30lat i cały czas sam - Netkobiety.pl

Solaris napisał/a:

Rozumiem, że nie przewidują konsekwencji z różnych przyczyn, ale je ponoszą jak coś się stanie, więc w czyim interesie jest jednak pomyśleć? Nie myślisz, nie potrafisz przewidzieć, masz problem Ty, nie inni. Czy to Twoja wina czy nie, jakie to ma wtedy znaczenie? Na już wspomnianym gdzieś wyżej zielonym świetle na pasach tym bardziej nie Twoja wina jak Cie ktoś rozjedzie, bo nie pomyślalaś, żeby się rozejrzeć, ale jakie to ma znaczenie, jak zginiesz? A czasem te pare sekund moze uratowac życie...Ale większość ludzi idzie jak zombi, wpatrzeni w telefony...

Nie piisałam o Twoim przypadku przecież i wyraznie zaznaczyłam, że nie zawsze da się wszystko przewidzieć, możesz zostać napadnięta i w biały dzień, w samo południe, ale sa sytuacje, gdzie naprawdę mozna minimalizować ryzyko, a jednak ludzie są...jacy są

Otóż to. Według mnie należy dziewczyny uświadamiać, nie obwiniać. Victim blaming może jedynie nauczyć ofiary tego, że nie warto zgłaszać zaistniałe zdarzenie, bo i tak nie zostaną potraktowane poważnie. Oprawców zaś uczy tego, że w świetle opinii społecznej pozostają niejako bezkarni i mogą cieszyć się większym szacunkiem społecznym, niż ich ofiara. 

Kiedyś, jeszcze w szkole, uczono nas samoobrony na lekcjach w-fu. Zawsze to coś.

I właśnie, nie zawsze da się wszystko przewidzieć, nawet nie należy próbować przewidzieć wszystkiego, bo można by od tego popaść w paranoję.

nie zawsze da się wszystko przewidzieć, nawet nie należy próbować przewidzieć wszystkiego, bo można by od tego popaść w paranoję.

SmutnaDziewczyna007 napisał/a:

Ej czekaj, a to nie ty poszedłes na randkę z dziewczyną którą do dzisiaj wspominasz jaka była wspaniała, ale nawet nie wiedziałeś że to randka?
To jest to o czym mówię, oziębłość.
Nie sądzę że oni kłamią, czy manipulują. Dla nich to po prostu bardzo naturalne żeby adorować kobiety, komplementować. Wielu Polaków ma mindset oderwanego od pługa patusa- ale jak to to wasz dziadek nie bił babci ?!??!?!!!!:)

Tak to ja ale dobrze wiesz, że ta sytuacja i cała moja znajomość z tą dziewczyną była bardziej skomplikowana niż tylko moje nie ogarnięcie w tamtym czasie. Poza tym to nawet nie było nie ogarnięcie, ani też oziębłość tylko zbyt niska samoocena. Dziwisz się, że Polacy czy w ogóle słowianie mają taki mindset? Jesteśmy jedną z najbardziej prześladowanych grup zorganizowanych historii ludzkości. Przez ponad 1000 lat Polacy byli atakowani, zniewalani, zmuszani do najcięższej pracy, odbierano im tożsamość i przynależność narodową. Skąd według ciebie się wziął ten mindset patusa?

Wydawało mi się, że temat nie dotyczył zdrad, a ogólnego ewentualnego zainteresowania zagranicznymi mężczyznami. W takim razie trudno mi coś napisać. Prawdopodobnie takie zdrady występują częściej w związkach z rozsądku, w których - z racji tego, że są z rozsądku - brakuje wyżej wymienionych elementów. A do takich związków zapewne częściej wybierani są ci oziębli mężczyźni, na podstawie jakichś innych zalet.

Rumunski_Zolnierz napisał/a:

Theodore Robert Bundy napisał/a:

Ps zamordowanej Polce w Grecji, zanim siadła na skuter gdy chłopak tyrał w pracy, tez mówili że widza gwiazdy jej oczach?

To był hit.
Kiedy chłopak zapieprzał w hotelu, aby zarobić na ślub, to jego witaminka Anastazja będąc pod sklepem, wsiadła na skuter jakiegoś typa z Bangladeszu i pojechali na melinę, gdzie było więcej tego typu Panów.
Co z nią zrobili, to nie muszę pisać, było o tym głośno w mediach

To jest własnie ta oziębłość. Młoda dziewczyna zginęła, została porwana i zgwałcona. Ale nie, to jej wina głupiej p0lki.
Do tego sranie do własnego gniazda, typowe dla zakompleksionych przegrywów.

