Gdybym tylko wiedział jak to się skończy... Pomoże ktoś? - Netkobiety.pl

a jaką manipulację tu widzisz? dla mnie mówi szczerze co czuje i jej zachowanie pokazuje że faktycznie postrzega go jako przyjaciela skoro jest w stanie o kochanku mu opowiadać.
a że wykazuje zero empatii i nie bierze pod uwagę jak to co mówi wpływa na Autora to już inna para kaloszy.
opamiętywać się nie musi bo aktualnie nie czuje że wybór musi podejmować. jest jej dobrze i milusio, nie czuje że może go stracić.

Celowo oddziaływuje na jego emocje, aby odnieść własną korzyść – zachować sobie Jego jako bezpieczną przystań. Taką manipulacją uczuciami jest chociaż Jej okresowa obecność w ich domu (pies to dosyć słaba wymówka) i wspólne spacerki/rozmowy, w których potrafi powiedzieć:

(i faktycznie, empatii tam minus zero)

Uściślę - Można by było ratować związek, gdyby kobieta TERAZ się opamiętała.
Ile może minąć jeszcze czasu, zanim między kochankami przestanie się układać? Miesiąc? 5 lat? Autor ma mieć nadzieję na cokolwiek?
Nie.
Przecież po dłuższym czasie pod względem emocjonalnym nie będzie co zbierać z Jego relacji z Żoną.

Ratować można coś, gdy jest wola dwóch stron.

Autorze co Ty wyprawiasz ?Jesteś  młodym człowiekiem,możesz poznać jeszcze wartościowa kobietę. Dlaczego dajesz się tak niszczyć?Ona Cię nie szanuje ,zakończ to.Zobaczysz ,że jeszcze przyjdzie na kolanach do Ciebie.Jednak,żeby tak się stało to musisz być twardy.Musisz pokazać,że okres bycia frajerem dobiegł końca.Nie błagaj o miłość!Nie macie dzieci więc sprawa jest prosta.Pamietaj ,tego doświadczenia nikt Ci już nie odbierze.Uwierz mi ,że to zaprocentuje w przyszłości.Dodam jeszcze ,że największą kara dla Twojej żony będzie to ,że będziesz szczęśliwy.

Ja dlatego nie jestem fanem tak wcześnie zawieranych związków. Jak sobie przypomnę siebie w wieku 15 lat i pomyślę że miałbym wtedy się z kimś związać z kim byłbym do tej pory to aż mnie ciarki przechodzą.

fakt że tu leży największe ryzyko w kwestii "powrotu" - nie ma co ukrywać że jednak oboje nie znają jak to jest być singlem a to bardzo w życiu pomaga i daje siłę, człowiek po rozstaniu ma szansę sobie przypomnieć że był kiedyś sam i też było spoko. tutaj Autorowi też przez to jest znacznie ciężej bo nie miał takich chwil w dorosłym życiu, ona zawsze była. więc dlatego wg mnie kluczowe jest zanim podejmie decyzję czy dałby jej szansę - by pobyć samemu i dojść do momentu że stwierdzi że tak też może żyć i też będzie spoko. i że są też inne kobiety na świecie a biorąc pod uwagę że jest super młody, nie ma dzieci to ma jescze duży "wybór" w dziewczynach które są wolne i z czystą kartą.

także z jednej strony ie przekreślałąbym jej, i nie mówiła że kogokolwiek kastruje ale bardzo zalecałabym Autorowi zadbać o siebie, postawić swoją osobę na pierwszym miejscu i nabrać perspektywy. jeśli miałby wejść z żoną w nowy związek - żeby to było dlatego że spośród tych wszystkich scenariuszy WYBIERA ją a nie dlatego że POTRZEBUJE jej i boi się innego życia.

Jesteś jak naiwne dziewczę, które życie zna z opowieści innych.

Starasz się zrozumieć/usprawiedliwiać kobietę. I rozumiem to.

Okaż trochę empatii i spójrz na sytuacje z perspektywy mężczyzny.

Jakbyś się czuła, gdyby Twój mąż w wieloletnim małżeństwie, powiedział, że mu się znudziłaś, nie starasz się, seks z Tobą się przejadł, zestarzałaś/spasłaś się.
Znalazłby sobie w międzyczasie kochankę, z którą uprawiałby dziki seks, którego od wielu lat nie zaznałaś.
Do tego ze szczegółami opowiadał Tobie jaka ona jest wspaniała, wykształcona, zaradna, doskonała w łóżku.
Wyprowadziłby się z domu i zaczął ją utrzymywać. Nie wniósłby sprawy o rozwód, bo jakby nie wyszło z kochanką, to może przecież wrócić.

