30lat i cały czas sam - Netkobiety.pl

To nie jest wyidealizowana wizja. Zdaję sobię sprawę, że w związku nie wszystko jest idealnie i że pojawia się mnóstwo problemów, ale wolę to niż wieczną samotność. Organizacja spotkań nie stanowiłaby żadnego problemu, mam wiele pomysłów, gdzie zabrać dziewczynę i co z nią robić, prowadzenie rozmowy również nie byłoby problemem, o ile ona potrafiłaby rozmawiać i nie odpowiadała zdawkowo na każde pytanie, nie dając nic od siebie. Żadnej toksyczności by nie było.

Ale ja jestem szczęśliwy sam ze sobą, tylko po prostu mam dość samotności.

dfx755 napisał/a:

Nie uważam się za ofiarę, ale bardziej nie dopasowany do dzisiejszych czasów. Tego że koniec końców szukałem, kobiety która nie istnieje.

Tutaj akurat jestem do Ciebie podobna, bo też w wielu kwestiach czuję się niedopasowana do obecnych czasów, choć pewnie inaczej niż Ty. Ot, idealistka, która uniwersalne wartości przedkłada ponad te cele, które wielu współczesnych ludzi czyni nadrzędnymi. Mnie się jednak udało jakoś w to wszystko wstrzelić i znaleźć swoje miejsce, nie obniżając oczekiwań ani nie chodząc ze sobą na kompromisy.

rakastankielia napisał/a:

Nie mam dużych oczekiwań. No chyba że dużymi oczekiwaniami nazywasz chęć spotkania zainteresowanej kobiety, która nie odrzuci mnie z góry. Mnie nie trzeba uzdrawiać, nic poza samotnością mi nie dolega.

Obawiam się, że na ten moment po prostu nie jesteś ich świadomy. Twoje oczekiwania są większe niż chcesz to zobaczyć, a nawet w ogóle do siebie dopuszczasz.

Herne napisał/a:

Nie, nie jesteś szczęśliwy sam ze sobą, to widać w twoich wypowiedziach.
Jakbyś był szczęśliwy sam ze sobą, to by Cię nie było tutaj na tym forum, albo byłbyś, ale Twoje wypowiedzi miałyby całkowicie inny charakter.

Już chyba wszyscy to widzą, niestety oprócz samego Rakastankieli, który moim zdaniem samego siebie usiłuje do czegoś przekonać, a równocześnie pewne rzeczy wyraźnie wypiera. Człowiek, który jest szczęśliwy sam ze sobą - jest szczęśliwy i tyle. Nie ma w sobie tego zgorzknienia, żalu ani desperackiej potrzeby bycia z kimś w związku, uzależniając od tego właściwie wszystko. Można być samemu stwierdzając, że "fajnie byłoby, gdyby...", ale mając dobrą relację samego z sobą, nie spędza to snu z powiek ani nie prowadzi do rozważań "co ze mną nie tak?".

Olinka napisał/a:

Człowiek, który jest szczęśliwy sam ze sobą - jest szczęśliwy i tyle. Nie ma w sobie tego zgorzknienia, żalu ani desperackiej potrzeby bycia z kimś w związku, uzależniając od tego właściwie wszystko. Można być samemu stwierdzając, że "fajnie byłoby, gdyby...", ale mając dobrą relację samego z sobą, nie spędza to snu z powiek ani nie prowadzi do rozważań "co ze mną nie tak?".

Olinka Perfekcyjnie napisane. Nic dodać, nic ując.

rakastankielia wydrukuj to sobie i powieś gdzieś na widoku
To jest właśnie ta zmiana myślenia.
Jeżeli będziesz w stanie osiągnąć ten stan, to najprawdopodobniej przestaniesz być samotny, zaczniesz przyciągać ludzi.
Przerwiesz ten krąg.
Tak patrząc obiektywnie na Twoje wypowiedzi, to masz ku temu potencjał. Jeżeli odfiltruje się te z gatunku "jest mi żle, mam żal do świata i kobiet, ponieważ jestem sam", to cała reszta (przyznam, jest ich "tak trochę" mniej ) jest całkiem sensowna.
Jest jeszcze iskierka nadziei.

