30lat i cały czas sam - Netkobiety.pl

Co dokładnie masz na myśli pisząc o "etapie" terapii? Trwała pół roku, nie ma możliwości kontunuowania tej bo została zakończona przez terapeutkę. Z tym, że ludzie w różnym wieku się kumplują to się zgadzam, sam będąc na studiach najlepiej się dogadywałem z facetem po 40, a z równolatkami ledwo co. Ale związki to już zupełnie inna sytuacja i na prawdę nie znam nikogo kto byłby w związku z osobą młodszą lub starszą o 10 lat lub więcej. Największa różnica jaką kiedykolwiek widziałem na żywo to 6 lat i to u tego mojego obecnego kolegi przy czym to dziewczyna jest starsza o te 6 lat. Jak zapewne zauważyłeś nie siedzę w piwnicy ale prawdą jest, że wciąż za rzadko z niej wychodzę ale to akurat jest efekt uboczny obecnej pracy.

Ja właśnie chodzę po kawiarniach, restauracjach, bistrach kiedy tylko mam na to możliwość ale już nie raz pisałem, że to nie działa. Nie ma jak poznawać personelu ani klientek bo zawsze są czymś zajęte. Personel oczywiście pracą i obsługiwaniem klientów, a klientki zawsze, powtarzam zawsze przychodzą z kimś i nie ma w ogóle możliwości by zagadać. Próbowałem wiele razy. W dzisiejszych czasach miejsca publicznie kompletnie się nie nadają do poznawania jakichkolwiek ludzi. Nawet gdybym chciał pójść na kolejną terapię to po prostu mnie na to nie stać no i praca mocno to utrudnia.

Misinx napisał/a:

Ja się odnosiłem do jego konkretnego przypadku. Widziałeś w ogóle jak wygląda j_c ? Nie widziałeś. No właśnie szkopuł polega na tym, że wbrew tej waszej siurkowej narracji, to jemu naprawdę nic z wyglądu nie brakuje. Jest z wyglądu normalnym gościem, który może się podobać. Jego problem w relacjach polega gdzie indziej. Tak samo jak zresztą pewnie u Ciebie.

Ale gdybym się mógł podobać, to chociaż raz w życiu by jakaś dziewczyna dałaby mi szansę. Więc sorry, ale nie. Po prostu się nie podobam. Ale to nie jest po prostu jedyny problem u mnie.

Może i nie wyglądam jakoś źle. Ale widocznie to za mało. Przejdź się trochę, to zobaczyć wokół masę facetów, którzy wyglądają dużo lepiej niż ja - modna fryzura, sylwetka, ciuchy, itp. Ja nie jestem nawet przeciętny, to oni są jak na dzisiejsze standardy.

jakis_czlowiek napisał/a:

Misinx napisał/a:

Ja się odnosiłem do jego konkretnego przypadku. Widziałeś w ogóle jak wygląda j_c ? Nie widziałeś. No właśnie szkopuł polega na tym, że wbrew tej waszej siurkowej narracji, to jemu naprawdę nic z wyglądu nie brakuje. Jest z wyglądu normalnym gościem, który może się podobać. Jego problem w relacjach polega gdzie indziej. Tak samo jak zresztą pewnie u Ciebie.

Ale gdybym się mógł podobać, to chociaż raz w życiu by jakaś dziewczyna dałaby mi szansę. Więc sorry, ale nie. Po prostu się nie podobam. Ale to nie jest po prostu jedyny problem u mnie.

Może i nie wyglądam jakoś źle. Ale widocznie to za mało. Przejdź się trochę, to zobaczyć wokół masę facetów, którzy wyglądają dużo lepiej niż ja - modna fryzura, sylwetka, ciuchy, itp. Ja nie jestem nawet przeciętny, to oni są jak na dzisiejsze standardy.

Modna fryzura, ciuchy i sylwetka to Twój problem ? Naprawdę ? Skoro zarabiasz 10k miesięcznie to jest to całkowicie do nadrobienia.
Problem polega na tym, że to są sprawy drugorzędne. Kluczem do relacji z innymi, w tym z kobietami jest relacja z samym sobą. A w tej materii "leżysz i kwiczysz". Terapia Ci nic nie dała. Albo terapeuta nie potrafił do Ciebie dotrzeć, albo po prostu w Tobie nie ma gotowości do wyjścia poza ciasne ramy własnego postrzegania siebie i świata wokół, albo jedno i drugie. Tak naprawdę to zgodnie "ze sztuką" powinieneś najpierw zrobić porządek z samym sobą, a dopiero potem brać się za "podrywy". Z dużą pewnością można stwierdzić, że przy Twoim obecnym stanie, to nawet jeśli spotkasz jakąś pannę zainteresowaną, to sam tą relację spierdolisz. Sam to będziesz sabotował tak, żeby nic z tego nie wyszło. Pewnie odezwie się nerwica, wpadniesz w jakąś panikę. Zaczniesz się dalej dołować, dewaluować i to spieprzysz. Wiem jak to działa Odrzucasz siebie, więc odrzucisz każdego.

2odiak napisał/a:

Gdyby tu pływały ryby...
Po co to całe gadanie? Po prostu zrób to . Ale nie..... I dlatego jesteście sami

To nie gadaniem , a czynami zmieniasz swoją pozycję.