To co robi żona Adam19911 to jest skurwysyństwo. Jej rodzina nawet to przyznaje.
Przestań więc jej bronić.
Zdrada to zdrada i nie ważne kto zdradził (partner/partnerka).

Ciężko się czyta to co robisz Autorze.. Nigdy nie zrozumiem dlaczego ludzie godzą się być czyimś podnóżem kiedy naprawdę, naprawdę na świecie jest mnóstwo innych ludzi. Tak, trudno znaleźć kogoś do pary ale czy nie lepiej już nawet pobyć samemu, nabrać trochę godności i ogłady a potem może się to jakoś ułoży. Jeśli jesteś otwarty na miłość, to prędzej czy później ktoś się pojawi. Generalnie to na terapię powinieneś chodzić że sobą, a nie z partnerką bo tego się nie da uratować. A kobiecie naprawdę trudno będzie na Ciebie patrzeć jak na mężczyznę.

Ależ to się ciężko czyta... jasny gwint.

Reasumując, bo chyba Autor zgubił kontakt z rzeczywistością:
Twoja żona chce się wypisać z małżeństwa, po tym jak poszła w bok z innym gościem, czyli złamała przysięgę daną Tobie. Jednocześnie w życiu jak czytam dałeś jej wszystko, co mogłeś. Następnie próbuje to zrobić w taki sposób, żeby nie spotkała jej żadna kara. Urabia też Ciebie jak młodego, abyś przedstawił w Waszym wspólnym oświadczeniu jej wersję. Ty z kolei jesteś zdruzgotany psychicznie, co w sumie ma szeroko w d..ie, jednocześnie robiąc z Ciebie psiapsiółkę pod jej nowy związek.
Zostałeś upodlony, okłamany, poniżony, zniszczono Ci życie, zrobiono największe świństwo jakie można zrobić drugiej osobie bo... jej się zachciało nowych uczuć. Niech do Ciebie to dotrze, im szybciej, tym lepiej.
Bosko, powiem Ci szczerze.

W trybie pilnym powinno do Ciebie dotrzeć, co się wydarzyło i fakt, że osoba która miała być najbliższa Twojemu sercu zrobiła Ciebie niewyobrażalnie w ch..a.
Nie macie dzieci, więc możesz najzwyczajniej w świecie nie mieć skrupułów.
Poczytaj sobie mój wątek jak chcesz, bo argumentów się trochę pokrywa.

To jest takie kombinowanie jak siebie oszukać. Nie można jednocześnie być tu i tam. Jeżeli idę w kierunku stawiania na siebie, no to nie mogę mieć tyłu głowy związku z kimś, kto mnie zdradził i przez swoje zachowanie (żale nad sobą i sytuacji z kochankiem), sprowadził do pozycji wycieraczki.
Podobnie wygląda sprawa, gdy np. facet mówi zarobię hajs, wybuduję dom i będę atrakcyjny dla kobiet. Sam siebie oszukuje. Stanie się potencjalną ofiarą.
Zatem nie można stawiać na siebie, a jednocześnie dopuszczać ogromne ryzyko stania się ofiarą.

Masz rację - to wszystko co zrobiłaś dla siebie i wychodzi to na zdrowie.
Tylko autor zupełnie nie jest na tym etapie, on się upodla z nadzieją, że "małżonka" wróci i będzie z nim szczęśliwa...

Jak pracowali razem w 1 firmie, to byli kumplami. Nie spotykali się po pracy czy coś po prostu gadali w czasie pracy jak ludzie.
Jak on odszedł z pracy jakoś na początku robi tego, to podobno poczuła ze "to nie jest tylko przyjaciel" ze jej go brakuje itp.

Nie mamy dzieci, bo oboje uznaliśmy, że nie mamy cierpliwości do dzieci. Tak było od zawsze jakoś nie przepadaliśmy za dziećmi ich płaczem itp
Obecnie w sumie dziękuje Bogu ze jednak ich nie mieliśmy, zakładając ze to się ma skończyć tak jak niestety przewidujecie.

Ostatnio jak zapytałem jej, co sądzi o moim zachowaniu, czy w jej oczach wychodzę na piz*e czy na kogoś, kto stara się dać jej czas i nie chce tego rozwalić więc bierze na klate wszystko, to powiedziała, że jako męskie zachowanie to odbiera bo najłatwiej jest odpuścić w takiej sytuacji  Ale to było tydzien temu, teraz jest teraz i ja nie mam ochoty tak jak, mówicie całkiem stracić szacunek do samego siebie. Musze maksymalnie ograniczyć kontakt i stawać na nogi. Jakims cudem

Ona będzie Ci mówić to co jest jej na rękę. Chce mieć pod ręką tampon emocjonalny, więc co miała Ci powiedzieć? Zresztą może nawet nie być świadoma swoich emocji.

