Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

Zarzekała się żaba błota przyjdzie taki dzień, że ku własnemu zdziwieniu nie dość, że podziękujesz ex za to, co zrobiła, to jeszcze będziesz jej za to wdzięczny - jak poznasz kobietę, o której będziesz myślał dojrzale i dorośle, z którą zdecydujesz się wskoczyć na głęboką wodę i założyć własny grajdołek
spójrz, gdyby eza uparła się i na przykład, zaliczyła z Tobą wpadkę kontrolowaną, byłbyś na nią skazany do końca życia a w którymś momencie tego życia na pewno wyszłoby jej prawdziwe oblicze.

Nie sądzę, bo te zachowania/sytuacje, które się wydarzyły, one nie znikną, chodzi tylko o to, by nie niszczyć siebie negatywnymi emocjami, które uderzają tylko w nas. A im człowiek spokojniejszy, tym właśnie bardziej racjonalne wnioski wyciąga:)

Otóż to

Poza tym pomyślcie sobie - napełnieni negatywnymi emocjami, spotykacie nową osobę, poznajecie ją, umawiacie się na randki - idę o zakład, że podczas tych spotkań te negatywne emocje wypłyną w jakiś sposób, a po co skażać nimi nową znajomość? Nowe to nowe a stare to stare.

oj z tym gadaniem na głos to trzeba uważać ... chociaż nie powiem sama sobie ostatnio coś poopowiadam:):P Dzisiaj chyba jakiś dzień przełomów bo u mnie też lepiej.... wprawdzie dzwonił ale nie odebrałam. Wiadomo u mnie to jeszcze stosunkowo świeża sprawa ale myśle sobie że jest już ok, mogę się skupić myśleć o czymś innym i nie zastanawiać się nad tym co gdzie i z kim robi.... Nie wierzyłam gdy czytałam że będzie lepiej ale do wszystkich wątpiących: Czas na prawdę leczy rany!!! I lepiej poszukać kogoś wartościowego niż żyć z nieodpowiedzialnym gnojkiem (oj złość jeszcze we mnie nie wygasła:P). Miłego czwartku! już nie długo weekendzik:P Na pewno wszystkim nam się uda znaleźć kogoś na dzień i na noc, na dobre i złe...:)

Życzliwy też Ci pisałem byś traktował to rozstanie jako +. Po pierwsze - wyciagniesz wnioski, po drugie - nie bedziesz juz chciał takiej jędzy jak ona, po trzecie - nie będzie Ci niszczyc psychicznie (i fizycznie!), po czwarte - masz okazje poznac kogos lepszego. A mozna wymieniac!

Btw widzę, że juz znasz się bliżej z wszystkimi kobitkami z tego tematu

Dobre, podłączam się

Słuszna uwaga. I wiemy chyba co Piroman miał na myśli, ale słowo/pojęcie "szacunek" jakoś chyba za rzadko pojawia się w odniesieniu do relacji damsko-męskich A przecież w gruncie rzeczy z szacunku dla drugiej osoby pewnych rzeczy się po prostu nie powinno robić.

Masz 100% rację.

ThePass to mały zazdrośnik .

Jesteśmy dokładnie na tym samym etapie coś widzę. Wspólne chwile - obojętność, jak spędzone z przyjacielem. Nie brakuje mi tej osoby, a jedynie kogoś z kim można by spędzić czas, bo wiadomo znajomi czy kumpel to nie jest to samo. Nie mam żalu, czasem nawet mam ochotę mu podziękować, że się rozstaliśmy, ale daruje sobie, bo mógłby to odczytać jako złośliwość - a naprawdę nie jestem na niego wkurzona. Nawet odzywa się do mnie trochę niewinnie, podpytując o pracę czy coś, ale nie robi to już na mnie wrażenia. Odpisuję albo nie, odpalam sobie muzyczkę i zajmuje się swoimi sprawami.
Mój kot skutecznie umila mi czas - dzisiaj w nocy budził mnie co godzinę głośnym miauczeniem i prośbami o głaskanie. Chyba chciałby powiedzieć :

Haha, thepass faktycznie zazdrosny o konszachty Życzliwego :DD

Tja ... To chyba taki fenomen pozwiązkowy....

