30lat i cały czas sam - Netkobiety.pl

rakastankielia napisał/a:

Ale ja nie mówię, że ma zaczynać od najbrzydszego, tylko po prostu nie odrzucać reszty i stopniowo ich poznawać, a może z którymś zaiskrzy. Nie, nie twierdzę, że najbrzydszy ma najlepszy charakter.

Ech. To Ty napisałeś, że:
a) nie chciałbyś być opcją zapasową,
b) ona ma nikogo nie odrzucać i wszystkich poznawać stopniowo,
c) jeśli nie będzie poznawać jednocześnie, to może ten najlepszy dla niej straci zainteresowanie, kiedy ona będzie poznawać pierwszego,
d) na miejsce tego jednego będzie miała pięciu kolejnych.

Tego się nie da pogodzić. Jeżeli kobieta chce poznać jednego z tych pięciu, a będzie poznawać wszystkich, bo może jej z tym pierwszym nie wyjdzie, to pozostali będą właśnie tym kołem zapasowym.
Jeżeli nawet pozostali stracą zainteresowanie, to co z tego, skoro "ma pięciu innych na jego miejsce"? Zacznie poznawać kolejnego z nowej piątki.

A wszystko i tak sprowadza się do tego, że poznajesz tych, których chcesz poznawać, bo robisz to dla własnej przyjemności, a nie cudzej. Tym bardziej, jeśli mowa o przyjemności tych, których Ty nawet nie chcesz poznać. I nie musi Ci się to podobać, ale nic z tym nie zrobisz. Na wymuszone kontakty to można liczyć co najwyżej w pracy.

Nie rozumiesz, o co mi chodzi. Przykładowo, jest sobie jakaś kobieta. Idzie do nowej pracy, ma tam kilku facetów, potencjalnie nią zainteresowanych. Jeżeli podoba jej się jeden, to przecież nie będzie ignorować reszty, tylko jak będzie spotkanie integracyjne czy wyjście na piwo, to przecież się z nimi wszystkimi spotka (a co za tym idzie będzie ich poznawać). I to samo w każdym innym miejscu.

SaraS napisał/a:

Ech. To Ty napisałeś, że:
a) nie chciałbyś być opcją zapasową,
b) ona ma nikogo nie odrzucać i wszystkich poznawać stopniowo,
c) jeśli nie będzie poznawać jednocześnie, to może ten najlepszy dla niej straci zainteresowanie, kiedy ona będzie poznawać pierwszego,
d) na miejsce tego jednego będzie miała pięciu kolejnych.

Tego się nie da pogodzić. Jeżeli kobieta chce poznać jednego z tych pięciu, a będzie poznawać wszystkich, bo może jej z tym pierwszym nie wyjdzie, to pozostali będą właśnie tym kołem zapasowym.
Jeżeli nawet pozostali stracą zainteresowanie, to co z tego, skoro "ma pięciu innych na jego miejsce"? Zacznie poznawać kolejnego z nowej piątki.

A wszystko i tak sprowadza się do tego, że poznajesz tych, których chcesz poznawać, bo robisz to dla własnej przyjemności, a nie cudzej. Tym bardziej, jeśli mowa o przyjemności tych, których Ty nawet nie chcesz poznać. I nie musi Ci się to podobać, ale nic z tym nie zrobisz. Na wymuszone kontakty to można liczyć co najwyżej w pracy.

Nie rozumiesz, o co mi chodzi. Przykładowo, jest sobie jakaś kobieta. Idzie do nowej pracy, ma tam kilku facetów, potencjalnie nią zainteresowanych. Jeżeli podoba jej się jeden, to przecież nie będzie ignorować reszty, tylko jak będzie spotkanie integracyjne czy wyjście na piwo, to przecież się z nimi wszystkimi spotka (a co za tym idzie będzie ich poznawać). I to samo w każdym innym miejscu.

Piszesz, że poznaję tych, których chcę poznać. Ale ja chcę poznać każdego, nie odrzucam i nie oceniam nikogo, dopóki nie poznam tej osoby.

