20 lat różnicy w związku,(partner czy tata?) - Netkobiety.pl

Może się udać. Musisz mieć jednak świadomość, że kiedyś będziesz mieć 40 lat a on będzie po 60. Jeśli jesteś pewna, że będziesz przy nim trwać w chorobie i starości to kochaj. Jeśli nie jesteś za siebie pewna zakończ to szybciej. Jeśli masz go porzucić w chorobie i starosci, gdy on będzie kochać to lepiej nie kontynuować. Osobiście wolę facetów dużo starszych od siebie. Kręci mnie dojrzała uroda, dojrzalosc, mądrość, spokój, pewność siebie. Starszy facet nie musi nikomu nic udowadniać, nie musi ociekać wspaniałością tylko jest sobą. Ciesz się nim i pozbądź się watpliwosci. Wiek to tylko liczba, a miłość nie jest zarezerwowana tylko dla równolatków.

TAk, na pewno się nie uda, na pewno zdradzi, bo ty sobie tak mówisz, na podstawie uniwersytetu badan z dupy.
I każdy facet postrzega kobietę jedynie w kategoriach jędrnego tyłka i skaczących cycków..
Jak to sie kończy to sory, wymieniamy na nowszy model.
Szatanie, ale ty masz spaczony światopogląd.

Tu właśnie chodzi o to, że 21-latek jest mentalnie dzieckiem i Miri ma rację. To nie jest żaden mit, że kobiety dojrzewają szybciej. Nie ma się co o to obrażać. Po prostu tak jesteśmy skonstruowani. Nic się w tej kwestii nie zmieniło. Emocjonalnie dojrzewamy później.

W minimum połowie przypadków pozycja społeczna nie wiąże się z cechami charakteru, lecz z pochodzeniem danej osoby.

A o jakim dzieleniu się zasobami tutaj mowa? On jej kupuje mieszkanie? Samochód? Opłaca studia? To jest sponsoring a ona jest wtedy utrzymanką. A tak bez dzielenia się zasobami mieści się w waszych głowach, czy raczej nie?

I co tak w oczy kole? To że mężczyzna dysponuje własnym mieszkaniem, samochodem i kartą i rozporządza tym tak jak uważa za stosowne? Młodzi mężczyźni bogatych rodziców też mają takie "zasoby" bez kredytu. Czy związki kobiet z takimi mężczyznami też są podejrzane o materializm i wykorzystywanie? Bo odnoszę przykre wrażenie, że z uczuciem i uczciwie to może być tylko w biedzie.

Frustracja rodzi się z tego, że młodzi mężczyźni są w szczycie swojego libido i jednocześnie na totalnym dnie dostępu do sexu i zainteresowania kobiet.
Dlatego uważają, że starsi i ustawieni kradną im kobiety, które idą na łatwiznę i na gotowe.

Bo zawstydzanie zawsze było metodą kontroli kobiecej seksualności.

Różnica w związku powyżej 15 lat, to już jest różnica pokoleń a jeden z partnerów mógłby być rodzicem drugiego, dlatego taki związek wygląda nienaturalnie dla wielu.

Ale wiadomo ludzie są różni, co innego ich pociąga, daje spełnienie i satysfakcję albo jest potrzebą chwili, więc jak dwoje dorosłych decyduje się na związek z taką różnicą wieku, to oboje coś z tego dla siebie biorą i coś od siebie dają, co dla drugiego jest atrakcyjne i pożądane. Jak to zwykle w związkach bywa.

Hmm, to dla mnie pociągający byli rówieśnik, przy czym rówieśnik to różnica np do 5 lat. To zadna różnica.
Jak miałam 20 lat faceci powyżej 25 roku życia mnie nie kręcili. 30 latka uważałam za starawego. 40 latek był gdzieś poza skalą, mogłam mu ustąpić miejsce a autobusie.
Teraz zbyt wiele się nie  zmieniło, nie wyobrażam siebie z 60 czy 70 latkiem. Ale już parę lat różnicy  w drugą stronę mize być.
Mając 20 lat nie związałabym się z 13 latkiem. 45 i 38 lat-tu już inaczej wygląda. To tyle jeśli chodzi o wiek.

Upss, chyba osiągnąłem "resurs techniczny", bo skończyłem 35 lat

A tak zupełnie na poważnie..