Ja akurat poznałam fajne osoby przez fora tematyczne, ale niestety w moim przypadku fajne poznane osoby i tak mieszkają w odległym mieście. Poszukanie w realu chyba jest krótkoterminowo efektywniejsze - np. potencjalny towarzysz jest "pod ręką". No i od samego początku wiesz, czy jaka jest chemia, która zza ekranu może być trochę inna niż na żywo. Jeśli jesteś w miarę otwartą osobą, to zapisanie się na kurs faktycznie stwarza okazję do poznania ludzi o podbnych zaintersowaniach,a  to zawsze najlepszy punkt wyjścia do znajomości. Taniec, aerobik czy kursy językowe to naprawdę fajne i bezproblemowe opcje, aczkolwiek raczej w celu poznania koleżanek niż kolegów

W przypadku mojej koleżanki sprawdziło się też odnawianie starych znajomości - ze studiów, z liceum. A w dzisiejszych czasach dzięki pewnemu portalowi społecznościowemu jest to dość łatwe (podobnie zresztą jak i szukanie grup zainteresowań)

Portale randkowe to też portale społecznościowe, ale raczej ukierunkowane. Chyba raczej szuka się tam potencjalnego faceta (nie komentuję tutaj prawopodbieństwa sukcesu ) i tu pytanie, czy tego właśnie Ci potrzeba. Ale doszłaś do wniosku, że chyba raczej nie

Haha już tam zazdrosny. Pochwalić chłopa chciałem, bo mnie zaprasza na piffko i inne takie dziwne rzeczy, to mowie, skorzystam też przy nim Burzycie moj plan

W sumie żałuje sytuacji z Elką. Nie, Elka? Ty wiesz.

Co do portali to zawsze nalezy zaprezentowac swoj opis, swoje oczekiwania. Mozna napisac, ze nie szukasz partnera, a np zwykłej znajomosci ,wyjscia na kawę. Od razu odmawiasz napalencom itd Pokazujesz, ze masz standardy i pewne osoby wiedzą czemu mają do Ciebie zagadać bez opisu to takie badanie terenu (nazwa tematu) po omacku, czyli bezposrednie pytania, nachalność. Trudno nawiązać, ale na pewno się da. Tylko mało kto potrafi przez internet, dlatego samej też należałoby się postarać o to, by przyciągnąć kogoś sensownego. Dobra prezencja, opisy, wymagania, jakies ciekawe słowo o sobie. Nic na "odwal" i masz jak w banku, że szybciej ktos równie fajny napisze wiadomosc.

Poza tym liczy sie cierpliwosc, liczy sie dobra selekcja. Co by sie stalo, gdyby w realu zagadało do Ciebie 10 typów? Pewnie nie wybrałabys ani jednego, bo musiałby byc i tak jakos szczególny. Tu tak samo. Dlatego nie ma co sie zrażać. Nie dzis, to za rok się uda Grunt to dobre nastawienie i nie zrażanie sie porazkami - wszak to, że znajomosc sie nie udaje to nie znak porażki, tylko tego ze po prostu sie nie poznacie. Ani nie da sie znac z kazdym, ani nie da sie byc lubianym przez wszystkich.

Czytając Twoją historię zainspirowałes mnie do tego zebym i ja odcieła się o swojej, chodź przyznam ze to cholernie trudne!! od 3 lat tkwie w zwiazku, pierwsze 2 lata raj cudowny wspaniały facet, z którym można wszytsko, dogadywalismy się bez słów, spedzalismy niemal 24h na dobe oczywiecie w przerwie na jego prace i moje studia, on podobnie jak Ty gotował mi czesto obiad kiedy ja mialam dłuzej zajecia, w sumie to chyba przez niego nauczylam się gotować bo chciałam zrobić tez coś dla niego a raczej dla nas, ja mieszkam z współlokatorka on z kuzynem moim dawnym dobrym przyjacielem, teraz juz i po tej przyjazni, wszytsko pieknie ładnie, jednak po połtora roku narodził się pomysł wspolnego zamieszkania, pomysł na dobra sprawe cudowny bo w sumie mozna powiedziec ze nie oficjalnie ze soba mieszkalismy on u mnie zostawał praktycznie codziennie na noc:) jednak problem był tego typu ze miedzy nami byla róznica 9 lat niby sporo wiem na poczatku mimo tego ze czułam się w jego towarzystwie nie dopuszczałam mysli ze moze z tego wyniknac zwiazek, jednak zaryzykowałam i wiem ze było warto, poznałam dzieki niemu takie wartości jak druga osoba, ze miłość działa w dwie strony, widzialam ze on się stara zaskakuje mnie to i ja sama mialam potrzebe do sprawiania mu radosci i zaskakiwania go, on pokazał mi inny swiat i ja jemu to było piekne

