30lat i cały czas sam - Netkobiety.pl

"Jedyną pewną rzeczą w życiu jest zmiana", dlatego warto być elastycznym i przede wszystkim mieć otwarty umysł.

Praca w firmie stolarskiej to fajny fach w ręku. Możesz w przyszłości założyć własna małą firmę i np. robić meble na wymiar, pod zamówienie. Całkiem opłacalna dzisiaj robota (i odprężająca , jeżeli robisz to hobbystycznie )
A co do uczelni - raczej tylko jak Roxann, jako dodatek. Nie wiem jak jest obecnie (niestety wątpię, aby to się zmieniło) ale uczelnie wyższe nie płacą adekwatnych pieniędzy i jako jedyne źródło utrzymania to się może nie sprawdzić.

Skończ pierdolić pasztecie, ty i ambicje do obciąganiu chyba, ale z takim ryjem nawet do tego się nie nadajesz.

Po prostu poczułem jak jebiesz gnojem, i stąd ten post, zakompleksiony prawiczku, założę się że zarabiasz śmieszne pieniądze, nie podcierasz dupy, i raz do roku się myjesz, typowy polak, o nadętym brzuchu, i brakach w uzębieniu nie wspomnę

Na swój sposób jest to nawet ciekawa praca ale ciężka fizycznie i nie raz mocno uciążliwa. Z tym prowadzeniem firmy też nie jest aż tak super bo rynek jest już przesycony, materiały coraz droższe, a klienci coraz gorsi. Coraz więcej ludzi nie chce płacić i to czasami wymyślają tak bezczelne sposoby żeby tylko nie zapłacić albo zapłacić jak najmniej, że ręce opadają. Ale faktycznie fach całkiem niezły. Co do uczelni to niestety masz rację, praca może i w miarę ale pieniądze sporo za małe. 

Ja od samego początku myślałem tylko o uczelni wyższej. Jakoś nie mogę sobie wyobrazić bycia nauczycielem dzieci, nie mam aż tyle cierpliwości. Wierz mi, że wiele bym dał by też być umysłem ścisłym, odblokowałoby się tyle możliwości, może nawet spróbowałbym kilku opcji zawodowych, o których kiedyś marzyłem. I tak dla ścisłości, zawsze byłem całkiem dobry w pisaniu ale po pierwsze już dawno tego nie robiłem, po drugie mowa tylko o pisaniu na klawiaturze bo mój charakter pisma odręcznego jest łagodnie mówiąc kiepski.

Nie zacytowałem całego posta żeby mój nie wyszedł aż tak długi.

Znów rozwaliłaś część mojego światopoglądu. To już nawet nie jest kwestia strachu czy braku pewności siebie choć nie ukrywam, że to też ma pewne znaczenie. Ja nigdy nawet nie pomyślałem żeby aplikować do ogłoszenia, którego wymagań nie spełniam. Zawsze myślałem, że nie ma ani grama sensu w zgłaszaniu się jeśli nie spełniam wymagań. Jeśli na ogłoszenie odpowiedziało np.10-20 osób to zawsze wydawało mi się całkowicie oczywiste, że wśród tych wszystkich aplikujących będzie kilka osób, które mają doświadczenie i tylko one w ogóle będą brane pod uwagę. To logiczne, że pracodawca mając od wyboru kilka lub więcej osób wybierze tą, która ma doświadczenie. Myślałem, że nawet nie sprawdzają ogłoszeń ludzi bez doświadczenia, a już twój przykład gdzie nie spełniałaś nawet połowy wymagań brzmi totalnie nieprawdopodobnie. I jeszcze piszesz, że bardzo często to tak działa, no przyznam szczerze, że jestem w szoku. Jeśli moje obecne kwalifikacje pasowałyby max do stanowiska młodszego specjalisty lub coś w tym stylu, a do specjalisty już trochę albo i więcej niż trochę brakuje to i tak mogę aplikować i jest szansa, że to się uda? Dobrze rozumiem? I czy mogłabyś dokładniej wyjaśnić tą "obronę", o której wyżej napisałaś i czym ty się obroniłaś w swoim przypadku? Znaczy mniej więcej rozumiem o co chodzi ale jednak w przypadku twojego syna chodziło o inna firmę ale w tym samym zawodzie, a u mnie byłby to zupełnie inny zawód więc nie mógłbym się podeprzeć doświadczeniem z mojego obecnego zawodu bo nie ma on nic wspólnego z tym na co bym aplikował. Czy tu też się mylę i czegoś nie rozumiem?

