Baba za kierownicą, czyli kurs prawa jazdy - Netkobiety.pl

Pewnie jestes po 8 godzinie dlatego tak mowisz;p Ja zanim rozpoczelam kurs wszystcy mi mowili  nie przejmuj sie jak po 7, 8 godzinie zaczniesz beczec krzyczedc i zebedziesz chciala jedynie rzucic ten kurs! Ale myslalam ze to glupei stereotypy. Az doszlo do dnia kidy po powrocie do domu z jazdy poryczalam sie powiedzialam rodzicom ze rezygnuje ze nie jestem do tego stworzona ze mam dosc i ze to koniec! Wtedy tez okazalo sie ze byl to moja 8 godzina:P POzniej bylo juz tylko lepiej;) Ok 15 zaczelam juz marudzic ze zostalao mi tylko 15 i ja nie chce konczyc jezdzic na kursie!! Naprawde, wierze ze masz chwilowe zalamanie formy i ze pozniej bedzie juz wszystko cudownie! naprawde nie przejmuj sie! Trzymamy kciuki, ja czekam na zdradzenie przez ciebie terminu egzaminu to mysle ze wszystkie forumowiczki beda trzymaly kciuki

Zupełnie zgadzam sie z wypowiedzią Magdy Ja jestem typowym dowodem na to że nie ma znaczenia czy kierowcą jest kobieta czy mężczyzna Wiem że to nie skromne ale nauka jazdy szła mi świetnie chociaż pamietam początki które były trudne Teraz sobie radzę doskonale Nie przejmuj się i staraj się nie stresować tak za kierownicą potraktuj to jak zabawę. Ja jak się uczyłam jeździć wszystkie moje błedy komentowałam śmiechem i już Na kurs zabierałam swojego chłopaka który siedział z tyłu ale wbrew pozorom to mi pomogło Bo dzieki temu nauczyłam się podzielnej uwagi Dasz sobie radę nie martw się najważniejsze to mieć dobre nastawienie

Gdy byłam małą dziewczynka zawsze chciałam nauczyć się jeździć samochodem, pozwalano mi siadać na kolanach gdy jechaliśmy przez boczne dróżki i czułam się w tedy tak bosko. Jednak potem gdy czas mijał chciałam czegoś więcej zazdrościłam rówieśnikom których rodzice brali ich na stare lotniska czy gdzieś na ubocza żeby mogli się nauczyć jeździć. Mnie jednak rodzice zawsze powtarzali, że na naukę będe miała czas na kursie i, że przez takie ich doradzanie co i jak mogę nabrać złych nawyków lub też odwrotnie będę czuła się zbyt pewnie. No i przyszedł ten upragniony dzień gdy wsiadłam po raz pierwszy za kierownicę aby móc samodzielnie poprowadzić samochód. Od razu wiedziałam, że to jest to strach strachem trzeba go przełamać owszem ale jazda powinna sprawiać Ci przyjemność a nie stawać się przykrym incydentem w życiu. Zlewaj innych którzy na Ciebie trąbią sami kiedyś uczyli się jeździć i myślę, że też mięli nie jedna taka sytuacje gdzie na początku nie wiedzieli za co się złapać a teraz zgrywają wielkich kierowców, którzy jak przyjdzie co do czego nie potrafią się zachować na drodze, jednym słowem nie pamięta wół jak cielęciem był.

Trąbić będą też wtedy jak już będziesz miała prawko- to oczywiste. Nauka jest trudna. O wiele trudniejsza poza tym jak juz jedziesz sama własnym samochodem i nie masz z boku pana który jakby co wciśnie hamulec (z czym swoja drogą w mojej opinii przesadzają). Dasz rade sobie bez problemu.....wystarczy chłonąć ile sie da z każdej przejażdżki. Zresztą żeby być bardzo dobry kierowcą potrzeba lat jazdy, i zanim będziesz mogła tak o sobie powiedzieć minie jeszcze dużo czasu. Więc niczym się nie przejmuj!!!!!! Bo świetnie się siedzi za kółkiem jak już się człowiek tak wszystkim w koło nie stresuje:)

