Jak wgl wytrzymać psychicznie, mieszkając w wieku 25 lat z rodzicami? - Netkobiety.pl

faceta, który nie ma własnego mieszkania

Jeśli ktoś należy do 1 czy góra 2%, to według wszelkich zasad statystyki kwalifikuje się raczej do WYJĄTKÓW, a nie do REGUŁY

Niedługo bede miał 26 lat. Od skończenia studiów pracuję. Mam rok doświadczenia i lekko ponad 5k na rękę (może będzie podwyżka w tym półroczu). Mieszkam w takim mieście poniżej 100k ale bardzo blisko stu tysięcy. Ogólnie, to mało kto w takim wieku siedzi w takim mieście. Ludzie (głównie chodzi mi o dziewczyny), wyjeżdżają raczej do większych miast na studia. Tutaj, to co najwyżej jakieś nastolatki są albo rówieśniczki i starsze. Ja wole jednak nieco młodsze, niż rowiesniczki.
Z rodzicami mam spoko kontakt. Mamy taki deal, żebym sobie szybko odłożył kasę i potem coś swojego kupił. No ale jednak życie w taki sposób mnie dobija. Brakuje mi znajomych, wgl jakiegoś życia towarzyskiego. Na studiach (w dużym mieście) było zupełnie inaczej.
Teraz już ta izolacja mnie zmieniła. Stałem się samotnikiem.
Najgorsze jest to, że mam teraz można by rzec swój szczyt atrakcyjności. Ogólnie jestem wysoki (198), mocno przystojny. Sylwetkowo super jest. Mega dbam o dietę, jem bardzo dużo warzyw, zielone smoothie. Pielęgnuje twarz, używam różnych dermokosmetyków.
No ogolnie nie mam co do tego wyglądu żadnych zastrzeżeń.
Ogromnym problemem jest właśnie to, że nie ma swojej przestrzeni. Nie mam nawet gdzie się spotykać z dziewczynami. Rozumiem, można gdzieś iść na randkę ale bez sensu cały czas sie spotykać na zewnątrz, czy w aucie. Czasem fajnie sie spotkac u kogoś,  obejrzeć coś, poprzytulać się. U mnie w domu nie czułbym się komfortowo. Rodzice nie mieliby niby nic przeciwko ale to nie miałoby sensu. Ciągle ktoś by gdzieś się krzątał i dosłownie mialo by sie tego dość.

Tak sobie myślę, że za jakiś rok, dwa bede miał odpowiednią sumę, żeby coś kupić z kredytem (i być może lekką pomocą rodziców), tak żeby rata za całe mieszkanko wynosiła ~ 1000zl. Tak, żeby nie musieć sie martwić i oszczędzać w dalszym ciągu jakieś sensowne pieniądze. Za wynajem, to z 3x tyle sie płaci.
No ale co z tego ze sie wyprowadzę się, moja psychika pewnie zostanie na takim ch*jowym poziomie.
Niby można szukać sobie dziewczyn z wlasnym mieszkaniem (np od rodziców) ale to powoduje odrzucanie tak naprawdę większości dziewczyn. Wynajmować z dziewczyną bym nie chciał, bo żyjąc w taki sposób jest naprawdę ciężko rozwijać jakąś relację...No po prostu masakra. Po drugie w nawet jeśli, to jest to ryzykowne, bo w razie rozstania, to praktycznie całe życie wywraca sie do góry nogami.

Także można by rzec, że jestem w du*ie. Ostatnie lata przed 30stka będę ciułać w samotności, żeby sobie odbić na stare lata...

MagdaLena1111 napisał/a:

Fakt, od razu widać, że doświadczenia nie masz :-D

No i Ty nawet o siebie nie potrafisz się zatroszczyć, to jak niby miałbyś się zatroszczyć o drugą osobę :-O

Nom. W każdym razie dobrze mieć większą pewność, że nie mam czego szukać.

A to co odpowiadam, to jest zgodne z prawdą. Nie widzę sensu, żebym miał kłamać, czy zatajać to jak mieszkam.

