30lat i cały czas sam - Netkobiety.pl

Ja też zyskuję przy bliższym poznaniu, no ale właśnie, żeby ktoś mógł zyskać to musi dostać szansę. A jak człowiek jest odrzucany na wstępie, to już tego bliższego poznania nie będzie.

jemu (Race;)) chodzi  chyba oto zeby brac go jakim jest
nawet jeśłi przy przyszlej partnerce bedzie hejtował jej koleżanki,,inne kobiety,laski z tego forum,babki  z internety,ki z aplikacji, matke,swoją mamę ..
wezmie sobie jakąs sadystyczną kobite to sie dogadają,,jedno musialo trochę  ustępowac drugiemu,raczej widze to na krótka mete

Nie jest to do końca prawdą. Jeszcze przed pandemią pojawiały się rządowe opracowania mówiące o ogromnej emigracji kobiet na skalę, która spowodowała, że zjawisko zyskało swoją własną nazwę (femigracja) oraz o problemie jaki to spowodowało, tz utratę zdolności reprodukcyjnych w wielu różnych miejscach kraju. I to określenie zostało tam właśnie użyte. Teraz ze względu na wojnę i dużą populację Ukraińców o tym mówi się mniej, ale nie bez przyczyny od lat się trąbi o zapaści demograficznej, i to że fizyczny brak odpowiedniej ilości kobiet w wieku (re)produkcyjnym to jedna z przyczyn. Oczywiście nie jedyna, ale faktycznie mająca miejsce.

Z oczywistych przyczyn zjawisko nie dotyczy dużych miast (zwłaszcza tych studenckich), ale te średnie i mniejsze mają niemałe problemy demograficzne z tego powodu. Badania nad depopulacją trwają. Obecnie mam wrażenie, że problem jest ukrywany, aby nie spowodować paniki na rynku. Mam takie wrażenie, bo nie zwiększyła nam się dzietność, a ok dekadę temu (może trochę więcej) były już materiały mówiące o tempie ubywania nam ludzi rzędu nawet 5% rocznie. Z resztą zobacz sama. Przyjechało kilka milionów Ukraińców i oni....po prostu zniknęli. W sensie pomyśl sama - przyjechało kilka milionów ludzi, a nie mamy żadnych koczowisk, obozów tymczasowych itp. jak ma to miejsce w innych krajach. To co mamy, to jakieś wyjątki o charakterze czasowym, relokalizacyjnym. Znalazły się mieszkania i praca jak za pstryknięciem palcami. Skoro mamy taką zajebistą i stabilną sytuację (demograficzną i gospodarczą), to jak to jest możliwe?

Nie chce mi się szukać linków do tych opracowań, ale kiedyś je już tutaj wrzucałem. W każdym razie, w niektórych z takich opracowań wskazywano też różnicę empiryczną pomiędzy danymi wynikającymi ze spisu powszechnego i systemu PESEL, a rzeczywistym miejscem zamieszkania. To w większości wypadków jest nieweryfikowalne, bo od metra jest ludków na papierze będących w PL, a w rzeczywistości żyjących i mieszkających poza granicami kraju, bo nigdy nie zgłosili faktu swojej emigracji w stosownym urzędzie. Na papierze są tu. W rzeczywistości gdzieś indziej.

Na podobnej zasadzie praktycznie wszystkie dostępne przed laty opracowania mówiły o tym, że w PL tylko ~1% mieszkań jest wynajmowanych, a reszta ludzi ma własne lokum. Dopiero niedawno się okazało, że to bajka nieweryfikowalnych liczb. Jak zaczęto to sprawdzać, to się okazało, że w samej Wawie jest przeszło 200tyś 'pustych' mieszkań (czyli realnie wynajmowanych na czarno).

Przedstawione w prześmiewczy sposób, ale prawdziwe. Z Ukrainy głównie przyjechały kobiety, matki z małymi dziećmi. Co do zasady, one się nie asymilują. Są w zbyt dużych grupach, aby integracja zadziałała. Po prostu tworzą swoje własne społeczności.

Natomiast z reszty krajów, to przyjeżdżają głównie mężczyźni. Dominują Indie, Pakistan, trochę z Afryki. Niedaleko mnie jest mało uczęszczane boisko do piłki nożnej. Jak tylko robi się ciepło, to przychodzą dużymi grupami pograć w krykieta. Przewaga facetów do kobiet jest tam spokojnie 15-20 do 1. Słabo po polsku mówią, już łatwiej dogadać się po angielsku. Dominuje nastawienie, że oni tylko na chwilę. Bo albo chcą zarobić trochę i wrócić do siebie, albo traktują Polskę jako przystanek, żeby złapać trochę oddechu, trochę zarobić i pojechać dalej na zachód.

Śmiechem-żartem, gdyby Raka tutaj nie miał racji, to historia Simona Mola nigdy by nie miała miejsca. A przecież typ był nagradzany, odznaczany, normalnie gwiazda imigracji. W rzeczywistości ruchacz - manipulant CELOWO zarażający hivem. I nie zaraził jednej czy dwóch. Takich kobiet było kilkadziesiąt (lub więcej), ale tylko 11 udało się namówić do składania zeznań. Taki fragment:

I z tego co pamiętam, to nieoficjalnie mówiło się, że takich przypadków było dużo więcej, ale nie były medialne. Podkreślę - gdyby mechanizm przedstawiony przez Rakę był faktycznie bajką z mchu i paproci, to historia Mola nigdy by się nie wydarzyła. A przynajmniej nie w takiej skali. A przecież to jest wręcz absurdalnie skrajny przykład typa, który namawiał do niezabezpieczonego seksu nieznajome mu kobiety. I zobacz w jakiej skali mu się to udawało.