Wiesz...to że ludzie nie chcą płacić to ogólnie teraz w całej gospodarce, nie tylko w tej branży. Co do przesycenia rynku, to patrząc na terminy w takich małych firmach to chyba nie jest źle . Ale ok - to był tylko luźny pomysł, jeden z wielu.

To może ja Tobie odpowiem, ponieważ mam doświadczenie patrząc "od tej drugiej strony"
Jeżeli na rozmowę ktoś przychodzi, to oczywiście poza podstawowymi czynnikami podlegającymi ocenie, czyli chociażby jak się ten ktoś zachowuje (podpowiem, możesz być spięty i zdenerwowany, chociaż sposób w jaki radzisz sobie ze stresem i nową sytuacją też dużo mówi. Skrajne przypadki, czyli całkowity paraliż albo przesadna nonszalancja i groteskowa pewność siebie odpadają) dostaje do wykonania kilka zadań, mniej lub bardziej luźno związanych z pracą. I mnie bardziej interesuje nie wynik, ale sposób, w jaki dana osoba rozwiązuje te zadania, sposób jej myślenia. Obserwuję, jaką drogę do celu obiera ten człowiek i jak ją realizuje. Czasem spotykałem osoby, których CV było mega bogate, a, delikatnie rzecz biorąc, otwartość umysłu i podejście do danego tematu były "daleeekie od czegokolwiek logicznego".
Dlatego na stanowiska niekoniecznie zostały przyjęte osoby z największym doświadczeniem.
Co ciekawe, miałem też przypadki, że to doświadczenie  mocno zawężało punkt widzenia.
Także aplikuj nawet na stanowiska z wymaganym większym doświadczeniem.

Trochę gorzej wygląda sytuacja, gdy aplikujesz do jakiejś dużej firmy i musisz się przebić najpierw przez dział HR. Tam już różnie bywa.

Bardzo ciężko idzie Ci rozumowanie, a najgorsze jest to, że zmierza w niewłaściwym kierunku. Problem przegrywów to wynik błędów wychowawczych mamusi i tatusia. Jak już koniecznie chcesz się upierać przy powodach genetycznych to  winnych tez nie szukaj daleko.
Wielu tutaj przychodzi dla satysfakcji odbicia własnych  kompleksów na kobietach, co doskonale widac po tytułach i treściach wątków. Z racji urodzenia czują się panami stworzenia, a tu kobiet czołobitnych brak. Taki peszek.
Na dodatek  jakiś ogarnięty facet, który ma tutaj autorytet i jest lubiany ma Ci jakieś rady dawać? Komuś takiemu wspaniałemu jak Ty?
Jak nic to musi być simp albo cuckold, bo inaczej Twoje Ego nie udźwignie jego autorytetu na Forum.
A gdyby to był chad?  To dopiero byłoby nieszczęście

Bo to jest tak drodzy beta kalesony 0.5/10 orbitery...

Proste. Czego nie rozumiecie?!?

Wystarczy 5 sekund z google i chociażby wpis na wykopie z 21.12.2022:
"Polecam każdym mirkom z dylematami/wątpliwościami stronę netkobiety. Tylko nie robcie tam projektu klaudiusz 2.0 czy trollingu, bo udając normika neuropka można wiele się dowiedzieć .min tego, że (...)"

Poza tym nie wiem czy zauważyłeś, ale wysyp kont tych "20-30 latków z problemami" to jakaś promocja dopiero od niedawna.
Nawet Teodor (w formie czyjegoś alter ego z jego kompleksami) pojawił się we wrześniu zeszłego roku.

