30lat i cały czas sam - Netkobiety.pl

Jeśli nie jest to fejk to wytłumaczenie est całkiem proste. Opcja pierwsza jest taka, że musiały wręcz straszyć wyglądem. Opcja druga jest taka, że faceci po prostu są nieśmiali i boją się lub nie chcą zagadać z powodu: licznych odrzuceń, całkowitej rezygnacji ze związków, strachu przed oskarżeniami albo zwykłe codzienne sytuacje typu śpieszyli się gdzieś czy byli zajęci. Opcja trzecia to to co opisał Jack z tym, że moim zdaniem dużo większy wpływ na to ma stres, presja, chroniczne niewyspanie i zmęczenie dużą ilością pracy.

Nie, po prostu lubię się upewniać. Czasami nawet mnie zadziwiają posty niektórych użytkowników. Taki jest plan.

Przecież są takie dziewczyny, których faceci nie zagadują. Sama takie znam.
Jedna znajoma powiedziała mi kiedyś, że to chyba cud, że poznała swojego partnera.
To nieprawda, że każda z nas ma wianuszek adoratorów.
Ani że faceci są jakoś szczególnie skorzy do dawania szans nieatrakcyjnym kobietom.
Chyba, że są bardzo zdesperowani, by mieć seks, wtedy sytuacja wygląda ciut inaczej.
Nie masz pojęcia, ilu brzydkich* albo dużo starszych mężczyzn mnie zaczepiało.
Choć to nic w porównaniu z moimi naprawdę pięknymi koleżankami.
Wystarczy spojrzeć u takiej na sekcję komentarzy pod zdjęciami.
Mogą przecież próbować z kimś o zbliżonym wieku i wyglądzie.
Ale po co, skoro istnieje możliwość, że akurat się uda i będą mieli taką, jaka im się marzy?
Nie raz zdarzyło mi się usłyszeć obelgi po tym, gdy taki cud natury grzecznie odrzuciłam.
Pewnie mają podobne wnioski odnośnie kobiet, co niektórzy tutejsi koledzy incele.

EDIT: Usunęłam "wyjątkowo" przy "brzydkich", bo w sumie tak sobie pomyślałam, że niewielu znam ludzi, którzy wręcz odrzucaliby samą aparycją.

Ja go lubię, to znany rockman i z pewnością cieszył się sporym zainteresowaniem kobiet, i mógłby dużo o nich ciekawego powiedzieć

Mam też jeszcze jeden cytat, ale to już od dużego autorytetu czyli śp. profesora Lwa-Starowicza, i wielu osobom może on nie pasować...

to tak dla tych, co dobiegają 30, nigdy nic z kobietami, i myślą nad pójściem na panny...

Ocho, widzę typowe dla was czyli "równouprawnienie nie zmieniło nam estrogenu w testosteron". To znaczy że danie wam większych praw to był z naszej strony fatalny interes, bo sama przyznałaś właśnie tym stwierdzeniem że różnice między płciami dalej istnieją, i tylko wy macie z tego korzyść. Mężczyzna ma dalej tyle samo ile miał, a wy się na tym znacznie dorobiłyście i obrosłyście w piórka.

Dlatego właśnie zachód i jego cywilizacja są skazane na upadek. Poziom kobiecej pychy wywala poza skale i niedługo zatopi całe społeczeństwa.

Ach, i pytałaś po co mi wiedza na wasz temat: siedzę na home office to i tak nie mam nic lepszego do roboty niż tu trochę popisać i jeszcze się kilku ciekawych rzeczy dowiedzieć:) Zresztą współczuję tutejszym braciom, szczególnie Shiniemu i Rumunskiemu bo to moim zdaniem spoko chłopy są i dlatego też próbuję im udzielić pewnych rad.

A widzisz, że są to sprzeczności?

+100, mój dziadek, rocznik 1940, który wyszedł z powojennej biedy i w dzieciństwie często nie miał nic do jedzenia poza suchym chlebem (co się dziwić jak każde gospodarstwo co miesiąc musiało dawać 100zł na odbudowę Warszawy) mówi że kiedyś żyło się o wiele, wiele spokojniej, bo po prostu całe otoczenie nie kreowało tych wszystkich potrzeb na które ludzie dzisiaj zapieprzają do urzygu.