Masz Anewe bardzo wysokie zdanie o kobietach, które jest zbudowane przez pryzmat opowieści twoich koleżanek i przyjaciółek. Większość z nich jest kompletnie nieprawdziwa i służy jedynie budowaniu swojego wizerunku w danej grupie. Realia są jednak inne i kobiety dość chętnie robią to, co chwilę wcześniej deklarowały, że one to nigdy nic.

Nawiasem, tak odnoście wielkich kutasów, minęłaś się chyba z Kasssją, ale ona np twierdziła (z przyklaskiem i akompaniamentem wielu tutejszych userek), że że w przypadku faceta i seksu, to rozmiar jego bysiora to jedyne co ma znaczenie. Także nawet tutaj, na tym forum, nie brakuje także i głosów kobiet, które utrzymują to samo ca Raka w tej materii. Tylko jak on to pisze, to wywołuje tu mieszankę śmiechu z oburzeniem.

Mam pomysł
Trzeba stworzyć ogólnopolski urząd incelsko-femcelski. Każdy chętny incel i każda chętna femcelka mogliby się rejestrować i algorytm/człowiek/hybryda w.w. dobierałby ich w pary i szliby na randki. Każdy ma prawo odrzucić dwie zaproponowane przez algorytm osoby, gdy odrzuci się trzecią - wypad z rejestru na pół roku. Problemem mogłaby być dysproporcja w liczebności k/m. Jako rozwiązanie proponuję: ci, którzy najdłużej są w rejestrze i każdy ich odrzucił, byliby wysyłani na bezpłatne kursy umiejętności społecznych, flirtowania, itd. Trzykrotna odmowa udziału w kursie - wypad z rejestru.

Trochę kasy by na to poszło, ale przy sukcesie programu, wzrosłaby liczba bombelków, więc jest to poświęcenie, na które jesteśmy gotowi

Oni sami przede wszystkim muszą zacząć działać. Samodoskonalenie to słowo klucz w tym wypadku.

Jest. Tylko to zadanie dla ludzi odpowiednio decyzyjnych. Aby np zatrzymać migrację. I nie chodzi mi o jakieś zakazy i blokady, ale o ekonomiczne stworzenie podstaw do rozwoju gospodarczego i kulturalnego, aby ludzie byli mniej zestresowani, mogli bardziej cieszyć się życiem i aby zawiązywanie związków i małżeństw było opłacalne. Tak w ujęciu finansowym, jak i społecznym.

Zobacz choćby na to, że większość ludzi mniej zamożnych, to musi popracować realnie kilka-kilkanaście dni, aby zbudować kapitał na proste wyjście na pizze i piwo ze znajomymi na miasto. To samo piwo w sklepie kosztuje 3x mniej, a jak człowiek zjebany pracą i stresem życia od wypłaty do wypłaty to prędzej odpali ulubiony serial i wypije dwa piwa w domu niż wyjdzie gdziekolwiek.

Jest. Tz nie wprost, ale jest tyle premii i bonusów do np samotnego macierzyństwa, że wiele par nie decyduje się na formalizację związku z tego powodu. Takich przykładów nie brakuje. 

Nikt tego nie mówi. ALE osobniki, o których mówisz to są często-gęsto osoby zaburzone. Niejako wyplute przez spychologię systemu.

Przede wszystkim należałoby odejść od pruskiego systemu edukacji, który to jest sam w sobie siedliskiem wszelkiego zła. Bo tworzy on patologie, zachęca swoją konstrukcją do gnębienia, poniżania, do alienacji. Takie były założenia organizacyjne takiego modelu nauczania: on miał produkować obywatela biernego, posłusznego, jednego z wielu. Taki obywatel miał nie myśleć, miał nie działać samodzielnie. Miał wykonywać polecenia. We współczesnym świecie nie ma to szansy działać. Nie chodzi tu strice o inceli, ale o walkę z większością społecznych i gospodarczych uwarunkowań, których skutkiem jest incelstwo. Bo że jeden Iksiński z drugim Kowalskim to mameje życiowe, to wiesz - w każdym systemie i w każdych warunkach się tacy trafią. Ale chodzi o to, aby prawo i gospodarka nie sprzyjały rozwojowi zjawiska jak ma to miejsce obecnie.

W drugiej kolejności trzeba zapewnić kształcenie odpowiedniej ilości kadr. Psychiatria to też dział medycyny, a jest kompletnie zaniedbany.

Patrzysz na problem jakby z perspektywy pojedynczego incela i kobiety, która 'powinna' się takim facetem zaintresować romantycznie. To błąd. W takim sensie, że ja do tego się odnoszę. Mówię o inżynierii społecznej. O skali makro. Nie mikro w ujęciu relacji dwojga ludzi (lub braku tejże). Ta jest zawsze wypadkową innych czynników.

A no właśnie. A jak widać choćby tu na forum - oni wcale nie chcą. Tym bardziej nie będzie chciał nikt inny. 

Okej, ale incele to nie tylko ci biedniejsi. Przecież oni  w pracy mogą sobie zupełnie normalnie radzić. Znaczy, "lepsze warunki w kraju" to zawsze fajne hasło, ale co to by miało do inceli? Myślisz, że jakby tym "naszym" nagle zaczął się pojawiać dodatkowy tysiak na koncie, to cyk i znajdą drugą połówkę? Tak samo w drugą stronę - jak pojawi się w kraju więcej wolnych Polek, to to właśnie będą te, co zwrócą na inceli uwagę? Jasne, statystycznie będą mieli większe szanse, ale praktycznie... Przecież to nie tak, że oni przerandkowali wszystkie wolne babki w okolicy, nie wyszło i potrzebują kolejnych. Oni po prostu nie randkują. Co za różnica, czy nie randkują z tysiącem czy z dwoma?