Jednak przeszkoda byli moi rodzice ktorzy byli wrecz nie zadowoleni ze ich córka 21 letnia umawia się z 30 letnim facet i mimo ze znali i widzieli ze jest dla mnie dobry piekunczy i czuły, zawsze czuła dystans z ich strony, nie dziwie sie im tak naprawde, bo bylam na 2 roku studiów wiadomo starszy mezczyzna to zawsze troszke inny swiat, ale przy nim naprawde się ogarnełam, nie mialam ochoty na imprezy studneckie czy wypady na piwo wolałam zostac z nim lub wychodzic z nim, był taka pozytywna mysla kazdego mega dnia. Wszystko zmienilo się w momencie kiedy nastał pomysł wspolnego mieszkania. Na poczatku się ucieszyłam bo to mile jesli osoba dla ciebie bliska wiaze z toba plany, jednak problem byli rodzice, oni mi ciagle mowili "tylko mi nie mów...ze sie zakochałas" a wtedy rece mi opadały, z drugiej strony - on i jego nasze wspolnego plany, wszytsko bomba tylko ja nie chcialam wtedy myslec o tym mieszkaniu jako o kroku w coś powaznego typu schemat mieszkanie, slub dziecko, mialam studia ktore lubilam i ktorych nadal chce sie rozwiajac. a u niego widzialam juz model wspolnych obiadków i potrzebe ojcostwa i to mnie zaczelo przeraz, zaczelsimy ogladac mieszkania jedna pani tez zaczela niedaleko przedszkole cicho spokojnie dzieci moga sie spokojnie bawic, a on widział wtedy ze moja mina byla przerazona studenta 2 roku i on 30 letni mezczyna z dobra praca i perspetywami, co ja mialam zrobic? marzylam o inz pozniej magistrce a nie o dzieciach nie teraz. pozniej zamiast wynajecia zaczeło się o kupnie i jego kredycie na 300 tys, ale bałam się nie chciałam tego chcialam wspolego mieszkania i dzielenia kosztów po połowie, nie chciałam byc utrzymanka a partnerka... on nie chciał komus placic 1800zł za wynajem jak jego rata kredytu wyniosła by 2tys a mialby za parenascie lat swoje. PO czym zaczał ze ja nie jestem pewna skoro wynajem bo zawsze mozna zrezygnować.

I od tego momentu było gorzej maj 2013 on zaczał szukac pocieszenia u kolezanki ktorej nie lubilam i o ktora juz czesto sie kłocilismy, spotkania wspolne kawy z nia, kregle, ja zupełnie na boku, walczylam sama z soba, bo kochał i chciałam z nim byc ale nie wyobrazalam sobie tego w taki spoosób. pozniej ciagle kłótnie i rozstanie, na okres wakacji gdzie ja wrocilam do rodzinego miasta on został u siebie, jednak i tak sie widywalismy, bo ja przyjezdzalam na ang do szkoły jezykowej, on załozyl sympatie spotykał się z kobietami a ja to tolerowałam, widzialam ze probuje zabic uczucie do mnie jednak nie udawało mu sie to bo ja ciagle przewijałam się w jego zyciu... po wakacjach powrót i od nowa kłotnie w grudniu o wspolne swieta, styczen powrót i mamy maj i jest to samo, a ja juz wiem ze nie mam na to siły, bo za kazdym rozstaniem, on pisze do 5-6 kobiet i wszystkie ciagnie na kawe kazdej mowi ze jest pieknie super, cudownie i trzyma sie cholernie dobrze, a ja nie potrafie sobie z tym poradzic, bo czuje ze to wszytsko moja wina... a tak naprawde to chyba brakowala mi wsparcia z drugiej strony...

Coś Wam powiem Kochane, bo widzę, że dziś trochę utknęłyście co poniektóre

Jako, że miałam dziś dzień małej refleksji w związku z tym, że wczoraj to ja miałam mały 'sprawdzian'. Wiecie o co chodzi -czasem dowiadujemy się czegoś "przypadkiem" o kimś z przeszłości i to jest ten moment, kiedy możemy obserwować swoja reakcję i widzieć na jakim etapie jesteśmy.

Czy zaszła jakaś istotna zmiana w świadomości, czy tylko się oszukiwaliśmy.
I nieistotne na ile nas taka informacja zaskoczy, zaszokuje, zasmuci czy zezłości- to naprawdę jest bez znaczenia, bo - to TYLKO emocje i one są ulotne
To co ważne, to co się dzieje potem.. Czy mamy "rozpieprzoną" resztę dnia, tygodnia, czy odreagowywujemy na ludziach, itd.
A jeśli po prostu zaakceptujemy w sobie te emocje, które w nas są na okoliczność tego zdarzenia okazuje się, że nic się nie dzieje
Coś się wydarzyło i coś się pomyślało..coś się poczuło i po chwili wszystko i tak znów wraca do normy.

Czy w tym momencie coś złego nam się dzieje?
Jest wieczór, siedzimy sobie w ciepłym domu, przed kompem, może z drinem a może z kotem na kolanach..Co jest złego z tym momentem?
Dlaczego uciekamy od tego co JEST w przeszłość (cierpienie) albo przyszłość (czarnowidztwo)?