Co? Zazdrosny jesteś o naszego Chada? Masz rozstrój żołądka? Chcesz pigułkę na wyjście z niestrawności? Gorzka pigułka czy czopek na zatwardzenie, durny kucu? Do Ciebie się zwracam, tak, personalnie. Podoba Ci się? Jak nie to sam pilnuj, żeby tego nie robić innym przewrażliwiony gogusiu bez wyczucia i refleksji.

A ja mogę prosić o wyłączną zgodę do mówienia do Ciebie "pansławek"? Prooooszę... bardzo bym chciał.

Czy może proszę o zbyt dużo?

Dzięki za informacje jak to wygląda "od tej drugiej strony", znów dowiedziałem się kilku ciekawych rzeczy, jednak w moim poprzednim poście zastanawiałem się nad trochę "wcześniejszą" kwestią. Wiemy już jak to wygląda od momentu przyjścia na rozmowę, a jak jest przed nią? Na etapie czytania samego CV i dopiero decydowania czy warto do kogoś dzwonić i zapraszać na rozmowę? Jak to wygląda kiedy masz przed sobą dwa CV, w jednym jest wpisane doświadczenie, w drugim nie? Które wybierzesz i na jakiej podstawie?

Chyba już rozumiem co masz na myśli. Trzeba wymyślić coś by przekonać do siebie pracodawcę nawet jeśli to coś ma niewiele wspólnego z samą pracą. Oczywiście najpierw musi w ogóle dojść do etapu rozmowy. Czym jest list przewodni? To to samo co list motywacyjny? Powinno się go pisać nawet jeśli nie jest wymagany w ogłoszeniu?

Tu odpowiedź zarówno do Herne jak i Olinki. We wszystkich moich dotychczasowych zgłoszeniach dział HR raczej był nieunikniony bo sprawdzam głównie ogłoszenia z państwowych instytucji. W ogóle nie ma zbyt wielu ogłoszeń z branży bezpieczeństwa w sektorze prywatnym, a jeśli już są to na jakieś mocno informatyczne stanowiska ze specjalistyczną wiedzą i umiejętnościami albo dotyczące ochrony fizycznej, a tego nigdy nie robiłem. Chyba tylko budżetówka mi została. Wiecie może jak to wygląda "od tej drugiej strony" w państwowych instytucjach? Czy tam te wymagania są ściśle przestrzegane? Oczywiście mówię tu o ludziach "z ulicy", wiem aż za dobrze, że wybrani czyli mający plecy i znajomości nie muszą spełniać żadnych wymagań.

Okej. Tego nie widziałem i nie byłem świadom. Może dlatego, że nie przyszło mi do głowy szukać tego typu rzeczy w Google, a i na samym Wykopie raczej nie bywam. Zwracam honor. Ale nie mniej nigdzie nie napisałem, że moim zdaniem nikt tutaj celowo z Wykopu nie sabotuje. Dalej nie uważam też żeby nawet większość rzeczonych panów w tym uczestniczyła. Choć oczywiście mogę się mylić.

No nie zauważyłem. Wcześniej na forum sam bywałem raczej sporadycznie i nie śledziłem wszystkiego tak konkretnie. A co do Bundyego to sam wcześniej napisałem, że on akurat jest całkiem prawdopodobnym gościem z Wykopu.

Oczywiście, że tak. Tyle tylko, że stan umysłu jest akurat skutkiem wielu różnych oczywiście zewnętrznych czynników. Zapewne społeczne postrzeganie seksu oraz umiejętności wchodzenia w relacje romantyczne o których pisałem wcześniej wcale sprawy nie ułatwia.

Jak mam być niby zazdrosny o kogoś kogo w zasadzie nie znam? Może gdybym znał to nie wyraził bym się tak jak się wyraziłem. Natomiast tym, że prowadzisz argumentację ad personam to wystawiasz laurkę jedynie sama sobie. Radził bym się też zapoznać z samym tym terminem bo chyba nie do końca wiesz co on oznacza.

