Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

Dziękuję Dorotko...No ja już nie wytrzymałam po prostu... On nie ma co mnie za grosz szacunku, który mi się należy. Jeszcze nie rozumie tak prostej rzeczy jak to, że dziecko potrzebuje, żeby je przytulić, głosu przecież poznaje... To, że nie mówi to nic przecież nie znaczy, ona potrzebuje. Dzisiaj mija tydzień jak mała jest na świecie a on  ją trzymał dwa razy na ręce... I to trzymał tylko sztywno...

Dziękuję Little... Spokój już sobie dałam, bo jak można inaczej po tym wszystkim co już przeszłam? Oburzył się wielce jak mu powiedziałam, że widzi swój własny czubek nosa...

Szkoda, że nie mam jego szczoteczki do zębów. Też bym spróbowała tego sposobu

Oczywiście, że nic nie zrobię Mel... Przecież ja go nie zmusze do niczego... Mówi, że ja kocha, no i co z tego, że mówi skoro ona tej miłości nawet nie miała szansy odczuć od samego porodu... I tylko pretensje do mnie, żebym od niego nie wymagała... Ja mu tylko powiedziałam prawdę, że ona tego potrzebuje, a on jej nic nie daje. Zero.. Noma ręce wziąć nie widzi potrzeby, poprowadzić wózek tak samo... Już nie mówię o tym, że mógłby zawsze poprosić czy nie może jej nakarmić, nauczyć się przewijać... Przecież bym mu pokazała jakby chciał... Albo wykąpać małą, ubrać... No nie wiem... To takie dziwne? Powinien mi być wdzięczny za to, że chce jak najlepiej dla jego relacji z małą,  bo powinnam go już dawno totalnie olać i nie zwracać na to uwagi... Powiedziałam mu, że jak chce przychodzić tylko po to żeby na nią popatrzeć to mogę mu nagrać i przesłać. Bo na jedno wyjdzie...

Autre, ja wiem, że on jest niedojrzaly... Tylko takie sytuacje uderzają na tyle, że mam potrzebę o tym z kimś porozmawiać, albo chociaż opowiedzieć... Nie mogę tego trzymać w sobie, to zbyt bolesne. Temu człowiekowi nie można w nic wierzyć, bo to niedosc że dzieciak to jeszcze oszust... Jak można tak perfidnie kłamać... Usłyszałam, że jakaś maszyna im się zepsuła, on pojechał do pracy, ale odesłał go do domu... Ze on wcześniej jakoś zapomniał że idzie do pracy...tak zaczął się motać już w tym swoim kłamstwie... W nic mu już nie wierzę... Zajmuje się nami, generalnie nie mam czasu na myślenie specjalnie o nim. Dopada mnie tak jak leżę i odpoczywam. Analizuje cała nasza rozmowę i stąd to wszystko... Nie uważam, że byłam dla niego, aż tak okropna chociaż wiem, że miałam swoje zachowania... Nasilone przez złe samopoczucie w ciąży... A tak właściwie to zapomniał, że ja wymiotowalam przez 5 miesięcy, a nie 2... Oszust. Egoista. Sadysta. Takie mam o nim zdanie na ten moment.

Autre

daje rade jakos , Chicago zniknał bo nie ma potrzeby juz dołek przeszedł mówiłam
zakochana olejjjjjjjjjjj serio!!

Hej, wrocilam z urlopu. Chce do Hiszpanii z powrotem! Zaraz poczytam, co pisaliscie...

Hej heeeej
Zakochana, Ty jestes taka dzielna... Bardzo Cie podziwiam! Ale na ex nie licz, jak Autre napisala... on musi najpierw dojrzec!

Jestem ledwo po urlopie a juz mam problemy... Drugi raz z rzedu nie dostalam wyplaty!

dzieki za pamięć drogie Panie.

