Baba za kierownicą, czyli kurs prawa jazdy - Netkobiety.pl

to moja 26 godzina jazdy..Ja się chyba do tego nie nadaję...Nic mi nie gaśnie ale ciągle jest nie tak.Do tego wszystkiego moja Pani instruktor ma kiepskie zdanie na temat kobiet za kierownicą a najgorsze są te po 40..Po 15-16 godzinach jazdy nastąpił jakiś przełom,było lepiej-a teraz jest znowu gorzej.Lubię jeżdzić samochodem,sprawia mi to przyjemność-nie mogłam wcześniej zrobić prawka,może jest już za póżno.Ratujcie nie wiem co robić

Będąc przy temacie nauki jazdy i egzaminu. Mam pytanie...
czy są jakieś sposoby aby mniej denerwować się podczas samego egzaminu..., w jaki sposób do tego podejść aby zmniejszyć stres związany z jazdą z egzaminatorem?
za kilka dni mam pierwszy egzamin... więc będę wdzięczna za szybkie odpowiedzi
Pozdrawiam;*

Nie no dzięki, ale raczej nie alkohol ;p

Ehhh a mój pierwszy egzamin już niedługo - czyli 6 października. Co prawda jazda mi sie bardzo podoba, ale egzamin chciałabym odwlec. Wiem, że zjedzą mnie nerwy. A świadomość że mogą oblać za byle głupotę jest piorunująca. Pojedziesz dobrze ale za wolno - obleją za dynamikę jazdy.

Słuchajcie , ja mam pytanie, czy któraś z Was zetknęła sie ze szkoła nauki jazdy ,w której wykładaja w jezyku angielskim ?
Moj kolega chce przyjechac do Polski i tutaj zrobić prawo jazdy ,dlatego szukamy w stolicy takiej własnie szkoły...

NAjlepiej Praga, moga byc okolice ronda Wiatraczna,Waszyngtona.

Ja tez bardzo się stresowałam całym tym kursem, jazdami, a potem egzaminem...a raczej egzaminami:) Teraz jest już po wszystkim i wspomianm to nadal z ciarkami na plecach i gęsią skórką. Sposób jaki przyjęłam aby to wszystko przetrwać to poprostu przed każdą jazdą, a potem egzaminem mowiłam sobie, że nic nie mogę zrobic i muszę to zwyczajnie przetrwać, nie ma wyjścia - zapisałam się, kasa wydana więc trzeba przezyć i tak z górki, z górki i poszło:) od roku jestem szczęśliwym kierowcą:) Tego życzę wszystkim, nie dajcie się!

16 lutego kupilam swoje autko dlugo stalo ze 2 tygodnie zanim wsiadla sama ale przelamałam sie jak zaspalam do pracy musialam byc na 6 a wstalam o 5 autobus 5:07 haha i od tamtej pory niema opcji zebym pojechała autobusem gdzie kolwiek...

Strach jest zawsze ja dlugo stalam na drodze zeby skrecic bałam sie ze zgasnie mi auto i autko ktore bylo w sumie daleko wrabie do mnie  
Na wzniesieniach to bylo najgorsze jak mi gaslo bo chcialam z recznego zeby mi nie zjechalo  
teraz jak zobacze ze auto stoi kolo pupci mojego auta blisko mam to gdzies dałam sobie znaczek na szybie liść zielony i wiedza ze jestem nowa na drodze i do tego on nie zachowal odpowiedniej odleglosci...

czasami tak przygazuje ze az wstyd   kolka mi sie obkrecaja jak wjezdzam na rondo haha

Ale jest wygoda a kazdy potrzebuje czasu zeby opanowac to wszyteko bo na jazdach sie nie da wszystkiego nauczyc...

Teraz jezdze juz prawie 2 miesiace codziennie do pracy 40km i warto sie przelamac i nie bac sie ze cos sie stanie bledy popelnia kazdy wystarczy uwazac zeby nic wiekszego sie nie stalo

Ja jestem w trakcie nauki jazdy. Mam za sobą wyjeżdżone już 4 godziny. Na początku nie odczuwałam potrzeby robienia prawa jazdy, bo po co- zawsze mam możliwość załatwienia sobie transportu z domu i do domu.