Specjalnie w nowym oknie - żeby nie tworzyć tasiemców.

Idąc za cytatem Herne, znalazłam na Wykopie taką oto "ciekawostkę": uwielbiam tę stronę (netkobiety - przyp.red.) i to, że wykop ją powoli przejmuje.
Tak że tego... Jest też zrzut posta użytkownika "Netpiotrek" - przypadek?

Tak jak wspomniałam, jak najbardziej mają na to wpływ przeróżne zewnętrzne czynniki, ale one w równym stopniu dotyczą wszystkich przedstawicieli tej grupy, a jednak jedni czują się przegrywami, a inni biorą to na klatę i po prostu odnajdują się w sytuacji, nie pielęgnując w sobie złości wymierzonej przeciwko wszystkim i wszystkiemu, co w jakikolwiek sposób się z tym łączy i nie uzależniając ani swojego poczucia własnej wartości, ani poczucia życiowej satysfakcji od bycia/nie bycia w związku i/lub posiadania życia seksualnego.
I ja naprawdę rozumiem, że samotność jest dla nich dotkliwa, ale już pielęgnowania w sobie poczucia bycia ofiarą całego systemu, a tym bardziej tworzenia coraz to nowych spiskowych teorii - zdecydowanie nie. Jeszcze bardziej nie rozumiem okopywania się i braku działania, bo to, które nam tutaj pokazują, jest tylko pozorne.

Zapewne nie przypadek. Ale dalej nie jest to żadnym dowodem na to, że większość wspomnianych tu panów jest wykopowymi dywersantami. Niektórzy na pewno, ale nie wszyscy.

W zasadzie się zgadzam - pielęgnowanie w sobie bycia ofiarą i tkwienie w tej sytuacji pielęgnując w sobie złości wymierzonej przeciwko wszystkim i wszystkiemu absolutnie nie jest poprawne i prawidłowe. Tylko chciałbym tu zwrócić uwagę na jeden szczegół - to, że ktoś bierze swoje problemy na klatę i próbuje sobie z nimi radzić nie pielęgnując w sobie wieczznej urazy i złości nie oznacza, że nie czuje się przegrywem.
Natomiast co do tworzenia sobie teorii spiskowych głównie problem polega na tym, że panowie posuwają się w tym wszystkim i to bardzo mocno do granic absurdu. Wiadomo, że te wszystkie teksty o kwadratowych szczękach, jakieś sztywne ustalanie ram idealnego faceta, itd. to są kompletne bzdury. Osobiście uważam jednak mimo wszystko, że w prawidłowościach głoszonych przez red pill tkwi jakieś ziarno prawdy i nie są one tak całkowicie wyssane z palca.
Ot choćby postać tzw. chada - wiadomo, że nie istnieje żaden wzór idealnego faceta, który podobałby się 100% kobiet i z którym każda kobieta od razu pobiegnie do łóżka - to absurd. Jednak z kolei negowanie tego, że istnieją pewne cechy atrakcyjności sprawiające, że dana osoba będzie się podobać zdecydowanie większej ilości osobników płci przeciwnej niż inna też jest absurdem tylko w drugą stronę.
Bo jasne, że ludzie są różni i każdy co innego uzna za atrakcyjne dla siebie, ale z jakiegoś powodu istnieją osobnicy cieszący się ogromną atrakcyjnością i tacy cieszący się dużo mniejszą i nie da się temu w żaden sposób zaprzeczyć. A to czy nazwiemy tego bardziej atrakcyjnego chadem, a tego mniej przegrywem to już tak naprawdę sprawa drugorzędna.

Po pierwsze to nigdzie nie nazwałem paslawka simpem i kukoldem. Napisałem tylko, że zaczynam rozumieć skąd biorą się takie określenia. To jest jednak subtelna różnica ukazująca Twój brak umiejętności czytania ze zrozumieniem.