Faktycznie nie było mnie tutaj kilka dni. I po części każda z was ma racje odnośnie mojej osoby. Po pierwsze dlaczego mnie nie było? cały tydzień intensywnie walczyłem o to żeby jednak zostać na studiach. Po drugie nie miałem nawet czasu na załamywanie się. Efekt tego wszystkiego? - studia przepadły, a co do złego humoru i myślenia o ex?
Dopiero siedząc samemu w domu w ciemności doszły do głowy słowa wypowiedziane przez kogoś w ciągu dnia, przypominające że jest dzień chłopaka. Wtedy uświadomiłem sobie że mój telefon milczy cały dzień. To był taki dodatkowo wbity gwóźdź. 
Za dużo trudnych sytuacji w tym roku. Nie wiem z czego to wynika, ale jedna porażka goni drugą, na szczęście są małe przebłyski światła w tej ciemności - minimalne  ale są. Troche taki stosunek 5:1 (5 porazek, 1 maly sukces).
a pozatym to boli mnie głowa bo wczoraj na smutek wypiłem dwa piwa i zjadłem fast fooda - widac odzwyczaiłem sie od picia alkoholu.
Chyba Bóg gdzieś wokół mnie stawia znaki. Zawsze gdy jest mi źle stawia na mojej drodze przykład pokazujący z czym zmagają się ludzie na co dzień. Wczoraj to ja niosłem wsparcie dla starszego pana. W oczekiwaniu na pogotowie dziękował za udzieloną pomoc i równoważnikami zdań opowiedział swoją historię. I wypowiadał słowa: ja już nie chcę żyć!
Mimo wszystko chyba warto. Każdy niesie ten swój krzyż.
A rok jest niesamowicie pechowy. Słysze to z różnych stron. Widać taki urok roku przestępnego.

Bo to Rok Małpy, wg chińskiego horoskopu rok zmian, rewolucji, rozstan i nowych początków.  Generalnie ciężki rok dla wszystkich, w różnych dziedzinach życia.

Dziękuję Autre,
ze zauważyłaś coś dobrego w tym złym dla mnie momencie
Tak, masz rację że można to przerobić na poczucie wdzięczności za to ze pokonałam swoje opory i przekonałam się  na ile mogę sobie na tą chwilę pozwolić.
Z każdej sytuacji trzeba wyciągnąć wnioski.
A ta moja szklanka jeszcze zaskakująco często bywa do połowy pusta....

Autre, reszta ludzi dostala pieniadze. Tylko ja nie dostalam... znowu nie wiem ile razy jeszcze mam sie prosic o swoje pieniadze. Mialam juz duzo takich sytuacji i ciagle to samo, a mam uraz naprawde juz.
Little, dzialaj! Trzeba wychodzic do ludzi ciesze sie, ze juz lepiej u Ciebie! No i u Ciebie Autre tez

Autre, bardzo się cieszę, że chociaż ta aj mogę pomóc

Dziękuję, Wam wszystkim za te słowa. Dupek z niego i gówniarz. Nie mam zamiaru już rozmawiać z nim na żadne tematy, bo on i tak  nic kompletnie nie rozumie. Tylko łazi za laskami. Wielki Pan macho z siłowni... Bolesne, ale prawdziwe. Nie ma co sie oszukiwać. Jeszcze pomyśleć, że chciałam mu dać szansę jak się ogarnie po porodzie. Mam tylko nadzieję, że ten ktoś odpowiedni szybko stanie na mojej drodze i będę mogła cieszyć się rodziną i widzieć jak moja malutka kruszynka ma oparcie męskiej ręki. Kogos kto nie będzie się bał popchać wózka czy wziąć jej na ręce. Chciałabym się cieszyć z kimś takim jeszcze tycim szczęściem i razem obserwować jak rośnie. Po wszystkim co przeszłam mogłabym myślę zakochać się na nowo gdyby ktoś zechciał się nami zaopiekować i bezgranicznie nas kochać

Little, udanej randki ;p

Girl, mam nadzieję, że dostaniesz pieniądze jak najszybciej

Mel, i tak super, że się przełamałaś i sprobowalas. Fajnie też że słuchasz siebie, to bardzo dobry znak

Chicago, gdybyśmy tylko miały Twój numer to i życzenia by się posypały. Z resztą jesteś super MĘŻCZYZNĄ. I swoje święto masz zaraz po dniu kobiet. Nie ma co sie dołować

Eni, masz rację. Nie jestem z nim, bo mnie zostawił. On też się obudzi z ręką w nocniku, bo kompletnie nie był gotowy na to, żeby zostać ojcem i jedyne co robi to płaci i patrzy na nią jak odwiedzi. Dam z siebie chyba ma zamiar widywac się z nią co drugi dzień zauważyłam. Nic na to nie poradzę i masz rację, dość szarpania się z nim. Czas zająć się sobą, wyleczyć do końca i porozglądać dookoła. Jest multum facetów. Mam nadzieję, że któryś będzie w stanie zaakceptować dziecko