Człowiek, który jest szczęśliwy sam ze sobą - jest szczęśliwy i tyle. Nie ma w sobie tego zgorzknienia, żalu ani desperackiej potrzeby bycia z kimś w związku, uzależniając od tego właściwie wszystko. Można być samemu stwierdzając, że "fajnie byłoby, gdyby...", ale mając dobrą relację samego z sobą, nie spędza to snu z powiek ani nie prowadzi do rozważań "co ze mną nie tak?".

Olinka napisał/a:

Moim największym rozczarowaniem jest Rumunski, ale w sumie ani mnie to ziębi, ani grzeje. To on coś niedobrego zrobił ze swoim życiem i to on poniesie tego konsekwencje.

rakastankielia napisał/a:

A Rumuński to już całkiem inna sprawa.

Szkoła podstawowa - kobiety miały mnie w 4 literach, parę z nich robiło sobie nawet podśmiechujki z mojej niepełnosprawności. No ale wiadomo, czasy dziecinne.
Gimnazjum - 100% kobiet miało mnie gdzieś, traktowały mnie jak powietrze. Parę z nich coś tam sobie ze mnie żartowały, nawet nie pamiętam z jakiego powodu.
Szkoła średnia - to samo co wyżej
Studia - To samo co wyżej tylko z tą różnicą, że już nikt z nikogo się nie naśmiewał.
Po studiach - to samo co wyżej.

Łącznie jakieś +20 lat obserwowania jak rówieśnicy znajdują sobie dziewczyny podczas gdy one miały mnie kompletnie gdzieś i na dodatek część z nich robiło sobie ze mnie podśmiechujki.

Ciekawe dlaczego mi to wszystko siadło na łeb, hmm... Pomyślmy...

rakastankielia napisał/a:

Gdybyś był w moim wieku, widział, że Twoi rówieśnicy są w długoletnich związkach, a sam nie zaznałbyś ani odrobiny zainteresowania ze strony kobiet i na dodatek nie miał znajomych, to choćbyś był najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, to i tak miałbyś dość samotności.

Wiek, wbrew pozorom, nie ma tutaj wiele znaczenia.
Widzisz, ja też jestem teraz sam, nie jestem w żadnym związku. I tez widzę dużo znajomych w około w jakichś relacjach. Ale ja do tego podchodzę na wielkim luzie, owszem, szukam i "fajnie by było, gdyby...", ale robię to bardzo "na spokojnie".
Chociaż fakt, muszę przyznać, że moja perspektywa może być inna ze względu na moje poprzednie doświadczenia, między innymi byłem w związku z jedną kobietą przez 19 lat (wliczając w to "chodzenie", wspólne mieszkanie, zaręczyny i ślub).
Ale Ty powinieneś przede wszystkim najpierw poszukać znajomych i z nimi utrzymać relacje.
Może prędzej czy później pojawi się jakaś "znajoma znajomego", ktoś was przedstawi i kto wie...
Trudno jest mi uwierzyć, że obecne środowisko akademickie, w którym się poruszasz, nie zapewnia jakichkolwiek interakcji międzyludzkich. W dzisiejszych czasach studenci już nie imprezują?

A dodatkowo, kobiety poprzez swoją intuicję potrafią patrzeć "jeszcze dalej" w ten przekaz

Samotność romantyczna w młodym wieku może być przeżyciem okrutnym, Te padające na forum (i poza nim) sugestie, że trzeba odnaleźć w sobie szczęście i harmonię, świadczą o całkowitym braku empatii. Młody mężczyzna chce być w relacji romantycznej, rozmawiać z kobietą, czuć jej bliskość i uprawiać z nią seks. To prawdopodobnie najsilniejsza potrzeba męskiej młodości – bardzo głęboko ugruntowana biologicznie (chyba nie trzeba tego nikomu tłumaczyć). Jeśli nie jest ona zaspokojona, to prowadzi zazwyczaj do obniżenia samooceny, depresji, stanów lękowych. Nie jest rozwiązaniem sugerowanie komukolwiek, by opanował swoje głęboko ludzkie i biologiczne potrzeby w stopniu zbliżonym do stoika lub buddyjskiego mnicha. Takie rozwiązanie sprawdzi się w przypadku jednym na tysiąc, bo potrzebny jest do tego odpowiedni profil psychologiczny i wrodzone zdolności.

Poza tym z tego, co widzę, tego typu rady najchętniej udzielają osoby, które same folgowały tego typu pragnieniom, gdy były młode. Często są  w długich i satysfakcjonujących relacjach lub mają za sobą takie relacje.

