20 lat różnicy w związku,(partner czy tata?) - Netkobiety.pl

To może to sobie obejrzyj?

https://www.youtube.com/watch?v=fsHXdNZ3vH8

Serio, nie ma wartościowego partnera w Twoim przedziale wiekowym?

Czego Ty oczekujesz, partnerstwa czy opieki? Uważasz, żę wszyscy Twoi rówieśnicy to nieudacznicy czy nieodpowiedzialni gówniarze? Aż mną wstrząsnęło..Brrr..

Dla własnego zdrowia polecałbym ci pójście do psychologa i sprawdzenie czy nie masz jakichś "daddy-issues", nieprzepracowanych traum, kiepskiej relacji z własnym ojcem.

Moim zdaniem aż taka duża różnica wieku z dużym prawdopodobieństwem może (ale nie musi) wskazywać na jakieś problemy. Weź też pod uwagę, że taki facet może bardzo łatwo cię zgroomować.

Taka zdrowa różnica wieku to moim zdaniem do 5 lat, czasami 7-10 lat różnicy max. 15, 20, 25 lat i więcej to w bardzo skrajnych przypadkach zdrowe, ale w większości raczej nie. Ze względu na to, ze nie mam pojęcia o czym 43 latek może rozmawiać z 23 latką. 20 lat różnicy, to jest taka kolosalna różnica. Kiedyś powiedzmy różnica między 1500, 1600, 1700 rokiem technologia i zmiany społeczne szły bardzo powoli do przodu, a teraz 2000 -> 2005 -> 2010 -> 2015 -> 2020 niby 5 lat, ale moim zdaniem zachodzą olbrzymie zmiany. Dużo 30 latków ma problem zrozumiec i dogadać sie z 20-latkami i 40-latkami, tak szybko zmiany zachodzą

Z ludzkiego punktu widzenia nie ma problemu, że 23-latka spotyka się i żyje z 20-lat starszym panem. Ty człowiek, on człowiek, rozmawiacie, jesteście w relacji, coś razem robicie. Dwoje ludzi, którzy chcą być w swoim towarzystwie.

Ale wiesz... Ty będziesz miała 40 lat, a on 60, to może wtedy nie będziesz czuła się szczęśliwa?

Dlatego, ze jej pomogl sie rozwinac wtedy kiedy najbardziej tej pomocy potrzebowala podczas gdy wiekszosc facetow (zwlaszcza w jej wieku) by ten stan wykorzystala?

Podales twierdzenie, ale nie podales argumentow za nim.

Jeśli 53letnia kobieta jest wg Ciebie w kwiecie wieku, to chyba inaczej ten "kwiat" widzimy

Właśnie w jednym zdaniu zawarłaś sprzeczność...

Co takiego w Tobie siedzi, że nie uważasz dojrzałych, dorosłych ludzi w swoim wieku za odpowiednich kandydatów? Bo są "niedojrzali"? No cóż, takie sa realia tego wieku..Ale łatwiej zapoamneić, że się także jest na tym etapie i sobie znależć opiekuna..
Czy to ma jakies uzasadnienie czy to tylko jakaś blokada z tyłu głowy, która podpowiada, żę tylko "tatuś" będzie dla mnie odpowiedni..20 lat? Kurde, to prawie różnica jednego pokolenia..
Tak bardzo potrzebujesz tej "dojrzałości" obok siebie? Nie potrafisz zapracować i zbudować związku wspólnymi siłami z kimś, kto jest na Twoim poziomie?
Trochę irytujące jest to, zę takie osoby oczekują raczej swoistej opieki a nie partnerstwa. Bardziej zastanawia nie to, zę akurat z tym człowiekiem się czujesz szczęśliwa, tylko fakt, żę odrzucasz z automatu tych równolatkó, uznająć ich za nieodpowiednich z pewnych względów, które pewnie siedzą tylko w Twojej głowie. Bo student dopiero co zaczyna pracę lub jest na stażu, stara się, ale wiadomo, że bywa gorzej. Za to satrszy Pan: stabilny, stateczny finansowo, który może roztoczyć OPIEKĘ nad Tobą..