Ale jaki to ma związek z incelami?

No ale do tego to się - ostatecznie - sprowadza. Można starać się działać na szeroką skalę, ale tak naprawdę niczego to nie zmieni, bo jedyny liczący się efekt, dla samych inceli zapewne również, to zmiana statusu na "w związku". Większa pensja, więcej wolnego i cała reszta... Czy któryś uzna, że już spoko, jeśli dalej nie "wyjdzie z tego" kobieta?

To nie jest takie proste oczywiście. Ale jeśli polepszenie możliwości rozwojowych i bytowych spowoduje zmniejszenia zjawiska o 2-3% to już będzie sukces.

Niestety, w przypadku działań nad zjawiskami o tej złożoności i skali, to przypomina to trochę zabawę dziecka, co buduje swój własny piaskowy wał przeciw falom na plaży. Można się pośmiać, bo przecież jak piasek miałby powstrzymać wodę, prawda? Dopóki nie popatrzymy, że to główny budulec wszystkich wałów przeciwpowodziowych.

Tu po prostu potrzeba kompleksowych działań na rzecz minimalizacji zjawiska. Nie oznaczy to, ze ono zniknie. Bo nie zniknie. Nie ma to szans. Ale musi być utrzymane w ryzach, aby nie rozjebać do końca społeczeństwa i gospodarki.

Jaki związek z patologicznymi singlami mają przeszkody formalno-prawne i rozwiązania promujące samotność?  SaraS - stać cię na więcej

Ale OK. Jak wiesz, seksualność kobiet to sprawa niesamowicie skomplikowana. Ale podobnie jest to skomplikowane z wyborem partnera życiowego. Jeśli masz milion przeszkód spod hasła 'a za co kupię jedzenie będąc w ciąży', 'a gdzie ja znajdę miejsce w przedszkolu, bo na prywatne mnie nie stać", a co z opieką ginekologiczną, neonatologią, dostępem mieszkań o odpowiednim metrażu dla rodziny i tak dalej i dalej i dalej.....i się okazuje, że kobiety rzadko zaryzykują związek w takich okolicznościach. I to się przecież dzieje.

W poprzednim systemie było dużo łatwiej. Wbrew pozorom, komunikacja zbiorowa była lepiej rozwinięta niż dziś, a o byt nie trzeba się było martwić, bo ten stres przejmowało na siebie państwo. I nie pisze tego na zasadzie 'kiedyś było lepiej' albo 'komuno wróć', ale o to, ze taki konstrukt miał swój cel: odbudowy społeczeństwa, którego niespełna 20% wyginęło w czasie wojny, a które odniosło także straty społeczne z powodu wojny polsko-bolszewickiej, hiszpanki (na szczęście jakoś super dotkliwie tego u nas nie było, ale...), pierwszej wojny itp. I zobacz do jak wielkiego baby boomu to doprowadziło. I to pomimo życia w widmie wojny atomowej.

Czy ograniczenie zjawiska o np 1/3 naprawdę niczego nie zmienia według ciebie?

Wszystkim nie pomożesz. Nie wszyscy też na taką pomoc zasługują. Ale stworzenie warunków ludziom, aby mieli rzeczywistą szansę i ochotę znaleźć partnera
to moim zdaniem gra warta świeczki.

Bo wiesz, póki co to zanosi się na to, że czeka nas najgorszy możliwy scenariusz:

[youtube]https://www.youtube.com/shorts/i4bb0QwrdOc[/youtube]

Ależ bardzo się różni, choćby z tego prostego powodu, że tu mamy oczekiwania obniżenia własnych standardów, nierzadko za cenę unieszczęśliwienia się, po to tylko, żeby jednemu czy drugiemu zrobić dobrze. Związek to relacja dwustronna, w której każda ze stron ma prawo mieć własne wymagania i własne priorytety, a tutaj nader często widzimy postawę roszczeniową, nierzadko również uzależniającą poczucie osobistego szczęścia od tej drugiej strony, nawet jej kosztem. To jest obciążające i egoistyczne. 

Tak, tylko ja cały czas skupiam się na tym jednym, bardzo konkretnym zagadnieniu, Ty zaś rozciągasz to na całość dotykających nas zjawisk.

Ja nie widzę żadnej różnicy. Ba, nasi incele to są jeszcze naprawdę małe Jasie w porównaniu do tego co pick me w stylu księżniczki potrafią wyczyniać. A gdzie tam im do borderek.....

Bo ich incelstwo jest nie przyczyną, a skutkiem tego wszystkiego, o czym piszę. Obiektywnie, 'za moich czasów' więksozść chłopaków chciałaby być w sytuacji Shiniego: zapewniona przyszłość, brak obciążeń finansowych, stabilna sytuacja, w domu wszystko podłożone pod nos i możliwość swobodnej i niczym nie skrępowanej samorealizacji. Czy jego incelstwo jest przyczyną jego sytuacji? Czy może skutkiem? Skutkiem braku odpowiedniej wiedzy rodzicielskiej, szkolnej alienacji, braku podjętego przeciwdziałania ze strony organów szkolnych w związku z brakiem jego umiejętności społecznych?