ChuopskiChłop dobrze opisał. Ja od siebie napiszę, że co do rzekomej mojej bierności. W czasach szkolnych wręcz przeciwnie tak było, tylko wtedy nie wiedziałem, że 20% facetów jest pożądanych przez kobiety, a 80% jest dostarczycielem dóbr materialnych (beta-provident). Gdyby istniał wehikuł czasu i miałbym okazję cofnąć czas, to bym tak zrobił. Wiedziałbym by nie dawać wam darmowej atencji z której nic nie miałem, a przed cofnięciem czasu spisałbym wszystkie wyniki losowoń EuroJackpotu po marcu 2018 by dzisiaj leżeć chujem do góry i żyć dostojnie. Nie użerałbym się w pracy m.in. z kobietami.

Brat mojego ojca podobnie. Tz. jak kiedyś zobaczył ile spraw ogarniam jeszcze przed śniadaniem, jak przeglądam oferty, odpisuję na maile to się nadziwić nie mógł, bo za jego czasów to było to tak, że on najpierw musiał zadzwonić do dyrektora spółdzielni produkcyjnej czy spożywczej albo innej z wyjaśnieniem czego chce. Nie było komórek, więc wzajemne złapanie się na stacjonarce to czasem się udawało, a czasem to 2-3 dni wzajemnego mija się. Trzeba było dostać pozwolenie na wysłanie oficjalnego pisma, zapytania o ofertę oraz ceny i z wyjaśnieniem o co dokładnie chodzi i po co czegoś tam potrzebują. Bo nie dało się takich rzeczy dostać z marszu najczęściej. Potem trzeba było czekać na odpowiedź, a nie zawsze przychodziła zgoda i akceptowalna oferta. A czasem gdzieś się listy słało i telefonowało dodatkowo dopytując o parametry konkretnych produktów. I to trwało. Długo. A w międzyczasie kawka, petko i czekanie.

To co każdy z nas robi paroma kliknięciami przeglądając allegro czy internetowe hurtownie to w PRLu zajmowało niekiedy 2-3 tygodnie pracy. Bo najpierw trzeba było wysłać listowną prośbę o katalog albo o spis inwentarza. I teraz niech to współczesne ludki ogarną robiąc jakiekolwiek zakupy przez neta czy cokolwiek, że każde kliknięcie, każdy mail z zapytaniem, to dodatkowe 2-3 dni czekania.

Jak czytam zawsze, że kiedyś to też był stres itp to mnie śmiech ogarnia.

Na pewno wam się Panie należy duży plus za podejście z szacunkiem do tematu.
Jeden Pan pisał tutaj, że tego typu sprawy to wyprawa na Mount Everest i ja się z tym zgodzę. To, że dla kogoś coś jest łatwe lub naturalne albo przychodzi z lekkim trudem nie znaczy że dla każdego takie będzie. Czas nie poprawia sytuacji. Każde kolejne odrzucenie, być może też zaniedbywanie się przez brak kontaktu z kobietami i wiele innych aspektów powoduje, że jest coraz gorzej, a nie coraz lepiej.
Ja sobie kiedyś nie wyobrażałem kontaktu z dziewczyną, która oczekuje finansu w zamian. Obecnie, no cóż...
Szkoda życia na wstyd, szkoda życia na przekładanie na później. Niektórzy do tego dochodzą w miarę wcześnie, inni bardzo późno, a jeszcze inni cierpią do samego końca nic nie robiąc aby to zmienić. Ja nie chcę być w tej ostatniej grupie, nikt nie chce.

Otóż to. Tylko, że to ma szerszy wymiar niż jedynie płacenie za seks.

Ależ ja doskonale wiem, kim jest Maleńczuk, ale choć inteligencji nie można mu odmówić, to choćby właśnie z uwagi na styl życia, jaki prowadzi, nie uważam, że może tu stanowić jakikolwiek autorytet. Ba, mogę się nawet pokusić o stwierdzenie, że obraca się w takim towarzystwie, które trudno przekładać na całość społeczeństwa, więc i jego spojrzenie na damsko-męskie relacje zapewne jest dość mocno zwichrowane.

Dedukuję sobie, że ten drugi cytat to już raczej nie do mnie był skierowany?

Przecież on z super przeciętnego środowiska się wywodzi. Karierę zaczął robić już jako w pełni ukształtowany, dorosły facet pod 40stkę.

Znaczy tam gdzie nam pasuje to mogą być różnice, a tam gdzie nie pasuje to już nie chcemy. Nowe, nie znałem.

Poczucie wyższości wynika z przyczyn obiektywnych, gdyż przypominam ci że to mężczyźni mieli od zawsze, i tak na prawdę dalej mają decydujący głos w 99% spraw tej planety i kropka. I oby to się nigdy nie zmieniło.