Prawda jest taka, że nie ma NIC poza tym momentem. Robimy dokładnie to, co powinniśmy robić i jesteśmy dokładnie w tym miejscu w życiu (jak i miejscu -fizycznie), w którym mamy być.

Więc do jasnej choinki Wystarczy się na takich momentach jak najczęściej "przyłapać" i doceniać je zamiast wybiegać ciągle w przyszłość czy wspominki.
Tylko tyle i aż tyle. ZERO cierpienia

Prywata: Thepass, co masz na myśli?

Taka ja - nie zamartwiaj się, tak jak napisała Elle, to tylko emocje nic mniej i nic więcej, dziś jest gorzej, zdarza się, ale wyśpisz się, jutro będzie lepiej, a jak nie jutro, to pojutrze:)
Nam możesz żalić się ile wlezie, wszystko zniesiemy:) Jakby co kopniaczka na rozpęd też mamy w ofercie:)
Uszy do góry kochana, u nas all inclusive jakby co!

A tymi portalami macie racje, trzeba się jasno określić i chyba zbytnio się nie nastawiać, co ma być, to będzie.

Powoli i ja zmykam na odpoczynek, ciągnę dwie roboty w niektóre dni i czasami padam na tzw ryja
Dobrej nocy moi mili.

Ja nie jestem "uparta" w takim sensie chyba, po prostu nie lubię życia w ciągłej walce czy pogoni. Jak widzę, że facet się słabo stara to nie prę jak czołg, bo nie leży to w moim charakterze i zaakceptowałam to w sobie.

Ale co to ma do Ciebie i do mnie? O jakiej syt. mówisz?

Co to za biadolenia?

Po pierwsze moja ulubiona bajka, jak zwykle +18, mam nadzieję że nie dopadnie mnie hiszpańska inkwizycja za to.

Po drugie to ja rozumiem że są chwile słabości i dopadają wszystkich, ale przykro mi bo nie na mojej warcie. Baby baczność, klata do przodu, panowie sprawdzacie czy Wasze cojones są na miejscach. Pozwalam Wam na cztery minuty dziennie myślenia o tych wypierdach, uwaga synchronizuję zegarek!

Zagubieni w swoich uczuciach, bierzemy kompasy, barwy wojenne na twarz i szukamy w tej dżungli samych siebie i sensu zaistniałych sytuacji. Zadanie domowe - co to jest miłość? Na czym to polega? Każdy chce to poczuć, pytanie czy liczycie że z tą całą zgrają niedowartościowanych prezesów piaskownic to poczujecie? JA PIER.... serio?

Serio
Serio
Serio
?????

Szukacie tam siebie, dowartościowania, doładowania konta w orendżu czy bursztynowej komnaty? Prędzej to niż miłość, takie pojęcie wręcz abstrakcyjne. Moje drogie i moi drodzy, miłość to nie tylko sadzenie kasztana z Zuzanną (podoba mi się ten fragment) a już na pewno nie to co oferują nam "CI-ONI".

Cytując, kolejny zresztą raz P.Coelho:

Zaw­sze trze­ba po­dej­mo­wać ry­zyko. Tyl­ko wte­dy uda nam się pojąć, jak wiel­kim cu­dem jest życie, gdy będziemy go­towi przyjąć nies­podzian­ki, ja­kie niesie nam los.

Bo­wiem każde­go dnia wraz z dob­rodziej­stwa­mi słońca Bóg ob­darza nas chwilą, która jest w sta­nie zmienić to wszys­tko, co jest przyczyną naszych nie­szczęść. I każde­go dnia uda­jemy, że nie dos­trze­gamy tej chwi­li, że ona wca­le nie is­tnieje. Wma­wiamy so­bie z upo­rem, że dzień dzi­siej­szy po­dob­ny jest do wczo­raj­sze­go i do te­go, co ma do­piero na­dejść. Ale człowiek uważny na dzień, w którym żyje, bez tru­du od­kry­wa ma­giczną chwilę. Może być ona uk­ry­ta w tej po­ran­nej porze, kiedy przekręca­my klucz w zam­ku, w przes­trze­ni ciszy, która za­pada po wie­czerzy, w ty­siącach i jed­nej rzeczy, które wy­daja się nam ta­kie sa­me. Ten mo­ment is­tnieje nap­rawdę, to chwi­la, w której spływa na nas cała siła gwiazd i poz­wa­la nam czy­nić cu­da. Tyl­ko niekiedy szczęście by­wa da­rem, naj­częściej trze­ba o nie wal­czyć. Ma­giczna chwi­la dnia po­maga nam do­kony­wać zmian, spra­wia, iż rusza­my na poszu­kiwa­nie naszych marzeń. I choć przyj­dzie nam cier­pieć, choć po­jawią się trud­ności, to wszys­tko jest jed­nak ulot­ne i nie po­zos­ta­wi po so­bie śla­du, a z cza­sem będziemy mog­li spoj­rzeć wstecz z dumą i wiarą w nas samych.