Czy Shini lub Raka byłby incelem, gdyby na etapie edukacji ktoś dopilnował, żeby wyrównać braki rozwojowe interakcji międzyludzkich? Czy Shini narzekałby na pracę, jakby na etapie podstawówki wprowadzić obligatoryjne zajęcia z psychologii (tu w kontekście testów predyspozycji zawodowych), aby wrzucić karierę na odpowiednie tory zamiast tracić czas na np religię?

To co teraz jest ogromnym problemem dla nich, tak naprawdę w czasach ich dzieciństwa wymagało ledwie lekkiej korekcji. Ale z czasem problemy się nawarstwiały.

Mają inaczej. A o skali trudności świadczy dotkliwość konsekwencji.

Tia. Dlatego też kilku moich znajomych o problemach z tego spektrum (trudności w komunikacji społecznej, bo nie chodzi tu tylko o incelstwo) leży w grobie po samobóju. Tylko właśnie ze względu na brak dostępności informacji i generalnie społeczne tabu odnośnie problemów psychicznych i samobójstwa, to za bardzo też nikt się tym nie chwalił. Z problemami radzono sobie alkoholem, dragami i agresją.

Bo nikt ich nigdy nie nauczył samodzielności, krytycznego i analitycznego myślenia. Mają problem z kobietami, więc automatycznie uznają to za ich winę. Wszak to one dają im kosza lub pozostają niewzruszone na zaloty. 

I tak i nie. Co do zasady - zgadzam się. Bo właśnie - są dorośli. Oni sami decydują o sobie. Nikt inny tylko oni. Wystarczy wziąć dupę w troki. Ale to tak samo jak powiedzieć matce puszczającej dziecko pierwszy raz na kolonie: weź się nie martw. Na pewne rzeczy mamy wpływ (działanie), a na pewne mniej lub wcale (emocje i motywacja). Są swoimi własnymi niewolnikami. A to najgorszy rodzaj więzienia.

czyliwiekszej glupoty niz powyzsza juz nie przeczytamy..czyli trener umiejetnoscito duren niedouczony?;pp i oszust,to wlasnie napisales przed chwila...

No prawda? A potem czytamy takie coś:

Ta studnia nie ma dna

Oszust nie. Ale jakbyś miała przeciętniaka z umiejętnością flirtu i nieśmiałego przystojnego faceta bez umiejętności społecznych, to i tak ten drugi umówiłby się z większą liczbą kobiet niż pierwszy.

Ja jestem przeciętny, a nigdy problemów nie miałem. Shini podobno nawet przystojny, a nigdy nie miał kobiety.

Wygląd, choć ma znaczenie, to nie stanowi wszystkiego.

Po twoich postach idzie wywnioskować zupełnie co innego, na dodatek wstawiałeś kiedyś swoją fotę i szczerze jesteś poniżej przeciętnego, dodatkowo niski wzrost, a to że zawojowałeś jakaś alkoholiczkę to raczej nie sukces.

Dla Jacka nawet to że do jego żony przystawia się menel w pubie to sukces, także nie doceniasz jego poziomu ambicji.

Nie. Nie powinien. Już pominę fakt, że mowa była o psychiatrze, a ty mówisz o psychologu (to nie jest to samo) to zwyczajnie jest to błąd w sztuce. Ty byś chciał usłyszeć diagnozę, która zwalnia cię z odpowiedzialności za swój stan. Ale prawda jest taka, że nawet jakby cie wujek Goofy regularnie pukał w kakałko, to jest to twoja przeszłość, która wcale nie przesądza o twojej przyszłości. Natomiast od twoich aktualnych decyzji zależy reszta twojego życia.

Jeszcze raz: co zmienia geneza wrogości w kontekście tego, że nie jest ona czymś, o czego akceptację należy walczyć?

Dobry psycholog, psychoterapeuta ma działać zgodnie ze sztuką niezależnie od swoich prywatnych przemyśleń, które - jako prywatne - nie są sprawą pacjenta.

No ale jeśli wszystkie chcą ideału, to coś dużo tych ideałów na świecie, skoro tyle dziewczyn w związkach? A skoro tak wiele ideałów, to po co się ograniczać?

Tak, źle przeczytałem, masz rację. Co do psychiatrii oczywiście się zgadzam, że jest problem.

Ale przyczyna za każdym jednym razem będzie leżeć w tobie. Nie ma znaczenia czy byłeś gnojowy w szkole, czy leżałeś w śpiączce po wypadku. Ścisłe określenie tej jednej rzeczy (lub kilku) przyczyny jest jedynie potrzebne na rzecz wprowadzenia odpowiedniego leczenia, ale za każdym jednym razem pracę będziesz musiał wykonać ty sam. Bo to jest TWOJA reakcja na sytuacje jakie TY przeżyłeś.

Ale to wciąż nie ma znaczenia. Możesz zaakceptować prawiczka w swoim otoczeniu, why not, ale poza tym obowiązują go takie prawa jak resztę ludzkości. Nie ma taryfy ulgowej, bo "on by chciał". Nie będziesz akceptował towarzystwa jęczącej mamei, typa, który obwinia Cię za wszystkie niepowodzenia albo ma względem Ciebie  - nawet tylko pośrednio, bo względem Twojej płci - jakieś oderwane od rzeczywistości roszczenia.

I, serio, ja nawet nie wiem, jak by to miało wyglądać. Przecież już pisaliśmy przy bliźnie - to nie tak, że oni chcą się zakumplować, a ludzie nawiewają, bo wiedzą, że to incele. Ludzie nawiewają, bo coś im nie odpowiada, coś, czego właśnie nie akceptują, mimo że o incelstwie nie wiedzą.
No, chyba że oni wszyscy tu mieli wspaniałe grono przyjaciół, licznych kolegów i koleżanki + materiał na dziewczynę, po czym przyznali się do bycia incelem, a wszyscy magicznie wyparowali.