Łatwo Wam takie rzeczy mówisz, bo sami nigdy nie byliście w naszej sytuacji To tak nie działa. Jak ktoś się żadnym dziewczynom nie podoba, to żadne zagadywanie nie pomoże. A nawet może jeszcze pogorszyć sytuację.

Jak myślisz, co by w realu pomyślała dziewczyna, gdyby się do niej odezwał ktoś brzydki i próbował zarywać? Przecież by go wyśmiała albo poczułaby się urażona. A jeśli byliby znajomymi, ale nie chciałaby nic więcej, to by to tylko popsuło znajomość. No chyba, że się jest modelem, wtedy dziewczyny by to wybaczyły.

2odiak napisał/a:

Odpowiednie nastawienie i  nie ma mowy o porażce

Pieprzenie. Nawet świetne nastawienie nic nie pomoże np. w moim wypadku. A czym byś nazwał to, że facet dostaje kosza od x dziewczyn z rzędu? Jak dla mnie to jest porażka. I tu nie ma nic do rzeczy z jakim nastawieniem się idzie.

Przegryw Prawiczek napisał/a:

Dołożyłbym do tego jeszcze: mieć ściśle określone preferencje jak kobieta ma reagować na Ciebie i świadome wybieranie kobiety.

Niektórzy nie mają możliwości wyboru, bo nie mają z czego wybierać

Przegryw Prawiczek napisał/a:

Jeśli Ty wybierasz, to Ty decydujesz. W tym sensie mając inicjatywę patrzysz jak kobieta reaguje na Ciebie. Jeśli jest to zgodne z tym czego oczekujesz, zostajesz. Nie jest zgodne - rezygnujesz. Zajebiście chroni to przed wejściem w złą relację. Pozwala to też zachować kontrolę.

W internecie jest inaczej. To dziewczyny zawsze wybierają, bo facetów jest znacznie więcej. Facet co najwyżej może "złożyć CV".

2odiak napisał/a:

P.S. Świat nie kończy się na internecie. Internet jest tylko jego mała cząstką, gdzie zalewają go ludzie którzy mają problem w realnym świecie

Czyli w takim razie internet to najlepsze miejsce dla mnie.

Na żywo nie mam żadnych szans.

ChuopskiChłop napisał/a:

Przegryw ty nawet ciekawie piszesz. Masz niezłą charyzmę i gadkę i dlatego ci dobrze całkiem idzie z kobietami. Ja na twoim miejscu cieszyłbym się i to doceniał.

Musisz jednak zrozumieć, że takim osobom jak ja nie da się zbyt wiele pomóc. Zbyt dużo przeżyłem i zbyt wiele uszkodzeń odniosłem, by móc jeszcze o coś zawalczyć w tej kwestii. Byłem chwilę na tym rynku, trochę popróbowałem, już wiem że za wiele nie zwojuję.

Szczerze to założyłem tu konto żeby się po prostu wygadać, ten temat bardzo mi siedzi w głowie, a moje otoczenie już trochę miało dosyć słuchania moich poglądów w tej sprawie.

W jednym ze starszych wpisów opisywałeś swoją sytuację i doświadczenia życiowe. I zgadza się - to jest ciężki shit.
Wydaje mi, że Ty i te kilka osób są głównie tutaj po to, żeby się wyżalić.

Powiem Ci, że to co nas łączy, to fakt, że ja również na pewnym etapie życia byłem przesiąkniętym intelektualizacjami na temat świata zewnętrznego, które dziwnym trafem tak się łączyły i przeplatały z moją sytuacją wewnętrzną, że nic nie dało się zrobić. Miałem dość szerokie i rozbudowane poglądy na temat ekonomii, stosunków społecznych, delikatne zaplecze z psych., soc.
Pamiętam, że na terapii kobiecie zajęło półtorej roku wyleczenie mnie z tych intelektualizacji, za którymi kryły się negatywne myśli o sobie i sposób przezywania rzeczywistości. Dziś operuje prostym językiem, nie dbam o składnie i głębię Intelektualną wypowiedzi. Co za ulga:P I nie myślę, nie mięlę rzeczywistości. Dlatego gorąco polecam Ci psychoterapię, nawet gdybyś wykazał godny mnie opór przed zmianami, to przy odpowiedniej osobie te zmiany nastąpią.

Jest dokładnie jak piszesz, brak dziewczyny to nie jest mój największy problem tylko właśnie brak lepszej pracy. Wiem o tym doskonale i nic nie mogę z tym zrobić. Zacznijmy od krótkiego wyjaśnienia, obecnie pracuje w nazwijmy to "rodzinnej" firmie zajmującej się produkcją i montażem mebli czyli jest to firma stolarska. Nigdy nie musiałem przeglądać ogłoszeń, pisać CV, iść na rozmowę kwalifikacyjną, dostałem tą pracę jeszcze na studiach tak prawdę tylko po to by mieć ubezpieczenie i jakiekolwiek swoje pieniądze w związku z czym zarobki są bardzo małe bo wcześniej po prostu nie potrzebowałem większych. Teraz wygląda to tak, że zap******am za nawet mniej niż minimalną po 10-11h dziennie, w tygodniu nie mam czasu na absolutnie żadne aktywności poza pracą i też nie mam nie siły po tylu godzinach fizycznej pracy. Nie ma możliwości dostania podwyżki ani nawet zmniejszenia ilości godzin pracy w tygodniu. Dosłownie jedyna aktywność poza pracą jaką jeszcze jakoś daje radę wykonywać to trening na siłowni, a to i tak tylko dzięki temu, że zbudowałem sobie małą siłownię w domu choć i to udaje mi się coraz rzadziej. Gdybym wiedział jakiej pracy szukać, co chciałbym robić i w ogóle jak wygląda szukanie samo w sobie to pewnie nie byłoby mnie teraz tutaj.

