dzień patrzeć na siebie w lustro i koncentrują się na codzienności. Krok za krokiem. Myśle, że większość jest odurzona nowością swojej sytuacji czy nowym partnerem i na tym się skupia. Potem przyjdą inne przeżycia i emocje, to co minęło powoli odpłynie w zapomnienie, zostanie odsunięte na bok. Proza życia.
Natomiast ja święcie wierzę w to, co Elle88 ma w swojej sygnaturze Może nie dziś, może nie jutro, może nawet nie za dwa lata, ale za 20 lat, to co dajemy światu do nas wróci. I mimo że człowiek chciałby wiedzieć, z takiej małostkowej satysfakcji, że jednak los bywa sprawiedliwy, to chyba jednak życzę wszystkim, żeby w tym momencie mieli swoje życie na tyle szczęśliwe i poukładane, żeby losy eksa w ogóle nie będą ich obchodziły :D

Moje plany na weekend-> jeść z rozwagą byleby nie wyjść poza bilans kcal, a tak poza tym to dzisiaj mam zamiar oglądnąć transformers 2 na tvn i potem iść pić     Troche jestem zmęczony nie spałem całą noc, jeszcze z rana poszedłem biegać, teraz to odczuwam jak mnie boli wszystko... 

Jeszcze rozmyślam czy dalej nawijać rozmowę z dziewczyną która mi się podoba czy sobie odpuścić, i dokładnie ja tylko nawijam tą rozmowę bo ona nawet nie wykazuje 1% zaangażowania

Znowu wiele miałam do nadrobienia. Ale cieszę się, że dyskutujecie na różne tematy i idziecie do przodu. Refleksja pozwiązkowa to już etap bliski zakończenia rozważań na temat byłych, takie odnoszę wrażenie.

Myślę podobnie jak robingirl, ex żyją sobie dalej i już. Moja siostra zawsze mnie pytała jak to możliwe, że facet który ją zostawił po X latach związku dla innej i ma z nią dzieci jest teraz szczęśliwy? Jak patrzy w swoje odbicie? Ano normalnie. On ma swoją wersję wydarzeń. Nie dopuszcza do siebie wyrzutów sumienia, a nawet jeśli to nie przesłaniają mu rzeczywistości. Ludzie robią gorsze rzeczy niż porzucenie kogoś i żyją z tym. Nasz umysł ma niesłychaną moc wypierania własnych win. Po prostu o pewnych rzeczach nie chce pamiętać i już.

A u mnie kochani bardzo fajnie. Wczoraj miałam "randkę" z tym kolegą, było naprawdę fajnie. Mieliśmy po dwóch godzinkach się urwać, a tak dobrze nam się rozmawiało, że niewiadomo kiedy zrobiła się północ. Swoją drogą dzięki niemu zauważyłam jak bardzo były moje upośledzone relacje z exem - wczoraj byłam w szoku, że facet czekał na mnie w umówionym miejscu (a nie ja na niego). Elegancko ubrany (a nie od niechcenia), pachnący, płacący za mnie (tak, wiem, że tutaj różnie bywa, ale mój ex nigdy za mnie nie zapłacił), otwierający mi drzwi i puszczający przodem, odprowadzający pod sam dom mimo że mieszka w innej części miasta (ex przecież nawet nie poszedł ze mną na autobus), elokwentny, dowcipny, słuchający tego co mam do powiedzenia, zapamiętujący ( a nie co 5 minut zdziwiony o czym ja mówię). Hah, to dla mnie wszystko było zaskakujące a chyba nie powinno być. Ogólnie to nie nakręcam się, bo koleś jest czarujący ale mocno zdystansowany, tzn. takie mam wrażenie. Niemniej, na koniec powiedział mi, że przypominam mu czarującego małego kotka, którym trzeba się zaopiekować. Taki bajer, ale jaki miły. :DI na moje niewinne "papa" zrobił maślane oczy, rozczulił się, i przytulił mnie. A potem dał buziaka w polik. I napisał po 20 minutach smsa że fantastyczny wieczór, że dziękuje mi za wszysto i żebym spała dobrze. To był dla mnie kolejny szok - mój ex nigdy sam z siebie nie podziękował mi za spędzony czas, nie spytał jak dotarłam, nic nic nic. Dżizas w czym ja żyłam!:D

Wiem, ja już zapomniałam, że normalni faceci tak się zachowują, hah. Wydawało mi się, że leń w dresie na kanapie wiecznie niezadowolony to normalka.;p Nie no, jest dystans, oczywista! Nie skaczę pod sufit i nie wypisuję do niego, jak się odezwie to możemy gdzieś czasem wyjsc, będzie mi rzecz jasna miło. Ale jak nie to nie będę włosów z głowy rwać. Ważne, że mam dobre samopoczucie po spotkaniu z mężczyzną - a już trochę zapomniałam jak to jest...