Była w takim związku, z różnicą 24 lat. W chwili w której związek trwał, miało to dla mnie sens. Czy to się może udać? Tutaj chyba nie ma reguły, jak w każdym związku. Mój był oparty na bardzo dużej fascynacji mężczyzną (wtedy sądziłam ze to jednak miłość, z perspektywy czasu widzę to inaczej - wiadomo byłam bardzo młoda, czego można oczekiwać od 20-latki). Znajomość trwała ok. 10 lat. Moja fascynacja z czasem przyblakła- wiadomo, "problemem" stała się też dla mnie różnica wieku. Ogólnie romans stopniowo się wypalił. Z pewnością nie zastępował mi ojca, bo zwyczajnie takich deficytów nie miałam - wprost przeciwnie, myślę nawet, że to osoba mojego ojca było poniekąd przyczyną takiego a nie innego wtedy wyboru - dużo starszy ojciec powodował że moim ideałem byli dojrzali, starsi panowie. Jednak w wieku 30 lat weszłam na inną orbitę oczekiwań. Nigdy tez nie analizowałam tego od strony psychologicznej. Nie wiem co więcej chciałabyś wiedzieć. Na pewno byłam szczerze zaangażowana, niczego nie żałuję i gdybym miała wybór przeżyłabym przeszłość z tym mężczyzną dokładnie tak samo.
Mogę jeszcze dodać, że ta różnica wieku miała dla mnie znaczenie tak osobiste jak i w wymiarze społecznym. Z jednej strony była tym co mnie fascynowało z drugiej była tym co mnie blokowało. Rówieśnicy byli wtedy bez szans. Miałam totalne klapki na oczach.

Spokojnie, nie dla każdej kobiety w wieku 20 lat atrakcyjny jest mężczyzna o 20 lat starszy, ale jeśli już z jakiś przyczyn jest, to gwarantuję Ci, że nie ma to nic wspólnego z tym że jego rolą jest bycie "tatusiem" a przeciętny rówieśnik dla takiej kobiety, nawet jeśli jest to dorosły, samodzielny mężczyzna, jest bez szans. Zadbany, atrakcyjny mężczyzna po 40, czynny zawodowo, posiadający hobby, uprawiający sport, dojrzały, doświadczony niekoniecznie jest starym dziadem, wprost przeciwnie, nie zawsze młodość jest atutem, czasem tym atutem jest właśnie dojrzałość. Nie denerwuj się tak

Weź ochłoń, bo plujesz się i dopowiadasz stwierdzenia, które nigdy nie padły, przez jakieś swoje kompleksy najwyraźniej.

Mentalnym dzieckiem się jest bez względu na stan posiadania.

Za rówieśników nie ma co się brać. Tak samo jak za starszych 10+ .

Krytyka czyjegoś zdania to od razu moje kompleksy? Uspokoję tu wszystkich - nie mam żadnych

Aha, czyli rozumiem, żę jedyny wartościowy partner to taki ponad 10 lat starszy? Z automatu ci wszyscy zwyczajni, samodzielni i dorośli faceci w wieku 25-30 lat, dla kobiety w stym samym wieku się nie liczą? Sa odpadami, które należy odsiewać, bo nie zapewni tego wygodnego i bezpiecznego życia? Fajnie, tylko skąd całe mnóśtwo takich związków, gdzie różnica wieku wynosi max do lat 10 a częściej i do 5? Skąd to porozumienie wzajemne i dogadywanie się ludzi, na tym samym poziomie i wtym samym wieku?
Koralina, i to jest właśnie ten Wasz chol*ny atawizm, żę Wy ciągniecie na gotowe. Same niejednokrotnie jesteście na tym samym poziomie, co rówieśnik , ale oczekujecie tego cudu, który ma 40+ i cały zestaw atrakcji ze sobą. Tylko co potem? Potem jest otrzeźwienie, jak tu wyżej pisze madoja. Patrzycie na tych rówieśników z góry, jak na gorszy sort, który nie jest godzien w ogóle z wami kontaktu nawiązać. Ok, rozumiałbym to, gdyby w moim otoczeniu te 99 % par tak wyglądało, tylko jakoś jest inaczej.