Biada te­mu, kto nie podjął ry­zyka. Co praw­da nie zaz­na nig­dy sma­ku roz­cza­rowań i ut­ra­conych złudzeń, nie będzie cier­piał jak ci, którzy pragną spełnić swo­je marze­nia, ale kiedy spoj­rzy za siebie ? bo­wiem zaw­sze do­gania nas przeszłość ? usłyszy głos włas­ne­go su­mienia: ?A co uczy­niłeś z cu­dami, który­mi Pan Bóg ob­siał dni two­je? Co uczy­niłeś z ta­len­tem, który po­wie­rzył ci Mis­trz? Za­kopałeś te da­ry głębo­ko w ziemi, gdyż bałeś się je ut­ra­cić. I te­raz zos­tała ci je­dynie pew­ność, że zmar­no­wałeś włas­ne życie.?

Hahaha, Jabłuszko - kiedy ja właśnie nie neguje załamek - byle się z tym stanem nie identyfikować! To różnica

iceman
Po drąże temat, nie wiem czy przeczytałeś ostatni post do Ciebie.
dh-zone masz? skąd jesteś? Można by coś pośmigać

Cholera, widzę, że jeden dzień nic nie pisałem i już wszyscy się stęsknili. Postaram się odpisać na maila szarykotek i na Wasze posty, bo tak czytałem zgrubnie.

Ogólnie cały dzień jakiś zalatany, nie wyjechałem w podróż, zostałem uziemiony pracą, w sumie nawet na uczelni do 19 siedziałem z nudów i gadałem z koleżankami przez 2 godziny o dupie marynie, później stwierdziłem, że wysprzątam pokój, małe przemeblowanko, co by już zrobić miejsce na mój kochany rower, który niebawem ze mną dotrze tutaj <3

O cholera, zapomniałem coś wspomnieć o ex. Ah tak, coś tam mówiłem, no ja nie potrafię tej dziewczynie za to co mi zrobiła życzyć dobrze, źle też jej nie życzę, ogólnie mam to w dupie mówiąc brzydko i w sumie tak jakoś dzień mi przeminął, trochę sobie pograłem, a co!
Żeby nie było jakoś super, to jej przyjaciółka wysłała mi jakieś zdjęcie z Sylwestra takiego z roku 2011, i zaczęła mówić, że przegląda zdjęcia wspólne nasze, powiedziałem "aha, spoko" i wyłączyłem fejsa, jakoś nie zatęskniłem za rozmową i nie ruszyło mnie to. Taki dzień, że miałem dużo do roboty i chciałem ogarnąć ten swój bajzel w pokoju, kuchnie no i nie starczyło czasu na myslenie o eksi ani o napisaniu tutaj, ale jutro przeczytam i odpiszę, bo widzę, że coś tu się dzieje złego z Wami!

Dodam tylko thepass że w gruncie rzeczy się ciesze z tego, że nie jestem z nią. Tak z kumplem gadałem, który w tym samym czasie rozstał się i śmialiśmy, się że teraz więcej czasu każdy z nas dla samego siebie ma, że nie ma nerwów, wracanie z imprezy o 4 nad ranem, żadnego "dzisaij mi się nie chce na imprezę" w związku z czym przesiaduje się w domu z tą swoją połówką. W pełni jeszcze tego nie widzę, być może w nowym związku dojdę do wniosku w pełni, że dobrze się stało i jestem jej wdzięczny. Póki co czuję, że dobrze się stało, ale na razie jest jeszcze nutka niepewności, czy aby na pewno. Porównania większego nie mam, dopiero inna kobieta mi to udowodni. Zauważyłem, że jedna znajoma, o dziwo poznana w klubie tydzień temu, jest bardzo zainteresowana mną, ale nie wiem czy to nie pod kątem przygody, choć na wspólne wakacje mnie zapraszała. Dziwna sprawa, szczególnie, że ciężko mi wykrzesać ot tak uczucie do kogoś, powodem chyba jest ten strach wewnętrzny, podświadomy, że znowu ktoś mnie może skrzywdzić i znowu mogę cierpieć, nie do końca jestem tym przekonany jednak, bo zwyczajnie dziewczyna bardzo ładna, ale coś mi w niej nie gra tak jak powinno.

