Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

Agnieszka, ja też myślę o niej i to sporo. Sama przypomina mi o sobie, swoimi chłodnymi wiadomościami, ale biorę to na klatę. Sukcesywnie odcinam się. Wróciłem do rodzinnego miasta, siłownia, przyjaciele, nauka, powoli odzyskuję własną wartość siebie. Już powoli zauważam, że przestaję stopniowo idealizować eks, kiedy widzę jej sytuację teraz... Nie rozumiem jak można postąpić tak nieprzemyślanie i wyprowadzić się do w miarę drogiego miasta (Kraków) i pisać do eks w jakim gównie siedzi finansowo. Martwię się o nią, ale już jej o tym nie daję znać, bo nawet po rozstaniu cały czas miała nade mną kontrolę. Współczuję jej teraz, ale niech mnie ręka boska broni od poniżania się w postaci wypisywania miłosnych wiadomości i przeprosin. Aga, masz gdzieś jakiś temat? W sumie to ciekawy jestem jak to u Ciebie wyglądało, tutaj tylko widzę jakieś urywki.

Aga, może Cię zdziwię, ale ja też bywałem workiem treningowym. Jestem silnym i dobrze zbudowanym gościem, ale wobec niej wszystko było słabe. Nieraz miałem podbite oczy, siniaki na ciele, pogryziony byłem, podrapany... Mimo to jestem od niej uzależniony, poza tym mam coś z chorobliwej zazdrości, nie potrafię dopuścić do siebie myśli, że ktoś obcy będzie ją mieć. Jest to typ kobiety, na którą każdy spogląda na ulicy...ehhh, nic z czego byłbym dumny, ale te wszystkie bijatyki, przekleństwa w moją stronę, przykrości jakie mi sprawiła zaczynają ją coraz bardziej przyćmiewać. Aga, czy to był twój pierwszy związek?

Ciężko mi sobie wyobrazić, że poprzednie 2 były gorsze od tego. Tym bardziej zachodzę w głowie, dlaczego o nim myślisz?

Aga... co jest idealnego w zwiazku z facetem, ktory podnosi reke na swoja kobiete? Mezu, to samo w druga strone.
Ja tez idealizowalam ex, ale ja mialam do tego poniekad podstawy, bo on byl dla mnie dobry, opiekowal sie mna, dbal o mnie (inna sprawa, ze potem wyszlo, ze jest manipulantem i dziwakiem).

Egzystuje sobie.

Aj7 chcesz dostac w leb?

Aga, rozumiem. Ale milosc, to taki zwiazek, kiedy nie ma placzu, bolu, krzywd, wyzwisk. Mam wymieniac dalej?
Chwile to za malo. Stanowczo za malo. I lepiej byc samej  niz z kims, kto nas traktuje jak smiecia, no chyba nie inaczej?

Przyszły mężu ja przeczytałam cały dlatego go reanimowałam
Aga Girll mowi dobrze! Polać jej
Miłość nie powinna boleć,to coś fajnego,dobrego,poczucie spokoju i dobra. Wiadomo,że czasem są kłótnie ale to nie ma nic wspólnego z tym co stało się u Ciebie.

Chciałam Wam napisać,że po dwóch miesiącach od rozstania mój były przyjechał do mnie do pracy... nie moge uwierzyć w to się stało i w to co powiedział... nie jest mi łatwo w tej chwili wiedząc,że on tęskni jest mu źle i że dziś już nie wytrzymał bo tak tęskni..

Właśnie little jak sytuacja ?

Ale napisalas "nie jest mi latwo w tej chwili wiedzac, ze on teskni" i to chyba mowi samo za siebie? Zamotal ci troche, nie tak?
Hm, teoretycznie kazdy ma prawo do gorszego dnia. Moze jeszcze nie znasz go na tyle, zeby wiedziec, ze on w takie dni woli byc sam, zamiast sie wygadac i pobyc z bliska osoba... nie zakladaj niczego zlego od razu.