Młody, wchodzący w życie człowiek jest nic nie warty, choćby był dojrzały, samodzielny, zadbany i odpowiedzialny, ale nie ma tego całego zestawu, który kobieta pożąda..Bo ów młody człowiek nie jest ambitny, nie ma hobby, nie uprawia sportu, nie jest dojrzały w żadnym, ale to żadnym calu..Zamiast nosić garnitur nosi dzinsy i podkoszulek - zatem out!

Zresztą, nawet ten wymóg się chyba nie zmienia, wraz ze zmianą wieku..Za chwilę okaże się, żę całkowicie nieodpowiedni jest tez taki 35-latek, bo nic nie osiagnął i nie jest w stanie takiej młodej siksie niczego zapewnić. Często ta niby wielka niezaradność rówieśnika czy przypisywanie mu samych negatywnych cech nie ma pokrycia w rzeczywistości. Po prostu gdzieś tam siedzi w głowie, że musi być u partnera choć ten jeden siwy włos, oznaczający to ogromne życiowe doświadczenie i zaradność, przekraczające normalny poziom. Zatem nieważne, żę się stara i pracuje, zdobywa doświadczenie i razem się ten zwiazek budiuje. Ważne, żę JUŻ to wszystko ma i mozę to zaoferować.

Trudno o dobrą pozycje społeczną w tym wieka dla faceta.

Właśnie, słowo klucz: "pozycja społeczna". Najwyraźniej w przypadku niektórych osób to jest najważniejsze. Cóż, całe szczęście żyję trochę w innym świecie..

Śmieszne już się to robi, kiedy jedna strona oczekuje dobrej pozycji społecznej czy innych cudów od drugiej, kiedy sama prezentuje się podobnie, jak swoi róweiśnicy, których odrzuca.

M!r jak to jest, żę na anonimowym forum ludzie twierdzą, że znają już kogoś na wylot, na podstawie jego kilku wypowiedzi?
Ty wiesz wszystko lepiej niż ja..

Zapalam się, bo mnie krew zalewa, jak się co rusz czyta, że jedna strona chce wszystkiego na gotowe, zamiast sama na to zarobić i zapracować. Chce opieki, proadzenia za rączkę czy jakiejś aury "superdojrzałości". Takie gadki o dziecinnej mentralności dorosłych ludzi zwyczajnie ich obrażają. Oni są akurat NA SWOIM normalnym poziomie, tylko właśnie jedna z drugą oczekują nie wiadomo czego, będąc w tym samym miejscu, co ich rówieśnik. Kobieta chec tego wszystkiego, co jej oferuje facet? Niech sama do tego dojdzie! I takimi osobami się otaczam. Zapewnim CIę, żę mi moja pensja, niewiele większa niż średnia krajowa na rękę, całkowicie wystarcza. A to, czy ktoś mnie nazwie nieudacznikiem czy mało ambitnym, to akurat mam bardzo głeboko..

Pieniądze NIE SĄ i nigdy nie będą dla mnie wyznacznikiem wartości człowieka, raczej jego ambicje, oczekiwania i marzenia czy charakter. Nie mylić z roszczeniowością.

Nie żeby coś, ale jak Rumuński (i inni) o tym pisze co 5minut, to wszyscy po nim jadą, że pieprzy głupoty

Każda płeć ma swoje podniecające walory.

Hmm. Tak się zastanowiłam i akurat na status spoleczny wcale nie patrze. Obojętny jest mi zawód, byleby była praca i facet był w stanie sam się ogarniać i utrzymywać a nie mieszkał w wieku 50 lat z rodzicami na ich emeryturach, a sam tylko grał w gry, spotykał się na piwo z kolegami.

Skoro młode dziewczyny to takie dno i nic nie mają to dlaczego starsi mężczyźni chcą się z takimi wiązać?

Sama znam taką parę, ponad 20 lat różnicy. Udało mu się tę dziewczynę zaobrączkować, zaraz będzie dziecko.