Chociaż trzeba być półmózgiem, aby nie wiedzieć jak bardzo niestosowne jest zwierzanie się z życia z kochankiem byłemu partnerowi. To tak jakby mąż żalił się żonie, że ma problemy z kochanką. No chore to jest.

nie pytaj się o takie rzeczy, odbierasz sobie moc i siłę.  to czy będziesz odbierany jak pizda zależy od tego czy sam się w takiej sytuacji uważasz za pizde.
to samo zachowanie może być różnie interpretowane ale Ty nadajesz interpretację. pytając ją o to dopusczasz opcję że się zachowujesz jak pizda. prawda jest taka że Twoja empatia wobec niej może być odbierana właśnie tak, ale może być odbierana jako siła - zależy jak Ty się w tym czujesz i z jakich pobudek tak robisz.
jeśli czujesz że jakieś zachowanie czyni Cię ofiarą czy pipką to się absolutnie tak nie zachowuj.

Przepraszam, ale spytam wprost - Ty masz jeszcze jakiś szacunek do samego siebie?
Bo ja go tutaj nie widzę.

Bo rodzina to siła.
I coś mi się widzi że to ona nie chciała dzieci a Ty...Ty się z tym zgodziłeś tak jak teraz godzisz się z wyznaczoną przez nią swoja rola.

Czyli obrałeś sobie za cel zapewnianie róznych komfortów psychicznych, jeszcze żonie w wielu aspektach.
Pomagasz jej bardzo tłumić wyrzuty i skrupuły potwierdzasz jej racjonalizacje i usprawiedliwienia zdrady, niewierności przez niby pozorne sankcjonowanie tej dziwnej, ale za to "filmowej"( bo jak na filmach amerykańskich:) ) niby wzorcowej jak u nowoczesnych celebrytów
przyjaźni po rozstaniu,stanu zawieszenia orbitowania przez Ciebie  na wyrost  jako  przeczekujący,gotowy na każde skinienie satelita pełen nadziei i złudzeń,życzeń,wspomnień poczucia winy ,to akurat nic niezwykłego i nienormalnego w takiej sytuacji,fałszywa to jednak i wiara i nadzieja jesteś zbyt zależny od wpływu tamtej relacji żony z tym jej nowym facetem a niedawnym ukrytym kochankiem
Ona prawdopodobnie myśli bo tak chce, że zdradzanie i zdradę odpuściłeś jej i wybaczyłeś bez problemów,zaakceptowałeś i pogodziłeś się,możliwe, że sam bardzo chcesz tak myśleć i w to wierzyć.
Niby nie pamiętasz , już nic nie mówisz i nie wypominasz bo się boisz i obawiasz popaść w niełaskę, niby zapomniałeś o niedalekiej przeszłości wszelkich kłamstwach, wymówkach,przemilczeniach i oszustwach tej kobiety,dostajesz w zamian ochłap niby prawdę  na życzenie - komplement, że jesteś super męskim facetem takim ponad , co przeszedł nad jej zdradą i jej  odejściem do innego, do porządku dziennego, niby bez emocjonalnego żadnego szwanku,nie ucierpiało poczucie wartości i samoocena, co moim zdaniem po takim okresie u Ciebie nie jest za bardzo możliwym,wygląda to wszystko co myślisz i robisz na desperacką próbę przetrwania, wyczekania i doznawania znieczulenia,ulgi, ukojenia, znieczulenia przez słowa żony do której jednak straciłeś zaufanie,wiele mam wrażenie ukrywasz przed sobą samym na poczuciu winy i w nadziei na cud powrót,a winy za rozpad małżeństwa i swoją odpowiedzialność za kryzys potem to rozstanie.Zdrada była na początku pamiętaj o tym z resztą co byś nie robił to i tak to będzie tkwić jeszcze długo nawet jak przysypiesz to niby przyjaźnią.Odpuszczenie to skomplikowany proces a nie udawanie bo żonie jest miło i przyjemnie robi się łaskawsza wtedy, to tak nie działa .
Jak zwykle u Autorów takich wątków po takim czasie wiele wiele złudnych nadziei,nieprzepracowania przeszłości i zdrady,działania pozorujące czyli ta niby terapia , oczekiwanie niby cierpliwe na jej decyzję,gdzie żonie stan obecny pasuje nieco bardziej ,też niczego nie przepracowała ponieważ jest jeszcze na etapie odlotu i euforii i balansowania pomiędzy wami dwoma, to dodatkowe emocje ,przystosowana miesiącami do tego ,jest też w stanie permanentnego porównywania was gdzie z sobie wiadomych powodów wybiera seks z tym drugim, ale ciekawe a raczej do przewidzenia, że nie zamieszkała z nim ostrożna i cwana jednak jest mimo emocji i super seksu z nim zaczyna widzieć jego wady,ma dzięki Tobie też czas ,swobodę i luz do sprawdzenia go ,bo jeszcze go sprawdza sama ewentualnie też jest sprawdzana przed nowego niekoniecznie on taki wyrywny do bardziej stałego związku.
Możesz niestety mieć do czynienia jak jej lub jemu się kiedyś znudzi taki niby związek,albo będą problemy rozczarowania konflikty miedzy nimi po okresie sielanki ,bo to jest możliwe z efektem harlekina czyli po ich rozstaniu nie wiadomo kiedy, będzie chciała wrócić jak gdyby nigdy nic dlatego jesteś trzymany w rezerwie dość na razie  odległej ,pilnujesz majątku też ,jak się wydaje, ale jednak w jakimś celu no i jesteś świetnym poprawiaczem jej samopoczucia nastrojów niwelujesz dylematy jak mało kto jeszcze ta terapia no czad ,żyć nie umierać,tylko Ty czujesz się ztym oraz gorzej jako ten drugi facet ,jeszcze mąż kolego nie do seksu,życia etc.
Przedłużanie takiego stanu u Ciebie najprawdopodobniej wywoła coś jak nerwica i depresja, nie żyjesz swoim życiem wszystko podporządkowujesz jej i jej emocjom bo chciałbyś jeszcze żeby było jak dawniej albo lepiej co jest niemożliwym bez przejścia przez emocjo te tłumione tak zwane bolesne i negatywne,odcięcie absolutne może stopniowe jest wyjściem dla Ciebie ,przywiązałeś się nadmiernie jak większość ludzi co przypomina uzależnienie emocjonalne a takie uzależnienie bywa chorobliwe szkodliwe i niszczące .
One nie chce tego tamtego ,chciałaby tego i owego ,idź do prawnika zamiast na tę durną terapię dla par i poznaj swoje prawa i możliwości w podzieleniu równo i sprawiedliwie z Twoją satysfakcją majątku ,żona podjęła decyzję i o najpierw zdradzie potem rozstaniu i stanie rozdarcia zawieszenia dla Ciebie to wszystko jest dla niej wygodne dla Ciebie mimo bezsensownych prób przystosowania się i spełniania życzeń żonę nie jest pożyteczne i przeszkadza w dojściu do równowagi .
Służysz  Adamie ze szkodą dla siebie żona niczego nie jest obecnie w stanie naprawić i poprawić tylko robi działania pozorne na pokaz z zyskiem dla niej i jej samopoczucia Twoja uległość podtrzymuje tylko stan obecny tak jak przez jakiś cas Twoja niewiedza o romansie i zdradach zony dostarczała paliwa żonie tak teraz też się dzieje.