Znam kobietę po 30-stce, która jest samotna i poza okresem nastoletnim nie była w związku (zresztą i ten jej jedyny związek trudno uznać za poważny). Jest to miła, inteligentna i zabawna dziewczyna. Na pierwszy rzut oka jest z nią wszystko w porządku. Jednak czasem wyczuwam w niej smutek. Wiem też, że korzysta z pomocy psychiatrycznej. Jestem w relacji i uważam, że gdybym zasugerował jej, że powinna poszukać szczęścia w sobie, to byłby to gruby nietakt. Tymczasem to właśnie robią niektóre osoby tutaj.

Rozumiem użytkowników ChuopskiChłop, Rakastankielia i Rumunski_Zolnierz. Może najłatwiej jest po prostu przyznać, że ich sytuacja jest trudna czy nawet bardzo trudna. Do pewnego stopnia mogą próbować coś z tym robić, ale jest to jednak dosyć ograniczone – szczególnie w dzisiejszych czasach. Nie sądzę jednak, by znaleźli szersze zrozumienie dla swoich problemów na tym forum i poza nim. Społeczeństwo zawsze będzie tak reagowało. Odruch stadny jest taki, żeby wmawiać tym osobom, że to z nimi jest coś nie tak, że to one powinny coś zmienić (najlepiej po prostu, żeby poczuły się szczęśliwe same ze sobą i poszły już stąd do diabła!).

Czy tak trudno zaakceptować fakt, że niektórzy ludzie (dziś są to w większości mężczyźni, były miejsca i epoki, gdzie dotyczyło to kobiet) są po prostu przegrani i nigdy nie osiągną sukcesu na polu matrymonialnym, chociaż wszystko jest z nimi w miarę w porządku?

ChuopskiChłop napisał/a:

ImKaS napisał/a:

Samotność romantyczna w młodym wieku może być przeżyciem okrutnym, Te padające na forum (i poza nim) sugestie, że trzeba odnaleźć w sobie szczęście i harmonię, świadczą o całkowitym braku empatii.
[...]

Rozumiem użytkowników ChuopskiChłop, Rakastankielia i Rumunski_Zolnierz. Może najłatwiej jest po prostu przyznać, że ich sytuacja jest trudna czy nawet bardzo trudna. Do pewnego stopnia mogą próbować coś z tym robić, ale jest to jednak dosyć ograniczone – szczególnie w dzisiejszych czasach. Nie sądzę jednak, by znaleźli szersze zrozumienie dla swoich problemów na tym forum i poza nim. Społeczeństwo zawsze będzie tak reagowało. Odruch stadny jest taki, żeby wmawiać tym osobom, że to z nimi jest coś nie tak, że to one powinny coś zmienić (najlepiej po prostu, żeby poczuły się szczęśliwe same ze sobą i poszły już stąd do diabła!).

Czy tak trudno zaakceptować fakt, że niektórzy ludzie (dziś są to w większości mężczyźni, były miejsca i epoki, gdzie dotyczyło to kobiet) są po prostu przegrani i nigdy nie osiągną sukcesu na polu matrymonialnym, chociaż wszystko jest z nimi w miarę w porządku?

O chłopie, dziękuję ci za tego posta. Żeby więcej ludzi miało twoją odwagę.

I tak, dobrze tu mówisz - rady większości użytkowników nijak mają się do naszej sytuacji. Oni nas po prostu nie rozumieją, sami mieli udane życie i teraz zupełnie nie rozumieją, że komuś po prostu może nie iść w tych sprawach.

Problem ten należy jednak rozpatrywać szerzej, ten proces demontażu państwa i społeczności trwa od 1989 roku. Pokolenie współczesnych ludzi 40-60 jest najbardziej szkodliwym w dziejach tego kraju. Sprzedali polski przemysł, doprowadzili do upadku społeczeństwa tak pracowicie budowanego w czasach PRL i wychowali pokolenie ludzi kompletnie niedostosowanych do życia ze sobą. Dali się porwać diabelskiej zachodniej propagandzie i konsumpcjonizmowi. Dlatego mamy teraz co mamy.

No i już wiemy dlaczego tak trudno dzisiaj młodym mężczyznom.
Wszystko przez demontaż państwa od 1989 roku.
Komuno wróć!