No zasugerowałem, że paslawek w tym konkretnym komentarzu wykazał cechy przypisywane simpom i kukoldom. Ale to dalej nie jest tym samym co nazwanie go simpem i kukoldem.

Herne, Olinka po pierwsze dziękuję za odpowiedzi na wszystkie moje dotychczasowe pytania. Czytając wasze posty, odpowiedzi na moje pytania i ogłoszenia, które przeglądam mam jednocześnie coraz większą wiedzę i coraz więcej wątpliwości co do szukania ogłoszeń z tej mojej branży bezpieczeństwa. Widzę że macie sporą wiedzę i doświadczenie z zakresu pracy, jej szukania, przyjmowania ludzi w związku z czym mam prośbę. Czy dalibyście radę zrobić mi coś w stylu doradztwa zawodowego? Oczywiście tyle na ile możecie i na ile pozwala pisanie na forum. Jeśli ktoś poza wyżej wymienioną dwójką też byłby zainteresowany to jak najbardziej proszę dołączyć.

Ty ponad 40 letni pisowski pojebie, zanim zaczniesz wysuwać śmieszne teorie na temat moich kompleksów, i wytykanie mi używania kremu nawilżającego na którego cię nie stać, [ bo w zamian miałbyś paletę mydła szarego na 5 lat do przodu] chce ci uświadomić, że sam niedawno założyłeś tutaj konto, nie moją winą jest że jesteś ponad 40 letnim prawiczkiem, biorąc pod uwagę twoje zacofanie, prymitywność, a przed wszystkim, na podstawie twoich wcześniejszych postów higienę osobistą, wcale mnie to nie dziwi.

Oczywiście wiem, że nie jesteś ekspertem od tego ale jednak dowiedziałem się tu od ciebie wielu rzeczy więc właśnie w formie niezobowiązującej rady można spróbować. Tylko od czego powinienem zacząć? Co napisać na początek?

Dobra, spróbujmy.

1. Najpierw to co już wiecie. Obecnie pracuję w firmie stolarskiej, nie mogę powiedzieć, że lubię lub nie lubię tej roboty, jestem do niej nastawiony dość neutralnie. Właścicielem firmy jest mój szwagier więc nie musiałem wysyłać CV, listu, przychodzić na rozmowę. Jest kilka rzeczy, które w niej lubię, a dokładniej są to:
a) każda robota jest inna, w innym miejscu i u innych ludzi;
b) poznawanie różnych ludzi;
c) widać wykonaną pracę co daje pewną satysfakcję.

a teraz jej minusy:
a) jest to ciężka fizyczna robota, nieraz po 8h pracy nie mam siły już na nic;
b) nie ma stałych godzin pracy, wszystko zależy od klienta więc nie ma nawet żadnego grafiku, nie ma tu mowy o praktycznie żadnych aktywnościach poza pracą bo nie nigdy nie wiem, o której wrócę do domu;
c) mimo iż jak wyżej napisałem niemal każda robota jest inna to jednak wykonuje się te same powtarzalne czynności;
d) słabe zarobki i brak perspektyw na więcej;
e) nie ma żadnego rozwoju, nie będzie żadnej kariery;
f) nieustanne bycie przywiązanym do rodziny co jak wiecie po innych moich wątkach nie jest dla mnie zbyt dobre.

2. Także jak już wiecie studiowałem bezpieczeństwo, nie był to mój przemyślany wybór ale mimo to studia uważam za w miarę ciekawe, niestety kiepsko z perspektywami pracy po nich. I teraz przejdźmy do sedna samego problemu. Od jakiegoś czasu przeglądam ogłoszenia o pracę, właśnie z branży bezpieczeństwa tyle ale im dłużej je przeglądam tym większe mam wątpliwości czy właśnie tego powinienem szukać. Większość ogłoszeń z tej branży wiąże się z pracą biurową, szczególnie w państwowych instytucjach byłaby to praca typowo administracyjna. Prawdę mówiąc ciężko mi sobie wyobrazić się w pracy siedząc 8h lub więcej za biurkiem i klepaniem tabelek w exelu czy przewalaniem sterty papierów.