Wygląda na to, że doskonale wiesz skąd się bierze ten wybór i przywiązanie. Ja może nie mam takich doświadczeń z aż tak dużo starszym, bo byłam z osobą zaledwie 8 lat starszą i okazał się niezbyt dojrzały jednak . Osobiście nie związałabym się z osobą 20 lat starszą, tak samo jak 20 lat młodszą, ale mam w swoim środowisku właśnie taką parę. Ona obecnie 45 lat on 66. Różnica jest taka, że oboje byli rozwiedzeni i mający dzieci z poprzednich małżeństw i ona weszła w tej związek jak miała około 30 lat i bardzo długi związek oraz małżeństwo za sobą. Zatem wchodziła w to nieco bardziej świadomie. Pytałam się oczywiście dlaczego dokonała takiego wyboru? A dlatego, że miała dość niedojrzałości rówieśników i chciała mieć faceta, który mógłby jej wreszcie zaimponować i nie trzeba go było wyciągać z dołów, tylko radzi sobie sam i jest odpowiedzialny za siebie sam i potrafi być za rodzinę (mają wspólne dzieci). Jakie ma dylematy obecnie? Ano to, że jest od niego uzależniona, jak mąż jej wyjeżdża na 2 dni, to usycha i nie wychodzi z domu, jak zachoruje, to już się zastanawia, czy jej mężulo zaraz nie zejdzie z tego świata. Dlatego też dręczy męża, żeby był ciągle na diecie, zaprowadza go do lekarzy medycyny estetycznej itd. Ogólnie mówi, że jest przeszczęśliwa, jednak widać tu trochę fałszu między palcami.
Drugą taka parą była dziewczyna w Twoim wieku mniej więcej, która stała się kochanką żonatego starszego o ponad 20 lat faceta. Wyprowadził ją, że tak brzydko to ujmę "na salony" - wręcz ubierał, wedle własnego uznania, uczył wszystkiego i prowadził za rączkę we wszystkim. Ona uważała, że to człowiek "z klasą" i tylko takich chce mieć w swoim życiu. I nie nie chodzi o to, że wszystko jej finansował, sama doszła do niezłych funduszy na podstawie tego co się nauczyła od niego przez wiele lat (chyba około 10). Jednak: była od niego baaardzo uzależniona, rozstawali się i wracali w sposób ultra dramatyczny wiele wiele razy, a po ostatecznym rozstaniu dziewczyna nie znalazła sobie już żadnego partnera, z którym ułożyłaby sobie życie. Mimo iż szukała wśród nieco tylko starszych od siebie, to żaden nie miał tej "klasy" i dotąd nie ma mężczyzny na stałe, ani dzieci, które chciała mieć.

Co do tego psychologa po Twojej stronie, Autorko, to widać, że masz wiedzę, na temat swojego stanu, ale nie masz pełnej świadomości i z całą pewnością nie zastosowałaś tej wiedzy w praktyce - tu leży problem. Bo nad tym trzeba SAMEMU pracować, żaden psycholog niczego Ci nie naprawi, może tylko pomóc coś ujrzeć, zidentyfikować, może poda jakieś metody poradzenia sobie, ale to Ty musisz pójść tą ścieżką.

Boże, ale Wy czasami wywracacie kota ogonem...

Czy ktokolwiek wchodzi w związek z byle kim, z pierwszym lepszym z brzegu, bo ten ktoś jest np. lekarzem, prawnikiem, politykiem, aktorem czy innym biznesmenem lub celebrytą? Nie! To oczywiste. To są jednak przymioty, ta tzw. pozycja społeczna, które niektóre osoby posiadają i które "dodają im uroku", zwiększają ich atrakcyjność (niekoniecznie w oczach wszystkich). Tak jest, i o to nie można mieć pretensji. Przecież nie zwiążę się z pierwszym lepszym facetem tylko dlatego, że wykonuje określony zawód. To daj mi jakiegoś dobrze zarabiającego, nie wiem - kardiochirurga profesora, autora publikacji naukowych a wyjdę za niego za mąż, bo mnie kręci wykształcenie, zawód, wiedza itp. - no przecież to jakaś totalna abstrakcja.

Natomiast jeśli mężczyzna ,który spodoba mi się jako mężczyzna będzie kimś takim - to ideał. Mnie to po prostu imponuje.

