Panna Jesienna-moje wiersze - Netkobiety.pl

nadzieja

szukam cię wszędzie,
między stronami książek,
szukam cię na spacerach
i wśród deszczu kropel,
czasem cię znajduję
na samotnej ławce
i pytam,
czy nam będzie łatwo...
jak będzie z nami,
gdy nadejdzie jesień,
gdy chłód zapuka
i liście spadną,
ty mówisz-
-przecież mamy siebie,
a ja
chcę mieć taką nadzieję...
.............................

spotkanie

kiedyś,przed laty,
połączyła ich
szkolna ławka,
dziewczyna,
zbyt nieśmiała,
chłopakowi
brakowało odwagi,
nie powiedzieli sobie
nic...
teraz,po latach,
wpatrzeni w siebie,
znów nieodważni,
-chciałem ci powiedzieć...
-nie wiedziałam...
bukiet pięknych róż
wilgotnieje od łez...
..............................

Tyle emocji w kilku słowach... I ta siła przekazu...
Niepotrzebne myśli się wyrzuca, a one wracają.  Niestety...

w sieci

nasze rozmowy
od rana po zmrok,
każda inna,
tematów nie brak...
nasze troski i radości
jak koraliki zbieramy,
obrazki ze swego życia
w rozmowach oglądamy...
czasem parskniemy śmiechem,
gdy coś nas rozbawi,
wracamy do czasów,
które już poza nami...
czasem łza spadnie na pulpit,
gdy dusza zaboli,
słowa pocieszenia i otuchy
sączą się z ekranu...i koją...
.................................

WSZYSTKICH  WIERSZOLUBÓW  PISZĄCYCH  I  CZYTAJĄCYCH  POZDRAWIAM  SERDECZNIE!

okruchy

wybieram z życia
okruchy,
przechowuję je w pamięci
niby skarb bezcenny,
chwile radosne
rozproszyły się po życiu
niczym stokrotki na łące...
zbieram je w bukiecik,
zasuszam,
uśmiecham się do nich,
wkładam między wiersze...
...................................

Dzięki WifciuPozdrawiam serdecznie!

Klaudynko...cudne Twoje pisanie! DziękujęWzruszyłam się...

I ja Ci Irenko dziękuję za wiersze które za serce chwytają , piękne te Twoje wiersze

trollem być...

podkasana głupota
hasa po świecie,
zajrzy tu,zajrzy tam,
wszędzie naniesie śmieci...
tu jadem plunie,
jak żmija złośliwa,
tam użądli boleśnie,
niczym osa kąśliwa,
pożywi się skrawkami
i znów szuka ofiary...
oj,głupoto,głupoto,
i po co ci to,
nie żal ci skrzydeł
na takie nicpotem?
................................

sen

z wolna
zanurzam się
w miękką,atłasową
czerń snu...
łagodne fale
unoszą mnie,
kołysząc lekko
nucą
niekończącą się
melodię...
na krawędziach snu
przysiadają obrazy
sprzed lat,
jak barwne motyle,
uśmiecham się
do nich...
sen dobry,
sen miłosierny,
głęboki jak śmierć-
-nie budźcie mnie...
................................

Świetny  wiersz. Zwłaszcza ostatnie dwa wersy. Ilustracja adekwatna:)

życie

posłuchaj ziemi,
posłuchaj jej oddechu,
gdy w dni deszczowe
chłonie
życiodajne krople...
zobacz jej uśmiech
gdy wiosną
cieszy się zielenią...
usłysz jej westchnienia,
gdy spękana od gorąca
prosi o ochłodę...
dotknij jej dłonią,
poczuj jej zapach,
to życie...
........................

Dokładnie tak. Zgadzam się z tym.

popołudnie

leniwe,letnie
popołudnie...
cisza anielsko
brzęczy pszczołami,
powietrze ocieka
słońcem,
niebo śpiewa
pieśń jaskółczą,
pachnie miodem
i miętą...
czas zatrzymał się
w miejscu,
nierealny smak
spokoju...
....................

Reniko, bardzo dobry wiersz, za każde słowo kwiatek ode mnie.

po drabinie...

...do nieba
prowadzą szczebelki,
wspinam się codziennie
z trudem wielkim...

na pierwszym szczebelku
dzieciństwo huśtałam,
i siedząc na nim,
motyle liczyłam...

na drugi szczebelek
młodość się załapała,
gdy chłopak głowę zawrócił,
niebo zaśpiewało...

po trzeci szczebelek
sięgnęła dojrzałość,
uciekł jej spod ręki,
chwycić nie zdołała...

do czwartego szczebla
przymierza się starość,
ciężka i marudna,
nie radzi sobie,psiakość!

ile tych szczebelków
zaliczyć potrzeba,
by dotelepać się
do samego nieba?
................................

Żyworódko,dziękuję!Pozdrawiam serdecznie!

lato...

...otworzyło drzwi na oścież,
świat roześmiał się słońcem,
zapachniało lasem i wodą,
żarem sypnęło niebo...

wiatr ciepłym oddechem
potrąca na gałęziach liście,
lipy pachną tak słodko,
czas przystanął w zachwycie...

lato, słońcem malowane,
wszelkie smutki odgania,
latem,od miodu słodkim,
marzenia się spełniają...
............................

wyczekiwanie

fale
cicho pluszczą
o brzeg,
wygładzają piasek
zmywając ślady
ludzkich stóp...
lampa,
odwieczna strażniczka
domostwa,
zapatrzona w morze,
trwa w oczekiwaniu,
może powrócą...
............................

oskarżam cię...

...Sumienie,
o fałsz i obłudę
z twych ust płynące,
o czyny niecne
i krzywdy maluczkich,
o smutek w oczach
i łzy po nocach,
o serca twardnienie
i pięści ściskanie...
Sumienie,
czy ty masz sumienie?
.................................

lęk...
...odwiedza mnie
nad ranem,
zsuwa się
z nici pajęczej,
zagląda mi w oczy,
ogromnieje...
nie oddycham,
niknę,
odgradzam się
powiekami,
uciekam w sen...
on czuwa,
odchodzi,gdy wstaje
dzień...
...................

bez Niej...

ból ucichł,
umilkło cierpienie,
walka skończona,
tylko cisza krzyczy...
serce
zmęczone życiem
usnęło,
zgasła iskierka,
zapalił się płomień
na wieczne
spoczywanie...
...........................
............................Pamięci Lucynki z Seniora...

Summerko...pisany przez łzy...
Bardzo Ci dziękuję...

do ciebie...

to ja,
znów zaglądam
do ciebie...
śpisz w fotelu,
zapomniana fajka
leży na stole,
czas posrebrzył
ci głowę,
dodał zmarszczki
na czole,
śpisz spokojnie...
jak zwykle
stokrotkę zostawiam
i drzwi zamykam,
bądź zdrów...
............................

Summerko...dziękuję

  pora na łzy...

tyle w tobie
łez nie wylanych,
ocean
goryczy i żalu,
lata całe...
zazdrosna przeszłość
uparcie puka
do twych drzwi,
pora się z nią
rozliczyć,
pomóż sobie,
pozwól na łzy...
..................

"Tęsknota" i "Pora na łzy" bardzo mi się Reniko podobają .

za progiem

gdy astry kwitną
i jarzębina czerwienieje,
jesień za progiem...
gdy na polach pusto,
a w parku kasztany brązowieją,
jesień puka...
gdy ptaki odlecą
i liście pożółkną,
jesień tuż,tuż...
gdy niebo zszarzeje
i smutki przywieje,
jesień już...
....................