3. I choć nie wiem jaką dokładnie pracę chciałbym mieć to wiem jakie cechy powinna mieć taka praca, a oto one:
a) chciałbym by moja praca była ważna, by to było coś co wzbudza podziw i szacunek i mi samemu daje satysfakcję;
b) chciałbym by inni ludzie na tym korzystali, chciałbym pomagać ludziom i to wcale nie z powodu wyniosłych, heroicznych pobudek tylko zwyczajnie by czuć się potrzebnym i jak już pisałem wzbudzać wdzięczność i szacunek;
c) zawsze marzyłem i wciąż marzę o pracy, w której są podróże zagraniczne by połączyć pracę i zarabianie pieniędzy ze zwiedzaniem świata, dodatkowo nie mam żadnych zobowiązań w miejscu zamieszkania, nie mam swojej rodziny, dzieci, ani nikogo kto byłby ode mnie zależny, więc taka praca byłaby dla mnie idealna;
d) to się wiąże z poprzednim ale wolę to napisać oddzielnie, wyjazdy zagraniczne są najlepszą metodą szlifowania języka obcego;
e) pieniądze wystarczające do utrzymania się w mieście takim jak Warszawa na przyzwoitym poziomie lub większe ale to dla mnie nie jest ważniejsze niż punkt a);
f) nie musi to być praca spokojna, lekka czy nawet bezpieczna, mimo iż większość ludzi te cechy postawiłaby na pierwszym miejscu to ja nie, dla mnie mogłaby to być nawet niebezpieczna praca byleby posiadała poprzednie cechy, no i lubię adrenalinę;
g) chciałbym by praca nie była monotonna i nudna, by działo się coś ciekawego.
Wiem, że to jest całkiem sporo cech i wiem też, że raczej nie istnieje zawód posiadający je wszystkie ale gdyby istniały jakieś posiadające choć kilka jednocześnie. Jak widzicie potrafię określić jedynie cechy pracy, którą chciałbym mieć ale nic ponad to i właśnie to jest obecnie największy problem w moim życiu. Dla większości ludzi celem w życiu jest praca albo rodzina, a ja nie mam żadnej z tych rzeczy. Nie czuję jakiejś wielkiej potrzeby stworzenia własnej rodziny i szanse na to i tak są niewielkie ale chciałbym mieć pracę, która byłaby dla mnie celem.

Tak to mniej więcej wygląda. Jeśli gdzieś sam sobie zaprzeczyłem albo napisałem totalną głupotę to z góry przepraszam, dość długi post i ciężko wszystko wyłapać.

Jak dla mnie to jedyna, która by Ci przypasowała to pilot/steward w liniach lotniczych.

Bo inaczej to żywcem nie wiem co. Doradziłabym, żebyś nie szukał podziwu i szacunku w pracy, to takie złudzdnie bycia ważnym najczęściej. Plus prowadzi do pychy, która nikomu nie pomoże.
A co do wyjazdów zagranicznych, to te są często w korpo, ale na wyższych szczeblach, bo większość rzeczy można załatwić online. Więc nie spodziewałabym się cudów.

Raczej bym powiedziała, żebyś zszedł na ziemię, bo wymagania masz jak z kosmosu.
A i stolarz jak.najbardziej może dobrze zarobić, jeżeli jest profesjonalistą i potrafi dopasować się do życzeń klienta i zrobić coś ładne i dobre.