https://newonce.net/artykul/dlaczego-ko … ili-z-domu

Wiedzieliście że tam skalę przegrywu wymyślili? Ja według swoich wyliczeń jestem sześciokrotnym, znaczy się jestem pułkownikiem. Kto będzie naszym generałem? Ja proponuję maciolle, on jest niezłym zawodnikiem.

Przegryw Prawiczek napisał/a:

Nie wiem, co masz na myśli pytając o"etap terapii"?

Co do kawiarni itp. warto szukać takich, gdzie ma dużej rotacji klientów i ostrego zapierdolu personelu. W innym wypadku zgadzam się, że nie ma opcji, żeby zagadać. Skrzydłowy też by się przydał:)

Szczerze pisząc to mnie ucieszyło, że masz taką sytuację z pracą. To jest coś obiektywnego, co można zmienić. Miałem taki okres w życiu i rozumiem jak to jest. Podstawa to zmiana pracy jak najszybciej. Ciśniesz w weekend poradniki jak napisać CV. Jeśli duże miasto i znasz język to idź do korpo na jakiś help desk. Dostaniesz minimalna, ale 8h dzien pracy, który będzie spacerkiem.
Odzyjesz. Potem na terapię, najlepiej na 1-2 lata i myślę, że już w czasie będzie spora szansa na poznanie kogoś.

Zostawmy już ten "etap terapii" bo oboje nie wiemy o co z nim chodzi, ale teraz mam kolejne pytanie. Co oznacza "skrzydłowy"? Do teraz już udało mi się napisać to CV choć nie mam pewności czy jest dobrze napisane. Niedaleko dużego miasta, a z językiem jest średnio, nie jakoś super ale też nie tragicznie. Nigdy nawet myślałem o pracy w korpo, nie mogę sobie wyobrazić siedzenia bite 8h przed komputerem i klepanie jakichś tabelek czy coś w tym stylu i też słyszałem bardzo złe opinie o pracy w korpo. Żadna nawet nie wspominała o "spacerku" tylko raczej o niesamowicie stresującej i monotonnej męczarni, tak mówiło kilku moich znajomych, którzy kiedyś pracowali w korpo. Tym bardziej jest to zastanawiające, że polecasz mi coś takiego. Jedyny pomysł na pracę jaki na chwilę obecną mam to wojsko ale jedna użytkowniczka już mi napisała, że byłoby to wpadnięcie z deszczu pod rynnę, no pieniędzy z tego też nie będzie. Przyznam szczerze, że myślałem iż obejdzie się bez dalszej terapii ale zdaje się, że to może być nieuniknione.

Przegryw Prawiczek napisał/a:

ChuopskiChłop napisał/a:

Przegryw ty nawet ciekawie piszesz. Masz niezłą charyzmę i gadkę i dlatego ci dobrze całkiem idzie z kobietami. Ja na twoim miejscu cieszyłbym się i to doceniał.

Musisz jednak zrozumieć, że takim osobom jak ja nie da się zbyt wiele pomóc. Zbyt dużo przeżyłem i zbyt wiele uszkodzeń odniosłem, by móc jeszcze o coś zawalczyć w tej kwestii. Byłem chwilę na tym rynku, trochę popróbowałem, już wiem że za wiele nie zwojuję.

Szczerze to założyłem tu konto żeby się po prostu wygadać, ten temat bardzo mi siedzi w głowie, a moje otoczenie już trochę miało dosyć słuchania moich poglądów w tej sprawie.

W jednym ze starszych wpisów opisywałeś swoją sytuację i doświadczenia życiowe. I zgadza się - to jest ciężki shit.
Wydaje mi, że Ty i te kilka osób są głównie tutaj po to, żeby się wyżalić.

Powiem Ci, że to co nas łączy, to fakt, że ja również na pewnym etapie życia byłem przesiąkniętym intelektualizacjami na temat świata zewnętrznego, które dziwnym trafem tak się łączyły i przeplatały z moją sytuacją wewnętrzną, że nic nie dało się zrobić. Miałem dość szerokie i rozbudowane poglądy na temat ekonomii, stosunków społecznych, delikatne zaplecze z psych., soc.
Pamiętam, że na terapii kobiecie zajęło półtorej roku wyleczenie mnie z tych intelektualizacji, za którymi kryły się negatywne myśli o sobie i sposób przezywania rzeczywistości. Dziś operuje prostym językiem, nie dbam o składnie i głębię Intelektualną wypowiedzi. Co za ulga:P I nie myślę, nie mięlę rzeczywistości. Dlatego gorąco polecam Ci psychoterapię, nawet gdybyś wykazał godny mnie opór przed zmianami, to przy odpowiedniej osobie te zmiany nastąpią.