Piszesz, że poznaję tych, których chcę poznać. Ale ja chcę poznać każdego, nie odrzucam i nie oceniam nikogo, dopóki nie poznam tej osoby.

rossanka napisał/a:

A niestety z tym charakterem to też słabo u moich rówieśniczek, większość z nich ma niewiele do zaoferowania.

Nie. Jestem osobą, która chce kupić przykładową Skodę Octavię w cenie rynkowej, a ma do wyboru tylko Fiata Punto czy Toyotę Yaris w cenie Mercedesa.

Tylko że "inflacja" dotknęła też rynku matrymonialnego, przez co kobieta 6/10 nie zainteresuje się facetem 6/10, a będzie celowała min. w faceta 8/10 i będzie wolała być sama niż obniżyć wymagania, podczas gdy facet 6/10 nie będzie miał problemu, by obniżyć wymagania i związać się np. z kobietą 4/10. To oczywiście tylko pogarsza sytuację, ale to swoją drogą.

Nie ma brać pierwszego lepszego, a właśnie to zwykle robi. Bierze sobie możliwie najprzystojniejszego faceta, nie zważając na jego charakter.

Tylko że ja nikogo nie odrzucam z góry.

Nie mógłbym się związać z grubą brzydulą, bo ona będzie dla mnie totalnie nieatrakcyjna

Że niby co ma do zaoferowania? Większość współczesnych kobiet niestety niewiele, za to wymagania, jakby były ósmym cudem świata.

No właśnie problem w tym, że nie ma miłości. Jest tylko pożądanie albo wyrachowanie i transakcja biznesowa. Kobiety w większości nie potrafią kochać.

Gust się nie zmienia. Po prostu taka kobieta trochę mądrzeje i zaczyna szukać partnera z rozsądku zamiast patrzeć tylko na wygląd. Ale w głębi duszy i tak będzie wzdychać do przystojniaków i ich pożądać, a takiego faceta z rozsądku zostawi albo zdradzi przy pierwszej okazji.

Przystojniak nie potrzebuje umiejętności socjalnych, by zaciągnąć dziewczynę do łóżka, a może nawet znaleźć kogoś do związku.

Przecież to kobiety celują w zbyt atrakcyjnych dla siebie. To kobiety szukają facetów powyżej swojego poziomu.

Odwrotnie. Ale nie od dziś wiadomo, że kobiety są niemal całkowicie pozbawione empatii, okazując ją jedynie zwierzętom, własnym dzieciom i sporadycznie innym kobietom (ale tylko tym mniej atrakcyjnym, bo nie są konkurencją).

Raka, chyba nie masz dobrego zdania o kobietach,
Poszukałabym cytatów w których piszesz o nich pozytywne rzeczy, ale takich nie ma

A jak mam mieć dobre zdanie, skoro jestem tak traktowany? Nikogo nie obrażam, po prostu piszę, jak jest.

SaraS napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

A w międzyczasie ten, z którym byłoby jej najlepiej, znalazł sobie kogoś innego. Ja nie chciałbym być opcją zapasową, albo jest zainteresowana albo nie, krótka piłka.

Yy... Ale przecież to Ty właśnie postulujesz poznawanie opcji zapasowych zamiast wybrania jednego faceta. O.o

Poza tym, sorry, ale Ty naprawdę piszesz w kółko, że jesteś inteligentny, a tu takie idiotyzmy? Co to za argument, że "w międzyczasie ten, z którym byłoby jej najlepiej znalazł sobie kogoś innego"? XD A jak zacznie od najbrzydszego, to w międzyczasie ten najlepszy dla niej już nie ucieknie? Czy może jednak - jak podejrzewam - nie możesz zrezygnować z przekonania, że ten najbrzydszy = z najlepszym charakterem? Boże, Raka... XD

Ale ja nie mówię, że ma zaczynać od najbrzydszego, tylko po prostu nie odrzucać reszty i stopniowo ich poznawać, a może z którymś zaiskrzy. Nie, nie twierdzę, że najbrzydszy ma najlepszy charakter.