Ja juz mam za soba 3 nie zdane egzaminy i wcale mnie to nie wkurza, bo wiem, ze załużyłam na to.... Jeśli chodzi o jazdy to ja często miewałam tak, że były dni straszne, że lepiej żeby nikt nie wychodził na ulicę a nieraz tak śmigałam autkiem, że szok....
Ale nauka to pikuś w porównaniu do stresu z pierwszym egazminem
Jazda po całości

Dziewczyny bez załamki zanim poszłam na kurs jeździłam autem bez prawka przez pół roku i nie tam żeby po wioskach tylko po mieście a zdałam egzamin za 9 razem bo puszczały mi nerwy tak więc głowa do góry.

Ja jeszcze nie robiłam prawka,a co powiecie o instruktorach,nauka przyjemna była z nimi?

Ja prawko zdałem za 4 razem i to niedawno
Nie jeździłem wcześniej samochodem, i nawet bałem się jechać, bo nie mogłem ogarnąć gazu, sprzęgła, lusterka, kierownicy i kierunkowskazu naraz Jednak z czasem sie przyzwyczaiłem, i szło dobrze. Dziś, gdyby samochód był na wodę to bym z niego nie wychodził Ale wszędzie gdzie mogę to pcham się za kierownicę Tak więc będzie dobrze! Trzeba się zapoznać z samochodem, wyczuć pedały a potem to z górki
Co do trąbienia to i na mnie trąbili Nawet na egzaminie na mnie trąbili, pomimo że stałem na CZERWONYM świetle bez strzałek Zawsze sobie mówię coś niecenzuralnego na takich idiotów i zapominam o sprawie Zamiast się stresować to wyzwij takiego "szybkiego i narwanego" czy to na głos, czy to po cichu i zapomnij
Ja też miałem chwile zwątpienia, zwłaszcza po 3 oblanym egzaminie, ale powiedziałem sobie, że za dużo czasu, nerwów i pieniędzy w to włożyłem, żeby zakończyć. Nie poddawaj się, pamiętaj że się uczysz, a nie jesteś kierowcą z 20-letnim stażem Każdy przez to przechodził i czasem pojawiały się wątpliwości, ale po czasie zobaczysz (jadąc swoim samochodem ), że to nie było takie straszne, jak się wydawało na kursie/egzaminie

Ja nie jestam kierowcą i nigdy nie będę.:(
ale właśnie wczoraj mój synuś oblał trzeci egzamin z jazdy.:(
jak zobaczyłam co się tam dzieje ,ile ludzi oblewa to jest istny horror.:O
rekordzista w czwartek oblał 35 raz,napiszcie jak to się wygląda w waszych miastach?

Ja jestem w trakcie robienia kursu a dokładnie po 15 godzinie.
Musze powiedziec że ostatnio mam chwile zwątpienia co do tego czy sie nadaje
pomimo tego że jazda sprawia mi przyjemnosc...
Mam nadzieje ze wszystko dobrze sie potoczy

a ja juz jestem po egzaminie na szczescie zdany za 1 razem, przed chwila odebralam prawko

Kurcze a ja planuje się wybrać na prawko i cały czas przezywam ten fakt :( Nigdy w życiu nie siedziałam za kierownicą !!! Natala - co to oznacza ,że nie dopasowałaś się z instruktorkom?