No i pochwalę się przezabawnym snem, z udziałem mojej ex, jak to byłem na tym wyjeździe i akurat znalazłem się na jej uczelni, wśród studentów medycyny i rozglądałem się za moją ex, w końcu dostrzegłem ją, ale była jakieś +30 kg, ciągle chodziła i pisała smsy, smutna i chciała delikatnie, nieśmiało zagadać, zakolegować się znowu ze mną, a ja pełen szczęścia i siły w sobie uśmiechałem się i odchodziłem od niej. Do tej pory się śmieję, w sumie nie wiem dlaczego, ale komicznie to wszystko wyglądało. Dobra, późna godzina, a rano trzeba jedzonko zrobić i do pudełek popakować, bo zajęcia do "wudziestej". Ciao!

Dobra przeczytalem wszystko! Mowic mi tu kto mowil ze mam pozytywnie odbierać dziekowac i dobrze zyczyc mojej bylej?! Ten mial/miala racje. Dzisiejszy sen pokazal ze przez to wypieranie dobrych zyczen w jej strone nakrecam sie negatywnie na ex przez co zaczynam myslec a co za tym idzie pojawiają sie sny. Niestety te sny sa rozne dzisiaj mialem sen jak ona byla w domu u moich dziadkow miala mi zalatwic zeby szybciej karte bankomatowa mi wymienili bo jej mama w banku pracuje i co. Przyjechal po nia jej chloptas batmobilem (tym autem z batmana) z jakimis kolegami zaczalem sie napinac jak orangutan przed jego autem gdy on wysiadł.  Dodam ze jak bylismy jeszcze w domu i on podjechał to moja ex powiedziala 'ojej moje kochanje ptzyjechalo po mnie' i gwiazdki w oczach. Zabolalo mnie bo na mnie NIGDY inaczej niz po imieniu sie nie zwrocila wiec taki syndrom niedopieszczenia mnie dotknal. Przed autem jak juz wspomnialem robiłem pokaz sily XD bo wszystkie 6 toreb z rzeczami dzwignalem a typ chudziutki i o wiele nizszy ode mnie. Zaczalem mu bjjac autem jak idiota. Wyszedl on i jego 4 kumpli z auta moja ex sie wkur.. i poszla z placzem i z złością do domu ziomeczka to wkurzylo i ruszyl na mnie z kolegami takimi jak on. Zaciagalem do klatki pojedynczo i lalem po ryju ale 0 odoowiedzi dawali sie bic i lampka sie zapalila kak moja ex powiedziala ze jezeli ruszył bym jej chlopaka tk bylbym skończony w jej oczach nie wiem czemu ale przestalem go bic pomimo tego ze mam w powazaniu jej zdanie na jakikolwiek temat. Gosciu mnie wnerwial bo używał slow typu ze on teraz po mnoe poprawia i w ogole jej prosic o nic nie musi bo ona wszystko dla niego robi i mu daje. Oj zagotowalo sie we mnie.. obudziłem sie po tym i o to tu pisze.

Jaki jest moral tej bajki? Zawisc zazdrosc zamiast powiedzidc dziekuje zycze Ci tego co najlepsze prowadzi do tdgo ze w glowie sa negatywne emocje ktore jezeli nie wychodza podczas dnia to na pewno maja ujscie w snach a dodam ze wczoraj kasalem troche bo robilem cos zajety bylem a wspolokator chcial zebym cos innego zrobil i nagle lekka zlosc i poirytowanie bylo gdzie tak nie reaguje od konca marca. Tak wiec piwo dla kazdego kto mi tam doradzil inaczej zebym do eksi podchodzil. Wybaczcie ale jeszcze sie ucze stad tez popelniam bledy ktore mimo wwszystko przechwytuje jak samoloty szturmowe. A i dodam ze choc czasem robie zle to wole sie przyznać przed Wami niz udawac i oszukiwac samego siebie szczegolnie zeo madrze radzicie tak jak z tym zwiazane. Dla tych co to czytaja to powiem zeby tez przestali negatywnie myslec o eksi bo czlowiek po takich snach sila rzeczy mysli intensywnie i analizuje sens kazdego ze snow. Nowy pochmurny jak diabli dzien ale walczymy o swoje szczezcie panie i panowie radosci na dzis Wam zycze! ;-)

thepass nawet jakbys mial 70 kg tk piwo by poszło podziwiasz mnie? Uuu a zyczyles mi rozpedu i walnieciw glowa o sciane to jak to jest :-D

iceman- Melduję posłusznie, że u mnie bardzo pozytywnie. Cztery minuty myślenia dziennie wspominałeś? Myślę, że spokojnie mieszczę się w tej normie. Dzisiaj nawet jeszcze nie przypomniałam sobie o człowieku, a moje wejście na ten temat jest spowodowane tęsknotą... owszem, ale za Wami a nie za tym kimś! Jestem ciekawa jak Twój podryw na adwokata? Bo mnie kupiłeś tą historią kompletnie.:D