Kto nie chcialby takiej pieknej, dojrzalej kobiety, wspanialej matki i jej cudownej malutkiej coreczki? Chyba jakis glupek slepy! Jestem pewna, ze ktos sie wami zaopiekuje ja to wiem!

jestes dzis dzien pracy teraz porzadki w domui winko otwieram, przesylam dla was energie

little trzymam kciuki

Kochani, ja powiem tylko tyle. Zrobię mały offtop, ale w końcu tu rozmawialiśmy o "Magii", więc niejako nawiążę.
Uwaga, Doris, będzie dobranocka

Jestem osobą raczej twardo stąpającą po ziemi. Owszem, lubię sobie pewne rzeczy wyobrażać i coś tam słyszałam, ale wiadomo, że najlepiej się teoria sprawdza w praktyce. Odkąd kupiłam tę książkę polecaną przez Mel, praktykuję wdzięczność. Ale przyznam się szczerze, że inaczej, po swojemu, nie według "Magii". Wdzięczność na zasadzie wprawiania siebie w stan radości, w którym czuję, że wszystko jest dobrze, w którym autentycznie dziękuję za to, co mam. Do "Magii" zaglądam, ale wtedy, gdy mam gorsze dni, gdy ten stan słabnie. Wtedy się pozytywnie nakręcam. Odkryłam, że ogromną rolę w moim wypadku odkrywa muzyka. Zawsze byłam z nią ściśle związana, ale to jest to, co daje mi ten stan szczęścia, który starcza na długo. Dość jednak o teorii, przejdźmy do praktyki.

Trzy lata temu chyli się ku upadkowi mój pierwszy długoletni związek. Zostaję sama, z niskim poczuciem własnej wartości, sponiewierana psychicznie i przekonana, że nigdy nikogo nie znajdę, bo jestem najgorszą partnerką na tej planecie. Z nadpłatą w wysokości uczuć i kosztów poniesionych na wspólne plany i marzenia. Rządzi mną zupełny pesymizm i, ok, nie boję się tego teraz napisać, myśli samobójcze. Teraz, z perspektywy czasu wiem jaka byłam głupia, ale nieważne. Mówię szczerze jak było. Nie wiem już skąd, czy poprzez facebook, czy innymi drogami, docierają do mnie informacje o książkach Beaty Pawlikowskiej. Możecie ją lubić, możecie nie lubić - nie zmienia to faktu, że zaczynam czytać o robieniu czegoś dla siebie, o tkwieniu w związkach, które nic nie wnoszą, o fałszywych kodach podświadomości, które sprawiają, że popełniamy głupoty i szkodzimy sobie. Pochłaniam całą serię o podświadomości. Zabieram się za czytanie wątku o kobietach kochających za bardzo tutaj na forum. Powoli staję na nogi. Po kilku miesiącach pracy nad sobą zaczynam się śmiać, znów dostrzegać pozytywy.

Piszę wam o tym wprost nie dlatego, żeby zebrać pochwały czy żeby ktokolwiek z was był zazdrosny, że mi się udało. Czy też, że mam w sobie siłę, której innym brakuje. Nie, to jest przykład na prawo przyciągania. Mija kilka lat, mamy obecną chwilę. Piszę do was, bo wiecie, właśnie dziś udało mi się spotkać z tą cudowną kobietą Usiadłyśmy obok siebie jak równa z równą (wiedzą, doświadczeniem). Udało mi się spotkać z kobieta, której treści przekazywane w książkach wyprowadziły mnie na prostą, rozumiecie to? Z kimś dla mnie bardzo ważnym. Mogłam z nią porozmawiać, mogłam poprosić o podpisanie książki. Na koniec spytałam czy mogę ja przytulić. Mogłam! Sama nie wierzę jeszcze w to, co się stało.

A gdzie tu prawo przyciągania? Proszę bardzo. Kilka, kilkanaście dni temu dowiaduję się o tym, że będzie tu, w Warszawie na spotkaniu autorskim dotyczącym jej nowej książki. Mogła być wszędzie, a była właśnie tu, w Warszawie, żebym mogła sie z nia spotkać. Planuję nieśmiało, że fajnie byłoby ją zobaczyć, może nawet dostać autograf. W tygodniu postanawiam, że ja tam pojade. Przecież chce ja zobaczyć na żywo. Zaczynam wyobrażać sobie sytuację, że poza tym, o czym mówiłam, chcę móc ją przytulić i podziękować za to, że jest. Skupiam się na tym uczuciu szczęścia, radości z tego faktu, jak gdyby to już się stało. I ok, wyobrażałam sobie trochę inne okoliczności, ale fakt pozostaje faktem, przyciągnęłam to Nikt prócz mnie nie próbował jej przytulić a ja po prostu spytałam wprost i to zrobiłam.