Mogę się z Tobą zgodzić, ja mam skończone 30 lat i też uważam, że z roku na rok wizja bycia w związku coraz to dalej się ode mnie oddala.
Dla 20stek jestem już starym dziadem.
Rówieśniczki nie wezmą sobie faceta jak ja, bez doświadczenia.
80% kobiet w moim wieku ma faceta, pozostałe to jakieś samotne matki, ogólnie chujnia.

Babcia żyła w czasach, kiedy antykoncepcja nie była tak dostępna jak teraz, więc gdy kobieta szła do łóżka z facetem, to musiała patrzeć strategicznie pod kątem pojawienia się potencjalnego potomstwa (czyt.: czy facet, z którym idzie do łóżka będzie przynosił pensję co miesiąc do domu), dlatego zakładały rodziny z tymi grzecznymi i miłymi mężczyznami.

Dzisiaj kobiety mając nielimitowany dostęp do gumek, tabletek itp., mogą skakać po chadach licząc, że któryś z nich się oświadczy po kilku upojnych nocach, a grzeczne chłopaki siedzą na forach.

Dlaczego od razu wiedziałeś, że nic z tego nie będzie skoro była dla Ciebie atrakcyjna?
Nie rozumiem...

Jeżeli ktoś tutaj pokazał swoją ułomność to tylko ty bo kompletnie nie zrozumiałeś tego co napisałem. Ja nigdzie nie napisałem, że nadrobisz charakterem na portalu randkowym. Nadrobić charakterem to możesz w relacji, która na początku nie ma charakteru romantycznego i nie taki jest jej początkowy cel. Czyli w relacji na gruncie neutralnym gdzie dziewczyna nie będzie od początku na ciebie patrzeć w sposób seksualny, ale pod względem charakteru może zacząć. Zresztą tak jak już napisałem - pomiędzy wyglądem odpychającym, a wyglądem powodującym natychmiastową wilgoć w majtkach jest całe multum możliwości. To nie jest zero-jedynkowe.

Okej. Ale naprawdę uważasz, że odpowiednio 37 121 i 35 237 mężczyzn to są małe liczby? Przecież to jest dalej ogromna nadwyżka i naprawdę nie wiem czego by to miało dowodzić.

Ja tam osobiście akurat nic nie mam, ale odpowiedzią na pytanie zapewne będzie to:

Ależ ja przecież nigdzie nie zaprzeczyłem, że nie da się poznawać w inny sposób niżeli taki jak w sklepie z towarami. Oczywiście, że można się poznać na neutralnym gruncie i dopiero po czasie stać się dla siebie interesującym. Chciałbym jednak w tym miejscu zauważyć, że portale randkowe ani w żaden sposób nie wymuszają poznawania się jak w sklepie ani nie siedzi tam tylko i wyłącznie określony typ ludzi. Tylko od użytkowników tych portali zależy to w jaki sposób się nawzajem poznają i traktują. Natomiast wracając do bardziej neutralnego poznawania się o którym piszesz to często wynika to po prostu przy jakiejś okazji. A czekać na okazję to może kobieta. Facet niestety przynajmniej w naszym kręgu kulturowym musi inicjować i podbijać niezależnie w którym miejscu i w jakich okolicznościach spodoba mu się dana kobieta.

A tutaj przykład jak "wybiera" kobieta na portalu randkowym (w tym przypadku Tinder):

Prawda jest taka, że w przypadku zjawisk o których pisałem wszyscy mamy na nie wpływ i każdy powinien zacząć od siebie żeby zmienić rzeczywistość na lepszą.
PS: Ciągle nie wiem dlaczego zwracasz się do mnie per "Wy" i chcesz się nade mną pochylać, ale dalsze pytanie o to chyba nie ma sensu.

Otóż to. Bardzo dobrze napisane i sam to właśnie mam na myśli.

Po pierwsze i najważniejsze przestać na dane kwestie patrzeć tak, że dane zjawiska dotyczą jedynie inceli czy może bardziej ogólnie mężczyzn. Bo tak wcale nie jest. Jeżeli na przykład kobieta siedzi na portalu randkowym miesiące lub nawet lata cały czas twierdząc, że nie może znaleźć partnera bo żaden taki jakiego by chciała nie jest nią zainteresowany to jej dotyczy to samo zjawisko tylko z drugiej strony. Nikt nie sugeruje jej oczywiście porzucić wszelkie wymagania i rzucić się na pierwszego lepszego incela, ale jeśliby trochę realniej podeszła do tematu, zrewidowała, że celuje zbyt wysoko i spojrzała na facetów choćby oczko niżej to mogłaby być szczęśliwa. Zaraz odezwie się ktoś, że chcę zmuszać kobiety do wiązania się z ludźmi, którzy im się nie podobają. No nie. Nie chodzi mi o kogoś od kogo cię zupełnie odrzuca, ale jeżeli tak jak sama to opisałaś możliwa jest zmiana postrzegania drugiej osoby po bliższym poznaniu to dlaczego nie podejść w ten sposób? Dlaczego to musi być koniecznie ktoś z kim od razu kliknie?