Wierz mi, że dałbym się pokroić za możliwość zostania pilotem już nawet nie koniecznie dużych samolotów czy wojskowych odrzutowców ale zawsze marzyłem o byciu pilotem helikoptera. Co do podziwu i szacunku to ani przez chwilę nie miałem na myśli w pracy tylko po prostu u innych ludzi, u społeczeństwa. Wiem, że wymagania są spore ale to też już napisałem, że mam świadomość tego, że raczej nie istnieje zawód posiadający je wszystkie ale chociaż 2 czy 3 z nich. Jako, że coś tam wiem o pracy stolarza to pozwolę sobie coś dopowiedzieć. Owszem stolarz może dobrze zarobić ale tylko jeśli jest na swojej działalności i pracuje po 12h dziennie 7 dni w tygodniu. Praca stolarza jak już pisałem jest ciężka fizycznie i bardzo czasochłonna co wiąże się ze spędzaniem zdecydowanej większości swojego czasu w pracy. Krótko mówiąc może i są nie takie złe pieniądze ale nie ma czasu ani energii na nic innego.

Wydaje mi się, że zarobki pilota czy rezydenta nie są aż takie dobre, ale możliwość podróżowania w ramach pracy to wynagradza. Nie wiem, jak kolega, ale mi by bardzo taka praca pasowała, no i do tego byłaby zgodna z wykształceniem

Co dokładniej mówią twoi znajomi o pracy w państwowych instytucjach? Mi to się zawsze kojarzyło z prestiżem, praca na rzecz społeczeństwa, służenie krajowi.

Co do turystyki to ciekawy pomysł, nawet o tym nie pomyślałem. Szczególnie ten przedstawiciel biura podróży brzmi całkiem ciekawie, w wolnej chwili poczytam o tej pracy, jak z zarobkami itd. Ja myśląc o pracy połączonej z podróżowanie zwykle miałem na myśli bycie delegatem jakiejś instytucji państwowej lub międzynarodowej i jeżdżenie na misje. W ogóle praca połączona z podróżowanie zawsze kojarzyła mi się z tym jednym słowem "misja". Na przykład być delegatem ONZ i jeździć po świecie z pomocą humanitarną tam gdzie jest potrzebna. To już samo w sobie brzmi prestiżowo czy tylko mi się tak wydaje? 

Pilot nieźle zarabia, cywilny od dużych samolotów pasażerskich zarabia mniej więcej 10-15k, pilot helikoptera trochę mniej ale też nieźle.

Czym jest PH? 

Podróżowanie ma jeszcze jedną zaletę, o której wcześniej nie napisałem. Daje możliwość zobaczenia różnych rzeczy i poznania różnych ludzi, a więc też nauczenia się wielu różnych rzeczy co z kolei daje możliwość zdobycia więcej niż jednego zawodu.

I na koniec jeszcze jedna kwestia. Mam takie parcie na ten prestiż, na wzbudzanie podziwu, szacunku ale powód tego chyba jest niewłaściwy. Sam nie jestem pewny czy ja tego chcę po prostu dla siebie czy dla innych. Żeby dzięki tym osiągnięciom ktoś mnie docenił, żeby ktoś mnie uznał za wartościowego i przede wszystkim żeby dzięki temu dziewczyna się znalazła. Ciągle nie mogę wyzbyć się takiego myślenia, że muszę stać się super, chadem, bogiem żeby móc zdobyć to co dla większości ludzi przyszło samo całkowicie naturalnie. Co nie zmienia faktu, że fajnie by było coś osiągnąć.

Smutne.

Życzę owocnej pracy nad sobą.

Dubel.

Przedstawiciel handlowy

Pewnie z okresu studiów
Na każdych mówią, że prestiżowy kierunek z ogromnymi możliwościami

Państwówka słabo płaci, mobbing prawie na każdym kroku i donoszenie do przełożonych oraz kolesiostwo.
Brak decyzyjności i procedury oparte na ustawach, które zmieniają się kilka razy w roku.

Czarnoskóry gracz koszykówki w Polsce - przecież takiemu to może qutas odpaść od dupczingu

Dlatego doszedłem do wniosku, że ograniczę swój pobyt na tym forum celem większego rozwijania swojej samotności w 4 ścianach.
Planuję więcej poświęcać swojego czasu na siłownię i granie w gry wideo tak, aby mieć jak najmniej możliwości/szans na kontakty z innymi ludźmi.

Trochę ode mnie odpoczniecie