Gdybym tylko wiedział jak to się skończy... Pomoże ktoś? - Netkobiety.pl

Przede wszystkim musisz teraz skupić się na sobie i zadbać o siebie. Żona przekroczyła tę cienką czerwoną linię która jest w każdym związku z długim stażem, zwłaszcza rozpoczętym w tak młodym wieku. To jest coś czego, przynajmniej do tej pory, trzymasz się Ty.

Ona dalej utrzymuje kontakt z kochankiem jak rozumiem?

Tak, nawet ostatnio płakała mi jak ją potraktował w pewnej sytuacji gdy chciała mu zrobić niespodziankę. Wyznała ze tak upokorzona jego reakcją nie czuła się nigdy ja byliśmy razem i ze wie za ja bym igdy się tak nie zachował.
Miałem świeczki w oczach kiedy to opowiadała i mocno ją przytuliłem.  U mnie zawsze była na 1 miejscu, tam nie jest i mówi ze zdaje sobie sprawe ze tak będzie, facet ma 2 dzieci i sam został zdradzony. My dzieci nie planowalismy i nie mielismy.
Poprostu czuje się jak Jezus który niesie krzyż i robi sobie krzywdę, ale w imieniu niby czyjegoś dobra. Jest mi dziwnie, smutno że wie jak wiele dla niej znacze, ale ona twierdzi ze nie czuje do mnie tego co powinna czuć do męża. Mówi ze nie chce wrócic jak nie bedzie w 150% pewna ze jest pewna powrotu, bo nie chce mnie zranić znowu.

Po części masz racje, nie byłem w 100% facetem takim jak wiekszosc . Jestem osobą bardzo uczuciową, ale tez, która szybko wybucha i jest nerwowa. Zawse doceniała u mnie to, że jestem właśnie "normalny uczuciowy, a nie kozaczek"
Ale też nie mam ochoty robić z siebie maczo i kogoś, kim nie jestem. Od zawsze taki byłem, ja pierwszy wyciągałem rękę na zgodę. Tyle lat to pasowało i dogadywalismy się i nagle pojawił się on

Co proponujesz? 
Jak zapyta, czy chce iść na spacer mam powiedzieć ze nie?
Itak co 2 dzień jest w domu, więc muszę w takim razie się zamknąć w pokoju i nie wychodzić przez 2-3h co też mnie ogranicza.

Niestety nie można brać się za życie od dupy strony. Wszystko ma swój właściwy czas. Poszliście na skróty i zamiast młodość poświęcić na poznawanie życia/eksperymenty/zabawę to wskoczyliście pod bezpieczną kołderkę związku i małżeństwa. Teraz braki się odezwały, a nie jesteście jeszcze na tyle starzy aby sobie odpuścić. Twoja żona pewnie zdaje sobie sprawę że mając 30-coś lat jeszcze może wszystko i nie ma ochoty rezygnować z tego dla osoby do której miłość już wygasła.
Zostało Ci tylko pożegnać ją i odciąć się.

Nie stawiałeś granic w małżeństwie, musisz je postawić teraz.
Przestań wysłuchiwać jej problemów z jej dupcyngielem, mówiąc jej że nie jesteś gejem i to Ciebie rani.
Ogranicz kontakt mówiąc że do psa może przychodzić gdy Ciebie nie ma w domu. Gdy będzie chciała coś z domu to tak samo.
Ucinaj jej żale mówiąc że to Ciebie rani i niech to uszanuje.

Zresztą baba ma tupet żalić się na gacha do męża którego zdradziła i zdradza. Brakuje żeby zaczęła opowiadać jak im układa się w łóżku.

Hmm dzieci widzę nie macie, czyli nawet rodziny nie zalozyliscie, więc w czym problem? Niech każdy idzie w swoją stronę.

Adam19911

Niezły tupet ma twoja żona, żalić się przez Tobą na swojego kochanka.
I Ty to wytrzymujesz? Może jeszcze zaprosisz ich razem do swojego domu i po seksie obiad im ugotujesz, bo ona taka biedna, pewnie głodna będzie...

Spryciara ma 2 w 1. Tamten drwal, który zapewni jej emocje i dobrze przeleci. A ty robisz za spokojną przystań i chusteczkę do wysmarkania, którą co drugi dzień wyrzuca.