Hej wszystkim Co tu tak ponuro? Zaraz porozdaję liście motywujące, to się skończy
Na jeden dzień Was nie można zostawić

Aga, nie zniechęcaj się. Jeszcze niewiele tych wizyt za Tobą a psycholog zawsze zaczyna od korzeni. Po to, byś zauważyła, że nie było tak idealnie w domu, jak Ci się wydawało. Po to, byś dostrzegła równiez u rodziców ich lekcje do przepracowania i, będąc młodszą od nich, wyciągneła wczesniej wnioski i zaczeła pracę nad sobą. Zobacz, daj szanse psychologowi. Jeśli to nie ten, bo niestety tak też sie zdarza, że są w tym fachu ludzie, dla których liczy się kasa i jak najwięcej wizyt a nie cel, którym jest wyciągnięcie Cię z tego bagna, zabieraj manatki i wiej. twój nastrój jest normalny. Uświadamiasz sobie ile jeszcze pracy nad sobą Ci zostało. Ale wiesz co? Popatrz, zrobiłas pierwszy krok, to już wiele. Pamietasz jaka byłas zdołowana tuż po rozstaniu? Wtedy też wziełas się za siebie, powiedziałaś 'nie' przeszłości. Wierzę, że teraz też dasz rade, tylko to po prostu gorszy dzień. Nie poddawaj się

Kamil, miło się Ciebie czyta. Dochodzę do tych samych wniosków, jednak mając gdzieś tam poczucie, że mimo wszystko wina leży w jakimś tam procencie po pbu stronach, ale już sie tym nie gryzę. Było, minęło, nie ma się co grzebać A jak chłopaki? Radzą sobie?

Przyszły mężu, oby tak dalej! Jest świetnie Pracuj nad soba, bądź mężny i wytrwały. Zazdrością się nie przejmuj. O ile nie jest chorobliwa i nie podchodzi pod syndrom Otella, po rpostu musisz zacząć bardziej wierzyć w siebie. Recepta jest prosta: rób więcej rzeczy, które Ci wychodza, w których jesteś dobry, na zrobienie których sam siebie możesz docenić. I pójdzie jak z płatka Bardziej martwi mnie Twoja eks, która najwyraźniej już dostrzega jaki skarb straciła i mimo wszystko chce, żebys był w jej pobliżu, gdy jej się zachce kontaktu. Widzisz jakie to egoistyczne z jej strony?

Girl, wiesz co doceniam? To, że jesteś na posterunku i wspierasz dobrym słowem Po postu tak o, jestem Ci za to wdzięczna, że az się usmiecham, gdy czytam te Twoje posty :* Niedługo chciałabym być na Twoim etapie.

Aj7, co się dzieje? Mów mi tu zaraz Pejcze i inne zabawki schowałam, dziś będę łagodna, obiecuję

I wreszcie little... Słonko, ja wiem. Uporządkowane miałas życie a nagle przeszłosc zaczeła się dobijać i mącić Ci w głowie poprzez wchodzenie na wyrzuty sumienia. Nie sadzisz, że to troche egoistyczne z jeo strony? Nie zrozum mnie źle, mogę się wczuć w jego położenie, rozumiem, że cierpi. Ale popatrz na to inaczej, nikt tu z nas porzuconych nie kwestionuje wyborów naszych eks. Chcieli, odeszli, krzyżyk na drogę. A przecież nam też lekko nie było (pamiętasz początki? ) Dlaczego zatem, skoro on sobie nie radzi, nie pójdzie do psychologa, nie zajmie się soba, tylko chce kawałeczek tego Twojego pasjonującego życia dla siebie? jesteś kobietą, które spotyka sie rzadko, z pasjami, opiniami na każdy temat. Jesteś wartościową partnerką. Nie dziwi mnie jego postępowanie, że nie chce Cię stracić, ale to egoizm wkraczać w Twoje życie po takim czasie i jeszcze mazać się, że sobie nie radzi. No pytam się: jakim prawem? A co do obecnego: daj na wstrzymanie. Byłabym ostrozna na Twoim miejscu. Bardzo szybko się to zaczeło między wami i rozwinęło. Może pan się przestraszył, a może zamierza Ci fundować takie niepewności co jakiś czas. Uważaj. Myslami jestem z Tobą :*

Hej, hej melduje się. W czwartek byłam na wizycie u psychologa. Niestety psycholog mi nie pomógł, wyszłam bardziej spieta niż przyszłam. Czułam się nijak... Ani w jedną, ani w drugą stronę. Jest mi ciężko, kolejnego dnia oj eks miał urodziny. Nic nie napisałam do niego, sam napisał wieczorem w sprawie widzen z małą. Dzisiaj znowu płakałam. Tata przyszedł i powiedział "znajdziesz jeszcze swoją drugą połówkę, masz dopiero 19 lat"... No właśnie, mam dopiero 19 lat i tyle już przeszłam, tyle bólu i cierpienia. Jeszcze nie mogę należeć nikogo kto mi pomoże, w sumie to nawet teraz nie chce szukać już. Boję się, że znowu wyciagne swoje problemy komuś nieodpowiedniemu i będę cierpieć. Rozdrapane rany bolą jeszcze bardziej...