W Polsce grupa młodych chłopaków, rówieśników w imprezowo klubowej atmosferze nie kojarzy sie z zagrożeniem o ile nie są wyraźnie na fecie. Ale to trzeba wyjść z piwnicy i chociaż raz wyjść na miasto

Ale dlaczego gruszki na wierzbie?
Zakładajc, że to jest prawda to masz tutaj ciekawą historie:
https://onet.pl/turystyka/ejbrams-on-to … h,30bc1058

Dziewczyna pisze, że w Moroko ślub po 3 miesiącach to standard, czyli trochę jak w Polsce w ubiegłym wieku.

Legat napisał/a:

Smutna ma taką feministyczną manierę, żeby chować odpowiedzialność kobiet, nawet same za siebie i zwalać ją na facetów.

Odpowiedzialność za gwałt wg europejskiego prawa ponosi sprawca. Okoliczność tego że ofiara jest naiwna nie zmniejsza wyroku, ani kwalifikacji czynu. Gwałt i porwanie naiwnej dziewczyny to ten sam wyrok co cwaniary, która ci wcześniej chciała ukraść portfel.

Jack Sparrow napisał/a:

bagienni_k napisał/a:

Możemy sobie Panowie zadać pytanie, czy nas także kręci owa egzotyka, w postaci kobiet innych ras czy narodowości?

Tak.

I nasi faceci byli bardzo dobrze opisywani przez zagraniczne kobiety, ale coś się tu mocno zmieniło na przestrzeni ostatnich ~15-20 lat. I o ile ogólna ocena dalej bardzo wysoka, o tyle bardzo często pojawia się motyw, że nasze chłopaki nie wiedzą jak zacząć. Ale już później - no to zdecydowanie na plus się wybijamy na tle innych. Podobno.

A to niespodzianka...

Kasowanie postów nigdy nie jest dobrym pomysłem...

Natomiast ogólna, pozytywna opinia dotycząca polskich mężczyzn wśród zagranicznych kobiet, stoi trochę niejako w sprzeczności z opiniami naszych rodaczek o nas..
Cóż, najwyraźniej sprawdza się stare przysłowie, że "trawa u sąsiada zawsze będzie bardziej zielona"....

Jeszcze do niedawna słynęli jako czarujący dżentelmeni, szarmanccy romantycy potrafiący sprawić, że kobieta czuła się przy nich jak królewna. Podczas II wojny światowej polscy lotnicy z równą skutecznością zdobywali Angielki, co "kosili" Messerschmitty. Serca wyspiarek podbijali błyskiem oka, czarem, umiejętnością prawienia komplementów. Nic dziwnego, że budzili tym żywą niechęć u flegmatycznych, mrukliwych Anglików, dla których pytanie o to, "czy napijesz się herbaty, darling? już five o'clock", jest szczytem flirciarskiej konwersacji.

A dziś jacy są polscy mężczyźni? Czy nadal potrafią oczarować kobietę? Czy umieją zrobić wrażenie na cudzoziemkach? Niestety z relacji, które udało nam się zebrać, wygląda na to, że dzisiejsi mężczyźni nad swoim czarem powinni nieco popracować.
Gdzie ogień i pasja?

