Baba za kierownicą, czyli kurs prawa jazdy - Netkobiety.pl

...cóż, a mnie raczej pewności siebie brakuje...i nie mam drygów...Beznadziejny przypadek. Podziwiam i pozdrawiam "Baby" za kierownicą.

Przełam się nie ma beznadziejnych przypadków, ja też Cię pozdrawiam i trzymam kciuki.

Witaj. Znam sporo osób, które zaliczano do beznadziejnych przypadków nawet za kierownicą. Sporo pracy włożyły w to, żeby się zmieniło. Wszystko to rodzi się w głowie. Najpierw tę blokadę trzeba zwolnić. Mam ciocię, która mając 55 lat nie miała prawa jazdy. Gdy zmarł jej mąż a dzieci się usamodzielniły musiała sobie jakoś poradzić. Zrobiła prawo jazdy, ma 70 lat i jeździ dalej. Do Warszawy pewnie by się nie wybrała bo to ok. 350 km ale świetnie sobie radzi w najbliższej okolicy, no i tej dalszej.  Dasz radę!

Lando, Twoje "dasz radzę" dźwięczy mi w sercu (choć powinno w uszach) spróbuję z nim podejść jeszcze do tematu, zobaczę czy dam radę, choć wątpliwości nie ustąpiły. Dzięki!

ja pierwszy raz za kierownicą usiadłam w wieku 16 lat, ktos mi wtedy powiedział, że jestem stworzona do jazdy autem, gdy z utęsknieniem nadeszło 18 latek szybko poleciałam na kurs prawka (na pierwszej lekcji próbowałam okłamać instruktora że nigdy wcześniej nie prowadziłam auta- mimo że tak naprawde robiłam to od 2 latek, ten jednak szybko zauważył moje złe nawyki typu skret na "mydełko Fa" itp) zarówno kurs jak i sam egzamin to była formalnośc (wiem wiem troszke nieskromnie to brzmi, ale naprawde czułam sie bdb za kierownica)
mamy równouprawnienie drogie Panie i nie rozumiem stwierdzenia "no tak baba za kierownica" szczególnie jak widze jak jeżdzą nasi PANOWIE ktorzy sobie kupili najnowszy model super samochodu i jada 20km/h w obawie ze im się lakier zmyje jak przyspieszą....
nie dopuśćmy aby tytuł niedzielnego kierowcy przypisywano nam kobietką które wyłacznie w niedziele zasiadaja na miejscu kierowcy bo dzien wcześniej ich mąż popił i jeszcze nie wyparował z %...!!!

lidia47,
ja też nie czułam przyjemności.Wsiadałam do samochodu , jakby to dla mnie była najgorsza kara i modliłam się , żeby jak najszybciej i najbezpieczniej dotrzeć do celu.Ulga dla mnie było , jak z tego samochodu wysiadałam.Mój mąż miał ze mną siedem światów.W końcu przypiliło mnie.Miałam do wyboru codziennie zasuwać na nogach z dziećmi po 4 km, albo przekręcić kluczyk i mieć wszystko gdzieś.Teraz wsiadam i jadę .Nie myślę o tym , co może się stać złego.Przynajmniej się staram.Wprawę nabierałam powoli , tzn.przełamywałam ten strach .Powolutku , powolutku , i złapiesz bakcyla , a nawet jeśli nie , to w końcu oswoisz się z samochodem.:)

ja właśnie wróciłam z pierwszych jazd a ze była/ jest cholerna mgła to było krócej ... nie mam doświadczenia jeszcze wcale za kierownica ale uważam że najwięcej robią nerwy i strach ze coś się właśnie źle zrobi... Myślę też ze każde nerwy da sie opanować zwiększona ilościa ćwiczeń i ja zamierzam to robic az wyjdzie choćbym miała nocować na placu manewrowym albo ćwiczyć na wiejskich drogach az mnie stamtąd przegonią;D Nabiorę pewności i będzie o wiele łatwiej na pewno

najgorsze jest takie "wymyslanie" roznych powodów dla których nie moge jechac, ja tez tak robiłam , bałam sie panicznie  usiąsc za kierownicą od czasu gdy wpadłam w poslizg. w koncu sytuacja zmusiła mnie do tego zeby znowu zacząc jeździć. dzis wsiadam do auta z pełna satysfakcją, jestem opanowana za kierownicą chociaz w zyciu jestem strasznym narwańcem. mysle , ze  przełamiesz w sobie ten strach i poczujesz jaka to frajda.

ja tam dziś pierwszy termin oblałam Ehh, te pie%&^**ne nerwy!

Kochaniutkie, nerwy to cos okropnego, sama wiem. Ale jesli chodzi o prawo jazdy to zdalam za pierwszym razem, i przy tym tydzien przed moimi 17 urodzinkami. I mysle, ze to dlatego, ze podeszlam do tego z wyluzowaniem. Co bedzie to bedzie. Nie zdasz, zdasz nastepnym razem. Wiem, ze latwo jest mowic, ale mi zawsze mowiono "Nerwy gubia czlowieka" i okazuje sie, ze to swiete slowa. Tak wiec luzik kobietki!