I wskaż mi miejsce, gdzie ja napisałem że jest mi gorzej niż mojemu dziadkowi. Bo tego nie napisałem, ale powiem ci tak: jak opowiedziałem mu o tym co się działo w mojej poprzedniej robocie to sam powiedział, że za jego czasów praca w sklepach wyglądała o wiele lepiej.

A na home office to jestem dopiero od jakiegoś czasu.

Nie, to nie jest wyjątek. To jest REGUŁA. Otyłość nie jest związana z dostępnością taniego jedzenia tylko z wychowaniem. Pomijając rzecz jasna przypadki chorobowe, bo to jakby oczywista oczywistość.

TAK.

Bo mniejsze tempo życia to mniejszy stres. Nie było zachowań i presji kreowanej przez social media, bo nie było social mediów. Nie było tak rozbudowanej oferty TV (ile tam w prlu było? jeden - dwa kanały, a i nawet nie przez całą dobę), nie było presji posiadania, bo nie było tylu dóbr. Za większość dobrostanu obywatela i tak odpowiadało państwo (czy to rękami urzędów czy państwowych firm). Żeby dostać mieszkanie, wystarczyło zapisać się w kolejkę. Żeby dostać dobrą pracę - podobnie. Urodziło się kolejne dziecko? Szło się do urzędu, żeby dali wyżej płatną pracę (lub większe mieszkanie) ze względu na dziecko i się taką robotę dostawało, albo dostawało się różne dodatki. To nie była kwestia kompetencji, tylko pisania wniosków do odpowiednich urzędów itp.

Jak dzisiaj jest to kwestia kilku kliknięć to każdy oczekuje, że robota będzie gotowa "na wczoraj". Kiedyś tego nie było, za to przy wódce się psioczyło razem z szefem, że cały dział albo pół firmy siedzi na dupie i liczy muchy na suficie.

Mieszasz dwie rzeczy: wysiłek fizyczny i znój życia (z powodu braku technologii) ze stresem i poziomem satysfakcji.

Ekhm....

za 80% decyzji rynkowych odpowiadają kobiety. Wcześniej, wbrew pozorom było podobnie, tylko pod decyzjami kobiet podpisywali się faceci. Różnica polega jedynie na tym, że kobiety lepsze są w mówieniu o tym czego chcą, a faceci są lepsi w robieniu tego, aby ów cel osiągnąć.

A kiedy to stan majątkowy jest istotny w przypadku kobiety, kiedy to ona szuka partnera?

Takie badania prowadzi się od wielu lat. Wnioski są takie, że 80-90% kobiet przekazuje swoje DNA dalej i tylko ok 60% facetów. A bywały czasy, że i mniej.

Te dane dotyczą wszystkich kontynentów, czy tylko Europy lub może wyłącznie Polski?

KOLEŻANKA nie miała powodzenia, bo była niezbyt urodziwa. Sama doskonale o tym wiedziała.
Jak już ktokolwiek ją zaczepiał, to w chamski sposób dając do zrozumienia, że liczy na łatwy numerek.
Nikt z nią nie flirtował, nie podrywał, nie próbował budować żadnej romantycznej relacji.
Od nikogo nie słyszała, że jest ładna, że mu się podoba.
Jako kandydatka DO ZWIĄZKU była dla facetów niewidzialna.
Wiem, zaraz wyskoczycie z tekstami, że w takim razie nadal zajebiście.
Przecież ktoś chciał pójść z nią do łóżka.
Chyba tylko z perspektywy facetów to jest jakaś ogromna wartość.
Dla kobiety to koszmar, jeśli chce być kochana, a jedyne, na co może liczyć, to propozycja zrobienia komuś loda za remizą.
Moim zdaniem główna różnica w postrzeganiu tych spraw wynika z tego, że mężczyźni są w stanie, za przeproszeniem, wyruchać nawet dmuchaną lalę, jak ich przyciśnie. Dlatego na portalach wielu z nich zaniża swoje wymagania, bo nie ma dla nich większej różnicy, z kim to zrobią, byle nie mieć odruchów wymiotnych w trakcie. Nie bez powodu mnóstwo inceli, na pytanie, JAKA MIAŁABY BYĆ potencjalna partnerka, nie potrafi za bardzo nic powiedzieć. Na początek wystarczy, żeby była miła, chętna i gibka. Liczy się, że będą mogli wreszcie rozładować napięcie.
I żeby nie było, nie próbuję nikogo teraz obrazić.
Wam po prostu zwykle ciężej jest wytrzymać bez seksu.