Nie no, teraz to odnoszę wrażenie, że to coś osobistego. Ludzie dobierają się według własnych potrzeb a nie według utartych schematów, tym bardziej wiekowych. Mnie się zawsze podobali dojrzali mężczyźni, tacy zaczynający się od ok. 40, i ja tego nie jestem w stanie przeskoczyć. Tak mam ustawione radary Miałam

Ale o co Tobie chodzi? Każdy szuka na swojej częstotliwości.

Ale po co Ty się tak bulwersujesz ? Każdy ma swoje preferencje. Ty też. Zainteresowałbyś się np. 60-latką ? Pewnie nie. A ona mogłaby mieć o to do Ciebie pretensje
Przecież nie wszystkie "paniusie" lubią "tatusiów". Dla rówieśników też ich starczy.

Zauroczyłas sie w nim. Nie zaznałas milości u siebie w domu ze strony rodziców wiec szukasz wzoru u innych. I wzielas sobie starszego faceta o 20 lat starszego. Własciwie drugiego tatusia. On jest doświadczony,a Ty nie i uczysz sie życia.Kiedys sie rozejdziecie bo Ty jestes jeszcze młoda. Masz 23 lata. Całe życie przed Tobą. A on juz troche swoje przeżył.

Mam w domu 21-latka i potwierdzam, że jest to jeszcze mentalnie dziecko. Nie spodziewam się w tym temacie rewolucji w najbliższych latach. Dlatego, to nie jest dla mnie bełkot, tylko realia. Ja w tym wieku byłem co prawda w wojsku, ale czy to mnie czyniło jakimś dojrzałym facetem ? Raczej nie.

To teraz pokaż cwaniaczku w którym miejscu coś takiego napisałam. No śmiało. Możesz przeszukać też inne wątki. Powodzenia

oczywiście młodszą i w ramach tego nie powielania stereotypów o providerze teraz utrzymujesz ją i jej dziecko (chwaliłeś się że zarabiasz dużo dużo więcej i macie wspólne konto), a ona w ramach “obowiązków żony” (tak jak to w innym wątku zdefiniowałeś) często “rozkłada nogi”. W sumie nieźle się ustawiła. Obrazu dopełnia fakt, że ona Cię pierwsza pocałowała i do łóżka zaciągnęła he he

Brałeś coś za młodu? Bo coś Ci klepki przeżarło skoro takie idiotyczne wnioski wyciągasz.

Młodym i niedojrzałym dziewczynom tym bardziej będzie imponował starszy i ustawiony facet, bo one właśnie tego nie mają. Element egzotyki. To samo działa w drugą stronę. Dla osoby starszej młodość jest pociągająca.

No widać że coś z tą logiką u Ciebie nie teges.
Pisałeś też, że zarabia w porównaniu do Ciebie mało, więc logiczne jest, że znacząco poprawiłeś jej status materialny.
Wiele samotnych matek miałoby libido wystrzelone w kosmos gdyby złapały takiego jelenia

Masz świadomość, dlaczego związałaś się z tyle starszym mężczyzną i uwiera Cię to, chodzisz z tym do psychologa, pytasz na forum. Piszesz, że chcesz sobie z nim ułożyć życie - jak dokładnie to widzisz i w jakiej perspektywie czasowej? Czy na przykład akceptujesz fakt, że on zostanie ojcem Twojego dziecka w wieku blisko 50 lat? Jak wygląda Wasze życie, o czym rozmawiacie, żartujecie, jakie macie rozrywki?
Sama mam 30 lat i pamiętam siebie w wieku 23. Czy uważam, że byłam wtedy dzieckiem? Tak, i podejrzewam, że dzisiejsza ja będzie dzieckiem dla mnie czterdziestoletniej. Mój mąż jest moim rówieśnikiem i mam wrażenie, że zawsze był ode mnie dojrzalszy. Wcale nie uważam, żeby kobiety dojrzewały szybciej, ale może to być kwestia ludzi, którymi się otaczam. Nie atakuję Cię i nie dziwię się, bo sama znam 45 latka, który jest superpociągający. Ale czy weszłabym z taką osobą w związek, gdybym była wolna? No way, bo to dla mnie mentalna przepaść. Szczerze mówiąc, bardziej się dziwię facetowi. Albo jest cwany i chce szybko naciągnąć młódkę na założenie rodziny i owinąć ją wokół palca, albo bardzo naiwny i niedojrzały.