Nie wiem czy dobrze zrozumiałam: Ona nie myśli o czym?

A to, że jesteś facetem z zasadami, dobrymi manierami i traktujesz kobietę, na której Ci zależy w odpowiedni sposób to tylko możesz sobie dopisać jako kolejny plus, którego Twoja ex nie umiała docenić. Jej strata.
Ja uwielbiam takich facetów, uwielbiam 'staroświeckie' podejście do spraw damsko-męskich, jeśli chodzi o takie właśnie drobne, acz znaczące gesty. Facet, który traktuje kobietę jak 'kumpla z piersiami', bo jest taki wyluzowany, odpada u mnie odrazu. Bleee
A nieśmiałość u faceta potrafi być urocza

Z tymże nie znoszę jednego połączenia tylko: nieśmiałość + bycie mrukiem. Albo takim biernym totalnie kolesiem, który przyjdzie i nie potrafi nawet nawiązać rozmowy, masakra.
oops..chyba znowu opisałam exa <liść>

Widzisz Kubasiewicz,  tacy właśnie mężczyźni maja ogromną skłonność do odczuwania wdzięczności względem swoich ex, niezależnie od tego jakie numery im wywijały.
Z uwagi na tę nieśmiałość właśnie, odrazu taka dziewczyna jest stawiana na piedestał i obchodzicie się z nią jak z jajkiem - przynajmniej na początku. A niestety to w głównej mierze właśnie początek związku 'ustawia' relacje, potem już trudno wymanewrować z sytuacji, gdzie to facet/kobieta ma duża przewagę (murowany toksyk).

U mnie tez tak to się zaczęło, z tymże pomimo cudnego początku, który ujmował mnie od strony, którą opisałam, zabił nas brak pociągu, bo jednak jest cienka granica między nieśmiałością u faceta a totalnym brakiem przejęcia inicjatywy w sytuacjach intymnych.
Ale was to zdaje się nie dotyczy, całe szczęście

Widzisz, syndrom KKZB nie dotyczy tylko kobiet, wy z Życzliwym jesteście przykładami mężczyzn z tym wzorcem.
Fakt, że ona to widzi inaczej i obwinia Ciebie jest czymś oczywistym, bo każdy próbuje sobie jakoś wytłumaczyć rozstanie.
Problemem jest to, że Ciebie bardziej obchodzi to, jak ona to widzi i odbiera niż jak Ty sam to widzisz.
A umartwianie się i cierpiętnictwo jest tego wynikiem. "Skoro ona tak to widzi, to na pewno tak było." - a wina leży gdzieś po środku.

Chociaż w przypadku kiedy to jedna strona w ten sposób kończy związek, to jednak ta 'wina' jest z większym wskazaniem na nią, bo zawsze można rozmawiać, komunikować swoje potrzeby - tu tego nie było.
Nie możesz ciągle jej usprawiedliwiać, bo traktujesz ją trochę jak małą dziewczynkę, która nie wie, co robi.. a ona wie doskonale, inna sprawa, że nie myśli dojrzale, co nie wyklucza tego, że podjęła wybór zgodnie z tym co czuła.
Naprawdę bardzo się starałeś, za niedługi czas spojrzysz na to z dystansu i zrozumiesz, że wręcz "za bardzo" i że sprawa była przegrana z góry.

Skup się w końcu na swoich odczuciach i kolejnym razem nie daj sobie wmówić odpowiedzialności za całość związku na siebie, bo to czysty absurd.

redapples: To u mnie było identyko
I też było to wyuczone, wielokrotnie przestudiowane i -jak się wkrótce okazało -schematyczne, praktycznie z każda poprzednią kobieta i z ta, z która mnie zdradzał i pewnie każdą następną.
Ot, motyw na 'bajer'.

U mnie problemy i zmiany, o których wspominasz, zaczęły się pojawiać, jak oprócz tych miłych gestów, zaczęłam wymagać czegoś mniej powierzchownego i angażującego emocjonalnie. Wtedy entuzjazm wprost proporcjonalnie do wymagań opadał..