Agnes76 napisał/a:

ChuopskiChłop napisał/a:

O chłopie, dziękuję ci za tego posta. Żeby więcej ludzi miało twoją odwagę.

I tak, dobrze tu mówisz - rady większości użytkowników nijak mają się do naszej sytuacji. Oni nas po prostu nie rozumieją, sami mieli udane życie i teraz zupełnie nie rozumieją, że komuś po prostu może nie iść w tych sprawach.

Problem ten należy jednak rozpatrywać szerzej, ten proces demontażu państwa i społeczności trwa od 1989 roku. Pokolenie współczesnych ludzi 40-60 jest najbardziej szkodliwym w dziejach tego kraju. Sprzedali polski przemysł, doprowadzili do upadku społeczeństwa tak pracowicie budowanego w czasach PRL i wychowali pokolenie ludzi kompletnie niedostosowanych do życia ze sobą. Dali się porwać diabelskiej zachodniej propagandzie i konsumpcjonizmowi. Dlatego mamy teraz co mamy.

No i już wiemy dlaczego tak trudno dzisiaj młodym mężczyznom.
Wszystko przez demontaż państwa od 1989 roku.
Komuno wróć!

A żebyś wiedziała. Nigdy by nie doszło do tego w uporządkowanym systemie jakim jest komunizm. Systemie, który każdemu gwarantował pracę czy mieszkanie. Dzisiaj mamy wolnoamerykankę w każdej kwestii, przez co nie ma żadnych drogowskazów życiowych. Róbta se co chceta.

Pokolenie współczesnych 40 latków też często tworzyło swoje pierwsze firmy na resztkach wspólnego majątku. Dzisiaj mamy przez to ogromne rozdrobnienie w każdym sektorze praktycznie, brak dużych przedsiębiorstw ciągnących gospodarkę.

Ja się nie dziwię że ogrom chłopów ma problem w znalezieniu partnerki w miejscu zamieszkania. Wieś i małe miejscowości po 1989 roku zostały pozostawione same sobie, często pozbawione połączeń autobusowych i kolejowych, zlikwidowano PGR-y i cukrownie które dawały miejsca pracy. Najszybciej to uderzyło w kobiety, więc ruszyły szukać szczęścia gdzie indziej. Faceci często próbują za to ratować swoje gospodarstwa rolne i walczą samotnie. Dla władz centralnych liczą się tylko duże miasta i dawanie dupy korporacjom, przez co ogrom kraju, szczególnie na wschodzie czy na Śląsku po prostu się wyludnia.

Ten kraj jest upadły, rozsprzedany obcym mocarstwom. Klaskamy w rączki ciesząc się że z łaski swojej odwiedził nas przywódca obcego mocarstwa USA, które w dużej mierze z innymi krajami europejskimi zagarniało polski majątek. Jesteśmy niewolnikami we własnym domu.

A żebyś wiedziała. Nigdy by nie doszło do tego w uporządkowanym systemie jakim jest komunizm. Systemie, który każdemu gwarantował pracę czy mieszkanie. Dzisiaj mamy wolnoamerykankę w każdej kwestii, przez co nie ma żadnych drogowskazów życiowych. Róbta se co chceta.

ChuopskiChłop napisał/a:

Agnes76 napisał/a:

No i już wiemy dlaczego tak trudno dzisiaj młodym mężczyznom.
Wszystko przez demontaż państwa od 1989 roku.
Komuno wróć!

A żebyś wiedziała. Nigdy by nie doszło do tego w uporządkowanym systemie jakim jest komunizm. Systemie, który każdemu gwarantował pracę czy mieszkanie. Dzisiaj mamy wolnoamerykankę w każdej kwestii, przez co nie ma żadnych drogowskazów życiowych. Róbta se co chceta.

Pokolenie współczesnych 40 latków też często tworzyło swoje pierwsze firmy na resztkach wspólnego majątku. Dzisiaj mamy przez to ogromne rozdrobnienie w każdym sektorze praktycznie, brak dużych przedsiębiorstw ciągnących gospodarkę.