Dla pesymistów i realistów - no wiem, nic takiego. Świata to nie zmieniło, fakt. Ale sprawiło, że naprawdę uwierzyłam w prawo przyciągania. I wam tez mówię, że to działa. Potrzebowałam takiego dowodu właśnie Potem następuje seria małych zdarzeń potwierdzających moje doświadczenia. Idę na obiad, zjadłam i zastanawiam się kiedy kelner przyniesie rachunek i czy zdążę na autobus. Uwierzcie, że w czasie dosłownie dwóch minut od tej myśli zjawił się sprzątnąć ze stołu i mogłam poprosić o rachunek a przez to zdążyć na autobus. Wcześniej jeszcze siedzę i widzę, że polecają jakiś deser w ofercie. Zastanawiam się jak on jest duży za taką cenę. Zdążyłam o tym pomyśleć a zamawiają go panie z sąsiedniego stolika! No magia Przyjeżdżam do domu, akurat w godzinie, w której rodzice mają gdzieś wyjść. Myślę: wiem jaką trasą idą, ale na pewno dojdę do domu zanim wyjdą i pokażę im zdjęcia z Beatą. Specjalnie wyszłam z autobusu przystanek wcześniej, żeby sobie nie ułatwiać zadania. I wiecie co? Udało się, zastałam ich jeszcze w domu.

Podsumowując, prawo przyciągania działa

Ach, jeszcze mi się przypomniało. Marzę o podróży do Nowego Jorku. Oczywiście zależy mi, żeby było w miarę tanio, bo to droga eskapada. Zaglądam dziś na fb, na jedna ze stron podróżniczych i co widzę? Tydzień w NY w czterogwiazdkowym hotelu, z przelotem i transferem za 3200 zł. Minus jest taki, że oferta na styczeń

Przekonani?

A żeby niezupełnie był offtop, to powiem wam, że wierzę, że przyciągniecie sobie kogoś do waszego życia. Kogoś cudownego, na kogo zasługujecie. Tylko nie wątpcie w to. Po co się bawić w powroty do starych partnerów? Co było, to było i już nie wróci. Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki, bo ona już nie jest taka sama. I możliwe, że wasza pozytywna energia przyciągnie eks z powrotem do waszego życia. Wiem jednak, ze jesteście na tyle dojrzali, by ich do niego nie wpuścić.

Na koniec motywująca historyjka (prawdziwa!) z muzyką w tle. Muzykę odpalamy tu (tekst też motywująco działa ): https://www.youtube.com/watch?v=Xn676-fLq7I

Kojarzycie Kelly Clarkson? Pewnie coś tam wam się w głowach tłucze, jakieś kawałki i dobrze:) O życiu prywatnym nie ma dużo, bo nie jest się czym chwalić. Rozwiedzeni rodzice, brak dobrych stosunków z ojcem, który po prostu ją zostawił, gdy był jej potrzebny, niezbyt dobre stosunki z rodzeństwem - rodzice podzielili się dziećmi po rozwodzie. Kelly po latach w piosence "Piece by piece" wytknie ojcu to, że ją zostawił, zawiódł, odwrócił sie od niej. Że musiała zasłużyć na jego miłość. Niepoukładane stosunki rodzinne, brak akceptacji samej siebie prowadza naprzemiennie do bulimii i anoreksji (dlatego, jeśli komus będzie się chciało oglądac jej klipy, zauwazycie, że raz jest ciut pulchniejsza, innym razem szczupła). Kolejne związki z nieodpowiednimi facetami i brak pewności siebie zaowocują gwałtownymi zmianami wizerunku. Kiedy zostaje kolejny raz porzucona i z nienawiścią patrzy na siebie, w jej zyciu pojawia się Brandon, syn jej managera. Zaczynają się umawiać, w 2013 roku się pobierają. Kelly rodzi najpierw córkę, potem syna. Jej kariera wciąz się rozwija. uczy się dystansu do samej siebie. W "Piece by piece" przeciwstawia miłość ojca do niej miłosci Brandona do River Rose, ukazując tą drugą jako dojrzałą. Teraz jest dla wielu pulchną kobietą po dwóch ciążach, gospodynią domową i okazjonalnie piosenkarką. A ja patrzę na nią (choć nie jestem jakąs sczególną fanką) i myslę: wow, kobieto, ale Ty sie wyrobiłaś.