Dzięki za te słowa. Sam fakt że ktoś dostrzegł jak bardzo miałem przejebane sporo dla mnie znaczy. Wielu nie wie jak bardzo moje życie wymęczyło mnie psychicznie. Wiem, wielu ludzi potrafiło mieć dużo gorzej, ale każdy ma jakąś indywidualną wytrzymałość psychiczną, po której przekroczeniu zaczyna cierpieć. Ja miałem całe długie okresy w życiu gdzie ciągle się coś działo, i nie miałem chwili żeby zebrać jakiekolwiek siły.

Wiesz, ja to jak bym miał już iść na jakąś terapię, to do takiego terapeuty który by mnie nauczył jak sobie radzić z faktem bycia takim jakim jestem. Oby tylko nie był to gość który będzie mi wmawiał że mam jakieś szanse na satysfakcjonujący związek, bo dobrze wiem że nie mam i koniec. Jakby mi po prostu pomógł się z tym pogodzić i czuć się pełnowartościowym człowiekiem, bo z tym mam spory problem. Ciężko patrzy mi się na ludzi w parach, czuję się przy nich jak untermensch. Dobija mnie to, że ludzie w moim otoczeniu dziwią się że jestem samotny, moim zdaniem jest to bardzo oczywiste. Wystarczy na mnie chwilę popatrzeć.

marcinex napisał/a:

Tutaj o akurat gadasz straszne głupoty. Nie wiem jak szukać pracy? A co w tym trudnego? Wchodzisz na olx/pracuj.pl wyszukujesz interesujące interesujące cię oferty, wysyłasz cv do kilku firm i czekasz na odpowiedź. Jak nie dostaniesz odpowiedzi to wysyłasz kolejne CV.  Tutaj nie ma żadnej filozofi. To nie czasu kryzysu 2008+, gdzie o pracę było ciężko. Dziś mamy rynek pracownika, o prace jest naprawdę łatwo. Ktoś cię siłą w obecnej pracy trzyma?
Skoro zarabiasz mniej niż minimalną krająwą, a pracujesz po 10-11h to zatrudnij się choćby na kasie w biedronce czy lidlu, będziesz więcej zarabiać i mniej pracować, a do takiej pracy nie trzeba mieć absolutnie żadnych kwalfikacji.
Albo możesz się zatrudnić w call center, dzisiaj można już tam pracować zdalnie z domu.
Akurat jeśli chodzi o szukanie pracy to nie wiem w czym problem.
Poza tym zawsze możesz wyjechać gdzieś za granice do pracy, do jakiejś fabryki czy coś. Nie trzeba tam nawet znać języka są przecież agencje itd.

Faktycznie pracę na kasie pewnie dałbym radę zdobyć ale co potem? Kariery ani większych pieniędzy z tego nie będzie. Do call center nigdy nie pójdę, już wolałbym wylądować pod mostem niż pracować w tym czymś. Ja nie mogę się wyrwać z domu rodzinnego i uniezależnić dodatkowo jeszcze nigdy nawet nie byłem za granicą, a ty mi piszesz o wyjeździe do pracy za granicę na kilka miesięcy czy nawet lat. Pomysł dobry ale na tą chwilę niemożliwy do zrealizowania. Poza tym to nie jest tak, że nie mam absolutnie żadnych kwalifikacji bo przecież skończyłem studia i mam odłożone trochę kasy więc mógłbym porobić różne kursy czy jakieś podyplomowe. Problem w tym, że nie wiem jakie, najlepiej gdyby to były jakieś związane z tym co studiowałem czyli bezpieczeństwo ale jakie dokładnie żeby to się opłaciło i żebym faktycznie coś na tym zyskał. Stąd też ten pomysł z wojskiem ale tu jest ten sam problem co ze wszystkimi państwowymi instytucjami, bez mocnych pleców daleko nie zajdziesz no i te pieniądze marne na start byłoby to coś koło 3700 na miesiąc. Niby więcej niż mam teraz ale nadal przy obecnych cenach czegokolwiek to bardzo mało. Ktoś z was może był lub jest w tym temacie, nie mówię konkretnie o bezpieczeństwie choć to najlepiej ale ogólnie o jakichś kursach czy podyplomowych i mógłby mi coś doradzić? Jak wybrać, czym się kierować i czy w ogóle warto to robić?

marcinex napisał/a:

Jeśli nie napisałeś żadnych głupot w CV i wygląda ono jako tako to będzie ok. Bo nie ma czegoś takiego jak idealny wzorzec CV. Ci co będą no to twoje CV patrzeć, to tez raczej specami od tego jak powinno wyglądać CV nie będą.

Co to znaczy koropo? Dziś większość firm to korpo, macdonadl do tez korpo. Nie można wszystkiego wrzucać do jednego wora. To trzeba sobie wyszukać konkretną firmę i poczytać opinie np. na goworku. Ale nawet to ci nie da realnego obrazu bo zupełnie inaczej się pracuje w różnych działach, w dziale It danego korpo może być zupełnie inna atmosfera i styl pracy niż przykładowo w finansach.

Z tym, że do korpo to raczej bez studiów cię nie zatrudnią. Choć nie musisz mieć konkretnie studiów z danej dziedziny, u mnie w koropo zatrudniają do działu też ludzi po zupełnie innych kierunkach, ale te studia to jednak musza być.