Ja się nie dziwię że ogrom chłopów ma problem w znalezieniu partnerki w miejscu zamieszkania. Wieś i małe miejscowości po 1989 roku zostały pozostawione same sobie, często pozbawione połączeń autobusowych i kolejowych, zlikwidowano PGR-y i cukrownie które dawały miejsca pracy. Najszybciej to uderzyło w kobiety, więc ruszyły szukać szczęścia gdzie indziej. Faceci często próbują za to ratować swoje gospodarstwa rolne i walczą samotnie. Dla władz centralnych liczą się tylko duże miasta i dawanie dupy korporacjom, przez co ogrom kraju, szczególnie na wschodzie czy na Śląsku po prostu się wyludnia.

Ten kraj jest upadły, rozsprzedany obcym mocarstwom. Klaskamy w rączki ciesząc się że z łaski swojej odwiedził nas przywódca obcego mocarstwa USA, które w dużej mierze z innymi krajami europejskimi zagarniało polski majątek. Jesteśmy niewolnikami we własnym domu.

Incel, bo incel, ale chociaż mądry. Tylko tyle, że to nie ten trop.

KoralinaJones napisał/a:

ChuopskiChłop napisał/a:

A żebyś wiedziała. Nigdy by nie doszło do tego w uporządkowanym systemie jakim jest komunizm. Systemie, który każdemu gwarantował pracę czy mieszkanie. Dzisiaj mamy wolnoamerykankę w każdej kwestii, przez co nie ma żadnych drogowskazów życiowych. Róbta se co chceta.

Pokolenie współczesnych 40 latków też często tworzyło swoje pierwsze firmy na resztkach wspólnego majątku. Dzisiaj mamy przez to ogromne rozdrobnienie w każdym sektorze praktycznie, brak dużych przedsiębiorstw ciągnących gospodarkę.

Ja się nie dziwię że ogrom chłopów ma problem w znalezieniu partnerki w miejscu zamieszkania. Wieś i małe miejscowości po 1989 roku zostały pozostawione same sobie, często pozbawione połączeń autobusowych i kolejowych, zlikwidowano PGR-y i cukrownie które dawały miejsca pracy. Najszybciej to uderzyło w kobiety, więc ruszyły szukać szczęścia gdzie indziej. Faceci często próbują za to ratować swoje gospodarstwa rolne i walczą samotnie. Dla władz centralnych liczą się tylko duże miasta i dawanie dupy korporacjom, przez co ogrom kraju, szczególnie na wschodzie czy na Śląsku po prostu się wyludnia.

Ten kraj jest upadły, rozsprzedany obcym mocarstwom. Klaskamy w rączki ciesząc się że z łaski swojej odwiedził nas przywódca obcego mocarstwa USA, które w dużej mierze z innymi krajami europejskimi zagarniało polski majątek. Jesteśmy niewolnikami we własnym domu.

Incel, bo incel, ale chociaż mądry. Tylko tyle, że to nie ten trop.

Nie trzeba być wybitnie mądrym, żeby widzieć że ten kraj idzie w bardzo złym kierunku. Nawet na przykładzie mojej Warszawy to widać. Ogrom zakładów w mieście poszedł w diabły i został zastąpiony osiedlami deweloperskimi za chore pieniądze. Cała dawniej przemysłowa dzielnica Wola to obecnie obraz nędzy i rozpaczy. Wszędzie wyrastają wieżowce zagranicznych korporacji, obcego kapitału który żeruje na polskich pracownikach, którzy zamiast pracować na bogactwo narodu robią dla obcego. Wszędzie zachodnie banki, zachodnie firmy itp.

Szczytem marzeń większości pracowników tych korpo jest mieszkanie 30m2 nabyte w kredycie na 30 lat. Jaką oni mają stabilność życiową? Jak mają zakładać w przyszłości rodziny?

KoralinaJones napisał/a:

ChuopskiChłop napisał/a:

Nie trzeba być wybitnie mądrym, żeby widzieć że ten kraj idzie w bardzo złym kierunku. Nawet na przykładzie mojej Warszawy to widać. Ogrom zakładów w mieście poszedł w diabły i został zastąpiony osiedlami deweloperskimi za chore pieniądze. Cała dawniej przemysłowa dzielnica Wola to obecnie obraz nędzy i rozpaczy. Wszędzie wyrastają wieżowce zagranicznych korporacji, obcego kapitału który żeruje na polskich pracownikach, którzy zamiast pracować na bogactwo narodu robią dla obcego. Wszędzie zachodnie banki, zachodnie firmy itp.