Nowe_otwarcie napisał/a:

I druga kwestia: nawet plan ułożony już w wieku nastu lat potrafi się po iluś latach wykrzaczyć. A jak już się wykrzaczy, to też może się to stać w różnym okresie: jednemu wydarzy się to jeszcze na początkowych latach studiów (wtedy niejeden jeszcze wymyśli coś innego), drugiemu wywali się to koło 40-ki... i wtedy często nie bardzo wiadomo co zrobić i w jaki sposób utrzymać skalę zarobków.

No to wtedy jesteś pierdoła i nie zasługujesz na to, żeby być z jakąś dziewczyną. Bo jej tylko wstyd przyniesiesz.

JohnyBravo777 napisał/a:

Ale jak ktos jest trudny do zycia to musi byc bogaty aby rekompensowac to jakos inaczej i wtedy fakt, ze istnieja dziewczyny patrzace na kase jest dla nich kolem ratunkowym

Im więcej tutaj typów typu raka lub jakiś człowiek, tym bardziej przekonuję się, że to nie przypadek, że są oni sami/samotni. Kiedy oni zrozumieją, że kobiety zazwyczaj nie są masochistkami? :-D

rakastankielia napisał/a:

JohnyBravo777 napisał/a:

Humor, dystans do siebie i swiata (co za tym idzie otwartosc), odwaga, docenianie / komplementowanie.
Podstawowe, choc czasami zle rozumiane cechy, ktore sa atrakcyjne dla wszystkich ludzi.

Może i są atrakcyjne, ale nie wystarczające. No i przede wszystkim trzeba mieć okazję do ich zaprezentowania.

Skad mozesz wiedziec ze jakies cechy nie sa wystarczajace skoro ich nie masz?
Cech sie nie prezentuje. Cechy sie posiada i prezentuja sie same wyciekajac miedzy wierszami wszystkiego co sie pisze, mowi i robi

Nowe_otwarcie napisał/a:

Ty to serio piszesz czy dalej się biczujesz? Gdybym myślał jak ty, to pewnie dotąd bym żadnej kobiety nie miał.

Po prostu odpowiedziałem za Magdę, czy inne dziewczyny. One by to samo napisały.

[Więc tak, Magda i inne dziewczyny mają rację

jakis_czlowiek napisał/a:

[Więc tak, Magda i inne dziewczyny mają rację

Nie przywiązuj się do tego, co gadam tu ja czy inni, bo nie dość, że jesteśmy anonimowymi randomami i de facto niewiele wiemy o Tobie i Twoim życiu, to do tego spekulujemy sobie, sprawdzamy Twoje granice ;-), probujemy sprowokować do przyjęcia innej postawy i takie tam :-))

Każdy wywoła u ciebie inne reakcje i przemyślenia, część doda nadziei, część jej pozbawi, ale nigdy nie możesz być pewien kto trafi w sedno problemu i czy ktoś w ogóle trafi. Dlatego faktycznie bierz to z dystansem, bo i tak wszystko wyjdzie w praniu, czasem w sposób którego NIKT  tu nie przewidzi

MagdaLena1111 napisał/a:

Nie przywiązuj się do tego, co gadam tu ja czy inni, bo nie dość, że jesteśmy anonimowymi randomami i de facto niewiele wiemy o Tobie i Twoim życiu, to do tego spekulujemy sobie, sprawdzamy Twoje granice ;-), probujemy sprowokować do przyjęcia innej postawy i takie tam :-))

Mimo iż zwykle potrafię odczytać czyjeś intencje nawet po samych wiadomościach i ufam mojej intuicji to teraz już nie wiem czy piszesz serio czy trollujesz.

jakis_czlowiek napisał/a:

Po prostu ja mam już serio dość wiecznych niepowodzeń i zaczynam reagować coraz gorzej.

Ja zaczynam reagować coraz gorzej od samego pisania na forum. Dopiero dziś dokładniej się zagłębiłem w tematy black i red pillowe i dokładną definicję incela. Okazuje się, że ja prawdopodobnie też nim jestem i nawet o tym nie wiedziałem. jakis_czlowiek, chciałbym powiedzieć, że cię rozumiem ale nie mogę, nawet nie chcę sobie wyobrażać jak się czujesz będąc cały czas odrzucany. Ja nigdy nawet nie miałem możliwości by zostać zaakceptowanym lub odrzuconym, a i tak są takie momenty, że czuje się fatalnie. Nigdy nie doświadczyłem miłości ani bliskości więc nie winno mi ich brakować, a mimo to czasami tęsknie za czymś czego nawet nie rozumiem. Nawet moje wypowiedzi tu na forum stają się coraz bardziej niemiłe w stosunku do ludzi, którzy przecież niczym mi nie zawinili, a nie raz jeszcze próbują pomóc. To jest podwójnie wkurzające bo nie dość, że tracę opanowanie, które długo trenowałem to jeszcze zaczynam okazywać uczucia, co gorsza negatywne.