Nie no głupot w CV nie napisałem, do IT mi daleko jak i do czegokolwiek innego związanego z przedmiotami ścisłymi. Jak już pisałem studia mam.

Zresztą co ci po tej karierze i pieniądzach. Jaki człowiek zarabia ponad 10k, a i tak nie może sobie żadnej dziewczyny znaleźć...

Przegryw Prawiczek napisał/a:

Skrzydłowy - kumpel, który wspiera w podrywie. Może mieć nawet dziewczynę, ale jest wsparciem. Podchodzicie razem to dwójki dziewczyn.

Nie korpo, to jakakolwiek inna praca na 8h, która nie wykańcza.

Czemu domu rodzinnego nie możesz opuścić?

Nie mam nikogo kto mógłby być takim skrzydłowym, nawet nie znam nikogo takiego. Domu rodzinnego nie mogę opuścić z najprostszego powodu, bo mnie na to nie stać, zapewne wiesz jakie są teraz ceny wynajmu czegokolwiek zwłaszcza w mieście takim jak Warszawa.

marcinex napisał/a:

Moim zdaniem studia podyplomowe kij ci dzadzą. Na większości studiów nie uczą, żadnych przydatnych w pracy umiejętności. Dopiero w pracy się  nauczysz co i jak.

Ale chyba nie liczysz, że my ci będziemy wymyślać gdzie masz pracować. Już tu kiedyś był taki watek od gościa, któremu nic nie pasowało i wychodziło na to, że jedyna praca jaka mu odpowiada to premier lub prezydent xd

Popatrz sobie jakie masz oferty pracy w okolicy, poczytaj sobie o danej pracy w necie ile się zarabia i co się tam robi i może wtedy będziesz wiedział co cię interesuje.

No kariery w biedrze nie zrobisz, ale przynajmniej zarobisz więcej i obecnie, a będziesz pracować mniej. Zawsze to jakaś zmiana na lepsze.

Zresztą co ci po tej karierze i pieniądzach. Jaki człowiek zarabia ponad 10k, a i tak nie może sobie żadnej dziewczyny znaleźć...

Prawdę mówiąc to chciałbym aby ktoś mi wprost powiedział do jakiej pracy powinienem pójść ale wiem, że to się nie stanie. Ta okolica to Warszawa więc ciężko byłoby się przedrzeć przez wszystkie oferty. Ja nie myślę w takich kategoriach jak jakis, ja chciałbym więcej zarabiać po to by spróbować wielu nowych rzeczy, żeby kupić kilka drobiazgów, żeby powyjeżdżać do kilku krajów choćby tylko na wakacje i podobnie z karierą, chciałbym  stać się kimś ważnym nie tylko po by być podziwianym i szanowanym ale dla samego siebie. Dziewczyna byłaby tylko dodatkiem.

Przegryw Prawiczek napisał/a:

ChuopskiChłop napisał/a:

Dzięki za te słowa. Sam fakt że ktoś dostrzegł jak bardzo miałem przejebane sporo dla mnie znaczy. Wielu nie wie jak bardzo moje życie wymęczyło mnie psychicznie. Wiem, wielu ludzi potrafiło mieć dużo gorzej, ale każdy ma jakąś indywidualną wytrzymałość psychiczną, po której przekroczeniu zaczyna cierpieć. Ja miałem całe długie okresy w życiu gdzie ciągle się coś działo, i nie miałem chwili żeby zebrać jakiekolwiek siły.

Wiesz, ja to jak bym miał już iść na jakąś terapię, to do takiego terapeuty który by mnie nauczył jak sobie radzić z faktem bycia takim jakim jestem. Oby tylko nie był to gość który będzie mi wmawiał że mam jakieś szanse na satysfakcjonujący związek, bo dobrze wiem że nie mam i koniec. Jakby mi po prostu pomógł się z tym pogodzić i czuć się pełnowartościowym człowiekiem, bo z tym mam spory problem. Ciężko patrzy mi się na ludzi w parach, czuję się przy nich jak untermensch. Dobija mnie to, że ludzie w moim otoczeniu dziwią się że jestem samotny, moim zdaniem jest to bardzo oczywiste. Wystarczy na mnie chwilę popatrzeć.

Spokojnie można sobie wyobrazić, że było dla Ciebie trudne, długoterminoe doświadczenie samo w sobie.

Całkiem sensowna fantazja o psychoterapii.
Natomiast w praktyce przy dobrym terapeucie dobrowolna zmiana siebie odbywa się w tle i niejako jest efektem małych, konkretnych zmian. Ponieważ łatwiej jest zobaczyć niewielkie zmiany na obrazie, niż uchwycić zmianę całego obrazu, to dociera to z pewnym opóźnieniem.
Ja byłem na przykład dość uparty i autodestrukcyjny przez pierwsze półtora roku realizując negatywną wizję siebie zupełnie jakbym chciał udowodnić, że o to właśnie taki jestem niekompletny, taki właśnie jak siebie przeżywam. Potem zaskoczyło i zacząłem mieć wnioski, które uważałem za swoje, a które terapeutka sugerowała mi po 3msc terapii:P
Bardzo cierpliwa kobieta:D
Myślę, że fantastyczna sprawą było oddzielić siebie od samokrytycznego obrazu siebie i kompleksów i zobaczyć, że to ja sam tak męczę siebie, a nie jakaś obiektywna rzeczywistość. Potężna ulga i duży skok jakości życia. Dlatego tak polecam mocno. Terapia psychodynamiczna + dobry terapeuta + czas = spokój.