Szczytem marzeń większości pracowników tych korpo jest mieszkanie 30m2 nabyte w kredycie na 30 lat. Jaką oni mają stabilność życiową? Jak mają zakładać w przyszłości rodziny?

Jak Ci się wydaje, bądź jaką masz wiedzę na temat przyczyn demontażu państwa PRL w 1989 r.? Skoro było tak fantastyczne, to czemu pierdolnęło?

Wiele przyczyn. Nawet tak wydawało by się odległych od nas jak wojna ZSRR w Afganistanie, która wykończyła radziecką gospodarkę, mocno powiązaną z nami. Ale przede wszystkim nacisk ekonomiczny ze strony Zachodu, któremu zależało na skolonizowaniu całego bloku wschodniego i zrobieniu sobie z niego bufora bezpieczeństwa i rynku zbytu.

ChuopskiChłop napisał/a:

. No chyba że dla ciebie szczytem bogactwa jest tandetny telefonik zmieniany co rok bo konsumpcjonizm i samochód elektryczny co ma 200 km zasięgu

Człowieku, nie wiesz o czym piszesz.
Wrzucasz tutaj jakies odjechane teorie, tylko jak to się ma do twojej samotności?
Że niby kobiety żyją w innej rzeczywistości niż faceci?
Co to ma do tego, że jesteś sam?  Wyjaśnij nam dokładnie.

Agnes76 napisał/a:

ChuopskiChłop napisał/a:

. No chyba że dla ciebie szczytem bogactwa jest tandetny telefonik zmieniany co rok bo konsumpcjonizm i samochód elektryczny co ma 200 km zasięgu

Człowieku, nie wiesz o czym piszesz.
Wrzucasz tutaj jakies odjechane teorie, tylko jak to się ma do twojej samotności?
Że niby kobiety żyją w innej rzeczywistości niż faceci?
Co to ma do tego, że jesteś sam?  Wyjaśnij nam dokładnie.

Po prostu widzę, że wszystko po zmianie systemu kompletnie się załamało, nawet relacje międzyludzkie. I to jest akurat fakt, mogę zarzucić danymi które świadczą o tym jak indywidualistycznym i samotnym społeczeństwem się stajemy.

ChuopskiChłop napisał/a:

Agnes76 napisał/a:

Człowieku, nie wiesz o czym piszesz.
Wrzucasz tutaj jakies odjechane teorie, tylko jak to się ma do twojej samotności?
Że niby kobiety żyją w innej rzeczywistości niż faceci?
Co to ma do tego, że jesteś sam?  Wyjaśnij nam dokładnie.

Po prostu widzę, że wszystko po zmianie systemu kompletnie się załamało, nawet relacje międzyludzkie. I to jest akurat fakt, mogę zarzucić danymi które świadczą o tym jak indywidualistycznym i samotnym społeczeństwem się stajemy.

Nie pierdziel mi tu o społeczeństwie. Napisz mi jak to się ma do TWOJEJ samotności.

Ach ta słynna kobieca intuicja, dzięki której wyczuwają toksycznych mężczyzn i wiążą się z tymi, którzy się nadają... oh wait, jednak nie.

(...)ten mem idealnie to oddaje: https://jbzd.com.pl/obr/2910805/i-bardzo-kurwa-dobrze
Polecam też dyskusję niżej, dzida nigdy nie zawodzi.
.

Samotność romantyczna w młodym wieku może być przeżyciem okrutnym, Te padające na forum (i poza nim) sugestie, że trzeba odnaleźć w sobie szczęście i harmonię, świadczą o całkowitym braku empatii. Młody mężczyzna chce być w relacji romantycznej, rozmawiać z kobietą, czuć jej bliskość i uprawiać z nią seks. To prawdopodobnie najsilniejsza potrzeba męskiej młodości – bardzo głęboko ugruntowana biologicznie (chyba nie trzeba tego nikomu tłumaczyć). Jeśli nie jest ona zaspokojona, to prowadzi zazwyczaj do obniżenia samooceny, depresji, stanów lękowych. Nie jest rozwiązaniem sugerowanie komukolwiek, by opanował swoje głęboko ludzkie i biologiczne potrzeby w stopniu zbliżonym do stoika lub buddyjskiego mnicha. Takie rozwiązanie sprawdzi się w przypadku jednym na tysiąc, bo potrzebny jest do tego odpowiedni profil psychologiczny i wrodzone zdolności.