To chyba już fetysz

Ja mam swój ideał faceta na Ukrainie..pewien choreograf..niestety chyba nie będzie w najbliższym czasie w okolicy

Sprzątam pokój, powoli się pakuję.. koniec urlopu i lekkości myśli. Muszę wracać do rzeczywistości, do pracy, do wynajmowanego mieszkania, do miasta ;/

Dzisiaj mam 'kryzys pourlopowy' mimo intensywnego wysiłku fizycznego, przykre myśli, płaczliwość, żal... wracały jak bumerang.
Ciągle powtarzam sobie 'będzie dobrze' i biorę głęęęboki wdech i wydech. Trochę pomaga.
Muszę nastawić się pozytywnie. Będzie dobrze. Będzie dobrze...

Już z szarymKotkiem wymieniłyśmy się spostrzeżeniami, że może to Ci sami faceci, hehe oni chyba są wszyscy do siebie podobni a Ty kobieto siedź i myśl co oni chcą, kij im w oku teraz będę myśleć czego ja chce. Wychodzi na to że my też jesteśmy trochę do siebie podobne i coś Nas łączy że tacy na Nas lecą. Magia internetu.

Wniosek jest jeden mój exik, by się nie związał z osoba jaka teraz jesteś z Twoim podejściem do życia. Uciekałby gdzie pieprz rośnie. To dobry znak.

Kochani co man wam zameldowac,zeby nie mowic ze jest ch.....wo i nie biadolic zbytnio?Czytam was i tak fajnie analizujecie swoich ex,bylo cos o karmie.I ja wam powiem teraz jestem w takim stanie,tak kipie zloscia i nienawiścią ze naprawdę dobrze jej nie zycze i niczego nie pragne wiecej aby ta karma do niej wrocila.Wiem ze to jest zly stan,ze sobie tym niepomagam,ale poki co tak mam.W sumie dobrze ze tak sprawę zalatwilem,bo pewnie dalej wchodząc w gadkę naubliżał bym.Az sie we mnie gotuje wiecie,ze jestem taki frajer.Nie analizuje zbytnio teraz zwiazku jej,bo najzwyczajniej w świecie nie mam na to sily i checi.Zrobila ze mnie szmatę,a ja wiecie jak sie czuje,tak podle ,taka jest bezradność,taki sie czuje maly i nic nie warty czlowiek.Tak mi sie to życie sp....lo,taka czarna dziura i rozpacz.Mialem nie biadolic,ale tak czuje.Mowicie moje zachowanie wskazuje ze jestem odważny i twardy,co z tego jak wewnątrz to mnie nie ma.I paradoksalnie przedwczoraj postawilem kropkę nad i,a ulgi żadnej jest gorzej.

Jezu ludzie pomozcie mi bo ja mam myśli samobójcze.Dzis powiedzialem sobie ,ze daje sobie miesiąc,jak nic sie u mnie nie poprawi,to koncze z sobą.Ile mozna żyć w takim stresie,napięciu i grac przed wszystkimi ,ze mnie to wali.Na szczęście teraz jest lepiej idę by nie zglupiec do kumpla.Sorry ja po prostu nie wyrabiam.

To Wszystko się zgadza . Exik był twardy na zewnątrz, wewnątrz miękka buła, bez zasad.

A widzicie moja ex to urzeklo. Ja jestem staroswiecki za co thepass mnie jechal ale zwyczajnie uwazam ze facet powinien sie starac o kobiete. Przez caly zwiazek co chwila roze i jej ulubione kwiatki ktore sa glownie/tylko w drugiej polowy maja - konwalie. Jak nie moglem przyjechac albo sie spotkac z nia to suszylem i wysylalem w kopercie dzwonki konwalii poczta z listem milosnym. Otwieralem drzwi do auta, przytrzymywalem jak gdzies wchodzilismy wyjatek puby. Kiedys cholerna zajawke na zasady dobrego wychowania mialem nawet na twkim forum sie wypowiadalem. Nie dlatego ze chcialem cos komus pokazac tylko cholerna przyjemność mi to sprawia. Niektore kolezanki sa zdziwione tego typu zachowaniami. Jakis czas temu spotkalem w pubie mame kolezanki po 5 latach!!! I powiedziala ze do dzisiaj pamięta jak po jej corke na polowinki przyjechalem z piekna dluga roza. Z czasem jedyne czego bylo malo to otwierania drzwi do auta. Niestety byla moja rodzina zmuszona do sprzedazy i jezdzilem autobusem do ex co jej sie nie podobalo tak samo jak ona musiala jezdzic do miaeta autem rodzicow mimo ze mieli dwa auta a moja mama przewrazliwiona na punkcie swojego auta wiec prosilem kolegow o autk by odwiezc moja ex do domu a mieszkala pod miastem no ale rzadko to sie zdarzalo. Boli mnie jak spotykam takie wielce niezalezne kobiety ktore zamiast mi pozwolic cos przeniesc jak ostatnio na tym moim balu powiedzial wrecz nakrzyczalem na kolezanki ze maja usiasc na tylku a ja i reszta chlopakow bedziemy nosic stoly.