No skoro jej płaciłeś za każdą sesję to nic dziwnego, że była cierpliwa. Dla niej to najlepiej jakby taka terapia nigdy się nie skończyła.

Ogólnie mam wrażenie, że to wasze pisanie, że wystarczy zmienić nastawienie, pokochać siebie itp. to brzmi trochę jak jakaś religia albo sekta. Ba, nawet jest taka książka potęga podświadomości, w której piszą że wystarczy czegoś mocno chcieć i w coś wierzyć i się spełni. Normalnie cuda, jak w bibli. W Internecie był już taki, który tak mówił nazywał się Łukasz Jakubiak, co wyszło z jego chęci zaistnienia w programie Elen to wszyscy wiemy. Ba Jakubiak udział  przecież ludziom porad jak mają żyć, robił różne filmy i spotkania coachingowe, a po latach się przyznał wywiadzie, że sam był wtedy mocno pogubiony i miał problemy ze sobie. Czyli gość dawał ludziom rady, choć sam sobie w życiu nie radził. Dlatego ja w takie coachingowe gadanie niezbyt wierzę.

Co tym wszystkim gościom tutaj da zmiana nastawienia, przepracowanie swoich problemów itp. skoro i tak żadna kobieta nie będą nimi zainteresowane na portalach ranskowych. Tam kobiety nie patrzą na nastawienie, tylko na zdjęcia. Bez dobrych genów, nie dadzą Ci matcha i szansy na żadną rozmowę...

To ja się postawię w roli tych facetów i za nich przemówię, bo z takimi pracowałem w realnym świecie i wszyscy z nich mają piękne kobiety ,  są jakby nie patrzeć? W długich już związkach . Odłóżcie internet i wyjdźcie do ludzi. Zacznijcie od podstaw,a mianowicie od tego w czym możecie być dobrzy i się pokazać. Ruszcie dvpę i zacznijcie jakieś konkrety .

2odiak napisał/a:

Wyglądało to tak, że zabierałem tych swoich różnych kolegów ze sobą. Imprezy, wyjazdy, spędzałem z nimi dużo czasu, gdzie oni mieli możliwość zobaczyć pewne rzeczy na żywo, mieli możliwość zobaczyć prawdziwe życie. Otwierali się, łapali pewność siebie i sami przejmowali inicjatywę. I prawdziwe stawało się powiedzenie " cicha woda brzegi rwie". Zobaczyli , że to nie jest wcale  takie trudne, wystarczy uwierzyć w siebie i się przełamać. Pewność siebie i mocna głowa sprawiały, że te kosze które czasem zbierali,  nie były w cale bolesne, zaczynali sami wychodzić z trudnych sytuacji i to jest to wyjście do ludzi.  Mogą nie mieć kolegów takich jak ja, ale mogą umawiać się poprzez grupy na wspólne długie wyjazdy, najlepiej przygodowe które tak przybliżają ludzi do siebie. To tylko jedna możliwość, bo dla chcącego człowieka tych możliwości jest niestworzona ilość.

Ale imprezy to jednak do pewnego wieku. No i jak masz ponad 30 lat to już ciężko o większe zmiany w życiu/charakterze. Zresztą, nikt nie będzie starego chłopa próbował uczyć życia W moim przypadku już jest pozamiatane. A samemu mi się nie chce, totalny brak motywacji. I dotyczy to też jakichś wyjazdów. Niby tam są inni ludzie, ale de facto nadal przecież jestem sam.

2odiak napisał/a:

Każdy ma w sobie jakiś talent. Jeden potrafi malować,  rzeźbić, inny pisać wiersze, inny zaś  ma odpowiednie geny do uprawiania sportu. Wystarczy znaleźć to w czym jest się dobrym i po prostu to robić, a wszystko przyjdzie samo.

Bzdura. Najpierw trzeba być w czymkolwiek dobry. Gorzej jak niczego takiego nie ma. I ja mogę uważać, że jestem w czymś dobry, ale to nie ma znaczenia w sumie dla dziewczyn. Przecież takich jak ja i dużo lepszych jest cała masa.

Nie starczy uprawiać sport, by powiedzieć, że jest się w tym dobrym. Jesteś dobry, jeśli np. zdobywasz medale na Igrzyskach. Kogo obchodzi ktoś, kto np. przybiegł ostatni w jakimś biegu? Tak samo z innymi rzeczami. Jeśli nie wyróżniasz się w tym, to nie jesteś wcale dobry. Jeśli się nie wyróżniasz z tłumu, to nie ma szans, żeby jakaś dziewczyna na Ciebie spojrzała.

Poza tym nie znam takiego przypoadku, chociaz moze gdzieś sa wyprowadz mnie z błędu, gdy ktos związał się z kimś ze wzgledu na jego dokonania (jest Noblistą, albo mistrzem podnoszenia ciężarów, czy miss Polonią) - te dokonania sprawiły, że sa w związku, Przeciez co ma piernik do wiatraka?

Czy rodzice, ciotki wujkowie, kuzynostwo, twoi koledzy z klasy z pracy i tak dalej, osoby, które sa w małzeństwach odl at czy oni się wyróżniali czymś wybitnym? Jakiś znany pisarz, czy mistrz biegów na 100metrów?