Trzymajcie się kochani. Wszyscy. Przyszły mężu, nie wiem co bym zrobiła na Twoim miejscu... Tu chodzi o dziecko. Nie tyle co powinieneś być przy niej, a przy nim... Ona tu nie ma żadnego znaczenia. Biologiczny ojciec najwidoczniej nie ma z dzieckiem więzi, która ty nawiazales... Musi być Ci naprawdę ciężko...

Little, nie łam się, przemyśl wszystko na spokojnie. Skoro dokonalas takiego wyboru, aby od niego odejść to miałaś ku temu jakieś podstawy. Zlamiesz się teraz? Wątpię, jesteś silną kobietą.

Hmmm
a ja się nie dziwię byłemu Little. 
Facet okazuje normalne emocje po rozstaniu a że zapewne nie korzysta z porad żadnego forum to nie jest taki mądry jak my tu wszyscy i nie wie że powinien siedzieć teraz cicho zamiast zadręczać ją swoimi tesknotami.
Przejdzie mu.

Zakochana
niemożliwym jest by psycholog pomógł już na pierwszej wizycie. Potrzeba kilku sesji co najmniej żeby można było mówić o jakimś progresie.  Jeżeli to osoba kompetentna i doświadczona to wie co robić i pokieruje cię we właściwą stronę tak byś sama odkryła jak możesz sobie pomóc.  Zaufaj mu i daj temu czas.

Aga
podejrzewam że to czego dogrzebie się psycholog w twoim wnętrzu zaboli cię bardziej i zaskoczy niż wszystkie akcje twego ex razem wzięte. Tak ma być. Musisz dojść do korzeni tego co powoduje że przyciagasz takich a nie innych mężczyzn. Jakim cudem wylapujesz ich z tlumu normalnych ludzi i tworzysz z nimi dysfunkcyjne zwiazki.
Czasem pozornie w rodzinie wszystko jest ok ale gdzieś po drodze nasiąkamy różnymi wzorcami przekazanym przez rodziców które niekoniecznie ułatwiają nam potem budowanie zdrowych relacji z ludźmi.
Trzeba to odkryć i przepracować z psychologiem właśnie, a potem już prosta droga do harmonii i szczęścia   będzie dobrze!

Aj7 i co dalej? Czekam na rozwiniecie historii. Bo to ze tam byla twoja ex, to wiadome.

No to cala praca jaka wykonales w kierunku zapomnienia o niej poszla sie gwizdac... wnioskuje po twoim poscie.

Tak Mel, ale ona mnie tak jakby spławiła... Nie chce mi się o tym opowiadać, ale do tego psychologa już nie pójdę na pewno

On napisal smsa. Ja odpisalam ze chce spokoju, ze za malo czasu minelo zeby zrozumial co sie stalo. Piszac listy zawarl to co chciałam uslyszec. Ze odeszlam bo mnie skrzywdzil a mimo to on pyta czy mam kogos innego jakby szukal innego powodu mojego odejscia. Ze w toksycznej relacji nie ma milosci i jedyne co moze zrobic uszanowac moja decyzje i odpuscic. Na co on odpisal ze jakbym kogos miala by stracil nadzieje (nie wierze bo jak bylam z nim w zwiazku pisal do ex dziewczyny ktora ma meza) i ze to przesada nazywac nasz zwiazek toksycznym. I w listach pisal to co czuje. On naprawdę nic nie rozumie. Podjelam dobra decyzje odchodzac.

Zeby miec dowod ze nie chce kontaktu w razie jakbym miala to pokazac policji. Tylko musze pilnowac sie zeby nie wchodzic w glupie dyskusje. Ciezko jest odciac sie od toksyka. Ale musze dac rade. Mam smsa ze nie chce kontaktu ze wezwe policje jak bedzie mnie nachodzil.  To mi wystarczy.

Ten byl pierwszy taki konkretny i stanowczy. Wczesniej to byly glupie dyskusje. I to ostatni moj sms. Musze odciac sie i uzdrowic siebie z tych toksyn ktore we mnie wpoil. Bedzie ciezko ale juz 2 miesiac dalej rade i mam nadzieje ze poradze sobie

Wczesniej pisalam z nim ale to było świeżo po rozstaniu w sprawie oddania rzeczy itp. Potem on pisal ale nie odpisywalam. Teraz napisalam konkretnego smsa i tyle. Staram sie byc konsekwentna jest ciezko ale wiem ze musze.