Kubasiewicz w naszym zawodzie to rzecz jasna dlaczego wolimy sami sobie gotować. Jednak dla mojej ex to ja zawsze gotowalem czasem ona mi ale lubie to robic szczególnie sniadanie jak kobitka jeszcze spi.. az milo wspominam to. U mnie jest tak ze jestem bardzo otwarty ale jezeli jest kobieta na której mi zalezy tp troszeczkę spokojniejszy jestem nie narzucam sie dwa razy chcialem byc taki bardzo otwarty i sie przejechałem nie wyszlo a ja mialem wyrzuty sumienia. Owszem prawda lezy po srodku i gdzies w naszym związku ja mialem lekki kryzys bo moja ex mniej czasu mi poświęcala ze wzgledu na nauke sama jeździła do miasta do mnie a ja glupi przez nalog jakim byly gry komputerowe sie spoznialem te kilka minut. Doslownie kilka ale spoznienie to spoznienie. Pozniej powiedzialem ze tak nie bedzie wiecej i przestalem sie spozniac ;-) nie jestem idealny ale zly na pewno nie. Cos wspominalyscie o tym ze to my siebie obwiniamy. Tak moja ex dazyla do tdgo bym to ja zerwal z nia a nie ona ze mna. Nie zrobiłem tego po takim horrorze jaki mi zafundowala i jak mnie traktowala jej tlumaczenie to monotonia w zwiazku. Szkoda ze skakalem robilem wszystko i wiecznie sie wykrecala. Chyba za duzo ostatnio zaczalem o ex gadac i wiecej niz ostatnio o niej mysle. Dlatego to ostatni taki wpis z nia zwiazany.  Zreszta to nie jest ktos cudowny i w ogole by o nim a raczej o niej opowiadac w kolko. Kazdy zna moja historie wiec nie wiem po co to powtarzam za duzo tego przykladu IDZIEMY DALEJ NAPRZOD NIE ZATRZYMUJEMY SIE HEJ DRUZYNA JUZ DO WAS BIEGNE!!

Zyczliwy tez coś pisał, ze miał ochotę iść do gościa i mu sprzedać kopa. Tak na poprawę humoru z dedykacja.

Nie ma nudnej wizji, jest tylko brak wizji. Romantycznosc nie jest zła, ale to dla mnie tylko bujanie w obłokach. Poddać się chwili można, ale jak sie nie wie jak tę chwilę utrzymać to jest problem. Nie szukam twardej babki, tylko nie powinna zacząć wątpić, kiedy mam swoje chwile słabości. Wtedy ona tez musi mnie "spoliczkować", ale mając na to plan, bo nie moze wszystko zostawiac na mojej głowie. Jak nie umie rozwiazywac problemow, wspierac, to niestety, ale sama prosi sie o zdominowanie, a w chwili słabości - rozstanie. Podejscie "co ma byc to bedzie" mnie po prostu irytuje. Irytuje, bo czuje, ze zwala wine niepowodzen na los, albo... mnie.
Nawet nie powie, że to moja wina a niedopasowanie. Najłatwiejsze wytłumaczenie czemu coś się psuje, ale tak naprawde to tylko pustka w głowie. Brak swiadomosci czemu przyszła miłosc, gdzie sie rozminelismy i nie widzi przyszlosci. Nie ma pracy, to zwali wine na to, że takie czasy, ale nie pojdzie pracowac do sklepu bo to przynosi jej ujme. Nie zarobi na coś, bo nie umie oszczędzać. Wyda całą wypłate w jeden dzien, BO NIE PLANUJE. Nie wykazuje inicjatywy, nie podsuwa rozwiązań. Bo wlasnie za bardzo kieruje sie romantyzmem - milosc dla niej jest, albo jej nie ma. Tylko jesli sie pojawiła, to moim skromnym zdaniem da sie ją podtrzymac bardzo długo, gdy obie strony mają świadomość uczucia. Brak konsekwencji w działaniach, bo nie ma działań i pozostają dzięki temu puste obietnice. A puste obietnice, nie dotrzymywanie ich, zmiana "zasad" w poszczegolnych sytuacjach to oznaka bycia słabym człowiekiem. Ofiarą.