Jak czytałam Wasze wpisy to stwierdziłam, że jednak prawko jest potrzebne w życiu, człowiek jest wtedy niezależny:D

Jutro mam kolejną jazdę i mam nadzieję, że będzie dużo lepiej

Mam prawo jazdy od pół roku i powiem Wam, że czuję się za kierownicą jak ryba w wodzie. Zdałam za drugim razem
Początkowo bałam się tego samego:

i tak było. Któregoś razu wraz z rodzinką wyjechaliśmy w odwiedziny do Cioci. W obie strony powadziłam ja. Nie mogłam wyczuć auta i na każdym skrzyżowaniu gasło mi auto i tworzyły się za mną korki Nie jeździłam szybko, to mnie wszyscy wyprzedzali. Mój brat, który siedział za mną odmawiał modlitwy i mówił jak to boi się ze mną jeździć Pod koniec trasy powiedział, że się mylił i że jednak może jeździć jako pasażer
Tak było na początku. Dużo nie jeżdżę, ponieważ auto nie jest moje, jednak teraz kiedy wsiadam za kierownicę auta to czuję, że to moje miejsce i jedyne właściwe
Po prostu trzeba jeździć, żeby nabrać wprawy

Natomiast kiedy byłam na kursie to byłam strasznie przerażona. Co, gdzie, dlaczego i po co? Dobrze, że miałam miłą Panią instruktor. Krok po kroku, etapami. Tłumaczyła wszystko i nigdy nie krzyczała. Noo może raz chciała mi w tyłek dać, ale to rzeczywiście mi się należało

Życzę powodzenia tym z Was, które są w trakcie kursu prawa jazdy !:) I oczywiście życzę powodzenia tym, które w najbliższym czasie mają egzamin. Tylko się nie zestresujcie Wszystko będzie dobrze, jeśli będziecie uważać i jeździć zgodnie z przepisami.

Szerokiej drogi Dziewczyny !

Ahhh, jazda samochodem!
Na początku - po 18stce rodzice mnie namawiali ale ja wtedy zaczęłam studia, zamieszkałam sama w centrum i kupiłam sobie oldschoolowy, miejski rower, który w pełni mi wystarczał
Po jakimś czasie postanowiłam jednak, że czemu nie - i zapisałam się na kurs. W marcu minęły 2 lata od kiedy jestem kierowcą.
Instruktorem był znajomy moich rodziców - super facet. Mało gadaliśmy o jeżdżeniu - dużo o polityce, religii, sytuacji społecznej, moim związku, jego małżeństwie itd.
Zdałam za pierwszym razem - ale nie w mojej Warszawie tylko w Łomży. I nie, nie dlatego, że łatwiej się zdaje - bo to bzdura. Dlatego, że w Warszawie czekało się wtedy na termin ponad 2 miesiące! Najpierw 3 tygodnie na teorię a potem następne 2 czy 3 na praktykę! W Łomży natomiast termin dostałam 2 tygodnie po rejestracji - jednego dnia teoria a potem praktyka.

Pojechałam do Łomży dzień wcześniej, mój instruktor dał mi namiar na jego znajomego, który mnie lekko podszkolił (kurs robiłam na oplu corsie a w Łomży zdawało się wtedy na fiacie punto) i pokazał miasto. Następnego dnia dałam czadu Włącznie ze zrobieniem łuku do tyłu na ręcznym
Byłam przekonana, że nie zdam - bo nie wyszło mi do końca parkowanie równoległe tyłem - ale egzaminator powiedział "świetnie pani jeździ, proszę tylko poćwiczyć parkowanie. gratuluję" ))))

Teraz uwielbiam jeździć! Mam już swój trzeci samochód i śmigam nim jak najczęściej się da.
Dla wszystkim jednak, którzy uczą się jeździć już po zdaniu egzaminu (tak, tak - dopiero wtedy zaczyna się prawdziwa nauka jazdy!) polecam samochody z automatyczną skrzynią biegów. Mi fartem trafił się na początek 10 letni opelek corsa (więc taki sam na jakim jeździłam na kursie) w automacie właśnie. Dzięki niemu nauczyłam się poruszać po niełatwiej Warszawie - skupiałam się bowiem na odnalezieniu drogi, odpowiedniego zjazdu czy skrętu a nie na zmienianiu biegów