Jestem dopiero po 2 godzinach jazdy, więc tak naprawdę nic nie mogę powiedzieć na temat tego jak mi się będzie jeździło.Jak do tej pory jest super - zresztą ja bardzo chciałam od wielu lat iść na prawko, ale jakoś tak schodziło.Zapisał mnie w końcu narzeczony i jestem mu za to bardzo wdzięczna. Zresztą staram się dla niego również, ponieważ jest on kierowcą rajdowym i myślę, że nie wypada nie mieć prawa jazdy będąc jego żoną(za chwilę). Oczywiście to żart, ale przydałoby mu się, żebym miała to prawko.Nie chwaląc się, instruktor po 2 godzinie powiedział, że jeżdżę najlepiej z osób na tym kursie :-)ale ja mam problemy z ruszaniem, nie zawsze ale jednak.
Uważam, że ogromne znaczenie ma dobranie odpowiedniego instruktora.Mój to po prostu IDEAŁ - spokojny, opanowany, z poczuciem humoru, którym rozładowuje nerwy.
LIDIA47 niestety, ale moim zdaniem albo ktoś jest stworzony do jazdy, albo lepiej niech da sobie spokój.Myślę, że jeśli 25 lat jeździsz i nie czujesz się pewnie to nic z tego nie będzie :-(

sory, napisałam nieprecyzyjnie, prawko było 25 lat temu, potem 24 letnia przerwa i ponowne próby ( w tym jedna stłuczka).
Twój narzeczony może być dumny!!!

Ee tam, lepiej być samowystarczalnym:) Taka jest przynajmniej moja opinia. Ja miałam to szczęście zdać za pierwszym razem, ale najważniejsze jest to, żeby jak najszybciej po zdaniu egzaminu zacząć jeździć. A wiek tutaj nie ma znaczenia, ja zdawałam egzamin w wieku 18 lat, a zaraz po mnie zdawała moja mama, która wcześniej nie miała żadnego kontaktu z samochodem. I to teraz ona wozi mojego tatę:) Tak więc, grunt żeby mieć motywację no i nie bać się, bo nie ma czego. W końcu prowadzenie samochodu powinno być też frajdą a nie tylko powodem stresów!

cóż, motywacja jest, a z tym własnym kierowcą trochę żartowałam.
Kiedy podejmowałam próby jazd po przerwie to najpierw problemem było wszystko związane z samym prowadzeniem, ale zawsze największy problem stanowił ruch na drogach. Miałam już nawet taki moment, że nie musiałam zastanawiać się nad co zrobić w samochodzie i mogłam skupić się wyłącznie na ruchu. Jeździłam z mężem, koleżanką i instruktorem, ale zawsze towarzyszył mi ogromny stres, radości nie czułam. No może wtedy, gdy już wysiadałam z samochodu.
Z tego co piszecie wynika, że jazda większości sprawia przyjemność i że po kilku jazdach jest już ok. Chyba ze mną jest coś nie tak, może mój brak pewności siebie, nieśmiałość stanowi barierę, której nie umiem przeskoczyć. No i czy warto...tylko wkurzam się na siebie,gdy  marznę na przystanku, a samochód stoi w garażu.

mi napoczatku tez nie szlo, nawet ciezko bylo mi zdac, ale jakos za 3 razem mi sie udalo i teraz idzie coraz lepiej

a ja nadal nie jeżdże , choć czytając Was żal mi się robi -zwłaszcza, ze jak wspominałam autko mam. Ale chyba jestem jakaś ograniczona. Ciekawe czy ktoś pomimo takiego strachu jak mam ja jeździ i jak długo trwało przełamywanie się?

Prawo jazdy mam od bardzo dawna. Na początku też nie jeździłam. Lecz jak się przełamałam i zaczęłam jeździć, i jeżdzę bardzo dużo. Jednak lęk mi często dokucza. Zwłaszcz wtedy, gdy jest gdy wjeżdżam do dużego miasta no i wtedy przeraża mnie ten pośpiech.

...cóż, a mnie raczej pewności siebie brakuje...i nie mam drygów...Beznadziejny przypadek. Podziwiam i pozdrawiam "Baby" za kierownicą.

Przełam się nie ma beznadziejnych przypadków, ja też Cię pozdrawiam i trzymam kciuki.