I mozna miec romantyzm, ale W zaplanowanym życiu. Zaplanowane zycie - szczęście, a w szczęściu romantyzm i patrzenie w gwiazdy. Ulotne chwile.

Co do gościa, ktorego znalas 2 lata przez internet. Nie wiem jak ta sytuacja wyglądała, ale prawda jest taka, że pisac mozna wszystko, a weryfikacja i tak nastąpi przy spotkaniu. Ludzie także dla swojej wygody koloryzują, kłamią, zatajają. A to i tak wyjdzie za jakis czas. Dlatego nie nalezy przeciągać takich znajomosci. Są wspolne fale, porozumienie. Zazwyczaj jednak kwestie wizualne najbardziej decydują. Poza tym tak jak w KAZDEJ INNEJ SYTUACJI zwiazek sie moze rozpaść i to, że rozstaliscie sie po 2 latach nie oznaczało, że to wina znajomosci internetowej. A rzekłbym nawet, że tej winy jest całe 0%, bo to przetrwało długo. Jeśli zawiódł w stosunku do tego co mówił to jest to wina jego charakteru. 

Sam sie nacialem na dziewczyne, ktora mnie ostrzegała przed sobą. Mowila, ze ma tyle wad, wszystkich krzywdzi, a sama siebie najbardziej. I zaufalem, wmowilem sobie, że akurat ze mną nic takiego nie będzie, bo ona chce sie zmienic, bo nie ma dobrego przykładu - a ja jej to daje i jej to imponuje. Po czasie wyszło, ze to jest dla niej za trudne, więc krzywda przyszła bardzo szybko. I ma wytłumaczenie, bo przeciez mnie ostrzegała. Slepo wierzylem, ze jej wady nie wpłyną na relację. Moje zalety ją podtrzymywały, ale jej wady to psuły. Okazało się, że chce być dalej bezwartościową osobą, bo tak jest łatwiej. Czy to wina internetu? Wcale. Z dystansem trzeba wiec podchodzic do kazdej znajomosci i najbardziej na początku. Szczegolnie patrzec na czyny, a nie słowa. Akurat sam nigdy sie nie pomyliłem poznając kogoś w internecie i jeśli ktos mnie zaskakiwał to pozytywnie. Negatywnie sam siebie, gdy sobie coś po prostu wmówiłem. A kreowac sie mozna na wartosciowego nie tylko w internecie, ale zyciu też. Co mozemy z tym zrobic? Mozna byc doskonałym aktorem...

Tak btw co tam ciekawego u Was dzisiaj?

Ja dzisiaj popołudniu robiłem "nielegala" wbiłem się na teren przy lotnisku zaopatrzony w batonik i jogurt pitny siedziałem w krzakach z aparatem i oglądałem sobie lądujące samoloty, w sumie to one lądowały prawie na mnie

Bardzo ciekawa sprawa, nie wiem czemu tam pojechałem, ale było to dużo ciekawsze niż oglądanie M jak zdrada w telewizorni

A tu fotek jednej z koleżanek, która na mnie dzisiaj leciała

Ja wiem moi drodzy,ja wiem.Ja naprawdę nie poddaję się,nie mazgaję,robię wszystko co mi radzicie.Wychodzę z domu,gadam śmieję się na siłę nawet.Przecierz to już nawet nie chodzi o nią,tylko że taki człowiek jest upokorzony,a to chyba najgorsze.Obiecuję postaram się wszystko robić co mi radzicie,nie chcę się cofać,nie chcę się skarżyć skamleć jak to mi źle.Tylko do cholery niech to się skończy wreszcie.Co mam zrobić,napisałem prawdę,co mi po głowie chodzi.Robiłem wszystko tak jak powinienem,odsuwałem uczucia,kierowałem się rozumem,powinienem odczuć ulgę a tak nie jest.Nie skłamię wam jak to u mnie jest ok,jak sobie świetnie radzę,piszę tylko prawdę,Dobra jutro się wezmę za siebie.Zapełnie cały dzień.Tylko jak odsunąć te myśli cholerne,im bardziej nie chce myśleć tym bardziej myślę.Myślicie że mi się spieszy na tamten świat.Poprostu tak pomyślałem i aż się przeraziłem,bo ja całkiem serio to pomyślałem.Napisałem to,bo tak było.