Potem, po jakimś roku jazdy przesiadłam się do samochodu z manualną skrzynią biegów. Pierwsze 2 tygodnie nie były łatwe ale potem było już z górki

Nie przejmuj się, ogólnie egzamin to nic strasznego, trzeba  tylko przełamać swój strach w swojej głowie. Podczas ustnej matury z moją klasą stwierdziliśmy, że nie ma nic gorszego niż stres przed maturą.

Ja zawsze bardzo chciałam mieć prawo jazdy ale ze względów finansowych, robie je dopiero teraz (21lat) W aucie czuje się bardzo dobrze, nie moge się doczekać, aż będę mogła znów jechać, uczyć się czegoś nowego. Jak tylko zdam prawko szukam pracy jako przedstawiciel handlowy (spełnienie moich marzeń - praca z ludźmi i duuużo jazdy autkiem) Jestem bardzo podekscytowana i na dzień dzisiejszy nie boje się wcale. Martwie się tylko czekaniem na egzamin i płaczem ludzi dookoła - o Jezu nie zdam, nie umiem jeździć, to takie deprymujące dla mnie. W każdym razie jestem dobrej myśli i nie moge się doczekać kolejnej jazdy

ja bardzo mile wspominam pierwszą jazdę
uwielbiam jeździć samochodem, na początku zawsze jest ciężko,ale człowiek z każdym dniem się wprawia,tak było ze mną
w końcu człowiek uczy się na błędach,a L przecież się uczysz,czuwa bad tobą druga głowa,a w zasadzie to noga hehe,wię bez obaw
może znacie jakieś rajdy w Polsce samochodowe żebym mogła zapisać się na jakiś kurs jazdy pod okiem wodza? i żeby śmiganie po dużych miastach stało się pestką? znaki,mapa itd i jazda w trudnych warunkach? czy coś takiego istnieje????

Są takie kursy bezpiecznej jazdy, wystarczy poszukać w internecie. Wiem też, że np. w moim mieście instruktor od prawa jazdy organizuje raz w roku dla nowicjuszy wyjazd na tor do poznania, żeby sobie pośmigać. Myślę, że jeśli byś sama1214 zapytała swojego dawnego instruktora to może coś by Wam zorganizował

a ja jutro zaczynam jazdy. Boje sie jak cholera. Mam poleconego instruktora, podobno jeden z najlepszych w Krakowie - kolezanka twierdzi - a potwierdzily Panie z sekretariatu, ze pan ow jest cierpliwy, mily (i przystojny). Zobaczymy, napisze jutro jak bylo. Trzymajcie kciuki!

Witajcie, i kolejna baba za kierownicą:) bardzo początkująca, zaledwie po 2 godzinach jazdy.. ale z odczuciami ambiwalentnymi.
jestem przed 30-tką, dopiero teraz zapisałam się na kurs - ze względu na stres i nastawienie, że dla mnie drzewa musiałyby być gumowe..
nie mam specjalnie nastawienia, iż bardzo chcę jeździć (niestety) - ale to też niejaki wstyd nie posiadać prawy jazdy..

Nie od razu Madryt (czy jakoś tak) zbudowano Masz dopiero za sobą 6 godzin, a to naprawdę niewiele. Narazie zapoznajesz się z pojazdem (pedały, biegi itp) A potem te rzeczy, których aktualnie się uczysz, przejdą Ci w nawyk i będziesz poznawała coraz to nowsze rzeczy. Nie stresuj się, bo jak sama wiesz, to Cię tylko paraliżuje. Idź do apteki, kup jakieś środki ziołowe na uspokojenie (tylko przeczytaj receptę, aby nie opóźniały Ci reakcji psycho-ruchowej) Powoli, małymi kroczkami sobie poradzisz
Ja jestem po 22godzinach i nadal czuję, że nie wszystko potrafię, czasem nie potrafię wyjechać z zakrętu na swój pas, czasem mi gaśnie- każdy z nas popełnia błędy. Ja byłam w dobrej sytuacji, bo wcześniej umiałam jeździć, ale z drugiej strony to mi wcale nie pomagało, wszystko odbywa się podobnie, ale jednak zdeczkę inaczej. Wszystko przed Tobą ,poradzisz sobie )

na kursie miałam swietnego instruktora....szkoda ze zamiast nauczyc mnie jezdzic- bajerował. zdalam za 4. razem po przepisaniu sie do innej szkoły