Chociaż w sumie całkiem niedawno była jedna sytuacja ale tu nawet nie było się nad czym zastanawiać bo dziewczyna okazała się zajęta ale powiedziała mi to w tak miły i kulturalny sposób, że nawet nie odczułem tego jako odrzucenia.

MagdaLena1111 napisał/a:

Nie przywiązuj się do tego, co gadam tu ja czy inni, bo nie dość, że jesteśmy anonimowymi randomami i de facto niewiele wiemy o Tobie i Twoim życiu, to do tego spekulujemy sobie, sprawdzamy Twoje granice ;-), probujemy sprowokować do przyjęcia innej postawy i takie tam :-))

Mimo iż zwykle potrafię odczytać czyjeś intencje nawet po samych wiadomościach i ufam mojej intuicji to teraz już nie wiem czy piszesz serio czy trollujesz.

jakis_czlowiek napisał/a:

Po prostu ja mam już serio dość wiecznych niepowodzeń i zaczynam reagować coraz gorzej.

Ja zaczynam reagować coraz gorzej od samego pisania na forum. Dopiero dziś dokładniej się zagłębiłem w tematy black i red pillowe i dokładną definicję incela. Okazuje się, że ja prawdopodobnie też nim jestem i nawet o tym nie wiedziałem. jakis_czlowiek, chciałbym powiedzieć, że cię rozumiem ale nie mogę, nawet nie chcę sobie wyobrażać jak się czujesz będąc cały czas odrzucany. Ja nigdy nawet nie miałem możliwości by zostać zaakceptowanym lub odrzuconym, a i tak są takie momenty, że czuje się fatalnie. Nigdy nie doświadczyłem miłości ani bliskości więc nie winno mi ich brakować, a mimo to czasami tęsknie za czymś czego nawet nie rozumiem. Nawet moje wypowiedzi tu na forum stają się coraz bardziej niemiłe w stosunku do ludzi, którzy przecież niczym mi nie zawinili, a nie raz jeszcze próbują pomóc. To jest podwójnie wkurzające bo nie dość, że tracę opanowanie, które długo trenowałem to jeszcze zaczynam okazywać uczucia, co gorsza negatywne.

Chociaż w sumie całkiem niedawno była jedna sytuacja ale tu nawet nie było się nad czym zastanawiać bo dziewczyna okazała się zajęta ale powiedziała mi to w tak miły i kulturalny sposób, że nawet nie odczułem tego jako odrzucenia.

MagdaLena1111 napisał/a:

Nie przywiązuj się do tego, co gadam tu ja czy inni, bo nie dość, że jesteśmy anonimowymi randomami i de facto niewiele wiemy o Tobie i Twoim życiu, to do tego spekulujemy sobie, sprawdzamy Twoje granice ;-), probujemy sprowokować do przyjęcia innej postawy i takie tam :-))

Mimo iż zwykle potrafię odczytać czyjeś intencje nawet po samych wiadomościach i ufam mojej intuicji to teraz już nie wiem czy piszesz serio czy trollujesz.

Charlesss napisał/a:

W pewnej relacji byłem z taka dziewczyna i traktowałem ja jako kolezanke (fwb) (...) Nie była wierna, (...)

Fwb wyklucza wierność z definicji

MagdaLena1111 napisał/a:

Ale chyba jakiś człowiek ma do tego odpowiedni dystans, przynajmniej tak to deklaruje ;-)

Powiedziałbym, że mam JAKIŚ dystans xD

Znaczy się: wiem, że możecie się mylić. Ale z moich doświadczeń i obserwacji wynika, że mówicie prawdę. A prawda jest taka, że nie mam większych szans

Jak tak piszesz o tych akcjach w klubie to aż mam chęć zrobić kolejny eksperyment i samemu pójść do jakiegoś klubu żeby sprawdzić czy choć jedna dziewczyna sama się do mnie odezwie. W końcu moim jedynym mankamentem wyglądu jest niewielka ilość włosów ale może się zmuszę i obetnę na zero.