Podsumowując, miłość istnieje na świecie. Dla każdego jest gdzieś ktoś, kogo znajduje się w odpowiednim czasie. Nasze rozstania też były po coś. I tak naprawdę, gdy sobie powoli z tego wychodzę, to wiecie co mi pomaga? Przekonanie, że na tamtą chwilę każda z nas podjęła decyzję taką, na ile jej dojrzałośc na to pozwoliła. I nie ma co obwiniać ją, mnie, was czy waszych byłych. To sie stało. Nie będzie inaczej. Gdyby miało być, to by się nie stało, proste Ale jest. I jest po coś. Musicie odkryć po co, co to rozstanie ma wam uświadomić. Jeśli Kelly potrafiła wyjść z trudnych zwiazków, bulimii i anoreksji, to wy nie dacie rady? No nie wierzę.

I z refleksjami wieczornymi was zostawiam :*

Autre, dziekuje. Nie wiem, jak to robisz, ale potrzebowalam tego wlasnie teraz, bo dzis snil mi sie ex i wgl o nim mysle, nie wiem dlaczego
Dziekuje Ci, w dobrej godzinie to napisalas ;*

Kamil, super, że wychodzisz na prostą. Cieszę się O to właśnie chodzi.

Girl, jeśli naprawdę tak jest, że właśnie tego potrzebowałaś, to mogłaś przyciągnąć ten mój tekst. Może to wpływ czytania "Alicji w krainie czarów", może świruję, ale myślę, że interferujemy wszyscy na siebie nawzajem. I coś Ci kazało wejść na forum i go zobaczyć a mi wcześniej napisać ten tekst. Splot zdarzeń, okoliczności, emocji. I gdy tak sobie o tym myslę, to przychodzi mi do glowy jak misterną konstrukcją jest świat w kontekście czasu. Coś zadziało się własnie wtedy, gdy jest Ci potrzebne. W międzyczasie ktoś tworzy coś, żebys mogla to przeczytać. A na mnie tez miało wplyw coś, co sprawiło, że dani ludzie pojawili się w okreslonych sytuacjach, więc i oni musieli być pod wpływem swoich okoliczności życiowych. Genialne!

Dobra, już się zamykam, bo powiecie, że mi odbiło przez to całe rozstanie

Doris, cieszę się, że się podobało i dziękuję, że czytasz :*

Autre,
pięknie jest cię czytać taką szczęśliwą 
Energia aż bije z twego wpisu i sama się do siebie uśmiecham czytając twoje słowa - aż dziwne jak mocno potrafią działać na odległość czyjeś dobre wibracje ( po wielokroć wzmocnione dziś )
Cieszę się że czerpiesz trochę z Magii i że mogłam ci ją polecić. Mam nadzieję że kiedy skończysz książkę poczujesz się jeszcze silniejsza.

Czasem kiedy myślę o prawie przyciągania zastanawiam się czy to nie jest tak że to my sami wcześniej wyczuwamy w jakiś sposób co nastąpi??  Czy nastrajamy naszą podświadomość na fale przyszłych zdarzeń i poniekąd jesteśmy w stanie przewidzieć co się wydarzy, a tłumaczymy to sobie później że przyciagnelismy coś do siebie?

Ciekawy przypadek z własnego życia:
Będąc w 7, może 8 klasie podstawówki zaczęłam namiętnie interesować się angielską kulturą i sztuka, a zwłaszcza muzyką. Nie miałam do czynienia wcześniej z tym językiem jako że w tamtych czasach tłukli nam do głowy tylko rosyjski. Doszłam do granic takiej obsesji ze kupiłam sobie słownik angielski i sama zaczęłam uczyć się słów tłumacząc piosenki The Beatles - miały banalnie proste teksty. Przeszłam fascynację Kate Bush, Pink Floyd, potem Oasis i inne... język i Anglia prześladowaly mnie wiele lat przed tym, nim stało się oczywiste że będzie można emigrować do UK bez wiz i pozwoleń.
Potem na blisko 10 lat zapomniałam o swoich fascynacjach, wsiąkłam w Polskę
I nagle pewnego dnia prawie zupełnie przypadkiem obudziłam się na angielskiej ziemi,  mając okazję poznac na własnej skorze dobroci tego kraju.
Prawo przyciągania czy jasnowidztwo??