Jak pewnie ze wszystkim... Wszedłeś w rolę ojca, a ona córeczki tatusia, a to jest miłość bezwarunkowa, toksyczna, tym bardziej w sytuacji partnerów.

Bardzo smutne

Każdemu należy się druga szansa?Problem w tym ,że to nie jest jednorazowy wyskok po alkoholu.Ona Ciebie nie kocha.Ten goguś to jest jej nowe uczucie.Nawet jeśli wróci to czy jesteś w stanie zaakceptować brak miłości z jej strony.Osoba która kocha nie ryzykuje utraty swojei miłości...Mowi ,że kocha Ciebie jak przyjaciela/brata etc.Zadaj sobie pytanie ,czy ty byś krzywdził tak swojego przyjaciela ?Ty żyjesz w piekle.Im szybciej z niego wyjdziesz tym lepiej dla Ciebie.Ty juz nie musisz nic robić,jeśli będzie chciala powrotu to tylko na Twoich zasadach .Będzie wtedy musiała być jak żona cesarza ,poza wszelkimi podejrzeniami .Będzie musiała być najlepsza wersja żony ,żeby się Tobie to opłacało.

Takie coś dziś przeczytałem, jedna psycholog napisała do faceta z podobnym problemem do mojego, też facet usłyszał "Cos się wypaliło, już cie nie kocham"

"Zdarza się, że mylimy uczucie zakochania (które mija) z uczuciem miłości (które trwa). Jeśli dziewczyna była tylko zakochana, nie przeszła do fazy miłości, to rzeczywiście jej uczucie mogło wygasnąć i wówczas powrót do związku jest mało prawdopodobny. Jeśli natomiast, uczucie miłości (które zwykle nie jest tak silne i spontaniczne jak uczucie zakochania) rzeczywiście istniało, to jest możliwe, że po jakimś czasie dziewczyna poczuje, że utraciła coś ważnego, że nie chce tego tracić i zdecyduje o powrocie. Niezależnie jednak od jej zdania, zachęcałabym do pracy nad sobą- nad poradzeniem sobie z uczuciami smutku, tęsknoty, bólu po stracie. To normalne, ze po okresie zaangażowania w relację, jej utrata owocuje bólem i smutkiem (jak żałoba po odejściu kogoś bliskiego). Warto starać się znaleźć sobie zajęcie i zająć swój czas (wcześniej angażowany w relację), postarać się odbudować inne relacje, zbudować system wsparcia itp, zwrócić się ku przyszłości i ku podejmowaniu nowych wyzwań i relacji (choć na pewno nie jest to łatwe)."