Coś w tym jest, ale akurat w te klocki żona była dość powściągliwa odkąd tylko ją znam , nauczyłem się z tym życ bo dla mnie miłosc to coś wiecej niz tylko sex. Teraz tez może zwiastować szybki koniec w oczach tamtego ogra. Ja szanowałem jej "NIE" kto inny może tego nie szanowac. Wiele osób co mnie zna, nawet jej rodzina mówi ze byłem za dobry, miała wszystko co chciała zawsze. No i chyba się znudziłem, juz nie jestem wyzwaniem. Myslałem ze takie coś moze się zdarzyc jak się ma związek 1,2,3 lata a nie 15 lat.

Wiem ze jak by było idealnie, to by nie rozglądała się za innym. Ale do ostatnich dni była usmiechnieta, kochalismy się, chodzilismy za reke po parku, do restauracji zylismy jak normalne małżenstwo. Echhh powiem wam ze pojeb*&^ sytuacja.

Masz racje i dlatego od piątku chce być znacznie bardziej obojętny, nie by grać ale tak czuje poprostu że musi sie dziać.
Problem w tym ze mam huśtawkę uczuciową. Czasem mam wrażenie że poprostu własnie taka moja misja, by pomóc jej przez to przejsc jako przyjaciel ... pytanie jaka to rola męza.
Strasznie to naprawde trudne po 15 latach znajomosci, odciąc się od osoby która jest ci jak brat,siostra żona przyjaciółka.

Spokojna, powściągliwa w łóżku kobieta, zdradza cię w robocie z rozwodnikiem. Żyjesz złudnym obrazem tej kobiety. Tu był wątek męża, któremu było dane obejrzeć na filmikach co żonka wyczyniała z gachem. Jednemu nawet udzieliło się trochę, gdy boczniak nie mógł się zdecydować, czy ją bierze do siebie na stałe. Miał facet (mąż) seks życia przez miesiąc, aż boczniak w końcu jej nie zabrał do siebie.

Kolego, chyba do Ciebie jeszcze nie dotarło: Twoja żona Cię zdradziła. Z tego już nic nie będzie, jak zaraz do siebie wrócicie, to za chwilę zdradzi Cię z innym. Chcesz tak żyć w niepewności do końca życia, zastanawiać sie co chwilę, czy tak całkiem przypadkiem żona dzisiaj nie była u nowego kochanka?
Nawet jeśli nie - będziesz to już pamiętał do końca życia. I z biegiem lat myśli będą uwierać coraz bardziej, rzutując na "związek".

A teraz jest.

Adam, masz dużo do przepracowania. Piszesz głównie o niej - że płacze, że  jej smutno. Gdzie Ty w tym wszystkim jesteś?

Nie jestem za paleniem zdradzaczy na stosie, bo każdy ma jakieś tam motywy, popełniamy błędy, krzywdzimy się, trudno, taka natura ludzka. Ale Ty przeginasz trochę w drugą stronę. Gdzie wyparty jest Twój gniew? Gdzie Twój zawód? Złość, wściekłość, rozczarowanie, lęk? Wierz mi, to wszystko gdzieś siedzi, ale wygląda na to, że przykryłeś to kołderką troski o małżonkę.

Zgadzam się z poprzednikami - nie u Ciebie powinna szukać teraz wsparcia, bo jest to wykorzystywanie emocjonalne. Jesteś stroną w tej sprawie, nie powinieneś pocieszać żony że rozumiesz że jej przykro bo Cię zdradziła i teraz jest bubu. To nie jest wasz problem, to jest tylko i wyłącznie jej problem. Ona narobiła syfu i ona to musi posprzątać.

Weź ją wykop teraz ze swojego życia i daj sobie czas na przemyślenia. Nie jesteś jej nic chwilowo winien, zdrada zawiesza wasze partnerskie stosunki do czasu aż nie dojdzie do Ciebie co tak naprawdę się stało.

Adamie ten związek nie mógł przetrwać, był zbyt wcześnie zawarty. Byliście zupełnie innymi ludźmi. Ona miała inne potrzeby co do seksu, co do rodziny i wielu rzeczy, spotkanych w dorosłym życiu.
Ty chcesz zatrzymać to co masz w pamięci. Piękną, romantyczną miłość tą z młodzieńczych lat. To co was trzyma to wspomnienie z tamtych lat. A niestety życie musi iść dalej.
Ona potrzebuje zobaczyć jak to jest być z kimś innym, dla niej bardziej męskim.
Ty musisz dostać porządnego kopniaka, aby stać się mężczyzną. A na siłę zatrzymujesz to, czego zatrzymać się nie da, bo jest nieprawdziwe.