Oczywiscie masz racje
Moim bledem bylo ze kasowalam te smsy a listy palilam. Ten ostatni zachowam zeby miec jakis dowod. Wiem ze musze byc konsekwentna to jedyna droga do mojego uzdrowienia. Jestem swiadoma uzależnienia od niego i ze ciezka praca mnie czeka. Juz upadalam nie raz pozwalajac na kolejny jego powrot. Ale juz nie chce. Podnosze sie caly czas i musze dac rade.

Mam nadzieje ze kiedys bede tyle umiala widziec co Ty, te wszystkie czerwone lampki ostrzegawcze i ze bede bronila swoich granic poki co ucze się tego dopiero mieć jakieś granice.

I tego musimy się trzymać
Dziękuję Ci za wsparcie
A skąd czerpiesz ta wiedze?
Ja z tego forum, książek i wizyt u psychologa. Zastanawiam się co jeszcze mogę zrobic

helloo

te zasrane powroty dobijają w nas tak że głowa mała ,  nie jest to łatwe i trzeba ileś kopnięc w dupe zebrać żeby zadbać o siebie a tak na prawde mimo ze milion razy sie to zrobi to milion pierwszy bedzie i tak z poczuciem gdzies winy, konsekwencja jasne ze tak ale własnie to "dobre" serce nie pozwala na wg nas krzywde tej drugiej osoby i co sie dzieje? walka na nowo z samym sobą.... która nie prowadzi do nikąd a wysysa sok....
Aga trzymaj sie bo wiem jak trudne to jest... Litlle kochana dzielna jestes :*

tak kochana tylko jak wtedy jeszcze poczuc sie z tym dobrze dbając o siebie, by nie czuć tego czy sie dobrze robi czy źle , moj ex ciagle sie dobija do mniei choc mowi o cudownej przemianie w glowie mam i tak tą lampkę czerwoną własnie i tak mu powiedzialam wczoraj , chcesz mnie teraz przytulic , pocalowac , a za miesiac bedziesz mial to w dupie bedziesz lezał spał obok i pierdział w poduchy wszystko piękne byłoby teraz....

tak zaczełam traktowac już siebie ale jest cos mimo to co powoduje te lekkie poczucie winy , no ale co zrobić

camaro ale to trzeba zagladac nie wtedy kiedy jest zle ale tez i dobrze.... ja tez raz jestem raz nie ale to wynika z moich bardziej gorszych dni ze nie potrafie sie jakos wyłożyć tu , wiadomo...
Jesli tak to odczuwasz to znak ze w srodku zyles jakas nadzieja i siebie gdzies oszukiwałeś że sobie radzisz a widac wystarczy informacja jedna by tak sie stało? to znaczy ze nie miales żałoby jesli dalej tak toba to dotkneło....

rozumiem doskonale czasami tez nie mialam sil czytania i rozgrzebywania. Skoro zdradziła to ona straciła powinno mysle wiekszą złość  w tobie wywołać  to byłoby lepsze, tak w ogóle jeszcze sobie mysle ze moze nie powinienes juz od kolezanek sluchac o tym bo to nic dobrego nie wnosi etap zamkniety , mysle ze i z tego kroku w tył dasz krok kolejny w przód. Narazie to kolejny etap szoku dla ciebie wiekszego ..

Powiem wam, że nie wiem co jest ostatnio. Czy to jakieś wpływy planet, czy o co chodzi. U części was kontakt z eks, u części z jego/jej otoczeniem. U mnie wczoraj też powróciły emocje, bo wspólna koleżanka poleciła mi jedną stronę związaną z eks. Nie powiem, zrobiło się jakoś tak łzawo, ale  się pozbierałam.

Pytanie moje: co w takich sytuacjach robić? Odciąć sie od ludzi? Miejsc? To nieco radykalne. W końcu co ludzie są nam winni? Albo miejsca? Będę omijała wspólne okolice związane ze wspomnieniami, bo byłam tam z nią?