Tak to jest naturalne, że ludzie w dużej mierze mają gdzieś coś jeśli ich to bezpośrednio nie dotyczy, a tym bardziej jeśli nawet czerpią z tego korzyści. Na podobnej zasadzie była sprawa choćby z 500+ gdzie większość ludzi obchodziło tylko to, że dostają pieniądze do łapy, ale to że takie działania sukcesywnie obniżają wartość tych pieniędzy już mieli gdzieś. Podobnie jest w przypadku problemów poruszanych przeze mnie. Jednak skutki już są. Może nie dostrzegalne na razie gołym okiem, ale są i się pogłębiają. A jak już zaczną być dostrzegalne to będzie za późno.

Oprócz tego wszystkiego co opisał Jack to akurat co do samych inceli czy może znowu bardziej ogólnie mężczyzn to najpierw trzeba by zacząć od poważnego traktowania ich problemów i zapewnienia im konkretnej pomocy i miejsc do których będą się mogli po nią zgłosić (a przypomnę, że standardowa terapia w przypadku inceli często niewiele albo w ogóle nie pomaga). Bo brak dziewczyny to nie jest ani jedyny ani największy problem inceli, to jest najczęściej pochodna o wiele poważniejszych problemów.

No właśnie nie do końca. To oczywiście jasne, że główny problem i przyczyna zwykle rzeczywiście jest wewnątrz, ale sytuacja zewnątrzna wcale nie pomaga incelom tylko wręcz przeciwnie.

Przede wszystkim w internecie. W realu rzczywiście nie jest jeszcze aż tak źle. Ale w internecie jak jesteś przeciętny to już w większości przypadków nie wystarczy. Musisz się czymś wyróżnić. Bo przeciętny jest nudny.
Druga sprawa - ja bym też zauważył, że wszystkich inceli łącza jedna wspólna cecha - bardzo mocno odstają zwykle od przyjętych kanonów i stereotypów męskości. Tutaj wchodzi na scenę Patriarchat bo to on utrzymuje promowanie tradycyjnych postaw oraz wartości zarówno damskich jak i męskich i jak już zaczynają zauważać nawet niektóre feministki bezpośrednio wpływa na sytuację tych facetów.

Dokładnie tak. Patrycja Wieczorkiewicz i Herzyk wydały w zeszłym roku książkę-reportaż na temat inceli. Bodajże tylko jeden z bohaterów w niej występujących cechuje się wrogością wobec kobiet, reszta nic do nich nie ma.
Ja bym do tego wszystkiego jeszcze dodał, że ta często stosowana narracja o wrogości/niechęci do kobiet/mizoginii jako przyczynie problemów inceli jest akurat jednym wielkim bullshitem. Bo co do zasady mizoginia sama w sobie wcale nie wyklucza życia romantycznego i związku z dziewczyną. Jak będziesz badboyem traktującym kobiety jak gówno to i tak będziesz te kobiety miał.

I to jest kolejna rzecz, której nigdy nie rozumiałem. Rozumiem, że tak to wygląda, po osiągnięciu pewnego wieku, na przykład zaczynając studia ktoś się wyprowadza od rodziców i mieszka w akademiku albo w malutkim pokoiku z kilkoma obcymi osobami w jednym mieszkaniu. Nie rozumiem tylko tego co ich skłania do zmiany poziomu życia na znacznie niższy niż mieli wcześniej poza odległością na uczelnię, oczywiście jeśli mówimy o kimś kto miał w miarę normalnie w domu rodzinnym, bez żadnej patoli. I kolejna rzecz, jak to możliwe, że taki 19-20 latek nie przejmuje się tym czy zdoła przetrwać, czy będzie miał co jeść itd? Ci wszyscy młodzi ludzie, o których ciągle piszecie na prawdę w ogóle się czymś takim nie przejmują i robią to wszystko w ciemno, bez przygotowania? Ja wciąż nie mogę sobie wyobrazić mieszkania z obcymi ludźmi w jednym mieszkaniu, na 2-3 dni to jeszcze ale nie na wiele miesięcy. To już mieszkanie w stylu japońskim 8m byłoby nieporównywalnie lepsze.

Z całą pewnością samo zamieszkanie bez rodziców byłoby ogromną zmianą ale wciąż podtrzymuję, że tylko i wyłącznie samemu, tylko będąc całkowicie samemu jest możliwość by ta zamiana pociągnęła za sobą kolejne.

SaraS wierz mi, że ten tysiak więcej na koncie co miesiąc byłby całkiem sporą zmianą. Nie wiem jak pozostali ale w moim przypadku masz rację, ja w ogóle nie randkuję, przez całe życie byłem dosłownie na jednej randce, zresztą dobrze o tym wiecie. Dlatego też nie mam żadnego powodu by nienawidzić kobiety czy nawet czuć do nich jakąś niechęć, nigdy nie zostałem zdradzony, oszukany, wykorzystany czy odrzucony przez kobietę. Ja jedynie ich nie rozumiem przez co nie wiem jak nawiązywać z nimi relacje.

Sama właśnie napisałaś co można by było zrobić na poziomie systemowym by pomóc takim osobom. Postarać się, poszukać, odezwać itd, jeśli ktoś tego nie umie to trzeba go nauczyć. Tak na prawdę wystarczyłoby zrobić trzy rzeczy żeby diametralnie zmienić sytuację inceli. Po pierwsze ogarnąć psychologię i psychoterapię, teraz są dwie opcje do wyboru, albo czekać kilka lat na terapię na NFZ o mocno wątpliwej skuteczności albo iść prywatnie i płacić 200-300 zł za jedno spotkanie. To jest jakiś nieśmieszny żart. Po drugie ogarnąć rynek mieszkaniowy, już nawet nie w kwestii kupna mieszkania tylko chociaż wynajmu, obecne ceny to jest kpina. Wynajęcie kawalerki powinno być do zrobienia na totalnym luzie zarabiając minimalną. Po trzecie stworzyć coś w stylu szkół, ośrodków uczących dorosłych ludzi nawet najbardziej podstawowych zachowań i interakcji społecznych, zwykłej rozmowy, podejmowania najprostszych decyzji i działań, uczyć tego czego dzieci się uczą w podstawówce. Wdrażać taką osobę krok po kroku do społeczeństwa, do relacji z płcią przeciwną, oswajać z płcią przeciwną, uczyć odczytywać emocje innych, uczyć czym jest flirt itp.