2odiak napisał/a:

Wyglądało to tak, że zabierałem tych swoich różnych kolegów ze sobą. Imprezy, wyjazdy, spędzałem z nimi dużo czasu, gdzie oni mieli możliwość zobaczyć pewne rzeczy na żywo, mieli możliwość zobaczyć prawdziwe życie. Otwierali się, łapali pewność siebie i sami przejmowali inicjatywę. I prawdziwe stawało się powiedzenie " cicha woda brzegi rwie". Zobaczyli , że to nie jest wcale  takie trudne, wystarczy uwierzyć w siebie i się przełamać. Pewność siebie i mocna głowa sprawiały, że te kosze które czasem zbierali,  nie były w cale bolesne, zaczynali sami wychodzić z trudnych sytuacji i to jest to wyjście do ludzi.  Mogą nie mieć kolegów takich jak ja, ale mogą umawiać się poprzez grupy na wspólne długie wyjazdy, najlepiej przygodowe które tak przybliżają ludzi do siebie. To tylko jedna możliwość, bo dla chcącego człowieka tych możliwości jest niestworzona ilość.

Ale imprezy to jednak do pewnego wieku. No i jak masz ponad 30 lat to już ciężko o większe zmiany w życiu/charakterze. Zresztą, nikt nie będzie starego chłopa próbował uczyć życia W moim przypadku już jest pozamiatane. A samemu mi się nie chce, totalny brak motywacji. I dotyczy to też jakichś wyjazdów. Niby tam są inni ludzie, ale de facto nadal przecież jestem sam.

2odiak napisał/a:

Każdy ma w sobie jakiś talent. Jeden potrafi malować,  rzeźbić, inny pisać wiersze, inny zaś  ma odpowiednie geny do uprawiania sportu. Wystarczy znaleźć to w czym jest się dobrym i po prostu to robić, a wszystko przyjdzie samo.

Bzdura. Najpierw trzeba być w czymkolwiek dobry. Gorzej jak niczego takiego nie ma. I ja mogę uważać, że jestem w czymś dobry, ale to nie ma znaczenia w sumie dla dziewczyn. Przecież takich jak ja i dużo lepszych jest cała masa.

Nie starczy uprawiać sport, by powiedzieć, że jest się w tym dobrym. Jesteś dobry, jeśli np. zdobywasz medale na Igrzyskach. Kogo obchodzi ktoś, kto np. przybiegł ostatni w jakimś biegu? Tak samo z innymi rzeczami. Jeśli nie wyróżniasz się w tym, to nie jesteś wcale dobry. Jeśli się nie wyróżniasz z tłumu, to nie ma szans, żeby jakaś dziewczyna na Ciebie spojrzała.

rossanka napisał/a:

jakis_czlowiek napisał/a:

Chodzi mi po prostu o to, że trzeba się jakoś wyróżnić. A jak, to cholera wie

I napisałem tylko, że wg mnie nie można uznać, że ktoś jest w czymś dobry, jeśli tego nie widać.

Czy rodzice, ciotki wujkowie, kuzynostwo, twoi koledzy z klasy z pracy i tak dalej, osoby, które sa w małzeństwach odl at czy oni się wyróżniali czymś wybitnym? Jakiś znany pisarz, czy mistrz biegów na 100metrów?

Nie, ale zadaj sobie pytanie czy dzisiejsi ludzie 50 plus mieliby szanse na znalezienie kogoś jeśli byli przeciętni? Nie było wtedy aplikacji randkowych, wymagania były znacznie niższe, wygląd nie bardzo się liczył, liczyły się uczucie i empatia a dzisiaj czy masz studia i jakie, jaką furą jeździsz czy masz dobrą pracę wygląd, własne mieszkanie, dobra figura zainteresowania sportowe, podróżnicze, najlepiej taniec.

Bzdura. Najpierw trzeba być w czymkolwiek dobry. Gorzej jak niczego takiego nie ma. I ja mogę uważać, że jestem w czymś dobry, ale to nie ma znaczenia w sumie dla dziewczyn. Przecież takich jak ja i dużo lepszych jest cała masa.

Nie starczy uprawiać sport, by powiedzieć, że jest się w tym dobrym. Jesteś dobry, jeśli np. zdobywasz medale na Igrzyskach. Kogo obchodzi ktoś, kto np. przybiegł ostatni w jakimś biegu? Tak samo z innymi rzeczami. Jeśli nie wyróżniasz się w tym, to nie jesteś wcale dobry. Jeśli się nie wyróżniasz z tłumu, to nie ma szans, żeby jakaś dziewczyna na Ciebie spojrzała.

Poza tym nie znam takiego przypoadku, chociaz moze gdzieś sa wyprowadz mnie z błędu, gdy ktos związał się z kimś ze wzgledu na jego dokonania (jest Noblistą, albo mistrzem podnoszenia ciężarów, czy miss Polonią) - te dokonania sprawiły, że sa w związku, Przeciez co ma piernik do wiatraka?