Camaro, ja widzę osobę, która świetnie sobie radzi. Popatrz, przeżyłeś kontakt z otoczeniem eks. Poznałeś to uczucie. Z czasem nauczysz sobie z tym radzić. Co do informacji, przynajmniej masz wszystko czarno na białym. Za kolejnym razem już nie będzie tak bardzo bolało, gdy dotknie Cię kontakt z jej otoczeniem czy nią samą. Myślę, że nie cofnąłeś się, ale poszedłeś naprzód. Jesteś bogatszy o nowe przeżycia, doświadczenia. I nawet jeśli wydaje Ci się, że upadasz, nie dajesz rady, to ej, kto powiedział, że zawsze musisz być bohaterem? Te uczucia są w Tobie, emocje do byłej, które trzeba przepracować. I robisz to, nie wstrzymujesz. To wspaniałe Świadomosc zdrady jest ciosem dla ego. Bo jak to? Ty kochałeś a ktoś zdradził? Ty byłe s wierny jej i swoim standardom a ktoś nie? Jak ktoś śmiał? Nie musisz jej nienawidzić. Czując w ten sposób karmisz się negatywnymi emocjoami. Będzie ci wtedy łatwiej zapomnieć, ale tego nie przepracujesz, bo skupisz się na złości i żalu.

Jak tak sobie myślę o tych powrotach naszych eks własnie teraz, to jestem pewna, że oni nie przemyśleli tego dobrze. Nie zrozumcie mnie źle, nie chodzi o jakąś kalkulację, wyrachowanie. Po prostu tego nie przemyśleli. W większosci przypadków liczą na dobicie do spokojnej, bezpiecznej przystani, którą jesteśmy. Miejsca znanego, które na nich czeka. Bo wiedza, że po takiej huśtawce - jesteśmy razem- nie jesteśmy razem, przyjmiemy ich z otwartymi ramionami, bo przecież każdy pragnie stabilizacji. A dodawszy do tego brak poczucia własnej wartości, myślę, że gdyby zrobić taki eksperyment, za pół roku każdy byłby tu w związku z eks. Tylko wiecie co? Nawet gdybyście pozwolili im wrócić, nie docenią tego. Aga dobrze pisze o codzienności i powrocie do starych schematów. Nie docenią, ponieważ pozwolili sobie stracić, wiec co, myślicie, że po kilku tygodniach przejrzą na oczy? Wiecie kiedy to się stanie? Gdy ktoś kopnie ich w d... albo zaczną pracowac nad sobą. Ponieważ drugi wariant nie jest specjalnie możliwy, pierwszy jak najbardziej. I wówczas albo te łagdniejsze i bardziej emocjonalne jednostki z odrobiną serca autentycznie zapłaczą, albo okaże się, że otrzepią się i pójdą dalej. Niektórzy po prostu potrzebują zniewolenia, brzydko powiem: zeszmacenia i nie dociera do nich, że związek moze być spokojny, stabilny i trwały. Tak po prostu, bez ciągłych konfliktów, niepewności i braku bezpieczeństwa.

Wiecie co mnie zastanawia? Mamy tyle czasu w ciągu dnia. Rozumiem te emocje, które w nas siedzą, ale z tego tematu robi się kącik do narzekania. Nie krytykuję nikogo, bo czasem sama smęcę aż miło I jeśli trzeba się wygadać, lepiej tego nie tłumić (Doris, masz w d..., że Cię tu prawie nie ma ;p). Tylko moze tak z innej beczki, pozytywnie. Co dziś zrobiliście, aby poradzić sobie z emocjami do eks? A z emocjami po rozstaniu? A co dzisiaj zrobiliście dla siebie? Chodzi mi o to, żeby inspirować tu innych, nie ich dołować, nie wzajemnie babrać się w bajorku, że mój eks to a Twój tamto. To tylko moja opinia, ale myślę, że trzeba coś zrobić, by iśc naprzód, inspirować się wzajemnie, nagradzać, chwalić

_v_, mądrze piszesz o stawianiu granic i dziękuję Ci za te słowa (nawiasem mówiąc, też pochłaniam manufakturę radości ). Tylko odnieś te słowa do sytuacji. Jest sobie człowiek po rozstaniu, najczęściej porzucony i z niskim poczuciem własnej wartości. I poznaje kogoś i ma stawiać mu granice? Nie sądzisz, że najpierw miłość własna a potem granice? Bo przecież w głowach gros ludzi ma wciąż myślenie: co ktoś o mnie myśli i czy myśli dobrze? Czy nie wyjdę na egoistę? Nawet Doris ma takie myśli odnośnie siebie samej (nawiasem mówiąc, ja też, gdy mam wolny czas i powinnam ustawić siebie w centrum), a co dopiero reszta. 