Co o tym sądzicie?

Tak jak tonący chwyciłbyś się nawet brzytwy.

Zrozum jedno. Nie zdradza się człowieka którego darzy się miłością.

Daleka i ciężka droga przed Tobą ,po prostu bardzo chcesz żeby wróciła i mnóstwo rzeczy sobie życzysz zdaje Ci się że poradzisz sobie z emocjami wszelkimi bez większych problemów,a wiele wiele nieznanego niewiadomego nie do przewidzenia nawet jeżeli ona wróci emocji pojawi się w Tobie mimowolnie, niechcący,czasem bardzo  sprzecznych,niewygodnych,zaskakujących was niechcianych trudnych w stosunku do żony również,z rozstaniem żona też będzie musiała sobie jeżeli do niego dojdzie poradzić sobie Ty w roli plastra nie sprostasz oczekiwaniom cały proces odżałowania przed nią  i tu jedno na ogół sobie nie radzi i taki stan po powrocie egzaltacji na zejście przerasta albo jedno albo drugie albo obydwoje,żyjesz Adamie nadzieją i widzisz słyszysz co chciałbyś alby było i się stało,bardzo liczysz na to że im się nie uda to częsty błąd nawet odcinanie się i zdystansowanie nowe relacje wykorzystasz do podtrzymania łudzenia się i nadziei,w tobie też musi się parę przeczytać żebyś otrzeźwiał i oprzytomniał ,na ogół to rozczarowania kolejne i zawody bolesna sprawa żona ma Cię w gdzieś nie wiadomo nawet czy Twoje ochłodzenia ją będzie obchodzić i czy je zauważy,bardzo takie założenia są niepewne ,może być tak że trafiła na jakiegoś cwaniaka co potrafi grać w oddalanie i przybliżanie umie manipulować a ona im jest gorzej tym bardziej jest przywiązana rożnie to bywa Ty jako znieczulacz i przyjaciel tylko ze szkodą dla siebie będzie jej pomagał to skomplikowane relacje są i dla was to coś nowego nieznanego idącego w stronę toksycznych zależności jeżeli ta nowa znajomość jest czymś niezdrowym ,bo na ogół bywa a Ty tym się jarasz i żyjesz żywiąc nadzieje która znieczula żal rozczarowanie i mnóstwo emocji do żony za to co zrobiła nawet wyciągasz do tego swoje zaniedbanie żeby tylko idealizować swoją jeszcze zonę w sumie przewidywalne ,schematyczne powszechne to co robisz .
inna rzecz do czego to wykorzysta i co zrobi z tym,nie licz że jak się zdystansujesz i odetniesz to ona zaraz wróci do ciebie na zasadzie przekory czy jak zaczniesz się z kimś spotykać na zasadzie psa ogrodnika natychmiast przyleci do Ciebie z powrotem bo niby coś zrozumie że niby coś starci tere fere kuku starzeli baba z łuku" - ulubione manipulacje celem sprawdzenia czy ma nad Tobą jeszcze władzę ,ale przed Tobą jak napisałem długa, bolesna droga ,
chociaż zacznij stosować niektóre z 34 kroków troszkę może ochłoniesz z tego "chwytania się brzytwy" ,nie masz pojęcia o wyobrażeniu jak to jest mieść romans i jak to jest zdradzić  być w kłamstwie i być niewiernym, stracić uczucia i postawę, oddalić się wypalić,tu nie działają słowa jak zaklęcia automatycznie to są procesy do przereagowania od do, te wszelkie emocje, które żona ma do tego drugiego a nic nie przepracowała bo ta terapia jest na odczepnego ,być może dla sądu że coś robiła dla naprawy i żebyś sprawiała jak najmniej kłopotów był sterowny i posłuszny dla jej i własnego niby dobra - pułapka w niby dobrej wierze i dobrej woli ,jak zrobisz coś na opak i wbrew nie poznasz zony do czego się posunąć może i jest zdolna,ale musisz dostać po łapach trochę tak porządnie ,na razie opiekuj się psem,pionuj i dbaj o samochód,rozmyślaj rozkminiaj analizuj swoje błędy przepraszaj za winy o dom też dbaj koś trawę jak jest zamiataj odkurzaj,staraj się i zabiegaj myśl o szansach drugich ostatnich jakichkolwiek niewiele zależy od Ciebie i  czekaj ,nigdy nic nie wiadomo może zona zatęskni bo tamten to gołodupiec i nie chce się angażować albo za bardzo naciska i chce się uwiesić w niej też wiele się jeszcze musi wypalić i wybrzmieć z tego zauroczenia niby zakochania fascynacji - nic tam nie pomożesz utrzymując te durne kontakty tylko przedłużasz licząc że coś się zmieni w zonie nagle i cudownie . Jak sięgniesz pierwszego dna zrozumiesz o czym większość osób napisało Tobie z doświadczenia .