Mnie faceci zaczepiali, bo jestem w miarę ładna.
Aczkolwiek napisałam o tym, żeby przedstawić inną perspektywę.
Dlatego skupiłam się na brzydkich oraz dość starych adoratorach.
Jakoś nie widziałam, by ustawiali się oni w kolejce do kobiet o zbliżonym wieku i wyglądzie.
Często podbijali wyłącznie do tych sporo atrakcyjniejszych od siebie.
Te mniej urodziwe zwykle mogły dla nich nie istnieć.
Albo sięgali po nie w ostateczności, żeby mieć kogokolwiek.
Nie wszyscy, rzecz jasna, bo nie chcę generalizować w drugą stronę.
Po prostu sporo z nich wkurzało się, że ładne kobiety ich nie chcą.
Samemu nie zwracając najmniejszej uwagi na te brzydkie.

Ale partnera jednak ma. I używasz tego jako argumentu wobec...inceli. Którzy nie mają i nigdy nie mieli nikogo. Dlatego to bez sensu.

A co pisałem? Była zaczepiana? Była. Tylko nie przez facetów, którzy byliby atrakcyjni dla niej.

Na ten argument spuszczę zasłonę miłosiernego milczenia. Większość facetów, bez względu na status społeczny, powodzenie itp, szczere komplementy policzy na palcach jednej ręki w swoim życiu.

Tu nie chodzi o wartość, ale fakt, że jednak ktoś się nią interesował. Jakieś propozycje składał. W interakcję wchodził. Nie była przezroczysta.

I to właśnie pisałem - koszmar. Bo miała atencję, ale nie takąa, na jaką liczyła. Dla mnie - ale mam wrażenie, że i dla naszych forumowych inceli - to po prostu pierdolenie.

Nie chcesz wiedzieć z czego robiono wibratory na przestrzeni wieków. to jest słabiutki argument.

Nie, nie dlatego. To było też opisywane już wielokrotnie. Do porzygu wręcz. Facet nie ma znaczenia jakie ma wpisane wymagania, bo to i tak on jest stroną inicjującą kontakt. Jego opis ma sprawiać wrażenie otwartego i ciepłego - tego co może dać kobiecie. A nie tego czego on sam oczekuje. To nikogo nie obchodzi. A łowią szeroko, bo szanse mają bliskie zera.

Wyobraź sobie taką sytuację, że wchodzisz do sklepu z rowerami. O rowerach wiesz tylko tyle, że istnieją. Sprzedawca cię pyta jaki rower chcesz. Co odpowiesz? Cross? MTB? Szosówka? A ty oczekujesz, że będą znać tajniki jazdy na ostrym kole. :>

Tak i sama twierdzi, że to był cud, że go poznała.
Bo przed nim nie miała dosłownie nikogo.

BYLI DLA NIEJ ATRAKCYJNI, w sensie, niektórzy byli przystojni.
Ale ona chciała związku, a nie szybkiego numerku na tylnym siedzeniu.
Do związku NIKT JEJ NIE CHCIAŁ.

Tak, tak, dlatego do ładnych dziewczyn wypisują tysiące wiadomości o tym, jakie nie są piękne.
Pewnie masz jakieś super laski wśród znajomych.
Spójrz w komentarze pod ich zdjęciami.
Zobacz JAK FACECI NIE POTRAFIĄ SZCZERZE KOMPLEMENTOWAĆ.
Przyznam, że srogo śmiechłam.

Uważacie to za pierdolenie, bo WY byście się cieszyli, gdyby laska proponowała seks.
I nie rozumiecie, jak można nie być zachwyconym, że jakiś koleś chciałby się w nas tylko spuścić.
Sorry za wulgarność, ale wkurza mnie taka narracja.   
Jakby na świecie nie było samotnych kobiet.
One też chciałyby być KOCHANE, ale oczywiście, umniejszajmy im.
Bo przecież jakby zakasały spódnicę, to ktoś by od biedy skorzystał.
Po wszystkim nawet nie pamiętałby, jak miały na imię, ale kto by się przejmował detalami.