Aga, wszyscy już się wypowiedzieli, więc ja tylko symbolicznie. Po co mu odpisujesz? Po co nadal w tym wszystkim siedzisz? Po co karmisz energią swojego eks, którą to energię mozesz przeznaczyć na fajne rzeczy? Dołujesz się? Super, to znaczy, że jesteś człowiekiem czułym, empatycznym, wrażliwym. Tylko usiądź i pomyśl: co Ci to daje? Co daje Ci to, że się do niego odezwiesz? Co daje CI to, że napiszesz o tym na forum? Co dzięki temu zyskasz? Można zyskać bardzo wiele. Współczucie, informacje, poczucie bycia chcianą i potrzebną przez chwilę (czego KKZB łaknie jak niczego na świecie). Nie namawiam Cię, żebyś przestała pisać i nie mam zamiaru Cię obrazić, po prostu pomyśl co z tego masz. Jeśli nie robi Ci to dobrze, to po co to ciągnąć?

To moje pytanie o to, co zrobiliście dziś dla siebie, kieruję zwłaszcza do Agi, Zakochanej i Aj7. Reszta daje radę i dobrze

Ooo, Beatka <3 Jeszcze mi powiedz, że to cały cykl o podświadomości a powiem Ci, że idziesz dobrą drogą :-)

Ja? Dziś rano rozmawiałam z mamą, która przekazała mi krzepiące słowa odnośnie wczorajszego dnia, gdy otoczenie byłej dało o sobie znać. Niby nic a wiesz, wracają wspomnienia jak dobrze było. Potem przypomniałam sobie przykład mojej ulubionej wokalistki,która miała już ułożone życie, wydała na świat córkę, po czym, po kilkuletnim związku rozstała się że swoim partnerem (nie pamiętam kto kogo rzucił) i przekonana, że nikogo nie znajdzie, ruszyła w rodzinne strony. Tam, będąc w jury czegoś podobnego do naszego "Mam talent" poznała swojego obecnego już męża :-) Twierdzi, że nie układało jej się tak harmonijnie jak teraz. Potem w drodze do pracy przypomniały mi się fajne chwile z eks i to poczucie żalu, ale sama sobie powiedziałam, że wszystko jest po coś i nie potrzebuję kogoś, kto nie będzie mnie szanowal. Póki co, tyle :-) Jeszcze wieczór przede mną.

Hej wszystkim. Poszłam dzisiaj do mopsu i zalatwilam sprawę ze swiadczeniami. Teraz czekam tylko na decyzję i mam nadzieję, że wyjdzie pozytywnie. Poszłam również pokazać się w szkole, zaliczylam jeden z przedmiotów zawodowych, spisalam co muszę zaliczyć z kolejnych dwóch przedmiotów. Jestem ze wszystkim tak w tyle, że nie mogę... Poza tym nie mogę się skupić na nauce, bo moje myśli są w innych miejscach, a jest ich tyle, że głowa mała. Dzisiaj mam myśli, żeby rzucić tą szkole...  Mam już dość tego wszystkiego i nic mi nie wchodzi do glowy. No, ale przecież nie podrzucę szkoły, trzech lat nauki kiedy już prawie mam zawód w ręce... Nie wiem jak ja to wszystko zrobię, jest tego od groma. Nie potrafię pogodzić wszystkich obowiązków. Z tego wszystkiego boli mnie głowa i mam dreszcze. Czytam Was cały czas i jestem szczęśliwa, że tak świetnie sobie radzicie. To naprawdę podnosi na duchu...

Co zrobiłam dziś dla siebie ? Pyszne jedzonko i byłam na siłce ja ogolnie czuje się dobrze. Skupiam się na sobie.
Madziarekeh skoro ciagle siedzi w Tobie to po co kontaktowałaś się z nim? Jeżeli to sprawa urzędowa to mogłaś załatwić to "służbowo" a nie pitu pitu co u Ciebie. U niego dobrze bo to on Cie zdradził i zostawił u Ciebie lipa a Ty z nim gadasz? Pózniej płacz i lament,że się cofasz? Sama tego chciałaś bo jak ktoś nie chce to się odcina koniec i kropka.
Mój ex tez do mnie przyjechał i wypisuje,ja mogę z nim nawet isc na kawe bo to ja odeszłam i nie ma opcji powrotu ale nie odpisuje na smsy bo nie chce żeby go to bardziej bolało. Szkoda mi go tak po ludzku ale on każdy gest odbierze jako nadzieje na powrót.
Daj sobie spokój z jakimkolwiek kontaktu i przypomnij sobie co Ci zrobił!