Ty, raka, w ogóle nie rozumiesz na czym polegają relacje. Zdrowe, normalne relacje są niewymuszone. Nikt nie ma obowiązku dawania komukolwiek szansy, odrzucenia są naturalnym elementem relacji.

Rozumiemy, że bardzo chciałabyś kogoś w końcu poznać. Jednak żeby kogoś poznać należy do siebie zachęcać, zjednywać sobie sympatię, zainteresowanie, "wystarać" się o tę szansę a nie wymagać od innych, aby ją regulaminowo, obowiązkowo dostać. Trzeba dać coś od siebie aby dostać szansę.

SaraS napisał/a:

A większość ludzi ma znajomych, kolegów, jakiegoś przyjaciela, część jest w związkach itd. I oni nie dążą do tego, żeby kogoś poznać, bo im odpowiada ich sytuacja. To nie znaczy, że oni bardzo nie chcą poznać kogoś nowego, ale - że im na tym niespecjalnie zależy, jak się przypadkiem trafi ktoś super, to fajnie, ale nie będą próbować zbliżać się do każdego, do kogo by mogli, bo tego nie potrzebują.

Ale nie trafi się nikt fajny, jeśli nie dostanie szansy. Dopóki nie poznasz tej osoby, to nie wiesz jaka jest.

rossanka napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

Ale ja nie mówię, że ma zaczynać od najbrzydszego, tylko po prostu nie odrzucać reszty i stopniowo ich poznawać, a może z którymś zaiskrzy. Nie, nie twierdzę, że najbrzydszy ma najlepszy charakter.

Jak będzię krecic z innymi równocześnie, to zaraz będzie krzyk, że gra na wiele frontów.
ale jak już wszystki ch pozna i wybierze jednego, nie utnie nagle tamtych znajomości z dnia na dzień, to powiesz, że robi z tych facetów friendzonowców i trzyma ich jako koła zapasowe.

Poza tym może tak być, ze zainteresuje się tak mocno tym jednym, bo to się dzieje samo, takie zainteresowanie, ze nie bedzie czuła potrzeby poznawania tych innych i dawania im szansy, bo może ten jeden okaże się być nie trafionym.

Poznawanie się ≠ kręcenie ze sobą. Jeśli to samo wyjdzie naturalnie, to ok, ale nadal znajomych można mieć. Jeśli ona nie wie, że ta reszta jest zainteresowana, no to nie ma mowy o friendzone czy kołach zapasowych.

rakastankielia napisał/a:

Panna de Jones napisał/a:

Ty, raka, w ogóle nie rozumiesz na czym polegają relacje. Zdrowe, normalne relacje są niewymuszone. Nikt nie ma obowiązku dawania komukolwiek szansy, odrzucenia są naturalnym elementem relacji.

Odrzucenia są naturalne, ale nie, że każdy z góry odrzuca.

Rozumiemy, że bardzo chciałabyś kogoś w końcu poznać. Jednak żeby kogoś poznać należy do siebie zachęcać, zjednywać sobie sympatię, zainteresowanie, "wystarać" się o tę szansę a nie wymagać od innych, aby ją regulaminowo, obowiązkowo dostać. Trzeba dać coś od siebie aby dostać szansę.

Nie da się zachęcić drugiej osoby do siebie, jeśli ona z góry odrzuca i nie jest zainteresowana.

Kiedy ja cały czas mówię o tym, że aby dostać szansę trzeba być ciekawą, interesującą osobą, wzbudzać sobą zainteresowanie, sympatię i ciekawość a Ty cały czas odnosisz się do intencjonalnego wzbudzania w kimś zainteresowania sobą.

Ale ja jestem ciekawą osobą, tylko nikt nie chce się o tym przekonać.

Ale ja jestem ciekawą osobą, tylko nikt nie chce się o tym przekonać.

rakastankielia napisał/a:

Ale w realu nie widzisz tego, co na forum, dlatego tu odbierasz mnie inaczej.

