30lat i cały czas sam - Netkobiety.pl

Przemyślałem temat i uważam właśnie w taki sposób, że jeżeli bezdzietny kawaler jest bankomatem dla samotnej matki to również może to działać w drugą stronę.

Po przeczytaniu tego zdania pierwsze co mi wpadło do głowy to: ,,Pewnie kolejny, który poszedł na samotną matkę tak jak Szeptuch, bo takie poglądy może mieć tylko uległy mężczyzna".

I... Co dalej czytam?

To forum to jedno wielkie siedlisko:

- Polek, które zdradzają swoich polskich mężów
- Polek, które są związane z obcokrajowcami albo oddawały im się w przeszłości

- Polaków, którzy wychowują nie swoje dzieci.
- 30 letnich Polaków, którzy nie mogą znaleźć Polki do związku.

No coś pięknego

Oni nie mają własnego życia, i to jest ich problem. Własnych dziewczyn, seksu, znajomych, żadnych wspomnień - nic. Tworzą więc teorie na temat życia innych ludzi przez pryzmat pogardy i zawiści.

Skutek zbyt dużego teoretyzowania. Każdy zanim wejdzie w pierwszy związek ma różne wyobrażenia jak to wszystko wygląda, a potem życie to weryfikuje. Ale jak okazja do zweryfikowania się nie pojawia, no to teorie zaczynają narastać.

raka - piszesz o pierwszym dniu studiów, a teraz chyba te studia kończysz. Jak Ty nadal żyjesz tamtymi wydarzeniami, to raczej nie masz wielu innych od tamtego czasu.Dziewczyny z pierwszego dnia studiów są dzisiaj już innymi ludźmi, Ty też zmieniłeś swoje postrzeganie świata.

Powiem Ci tak - przez kolejne trzy miesiące, trzy razy w tygodniu montuj sytuację, żeby  nawiązać znajomość z dziewczyną. A potem, jak zostaniesz za każdym razem zignorowany, opiszesz nam tutaj jak to przebiegało. Na pewno coś na to zaradzimy.
Co Ty na taką propozycję? Dasz radę?

Część z nich tak, natomiast spora grupa przez pryzmat smutku i rezygnacji.

Ci co chcą zrzucać winę swoją sytuację na dziewczyny myślą, że gdyby  zapewnić  im partnerkę, to już z automatu byliby szczęśliwi. Potem by się okazało, że ta dziewczyna jest nie taka jak powinna być, i z jej powodu rozlatują się im związki. A prawda jest taka, że nie są do związku gotowi, nie są na takim etapie, żeby ten związek się rozwijał. Bo w małżeństwie na co dzień trzeba się mierzyć z różnymi potrzebami czy problemami najbliższej osoby, a oni ze swoimi sobie nie radzą. Nic chcą brać odpowiedzialności za siebie, a myślą, ze dobrze by sobie radzili z odpowiedzialnością za rodzinę.
Związek i rodzina nie ogranicza się do przyjemności w sypialni.

człowieku czytasz siebie ?
Siedzisz na forum 24/7 i chcesz tutaj komuś wmówić, że ty masz znajomych, seks, własne życie ?, twierdzisz że panowie tutaj tworzą teorie o tym że polki wola obcokrajowców od rodaków, lecz sama głosisz wzdłuż i wszerz, że wolałaś dawać obcokrajowcom, nadal nie dociera do ciebie że zaprzeczasz sama sobie ? DNO, oni popierają swoje teorie waszymi dowodami które są oparte choćby na waszych przeżyciach, że jest inaczej wy dowodów nie macie żadnych.

Reasumując: Chady zapładniają kobiety, a simpy i nieudaczniki są bankomatami i tatusiami nieswoich bachorów ahahahahahahah

Do mnie też, bo jestem w grupie "wybrańców", co ostatnim razem lubi czepiać się. Ot co.

Przez ekran nie da rady. Po za tym w domu nie pijam piwa.

Pieniądze to ja mam ale co w związku z tym? Po prostu próbuję wytłumaczyć chłopakom z forum kim jest beta bankomat i co robić, aby nim się nie stać poprzez np. spotykanie się z samotną matką.

Aż tak Cię to boli?

Raczej nie.
Zresztą jak patrzę na ludzi w pracy to sporo z nich wygląda na nieszczęśliwych niezależnie od posiadanych finansów i stanu cywilnego.

Dostałbym paczką fajek?