Mam prawko od 9 lat, zdałam za pierwszym razem. Co z tego, kiedy dopiero w te wakacje na serio zaczęłam jeździć. Wcześniej jakoś nie miałam motywacji ani po prostu nie musiałam. Generalnie sam samochód mnie denerwował, jako maszyna, za dużo trzeba było wykonywać manualnych czynności żeby nim jeździć. Chodzi mi o skrzynie zmiany biegów. Miałam i mam do dzisiaj tzw. ciężką nogę i za szybko puszczam sprzęgło także dla mnie i pasażerów taka jazda jest telepawką, ale teraz co raz płynniej zmieniam biegi. Myślałam o kupnie samochodu z automatem, ale na razie nie mam kaski. Co śmieszne od 5 lat jeżdżę skuterem(automatyczna sk biegów) i uwielbiam to. Ludzie nie boją się ze mną jeździć. Na skuterze mogę wjechać w największy ruch i nic się nie boję. Oczywiście czasami jest niebezpiecznie, bo kierowcy aut zajeżdżają mi drogę i  traktują jak tych na plastikach. Ale ja jeżdżę spokojnie i nikomu się nie wcinam przed maskę i nie lawiruje między samochodami. Także ludzie, nawet mój obecny instruktor (teraz się doszkalałam), są w szoku, że skuterem jeżdżę a autem nie mogę się przemóc. Jestem po 5h jazdy z instruktorem i wystarczy. Powiedział, że jest ok. Od jakichś 2 tyg. wieczorami sama jeżdżę po osiedlowy uliczkach, parę razy sama pojechałam do sklepu, a dzisiaj nawet pojechałam 30 km za miasto i szczęśliwie wróciłam. Jeżdżę wolno, ale nabieram pewności i wiary w siebie. Mam jeszcze kłopoty ze sprawnym parkowaniem, ale to chyba minie. Chciałabym tak dobrze jeździć samochodem jak mój tata, to jest moje marzenie w tej kwestii, czasem się śmieję, że on by mógł prowadzić samochód z zamkniętymi oczami. Jedno Wam powiem, nie ma się, co oszukiwać, jednak sama to widzę, że faceci mają lepsze predyspozycje do jazdy samochodem. Widzę jak prowadzą moje znajome i koledzy, różnice są znaczne. Nie ma co się obrażać, ale wg mnie tak po prostu jest.

Mam półtora miesiąca prawko. Total masakra. Nienawidzę jeździć, ale mieszkając w mojej dziurze nie bardzo da się inaczej. Ciągle się boję, nie cierpię tego, jeżdżę jak kretynka i wiecznie jestem zestresowana. A co do samego kursu to nigdy nie zdałabym egzaminu, gdybym wcześniej nie jeździła bez prawka sama. Nie mam pojęcia, czy kiedykolwiek jeżdżenie przestanie być dla mnie przykre. Jak będę miała okazję i stać mnie będzie, żeby wyprowadzić się gdzieś do cywilizacji to z pewnością wrócę do jakże paskudnej, ukochanej komunikacji miejskiej.

Pinacolada mój kumpel poszedł na 2 termin po 2 setkach wódki i podobno noga mu nie latała na sprzęgle jak za pierwszym razem. I zdał:) Ale chyba nie polecam

Wstyd się przyznać ...zdałąm dopiero za trzecim razem.Pech? Nerwy ? Stres? Na pewno wszystko po trochę się do tego przyczyniło.I co najśmieszniejsze , oblano mnie na tym , czego najmniej się obawiałam: na mieście.Kiedy podchodziłam trzeci raz , totalnie sprawę olałam.
Doszłam do wniosku , że nerwy w niczym mi nie pomogą.Wsiadłam do samochodu wyobrażając sobie , że obok mnie nie siedzi egzaminator , tylko instruktor , i ze jeździmy sobie na luzie , ot , tak dla przyjemności.Nie myślałam o tym , że muszę zdać , bo to kwestia szczęścia .I zdałam !

ja dziewczyny milam podobne myslenie o sobie kiedy robilam prawo jazdy , ze guzki a nie keirowca ze mnie bedzie , a teraz . prawko zdalam za 2 razem i uwielbiam jezdzic  naqwet w dlugie trasy , ( w marcu bedzie 3 lata jak mam prawko) jak narazie wszyscy mowia ze super jeżdze   , tylko moj tata i moj chłopak mozia ze za szybko i ze jestem za pewna za kierownica.tylko tu nie chodzi o pewnosc ja poprostu uwielbiam adrenaline za kierownica

jaka lokalizacja wchodzi w grę?

a czemu chce robic w Polsce? ja zdaje w uk,jak na razie bez skutku

Dla mnie temat prawa jazdy to była nie kończąca się opowieść, ale w końcu jak się "nerwłam" i jakoś opanowałam stres to zdałam, i tak od roku jest szczęśliwą posiadaczką plastikowej karty

A ja w wakacje idę na prawko i nie mogę się już doczekać Czasem jeżdże gdzieś na odludziu, ale jakoś nie mam problemu. Z początku nie mogłam pojąć biegów ale jak to mówią: praktyka czyni mistrza