Jack czy ty aby na pewno dobrze się czujesz? A może ktoś ci się włamał na konto i to nie ty? Czy ty właśnie wykazałeś zrozumienie dla inceli ze mną na czele? Nie chętnie to przyznaje ale pozytywnie mnie zaskoczyłeś.

Nawet nie trzeba nic dodawać, zgadzam się w 100%. 

Nie wiem o kim ty tu piszesz ale przynajmniej ja zawsze pisałem, że to właśnie system zawiódł i wielokrotnie też podkreślałem, że nie czuję żadnej nienawiści do kobiet ani nie mam do nich pretensji.

Dokładnie tak, mieliśmy trudniej, a wiesz dlaczego? Bo u nas zawiodło to co kształtuje człowieka na całe życie czyli dzieciństwo i lata szkolne. Tak jak Jack pisał każdy miał jakieś problemy i te problemy nie tylko zostały olane ale jeszcze cały czas były zwiększane. Nikt kto wtedy powinien nie kiwnął nawet palcem. Rodzice nie wiedzieli, nauczyciele kompletnie olali, rówieśnicy nie rozumieli, cały system wychowaczo-edukacyjny w tym kraju to jest jedna wielka kpina, która stworzyła ludzi takich jak ja. Nawet teraz mimo tej całej beznadziei obecnej sytuacji za nic nie wróciłbym do gimnazjum.

A oto kolejny powód przez, który uważam, że my faktycznie mieliśmy i wciąż mamy trudniej:

Jack, jak ty mnie zaimponowałeś w tej chwili:

To jest aż dziwne skąd u ciebie aż taka zmiana podejścia, to na prawdę brzmi jakbyś to nie był ty.

To ciekawe bo ode mnie nikt nie ucieka. Nigdy też nikomu nie powiedziałem nawet słona na temat incelstwa, a mimo to dziewczyny wciąż brak. Tak na prawdę całkiem szybko odnajduje wspólny język z większością ludzi niezależnie od płci. Problem pojawia się kiedy pojawi się dziewczyna, która mi się podoba, wtedy nie pamiętam nawet jak mówić.

Jak pisałem to już nawet nie chodzi o nieskuteczność terapii tylko o jej słabą dostępność. Przykładowo jednym z moich problemów jest praca za minimalną, potrzebuję terapii by móc zmienić tą pracę ale nie mogę iść na terapię bo mnie stać bo za mało zarabiam. Pojawia się błędne koło bez wyjścia, a to tylko jeden przykład. I tak samo potrzebni są prawdziwi specjaliści zajmujący się stricte takimi problemami.

Co dokładnie rozumiesz poprzez odstawanie od kanonów i stereotypów męskości? Wygląd, słaba praca czy może sam fakt braku kobiety i seksu?

Z góry dziękuję każdemu kto dotarł do końca tego posta i całego przeczytał.

Ale zdarzyło się to relatywnie niedawno czy dwie dekady temu? Bo nie wiem jak w Twoim otoczeniu, ale w moim postrzeganie takich tematów radykalnie się zmieniło. Jak ktoś ma problem, to już przełamane zostało tabu i coraz rzadziej pojawiają się opory, żeby sięgnąć po pomoc terapeutyczną czy leki od psychiatry, a że w tych obrodziło to z dostępem nie ma najmniejszych problemów. Pomijam przy tym, że w sytuacji kryzysowej jest ogrom różnych innych możliwości.

Ale tu znowu - mamy XXI wiek, dostęp do informacji i narzędzi, z których można korzystać właściwie bez ograniczeń, a to niesie ze sobą nie tylko wcześniej wymienione, ale też... świadomość. Tematu nie ogarnie tylko ten, kto naprawdę nie chce.

Są swoimi własnymi niewolnikami i dobrze się w tej roli czują, a równocześnie winnych szukają dookoła, byleby nie wziąć odpowiedzialności za to co jest tu i teraz i za swoją przyszłość. Wolą grzebać w przeszłości, szukać usprawiedliwień dla własnej bierności, mieć wszystkim i wszystkiemu "za złe", byleby nie musieć podejmować żadnych działań.

Ale jak to, przecież tutaj pokutuje przekonanie, że kobiety takich problemów nie mają? Coś się zmieniło??
Tak, wiem, że to nie są Twoje opinie, ale wychodząc spod palców kilku osób pojawiają się tutaj nagminnie. W każdym razie zgadzam się, że oczekiwania to jedno, a jeśli zderzenie z realiami pokazuje, że są zbyt wygórowane, to zdrowe podejście nakazuje dostosować je do realiów. Niemniej nie dla każdego związek jest priorytetem. Są osoby, które wolą być same niż iść w tych kwestiach na kompromisy. Mają do tego prawo, o czym niektórzy niestety zdają się zapominać włączając do głosu pretensje i wspomnianą wcześniej roszczeniowość. I ta bezkompromisowość w kluczowych dla kogoś kwestiach też jest jak najbardziej zdrowa. 

Za późno na co Twoim zdaniem?