Rumunski_Zolnierz, raczej zdrowo myślący facet tego nie postąpi. Albo niech się gość sparzy, nauczy się wtedy nie dotykać "gorącego". Dwa razy bym się poparzył, ale szybko dłoń wziąłem

Próbuj dalej, to się w końcu przekonasz, co dostaniesz za którymś razem, bo widzę że kozak z Ciebie jakich mało. Pewnie tatuś z mamusią musieliby potem stanąć w obronie, że się synkowi krzywda dzieje. Taki z Ciebie podskakiwacz. Gęba od ucha do ucha, w głowie pusto i brak kultury.

a czasem nie było jeszcze Czecha?, ja się użalam nad własnym życiem? prawda jest taka że jesteś nieatrakcyjnym zakompleksionym dnem, który zdechnie w totalnej samotności, bo żadna normalna kobieta nie napierdala na forum 24/7 jak to bywa w twoim przypadku, a skoro to nie moja sprawa to nie wpierdalaj się w sprawy innych, i nie wyciągaj gównianych wniosków, bo jesteś w znacznie gorszej sytuacji od większości panów tutaj, żeby ciebie ktoś jeszcze chciał to jest już stanowczo za późno, i skończysz tak samo jak wielka ekspertka Rossanka.

Jak na kogoś kto ma co robić poza forum i ma zajebisty seks z równie zajebistymi Włoszkami dość mocno i intensywnie zajmujesz się moją skromną osobą . Nie powinieneś teraz odganiać się od jakiś napalonych na Ciebie pasztetów zamiast tracić czas na odpisywanie zakompleksionemu dnu? Serio taki Chad nie ma nic lepszego do roboty niż pyskówki na babskim forum i liczenie że był jeszcze Czech?

Jednak w jednym się z Tobą zgadzam, Tadziu. Na tym forum nie ma już nic i chyba faktycznie szkoda na to forum czasu. Nie ma już nic prócz Ciebie i miernot żalących się że ich żadna nie chce.

I zaczęły się znów próby wpędzenia w poczucie winy.

Ja napisałem, że jakby sama wykonała "atak" pierwsza...

Ale ja z żadna się nigdy nie biłem

To był tylko przykład. Chodziło mi o to, że wchodząc w nowe otoczenie, próbuję poznać ludzi, ale bez skutku. Nie żyję tamtymi wydarzeniami.

Chętnie, tylko że nie mam jak tworzyć takich sytuacji.

Barwy to będzie Twoja buźka potem zmieniać.

Prawie się wzruszyłam. W tony pełne żalu nad sobą, to wy umiecie idealnie uderzać. Drugi Rumunski.

Matko, ile tu złych emocji w tej dyskusji.

Widzę, że ktoś napisał że mamy brak wspomnień... Ja do choroby naprawdę nie narzekałem na swoje życie mimo samotności, mam jednego super kumpla i fajną nawet rodzinę, dopiero od tej cholernej pandemii mi się pogorszyło przez tą izolację i niestety wylądowałem na proszkach.

Myślałem, że zabawa w związki mi w tym pomoże ale nie jestem na takie rzeczy ewidentnie gotowy. Dlatego bawię się w sam seks, to też jest całkiem spoko.

Szczerze to dzięki temu forum sporo się ciekawego dowiedziałem, ale prowadzenie dyskusji w takiej atmosferze jest coraz cięższe.

Jak ci idzie wychowywanie z Misinxem bękarta ? słyszałem że twoja przybrana córcia fajnie obciąga  na dworcu pkp

Z Tobą jest rozmowa jak ze ślepym o kolorach i na dodatek takim przemądrzałym ślepym W sumie to żal mi Ciebie. Po prostu ci już odpierdala z samotności. To smutne.

Co tu się dzieje hahah

W takiej sytuacji większość ludzi się stresuje, spina i nie ma to nic wspólnego z desperacją.

Podchodzimy do nieznanej nam osoby, która spodobała nam się z wyglądu, żeby np. zaprosić ją na kawę i lepiej ją poznać. Ta sytuacja ma następujące właściwości:

1. czytelność naszych intencji (bez względu na to, czy wyrażamy je w całkowicie otwarty sposób, czy nie – w miarę inteligentna osoba szybko się w nich zorientuje);
2. nie znamy tej osoby (przecież właśnie podchodzimy do niej, żeby ją poznać), a więc nie wiemy, jak zareaguje;
3. powodzenie naszego działania, zależy w dużej mierze od tego, jakie zrobimy wrażenie w tych pierwszych (co najwyżej) kilku minutach;
4. ostateczna decyzja nie należy do nas, ale do drugiego człowieka;
5. niepowodzenie będzie jednak nieprzyjemnym przeżyciem.

Te same właściwości ma rozmowa kwalifikacyjna o pracę. Większość ludzi, którzy biorą udział w takiej rozmowie, jest w mniejszym lub większym stopniu sztywna i zestresowana. W dodatku wynika to właśnie z wyżej wymienionych właściwości. To jednak nie implikuje, że desperacko szukają pracy. Czy jednak implikuje?