Witam ja o moje prawko staralam się dosyć długo a mianowicie czasowo 3lata tak tak troche mi zeszło po pierwsze długie oczekiwanie na egzaminy a po drugie niechęc do zdawania po kolejnych porażkach.Uważam ,że dobrze jeżdze a zdalam za 8 razem fakt 6razy pod rząd oblałam na placyku  i to raczej nie uwalanie egzaminatora a tylko i wyłącznie moja wina ,chodz musze przyznac ,że na jazdach placyk wychodził mi wręcz perfekcyjnie...no ale cóż wkoncu nastąpił ten dzien ,czyli 23.08.2010r:)od tego czasu ciesze się prawkiem i jeżdze jak często moge bo swojego autka nie posiadam:)

JEdyne co mogę życzyc to wytrwałości i nie poddawjcie się po kilku porażkach:)

Pozdrawiam.

Tak jestem mamą!!! Mamą dwójki słodkich bobasków-wcześniaków!!!

...Danielek i Rafałek....<02.07.2012> Kocham Was!!! od 22.09.2012 szcześliwa mężatka Kocham Cię Milanku:*:*

witajcie, widzę, że temat dla mnie
kurs zaczęłam we wrześniu 2011 i do tej pory nie zdałam mam za sobą 3 oblane egzaminy, ostatni w marcu... od tamtej pory nie siedziałam za kierownicą i trochę się boję, jak to będzie, ale w tym tygodniu chcę się zapisać w końcu na kolejne podejście
przerwa była spowodowana maturą i tym, że zbyt dużo lekcji angielskiego opuściłam przez jazdy i do tego niestety trochę się załamałam po kolejnej porażce... na łuku, chociaż na jazdach wychodził mi super.

jeśli chodzi o jazdy, mój instruktor był dość nerwowy i na pierwszych godzinach czepiał się, że nie wchodzą mi biegi od razu itp, w dodatku przez niego nadal nie umiem dobrze ruszać ale przed drugim egzaminem zapisałam się do innego instruktora i to już co innego. to już była przyjemność z jazdy,nie denerwował się. ponoć jeździłam dobrze, tylko brakowało mi trochę pewności - miałam tendencję do czekania, aż wszystkie auta przejadą, bo bałam się, że nie zdążę skręcić np

ogólnie na jazdy nie chodziłam z przyjemnością, głównie przez instruktora, który mnie irytował, ale sama jazda sprawiała mi przyjemność. choć miałam dni, że lepiej nie wychodzić na ulicę :DD to były momenty, gdy myślałam, że nic ze mnie nie będzie, ale jak przeczytałam ten temat, stwierdziłam, że dam radę i nabrałam ochoty na jazdę

kiedy zdam, to zdam - ale wiem, że mi się uda

Najlepszy dowód na to, że jak się chce to można

Ja prawo jazdy zaczęłam robić 29 maja 2012. Dziś jeżdżę już 28 godzin, w poniedziałek czeka mnie egzamin wewnętrzny. Jeździłam już wcześniej, bardzo pewnie się czuję, uwielbiam to!
Moja przyjaciółka natomiast bardzo szybko się zniechęca, jest już przy 10 godzinie i ma to samo co Ty, ze strachu gaśnie jej auto, nie potrafi ogarnąć skrzyżowań..