Ja prawie zawsze pisałem szczerze. jakis_czlowiek pewnie ma ten dystans ale ja ostatnio zacząłem go tracić i nadmiernie przejmować się niektórymi postami. Dzięki za wyjaśnienie i przede wszystkim za przyznanie się do nie bycia idealną, nieomylną itd, niewiele kobiet jest wstanie to przyznać.

Szanse masz, gorzej z Twoją postawą :-/
Wydajesz się depresyjnie wyskalowany, ale nie wiadomo, co było najpierw, gdzie ma to swoje źródła.

Nieważne, co ja bym czuła w takiej sytuacji, jaką tutaj kreślisz. Ważne jest to, co Ty zrobiłeś i robisz, żeby albo zaakceptować tę sytuację, pogodzić się i cieszyć się tym, co w życiu masz zamiast koncentrować się na brakach. Albo żeby tę sytuację zmienić.

Mogłabym po kolei zbijać argumenty, które wylistowałeś powyżej, tylko po co :-/

Jak się czujesz gorszy od innych, nie warty zainteresowania, troski, miłości i w ogóle tego wszystkiego, czego pragniesz, to kto niby się Tobą zainteresuje. Zacznij inaczej myśleć o sobie, to i ludzie będą Ciebie inaczej postrzegać.

Swoją samoocenę możesz zbudować jak najbardziej świadomie. Koncentrując się na swoich zaletach. Pielęgnuj je a inni też je zobaczą zamiast kłębka wad i kompleksów. Bo inni postrzegają Cię tak, jak Ty sam siebie postrzegasz i traktują Cię tak, jak Ty to robisz.

W akapicie poprzedzającym ten, który zacytowałeś powyżej, napisałam, że KAŻDY ma wady i zalety. To, że Ty wolisz koncentrować się na swoich kompleksach i wadach niż na na zaletach i mocnych stronach, to tylko jeszcze jedna z Twoich wad :-P i w sumie Twój problem. Nikt tego problemy za Ciebie nie rozwiąże. Ale wiem, na to potrzeba wysiłku i tu wychodzi Twoja kolejna wada, czyli lenistwo.
Może po 40-tce już Ci zechce coś z tym zrobić, a jak nie, to cóż, to cały czas Twój problem :-/

Pomogę Ci, proszę bardzo, pierwsza z brzegu: skończyłeś studia, pewnie nawet w terminie ;-), a to wymaga pewnej wytrwałości i koncentracji na celu, czasem nawet wysiłku intelektualnego :-P.

Wow, nieźle. Leń i nieuk czy problem z intelektualnym ogarnięciem materiału?

Z ciekawości pytam, ale nie muszę znać odpowiedzi.

WindyBoy napisał/a:

... nie będziesz miał ciśnienia na "posiadanie" dziewczyny,

Nie ma szans...

M!ri napisał/a:

Windy ma rację. Większość potrzeb społecznych można zrealizować nie będąc w związku. Człowiek mający przyjaciół/ znajomych nie jest samotny. A jak ma się udane życie to pozbywasz się desperacji, bo wiesz, że związek nie wniesie już zbyt wiele.

Ale bez dziewczyny nie zrealizuję takich potrzeb jak potrzeba bliskości, seksu, itp. A tego mi bardzo brakuje, starczy mi, że przez całe życie tego nie zaznałem...

WindyBoy napisał/a:

Jakiś_czlowiek - jesteś tym, kim chcesz być, bo to zależy tylko i wyłącznie od Ciebie.

No nie tylko ode mnie. Nie mam wpływu na oczekiwania i wymagania dziewczyn.

WindyBoy napisał/a:

W wielu wątkach wyziera z Ciebie taki pesymizm, poczucie braku jakiejkolwiek sprawczości, że moim (może błędnym) zdaniem jest to największy killer Twoich szans z dziewczynami.