Owszem, różnica tych paru lat to niewiele, ale osobiście zawsze mi się najlepiej dogadywało z róweiśnikamimi, ewentrualnie nieco starszymi. Dlatego teraz, ciężko mi powiedzieć, czy będąc na miejscu takiego faceta, czułbym potrzebę zadawania się z kimś młodszym ode mnie o to całe pokolenie. Jeśli innym facetom podoba się ten przebłysk młodośći, to mnie zwyczajnie męczy towarzystwo takich "młódek". To nie jest mój świat, w którym czułbym się swobodnie. Nie dość, że inny etap życia, inne podejście czy inne potrzeby. Ok, co innego znajomi, ale partnerka? W życiu!

Natomiast co do "wchodzenia na gotowe", owszem, nieco mnie to drażni, szczególnie, kiedy u takiej dzeiwczyny włącza się automatycznie przeświadczenie, żę jej rówieśnik jest "przegrywem" lub dzieckiem. Tylko, jesli nawet, to on jest na swoim naturalnym i właściwym etapie. Ma też pewnie okreslone plany, co do swojego dalszego życia, więc nazywanie go "mentalnym dzieckiem"  zawiera chyba w sobie politowanie, żę jednak już w tym wieku nie potrafi dać kobiecie tego, czego ona chce. Trochę to pokazuje, żę to kobieta w związku ma niby być tą ważniejszą i bardziej poważaną stroną, której potrzeby są zawsze na pierwszym miejscu. Ona zresztą plasuje się niewiele wyżej. I co, ona poczekuje nagle wzniesienia się na wyżyny dorosłości i dojrzałości, jako kto? Jako współtowarzysz, obserwator czy ktoś tam jeszcze..
Ale ok, jak tylko z dwóch stron jest wola i ochota, to niech oboje się "bawią" w tatusia i córkę.

Kiedyś był tutaj wątek 18 letniej dziewczyny i 35 letniego faceta..Mimo tego, że niby się kochali i czuli ze sobą razem, wiele osób w to wątpliło. We mnie wzbudziło to nawet zwyczajny niesmak, wręcz fizycznie by mnie to odrzuciło. Czułbym się tak, jakbym był związany z dzieckiem. Dlatego np. Roxann, która gdzies wyżęj o sobie pisała, to całkowicie inny przypadek. Ta granica wieku i mentalnośći się zaciera czy prawie nie istnieje. Dorosła, dojrzała kobieta wchodzi w zwiazek ze swoim bagażem i doświadzczeniem życiowym a nie daje się prowadzić za rączkę, żeby jej pokazać ten cudowny, dorosły świat.

Rzadko spotkasz 40 letnią osobe bez grosza przy duszy ani żadnych perspektyw. Jeśli taka studentka wiąże się z nadzianym starszym panem, to jednak związek opiera się na pewnych zasadach i wynikają z tego pewne korzyści. Razi mnei po prostu taka dysproporcja i różnica, własciwie we wszystkim, co dotyczy obojga. ALe jak tylko ktoś chce, niech się tak bawi.

Ja nie wiem jaki jest ogólnie seks ze "starszymi" facetami. Partnera z dużą różnicą wieku miałam jednego jedynego. Moja opinia dotyczyła tego konkretnego. Mnie z tym mężczyzną było po prostu dobrze, w tym czasie, w którym miałam z nim romans. On był świeżo po rozwodzie, mnie imponowała jego dojrzałość, doświadczenie itp. Z perspektywy czasu uważam, że po prostu trafiliśmy wtedy na siebie i w swoje potrzeby. W szczegóły relacji nie zamierzam wchodzić, tym bardziej w szczegóły intymne. Dla mnie ten mężczyzna nie był pozycją do odfajkowania na liście facetów do zaliczenia.
Wiele wypowiadających się tutaj osób nie potrafi zrozumieć, że do osoby, z którą dzieli Cię różnica wieku pokolenia można czuć coś więcej niż tylko chęć "skorzystania z jej dobrostanu". Nie zamierzam nikogo do tego przekonywać.

A znasz prawa popytu i podaży? Na dziewczyny 20-25 lat popyt jest praktycznie w całej populacji mężczyzn od 20 do 45+. Przez co te mogą wybierać i przebierać wg swojego gustu i potrzeb. A na chłopców 20-25? Starsze nie będą zainteresowane, młodsze niekoniecznie są chętne na sex, zostaje część równolatek, które nie znalazły sobie starszych. Nawet jeżeli ci chłopcy są na swoim naturalnym i właściwym etapie rozwoju to nie jest żaden argument żeby się z nimi wiązać. To jest taki etap, nie ma co się obrażać na rzeczywistość.