Zdaję sobie sprawę z całej gamy uczuć, które Tobą teraz targają. To nawet gorzej niż nóż wbity w plecy, to wbity w plecy stary, zardzewiały i wyszczerbiony pogrzebacz, którym ktoś jeszcze dodatkowo cały czas rusza. I zrobiła oraz robi to osoba, którą kochasz i spędziłeś z nią połowę życia
Tak wiem, jeszcze to do Ciebie nie dotarło, jeszcze się bronisz przed tym, jeszcze walczysz.
Ale im szybciej to odetniesz, tym lepiej.
Tak, patrząc na opis, przejedzie się na nim. Gostek 5 lat młodszy chyba chciał szybko podbudować ego po tym, jak ktoś go zdradził i nie ma teraz skrupułów.
Ale zauważ, że Twoja żona, jakby żałowała to by z tym szybko skończyła i już by próbowała wrócić.
A nie wraca do Ciebie.
To nie był jednorazowy strzał.

Bardzo podobają mi się Twoje dojrzałe komentarze, dziękuje, że poświęcasz na nie czas w niedziele. Masz pewnie masę innych ciekawych rzeczy, które mogłabyś robić, a mimo to doradzasz i starasz się mi pomóc choć się nie znamy. Dziękuje!
Kiedy wszystko wyszło na jaw, pierwsze dni był gniew, jedzenie razem pizza, płacz, wyzwiska i potem znów przytulenie - rollercoaster. Nie wiedziałem kim mam byc w tym wszystkim i jak sie zachowac by to ratowac.
Myślałem ze to jednorazowy jakiś wybryk, zauroczenie i ze jak mleko się wyleje, to otrząśnie się i będzie dobrze.... chyba nadal tak myśle albo może się łudzę.
Całe życie naprawdę starałem się być dobrym mężem, wręcz bałem się ze jak zrobic coś nie po jej mysli to ze własnie wybierze innego. Mam zaniżone poczucie własnej wartości a pozatym cierpie na nerwice lekową.
Mimo bycie DDA osiągnałem wiele. Obiecałem ze nigdy nie zrobie dla nas tego co zrobił mój ojciec dla mojej rodziny.  Najbardziej boli mnie to ze czuje ze ona z czasem się otrząsnie ale u mnie coś peknie, dlatego cierpnie za nas 2 a przynajmniej takie mam wrażenie. Ale ile można

Nawet nie wiesz jak wiele tego co czuje jest w tym co napisałas/łes.
Problem w tym, że ja wierze i wieżyłem w miłosc od początku do końca, nie interesują mnie laski "na chwile" przywiązuje się do miłosci, tak jak ktoś napisał. Ona była zawsze, ja byłem zawsze.
Poza zoną nie widziałem nic. Była i jest całym moim życiem. A włąsnie wszstko się zmienia.. Zawsze wszystkie jej smutki brałem na siebie, pomagałem i rozwiązywałem problemy których ona nie mogła, i wzajenie ona robiła to samo. Jesli widze jak płacze ze się na nim zawodzi, odkładam jakos poprostu bycie zdradzonym i chce ja pocieszyc by nie cierpniała, nienawidze jak płacze zbyt ważna jest i była zawsze. Nigdy nie pozwalałem by płakała. A teraz jak mam ją zostawic z tym, skoro wiem bo sama to mówi ze "Jestes najlepszym przyjacielem jakiego miałam, nie chce bys zniknął"  Ja poprostu strasznie ją kocham, nie wobrażam sobie by stała jej sie krzywda. Zawsze mażyłeem bym umarł pierwszy tak by nie doświadzyc jej straty... a teraz przeżywam to tylko zupełnie w innej kategori... Strasznie jest być szczerym i szczerze kochac w tych czasach.