A jakim cudem mam podchodzić optymistycznie? Skoro na każdym kroku dostaję informacje, że ktoś taki jak ja nie ma czego szukać.

WindyBoy napisał/a:

Jeśli łysy rozwodnik z dwójką małych dzieci, bez własnego mieszkania nie ma kompletnie żadnego problemu z zainteresowaniem dziewczyn, to nie wierzę, żeby ogarnięty singiel bez bagażu miał mieć z tym problem nie do rozwiązania.

Taki łysy rozwodnik ma coś, czego ja nigdy nie będę miał: doświadczenie życiowe, w związkach i w seksie. Dla mnie jest to coś nie do odrobienia, a dla dziewczyn jest to jedna z rzeczy must have u faceta.
Dodatkowo skoro ma dzieci, to można założyć, że jest ogarnięty, zaradny, potrafi dbać o bliskich i zapewnić im bezpieczeństwo oraz wszystko co jest potrzebne. O mnie tego nie można powiedzieć.
No i skoro był w związkach, to spokojnie można powiedzieć, że coś w nim jest, podoba się dziewczynom. Znowu kolejna rzecz, na której odpadam.
Można tak wyliczać w nieskończoność.

I dobrze wiesz, że nie jestem ogarnięty. Gdybym był, to bym miał dziewczynę. A ja nie mam ani jednej rzeczy, które dziewczyny uważają za potrzebne u faceta.

WindyBoy napisał/a:

Przestań szukać dziewczyny na siłę, bo to pewnie widać z kilometra. Znajdź sobie zajęcie, które realizuje się w interakcji z ludźmi i rozwijaj relacje koleżeńskie - zarówno z facetami jak i kobietami. Jak poczujesz się w takich relacjach swobodnie i nie będziesz miał ciśnienia na "posiadanie" dziewczyny, to sytuacja się zmieni.

Sytuacja się nie zmieni, bo nadal nie będę potrafił spełnić wymagań i oczekiwań dziewczyn.

WindyBoy napisał/a:

Przy Twoim podejściu to jest ogrom pracy do zrobienia, który pewnie potrwa pewnie nawet kilka lat. Tylko alternatywą jest status quo, które chyba Ci nie odpowiada, prawda?

Właśnie. Mnie nie obchodzi poznanie dziewczyny, gdy będę koło 40tki. To jest za późno. Teraz już jest nawet za późno. Ja nie przeżyję tyle w samotności. Chcę się kurna mieć w końcu do kogoś przytulić, itp... Chcę się w końcu poczuć jak mężczyzna, a nie jakaś pizda... Nie mam nawet prawa się nazywać mężczyzną, chociaż mam 32 lata. Bo ciężko nim nazwać takie zero jak ja, skoro nawet nie wiem jak to jest być z dziewczyną.

Ludzie średnio koło 18tki mają pierwsze doświadczenia. A ja co? Jestem zwykłym odpadem, skoro nikt mnie przez tyle czasu nie chciał.

No i teraz spójrz, co sam napisałeś:

jakis_czlowiek napisał/a:

M!ri napisał/a:

Windy ma rację. Większość potrzeb społecznych można zrealizować nie będąc w związku. Człowiek mający przyjaciół/ znajomych nie jest samotny. A jak ma się udane życie to pozbywasz się desperacji, bo wiesz, że związek nie wniesie już zbyt wiele.

Ale bez dziewczyny nie zrealizuję takich potrzeb jak potrzeba bliskości, seksu, itp. A tego mi bardzo brakuje, starczy mi, że przez całe życie tego nie zaznałem...

I od narzekania na pewno wiele się zmieni, co? Jak bez zmiany swoich zachowań chcesz oczekiwać innego rezultatu? Nie atakuję Cię, ale odpowiedz sobie na te pytania.

jakis_czlowiek napisał/a:

WindyBoy napisał/a:

Jakiś_czlowiek - jesteś tym, kim chcesz być, bo to zależy tylko i wyłącznie od Ciebie.

No nie tylko ode mnie. Nie mam wpływu na oczekiwania i wymagania dziewczyn.