Girl, dzięki Wiesz co mnie uderzyło w Twoich słowach? To, że pomyślałaś, ze masz nadzieję. Nie lepiej byłoby pomyśleć "w tym miesiącu dostanę wypłatę na czas" i poczuć tą radość, że to się juz stało, że masz te pieniądze i jest dobrze? A gdy trzeba było dodać do tego pozytywne emocje, Ty się zamknęłaś i nakręciłaś negatywnie. Tak to widze. Spokojnie, gdyby nikt nie popełniał tego błędu, po naszej planecie chodziliby tylko szczęśliwi ludzie I masz rację, że można sobie przyciągnąć również złe rzeczy

Wiesz, głębia ludzkiego umysłu jest niezbadana. My sami wykorzystujemy tylko jego niewielką część. Uważam, że prawo przyciągania to w głównej mierze emocje. Wyzwalasz w sobie poczucie szczęścia związane z rzeczami, ludźmi, wydarzeniami, które chcesz przyciągnąć do swojego życia. Zaczynasz za nie dziękować (wy też macie takie uczucie jak gdyby motylków w brzuchu wtedy? ) i samo się spełnia. Poniekąd to przewidujemy w chwili, gdy wizualizujemy, ale widzicie, nie zawsze jest identycznie tak, jak to widzimy w wyobraźni. Przykładowo, gdyby rzeczywistość poszła za moją wyobraźnią, to ściskałabym Beatę gdzieś w ostatniej chwili na schodach, gdy już wychodziła. A los był dla mnie nieco łaskawszy

Ty masz tak z angielskim a ja francuskim. Ta sama historia i tez mniej więcej w tym samym czasie Różni nas to, że nie klikam do Ciebie z Francji (być może: jeszcze nie ) Moim skromnym zdaniem, ani prawo przyciągania, ani jasnowidztwo. Wyobrażałaś sobie, że mieszkasz w Anglii? Wiązałas z tym dobre uczucia? Namacalnie czułas, że tego chcesz? A jasnowidztwo: przewidywałaś to, że będziesz tam mieszkac/ Pobożne życzenia się nie liczą, bo można chcieć czegoś, ale tego nie czuć w środku

Co u mnie? Pozytywnie Leniwa niedziela. Nadrabiam zaległości filmowe, odpisuję na maile, szukam nowych projektów związanych z hobby. Nie nudzę się. O byłej juz prawie nie myślę. Zamykam to powoli

Autre, przyciaganie przyciaganiem, ale fakty sa takie, ze mi nie zaplacili po raz drugi z rzedu i nie sadze, ze to dlatego, ze mialam obawy czy mi zaplaca czy nie i ze to tylko ta moja mysl sprawila, ze tak sie stalo. Bez przesady, prawda? Nie biore tego do siebie az tak dosadnie...
Czuje sie z tym naprawde zle. Nie dosc, ze zbieram baty od szefowej, to jeszcze mi nie placa. Nie wiem, co z tym zrobic szczerze.

Little
wiem co czujesz, ja też czułam taki dziwny smutek po powrocie z klubu. Niby było fajnie, ale jednak inaczej.
Ja nadal myślę o ex, pewnie dlatego że on się odzywa co jakiś czas.
Mam w sobie wiele wątpliwości, z jednej strony chciałabym wybaczyc mu i zachować ten kontakt a drugiej nie chce mieć z nim nic wspólnego.
Cenie go jako człowieka i kolegę bo jest dobrym, pomocnym człowiekiem ale nadal uczucia które do niego mam nie pozwalają pogodzić się z rozstaniem  i przejść na zasady koleżeńskie.
Muszę mieć więcej czasu.

Hej, a ja dzisiaj mam fajna niedziele. Pojechalem pozbierac mysli daleko od domu. Wszystko sie udalo, gdyby nie jedna sprawa ze spojrzalem do telefonu. Teraz wracam i po dostaniu kolejnej szpilki w serce czuje ze jest ze mna coraz lepiej. Zalamanie i stres z tym zwiazany trwalo jedynie ok. 15 min. Uspokoilem sie, czuje teraz jedynie zmeczenie po wysilku, oraz towarzysza mi mysli o tym ze zawiodlem. Dalej nie moge sie pogodzic z soba. Pocieszenia nie potrzeba.