Thepass rozumiem Ciebie też mam plan na życie, czasem podchodzę zadaniowo i walczę ze słabościami. Exa motywowałam zawsze w ciężkich chwilach, szukałam rozwiązań, wszystko co piszesz, ale w zamian chciałam też sama odsapnąć, pojechać gdzieś z nim by właśnie żyć tą chwilą, nie musiało być słodko i pierdząco, nawet przykład ica, jedziesz gdzieś się wyluzować, przysiąść w krzakach i się zatracić . Lubię czuć emocje te dobre i zwariowane. Oczekiwałam też by czasem mnie ustawił do pionu konstruktywną krytyką, ale jak pisałam to nie była osobą z którą da się konstruktywnie rozmawiać, on miał swoje obłoki i siebie.

Nie ma czegoś takiego jak zmiana pod wpływem kogoś, do zmian trzeba dojrzeć. Ex też mnie ostrzegał że ma trudny charakter, ale moim wyborem była akceptacja tego stanu rzeczy.

Internet jest ok, takie znajomość wymagają głębszego poznania i czy napiszę że lubię kozy i czy mam plan na życie może mało kogo interesować, niestety oceniamy po okładce, dla mnie najważniejsza jest rubryka związki, jak widzę związek otwarty to mi słabo a to w necie to norma. Tam można napisać wszystko i się dobrze kreować.
W realu nie zwróciłabym uwagi na kogoś takiego jak ex, nie otaczam się w ogóle takim ludźmi jak on, jak zobaczyłabym go na imprezie to co robi, to tylko pogratulowałabym inwencji w głupoty. Maskował się bardzo długo, kiedy ja już wpadłam w tą miłość pokazał na co go stać.

Nie będzie i nie musi.
Przestań grać ze sobą w jakieś dziwne gierki i dodatkowo karać się brakiem przyzwolenia na przeżywanie emocji.
Im bardziej od nich uciekasz, tym bardziej będą się Ciebie (Twojej uwagi) dopraszać.

Dobrze zrobię wszystko co w mojej mocy,dzięki.Nie chcę biadolić,chcę tylko bym się chociaż troszkę lepiej poczuł,choć na godzinę.Ale naprawdę musiałem to tu napisać ,bo komu mam to powiedzieć.Nikt chyba się nie domyśla ze znajomych rodziny,co się wewnątrz mnie dzieje.Mam nadzieje że kiedyś mi będzie głupio co ja tu nawypisywałem,ale teraz tak mam jak piszę.

A przypomnij mi kto więc zerwał?

Ale nie zerwałaś dlatego, że sie maskował i chciałaś odejść, bo jest tak "głupi", ale że czułaś, że to jemu juz nie zalezy i tą decyzje podjął dawno. Tylko czekał na Twoj ruch, bys wzięła za to odpowiedzialnosc. Czyli gdyby nie on, to bys dalej w tym tkwiła? Mimo jego "inwencji w głupoty".

Proszę o wybaczenie to jednak nie koleżanka, dopiero przeglądam fociuchy, to Pan i ma na imię Hercules C-130. Poznać można po brzuchu, miałem okazję bo był baaardzo blisko

Traumatyczne miejsce, widzę ten pieprzony tęczowy komin przez okno w dachu i czasami sobie wyobrażam że pstrykam w niego palcem i spada z hukiem. Btw też czasami przechodzę przez tory do "ałszanta" jak mi się nie chce chodzić naokoło:D

JoyDivision skarż się tutaj. Nie można w sobie tłumic takiej bomby emocjonalnej.

Opowiem Ci jak było u mnie za pierwszym razem. Dawno temu, kiedy prawo jazdy zdawało się na dinozaurach. Na jednej z imprez poznałem dziewczynę, nie będę gadał o szeroko przyjętych konwenansach towarzyszących pierwszym randkom etc. zobaczyłem ją i się zakochałem, jedyne co przeszło mi przez gardło to pytanie czy lubi makaron, strasznie ją to rozbawiło a uśmiech miała boski ^^.
Tak więc poszliśmy na miasto zjeść makaron i tak minęło ponad pięć lat razem. Nigdy więcej nie byłem w takim związku. Było nieziemsko, pewnie dlatego jestem na tyle bezczelny że piszę czasami gdzieś o niezrozumieniu rutyny w związki, ale na podstawie tamtych doświadczeń mogę sobie na to pozwolić. To było coś takiego że nie ważne jak długo byliśmy ze sobą po poznaniu czułem adrenalinę i endorfiny, tak jakbym skakał do studni bez dna i to powtarzało się za każdym razem kiedy ją widziałem.