Witaj. Znam sporo osób, które zaliczano do beznadziejnych przypadków nawet za kierownicą. Sporo pracy włożyły w to, żeby się zmieniło. Wszystko to rodzi się w głowie. Najpierw tę blokadę trzeba zwolnić. Mam ciocię, która mając 55 lat nie miała prawa jazdy. Gdy zmarł jej mąż a dzieci się usamodzielniły musiała sobie jakoś poradzić. Zrobiła prawo jazdy, ma 70 lat i jeździ dalej. Do Warszawy pewnie by się nie wybrała bo to ok. 350 km ale świetnie sobie radzi w najbliższej okolicy, no i tej dalszej.  Dasz radę!

Lando, Twoje "dasz radzę" dźwięczy mi w sercu (choć powinno w uszach) spróbuję z nim podejść jeszcze do tematu, zobaczę czy dam radę, choć wątpliwości nie ustąpiły. Dzięki!

ja pierwszy raz za kierownicą usiadłam w wieku 16 lat, ktos mi wtedy powiedział, że jestem stworzona do jazdy autem, gdy z utęsknieniem nadeszło 18 latek szybko poleciałam na kurs prawka (na pierwszej lekcji próbowałam okłamać instruktora że nigdy wcześniej nie prowadziłam auta- mimo że tak naprawde robiłam to od 2 latek, ten jednak szybko zauważył moje złe nawyki typu skret na "mydełko Fa" itp) zarówno kurs jak i sam egzamin to była formalnośc (wiem wiem troszke nieskromnie to brzmi, ale naprawde czułam sie bdb za kierownica)
mamy równouprawnienie drogie Panie i nie rozumiem stwierdzenia "no tak baba za kierownica" szczególnie jak widze jak jeżdzą nasi PANOWIE ktorzy sobie kupili najnowszy model super samochodu i jada 20km/h w obawie ze im się lakier zmyje jak przyspieszą....
nie dopuśćmy aby tytuł niedzielnego kierowcy przypisywano nam kobietką które wyłacznie w niedziele zasiadaja na miejscu kierowcy bo dzien wcześniej ich mąż popił i jeszcze nie wyparował z %...!!!

lidia47,
ja też nie czułam przyjemności.Wsiadałam do samochodu , jakby to dla mnie była najgorsza kara i modliłam się , żeby jak najszybciej i najbezpieczniej dotrzeć do celu.Ulga dla mnie było , jak z tego samochodu wysiadałam.Mój mąż miał ze mną siedem światów.W końcu przypiliło mnie.Miałam do wyboru codziennie zasuwać na nogach z dziećmi po 4 km, albo przekręcić kluczyk i mieć wszystko gdzieś.Teraz wsiadam i jadę .Nie myślę o tym , co może się stać złego.Przynajmniej się staram.Wprawę nabierałam powoli , tzn.przełamywałam ten strach .Powolutku , powolutku , i złapiesz bakcyla , a nawet jeśli nie , to w końcu oswoisz się z samochodem.:)

ja właśnie wróciłam z pierwszych jazd a ze była/ jest cholerna mgła to było krócej ... nie mam doświadczenia jeszcze wcale za kierownica ale uważam że najwięcej robią nerwy i strach ze coś się właśnie źle zrobi... Myślę też ze każde nerwy da sie opanować zwiększona ilościa ćwiczeń i ja zamierzam to robic az wyjdzie choćbym miała nocować na placu manewrowym albo ćwiczyć na wiejskich drogach az mnie stamtąd przegonią;D Nabiorę pewności i będzie o wiele łatwiej na pewno

najgorsze jest takie "wymyslanie" roznych powodów dla których nie moge jechac, ja tez tak robiłam , bałam sie panicznie  usiąsc za kierownicą od czasu gdy wpadłam w poslizg. w koncu sytuacja zmusiła mnie do tego zeby znowu zacząc jeździć. dzis wsiadam do auta z pełna satysfakcją, jestem opanowana za kierownicą chociaz w zyciu jestem strasznym narwańcem. mysle , ze  przełamiesz w sobie ten strach i poczujesz jaka to frajda.

ja tam dziś pierwszy termin oblałam Ehh, te pie%&^**ne nerwy!

