randkowanie/poznawanie przez internet - Netkobiety.pl

Faktycznie na Sympatii trzeba było płacić, żeby pogadac. Ale ja pamiętam, że ja też się zastanawiałam czy większość kont jest fejkowa bo też za dużo odpowiedzi nie miałam

A tinder to tinder:) tam jest taki przemiał społeczny, że ja sama juz nie wiem co sądzić o tym. Chociaż wśrdó moich znajomych jest wielu, którzy z niego korzystają, albo kogoś poznali. Ja w ogóle nie wiedziałam, że jest taki portal jak Zaadoptuj faceta i siostra mojej koleżanki z pracy poznałąm tam faceta, wam powiem no normalny koleś, od roku sa małżeńśtwem, kupili wspólne mieszkanie, jeżdżą na wakacje, chyba im się wiedzie. Ale pamiętam, że jak usłyszałam tą nazwę to zdębiałam bo jakby powstał portal Zaadoptuj kobietę/facetkę to widzę jakie by było pospolite ruszenie.

Wiesz, założyłem tam konto. I usunąłem po 5minutach xD
1) Trzeba płacić, żeby widzieć/wysyłać wiadomości. Naganianie na $$$ aż bije po oczach.
2) Kont w moim otoczeniu jest chyba nawet mniej niż na Sympatii.

Co do tych portali, to zakładam, że gdybym mieszkał w większym mieście, to by było dużo łatwiej coś konkretnego znaleźć. A że mieszkam w takim < 200k ludzi, to też nie ma jakoś dużo wyboru.

Mnie też to odstręczło na początku, tym bardziej, że ja jestem nieufna i raczej mówiłam sobie, że większość zdjęć to ściema:) a zreszta ja zawsze mam problem z okresleniem czy mi się podoba czy nie:) więc zawsze wchodzę w informacje i zazwyczaj jest tak, że jak fajne zdjęcie to brak opisu albo minimum i klops.

Ale co ty nie przesuwasz lapcem nawet jak idziesz przez ulice?
Jak już było mówione ze atrakcyjność fizyczna przyciąga ludzi do siebie ewentualnie dłuższa znajomość ale to pod warunkiem czestych spotkań i też dystansu do siebie.
No tak jak ktoś napisał osoby nie chcą się wychylić i też pomoc szczęsciu by stowrzyć coś wspaniałego z kimś tylko czekają aż ktoś zrobi to za nich.
I się potem czyta nieszczęscia ludzki jakie można tutaj przeczytać w szczególnosci zal mi tu facetów jak się czyta jakiem mają problemy.

No i też w moim odczuciu problem jest to ze ludzie w zwiażku czy też w małżeństwie swoim egoizmem zamiast skupić się naswojej  relacji z partnerem skakają z kwiatka na kwiatek nie dająć osobą samotnym szans na poznanie kogoś( to tak samo jak hieny byle jak najwicej się nachapać:P ).

Oj tam, daj pomarudzić Sprawdzam w odległości ~30km ode mnie. Na Sympatii nic ciekawego nie ma. Zaadoptuj Faceta też podobnie było. Na Tinderze jest znacznie lepszy wybór, ale znowu ciężko mieć tą parę^^

xD

Myślę, po doświadczeniach wielu lat, że to się ma zdarzyć samo, a nie, że będziesz szukał na portalu X czy Y. To tak nie działa. Uczucie zdarzy się albo i nie.
Na świecie będą osoby, które sobie w końcu żyją z kimś i isoby, które pozostaną same. Czysty przypadek. To nie zależy od wyglądu, charakteru czy sposobu bycia( mało to nieatrakcyjnych mężatek, albo takich z okropnym charakterem, czy z jedynym zainteresowaniem- plotkami w pracy, a po pracy M jak miłość i zakupy w Pepco).
To tyle z moich obserwacji.

A wiesz, że z perspektywy czasu jak tak sobie przypominam, te moje koleżanki, które tak zawzięcie szukały, co rusz logowały się na portalach, bywały w klubach, chodziły na zorganizowane wycieczki sby poznać kudzi- jak na ironię losu, katami były same. Niektóre są same do dziś.
A mężatki,czy żyjące w luźnym zwiazku- te l, które znam, mężczyzn swoich, dosłownie wszystkie,poznały w bardzo banalny sposób, przysłowiowo kupując pietruszkę w osiedlowym warzywniaku. I nie szukały.
Jak niektóre z nich pytałam jak to się stało, odpowiedz była tylko jedna: nie wiem, nie szukałam, samo przyszło i juz.