Potem wyjechała na pół roku za granicę, miałem dojechać, ale jej się odwidziało bo ruchał ją jakiś nowy misiek i CH*J, The End of story.

To co piszesz to bardzo dobrze mi znany stan, Twoje emocje, załamania życzliwego to jest bardzo mały pikuś, przez rok chodziłem na rzęsach, byłem jak żywy trup. Dokładnie 12 miesięcy to trwało, odciąłem się zupełnie od świata, pech chciał że bardzo podniecały mnie wtedy motocykle więc jeździłem, jak pojebany, jak udało mi się wstać z łóżka to jechałem na Słowację. Ot tak, nie myśląc o niczym, odkręcasz manetkę i lecisz, nie myśląc o  tym czy wrócisz czy nie. I pewnego dnia nagle zaświeciła się lampka nad moją głową, ależ ze mnie idiota. Mam rodzinę, świetnych znajomych, swoje życie i plany do zrealizowania. To był jeden moment, kiedy uwierzyłem że swoimi czynami jestem odpowiedzialny za siebie i swoją przyszłość i to że przez nieodpowiedzialne decyzje drugiej osoby sam zatruwam sobie życie. Przez pełny rok nie potrafiłem tego dostrzec bo ciągle odbijała mi się w czaszce tylko jedna myśl - dlaczego ona tak postąpiła?
Tylko ta jedna ohydna myśl, na której odpowiedzi nie mogłem znaleźć. Skoncentrowałem się na czymś co mnie zupełnie już nie dotyczyło, zamiast myśleć egoistycznie.

Potem wszystko się odwróciło, powiedziałem sobie że nigdy więcej nie wejdę na tą karuzelę własnych chorych myśli, którą kręcę tylko i wyłącznie ja. I tak się stało, niedługo po tym odezwała się moja ex, tak ta sama. Prawie pól roku do mnie pisała, nigdy więcej się z nią nie umówiłem, choć wiem że chciała. Teraz to nie ważne, znamy się na facebooku, składam jej życzenia urodzinowe. Pełna sielanka.

A potem był jeszcze jeden związek i jeszcze jeden. Po żadnym z nich nie płakałem i nie miałem dołka trwającego dłużej niż tydzień. Po ostatnim, przez który to zresztą założyłem ten temat miałem kaca ze dwa tygodnie i żałuję bardziej tych dwóch tygodni zawracania sobie samemu dupy jakby to było na łące pełnej jednorożców i mojej exowatej niż tych pięciu lat, które z nią przeżyłem.
Nadal uważam że źródło problemu leży tylko i wyłącznie w naszej postawie. Zupełny brak koncentracji na swojej osobie jest jak najbardziej wynikiem konsekwentnie realizowanego planu dowartościowywania zakompleksionych exów, oddawania im tego co w nas najlepsze i utrwalania się w błędnym rozumowaniu że to co odebrali już nie jest nasze. To nie prawda, wynik iluzji stwarzanej przez naszą podświadomość. Zresztą to wszystko jest jednocześnie dążeniem do rozpadu związku.

Teraz kwestia dojrzałości, osoba dorosła, dojrzała (lubię nadużywać tego słowa) potrafi docenić to że oddajesz jej to co masz najlepszego w sobie, szanuje Cię za to daje w zamian swoje dobre emocje.

Prezesi piaskownic natomiast po wyczerpaniu się źródełka, w różnych sytuacjach trwa to miesiąc, kilka lat, dochodzą nagle do wniosku że jesteś do dupy i następuje jebnięcie klasycznym tekstem "no bo się wypaliło" właśnie w tym miejscu gdzie dojrzały człowiek zaczyna prawdziwy związek oni widzą wypalenie, ewentualnie są już czyrakiem przyczepionym do dupy innego nieszczęśnika/mają huśtawki emocjonalne/są obojętni/ prawidłowe zakreślić według swojego uznania.

Masz wątpliwości co do słuszności swojej decyzji jeszcze? Ja kolejny raz podkreślę że gratuluję.

Ależ się dzisiaj naskrobałem PS napisałem cyt. "Szary_kotek Ci wszystko ładnie wytłumaczył." oczywiście paskudna literówka, szary kotek wytłumaczył!A!

Pozdrawiam

Wygrał naturalny mechanizm obronny. Myślę że to też kwestia pewnego doświadczenia.