- Polscy faceci Nie zaprzeczam, że mają swój styl, europejski, czasami dość ciekawy. Buzie też mają ładne, dobrze zbudowani, z błyskiem w oku. Ale to wszystko są tylko pozory! - uważa Olga Audzeichyk z Białorusi. - Ponieważ panowie Polacy boją się kobiet! Tak jak maszyna do grania dużo śpiewa, ale żadnego pożytku z niej nie ma. I wcale nie mówię tutaj o rzeczach materialnych, a o zwykłych, ale uważam, że dość wartościowych w naszym dzisiejszym świecie, czyli o uczuciach. Mówią ładnie i bym to określiła: "do rzeczy". I tylko na gadaniu się kończy. A gdzie są uczucia niemierzone w PLN? Gdzie jest ogień i pasja? Gdzie są niespodzianki, poprzyklejane karteczki na dzień dobry na lodówce, gdzie są kwiaty i spacery nad morzem? I nie uwierzę w odpowiedź, że panów Polaków rząd RP trzyma w ramkach rzeczywistości i inaczej się nie da! Nie oskarżam polskich mężczyzn o brak uczuć, tylko chcę powtórzyć słowa "Małego Księcia": odpowiadasz za tych, kogo do siebie przyzwyczaiłeś, oraz odpowiadasz za swoje słowa - przytaczam je tak jak pamiętam. To, co Polak potrafi - w tej sytuacji - to stworzyć bajkę... i uciec. Bo księcia w niej zabrakło. Podsumowując: dużo gadania, mało działania. A rezultat taki, że opinia marna, bo jeżeli słowa nie są podparte działaniem, przestajesz ufać tej osobie. To raz. A dwa: każda z nas marzy, by ją zdobywano, by dla niej ktoś poruszył niebem, chce się czuć kochana na każdym kroku. Uważam więc, że ta stara piosenka ma jak najgłębszy sens: "Gdzie ci mężczyźni?". Bo w Polsce chyba wymarli. Inaczej: czemu tak dużo kobiet spotyka się z obcokrajowcami?

Przenieść się tam, gdzie mężczyźni i pogoda są gorące

- Mieszkam w Polsce dwa lata i nie mogę powiedzieć, żeby polscy faceci zrobili na mnie wrażenie - przyznaje Tanya Stancheva z Bułgarii. - Po prostu są nie dość atrakcyjni dla mnie, nie ma w nich czaru ani tajemnicy, wyglądają zbyt zwyczajnie, mało barwnie i, jak to się mówi w Bułgarii, po prostu nie wpadają w oko. I, niestety, przykra rzecz, na którą zwróciłam uwagę, to fakt, że wielu z nich (nie mówię tu o moich współpracownikach, bo oni są zupełnie inni) reagowało gniewem i złością, gdy mówiłam do nich po angielsku. "Jesteśmy w Polsce, więc mów po polsku" - rzucali wtedy. Ale jeśli mowa o pracy z polskimi mężczyznami - nie mogę nic złego powiedzieć, jest przyjemna, jeśli poproszę o pomoc, nigdy nie odmawiają, nie dyskryminują mnie w niczym. Ale konkluzja jest jednak taka: lepiej przenieść się tam, gdzie mężczyźni i pogoda są gorące (śmiech).

Wolę latino

- Moja opinia o polskich mężczyznach? Szczerze mówiąc, to nie mój typ. Podobają mi się latynosi: dobrze wyglądający macho, ciemna karnacja, ciemne włosy i oczy, a nawet dwudniowy zarost. Polscy faceci mają przeważnie jasną skórę i włosy, są duzi - typ "pakera" - i niestety mają okropny styl - mówi Claudia Agostinho z Portugalii. - Fakt, przyznaję, widziałam kilku bardzo przystojnych i czarujących Polaków, ale, naprawdę, to były wyjątki. [Generalnie uważam, że polscy faceci są zbyt serio, rzadko potrafią być swobodni, wyluzowani. I nie mają poczucia humoru. Tylko kiedy wypiją, stają się bardziej zrelaksowani i naturalni. Ale jest też druga strona medalu - po alkoholu potrafią być agresywni, nachalni - na przykład na imprezie zaczynają tańczyć za plecami niczego niepodejrzewającej dziewczyny, przysuwać się i nierzadko próbują się dosłownie bezczelnie "dobierać". A przecież dziewczyny potrzebują zabawnych gości, z którymi można nie tylko potańczyć, ale i porozmawiać, nie marnując energii na opędzanie się od natrętnych łap. Z tego, co widziałam, nie mają też odpowiedniego podejścia do kobiet, często są pantoflarzami.
Ułan na krótką metę