Może warto w tym kontekście przybliżyć forumowiczom postać Nory Vincent – bardzo empatycznej i mądrej kobiety. Mojej osobistej bohaterki. W 2006 roku Norah Vincent przeprowadziła bardzo poważny i okupiony, jak się później okazało, zdrowiem psychicznym, eksperyment społeczny polegający na tym, że przez kilkanaście miesięcy wcielała się w mężczyznę (dzięki charakteryzatorom, odpowiedniemu ubiorowi, lekcjom modulacji głosu itd.). Przedstawiała się wówczas jako Ned (Vincent). Celem eksperymentu było poznanie męskich środowisk i męskiej perspektywy. Swoje wnioski Norah Vincent przedstawiła w książce.

W ramach swego eksperymentu Norah próbowała też podrywać kobiety (w końcu interesowało ją, jak rzeczywistość wygląda z męskiej perspektywy, a to jest istotny element bycia heteroseksualnym mężczyzną). Oczywiście podchodząc do kobiet również była spięta i zestresowana. Czuła też dużą niechęć (lub wręcz wrogość) kobiet, do których podchodziła np. w kawiarni. Umawiała się też na randki z kobietami przez internet. Przed eksperymentem była przekonana, że kobiety oczekują od kandydata na partnera przede wszystkim rozwiniętej sfery emocjonalnej, empatii, pewnej wrażliwości. Jednak podczas randek z kobietami szybko okazało się, że kobiety oczekują jednak typowo męskiego partnera i empatyczny, wrażliwy Ned ich aż tak bardzo nie interesował. W dodatku miała wrażenie, że Ned musiał podczas tych umówionych przez internet randek dowodzić swojej wartości. Jak sama stwierdziła, owe randki rzadko sprawiały jej przyjemność.

Nie daj sobie wmówić, że coś jest z Tobą nie tak. Wszystko jest w porządku.

To normalne, że kobiety Cię ignorują i odrzucają, gdy do nich podchodzisz. Tutaj liczy się pierwszych kilkadziesiąt (a może kilkanaście sekund). Stąd, o ile nie masz bardzo dobrej prezencji lub szczęścia (nie uda Ci się wyjątkowo sprawnie przeprowadzić rozmowy i np. rozśmieszyć tej kobiety jakimś żartem sytuacyjnym), to na ogół jesteś skazany na porażkę. Jeśli jesteś spięty i odczuwasz stres, gdy rozmawiasz z obcą dziewczyną i próbujesz ją poznać, to też jest to normalne. Podejście do kobiety i próba poznania jej wymaga przełamania olbrzymiego oporu wewnętrznego i wyjścia z własnej strefy komfortu. Sam fakt, że mimo niepowodzeń podejmujesz inicjatywę, jest godny podziwu i pochwały.

Opowiem Ci pewną historię. Byłem kiedyś ze znajomymi w pewnej restauracji. Gdy z niej wychodziliśmy podeszła do nas dziewczyna i powiedziała, że spodobałem się jej koleżance. Zapytała, czy mógłbym jej podać swój numer telefonu, a ona go jej przekaże. Podałem ten numer, a ona rzeczywiście przekazała go swojej znajomej. Nie wiedziałem nawet jak ta dziewczyna, która dostanie mój numer, wygląda. Pierwszy raz zobaczyłem ją (w mojej opinii była bardzo ładna), gdy się spotkaliśmy. Mniejsza o dalszą część tej historii. Istotne jest to, że ta dziewczyna, która chciała dostać mój numer, nie miała odwagi podejść do mnie sama i uznała, że wyśle emisariusza. Zresztą i tak wykazała się nadzwyczajną (jak na kobietę) inicjatywą. Większość kobiet nie przejawia żadnej inicjatywy, bo naprawdę nie musi. Stąd kobiety tego problemu nie rozumieją i mają o tym niewielkie pojęcie. My też mamy niewielkie pojęcie o pewnych problemach, z którymi borykają się kobiety, chociaż myślę, że jednak większe, bo o problemach kobiet więcej się mówi – mają większy społeczny rozgłos.

Podchodziłem w swoim życiu do wielu kobiet i zazwyczaj wychodziło dosyć sztywno. Bardzo rzadko odnosiłem jakieś powodzenie. Zdecydowanie łatwiej jest według mnie z homoseksualnymi mężczyznami (jestem biseksualny). W ogóle mam wrażenie, że mam na płaszczyźnie relacji romantyczno-seksualnych dużo bogatsze doświadczenia (dużej części wolałbym nie mieć lub o nich zapomnieć) niż statystyczna osoba. Zaufaj mi. Wszystko jest z Tobą w porządku.