Jak drugi człowiek nie daje od siebie nic, a nawet daje negatywne emocje, to ten pierwszy też traci motywację. Tylko to mogło sie skonczyc wczesniej, gdyby tak podjąć samodzielnie decyzje z powodów wewnętrznych przekonan, a nie zewnętrznych (jego) starań.

Jeszcze co do Zyczliwego. Na pewno nie krytykowałem "staroświeckiego" podejścia, tylko o to, że latasz za kims, kto traktuje Cie źle i nie daje z siebie nic (ok, niewiele). Dla Ciebie staroświeckość wychodzi na to, że jest się psem który lata za księżniczką. Złą księżniczką. Tak jest tez na odwrot, gdy kobieta sie stara o drania. To tez staroswieckie?

Ego boli, ego. Byles taki zajebisty i juz nie jestes. Popelniles blad. Teraz czas sie podniesc, jak przystało na prawdziwego mezczyzne.

Prawda jest taka, że m.in. dlatego kobiety zostawiają mężczyzn. Szukają kogos silniejszego. A wiesz czemu? Bo aktualnie Twoj humor zalezy od tego jak ona Cie traktuje, czy Cie dowartosciowuje. Jak udaje sie to oddzielic, to jestes wygrany na wielu płaszczyznach.

Thepass, Ty okrutniku!

Ale tak jest - źródłem i narratorem tych wszystkich historyjek o cierpieniu i upokorzeniu, które lubimy sobie opowiadać, jest ego.

Ulga przychodzi w momentach, kiedy się z nim nie identyfikujesz. To są te chwile, kiedy potrafisz patrzeć na siebie z boku, jakbyś przewijał przed oczami film, a Ty jesteś tylko projektorem, przez który on się wyświetla.
Czy projektor jest swoim filmem? Czy film może "ugodzić" ekran, na którym się wyświetla?

Film to obrazki i wspomnienia, które 'atakują' Cię teraz z każdej strony. Emocje układają z nich niesamowitą historię - ego stoi i klaszcze i tapla się w każdej skrajnej emocji - no orgazm po prostu!

Za jakiś czas, jak wypalisz większą część emocji i zauważysz, że tych historii może być nieograniczona ilość - kwestia perspektywy, ego zacznie powoli zdychać, bo bez identyfikacji z nimi nie ma się do czego odnieść.

Wtedy wraca poczucie kontroli.
Ale to jeszcze trochę potrwa i bardzo dobrym sposobem jest, jak wspomniano wyżej, powtarzanie sobie przy każdej chwili słabości, że to stan przejściowy. Bo to JEST stan przejściowy. Z duchami w końcu tutaj nie gadasz

Dlatego najlepszym sposobem na to jest wspominanie swoich zalet, dobrych cech, uczynków. Najlepiej wypisanie ich i kojarzenie z nimi pewnych wydarzen, w ktorych bylismy szcześliwi. Ale tylko wtedy, gdy robilismy to bezinteresownie. Nie, wtedy gdy chcielismy cos osiagnac. Damy komus pomoc za darmo - jestesmy szczesliwi, ktos jest zadowolony. Ludzie sie usmiechaja, cieszą, przytulają. Dobry uczynek. Projektujemy sobie to w głowie i usmiech nawet pojawia się sam, przy zamknietych oczach. Tutaj mamy za to nakręcanie się złymi cechami i przepowiadaniem przyszłości typu - nigdy sie nie zakocham, nigdy nie zaufam. Same nie nie nie nie nie nie. Negowanie wszystkiego i wszystkich. Zapętlenie. To że ktos mnie nie chce, nie znaczy ze jestem do niczego (przeciez tryliard innych osób tez nas nie chce i my ich także. Czy mamy czuc sie przez to źle?). To że ktoś złamał obietnice, nie znaczy ze to JA jestem do niczego. Jestem lepszy. Taka jest prawda. Bo ja robiłem dobrze, bo ja dałem z siebie coś dobrego i wiem, że moge to dawać dalej. A że nie tej złej osobie... jej strata. A ja dalej mam pozytywne plany na przyszlosc i tego sie trzymam.

Bo ludzie sie rozmijają często sami ze sobą i to jest problem. Byc moze on sądził nawet, że sie zmieni, że coś zmieni, ale nie dał rady. Jak to mowi Elka marchelka - jeszcze nie ten czas, nie to miejsce. Nie ta ścieżka w tym momencie.

Witajcie wszyscy,milego dzionka wam życzę.