Teraz to już okłamujesz sam siebie. Dostałeś feedback jakim jesteś rozmówca, jak jesteś w pewnych okolicznościach prawie "na żywo" oceniany, jakie sprawiasz wrażenie i też to zanegowałeś. I wcale nie była to jakaś druzgocąca krytyka. To był feedback że jesteś małomówny, cichy i wycofany. Bardziej słuchacz, niż rozmówca. Konkluzja była taka że to nie sprzyja prowadzeniu towarzyskiej rozmowy. Z kimkolwiek.

M!ri napisał/a:

Co to znaczy ignorować? Miałaby odwrócić się plecami i z nimi nie rozmawiać? Tak ignoruje się jedynie jednostki wybitnie wkurwiające.

Praktyka pokazuje co innego.

rakastankielia napisał/a:

Ale ja jestem ciekawą osobą, tylko nikt nie chce się o tym przekonać.

Raka, ale czy Ty nie rozumiesz, że ludzie NIE CHCĄ Cię poznawać i mają do tego prawo? Wyraźnie nie wzbudzasz sympatii i chęci, by z Tobą rozmawiać. Pomijając fakt, że zachowujesz się desperacko, a to się po prostu wyczuwa.

Zastanawiam się przy okazji, czy sam chciałabyś być poznawany w taki sposób, jak opisujesz. Ludzi do siebie po prostu przyciąga, dobrze im się ze sobą rozmawia, wtedy albo umawiają się na randkę, albo poznają na neutralnym gruncie, chyba mało kto robi z tego casting, a Ty dokładnie w taki sposób to opisujesz. Dla mnie nie do przyjęcia, bo nie chciałabym mieć odczucia, że biorę udział w jakimś wyścigu, w którym muszę zdeklasować rywalki, żeby dostać nagrodę. To jest chora sytuacja.

Inni ludzie nijak mnie nie odbierają, bo nic o mnie nie wiedzą.

Gdyby chodziło o braki towarzyskie, to za granicą też nikt by ze mną nie rozmawiał. Ale nawet jeśli założymy, że masz rację, to nadal - nie mam jak tego zmienić, bo nie mam możliwości praktykować nawiązywania relacji, skoro jestem z góry odrzucany.

Priscilla napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

Ale ja jestem ciekawą osobą, tylko nikt nie chce się o tym przekonać.

Raka, ale czy Ty nie rozumiesz, że ludzie NIE CHCĄ Cię poznawać i mają do tego prawo? Wyraźnie nie wzbudzasz sympatii i chęci, by z Tobą rozmawiać. Pomijając fakt, że zachowujesz się desperacko, a to się po prostu wyczuwa.

Zastanawiam się przy okazji, czy sam chciałabyś być poznawany w taki sposób, jak opisujesz. Ludzi do siebie po prostu przyciąga, dobrze im się ze sobą rozmawia, wtedy albo umawiają się na randkę, albo poznają na neutralnym gruncie, chyba mało kto robi z tego casting, a Ty dokładnie w taki sposób to opisujesz. Dla mnie nie do przyjęcia, bo nie chciałabym mieć odczucia, że biorę udział w jakimś wyścigu, w którym muszę zdeklasować rywalki, żeby dostać nagrodę. To jest chora sytuacja.

Panna de Jones napisał/a:

Teraz to już okłamujesz sam siebie. Dostałeś feedback jakim jesteś rozmówca, jak jesteś w pewnych okolicznościach prawie "na żywo" oceniany, jakie sprawiasz wrażenie i też to zanegowałeś. I wcale nie była to jakaś druzgocąca krytyka. To był feedback że jesteś małomówny, cichy i wycofany. Bardziej słuchacz, niż rozmówca. Konkluzja była taka że to nie sprzyja prowadzeniu towarzyskiej rozmowy. Z kimkolwiek.

To jest ciekawe! Coś mnie na ostatnich stronach ominęło (starałam się przelecieć oczami, ale mogłam czegoś nie doczytać), czy to informacja z innego tematu?

To jest informacja zza kulis . Niektórzy mieli okazję widzieć rakę oraz z nim rozmawiać .