Coś w tym może być, ale pociąg seksualny nie wróci, jeśli w ogóle go do Ciebie miała. Jeśli została, to miłość braterska. Czyli sam powrót nie rozwiązuje problemu.

Dużo mi daje wasza pomoc, ale najgorsze jest to, że wraz z żoną tracę wiarę w prawdziwą miłość, taka, jaka nas łączyła od młodzieńczych lat.
W domu jest pusto i chłodno a magnesy na lodówce, wspólne albumy na półce a między nimi film z wesela.  Otwieram okładkę a tam na zdjęciu ona wpatrzona we mnie, w oczy uśmiechnięta taka szczerze szczęśliwa.. taka jak zawsze.
Zawsze marzyłem, bym umarł przed nią, abym nie musiał widzieć i czuć tego jak ją tracę, abym nie musiał tego przeżyć. A co mi przyszło?
Pamiętam, jak jeszcze w zeszły piątek szliśmy na spacer i zatrzymałem ją i zapytałem "Powiedz mi tak szczerze, gdybyś miała mi teraz popatrzeć w oczy, umiałabyś powiedzieć ze mnie nie kochasz" Odpowiedziała.. "No nie" to samo powiedziała na sesji, potem dodawała ze kocha.. ale nie tak jak powinna, nie tak jak żona kocha męża.

Wiem ze to głupie, ale tak bardzo chciałbym coś w tym związku naprawdę zrobić jakoś mega zle, bym mógł to zrozumieć, bym mógł mieć powód jakoś się zbiczować tym wszystkim ze to moja wina i zasłużyłem na to. Ale ja naprawdę możecie mi wieżyc lub nie nigdy przenigdy za te 15 lat nie zrobiłem jej żadnej krzywdy. Nawet odmawiałem sobie zakupów ubran, aby ona miała. Jak tylko czuła się zle, pajacowałem rozśmieszałem itp. Owszem był okres kiedy uciekłem w komputer bo taka moja praca ale to nie było tak ze kompletnie ją olewałem. Jedlismy razem, zawsze ją przytulałem całowałe. Wiem ze może było tego za duzo, ale czy to powód do zdrady?  Czy to powód by rozwalać tak piekną miłosć.  Ona naprawde na nim sie przejedze mówie wam bo wiem jak bardzo ceniła to ciepło jakie mielismy od zawsze, jej coś nagle się stało z głową, stała sie nerwowa krzykliwa, dziwna. Tak jakby kompletnie zagubiła się w życiu po części jak mówi nienawidząc siebie za to że nie może z sobą sie dogadac.

A co u mnie... żyje jakoś. Zbieram się z podłogi i wierze, że jakoś ułożę sobie życie, choć strasznie smutno będzie mi wszystko sprzedawać.  Nadal mam w jej głowie słowa z czasu kiedy już wszystko się wydało i byliśmy w pubie, na takim ala ostatnim spotkaniu powiedziała wtedy z łzami w oczach "Wiem ze on nigdy nie pokocha mnie tak jak ty"
Narazie nie mam odwagi chyba wnieść sprawe o rozwód, choć mysle że powinienem. Tak strasznie w nią wieże, ze sie ocknie że wróci inna, mocniejsza pewniejsza tego ze przekonała się co to prawdziwa miłosc i ze nie sa to motylki w brzuchu a to ze u boku ma się osobe która cie naprawde kocha i skoczy i zawsze skakała w ogien. Mażenie sciętej głowy i naiwnego 31-letniego chłopczyka.  Jeszcze żywie nadzieje, ze może będziemy tymi którzy się wyszaleją, choć ja nie czuje takiej potrzeby, ale że przezyje swoją młodoś i wróci spokorniała i pewna tego koco kocha. Wiem wiem wiem... Naiwny jestem ale wierze w to. Ale już wiem jedno i może to mój mały krok. Koniec z wysłuchiwaniem żali i koniec z prosbami by przejrzała na oczy. Obojetnosc i jeszcze raz obojętnosc. Niech dzieje się czas..