Dobrze wiesz o co mi chodzi.
Facet, jak mocno chce seksu, to zaciągnie do łóżka nawet brzydulę.
Inna koleżanka latami kochała się w kumplu mojego brata.
On zawsze powtarzał, że nie jest w jego typie, za chuda, taka sobie twarz. 
Pod względem związkowym nie był nią ani trochę zainteresowany.
To jednak nie przeszkadzało mu w tym, by zrobiła mu w parku niezobowiązującego loda.
Ile znasz kobiet, które chętnie chodzą do łóżka z facetami, których uważają za brzydkich?
Pomijając sytuacje, gdy babka wie, że może coś z tego mieć, na przykład kasę.

Nie mówię o wpisanych na portalu wymaganiach.
Mówię o tym, co prezentują choćby tu, na forum.
Jak odpowiadają, gdy się ich o to zapyta.
Poza tym wypisywanie do setek dziewczyn też mówi samo za siebie.
Inna sprawa, że wielu z nich w gruncie rzeczy nie lubi kobiet.
A jednocześnie żalą się, że żadna ich nie chce.
Oboje wiemy, że największym problemem sporej części inceli wcale nie jest aparycja.

Racja, bo całe życie spędzili w piwnicy i nigdy nie widzieli kobiety na oczy.
Tylko w takim razie dlaczego część z nich pisze, jakby mieli na nasz temat więcej informacji, niż my same?

Tak, też miałam na myśli to, że były zasobem.
Nie skupiałam się wyłącznie na małżeństwach, bo wspomniałam też o kochankach i tu chodziło mi między innymi chociażby o służbę, ale faktycznie o gwałtach zapomniałam.

Ale właściwie, to jaki zatem sens miało przytaczanie tych danych w kontekście dyskusji między Mrs.Happiness, a Chuopskim, gdzie Chuopski starał się poprzeć swoją teorię, według której występuje nierówność między płciami w oczekiwaniach względem poziomu atrakcyjności na niekorzyść mężczyzn, którzy to z tego powodu nie mają seksu? Totalnie nie ma związku jedno z drugim albo ja go nie widzę. Sam napisałeś, że przyczyna leży gdzie indziej.

Tak, ale jak sama to opisałaś - adoratorów jednak jakichś miała, tylko ich odrzucała (bez względu na przyczyny) i jednak kogoś ma. I zestawiasz to z ludźmi, którzy nikogo nie mają i NIGDY nie mieli żadnych interakcji romantycznych.

Ok, pisząc o atrakcyjności nie skupiałem się na fizyczności tylko całokształcie. Jednak to i tak pozostaje bez znaczenia, bo zestawiasz kobietę, która zainteresowanie jakieś miała z facetami, którzy nie mają żadnego zainteresowania. Dosłownie zero. To jest kolosalna różnica.

Ale czego mają dowodzić skomlenia internetowych wazeliniarzy (z których część to i tak boty)? Z resztą tu nawet nie w tym rzecz, bo statystyczny koleś nawet i na takie coś nie specjalnie może liczyć.

Ciągle skupiasz się na tym CO jest proponowane, a kolejny raz próbuję ci wytłumaczyć, że nie chodzi o to CO jest proponowane, ale że w ogóle cokolwiek jest.

Rozumiemy. Tylko dla ciebie (i wielu innych kobiet) to jest wyolbrzymiony problem. Zainteresowanie nie tych mężczyzn i nie z tym celem, jakie wy byście chciały i próbujesz przedstawiać to jako coś takiego samego (lub nawet gorszego) niż.....brak jakiejkolwiek uwagi. A nie jest to gorsze. Naprawdę. Na pewnym poziomie wyalienowania społecznego (i samotności) wchodzi taka frustracja, że nawet agresja jakiej nasi incele doświadczają jest dla nich lepsza niż bycie zamkniętym z własnym ego, z własnym umysłem. To taki efekt trochę łagrów - więzienia bez krat. Ty piszesz, że one też chciałyby być kochane i zestawiasz to tym, że nasi forumowi incele skomlą o jakakolwiek formę kontaktu. Z KIMKOLWIEK. Im już nie chodzi o bycie kochanym czy pożądanym. Im chodzi o jakąkolwiek realną interakcję bez ciągłego doświadczania odrzucenia.

Nie nie wiem. Kobiety wcale nie mają mniejszego libido od facetów.

Tia....czego dowodem są forumowi incele....a nie....czekaj....

Więcej niż facetów. Biorą pierwszego lepszego, aby być z kimkolwiek, albo potrafią wypinać się przed każdym, kto zapewnia im jakąkolwiek atencję. Sorry, ale ten argument jest inwalidą jak się popatrzy co dla atencji anonów robią kobiety w necie. I czemu stąd wyłączyłaś od razu kobiety, które 'wiedzą, że coś mogą dzięki temu mieć' ?