No chętnie napisałbym coś więcej, ale nie wiem co. Tak wygląda moja sytuacja, ludzie nie chcą ze mną rozmawiać, ale nie wiem dlaczego.
Nie wiem, jak postrzegają mnie inni i na jakiej podstawie, skoro mnie nie znają i nie chcą poznać.

Mam 22 lata i też nigdy nie miałem dziewczyny. Nie mam też nikogo, z kim mógłbym wyjść na piwo czy na imprezę. Mam paru znajomych, ale wszyscy mieszkają daleko ode mnie...

Nie zgodzę się. Lubię ludzi, okazuję im zainteresowanie, a mimo to nie mam znajomych. Raz na ruski rok z kimś przez chwilę pogadam, ale żeby gdzieś wyjść i się spotkać, to nie.

Wyraźnie napisałeś o dziewczynie, która przychodzi do pracy i widzi, że podoba się kilku facetom, więc jeśli wybiera się z nimi na spotkanie, na którym z każdym z nich rozmawia, a na koniec ktoregoś sobie wybiera, to czym to jest, jeśli nie castingiem na potencjalnego partnera?
I raz jeszcze powtórzę, co wczoraj napisałam: Ty jesteś kompletnie oderwany od rzeczywistości, choćby dlatego, że jeśli się tym facetom podoba, to oni nie będą czekać aż się na któregoś zdecyduje, ale sami wyjdą z inicjatywą.

Raka po prostu potrzebuje, żeby to ktoś się do niego dobijał, o niego zabiegał, bo jego obycie towarzyskie i umiejętności są bliskie zeru, więc sobie na tym polu nie radzi, dlatego też ma żal do tych wszystkich przystojniaków, że samym wyglądem zwracają na siebie uwagę. Prawda jest taka, że jakby był po prostu fajny i biła od niego dobra energia, to ludzie nie traktowaliby go jak powietrze. I tak szczerze, to jeśli przysiada się ktoś, kto boi się własnego cienia, to zupełnie mnie nie dziwi, że ma problem z podtrzymaniem konwersacji, którą podobno zaczyna.

No właśnie wyjdą z inicjatywą, dlatego ona wie, że się podoba. I ja też wychodzę z inicjatywą, ale to nic nie daje, bo żadna nie chce ze mną rozmawiać.

Nie, nie potrzebuję, by ktoś o mnie zabiegał, bo nie mam problemu z rozpoczęciem konwersacji. I nie, nie boję się własnego cienia.

Foxterier napisał/a:

Ja mam wrażenie że Ty cały czas czekasz aż ktoś Cię będzie pytał, aktywizował, wyciągał za uszy, zadzwoni do Ciebie i powie "Raka, chodź jedziemy na wycieczkę". Ale Ty masz 26 lat chłopie, masz inicjatywę w swoich rękach. W góry jechać z obcymi ludźmi nie chcesz, na szybkie randki iść nie chcesz, na jakieś spotkania hobbystów iść nie chcesz, czepiłeś się tych "ludzi od planszówek" i to całe twoje życie.

Nie, nie czekam, aż ktoś mnie będzie pytał i aktywizował. Sam chętnie to zrobię, tylko nie mam z kim, mimo że to ja inicjuję znajomość. Kto powiedział, że nie chcę iść na szybkie randki? Chcę, ale póki co nie znalazłem nic dla ludzi w swoim wieku, wszędzie było 25 albo 30 lat jako minimum. A 25 dopiero skończę za kilka dni. Na spotkania hobbystów chodziłem wielokrotnie i nawet o tym wspominałem tutaj nieraz, ale tam też efekt był ten sam, kobiety nie były zainteresowane rozmową.

SaraS napisał/a:

A większość ludzi ma znajomych, kolegów, jakiegoś przyjaciela, część jest w związkach itd. I oni nie dążą do tego, żeby kogoś poznać, bo im odpowiada ich sytuacja. To nie znaczy, że oni bardzo nie chcą poznać kogoś nowego, ale - że im na tym niespecjalnie zależy, jak się przypadkiem trafi ktoś super, to fajnie, ale nie będą próbować zbliżać się do każdego, do kogo by mogli, bo tego nie potrzebują.