Święte słowa. I mężczyźni i kobiety mają swoje obawy w kontaktach zwłaszcza tych pierwszych.

pewnie gdyby nie te "o których lepiej zapomnieć" nie miałbyś tych co zostaną w głowie do końca życia.

Pełna racja. Z perspektywy (niedoświadczonej) dziewczyny przedstawia się to tak: podchodzi jakiś obcy chłopak; coś tam mamrocze o tym, że chciałby mnie na kawę zaprosić; ja pełna obaw, bo obcy człowiek mnie zaczepia; niby wygląda normalnie, uśmiecha się i wygląda przyjaźnie, ale cały jakiś pospinany; może wariat? czy powinnam uciekać?   

Kiedyś podszedłem w wagonie metra w Warszawie do młodej dziewczyny (może miała 19 lat, a może 20 – sam byłem trochę starszy). Nie byłem spięty. Możliwe nawet, że zachowywałem się zbyt pewnie. Zaczynam coś do niej spokojnie mówić, uśmiecham się lekko. Ona się trzęsie, a potem sparaliżowana zamiera. To było niesamowite. Wiedziałem, że dziewczyny czasem się tym stresują, ale coś takiego mnie nigdy przedtem (ani potem) nie spotkało. Już wiedziałem, że nie chcę tego numeru telefonu – chcę, żeby ta dziewczyna nie dostała zawału. Zaczynam ją przepraszać i tłumaczyć, że zaraz wychodzę. Spokojnie mówię, że studiuję na tym i na tym wydziale, że zaraz wysiadam w centrum i idę na dworzec, że chciałem ją poznać i czasem tak podchodzę do innych ludzi, ale widzę, że się bardzo zestresowała. Zapewniam, że nie musi się niczym martwić, bo, jak już mówiłem, na następnej stacji wysiadam. Chyba trochę ją tym uspokoiłem. Zapytałem, czy ona coś studiuje. Powiedziała, że psychologię. Nigdy się nie ucieszyłem z czyjejś odpowiedzi tak bardzo, bo skoro odpowiada, to znaczy, że jeszcze żyje.  Gdy w centrum wychodziłem z metra, czułem ulgę, że nikt przeze mnie nie zginął. Dziś już nawet nie pamiętam, jak ta dziewczyna dokładnie wyglądała. Pamiętam tylko, że była brunetką i wydawała mi się wtedy bardzo piękna – jak jakaś antyczna rzeźba.

Jednak kilka dziewczyn i kilku chłopaków zraniłem. Tego żałuję najbardziej. Sam też byłem odrzucany i często z tego powodu miałem poczucie krzywdy. Byłem też w relacji z chłopakiem z borderline i to bardzo poszerzyło moje doświadczenie życiowe, ale jednocześnie było bardzo wyczerpujące psychicznie, okupione stanami lękowymi i depresją. Zresztą w tych moich doświadczeniach nie ma nic nadzwyczajnego ani szczególnie traumatycznego. To są typowe zestawy doświadczeń epoce, gdzie panuje wolność, indywidualizm i dosyć duża swoboda obyczajowa.

Ostatecznie jednak myślę, że masz rację. Było wiele dobrych przeżyć, spojrzeń, dotyków, długich rozmów, potrzebnych i niepotrzebnych słów, wspólnych (niezrealizowanych) marzeń i przeżywanej razem melancholii – typowe elementy, z których ułożona jest zwykła mozaika ludzkiego życia.

Przypomniało mi się:

Jezu, co za pożegnanie . Jak scena z filmu Casablanca, kiedy ona odchodzi we mgle.. Wrzuciłabym gif, ale nie ma jak . A nie, bo znowu będzie, że jestem zazdrosna...

Mogłoby tak być, życie.

To oczywiste, że trzeba sobie radzić z różnymi problemami. Moim jedynym problemem jest brak dziewczyny, sam go nie rozwiążę, a do związku się nadaję.

Nawet tego nie oczekuję.

Raka, moim zdaniem zdecydowanie nadajesz się do związku. To nie znaczy, że ten związek będzie bezproblemowy, bo takich nie ma, ale to już wiesz.

Zawsze się zastanawiam dlaczego panowie proszą o numer telefonu zamiast po prostu dać jej na kartce swój? ... Teraz to chyba od razu kontem na FB się wymieniają.

No cóż... lepiej nie krzywdzić, primum non nocere. Nie krzywdzić nikogo, przy czym słowo "nikogo" zawiera również nas samych. Odrzucenia są smutne, ale doszedłem do wniosku, że "ten jedyny/ta jedyna" to jakiś kit, który nam wciskają, oraz jak jedna nie chce, to druga będzie chciała.

Porażka jest kosztem sukcesu. Czyli trzeba sto razy upaść, aby w końcu wspiąć się na szczyt.