Off top
Nie na temat,  bo pisze o tym w wątku obok, ale coś takiego mam na myśli "sfrustrowane stare panny" tak właśnie odbiera się singielki, jako cos gorszego, jako stare panny, które są sfrustrowane.  Bez faceta jesteś kimś gorszym.

Dalej Magdalena pisze o "zgorzkniałych porzuconych kobietach"- czyli jednak facet daje szczęście, jak porzuci to obieta gorzknieje.

Jesteś oceniana przez pryzmat bycia w związku.

Rossanko, mówiąc szczerz bardzo zapracowałaś na to na tym forum, abym postrzegała stare panny jako sfrustrowane :-D
No sorki, ale od 10 lat biadolisz o tym, jak trudno Tobie kogoś właściwego znaleźć i pokochać :-/

Ale dodałam „w większości”, bo jednocześnie mam świadomość, że jest jakaś część singielek zadowolonych ze swojego stanu. Choć tak ich tu malo.

Ja. Ja się przedstawiam jako "stara panna". Jest zabawnie A co mnie obchodzą społeczne określenia. Może i to określenie ma pejoratywny charakter, i co z tego? Przecież to nic nie zmienia ani w moim życiu ani w moim nastawieniu do życia. Co innego, gdyby fakt używania tego określenia realnie wpływał na moje życie... Ale przecież takie cuda jeszcze się nie dzieją.

A czy "rozwódka" brzmi bardziej nobilitująco w porównaniu ze "stara panna"?

Edit: Znam pewną "starą pannę". Tak starą, że aż szok, bo ma teraz 60 lat (przepraszam, nie chciałam nikogo urazić). Przez 30 lat była w związana z mężczyzną w nieoficjalnym związku. Konkubinat w czystej postaci. Mężczyzna zmarł. Można powiedzieć, że nieoficjalnie została wdową. I ktoś kto jej nie zna, nic o niej nie wie powie - stara panna, bo jej nikt nie chciał, bo nie była mężatką, bo nie ma dzieci. Śmiechu warte.

Problem rossanki leży gdzie indziej, i to bynajmniej nie w statusie "starej panny". Status "starej panny" dostał status kozła ofiarnego, ktoś musi rossance za to odpowiedzieć ,że do tej pory układało się tak a nie inaczej.

Serio, może i bym się zgodził z tymi "rewelacjami", że równolatki się praktycznie nie wiążą ze sobą, gdybym tylko to obserwował w otoczeniu. A tymczasem? Jest dokładnie odwortnie! Im większa różnica wieku, tym takich par jest mniej.Ok, jeszcze do tych 10 lat włącznie to możę nie tak rzadko, ale kuźwa 20+? No nie bardzo. Jednak te równolatki w większości wybiarają +/i facetów w swoim wieku, wcale nie uważając ich za mentalnych dzieciaków, bo widocznie chcą wspólnie tą relację budować na tym samym poziomie i startując z podobnego miejsca. Tymczasem uderza wprost ze strony niektórych tych młodych dzoiewczyn tackie poczucie, żę one i ich potrzeby sa ponad wszystko i to wszyscy mają im to życie ułatwiać.
Co do męśkiego punktu widzenia, to póki co, jestem w takim razie wyjątkiem. Bo według statystyk powinienem wręcz szukać wśród tych młodych, gdyż te moje rówieśniczki to już takie "biedne czy sfrustrowane".
Zakładam jednak, żę przynajmniej część z nich ma powód, aby być sfrustrowanymi i ja to rozumiem. Czy może bardziej nieufnymi, z uwagi na doświadczenia z facetami. Natomiast na ten moment kompletnie nie czuję żadnego flow z ludźmi młoszymi ode mnie o 10 i więcej lat, chyba, żę sa z mojej branży, ale to jeszcze nic nie znaczy. Co więcej, ten "powiew młodość czy radości" nie kojarzy mi się pozytywnie, raczej zbyt dziecinnie i tak beztrosko. Sam się staro jeszcze nie czuję
"Raczej kojarzy mi się to z taką zabawą, związkiem na krótko, jak pisała gdzies wyżej madoja, ale na pewno nie na długo.