Ale nie trafi się nikt fajny, jeśli nie dostanie szansy. Dopóki nie poznasz tej osoby, to nie wiesz jaka jest.

rossanka napisał/a:

Panna de Jones napisał/a:

Kiedy ja cały czas mówię o tym, że aby dostać szansę trzeba być ciekawą, interesującą osobą, wzbudzać sobą zainteresowanie, sympatię i ciekawość a Ty cały czas odnosisz się do intencjonalnego wzbudzania w kimś zainteresowania sobą.

Tez tak to widzę,

Poznajesz mężczyznę, dobrze się Wam rozmawia, żartuje, ma ciekawe poglądy, moze macie te samohobby, śmiejecie sie razem, fizycznie nie odpycha i masz ochotę go bliżej poznać, bo ciekawi Cię jako osoba, dajesz więc szanse znajomości.

W drugim przypadku poznajesz mężczyznę, rozmowa jest taka sobie, brak jest nadawania na tej samej fali, rozmawia się poprawnie, ale dretwo, jak z ciocią na imieninach, albo po prostu nie ma o czym rozmawiać, albo tematy sa wspólne lecz rozmowa kuleje - nie masz ochoty z tą osobą się kontaktowac czy spedzać czas, nie interesuje Cię ona i nie myślisz o niej. WS jakim celu w drugim przypadku dawać szanse tej znajomości
?

No ale właśnie o to chodzi, że się rozmawia. A ze mną kobiety rozmawiać nie chcą. O tym cały czas piszę.

rossanka napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

No ale sama piszesz, że OKAZUJE SIĘ. Czyli te osoby spędzają ze sobą czas, poznają się w jakimś stopniu i dochodzą do wniosku że jednak nie są zainteresowane znajomością. A ja nie mam tej możliwości, bo jestem odrzucany z góry, zanim kogokolwiek poznam.

To jest niemożliwe. Podchodzisz do obcej osoby, coś mówisz, a ona odwraca się i ucieka? Bo tak to wyglada.

Uciekać może i nie ucieka, ale po prostu mnie ignoruje albo odpowiada zdawkowo, żebym dał jej spokój, bo nie interesuje jej, co mam do ać.

SaraS napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

Ale nie trafi się nikt fajny, jeśli nie dostanie szansy. Dopóki nie poznasz tej osoby, to nie wiesz jaka jest.

Nadal nie rozumiesz. Jeżeli jestem zadowolona z tego, jakie mam towarzystwo, to nie mam potrzeby szukać, poznawać itd. Jeżeli mam 20 par spodni, to nie wchodzę do sklepu, bo "może tu znajdę najfajniejsze na świecie". I nie obchodzą mnie zachęty sprzedawcy, reklamy itd. Nie potrzebuję, nie chcę i trzeba czegoś wyjątkowego, żebym chcieć zaczęła.

No ale i tak ludzi poznajesz, nawet jeśli masz swoje towarzystwo.

SaraS napisał/a:

Tak, ale nie daję nikomu szansy tylko dlatego, że "może okaże się fajny", bo mi na tym nie zależy. A to jest to, czego Ty oczekujesz i uważasz za właściwe. Z mojej perspektywy, jako osoby, która znajomych ma, to jest strata czasu, a nie coś właściwego.
Ludzi poznaję "przypadkiem". Znajomy znajomego, dziewczyna na treningu itd. Nie muszę im "dawać szansy", bo oni gdzieś przypadkiem pojawiają się obok. Jak zaskoczy, to spoko, ale jeśli nie, to nie poświęcam temu żadnej uwagi, nie daję szans, nie testuję - bo i po co, skoro ten czas mogę poświęcić na ludzi, których już lubię?