ale kim był bym wtedy przed samym sobą? Nie umiałbym spojrzeć sobie w lustro..... Ale ona umiała i robi to nadal ! Terapia małżeńska jak niektórzy przyznają nie jest by znowu oboje się pokochali ale żeby pokojowo się rozstać, na dodatek ona nic nie wnosi ani zmienia to jakby jej nie było. Zostałeś zdradzony i nadal to trwa a to najgorsza rzecz którą może zrobić osoba która kiedyś kochała drugiej która ją kocha bo już bardziej się nie da. No może wrobienie w cudze dziecko ale to tylko kobiety i w twoim przypadku może się to zdarzyć !. Nie jesteś pierwszym ani ostatnim (czytaj fora) , wpadłeś w pierwszą fazę i to na najniższym poziomie emocjonalnym = ona tego nie chciała, ona nadal mnie kocha a on ją omamił, ona zaraz wruci przepraszając i wygradzając wszystko, ona .....(wpisz co czujesz ). Ale ona tak naprawdę już od dawna Ciebie nie kocha a on czy kto inny by był, uczucia do ciebie przerzuciła na bolca który ją ....... i jest przeszczęśliwa bo by inaczej by tego nie robiła i nie jezdziła do niego. Ty w tej chwili pełnisz rolę psiapsiółki której się zwierza że zdradza męża i nie wie co zrobić bo mąż się dowiedział i musi wybrać wiedząc że ty ją ,,rozumiesz i wspomagasz " a tamten ją rozumie i seksi co prawda bez perspektyw na długi związek (żonaty i dzieciaty !). Jak to się potoczy ? różnie albo z nim zamieszka i trochę latek pobędą, albo strzeli dzieciaka i ją pogoni a ona będzie chciała z owocem zdrady wrócić chyba że ma odrobinę godności i tego nie zrobi. Może również za chwilę odwinie kolejny numer ( zdradzony ma prawo być zaburzonym ) po którym wybierze mniejsze zło wracając do ciebie (na przeczekanie na następnego). Zakonczeń jest trochę ale nie ma szczęśliwych dla ciebie (chyba że Ci wszystko jedno byle by była z tobą ,,tylko") ale jedno w takiej sytuacji najlepsze ze wszystkich = zbierz dowody zdrady - romansu , złóż papiery rozwodowe z jej winy i rozwiedz się, majątek sprzedaj i podziel. Wtenczas może za kilka lat zdziwisz się że nagle szuka kontaktu z tobą i deklaruje chęć powrotu bo dostała po dupie i wie kto ją tak naprawdę kochał a kto dupcył tylko. Może znowu pokocha ciebie ale już nie taką miłością o jakiej marzysz bo tę wyrzuciła na śmietnik więc szukaj takiej miłości u innej kobiety (taka prawda). Na tę chwilę oprócz dania sobie spokoju całkowitego z nią odszukaj ,,34kroki" w internecie one pomogą przetrwać a z czasem spojrzeć prawdziwie na twoje małżeństwo którego już nie ma. POBUDKA !!!

Rób tak dalej a stracisz chociaż możliwość odzyskania żony jeśli Ci na tym zależy.
Przestań ją sobie i nam ją tłumaczyć bo nie masz jak i czego - ona po prostu dała tyłka innemu facetowi, co gorsza nadal daje tyłka innemu facetowi a Ty robisz za ściereczkę w którą się wypłakuje.
Jeżeli myślisz że bawiąc się w biało rycerza ponownie ją zdobędziesz to się mylisz.

Zrozum nie możesz być taki sam jaki byłeś w trakcie małżeństwa bo ta wersja Ciebie zaliczyła zdradę żony.

Więc bądź nadal jej przyjacielem. Wysłuchuj o jej kłopotach z kochankiem, później o ich seksie, o ich wyjazdach na urlop, o ich wspólnym zamieszkaniu. Później o jej ciąży, narodzinach pierwszego dziecka. Potem kolejne bombelki, ich chrzciny, komunie, albo pierwsze słowo, pierwszy bombelkowy krok, pierwszy ząbek. Pocieszaj ją, pomagaj, rozwiązuj jej problemy z kochankiem. No i jakoś Ci życie zleci.

Ok, a dlaczego mam składać wniosek o rozwód z "orzeczeniem o winie" ? Nie można się rozejsc dzieląc wszystko 50/50?  Jak by nie było to nasz dobytek który razem budowalismy, nie chce od niej nic więcej niż to co mi się nalezy czyli 50%
Nie rozwodziłem się nigdy i nie znam tych prawnych zagadnien i tego co zyskam a co strace.

Cała jej rodzina jest za mną, nawet teściowa i wierzą w nas, w to, że ona się obudzi, bo każdemu, komu mowie obcym rodzinie to każdy "Jak to możliwe, przecież wy byliście od zawsze i jak 2 krople wody" 
No ale coś trzeba działać, macie rację,ile można tak żyć. Ja zrobiłem max, chciała zmiany w moim zachowaniu jeszcze przed zdradą, zmieniłem się w 180% robiłem co chciała, i tez nas sobą dla siebie pracowałem  a ona w tym czasie już się z nim spotykała. Jedno czego chce to zostawić poprostu po sobie w jej głowie to, co miała prawie zawsze.  By wiedziała że straciła kogoś, kto tak bardzo ją kochał, nie by były to dla niej wyrzuty sumienia czy by ją to męczyło. Poprostu by kiedys w ciszy zrozumiała ze popsulismy cos, co było tak piekne i szczere.  Chce to zakonczyc tak jak zacząłem szczerze, w nic nie grac nic nie udawać.