Bo ona nie umiałaby Ci tego powiedzieć. Co nie znaczy że tego (braku miłości) nie czuje.

To już jej się znudziło.

Może to brutalne, ale nie jesteś jedynym mężczyzną, który może jej dać miłość i ciepło. Jak nie z tym to z innym znajdzie. Oczywiście w pakiecie z motylkami w brzuchu, fascynacją, zakochaniem i najlepszym w życiu seksem.

Ojej jaka ona biedna. A jednak woli jego.

A jaka wrażliwa z niej osoba no ba ,ma dylematy,żale, tamten nie jest widocznie taki wierny,spolegliwy,uległy,łatwowierny i naiwny, ale za to ma może większy sprzęt  i r**cha inaczej, może lepiej, na nowe sposoby,biedactwo z niej trza ją zrozumieć i coś poradzić w poczuciu winy bo jak widzisz ona coś traci przez Ciebie oczywiście bo coś tam było z komputerem - zaniedbywałeś ją itp 
niezły numer z tej zony daje ochłap pod przykrywką wrażliwości tylko że wszystko koncentruje się na niej egocentrycznie
taki to z Twojej żony ideał doskonały wychodzi a Ciebie kręcą takie szemrane teksty że coś tam w czymś tam jesteś,byłeś  lepszy
dostajesz takie coś na otarcie łez z litości na pocieszenie żebyś się nie dołował za bardzo i nie sięgał głębiej tam bardziej pod spód gdzie jest jej egoizm i egocentryzm jej założenia ,oczekiwania roszczenia i wymagania są na pierwszym i jedynym miejscu.
Kompulsywnie Adamie idealizujesz jeszcze żonę ale to wahadło wychyli się w drugą stronę i może kiedyś zobaczysz mroczne ciemne strony tej kobiety.

jakie to podobne

https://www.netkobiety.pl/t124013.html

jest takich wątków znacznie więcej

dzięki paslawek za ten link, historia super smutna z jednej strony, ale bardzo motywująca z drugiej. sporo wyniosłam dla siebie z Waszych i ulle rad, jak również z postawy Autora.
aż musiałam tam napisać.

(no modulo fakt że powinnam dawno już spać a nie czytać forum )

Po pierwsze dlaczego uważasz że nie możesz pokochać kogoś innego?
Po drugie, tak to przykre doświadczenie kiedy traci się młodzieńcze złudzenia.
Na pociechę nie Ty pierwszy i nie ostatni - pocieszyłem?

Jesteś masochistą czy jak?
Zadanie na dziś - wszystkie zdjęcia, filmy, cokolwiek ją przypomina do kartonu i wynieś na strych czy do garażu - po co ma Ci przypominać że miałeś wierną, kochającą żonę?
Ma to jeszcze jeden plus który może działać na Twoją korzyść - uzmysłowi jej że nie jesteś mięczakiem oraz że się ogarniasz i tu może poczuć się zagrożona. Słowem - emocje. Nie wiemy jak jej dźwignię w mózgu przełożyć ale jak nic nie będziesz robił to po co ona ma coś zrobić? Tamten kupił ją słowami Tobie pozostaje próba emocji.

Ale ona nie umarła - ONA CIEBIE ZDRADZIŁA I ODESZŁA DO INNEGO- a Ty zamiast wykorzystać negatywne emocje(złość, gniew, poczucie poniżenia) i uświadomić sobie ten fakt to...nie robisz NIC a nawet gorzej.

I czego tu nie rozumiesz? Jakieś uczucie do Ciebie jej zostały ale nie pobudzasz jej jako facet i po ptokach.

Dlaczego wciąż postrzegasz siebie przez jej pryzmat?
Dlaczego uzależniasz siebie swoje szczęście od innego człowieka?
Dlaczego wciąż trzymasz ją na piedestale i składasz pod nim kwiaty?
Powinieneś być z siebie dumny bo Ty wytrzymałeś, nie złamałeś słowa, nie zdradziłeś - a ona poległa, zniszczyła Was, niszczy Ciebie, to ona za to odpowiada.
Przestań siebie samobiczować masz 31 lat możesz dać szczęście innej kobiecie i sobie samemu - to zależy tylko od Ciebie.

I teraz masz odpowiedź dlaczego ona teraz Tobie się wypłakuje - przyzwyczaiła się że Ty ją pocieszysz i zaradzisz jej złemu samopoczuciu.
Jeżeli będziesz robił za psiapsiułkę i ją pocieszał to jak ona ma odczuć że jej jest źle?
Jak ona ma zrozumieć że postępuje źle, jak jej decyzje/życie jakie wybrała jej nie kopie bo Ty robisz za worek?