Pudło. Ty będziesz tym, kim chcesz. To zrozumiałe, że jesteś jak nastolatek chcący poczuć bliskość dziewczyny. Tylko desperacją będziesz te dziewczyny odpychał. Możesz na to narzekać, możesz się zżymać, ale tego faktu nie zmienisz.

jakis_czlowiek napisał/a:

WindyBoy napisał/a:

W wielu wątkach wyziera z Ciebie taki pesymizm, poczucie braku jakiejkolwiek sprawczości, że moim (może błędnym) zdaniem jest to największy killer Twoich szans z dziewczynami.

A jakim cudem mam podchodzić optymistycznie? Skoro na każdym kroku dostaję informacje, że ktoś taki jak ja nie ma czego szukać.

Bo dopóki nie dojdziesz do etapu zrozumienia, że kobieta nie jest źródłem szczęścia, a dopełnieniem życia szczęśliwego faceta to nic nie zdziałasz.

jakis_czlowiek napisał/a:

WindyBoy napisał/a:

Jeśli łysy rozwodnik z dwójką małych dzieci, bez własnego mieszkania nie ma kompletnie żadnego problemu z zainteresowaniem dziewczyn, to nie wierzę, żeby ogarnięty singiel bez bagażu miał mieć z tym problem nie do rozwiązania.

Taki łysy rozwodnik ma coś, czego ja nigdy nie będę miał: doświadczenie życiowe, w związkach i w seksie. Dla mnie jest to coś nie do odrobienia, a dla dziewczyn jest to jedna z rzeczy must have u faceta.
Dodatkowo skoro ma dzieci, to można założyć, że jest ogarnięty, zaradny, potrafi dbać o bliskich i zapewnić im bezpieczeństwo oraz wszystko co jest potrzebne. O mnie tego nie można powiedzieć.
No i skoro był w związkach, to spokojnie można powiedzieć, że coś w nim jest, podoba się dziewczynom. Znowu kolejna rzecz, na której odpadam.
Można tak wyliczać w nieskończoność.

I dobrze wiesz, że nie jestem ogarnięty. Gdybym był, to bym miał dziewczynę. A ja nie mam ani jednej rzeczy, które dziewczyny uważają za potrzebne u faceta.

Ok, tylko do czasu rozwodu to ja miałem jedną partnerkę w seksie i ten seks był słaby. Doświadczenie w związkach poza jakąś tam szkolną miłością to też jedynie była małżonka. Po rozstaniu też mogłem załamać ręcę, bo przecież życie mi się rozsypało. Tylko gdybym się nie podniósł, to też mógłbym sobie tak narzekać. Nad zadbaniem o siebie, rozwojem w pracy itd. można pracować. To praca na lata moim zdaniem.

jakis_czlowiek napisał/a:

WindyBoy napisał/a:

Przestań szukać dziewczyny na siłę, bo to pewnie widać z kilometra. Znajdź sobie zajęcie, które realizuje się w interakcji z ludźmi i rozwijaj relacje koleżeńskie - zarówno z facetami jak i kobietami. Jak poczujesz się w takich relacjach swobodnie i nie będziesz miał ciśnienia na "posiadanie" dziewczyny, to sytuacja się zmieni.

Sytuacja się nie zmieni, bo nadal nie będę potrafił spełnić wymagań i oczekiwań dziewczyn.

Ty nie spełniasz swoich oczekiwań i to jest clue problemu. Pracuj nad sobą - nie masz innej drogi. Docelowo to z Twojego punktu widzenia dziewczyny mają spełniać Twoje wymagania (a z ich punktu Ty - i wtedy jest równowaga).

jakis_czlowiek napisał/a:

WindyBoy napisał/a:

Przy Twoim podejściu to jest ogrom pracy do zrobienia, który pewnie potrwa pewnie nawet kilka lat. Tylko alternatywą jest status quo, które chyba Ci nie odpowiada, prawda?

Właśnie. Mnie nie obchodzi poznanie dziewczyny, gdy będę koło 40tki. To jest za późno. Teraz już jest nawet za późno. Ja nie przeżyję tyle w samotności. Chcę się kurna mieć w końcu do kogoś przytulić, itp... Chcę się w końcu poczuć jak mężczyzna, a nie jakaś pizda... Nie mam nawet prawa się nazywać mężczyzną, chociaż mam 32 lata. Bo ciężko nim nazwać takie zero jak ja, skoro nawet nie wiem jak to jest być z dziewczyną.