Daj znać jak było.
Sam widzisz jak jest, jeden znajdzie nie wiedziec kiedy,
A drugi musi szukać i się naszukac.

Raczej bym to nazwał spotkaniem zapoznawczym

Kropla drąży skałę

Jeśli gdziekolwiek pada słowo "Tinder" to rozbieżności i rozczarowania mnie nie dziwią...

Pytanie brzmi, dlaczego zdecydowałeś się w takim razie na spotkanie?

Pierwsze koty za ploty, nie pyklo, trudno. Im więcej bedziesz miał kontaktu z płcią przeciwna i więcej rozmawiał, tym lepiej, nabierzesz wprawy pewnej i kolejne spotkania nie będą już takie stresujące. Także każde doświadczenie cos nam daje, nawet jak nie kończy się sukcesem. Na codzień się jąkasz? A jak wyobrażenie z rzeczywistością?

To źle że nie nastawiałes się na sukces, z takim podejściem szanse na to żadne. Troszkę podejście trzeba zmienić, więcej pewności siebie, taki ostatni przecież nie jestes tylko się nie podlamuj tym spotkaniem, po prostu nie pasowaliscie do siebie i tyle, skoro tematów wspólnych nie było. Gdyby były to i stres by zszedł

Czemu miałbym się podłamywać xD Ja tam jestem zadowolony.

Ja tam wolę zakładać, że coś się nie uda (co nie znaczy, że do tego dążę). Bo jak się uda, to się pozytywnie zaskoczę. A jak nie, to nic się nie stanie^^

Wydaje mi się, że aktualnie nic mi ten tinder już nie da. Mam premium, ale i tak like'i wpadały dopiero gdy użyję boosta (i to w sumie jakoś 1 like na boost), więc to już totalnie jest bez sensu. Normalny like ostatnio chyba z 2-3 tyg temu mi wpadł. Więc widzę tylko taką opcję, żeby usunąć konto i założyć na nowo. Ale wtedy mogę dostać perm bana xD

Znaczy się jak po jakimś czasie to jest ok. Ale podobno bana można zarobić jeśli bym usunął konto, a potem je założył na nowo chwilę później. Ludzie specjalnie usuwają i zakładają nowe konto, bo w pierwszym dniu, czy dwóch, jest najłatwiej o pary^^ A potem algorytm uwala. I Tinder stara się to ograniczyć.

Powiem tak super, że zdobyłeś takie doświadczenie. To, że wam się rozmowa nie kleiła może być wypadkową różnych emocji. I wcale nie takich, że nie nadawaliście na tych samych falach.
To, że się stresowałeś i podszedłeś do tego poważnie to tylko na plus dla Ciebie. Trzymam kciuki.

Najlepsze jest to, że Tinder w sumie nie przewiduje opcji odwołania się od bana, jeśli jest permanentny. Więc zwykle jak dostajesz, nawet bezzasadnie, to masz problem^^ A jeśli już, to dość mocno jest to utrudnione.

Taka jedna rzecz, co mnie ostatnio zaciekawiła: Tinder umożliwia opcję przeniesienia zakupionego premium na nowe konto, jeśli stare zostało usunięte. Haczyk w tym, że trzeba podać kod, który jest wysyłany w mailu przy zakupie tego premium. A większość ludzi usuwa maile, więc kod się traci. A Tinder nie umożliwia opcji przypomnienia kodu^^ I wysyłanie maili do supportu podobno nic nie daje.

Straszna maszyna do zarabiania $$$.

Chyba osiągnąłem maks tego, co się da na Tinderze w mojej okolicy zrobić w moim przypadku xD Od tygodnia nawet nie ma za bardzo komu dać like'a^^ Więc chyba pozostanie jedyna opcja, czyli reset konta, ewentualnie całkowicie dać sobie spokój na jakiś czas z tą apką.

No taki urok Tindera... Większość osób, co z tej apki korzysta nie jest warta zachodu. Ja w ciągu 2 miesięcy może z 30 par.

Zrobię se przerwę, a potem może wrócę.