Girl
tak wiem o czym mówisz
Do mnie też się dziś ktoś odezwał kto, myślałam już  że spalił już wszystkie mosty a stało się to raptem chwilę po tym jak rozmawiałam o tej osobie z koleżanką   dziwne rzeczy się dzieją....

Little
mój ex jest sam. Wiem że poznał kogoś wcześniej i przez nią się w sumie rozstalismy  ale on nie spotyka się z tą dziewczyną.
Uczciwie przyznał że będzie chciał z kimś być za jakis czas ale teraz jest singlem.

Hej Chicago
Chłopie???
To nie wstyd przyznać że ma się chwilę słabości, wszyscy tak mamy. Te uczucia wciąż tkwią w sercu, trafia się gorszy dzień jak dziś i wszystko sypie się jak domek z kart.
Odezwała się, napisała coś co cię zabolało?
To tylko taki moment, jeden z wielu który mija i
za chwile nie bedziesz pamietal ze tak sie czules.
Pozwól sobie na przeżycie wszystkich emocji które do ciebie przychodzą, to cały czas jest etap zdrowienia i to jeszcze potrwa.
Możesz rozmyslac jak bardzo wciąż ją kochasz ale w żaden sposób to nie sprawi że ona wróci a ty poczujesz się lepiej. Po prostu musisz przetrawic to wszystko sam ze sobą a jak już skończysz będziesz nowym silniejszym facetem.
Ja nie próbuje oszukiwać nikogo twierdząc że jest mi super wspaniale i że wyleczyłam się z ex, o nie.
Wczoraj płakałam bo wróciły wspomnienia i czułam się strasznie zagubiona. Paradoksalnie to pomogło bardziej niż się spodziewałam. Tak musi być i trzeba pozwolić sobie na tą słabość czasami.
Trzymaj się jestem z tobą.

Chicago, Mel dobrze prawi. Posłuchaj jej, proszę, i daj sobie przez to przejść. Płacz, jeśli potrzebujesz, wściekaj się. Po dłuższej chwili na pewno Ci przejdzie.

Zrozum tylko, że chęcią powrotu, życiem uczuciami do eks takiej, jaka była, nic nie zmienisz. Nie rozwiniesz się, nie pójdziesz dalej. Będziesz stał w miejscu i czekał na nią, że może po kolejnym partnerze będzie Twoja kolej, że może za parę lat macie szansę. Powiedz mi, warto tak czekać? Masz już trochę lat na karku, warto poświęcić ich kilka na czekanie na eks? A dodajmy, że nikt Ci nie obiecał, że do siebie wrócicie.

Uczucia są dobre. Kochasz ją. Wszyscy kochaliśmy naszych partnerów. To dowodzi, że nie jesteśmy bez serca. Jednak z jakichś powodów nastąpiło rozstanie. Oni wyrzucili nas ze swoich codzienności, więc nam pozostaje to samo.

Proszę, zrozum, że jej już nie ma i nie będzie. Jesteś Ty. Ze znajomymi, przyjaciółmi, rodziną. Otoczeniem takim, jakie masz. Jeśli otoczenie Ci nie odpowiada, pracuj nad jego zmianą. Za mało szczerych przyjaciół, wyjdź do ludzi, poznaj nowych. Na rodzinę nic nie poradzisz, ale jeśli w jakiś sposób są dla Ciebie toksyczni, możesz ograniczyć kontakt

Jakkolwiek ta prawda jest brutalna (wybacz), to milowym krokiem jest właśnie przyjęcie jej do serca i zapamiętanie. To tak, jak gdybyś odgrzebał cały żal na nowo, cały smutek, który gdzieś zginął w tych dobrych chwilach, kiedy sobie radzisz.