Może się przejedzie może nie. Człowiek to taka istota że do wszystkiego może się dostosować. Wszystko zależy czy tamten będzie ją karmił emocjami - a teraz karmi i jest jej z tym dobrze na tyle że z tamtym jest.
A Ty jej i tamtemu to ułatwiasz - ona musi płakać w samotności, ona sama musi zrozumieć że daje doopę i to dosłownie za możliwe że puste obietnice.
Kiedy ona stała się krzykliwa, nerwowa? Jak jeszcze razem mieszkaliście? Czy teraz?

Bo widzisz ona Was porównuje i to we wszystkim - wyrko też - wie że tamten nie daje sobą dyrygować, nie reaguje na to że ona zrobi smutną minkę, zmarszczy brewkę, nie pociesza jej. On ją "wziął" w innym celu, jak mu się coś nie podoba to wychodzi i idzie do siebie a ona...leci do Ciebie i się wypłakuje. I Ty ją pocieszasz, ona wraca do siebie, on do niej przyjeżdża i znowu mają pięknie.

Boisz się że jak to zrobisz to ona do Ciebie nie wróci? A jaką masz gwarancje że jak tego nie zrobisz to wróci?
Proponuję żebyś wniósł o separację - bo przy rozwodzie nie będziesz walczył o jej winę, prawda? A w takim układzie będziesz tej separacji potrzebował.

To że inna to na pewno i raczej ta zmiana nie przypadnie Ci do gustu bo to będzie/będą zmiany stworzone przez tamtego i dla niego.
I czegoś nie bierzesz pod uwagę, tamtemu taki układ pasuje, ma całodobowo dostępną kobietę - mam na myśli wyrko - jest z nią jak długo potrzebuje i idzie do domu. Dla niego układ idealny - ba rewelacyjny bo ona go nic nie kosztuje, po co to kończyć.
Te motylki o których piszesz to tak naprawdę emocje i to ja kreci, tak długo jak są będzie dla tamtego otwarta - Ty takich emocji nie dajesz motylki/emocje zdechły i dlatego Ciebie zostawiła/zdradziła.

A Ty kiedyś żałowałeś dobrego seksu? Jak to delikatnie ująłeś -" przezyje swoją młodoś" - a na myśli masz że się wydupcy i chcica jej przejdzie? I to że ją inny/inni poobracają nie przeszkadza?  Zdajesz sobie sprawę że taką postawą mogłeś ją stracić? Byłe/jesteś za delikatny.
Napisałeś

Tak dajesz jej poczucie bezpieczeństwa, stabilizacji a tamten EMOCJE - żuci na wyro, przyciśnie, potraktuje ją jak lalkę - słowem ZASPOKOI. I ona chciałaby to mieć, problem w tym że to ma u dwóch mężczyzn. I dlatego ona do Ciebie przychodzi.

Zgaduję że o gościu dowiedziałeś się znaczne wcześniej niż ona się w nim zabujała, pewnie przychodziła z pracy i opowiadała jak jej fajnie się gada z kolegą  pracy, prawda?
Coraz więcej i więcej a Ty zamiast pizgnąć pięścią w stół nie zrobiłeś nic a może wraz z nią cieszyłeś się że ma "kolegę".
Nie zareagowałeś jak trzeba i teraz nadal tak nie reagujesz - obudź się.

To ja się dopytam żeby się nie domyślać

A co było powodem tych przypuszczeń?

Skąd wiedza że to trwa od czerwca? Weź poszukaj w bilingach kiedy zaczęli rozmawiać czy pisać - a przekonasz się od kiedy to trwa

On mieszka w tym mieście gdzie ona zamieszkała?
A skąd pewność że on z nią nie mieszka?
Byleś tam kiedyś?

Po pierwsze nie rozumiem co ta terapia ma dać Tobie?
Po drugie terapeuci to też ludzie i swoje przemyślenia, doświadczenia, wizję przenoszą na pacjentów. I nie musisz ich realizować. Chyba tylko w filmie - chociaż widząc Twoją postawę to zaczynam się wahać - są ludzie którzy pomimo zdrady przez partnera są nadal przyjaciółmi, bo jak można mieć za przyjaciela osobę która mnie zdradziła? Przecież przyjacielowi powinno się ufać, jak ufać kłamcy?

Poważnie - NIGDY?
- wdała się w relacje z kolegą z pracy
- pozwoliła tej relacji przejść w flirt
- zdecydowała się na romans
- zdecydowała się na zdradę
- przez dwa lata oszukiwała Ciebie że jej uczucia do Ciebie się nie zmieniły
- przez dwa lata pozwalała żeby jej uczucia do Ciebie się wypalały
- nie zabrała Ciebie na terapię żeby was ratować
A jak trzeźwo pomyślisz pewnie znajdziesz tego więcej