Był ktoś co ja kochał za bardzo... Co z tego, jak ona nie kochała jak męża, tylko jak brata/przyjaciela.

Spędziłem z nią pół swojego życia, był to piękny czas więc nie, absolutnie nie chce od niej nic, zero złości i robienia pod górkę -  przepracowałem to juz. Wybaczyłem jej dla swojego i jej dobra. By byc wolny od tego i jakos się zbierac.  Teraz opcje są 2. Albo stanie się cud i przejrzy na oczy szczerze, albo niestety to juz koniec.  Dzieki za pomoc od strony wskazówek prawnych i jak co z czym sie je.

Co mam zatem zrobić? Wiem że już napisałeś nieco ale tak finalnie? Jakas złota rada na to wszystko.

Czasem tak po prostu jest, że niezależnie od tego, jacy będziemy, jak bardzo będziemy się starać, to i tak nie unikniemy tego, że nasz partner od nas odejdzie. Uczucia gasną, pożądanie zanika, związek zaczyna się nudzić, ciągnie do nowego - to wszystko jest bolesne dla porzucanej osoby, jednak tak już wygląda życie.

Z tego co zauważyłem po własnych doświadczeniach, to takie zmiany zasugerowane przez kobiety są początkiem końca. Wynikają one - moim zdaniem - z tego, że kobieta poznała kogoś, kto te cechy ma, kogoś kto zawrócił jej w głowie, i porównuje swojego obecnego partnera do nowego. Ja też przed rozstaniem usłyszałem że powinienem się zmienić, że za mało tego, tamtego, też się starałem i wyszło jak wyszło - więc tak jak mówię, czasem można się starać, ale to i tak nic nie da. I też, w czasie kiedy ja wprowadzałem zmiany, ona kręciła z kimś nowym.

Też klasyka - chyba sama przed sobą szukała powodu, dla którego chce się rozstać. Coś jej nie pasowało, ale nie wiedziała co, nie umiała tego nazwać. Powód był jednak inny - znudziło jej się, wypaliło.

Przyzwyczajenie - kocha Cię, ale nie pożąda.

Jest tak jak tutaj piszą, co innego rozstać się po latach, co innego gdy w to wszystko zamieszana jest zdrada.
Dla mnie zdrada, niezależnie od powodów jest pokazem kompletnego braku szacunku do swojego partnera.
A tu jeszcze dochodzi to, że ona z Tobą rozmawia o tym kochanku - a ty jeszcze na to pozwalasz, i rozmawiasz z nią o tym - sytuacja bardzo popieprzona.
Okazywanie uczuć po rozstaniu to bardzo kiepskie wyjście - najlepiej szybko załatwić rozwód, na chłodno przyjąć wszystko.
I nie czekać na zasadzie "może się namyśli, i wróci"
Bo nawet jeśli wróci - to co? Zaufasz jej znowu? Zdradziła Cię i odeszła - więc może to zrobić ponownie.
Niestety, musisz zaakceptować, że to koniec, i że nic z tym nie zrobisz. Nie przekonasz jej niczym. Ani Ty, ani znajomi, ani rodzina.

Ona była tak powściągliwa z Tobą, gdybyś zobaczył ją w łóżku z tamtym typem to zobaczyłbyś jaka potrafi być gorąca.
Nie ma w tym Twojej winy, wiele kobiet tak ma, że z pierwszym kochankiem jest nieśmiała, niepewna siebie, swojego ciała, a dopiero z drugim/trzecim/czwartym z kolei otwiera się i lecą iskry. Dlatego niewiele jest małżeńst, gdzie małżonkowie są dla siebie pierwszymi i jedynymi partnerami seksualnymi, a gdy już takie zostaną zawarte to często po 10 i więcej latach mamy sytuację jak u Ciebie.
Ona się nie otworzy przez Tobą w seksie tak jak przed tamtym, nawet jak do Ciebie wróci to nocami będzie marzyć i wspominać ich seks, a w łóżku z Tobą wiecznie będzie ją bolała głowa. Będzie miała prawie wszystko: wsparcie, przyjaźń, ramię do wypłakania się, ale nie będzie miała namiętności i będzie usychać z tęsknoty za nią. Przeżyjecie "szczęśliwie" kolejne kilka lat i ona znowu ucieknie do kolejnego casanovy.