Bardzo się z tym zgadzam. Raka ma takie myślenie, jakby przeciętny człowiek na siłę kolekcjonował znajomych, a oni "sami się znajdują", wystarczy przebywać wśród ludzi. Są tacy, z którymi nam nie po drodze, a są tacy, z którymi dobrze się rozmawia i równie dobrze czujemy się w ich otoczeniu, co ma szansę przerodzić się w bliższą znajomość, ale wciąż nie musi. To przecież nie jest tak, że im więcej, tym lepiej i to bez względu na jakość .

Facet, który robi łaskę, bo łaskawie obniży wymagania i związe się z bardzo nieatrakcyjną dla siebie wyglądowo kobietą, to ch... nie facet

No to weż sobie zapuszczon ą 120 kilową grubaskę, z owłosionymi pachami, żółtymi paznokciami i bęz górnej jedynki. Zmotywujesz ją, za 5 lat będzie wydepilowana, świetnie ubrana, schudnie 60 kg i zrobi nowe zęby. Może nie ma faceta, to nie ma jej kto zdopingowac do wszięcia się za siebie - owrócmy całą sytuację.

No właśnie nie znajdują się sami. Ja też przebywam wśród ludzi i jakoś nic z tego nie wychodzi, mimo że to ja inicjuję kontakt.

I dalej nie daje Ci to do myślenia że skoro od 5 lat inicjujesz kontakt z różnymi ludźmi i nic z tego nie wychodzi, to może problemem być to w jaki sposób to robisz?

Raka, może Ty się powinieneś zgłosić do telewizji śniadaniowej jako ewenement na skalę światową? Temat dnia: "Człowiek, którego wszyscy ignorują". Wyobraż sobie że Ciebie zapowiadają, siadasz na sofie, witasz się z prowadzącymi a oni...udają że Ciebie tam nie ma! Ludzie przed telewizorami w szoku, laska gotująca rosół w studio w szoku, kamerzyści w szoku, reżyserka w szoku; nastąpiła masowa hipnoza! Jak tylko się pojawiłeś to prowadzący zostali zahibernowani. To byłby dopiero hit!

No właśnie nie znajdują się sami. Ja też przebywam wśród ludzi i jakoś nic z tego nie wychodzi, mimo że to ja inicjuję kontakt.

Raka, może Ty się powinieneś zgłosić do telewizji śniadaniowej jako ewenement na skalę światową? Temat dnia: "Człowiek, którego wszyscy ignorują". Wyobraż sobie że Ciebie zapowiadają, siadasz na sofie, witasz się z prowadzącymi a oni...udają że Ciebie tam nie ma! Ludzie przed telewizorami w szoku, laska gotująca rosół w studio w szoku, kamerzyści w szoku, reżyserka w szoku; nastąpiła masowa hipnoza! Jak tylko się pojawiłeś to prowadzący zostali zahibernowani. To byłby dopiero hit!

Priscilla napisał/a:

Bardzo się z tym zgadzam. Raka ma takie myślenie, jakby przeciętny człowiek na siłę kolekcjonował znajomych, a oni "sami się znajdują", wystarczy przebywać wśród ludzi. Są tacy, z którymi nam nie po drodze, a są tacy, z którymi dobrze się rozmawia i równie dobrze czujemy się w ich otoczeniu, co ma szansę przerodzić się w bliższą znajomość, ale wciąż nie musi. To przecież nie jest tak, że im więcej, tym lepiej i to bez względu na jakość .

To!

I dopóki takie będzie miał podejście, to nic się nie zmieni z tym jego zagadywaniem. Bo z takiego punktu widzenia to on, odzywając się w jakikolwiek sposób, oferuje coś super: szansę na +1 do znajomych. A tu wszyscy mają to gdzieś, nie chcą powiększyć kolekcji, a przecież istnieje możliwość, że byłby unikatem. Znaczy, wydaje mu się, że oferuje tym bardzo dużo (bo sam marzy, żeby tyle mu zaoferowano), a nie jest w stanie pojąć, że dla przeciętnego człowieka zagadujący obcy facet znaczy tyle co nic (nie że jako osoba, tylko że nikt nie traktuje tego jako super szansy na super znajomość).