Kochaniutkie, nerwy to cos okropnego, sama wiem. Ale jesli chodzi o prawo jazdy to zdalam za pierwszym razem, i przy tym tydzien przed moimi 17 urodzinkami. I mysle, ze to dlatego, ze podeszlam do tego z wyluzowaniem. Co bedzie to bedzie. Nie zdasz, zdasz nastepnym razem. Wiem, ze latwo jest mowic, ale mi zawsze mowiono "Nerwy gubia czlowieka" i okazuje sie, ze to swiete slowa. Tak wiec luzik kobietki!

Mam prawko od 9 lat, zdałam za pierwszym razem. Co z tego, kiedy dopiero w te wakacje na serio zaczęłam jeździć. Wcześniej jakoś nie miałam motywacji ani po prostu nie musiałam. Generalnie sam samochód mnie denerwował, jako maszyna, za dużo trzeba było wykonywać manualnych czynności żeby nim jeździć. Chodzi mi o skrzynie zmiany biegów. Miałam i mam do dzisiaj tzw. ciężką nogę i za szybko puszczam sprzęgło także dla mnie i pasażerów taka jazda jest telepawką, ale teraz co raz płynniej zmieniam biegi. Myślałam o kupnie samochodu z automatem, ale na razie nie mam kaski. Co śmieszne od 5 lat jeżdżę skuterem(automatyczna sk biegów) i uwielbiam to. Ludzie nie boją się ze mną jeździć. Na skuterze mogę wjechać w największy ruch i nic się nie boję. Oczywiście czasami jest niebezpiecznie, bo kierowcy aut zajeżdżają mi drogę i  traktują jak tych na plastikach. Ale ja jeżdżę spokojnie i nikomu się nie wcinam przed maskę i nie lawiruje między samochodami. Także ludzie, nawet mój obecny instruktor (teraz się doszkalałam), są w szoku, że skuterem jeżdżę a autem nie mogę się przemóc. Jestem po 5h jazdy z instruktorem i wystarczy. Powiedział, że jest ok. Od jakichś 2 tyg. wieczorami sama jeżdżę po osiedlowy uliczkach, parę razy sama pojechałam do sklepu, a dzisiaj nawet pojechałam 30 km za miasto i szczęśliwie wróciłam. Jeżdżę wolno, ale nabieram pewności i wiary w siebie. Mam jeszcze kłopoty ze sprawnym parkowaniem, ale to chyba minie. Chciałabym tak dobrze jeździć samochodem jak mój tata, to jest moje marzenie w tej kwestii, czasem się śmieję, że on by mógł prowadzić samochód z zamkniętymi oczami. Jedno Wam powiem, nie ma się, co oszukiwać, jednak sama to widzę, że faceci mają lepsze predyspozycje do jazdy samochodem. Widzę jak prowadzą moje znajome i koledzy, różnice są znaczne. Nie ma co się obrażać, ale wg mnie tak po prostu jest.

Mam półtora miesiąca prawko. Total masakra. Nienawidzę jeździć, ale mieszkając w mojej dziurze nie bardzo da się inaczej. Ciągle się boję, nie cierpię tego, jeżdżę jak kretynka i wiecznie jestem zestresowana. A co do samego kursu to nigdy nie zdałabym egzaminu, gdybym wcześniej nie jeździła bez prawka sama. Nie mam pojęcia, czy kiedykolwiek jeżdżenie przestanie być dla mnie przykre. Jak będę miała okazję i stać mnie będzie, żeby wyprowadzić się gdzieś do cywilizacji to z pewnością wrócę do jakże paskudnej, ukochanej komunikacji miejskiej.

Pinacolada mój kumpel poszedł na 2 termin po 2 setkach wódki i podobno noga mu nie latała na sprzęgle jak za pierwszym razem. I zdał:) Ale chyba nie polecam