Co mogę poradzić?
Nie stresuj się, słuchaj uważnie rad instruktora, jeśli trafiłaś na dobrą osobę, zdecydowanie dobrze nauczysz się panować nad samochodem!
Trzymam kciuki

Oj kurs prawa jazdy pamiętam to dokładnie Zaczełam go w lipcu rok temu i do dziś pamiętam tego stresa gdy miałam pierwszy raz zasiąść za kółkiem i wyjechać na drogę, wszystko dlatego, że nigdy przed kursem nie próbowałam tak więc poszłam totalnie zielona
W październiku miałam egzamin i nie wiem jakim cudem ale zdałam za pierwszym podejściem
Dla przyszłych kursantów powiem tak najważniejsze to się nie nastawiać, że "muszę zdać bo jak nie to...". Natomiast ja nawet dzień wcześniej zapowiedziałam instruktorowi, że jadę tylko i wyłącznie testy zaliczyć bo na jazdę to nawet nie liczę a tu taka niespodzianka :)Tak więc najlepiej potraktować to na luzie, dobra zabawa i co będzie to będzie

Wielu ludzi ma z tym problem !!  Nie każdy może zostać Kubicą !  Ale są sposoby na pozbycie się lęku . Spróbuj pokonać przeciwności własnego umysłu i przejedź się na symulatorze bezpieczeństwa jazdy w nie mal realnych warunkach i różnych sytuacjach drogowych nię będąc jednak zagrożona jak w realnym świecie . zajrzyj na strone . faros-sim

witam.
Ja mam egzamin 25, wczoraj wyjezdzilam dwie godziny ostatnie, i nadal nie umiem jezdzic, zapisalam sie do innego instruktorana 2 godz i jeszcze bardziej sie boje, ten instruktor z poczatku byl mily ale ostatnie 10 h mowil mi ze nie zdam ze musze wykupic godz na placu bylam2 razy i to na chwileczke bo jak mi sie nie udawalo to mowil zeby dac sobie spokoj (tak naprawde chodzilo mu o sprzeglo zebym czasem mu nie spalila)    podczas jazdy to bylo tak albo mi sie udalo ze podczas ruszania mi nie zgasl albo nie udawalo ze gazu 3500 i od razu noga z gazu bo "wyje ' dodam ze zdaje na suzuki swift.                   
masakra.

jutro mamm egzamin:)  3majcie kciuki

Oj ja też swój kurs pamiętam bardzo dobrze, egzamin zdawałam  na Odlewniczej, koszmar. Nigdy więcej, nawet nie chce obok tego miejsca przejeżdżać.  A o kursie? Kurs zaczęłam mając 18 lat przerwałam, z podobnych względów co Ty, droga Meilisy ? kiepski instruktor. Temat zostawiłam na lata, zraziłam się  i dopiero mając grubo po 30 na karku,  spróbowałam ponownie.  Drugim razem uczyłam się w Smile i gdyby nie  konkretny instruktor, nie wiem czy poradziłabym sobie.  Poprawił mi wiele błędów jakich wyuczyłam się na pierwszym kursie. Prawo jazdy od nowego rozpoczęcia robiłam przeraźliwie długo i to nie była kwestia braku umiejętności, ale terminów i stresu. Zdałam za drugim razem.  Gdybym nie wierzyła w siebie i w swoje umiejętności, nie wiem czy bym dała radę.  Z instruktorem jeździłam dobrze, pewnie, ale na egzaminie byłam zestresowana, dodatkowo egzaminator był prawdziwym pretensjonalnym gburem.  Potraktował mnie straszliwie, zestresowałam się i popełniłam kilka błędów, które sklasyfikowały mnie. Drugim razem trafiłam na tego samego, nieprzyjemnego typa, wyobrażacie sobie ten pech i moje emocje? Byłam wręcz sparaliżowana, ale przypomniałam sobie swoje jazdy na kursie, pozytywne słowa instruktora. Poszłam na żywioł zlewając egzaminatora, a jego prychania, czy westchnięcia kompletnie  na mnie nie działały. Nie dałam się wyprowadzić z równowagi, skupiłam się na jeździe i zdałam. W końcu. Ty też musisz uwierzyć w siebie i nie przejmować się komentarzami. Oni to robią celowo, skup się na sobie, zmień instruktora, jeżeli tak czujesz  a z pewnością dasz rade. Wspieram!