Poza tym z tego, co widzę, tego typu rady najchętniej udzielają osoby, które same folgowały tego typu pragnieniom, gdy były młode. Często są  w długich i satysfakcjonujących relacjach lub mają za sobą takie relacje.

Znam kobietę po 30-stce, która jest samotna i poza okresem nastoletnim nie była w związku (zresztą i ten jej jedyny związek trudno uznać za poważny). Jest to miła, inteligentna i zabawna dziewczyna. Na pierwszy rzut oka jest z nią wszystko w porządku. Jednak czasem wyczuwam w niej smutek. Wiem też, że korzysta z pomocy psychiatrycznej. Jestem w relacji i uważam, że gdybym zasugerował jej, że powinna poszukać szczęścia w sobie, to byłby to gruby nietakt. Tymczasem to właśnie robią niektóre osoby tutaj.

Rozumiem użytkowników ChuopskiChłop, Rakastankielia i Rumunski_Zolnierz. Może najłatwiej jest po prostu przyznać, że ich sytuacja jest trudna czy nawet bardzo trudna. Do pewnego stopnia mogą próbować coś z tym robić, ale jest to jednak dosyć ograniczone – szczególnie w dzisiejszych czasach. Nie sądzę jednak, by znaleźli szersze zrozumienie dla swoich problemów na tym forum i poza nim. Społeczeństwo zawsze będzie tak reagowało. Odruch stadny jest taki, żeby wmawiać tym osobom, że to z nimi jest coś nie tak, że to one powinny coś zmienić (najlepiej po prostu, żeby poczuły się szczęśliwe same ze sobą i poszły już stąd do diabła!).

Czy tak trudno zaakceptować fakt, że niektórzy ludzie (dziś są to w większości mężczyźni, były miejsca i epoki, gdzie dotyczyło to kobiet) są po prostu przegrani i nigdy nie osiągną sukcesu na polu matrymonialnym, chociaż wszystko jest z nimi w miarę w porządku?

ChuopskiChłop napisał/a:

Mężczyźni często zostali pozbawieni perspektyw i bezpieczeństwa, które mieli w systemie robotniczo-chłopskim. Wielu musi pracować w Januszexach za minimalną płacę w swoich rodzinnych miastach czy wsiach. Nie każdy wszak nadaje się do studiów. Obecny system gardzi ludźmi ciężkiej pracy, promuje tylko i wyłącznie pracę dla ludzi z wyższym wykształceniem. Wielu się w tym po prostu nie odnajduje.

W systemie robotniczo-chłopskim to oni nie mieli żadnych perspektyw.
Chyba, że za perspektywę uznać szanse otrzymania talonu na samochód, albo plany zakupy kolorowego telewizora za trzyletnie oszczędności.
Takie to były formy uznania dla ludzi ciężkiej pracy.
Masz za czym tęsknić.

Agnes76 napisał/a:

ChuopskiChłop napisał/a:

Mężczyźni często zostali pozbawieni perspektyw i bezpieczeństwa, które mieli w systemie robotniczo-chłopskim. Wielu musi pracować w Januszexach za minimalną płacę w swoich rodzinnych miastach czy wsiach. Nie każdy wszak nadaje się do studiów. Obecny system gardzi ludźmi ciężkiej pracy, promuje tylko i wyłącznie pracę dla ludzi z wyższym wykształceniem. Wielu się w tym po prostu nie odnajduje.

W systemie robotniczo-chłopskim to oni nie mieli żadnych perspektyw.
Chyba, że za perspektywę uznać szanse otrzymania talonu na samochód, albo plany zakupy kolorowego telewizora za trzyletnie oszczędności.
Takie to były formy uznania dla ludzi ciężkiej pracy.
Masz za czym tęsknić.

Dziś za to mamy telewizory od ręki i samochody też, i największą epidemię samotności wśród młodzieży.

Dobra konsumpcyjne wyparły życie miedzy ludźmi.

ChuopskiChłop napisał/a:

Agnes76 napisał/a:

Nie pierdziel mi tu o społeczeństwie. Napisz mi jak to się ma do TWOJEJ samotności.

Moja samotność jest efektem ubocznym tych przemian. Tych rosnących oczekiwań, którym ja, człowiek z mentalnością robotniczo-chłopską, nie mogę sprostać.