Facetów, którzy mogą zaspokoić potrzeby liczymy, ale kobiet, które mogą zaspokoić potrzeby już nie?

Ehhh...
Odpowiadają tak, jak każda osoba na temat, w którym nie ma doświadczenia. Zapytaj kogoś, kto nie biegał maratonu jakie budy biegowe na długie dystanse najbardziej lubi - też ci nikt niczego sensownego nie odpowie. Bo i jakim cudem? Tylko ogólniki.

Wypisywanie do setek dziewczyn jest całkowicie normalne. Przecież to facet ma inicjować kontakt, to jak to sobie wyobrażasz? Że napisze do jednej dziennie w nadziei, ze coś z tego będzie? W miejscu, gdzie skuteczność jest jednocyfrowym procentem? Ile taki facet ma na to stracić czasu i po co?

ŻADEN Z NICH NIE BYŁ W ZWIĄZKU. ŻADEN Z NICH NIE BYŁ W SYTUACJI INTYMNEJ Z KOBIETĄ (w rozumieniu również intymności emocjonalnej) lub ich doświadczenia w tym względzie są jednostkowe i mocno ograniczone.

I naprawdę nie rozróżniasz regularnej rozmowy na jakiś temat od zwykłej frustracji?

Szczerze? Większość.

Większość marzy o prostym życiu swoich rodziców, kiedy praca była pewna i stabilna, a wypłata pozwalała na utrzymanie rodziny i posiadanie dzieci. Zobacz, że wątek chujowej ekonomii jest jednym z głównym argumentów nawet naszych inceli. Dzisiaj wielu ludzi nie decyduje się na posiadanie dzieci właśnie ze względów ekonomicznych. Bo jedna wypłata to za mało. A mieszkając z rodzicami ciężko też o zbudowanie jakiejś relacji. Zwłaszcza jak nie ma ekonomicznych podstaw na rozwój związku. Dwie wypłaty w okolicy minimalnej nie pozwolą na kredyt, a jak nie masz odziedziczonego mieszkania to pozostaje wynajem i jednak....biedowanie. To nie planowanie wspólnej przyszłości tylko walka o przeżycie z miesiąca na miesiąc. To jeden z głównych powodów spadającej dzietności i rozpadów związków.

Większość rzeczy jest po prostu zbieżnych i ma takie same konsekwencje. Nawet jeśli te procenty będą się rozjeżdżać (a będą) z jednego kraju na drugi, to i tak efekt końcowy pozostaje bez zmian.

IMHO brzmi to jak depresja lękowa, a nie jak element budowania własnego szczęścia.

Nikt się nie odniósł do postu Teda, a przykład podał ciekawy. Faktycznie patrząc na dzisiejsze czasy ciężko uwierzyć by facet ze zdjęcia był w ogóle widoczny dla takiej dziewczyny choć jakieś wyjątki pewnie się zdarzają.

To prawda, że sporą część mojego stresu tworzę sobie sam ale też po prostu odczuwam go mocniej niż większość ludzi. Prawdę mówiąc już nawet nie pamiętam jak to jest nie czuć stresu. Pewnie nie uwierzysz ale próbuję z tym walczyć.

Co do wygranych w totka to miałem na myśli co ludzie mówili, że chcieliby zrobić, a nie co już zrobili.

Tak z ciekawości co wy wszyscy byście zrobili gdybyście stali się bogaci?

No troszku pojechałaś 

Oczywiście, że takie związki się nadal zdarzają. Zresztą gość wygląda przecież normalnie, zwyczajnie. Ani brzydal, ani szczególnie przystojny. Kiedyś co drugi facet miał taką fryzurę i wąsik. Teraz po prostu panuje inna moda.

Rodzinę mam pełną (zawsze z rodzicami miałem kontakt neutralny), ale dobrze zwróciłeś uwagę odnośnie "rad od kobiet". Właśnie szukałem wtedy pomocy po internecie i jakieś takie rady znalazłem. Pierwsze zauroczenia, człowiek nie myślał wtedy racjonalnie.