Jeśli rzeczywiście tak uważasz to uważam, że to bardzo rozsądne i uczciwe podejście. Pobyt na portalach randkowych często pogłębia już istniejące problemy, jakie masz ze sobą. Wiąże się to z odrzuceniem, frustracją i niskim poczuciem własnej wartości. Rzeczywiście jak sobie odpuścisz, postawisz na własny rozwój i komfort psychiczny to zobaczysz, że sam zmienisz podejście.

I nie pisz, ze na coś nie zasługujesz bo każdy z nas zasługuje na to co najlepsze, tylko czasem musi na to poczekać, albo nad tym popracować:)

jakisczlowieku.... wiem ze kolo sie zamyka, bo masz problem znalezc dziewczyne bo .. jak powyzej, ale ... nie poddawaj się bo wlasnie znalezienie tej bratniej duszy moze rozwiąze wiekszosc problemow (bo nie bedziesz tak skupiac sie na tym co z Toba nie tak) - wiem , wiem.. nadal nie wiadomo jak te osobe znalexc... nie jest to proste, byleby nie tracic nadziei i nie zamykac się na innych (nie mowie o psychoterapeutach bo sama chodze i.. nie wiem po co, pogadam sobie i tylko tyle.. ).. ponizej troche podobny temat... tylko troche.... apropo 10 lat...
https://www.netkobiety.pl/t32848.html

Mały update: zapisałem się do psychiatry. W sumie wątpię, czy to coś pomoże, ale co mi tam... Wizyta za miesiąc.

Teraz oficjalnie będę mógł mówić, że jestem szurnięty i mam potwierdzone xD

Czas sobie już daję od kilkunastu lat^^ I ciężko w wieku 30 lat nie myśleć o tym. Przypominam, że ja nawet nigdy żadnego bliskiego kontaktu z dziewczynami nie miałem, a gdzie tu mówić o związku.

Ogólnie sam nie wiem co o tym myśleć. Z jednej strony wiem, że gdybym się lekko postarał, to dałbym radę. Z drugiej strony... boję się, że te moje problemy przechyliłyby szalę i zrujnowały wszystko.

A i ja nigdzie chyba nie pisałem, że oczekuję, że mnie ktoś z czegoś wyleczy. Ja dobrze wiem, że problemy nagle nie znikną. Bardziej widzę jako coś w rodzaju impulsu, który mnie popchnie/odblokuje coś we mnie, przez co będzie mi łatwiej popracować nad sobą, bo zwyczajnie będę miał motywację.

I chyba odchodzimy od tematu i robimy lekki burdel^^

Czytam ten watek i to jest troche smutne. Rozumiem dokladnie problemy ze soba. Tez mam wizyty u psychologa. Mam nadzieje, ze pomoga. Niedobre jest to, ze musisz czekac.

A nawet jakbyś chodził, jeśli miałoby to pomóc to ja uważam, że nie jest to nic złego. Jeśli chodzi o prostytucję to ludzie za bardzo to demonizują, ale wszechobecne porno nikogo nie bulwersuje, ba każdy dorosły człowiek uważa to za normalne.

No wiem o co ci chodzi, nie miałbyś się czym chwalić:) Ale nie zastanawiaj się co mogłoby Cię skreślić u potencjalnej partnerki
Ale tak całkiem serio to szybciej możesz złapać syfa od przypadkowej panny z tindera niż od pracownicy dobrego lokalu, ale niestety w Polsce trudno o to.

Czytałam Twoje posty, dla mnie piszesz normalnie i do rzeczy, nie wiem więc gdzie lezy problem. Może za szybko odpuszczasz?

No ale mój sposób pisania nie ma nic do rzeczy. Nie spotkam nikogo tylko dlatego, że potrafię pisać z sensem xD Może to mieć później jakieś znaczenie, gdy już kogoś poznam. Ale najpierw trzeba poznać...

Mając 30 lat to jest praktycznie jak wygrać w totka, żeby przez ten czas żadna dziewczyna nigdy nie okazała nawet minimum zainteresowania, nawet się nie uśmiechnęła, czy coś. Wiem, że to moja wina, bo jestem introwertykiem, nie potrafię podejść i zagadać, nie chodzę tam gdzie jest najwięcej dziewczyn, czyli np. do klubów. Ale nadal kurde były studia, praca, itp. Zawsze byłem niewidoczny dla otoczenia, chyba że było trzeba w czymś pomóc. Więc problem jest i nie zniknie nagle magicznie. Najpierw muszę spróbować pozbyć się tych iluś rzeczy, przez które praktycznie każda dziewczyna by mnie skreśliła. Np.:

Niektóre rzeczy do poprawy, żeby w ogóle mieć szansę kogoś poznać:
- pewność siebie, u mnie jest poniżej 0
- umiejętność zagadywania, aktualnie brak - nie mam problemu podejść i spytać się o coś co potrzebuję, ale nigdy nie byłbym w stanie spytać się o numer, czy coś
- ciekawe tematy do rozmowy, u mnie z tym ciężko
- wygląd - włosy, ubiór
- zacząć chodzić na imprezy, do klubów
- zacząć uprawiać inny sport, bo piłka nożna/bieganie niezbyt się do tego nadaje, żeby kogoś poznać

Niektóre  rzeczy do poprawy, które potem by miały znaczenie, żeby móc potem rozwinąć znajomość:
- zrobić prawko
- posiadać mieszkanie (kupić/wynająć), aktualnie wynajmuję tylko pokój
- wygląd, np. łopatki, żeby nie straszyć ludzi
- pójść na siłownię
- nigdy nie byłem na wakacjach, zagranicą - z tego co widzę, to dziewczyny też dość niechętnie patrzą na takich ludzi
- błędne koło -> brak związków - jak dziewczyna usłyszy, że w wieku 30 lat ktoś nigdy nawet dziewczyny nie pocałował, to zapali jej się czerwona lampka

Jest w cholerę rzeczy do poprawy, a czasu coraz mniej^^

Znaczy się chodzi mi o to, że jak ktoś po prostu spędza czas na miejscu, to trochę źle to wygląda. Dziewczyna może uznać, że ten ktoś nie lubi aktywności, jest niezaradny życiowo, jest pracoholikiem, itp. No i teraz sporo ludzi jeździ gdzieś, więc osoba, co nie jeździ nigdzie, to trochę dziwak. Z mojej poprzedniej pracy na 20 osób byłem chyba jedyny, sądząc po rozmowach, co nigdy nigdzie nie jeździ. No i jak ktoś jednak gdzieś był, to od razu to ciekawiej wygląda.

Może zły przykład, ale co tam: na Tinderze z 50% dziewczyn chwali się tym gdzie były. Więc same też tego oczekują od drugiej strony. I miałem dwie rozmowy, gdzie padło pytanie, czy gdzieś jeżdżę. Jak odpisałem, że nie, to następowała cisza po drugiej stronie xD Mimo że było trochę innych zainteresowań wspólnych.

Chociaż u mnie działa to tak, że ja bym chętnie gdzieś jeździł, ale po prostu nie mam z kim, a samemu mi się nie chce.

Nigdy nie byłem w żadnym klubie, ogólnie nie potrafię się bawić. Może trochę związane z tym, że w domu rodzice mi mówili, że jak się jest dorosłym, to już nie wypada się bawić (wypada tylko: studia, praca i założenie rodziny)^^ Więc to się już nie zmieni i raczej imprez nigdy nie polubię. Chociaż to chyba najlepsze miejsce, gdzie najłatwiej kogoś poznać.
Co do siłowni - nigdy nie byłem, ale pewnie by to pomogło trochę poprawić wygląd.

No to jest w sumie u mnie najważniejszy punkt do poprawy. Ale nie za bardzo widzę szansę na to. Jak psychoterapeuta nie pomoże, to nikt nie pomoże. Właśnie największy wpływ ma to, że nigdy żadna dziewczyna się mną nie zainteresowała. Więc może jeśli terapeuta by mi pomógł pogodzić się z tym, to może by mi to poczucie wartości tak mocno nie spadało.
Druga rzecz: dla mnie w życiu istnieją tylko porażki, a nie ma takiego czegoś jak sukces - zawsze słyszałem, że dobre oceny, studia, praca, itp. to jest mój obowiązek. Że nie mam być taki jak inni, tylko lepszy. Więc jeśli np. mi coś w pracy nie wyjdzie, to jest to moja wina, bo nawalam. Ale jak w pracy mi idzie bardzo dobrze, to już to nie ma dla mnie znaczenia, bo tak powinno być i tyle (przecież po to pracuję, żeby wykonywać to dobrze). I tu też terapeuta potrzebny. Mógłbym wypisać całą listę moich porażek, ale lista z rzeczami, które mi w życiu wyszły, którymi mogę się pochwalić, byłaby pusta.