- Na początku, jeszcze zanim przyjechałam do Polski, słyszałam o słynnej ułańskiej fantazji. Moja ciotka miała kiedyś narzeczonego z Polski i wspominała go zawsze z rozmarzonym uśmiechem - opowiada Włoszka Gabriele Scialpi. - Tak mnie karmiła tymi historiami, że kiedy decydowałam się na wymianę studencką, bez wahania wybrałam właśnie wasz kraj. I fakt, poznałam tego jedynego. Wysoki, przystojny, niebieskooki - [zupełnie inny od tych wszystkich włoskich przewidywalnych facetów, którzy już mnie nudzili. I na początku było jak w bajce. Potrafił wyrwać się z pracy, przyjechać po mnie samochodem tylko po to, żeby spędzić czas we dwoje na odludnej plaży. W łóżku też potrafił mnie zaskoczyć. Ale zamieszkaliśmy razem. I wtedy bańka prysła. Szybko wpadliśmy w rutynę - rano praca, po południu obiad i zawsze ta telewizja. A w sobotę - obowiązkowo zakupy i sprzątanie. I wizyty u jego mamusi. Koszmar. Do tego okazało się, że żyjemy w innym rytmie - ja lubię sobie pospać, polenić się w łóżku, późno zjeść kolację i jeszcze popić winem. Normalnie: używać życia. A z mojego ułana wyszedł poukładany, grzeczny chłopczyk. I zapał w "tych sprawach" też jakoś dziwnie szybko minął.

Wie, co to znaczy rodzina

- O tym marzy każda dziewczynka, że znajdzie się książę, który ją uratuje, ochroni - mówi Rita Lima z Brazylii, która od kilku lat jest żoną Polaka. - I taki właśnie jest mój mąż. Pamiętam, kiedyś poszliśmy na spacer: zwykłym, mało romantycznym chodnikiem, wzdłuż jeździły samochody. Chodziliśmy tam i z powrotem, a on zawsze zmieniał stronę tak, żeby iść od strony ulicy. Nie wiedziałam, co on właściwie robi. W końcu nie wytrzymałam i zapytałam. Odpowiedział mi, że przecież jeśli uderzyłby w nas samochód, to on by to uderzenie wziął na siebie. Ujęło mnie to, że jest takim gentlemanem. W Brazylii to by raczej było niemożliwe. Podoba mi się też to, że polscy mężczyźni chcą założyć rodzinę. Brazylijczycy są zupełnie inni. Tam możesz przez trzy miesiące spotykać się z chłopakiem, chodzić z nim na randki, kolacje do restauracji, na imprezy, nawet poznać jego rodziców, a i tak nie wiesz, czy jesteście parą, czy nie. I w każdej chwili możesz go spotkać, jak idzie objęty z dziewczyną na ulicy. A on tobie powie: "no przecież niczego ci nie obiecywałem". Albo coś jeszcze lepszego, w stylu: "ja teraz nie mam czasu na poważny związek, bo muszę się skupić na robieniu kariery"!
Polak, czyli "złota rączka"

Brazylijczycy oceniają dziewczyny przez pryzmat samych siebie - sami nie są wierni, więc partnerkę też wiecznie podejrzewają o "skok w bok". [Polacy są bardziej godni zaufania, wierniejsi i mniej zazdrośni.]Z moim polskim mężem, kiedy o czymś decydujemy, to wspólnie - mówi Maria da Silva. - Brazylijski facet to często macho, uważa, że decyzję ma podjąć on, a nie kobieta. Ale oni są też zepsuci przez wychowanie, my w Brazylii często mamy służące albo dziewczyny, które przychodzą posprzątać, więc są przyzwyczajeni, że to kobieta zasuwa. Mamusie też ich rozpieszczają. Tutaj tak nie jest - mój mąż zrobi zakupy, posprząta w mieszkaniu, czasem coś nawet ugotuje, chociaż zwykle tego nie jem, bo mi nie smakuje (śmiech). Poza tym potrafi wszystko w domu sam naprawić. Co ja mówię! To mu nawet sprawia przyjemność. W Brazylii mężczyzna to zaraz chwyta po słuchawkę i dzwoni po kogoś, kto mu np. zepsuty kran naprawi. Bo sam nie potrafi, a u nas usługi "złotej rączki" kosztują grosze.

Po wódce książę zamienia się w żabę

- Nie chcę być wredna, ale czasami Polacy są jak schizofrenicy: z jednej strony otworzy ci taki drzwi - w Anglii już dawno pewnie bym się przykleiła do szyby, po tym jak tamtejszy "romantyk" by mi je zatrzasnął przed nosem - podadzą płaszcz, przysuną krzesło. Ale z drugiej strony wystarczy, że wypiją trochę wódki - i piękny książę zamienia się w żabę - mówi Alex Dearn z Wielkiej Brytanii. - Pamiętam, jak spotykałam się z jednym chłopakiem. Na co dzień super, czuły, romantyczny. Ale jak się upił, wystarczyła iskra, żeby wybuchła taka awantura, że ściany się trzęsły. Na przykład powiedziałam: "kochanie, chyba przesadziłeś trochę z alkoholem, może zrobisz przerwę?", żebym się nasłuchała, że "co to ja sobie wyobrażam, że jestem lepsza i, że jakim prawem śmiem go krytykować przy kolegach", etc. Nie wiem, jakieś kompleksy wychodzą czy co. Ja w każdym bądź razie nie zamierzałam znosić histeryka, po jednej z kolejnych awantur zerwałam z nim. I nie dałam się potem nabrać na bukiety kwiatów i romantyczne liściki.