To, co mnie o wiele bardziej zastanawia, to problem przyczyny oraz okresu, kiedy to podejście incelowskie się tworzy. Wielokrotne odrzucenia czy niepowodzenia mogą mieć oczywiście działanie deprymujące, ale normalny człowiek w końcu się zastanowić, że może jednak to on coś robi źle..? Albo szuka w niewłaściwych miejscach tudzież zbyt mocno się nastawia na swój cel, brakuje mu luzu czy spontaniczności?
W wypowiedziach Kolegi Rumuńskiego zdaje się przebijać jakiś irracjonalny lęk przed kobietami. Fakt, że siebie nie uważa za wartościowego to jeden problem, lecz mam wrażenie, że w kobietach widzi głównie jakieś dziwne, zupełnie nieprzyjazne i obce istoty zaburzające jego komfort psychiczny(choć z drugiej strony, podświadomie pragnie z nimi kontaktu). Może warto zacząć patrzeć na Panie, jak na ludzi, żyjących obok, mających swoje pragnienia i potrzeby życiowe, które jak każdy, starają się realizować? Zamiast traktować kobiety jak wroga czy przeciwnika, nie lepiej dostrzegać w nich jednak sprzymierzeńca czy przynajmniej współuczestnika codziennego życia?
Wielokrotnie spotyka się w wypowiedziach taka retorykę, że zmiany w życiu, stwarzające nowe możliwości muszą przyjść same, nie wiadomo zresztą skąd. Nikt z Kolegów nie zdaje sobie sprawy, że owe zmiany muszą wyjść od nich, jeśli nawet miałoby się to wiązać z wyjściem ze swojej strefy komfortu. Poprawienie stylizacji, samorozwój czy pewność siebie - wszystko wymaga wysiłku a tego słowa Koledzy chyba się najbardziej boją. Taki problem uśmiechnąć się do Pani przy kasie w sklepie? Może się dziwnie popatrzeć, owszem, ale być może któraś tam, z kolei ten uśmiech odwzajemni.
Jeśli związki Was tak przerażają to może warto na początek spróbować częściej nawiązywać relacje koleżeńskie? Zachodze w głowę czasami jak to jest możliwe, że człowiek po 30.roku życia twierdzi, że nie ma żadnych znajomych, gdzie przez te lata co rusz była okazją do tworzenia kontaktów - szkoła, studia, praca, zajęcia w wolnym czasie..przecież nikt z Was nie żyje te 30 lat w zamknięciu i trwałej izolacji..

Nie rozumiesz jednej podstawowej rzeczy. To wszystko co piszesz wydaje ci się dziwnie, nielogiczne i zadajesz pytania, na które odpowiedź dla ciebie jest oczywista. Nie chodzi o to, że to traktowanie kobiet jako innych istot, lenistwo czy problem z uśmiechnieciem się do kasjerki w sklepie. Tu nie chodzi o to, że ktoś świadomie tego nie robi bo tak, tylko bo o tym nie wie i nie ma tego w nawykach. Napisanie komuś na forum żeby nagle zaczął traktować kobiety jako równych sobie ludzi nie ma możliwości zadziałać jeśli ten ktoś przez całe życie miał wbijane do głowy, że jest inaczej. Nawyków i przyzwyczajeń nie da się zmienić od tak. Weźmy na przykład to uśmiechanie się do obcych ludzi. Ten nawyk czy nawet wiedza, że to jest dobre nie pojawia się znikąd, tego trzeba zostać nauczonym i powtarzać tyle razy aż wejdzie w nawyk. Tak samo z zagadywaniem do dziewczyn. Normalnie to powinno wyglądać mniej więcej tak, że ojciec, dziadek, brat czy wujek ci tłumaczy o co w ogóle z tym zagadywaniem, potem obserwujesz jak robią to starsi koledzy, potem wzorując się na nich sam próbujesz. Jeśli ktoś nie przeszedł tych wszystkich poziomów to niby skąd ma nie tylko to umieć ale w ogóle wiedzieć o co z tym chodzi. Ktoś mógł mieć przez całe życie wbijane do głowy, że "dziewczyna sama się pojawi" albo "jak ci się nie udaje, nie chce czy się stresujesz to odpuść" jak na przykład ja. Coś co było ci wbijane przez 20 lat nie zmieni się po przeczytaniu paru postów na forum. Jeśli ktoś nie ma nawet najprostszych podstaw do zmiany do tego nie zrobi, nie sam. Bardzo dużo zależy od tego jak i w jakim środowisku ktoś był wychowywany. Przykładowo skąd wiesz, że zabijanie innych ludzi jest złe? Bo od najmłodszych lat wszyscy wokół ci tak mówili, rodzice, nauczyciele i wszyscy inni. Wiesz, że to jest złe, że tak nie można, że to bardzo surowo karana zbrodnia. Nie rodzisz się z tą wiedzą i takim przekonaniem tylko zostajesz tego nauczonym. W takiej sytuacji są chyba tylko dwie opcje. Iść na terapię i krok po kroku próbować zmieniać swoje nawyki i przekonania. Albo jeśli się ma możliwość to rzucić się lub zostać rzuconym siłą na jakąś drastyczną zmianę i próbować samemu się do niej przystosować.