No tak. Wredny świat nie zatrzymał się na etapie mentalności robotniczo-chłopskiej i naprodukował inteligentnych wykształciuchów.
A teraz te głupie kobiety wolą kogoś o innej mentalności, zamiast po rękach całować takiego, który je zechce wziąć do siebie i pozwoli się obsługiwać na wszystkich frontach.

Jak Ci się wydaje, bądź jaką masz wiedzę na temat przyczyn demontażu państwa PRL w 1989 r.? Skoro było tak fantastyczne, to czemu pierdolnęło?

ChuopskiChłop napisał/a:

Agnes76 napisał/a:

No tak. Wredny świat nie zatrzymał się na etapie mentalności robotniczo-chłopskiej i naprodukował inteligentnych wykształciuchów.
A teraz te głupie kobiety wolą kogoś o innej mentalności, zamiast po rękach całować takiego, który je zechce wziąć do siebie i pozwoli się obsługiwać na wszystkich frontach.

Wiesz, ja też niby jestem wykształcony, ale mojej mentalności to nie zmieniło. Po prostu czuję się obco w obecnym układzie.

A co mogłoby to zmienić? Kto ma Ci stworzyć warunki do komfortowego samopoczucia?

Ja lepiej bym się czuł w czasach, kiedy ludzie umieli się zadowolić nieco skromniejszym życiem, niż to o którym dziś wielu marzy przez wygórowane oczekiwania napędzane wszechobecnym parciem na sukces i konsumpcję.

Mimo iż Rumuński czasami przesadza w swoich wypowiedziach to trudno się nie zgodzić. Jeśli to wszystko co pisał o swoim życiu jest prawdą to też się nie dziwie, że jak to napisał "siadło mu na łeb".

Współczuje ci Rumunski, ja miałem jednak łatwiej w szkolnych czasach, ciężko sobie wyobrazić co musi czuć człowiek od samego początku odsunięty.

No i co z tego ? Też byłem bardzo długo niewidoczny dla płci przeciwnej, taki wieczny kolega, powiernik itp. Ale nie poszedłem w taką zjebaną narrację jak Ty. Tobie się wydaje, że masz tak ciężko ? W szczęśliwe związki wchodzą osoby na wózkach inwalidzkich, niewidome, głuche itd.
A Ty nie robisz nic, poza użalaniem się nad sobą i zianiem nienawiścią do kobiet.

Shinigami napisał/a:

KoralinaJones napisał/a:

Ja nie pytałam. Ja wiem dlaczego. Ciekawa byłam co autor twierdzenia napisze na ten temat .

Kurde, zdaje się, że nie wyłapałem twojego zamiaru z tamtego posta i potraktowałem go zbyt dosłownie, wybacz. W sumie to ja też jestem ciekaw co autor na to odpowie.

No już odpowiedziałem - ambitna polityka za czasów Gierka zbyt mocno obciążyła budżet. Gość chciał dobrze, rozwinął mocno kraj ale niestety nie mieliśmy jak tego spłacić. Do tego jeszcze problemy gospodarcze ZSRR mocno nas osłabiły, i ogólnie cały blok wschodni.

ChuopskiChłop napisał/a:

Shinigami napisał/a:

Kurde, zdaje się, że nie wyłapałem twojego zamiaru z tamtego posta i potraktowałem go zbyt dosłownie, wybacz. W sumie to ja też jestem ciekaw co autor na to odpowie.

No już odpowiedziałem - ambitna polityka za czasów Gierka zbyt mocno obciążyła budżet. Gość chciał dobrze, rozwinął mocno kraj ale niestety nie mieliśmy jak tego spłacić. Do tego jeszcze problemy gospodarcze ZSRR mocno nas osłabiły, i ogólnie cały blok wschodni.

I dlatego współcześni młodzi mężczyźni mają pod górkę?

O tak było, wszyscy mieszkali na kupie, a w blokach były jeszcze dla dzieci łóżka piętrowe.

KoralinaJones napisał/a:

O tak było, wszyscy mieszkali na kupie, a w blokach były jeszcze dla dzieci łóżka piętrowe.

A do pracy dojeżdżało się pociągiem z domów na wsi, i wstawało o godzinie 3 w nocy żeby na 6 dojechać, a potem wracało i jeszcze w polu zapieprzało, żeby było swoje jedzenie, to łatwiej było koniec z końcem związać.