Adam, skoro macie po 30 lat, byliście parą od 15 lat, to zakładam, że nigdy wcześniej nie byłeś w związku, i to twoje pierwsze rozstanie. Dlatego też nie wiesz jak się zachować, i popełniasz błędy osoby niedoświadczonej. Widzisz, masz 30 lat, a przechodzisz problemy które normalnie przechodzi się około 19-tki. Niestety, to są minusy za wczesnego wchodzenia w poważne związki - nie masz doświadczenia, nie wiesz jak się zachować. Gdybyś miał za sobą dwa trzy rozstania, wiedziałbyś, jak postąpić. Z doświadczenia wiem, że poczytasz rady, ale i tak zrobisz po swojemu, myśląc, że twój przypadek będzie inny, żeby na końcu na własnej skórze odczuć, ze Internet jednak miał racje.

Jako, że sam jestem po rozstaniu niedawno, też argumenty moja była miała podobne i też były w to zamieszane osoby trzecie powiem Ci jako facet w podobnym wieku ale z większym bagażem doświadczeń co powinieneś zrobić finalnie:

- Więcej szacunku do siebie!
- Przede wszystkim przestań się nad sobą użalać, przestań robić za jej tampon emocjonalny, przestań wysłuchiwać jej opowieści na temat tamtego gościa.
- Przestań mówić jej jak Ci jest przykro, jak ją kochasz, jak chcesz, żeby się wam jeszcze ułożyło, a już na pewno nie wysyłaj jej SMS-ów albo innych wiadomości np. na fejsie, bo jedyne co z nimi zrobi, to pokaże temu gościowi/koleżankom. Been there done that. Po rozstaniu napisałem jedną emocjonalna i intymną wiadomość, tylko po to, żeby dowiedzieć się, ze pokazywała ją znajomym i się z tego śmiała. Nigdy więcej.
- Przyjmij do wiadomości, że Cię zdradziła i zrozum, że zrobiła Ci świństwo. Jak pisałem wyżej, zdrada dla mnie to oznaka kompletnego braku szacunku do partnera, niezależnie od powodu. A ona nie dość, że Cię zdradziła, to jeszcze odchodzi do niego, i Ci o nim opowiada. A ty się dajesz. Jedno słowo - upokarzające. 
- Zrozum, że ona może i Cię kocha, może jesteś dla niej ważny, ale nie pociągasz jej już jako facet - możliwe że nigdy nie pociągałeś, dlatego była taka niechętna w tych sprawach. Tego nie zmienisz, tym bardziej, że ona ma kogoś nowego. To się czuje, albo nie.
- Przestań magicznie wierzyć, że zmieni zdanie, i że wróci do Ciebie. Bo tak się nie stanie. Nawet jeśli, to zastanów się, czy chcesz być z kimś, kto Cię zdradził i porzucił. Zrobił to raz, zrobi to drugi, jak na horyzoncie pojawi się ktoś ciekawszy.
- Nie przekonasz jej ani ty, ani twoja rodzina, ani znajomi. Nikt. Uwierz mi, kobieta która rozstaje się z facetem zazwyczaj ma tą decyzję podjętą wcześniej - tygodnie, miesiące. W przypadku małżeństw z długoletnim stażem mogła podjąć tą decyzje X LAT temu, ale nie dać po sobie poznać. Także cokolwiek nie powiesz, cokolwiek nie zrobisz - klamka zapadła.

Dla mnie wyjście jest jedno. Najpierw powinieneś przestawić sobie myślenie w głowie - to koniec. I za takim nastawieniem podejść do niej. Zamiast wysłuchiwać jej żali, i samemu się żalić - męska decyzja, rozwód, i każdy idzie w swoją stronę.
Wiem jak boli po 3 latach więc nie wyobrażam sobie bólu po 15, jednak innego wyjścia nie ma - a im bardziej zachowujesz się emocjonalnie, tym bardziej ją od siebie odpychasz i tym bardziej ona traci resztki szacunku do Ciebie.
Nie czekaj na kogoś, kogo już nie ma.
Im szybciej, tym lepiej.

A i jeszcze jedno - terapia. Po takim związku i takich emocjach się przyda, serio. Ja sam biore udział od jakiegoś czasu, i z tygodnia na tydzień czuję progres.