A daj już spokój tym młodym dziewczynom. To jakaś zbrodnia, że któraś chce 15 czy 20 lat starszego, ustawionego faceta? To ich preferencje. Z resztą tych starszych facetów koło 40ki nikt nie terroryzuje, że mają sobie wziąć za partnerkę rówieśniczkę bo tak. Mogą się związać że starsza, rówieśniczką i 20 lat młodszą, z którą z nich będą chcieli.  Krzywda im nie będzie. 40latek to już "stary chlop' i wie, na co się pisze.

Mój przyjaciel związał sie z kobieta o 9 lat starsza, sa 11 lat małżeństwem już, i na samym początku jego rodzina robiła takie awantury, takie zadymy, ze jak sobie przypomnę to az strach, zwłaszcza jego matka.
ale był zaraz po studiach, już pracował w zawodzie, utrzymywał sie juz od dawna sam, wiec rodzinka mogła go w dupę pocałować.
Maja 3 dzieci, i wyobraź sobie ze jego rodzina, ich na oczy nie widziała, na żadne zaproszenie nie odpowiedzieli, nawet na ślubie nie byli.
Ale trafił idealnie, kobieta jak złoto.

Nie oceniaj ludzi swoja miarą.

Baiennik_u, przesadzasz. Nie każdy starszy facet jest ustawiony i ma nie wiadomo jaką pozycję społeczną. Owszem są kobiety, które szukają sponsora ale są też takie, które wolą starszych z innych względów. Brak ojca, czy dużo starszy często jest tego powodem. Mój jest ode mnie ok 50l starszy. Odkąd pamiętam nie mogłam znaleźć nici porozumienia z rówieśnikami. Wprawdzie spotykalam się z facetem 3 lata starszym ale z kolei on mentalnie wydawał się znacznie bardziej dojrzały. Największa różnica to 13l. Nigdy jednak nie patrzyłam na tych facetów jak na kogoś, kto ma mi ułatwić życie i wszystko podać na tacy. Zawsze byłam bardzo ambitna i pracowita. Po prostu znacznie lepiej się z takimi starszymi facetami dogadywałam.
Dodam tylko, że żadna z moich koleżanek nie interesowała się starszymi facetami, a moje typy okreslały jako papito. Tu nawet nie chodziło stricte o wiek, tylko wyląd, sposób bycia. Jak się wychowujesz w domu gdzie rodzice mogą być dziadkami, to siłą rzeczy wpływa na to jaką osobą jesteś i w jakim towarzytwie czujesz najlepiej. To jednak nie znaczy, że facet którego szukałam miał mi tatusiować czy prowadzić za rękę, raczej o pewne cechy charakteru, sposób bycia, podjejścia do życia itd. 
Obecnie, jak wiesz, jestem w związku z facetem ok 10l starszym. Jak widać nie zmieniło mi się to na przestrzeni lat. Natomiast lubię w nim to, że jest trochę starej daty, że nie ma insta, ma inne podjeście do życia niż obecni 30-latkowie i ono jest mi bardziej bliskie. Może dojrzałość nie jest tu najbardziej trafnym określeniem bo co ona oznacza? Odpowiedzialność, zaradność, stateczność? Jak się wychowuje w takiej luce pokoleniowej, to ma wpływ tak naprawdę na wszystko. Może w sytuacji kiedy ojca brak jest podobnie.
Tu wpomniano o terapii, a ja mam wątpliwości czy pewne rzeczy koniecznie trzeba na siłę zmieniać by wpisywać się w jakieś standardy. Skoro dziewczynie jest dobrze z tym starszym facetem, to jaki problem? Ma z nim zerwać i na siłę szukać kogoś wśród równolatków bo co? Bo tak trzeba? Ludzie łączą się ze sobą w pary z róznych pobudek. Jej (autorce) to odpowiada, jemu też, w czym problem? A że może za 10 czy 20 lat odczuje skutki czy też minusy bycia z osobą znacznie starszą, to inna sprawa. W obecnych czasach nawet te 10l w szczęśliwej czy też satysfakcjonującej relacji to już dużo.

Nie wiem czemu takie osoby nie graja w lotto, były by milionerami