2odiak napisał/a:

Wyglądało to tak, że zabierałem tych swoich różnych kolegów ze sobą. Imprezy, wyjazdy, spędzałem z nimi dużo czasu, gdzie oni mieli możliwość zobaczyć pewne rzeczy na żywo, mieli możliwość zobaczyć prawdziwe życie. Otwierali się, łapali pewność siebie i sami przejmowali inicjatywę. I prawdziwe stawało się powiedzenie " cicha woda brzegi rwie". Zobaczyli , że to nie jest wcale  takie trudne, wystarczy uwierzyć w siebie i się przełamać. Pewność siebie i mocna głowa sprawiały, że te kosze które czasem zbierali,  nie były w cale bolesne, zaczynali sami wychodzić z trudnych sytuacji i to jest to wyjście do ludzi.  Mogą nie mieć kolegów takich jak ja, ale mogą umawiać się poprzez grupy na wspólne długie wyjazdy, najlepiej przygodowe które tak przybliżają ludzi do siebie. To tylko jedna możliwość, bo dla chcącego człowieka tych możliwości jest niestworzona ilość. Każdy ma w sobie jakiś talent. Jeden potrafi malować,  rzeźbić, inny pisać wiersze, inny zaś  ma odpowiednie geny do uprawiania sportu. Wystarczy znaleźć to w czym jest się dobrym i po prostu to robić, a wszystko przyjdzie samo.

Nie, to tak nie działa. Ja nie potrzebuję się przełamywać, bo zagadanie nigdy nie stanowiło problemu. Wierzę w siebie, bo wiem, na co mnie stać. Ale samo nic nie przychodzi. Choćbym był najlepszy we wszystkim, nic mi to nie da, bo kobiety mnie ignorują już na samym początku i nie są zainteresowane znajomością.

Foxterier napisał/a:

Jakiś, polecam Ci serdecznie zapoznanie się z teorią Analizy Transakcyjnej i pozycjami życiowymi:

1) Ja jestem ok - Ty jesteś ok
2) Ja nie jestem ok - Ty jesteś ok - twoja dominująca pozycja życiowa
3) Ja nie jestem ok - Ty nie jesteś ok

Z drugiej pozycji wychodzi się w okresie niemowlęctwa ale czasami z różnych przyczyn zachodzi zatrzymanie w niej na amen, jak u Ciebie (i nie, niepowodzenia romantyczne nie są przyczyną Twojego stanu, a raczej jego efektem).

https://analiza-transakcyjna.pl/skala-pozycji-zyciowej/

Ty chyba uwielbiasz robić mi cały czas jakąś analizę psychologiczną xD Ale nie mówię, że nie masz racji, coś w tym jest.

2odiak napisał/a:

Tak działa, bo ci wszyscy moi kolesie i laski z piwnicy wyszli na prostą. Trzeba się po prostu do tego odpowiednio zabrać.

Wyszli, bo mieli taką szansę, ktoś im ją dał, mieli w sobie coś. Nie każdy tak ma.

Wyszli, bo chcieli, nic więcej. gadać ,a chcieć to dwie różne rzeczy. Oni za dużo nie gadali. chcieli, uczyli się praktycznie.

Nikt nie przesiadywał w internetach. internet służył do umawiana się.

rossanka napisał/a:

Herbatazlimonkąbezcukru napisał/a:

Nie, ale zadaj sobie pytanie czy dzisiejsi ludzie 50 plus mieliby szanse na znalezienie kogoś jeśli byli przeciętni? Nie było wtedy aplikacji randkowych, wymagania były znacznie niższe, wygląd nie bardzo się liczył, liczyły się uczucie i empatia a dzisiaj czy masz studia i jakie, jaką furą jeździsz czy masz dobrą pracę wygląd, własne mieszkanie, dobra figura zainteresowania sportowe, podróżnicze, najlepiej taniec.

Wymagania nie były niższe, skąd ten pomysł? Ludzie zawsze ciągneli do osób, z którymi dobrze się czują, kochaja ich i jest między nimi pociąg fizyczny. Czasy nie mają tu nic do rzeczy.

To ciekawe skąd ten wysyp ludzi samotnych których wczesniej tyle nie było, dlaczego rodzi się coraz mniej dzieci? Czemu jest coraz mniej ślubów.

Chcieć, a móc to dwie różne rzeczy. Oni chcieli, ale też dziewczyny widocznie były nimi zainteresowane. Bez zainteresowania ze strony dziewczyn nic by to nie dało, nadal by byli sami.

Kurwa a co niby robię od 1.5 roku? Siedzę na portalach randkowych, próbuję się z kimś umówić. I jaki efekt? Żaden. Zero randek, zero zainteresowania ze strony dziewczyn.

ChuopskiChłop napisał/a:

https://newonce.net/artykul/dlaczego-ko … ili-z-domu

Wiedzieliście że tam skalę przegrywu wymyślili? Ja według swoich wyliczeń jestem sześciokrotnym, znaczy się jestem pułkownikiem. Kto będzie naszym generałem? Ja proponuję maciolle, on jest niezłym zawodnikiem.

No w korei to rząd przynajmniej cos robi z poważnymi społecznymi problemami. Nie to co u nas. U nas problemem braku wolnych kobiet żaden rząd się nie zainteresuje, u nas rząd potrafi tylko kraść i rozdawać social.

No ale korea to jednak zupełnie inna kultura i mentalność, oni potrafili w kilkadziesiąt lat z biednego kraju zrobić jeden z najbogatszych krajów świata.  U nas nie ma na to to szans.