Zyczliwy - ktoś Ci mówił o życzeniu dobrze, też Ci kiedyś pisałam o tym w mailu. Zobaczysz, jeszcze trochę to będzie odruch naturalny - jesteś mi obojętna, więc po co miałbym życzyć Ci źle? Hm, zawsze wychodzę z założenia, że nienawiść/złość/gniew niesie za sobą jakieś emocje. A sęk w tym, żeby ex nie budzili w nas żadnych. Ot, takie tam wspomnienie.;)

Dzisiaj mam spotkanko z tym "kolegą" od wielu wspólnych zainteresowań i przegadanych zajęć. Odezwał się na drugi dzień po naszej intensywnej pogawędce. Oczywiście takie tam niewinne piwko wieczorem, ale hmm...chemia jest i to z obu stron. Nie nakręcam się rzecz jasna, ale miło spędzić wieczór na mieście w inteligentnym towarzystwie (oprócz własnego :d).

Agawa - skoro tu trafiłaś, to znaczy, ze chyba przynajmniej podświadomie czujesz, że coś jest bardzo nie tak . Tak jak ja to widzę, to akurat w Waszym przypadku problemem nie jest świadome zawinienie jednej czy drugiej osoby, a po prostu fakt, że jesteście w różnych momentach życia i najwyraźniej drogi Wam się rozchodzą. Po prostu macie aktualnie inne potrzeby życiowe i co więcej, obydwoje macie do tego prawo. Obwinianie siebie za to, że masz inną wizję życia jest równie mało sensowne jak obwinianie jego, że on ma swoją. Można by próbować wypracować jakiś kompromis, ale to najwyraźniej nie udaje. Bo do kompromisu trzeba dwojga. A gdy chce tylko jedna strona, to może sobie oczy na żółto pomalować i na rzęsach tańczyć i niewiele zdziała. Dlatego pierwsza rzecz to uświadomić sobie, że nie wszystko od Ciebie zależy i odpuszczenie sobie trochę tego poczucia winy.

Rozumiem, że są między Wami uczucia, że nie chcesz rozstania. Ale chyba powinnaś przede wszystkim chcieć tego, co jest dobre dla Ciebie. A czy ten facet jest dla Ciebie dobry? Był, owszem, ale czy jest teraz? Z tego co piszesz, to związek jest dla Ciebie głównie źródłem negatywnych emocji. Zwłaszcza, że swoim zachowaniem pt. utrzymywanie znajomości z paniami z sympatii facet demonstracyjnie pokazuje, że nie jesteś dla niego wystarczająco ważna. Może sam nie wie czego chce, a może po prostu czeka, aż Ty będziesz miała dość i tak Ci zbrzydnie, że się po prostu sama usuniesz z jego życia (a on nie będzie musiał przejmować odpowiedzialności za zerwanie).

Spróbuj sobie najpierw jakoś poukładać swoje życie bez niego. Przeczytaj ten wątek, przeczytaj różne posty, które pokażą Ci, jak sobie radzą inni w sytuacji, gdy muszą w trudnej sytuacji odzyskać kontrolę nad swoim życiem. Daj sobie trochę czasu na zmaganie się z samą sobą. Ja uważam, że wskazane byłoby ograniczenie kontaktu z nim lub całkowite zerwanie. I po jakimś czasie możecie spróbować raz jeszcze. W końcu co masz do stracenia? Może być między Wami jeszcze gorzej? będziesz czekała aż wynajmie mieszkanie z koleżanką czy może zacznie Cię zapraszać na randki z paniami z sympatii? Ludzie traktują nas tak, jak na to pozwalamy- to stwierdzenie pada regularnie w różnych miejscach i jest prawdziwe.

tyle z mojej strony.

Tez jakos sie nie nakrecam ostatnio nie spinam i nie hamuje jak chce do kogos zagadac. Czuje sie jakbym sie otworzyl na swiat bardziej niz wczesniej mimo ze bylem osoba otwarta to do zadnych dziewczyn nie zagadywalem a teraz czerpie radość z samej rozmowy z innymi kobietami.

robingirl - dokladnie tak, widze ze troche w temacie jestes?:-D

Ja, introwertyczka podobnie jak robingirl, również krótko zwięźle i na temat: nie jest najgorzej, ale mogłoby być lepiej.
Wyjazdy służbowe trochę mnie rozruszały i pozwoliły na opuszczenie miasta, wróciłam z dobrym humorem, może to dlatego, że usłyszałam wiele komplementów, a koledzy z pracy nadali mi pseudonim "sensacja", bo według nich gdzie się nie pojawiłam to wzbudzałam poruszenie;) Miło usłyszeć takie słowa, podniosło to moją pewność siebie i zauważyłam, że po powrocie, gdy poszłam na imprezę do koleżanki byłam jakaś weselsza, bardziej kontaktowa i rozgadana:) W dodatku mój dręczyciel nie odzywa się już chyba 3 dzień, co od ponad 2 miesięcy jest najdłuższym okresem bez odzewu. Hura!