A jakże, wszystko po staremu , czyli... swojsko, znajomo i niestety do bólu przewidywalnie

Nie ma przymusu, ale spróbuj cokolwiek powiedzieć, to będąc facetem od razu masz łatkę mizogina. Zaufaj mi. Znam się na tym, bo nie potrafię się ugryźć w język.

Gdyby kobiety były tak traktowane przez facetów, dokłądnie na takiej zasadzie jak to opisujesz to jako ludzkość byśmy wyginęli.

Kakarotto nawiązywał do zwykłej życzliwości i otwartości i - polecę Raką - daniem szansy na wykazanie się zamiast odtrącać bazując na pierwszym wrażeniu.

Tak z ciekawości - raczej nigdy ci nikt nie kazał wypierdalać, bo jesteś gruba czy coś, prawda? Nikt cię publicznie nie wytykał palcami ośmieszając cię na tle grupy, prawda? Nikt cię nie odzierał z kobiecości ze względu na..nie wiem...mały biust czy niższą tonację głosu.

A ja to przerabiałem. I nie od innych chłopaków (tu rzadko się trafiało), ale głównie od dziewczyn. Wielokrotnie byłem wyzywany, poniżany, nierzadko za przykre słowo lub komentarz z mojej strony niektóre dziewczyny nakręcały nagonki i albo kończyło się u wychowawczyni/ dyrektorki albo stawiały flaszkę/fajki jednemu z tępych osiłków, żeby mnie sprał, albo żeby mi głowę w kiblu spuścił. Nie doświadczyłaś takich zachowań więc nie potrafisz sobie wyobrazić jak one by na ciebie wpłynęły. Ja mogłem się z tego wyrwać, bo często zmieniałem szkoły. I czasem to ja byłem ofiarą, a innym razem oprawcą. Dzieci są brutalne i frustracje z domu wyładowują na innych. Próbują też ustalić swoją wartość i pozycję w grupie. Wystarczy się w jakiś sposób wyróżniać na tle innych i zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie cię chciał z tego powodu zgnoić. Chyba, ze jesteś dziewczynką. No to maks czego doświadczysz to końskie zaloty. Też to potrafi dojechać psyche i babki noszą te traumy całe życie potem (zwłaszcza te co szybciej zaczęły rosnąć czy zaokrąglać się w biuście). Ale to wciąż nie ta skala.

Dlatego słów Kakarotto i innych chłopaków nie odbieram tutaj jako próby wymuszenia akceptacji, ale jako nawoływanie o więcej życzliwości, ciepła, zrozumienia i cierpliwości. Bo niektórzy bywają dziwni, nieporadni w kontaktach. Ale to wciąż ludzie. I najczęściej mają serca z dobrej strony. Tylko nie chcą być traktowani przez pryzmat przypiętej łatki odszczepieńca.

Ale co powiedzieć?

Nie bardzo umiem się do tego odnieść, bo raczej nie mam tak, żebym musiała spędzać czas wolny z kimś, kogo nie lubię. Wyjątkiem był może były facet siostry mojego partnera, ale jego nie lubił nikt xD, więc po prostu relacja na czas ich związku została nieco wygaszona, a przy tych nielicznych spotkaniach ani mój partner, ani - tym bardziej - ja nie gryźliśmy się w język, ale też nikt nie miał z tym problemu.
Inna rzecz, że właśnie tego chyba sobie nie umiem wyobrazić - że pojawia się w towarzystwie w jakiś sposób niefajna osoba i całe towarzystwo nie pozwala powiedzieć złego słowa? No magia jakaś, przecież skoro się lubimy, to mamy całkiem podobne "wzory" osób, które lubimy, a których - nie. Nie widzę możliwości, żeby dołączyła księżniczka czy roszczeniowiec płci męskiej, a wszyscy poza mną byli zachwyceni.

Cokolwiek jednoznacznego, że nie chcesz mieć nic wspólnego z taką osobą z krótkim uzasadnieniem. Np spróbuj na takim spotkaniu, jak się pojawi nielubiana przez ciebie osoba powiedzieć jej wprost, że jej nie lubisz, bo jest odklejona od rzeczywistości, mlaszcze i śmierdzi jej z ust.

Jak jesteś facetem to doświadczasz takich reakcji, jak ja tutaj. Jak jesteś kobietą (na tle swojej grupy), to nikt się słowem na to nie zająknie, a jeszcze poklepią cię po pleckach, ze oczywiście masz rację i to fajnie, że swoje myśli wyrażasz tak wprost, bez owijania w bawełnę.

A i widzisz. Już na starcie zakładasz, że nowa osoba jest 'niefajna'. A może przed wydaniem osądu przyjmiesz uśmiech służbowy numer 5 i lepiej poznasz przed wydaniem wyroku skazującego na banicję? Nowej osobie zawsze trudno wpasować się w już istniejącą grupę. Grupę sobie znaną, posługującą się swoim wewnętrznym językiem i poczuciem humoru, który dla osoby z zewnątrz nie musi być wcale rozpoznawalny. Na początku wypada jednak być uprzejmym i przystępnym dla kogoś nowego i innego. Tak nakazuje zwykła życzliwość i kultura: nie wykluczać pośpiesznie. I nie sprawiać, aby ktoś na wspólnym spotkaniu czuł się źle.

Jak po kilku spotkaniach ktoś się dalej nie asymiluje, a bliższe spotkanie nie zachwyca (delikatnie mówiąc) to po prostu trzeba przestać zapraszać. A samemu będąc zaproszonym przez taką osobę to trzeba odmówić i powiedzieć wprost czemu. Bo zwodzenie jest najgorsze.