Sranie do własnego gniazda i oziębłość? Sama wsiadła? Czy ktoś jej pomagał?

To ja mam współczuć jakoś babce, która chciała poruchać na boku i jej nie pykło?

Prostytucja jest w Europie karana, zdrada nie.

Dlatego na większości portalów w internecie zablokowali komentarze pod sprawą tej Anastazji.
Jack, gdyby twoja żona, pod wpływem alkoholu lub na trzeźwo, postanowiła cię zdradzić, a potem byś się dowiedział, że została zgwałcona przez kilku typów i brutalnie zabita, to byś powiedział "a *uj z tym, dobrze jej tak, zasłużyła sobie"?

Nie. Miałam na myśli, w Polsce kobieta pijana lub nie, raczej nie jest targetowana jako potencjalnie łatwa ofiara do brutalnego gwałtu zbiorowego.

Nie śledze tej sprawy. Nie wiem skąd wy bierzecie te zdrade, wydawało mi się że to był zwykły autostop? Nawet jeśli to nijak to nie przekreśla cierpienia tej dziewczyny i jej rodziny.

Prostytucja jest w Europie karana, zdrada nie. Może być jedynie argumentem w przypadku rozwodu.
Masz jakiś problem, że mam mentalność spójną z kodeksem karnym?

Czyli jakby to spotkało też np twoją córkę, siostrę lub kogokolwiek bliskiego, to też byś stwierdził, że nie współczujesz, bo trzeba było myśleć głową, a nie pizdą.

Czytałeś lub oglądaleś ekranizację? Komu tam współczujesz? Ojcu, który zabił gości, którzy zgwalcili jego małą córeczkę, czy tym facetom, że zostali zabici?

ja współczułam ojcu i cały czas mówiłam, że zrobiłabym to samo co on.

Nie pierdol Foxterier. Fikcja a rzeczywistość to dwie różne sprawy. Pomijając jakieś zaburzone jednostki, to nie ma ludzi, którzy film/książę i wydarzenia realne przeżywają w taki sam sposób. Ty też raczej nie przeżywasz niedoli niewolniczej pracy ludzi krajów 3-ciego świata jak kupujesz sobie nowe spodnie czy smartfona, a o tragediach przeczytanych w gazecie czy zobaczonych na ekranie TV nie rozmyślasz tygodniami tylko zapominasz o nich wraz ze zmianą kanału.

Ja po prostu nie udaję, że jest inaczej.

I właśnie takiej odpowiedzi oczekiwałem. Jestem ciekaw co inni o tym myślą, sam nie wiem co powinienem myśleć. Staram się analizować różne rzeczy właśnie na podstawie moich przekonań. Tym bardziej, że staram się ogarnąć całą sytuację z tą nową koleżanką. Doświadczam wielu rzeczy po raz pierwszy i staram się to wszystko analizować.

Co do moich osobistych przemyśleń na temat zawartości linku. Z początku wygląda to super, pięknie, zbyt pięknie by mogło być prawdziwe. Przede wszystkim to pokazuje tylko początek relacji i ciężko sobie nawet wyobrazić jak mogłoby to wyglądać dalej. To wygląda jak idealna sytuacja dla przegrywa ale nie pomogłaby w dłuższej perspektywie.

Dajesz gorszą wersję, brzmi ciekawie.

Muqin napisał/a:

Tym niemniej nadal nieco nie łapię, co miałeś na myśli z tym, że bycie przegrywem jest akurat wygodne.

Chodziło mi o tych z gatunku NEET, sporo z nich na wykopie chwali sobie taki styl życia, czyli branie renty i wieloletnie bezrobocie.

Ja to bym tak chyba padł z nudy jakbym miał 15 lat siedzieć na bezrobociu, a są tacy.