Ludzie średnio koło 18tki mają pierwsze doświadczenia. A ja co? Jestem zwykłym odpadem, skoro nikt mnie przez tyle czasu nie chciał.

Aaaaa, to spoko. Czyli możesz wrócić do narzekania, bo trzeba włożyć w coś masę pracy. A po 40 nadal zostaje pół życia, które można spędzić w sposób fajny lub beznadziejny.
A brak samotności nie zależy od braku kobiety.

Gary ma rację -  nie ogarniesz tego na tym etapie. Nigdy nikomu tego nie polecałem, ale... znajdź sobie jakąś dziewczynę za kasę od przytulania, rozmowy czy nawet finalnie seksu - zejdzie z Ciebie ciśnienie. Nie rozwiąże to w żaden sposób problemu, ale może pozwoli Ci ruszyć dalej, bo do stracenia nie masz chyba nic.
A potem załóż sobie jakieś cele:
- pójść na kurs tańca
- regularnie pójść na siłownię
- zapisać się do kółka brydżowego
- lepienie garnków
COKOLWIEK, tylko wyjdź do ludzi i próbuj wchodzić w interakcje, nabierz w tym doświadczenia. Masz problem z podstawowymi relacjami z ludźmi i nawiązywaniem przyjaźni. Dopiero potem zacznie to działać z kobietami.

Tyle ode mnie, spadam w góry:)

A potem załóż sobie jakieś cele:
- pójść na kurs tańca
- regularnie pójść na siłownię
- zapisać się do kółka brydżowego
- lepienie garnków

Jeśli chodzi o kobiety to akurat w to się trudno bawić, ja miałem w sumie od lipca zeszłego roku 4 oferty i wszystkie były i brzydkie i biedniejsze ode mnie.

M!ri napisał/a:

Windy ma rację. Większość potrzeb społecznych można zrealizować nie będąc w związku. Człowiek mający przyjaciół/ znajomych nie jest samotny. A jak ma się udane życie to pozbywasz się desperacji, bo wiesz, że związek nie wniesie już zbyt wiele.

Ale bez dziewczyny nie zrealizuję takich potrzeb jak potrzeba bliskości, seksu, itp. A tego mi bardzo brakuje, starczy mi, że przez całe życie tego nie zaznałem...

WindyBoy napisał/a:

Jakiś_czlowiek - jesteś tym, kim chcesz być, bo to zależy tylko i wyłącznie od Ciebie.

No nie tylko ode mnie. Nie mam wpływu na oczekiwania i wymagania dziewczyn.

WindyBoy napisał/a:

W wielu wątkach wyziera z Ciebie taki pesymizm, poczucie braku jakiejkolwiek sprawczości, że moim (może błędnym) zdaniem jest to największy killer Twoich szans z dziewczynami.

A jakim cudem mam podchodzić optymistycznie? Skoro na każdym kroku dostaję informacje, że ktoś taki jak ja nie ma czego szukać.

WindyBoy napisał/a:

Jeśli łysy rozwodnik z dwójką małych dzieci, bez własnego mieszkania nie ma kompletnie żadnego problemu z zainteresowaniem dziewczyn, to nie wierzę, żeby ogarnięty singiel bez bagażu miał mieć z tym problem nie do rozwiązania.

Taki łysy rozwodnik ma coś, czego ja nigdy nie będę miał: doświadczenie życiowe, w związkach i w seksie. Dla mnie jest to coś nie do odrobienia, a dla dziewczyn jest to jedna z rzeczy must have u faceta.
Dodatkowo skoro ma dzieci, to można założyć, że jest ogarnięty, zaradny, potrafi dbać o bliskich i zapewnić im bezpieczeństwo oraz wszystko co jest potrzebne. O mnie tego nie można powiedzieć.
No i skoro był w związkach, to spokojnie można powiedzieć, że coś w nim jest, podoba się dziewczynom. Znowu kolejna rzecz, na której odpadam.
Można tak wyliczać w nieskończoność.

I dobrze wiesz, że nie jestem ogarnięty. Gdybym był, to bym miał dziewczynę. A ja nie mam ani jednej rzeczy, które dziewczyny uważają za potrzebne u faceta.