Jeśli masz myśli o tym, że zawodzisz, to sa one błędne. Eks nie zawodzisz, bo już jej nie ma. Siebie zawieść nie możesz, chyba że postawiłeś sobie zbyt wysokie wymagania. Idziesz swoim naturalnym tempem. Jestem z Tobą myślami. Więcej wiary w siebie, Chicago. Dasz radę

Chicago,pisz płacz i gadaj tu nam! Od tego jesteśmy!
Ja od powrotu z wczorajszej imprezy nie mam sie super ale poszłam na spacer z kolesiem który mnie zagadał na fb,przystojny koleś miło sie gadało ale to tyle. Wróciłam do domu pożaliłam sie Doris i napisał do mnie kolega mojego kolegi tak mi sie z nim fajnie gadało,że obiecałam że pomyśle o kawie mimo,że ma do mnie 200km a teraz przed chwilą przyszedł smutek,żal,złość i pozwoliłam łzom płynąc.
Czy jest mi lepiej ? Troszkę tak ale tak jak radzą inni trzeba pozwolić sobie na przeżycie emocji. Wyjdź do ludzi,poznaj nowych,zapros koleżankę na kawe czy kumpla na piwo ale zajmuj sie czymś,bo siedząc i myśląc nie poczujesz sie lepiej
Ściskam Chicago mocno,jak widzisz pchamy wszyscy ten sam wózek.

hej ja tez tak z tej górki w dół i tezsie żale na prawo i lewo az little czasami chyba ma dość nie jest lekko ani łatwo ale co zrobić , sama czasem sie jeszcze gdzies obwiniam mysle a moze moglam wiecej, ciezkie to wszystko jesli sie myslalo ze to ten jedyny a z tym najciezej sie pogodzic z ta iluzja

Doris ja Ciebie nigdy nie mam dość :*
Chicago każdy z nas ma lepsze i gorsze dni ale to kiedyś minie i tylko od nas samych zależy jak długo ten stan bedzie trwał. U mnie za dwa dni mija miesiąc,aż nie mogę uwierzyć,że to tak zleciało. Kiedy się rozstaliśmy czułam się bardzo podobnie jak teraz,myślę sobie minął miesiąc a Ty nadal w tym jesteś,za chwile minie drugi i aż boję się pomysleć gdzie bede "emocjonalnie".
Zrobiłam sobie rachunek sumienia i szczerze powiedziałam sobie,że póki w moim sercu bedzie ta malutka tyci tyci iskiereczka nadzieji tak bede się przesuwać do przodu w ślimaczym tempie. Może za miesiac ona zniknie ale teraz póki co ciagle jest. Nie miewam mega dolin raczej dołki za to miewam cudowne dni pełne śmiechu i pozytywnej energii na nich się skupiam,mam plany które chce zrealizować i do nich bede zmierzać.
Obserwując siębie dalej widzę,że kontrole przejął mózg czyli jest dobrze tylko czasami serce przypomina mi o tym,że nadal w nim mieszka mój ex. Wyrzuciłam go z głowy z serca jeszcze nie potrafię ale z tym też sobie poradzę

Hej wszystkim, długo mnie tu nie było
Trzymam się i jest okej. Cudowny weekend spędziłam z moim bratem którego długo nie wiedziałam. Wzięłam się za remont pokoju. Czas w pracy szybko mi zleciał.
Za to  wszystko jestem wdzięczna Powiedziałam bratu co się wydarzyło. Bardzo się zdenerwował na niego, żałował, że nie poszłam na policję...chciał go po prostu udusić za to co mi zrobił. I wtedy poczułam w nim wsparcie i to mnie podbudowało, że się zainteresował, że go to naprawdę poruszyło. To stało się rusztowaniem do racjonalnego myślenia w mojej chaotycznej głowie. Zrozumiałam wtedy, że strasznie wypieram z głowy to co się stało to jego szarpanie i całą kłótnie. To chyba mechanizm obronny. Dalej mi ciężko i potrafię ryczeć pod prysznicem ale to wszystko trochę się wyciszyło we mnie. Jeszcze dużo pracy przede mną ale walczę bo zasługuję na to, żeby być szczęśliwą
Tego wam życzę spokoju, dobrych decyzji i woli walki

dzieki Autre

ale jakos takie dni są ze jest jak jest i co zrobic moze minie jakos , czuje ze moje serce nie slucha mnie a rozum sie kloci

Witajcie kochani
Powiem wam że dzieją się cuda.. książka zaczęła działać. Dziś przerobilam ostatni rozdział.  Za tydzień wracam i robię wszystko jeszcze raz żeby wzmocnić swoją siłę i oddziaływanie wdzięczności.

Poznałam kogoś
Exa już nie ma, rozplynął się w jesiennej angielskiej mgle tak samo nagle jak sie tym exem stał.... Nie ma go i nie będzie
Działajcie moi drodzy z Magią ale błagam uczciwie i szczerze bo tylko to gwarantuje obiecane efekty.
Jestem tego najlepszym przykładem.