Widzisz Shini, częściowo masz rację , lecz tylko częściowo...

Pomijam już, że po raz kolejny Ty (choć pewnie i reszta Kolegów) prezentuje zatwardziałe podejście, że wszystko, co Cię w życiu spotyka oraz co powinieneś umieć, musi  Ci ktoś pokazać z zewnątrz, zupełnie jak przewodnik w muzeum pokazuje zwiedzającym wystawę. Inaczej mówiąc cały czas się przewija coś w stylu "ktoś musi mi pokazać/mnie nauczyć". Czy wobec tego takim osobom, jak Wy należy się stałą opieka lub doradztwo? Nie mówię tego złośliwie, lecz się zastanawiam skąd się to bierze.. Oczywiście decyzja o podjęciu terapii wydaje się najlepszym wyjściem, aby dalej działać, czego konsekwencją będzie zwiększenie poczucia wartości w swoich oczach.
Natomiast wyobraź sobie, że np. ja do pewnego czasu też byłem człowiekiem dość nieśmiałym i skrytym. Czułem się niezręcznie w towarzystwie innych ludzi, bałem się wręcz odezwać, ciężko mi było nawet wykrzesać z siebie ten nieszczęsny uśmiech do kasjerki w sklepie. Zaskoczę Cię tutaj, ale pewne rzeczy jednak same przychodzą
Na przestrzeni tych wszystkich lat jedyne, czego się sam nauczyłem, to nie zwracać uwagi aż tak bardzo na to, co słyszysz naokoło siebie lub też, co jest Ci wbijane do głowy. Dorosłość oznaczała dla mnie przede wszystkim posiadanie własnego zdania, krytycyzm wobec opinii innych, asertywność oraz SAMODZIELNE podejmowanie decyzji. Sam wyrabiałem sobie zdanie o tym czy innym zjawisku, nie szukając bez przerwy owej opinii u innych. Pewne zachowania weszły w codzienność, nie dlatego, że ktoś mi to pokazał lub stwierdził, że "tak trzeba", lecz dzięki temu, że sam je sobie wyrobiłem, obserwując ludzi dookoła, stosując metodę prób i błędów. Na początku, kupując cokolwiek w sklepie, ciężko było mi utrzymać kontakt wzrokowy z ludźmi(obojętnie jakiej płci) czy wykrzesać z siebie coś więcej, poza wydukaniem prośby o wydanie takiego czy innego towaru. Nie wspomnę o spotkaniach towarzyskich czy kontaktach zawodowych, gdzie zawsze niezbędny jest przecież ten minimalny choć wkład osobniczy, w dużej mierze polegający na otwartości i komunikatywności. Od tamtych czasów zmieniło się u mnie sporo, może nie jestem specjalnie przebojowy, ale nie widzę problemu w odezwaniu się do obcego człowieka. Z czasem, niejako z konieczności, człowiek wyrabia w sobie pewne nawyki. Jeśli nie potrafię wykonać jakiegoś zadania, to przy dzisiejszych możliwościach, mam jednak spory dostęp do fachowej pomocy, dlatego też pewne twierdzenia Rumuńskiego brzmią tak absurdalnie, jak choćby to, że nie jest w stanie zorganizować wolnego czasu. Mówimy np. o rezerwacji noclegu poprze wykonanie prostego telefonu do odpowiedniego ośrodka. Czy to jest zadanie na miarę misji Apollo 11 sprzed prawie 60 lat?

Ten argument z przytoczeniem moralnej oceny zabójstwa wydaje się kwintesencją Waszego podejścia: ktoś musi Wam przekazać, że taki lub inny czyn, postawa lub działanie jest prawidłowe bądź nie a potem co? Już nie jesteście w stanie wyrobić sobie w żaden sposób własnego zdania czy oglądu na sprawę?

nie skopiowalo mi się cale ; // ale kumpel tłumaczyl mi to tak ,ze jest to na 99 procent poklosie stalkowania go w szkole głownie przez kobiety ..(kolezanki, wychowaczynie itp,dyrektorka itp.. ) so ..?