WindyBoy napisał/a:

Przestań szukać dziewczyny na siłę, bo to pewnie widać z kilometra. Znajdź sobie zajęcie, które realizuje się w interakcji z ludźmi i rozwijaj relacje koleżeńskie - zarówno z facetami jak i kobietami. Jak poczujesz się w takich relacjach swobodnie i nie będziesz miał ciśnienia na "posiadanie" dziewczyny, to sytuacja się zmieni.

Sytuacja się nie zmieni, bo nadal nie będę potrafił spełnić wymagań i oczekiwań dziewczyn.

WindyBoy napisał/a:

Przy Twoim podejściu to jest ogrom pracy do zrobienia, który pewnie potrwa pewnie nawet kilka lat. Tylko alternatywą jest status quo, które chyba Ci nie odpowiada, prawda?

Właśnie. Mnie nie obchodzi poznanie dziewczyny, gdy będę koło 40tki. To jest za późno. Teraz już jest nawet za późno. Ja nie przeżyję tyle w samotności. Chcę się kurna mieć w końcu do kogoś przytulić, itp... Chcę się w końcu poczuć jak mężczyzna, a nie jakaś pizda... Nie mam nawet prawa się nazywać mężczyzną, chociaż mam 32 lata. Bo ciężko nim nazwać takie zero jak ja, skoro nawet nie wiem jak to jest być z dziewczyną.

Ludzie średnio koło 18tki mają pierwsze doświadczenia. A ja co? Jestem zwykłym odpadem, skoro nikt mnie przez tyle czasu nie chciał.

Nie jest za późno ale też na pewno ciężko jest u Ciebie z pewnością siebie. Ja powiem, że pewnie bym się załamał, gdybym dobrze nie wyglądał. Obecnie, to tylko to mnie jakoś pociesza, bo wiele rzeczy u mnie się zj*bało (życie towarzyskie itp).
Nie wiem ogólnie, jak ty tam randkujesz ale ja większość randek, to nawet od pierwszego spotkania byłem u laski na mieszkaniu i czesto kończyło sie to w wiadomy sposób. Czyli film, kolacyjka. Od początku propozycja, żeby ją objąc i oglądać w przytuleniu. Z tego juz łatwo nie skończyć oglądać filmu. A takie randkowanie, że się spotykasz bóg wie gdzie, to nie prowadzi do stosunku, czy jakiejś bliskości. Tylko no mowie z perspektywy osoby, której rzadko kobiety odmawiały bliskości (nie chodzi tylko o seks). Nie wiem, czy tak zawsze jest, czy inni muszą się bardziej starać. No ale też praktycznie nie miałem takich przygód, że spotykałem sie tylko na gadanie, jakieś jedzenie. Zawsze bylo dążenie, żeby był ten dotyk, bo inaczej mnie to nie satysfakcjonowało.

Ja bym ci to polecał, sam na pewno bym włosy przeszczepił, jakbym mial zakola. Nie zapowiada sie, bo dziadek i ojciec na starość mieli bujne ale kto wie...

Ogólnie, pewność siebie powinna stać na solidnych fundamentach, nie na wyglądzie, który przemija. Kobiety mają pod tym względem gorzej, bo są oceniane głównie przez pryzmat tego. Nie mniej w każdej kategorii wiekowej można być ładniejszym lub brzydszym i lepiej starać się być w czołówce. Życie jest wtedy łatwiejsze.

Na koniec dodam, że kobiety po 30stce, jak już atencja opada i szukają stabilizacji, to bardziej opłaca im się wiązać z gościem przy kasie. Jest to wygodniejsze. Niby stereotyp ale nawet w rodzinie zaobserwowałem taką tendencje u kuzynek chociażby. Także może nie bedzie tak źle.

Opie ty serio laskom planszówki proponujesz?

O stary, nawet nie wiesz ile bym dał za taką randkę - kolacja, film, objęcie i oglądanie w przytuleniu, nawet bez seksu. Już nawet nie chodzi o to, że mi brakuje czegoś takiego tylko po prostu chciałbym się dowiedzieć jak to jest obejrzeć film z dziewczyną i jeszcze ją przytulić.