Kubasiewicz
Odradzam włamywanie się gdziekolwiek, nic ci to nie da, tylko zburzy twój spokój jak poczytasz różne prywatne rozmowy, w których przewija się pewnie twój temat. Czasem lepiej nie wiedzieć.

martka88

dlatego właśnie sobie odpuściłem tą sprawę i nie zamierzam drążyć ani jej uprzykrzać życia, tym bardziej że nie chce raczej mieć z nią już nic wspólnego tak samo jak ona ze mną. Poza tym jak wspomniałem to sie kiedyś obije tylko niepotrzebnie na mnie, a tego raczej bym nie chciał

Może Twój dręczyciel dał sobie już spokój?    I fajnie że się otwierasz na ludzi, oby tak dalej to znajdziesz wielu nowych znajomych i kto wie, może kogoś nowego? 

asanas29 -> nie odrzucaj ich, mimo że to ich rodzina to sami się do Ciebie odezwali, nie zwyzywali go i sami wychodzą z inicjatywą spotkania. Po co psuć sobie kontakt z kimś dobrym tylko przez to że to jego rodzina?  Ja na Twoim miejscu utrzymywałbym kontakt tak jak przed zerwaniem

Co do trasy to ja wole pobiegać   Nogi mnie dalej poniosą niż rower

Wątpię, to pewnie jeszcze nie koniec, może zajęty jest knuciem jakiegoś sprytnego planu - hmm jakby tu ją zmusić do powrotu?
Oooj, znajomi by się przydali, bo jak już kiedyś wspominałam kiepsko u mnie z towarzystwem, niestety 3 lata izolacji i pełnego oddania mam za sobą;) A że do szkoły już nie chodzę (bo tam chyba najłatwiej o kontakty), bliscy znajomi zaczynają się odcinać - śluby, dzieci itp., to czasem łapię strasznego doła jak nie mam do kogo zadzwonić, a mam ochotę np. wyjść na rower - ostatnio niemalże się rozpłakałam z tego powodu. Ale ale - wtedy przypominam sobie o forum, wchodzę i nieważne czy piszecie pozytywnie czy narzekacie zawsze ale to zawsze ten temat przywołuje optymizm.

Kubasiewicz święta racja z tym bieganiem i poznawaniem nowych ludzi!
To może źle to zinterpretowałem, bo chciałem totalnie ją wymazać. Fakt, o mojej poprzedniej dziewczynie też pamiętam, też ubolewałem, ale teraz mam to gdzieś, co i z kim kontaktu nie utrzymuję i jakoś nie tęsknie za nim, ogólnie wylane.

Zobaczymy jak w tym przypadku będzie, najgorzej, że gdzieś tam jakiś zalik siedzi w środku i jakoś nie mam ochoty rozmawiać z nią (mówię teraz o tej mojej magicznej ex)

Moi drodzy jestem wam winny wyjasnienie.Spotkalem sie ze swoja byla i oznajmilem jej ze to koniec naszej milosci,znajomości ze nigdy jej nie zaufam ze zranila mnie tak okropnie ze do tej pory na dobre sie pozbierać nie mogę.Poprosilem aby sie nie kontaktowala wiecej ze mna,zyczylem szczescia i podziekowalem za mile chwile...wydzedlem i...poryczalem sie jak dzieciak i nikt nie widzial,dobrze ze autem bylem,ale odwrotu nie ma.

Bede będę bo czuje ze sie zapadam,ale inaczej nie moglem zrobić.Chyba teraz zacznie sie piekielko,wiecie ze do tej pory najwyzej lezka mi poleciala,a od wczoraj ryczę,tak po męsku.Az wolne wziolem do końca tygodnia.

Kurcze baba jestem ,oj nie zaufam ja prędko nikomu,na kobiety patrzec nie mogę,wybaczcie mi drogie panie.

Wybaczamy.

Oraz: Na nas na szczęście nie musisz patrzeć ;)

A poza tym wszystko jest normalnie. Masz typowe objawy i to szczęście, że nie będziesz musiał się zastanawiać czy to co czujesz jest "tak" czy "nie tak", bo już myśmy to wszystko przerabiali

Swoją drogą Iceman, tak sobie obserwuje Twój wątek od kilku dni i doszedłem do wniosku, że jesteś tutaj gwiazdą rocka - mikroforum na forum Jeszcze trochę i przejmiesz cały interes na netkobietach

Zawsze będziesz tylko tą drugą