Jak uratować to małżeństwo? - Netkobiety.pl

Udajcie się do seksuologa,  niech wypada skad u mężczyzny taki problem z libido,  być może podłoże zdrowotne,  stres,  używki  itp.  Jesteś pewna  że nie zdradza? Typ domatora zaczyna częściej wychodzić,  nie ma ochoty na żonę,  emocjonalnie też się oddaliście,  naprawdę tak bardzo ufasz?

Jak próbowałaś podejmować rozmowę wiele razy i nie widzisz efektów - udajcie się na jakąś terapię. Być może potrzeba, żeby ktoś inny z nim porozmawiał.
Co do potencjalnej zdrady - może jest coś co angażuje go wirtualnie - bez kontaktu osobistego?

Austen jak wygląda dzień Twojego męża co robi według Ciebie oprócz zdalnej pracy w domu.Jak żyje i funkcjonuje na co dzień?

Znowu niestety mi się skojarzyło to znaczy Twoja historia z inną  historią na forum , zwłaszcza pewien okres waszych historii coś pewnie utożsamisz i zidentyfikujesz różnice też poznasz z w tym wątku
https://www.netkobiety.pl/t116954.html

To co tam się stało jest smutne i w sumie tragiczne,ale u Ciebie nie musi tak być.
Jeszcze nie - możesz wybrać coś innego.

Hmm aktualnie jesteśmy w trakcie budowy domu, ale ja oprócz opieką nad dzieckiem zajmuję się też całą logistyką ekip budowlanych, załatwianiem materiałów, zgrywaniem wszystkiego do kupy, czytam i analizuje różne rozwiązania, żeby wybrać najlepsze rozwiązania do domu, bo mąż jak tłumaczy, nie ma na to czasu (pracuje).  Tak więc aktualnie jego dzień wygląda tak, że wstaje rano i idzie do komputera, potem jak wstaje mały to ja się nim zajmuje, żeby jak najmniej przeszkadzal tatusiowi w pracy. Są dni, że trzeba czegoś dopilnować na budowie, wtedy mąż w trakcie pracy musi tam podjechać, robi szybkie zakupy i wraca do pracy lub też pracuje normalnie ciągiem do 16-17, a później trochę pobawi się z dzieckiem i w zasadzie już tylko sobie odpoczywa, chyba że znów musimy podjechać coś skontrolować na budowę, wtedy całą paczką jedziemy na działkę. Wieczorami kąpiemy dziecko, układamy je do snu i mój mąż albo musi jeszcze "popracować", albo siedzi na kanapie przed tv i się relaksuje. Sporadycznie od czasu do czasu wieczorami wychodzi jeszcze pobiegać, ale to są raczej rzadkie skoki aktywności. Nie sprząta w domu, nie gotuje. Po prostu pracuje i czasem robi zakupy. Tyle.

Czyli Ty jeden szantaż i manipulację, on w odwecie kolejny szantaż i manipulację.

Wiesz co, idź sama do psychoterapeuty, bo de facto, jak sama zauważyłaś, to Ty masz problem. Po prostu poukładaj się z sytuacją i znajdź najlepsze rozwiązanie dla siebie przy wsparciu kogoś, kto Ci pomoże przez to przejść. Tu nic się więcej zrobić nie da.

Zaprzestań straszenia i szantaży bo on ma widocznie swoje haki na Ciebie uwiązał w jakiś sposób Ciebie.Zwykle tu na forum ( przynajmniej w ostatnim czasie ) to faceci mają takie dylematy jak Ty  kobiety też ale trochę rzadziej.Tego typu historie nie kończą się niestety szczęśliwie,czasem jednak kończą poprzez rozstania spokojem jednej ze stron bo o drugiej niewiele wiadomo co robi..
Jak masz się rozwodzić to się rozwiedź takie wzajemnie strachy na lachy to mordęga na lata.
Adekwatnym określeniem będzie toksyczny związek oparty na przywiązaniu lękowym.
Twój mąż żyje we własnym świecie z którego wychodzi bo czasem musi takie odnoszę wrażenie.
Mąż ma  sztandarowe argumenty - pracuje (świętość pracowitości), zajmuje się dzieckiem tata - (prawie) idealny,nie pije ,nie bije,siedzi w domu na doopie ,pozornie dla świętego spokoju i dla utrzymania swojego "alibi na życie", angażuje się w budowę domu,bo musi czasem .Nie masz za bardzo ruchu

Hmm może zacznij o siebie dbać,  chodzić na siłownię,  seksownie  się ubierać i przede wszystkim  nie nalegac i nie poruszać  tematu seksu,  niech sam dojdzie do tego,  że tego chce.  Próbowałaś  tego?
Im ktoś bardziej chce,  tym drugą stronę może to odniechecac,  może to typ zdobywcy i to on ma zdobywać  Cię więc nie dawaj się na tacy

Hmmm, masz problem jaki zwykle spotyka połowę mężczyzn. Brak seksu w małżeństwie.
Bez szczerej rozmowy problemu nie rozwiążesz.....gorzej, gdy druga strona nie chce na ten temat rozmawiać.....
Przyczyny mogą być różne:
- impotencja i urażona męskość. Do tego wstyd przed kompromitacją. Facetowi trudno się do tego przyznać i woli lawirować byle się nie powiedziec prawdy.
- nowa znajomość internetowa i jakieś zauroczenie drugą kobietą.
- platoniczna i niespełniona miłość do znajomej skoro nie ma czasu na romanse.
- skrywany homoseksualizm
- choroba.....nadciśnienie, cukrzyca, zaburzenia hormonalne....i niektóre lekarstwa obniżające libido
- wpływ pornografii
Itp. itd.
Naciskanie, żadanie czy awantury do niczego nie prowadzą.....powodują u faceta jedynie dodatkowy stres i odwrotny efekt.
Jedynie delikatna rozmowa, chwila szczerości.....może przynieść rozwiązanie.

Bo inaczej to albo trwanie w celibacie, albo kochanek na boku, albo rozwód....

No chyba rzeczywiście tylko pogodzenie się z taką sytuacją pozostało autorce, skoro chce ona uratować to małżeństwo.
Mąż autorki, choćby nawet i na sile wmawiał w siebie, że żona pociąga go jako kobieta, to i tak nic nie wskóra, bo albo jest pociąg, albo go nie ma. On może cenić autorkę za różne jej zalety, lubić ja jako człowieka, szanować itd ale najwyraźniej ona zwyczajnie go nie pociąga jako kobieta. Dla niego nie jest po prostu seksowna.
Autorko, super że o siebie dbasz, ale to i tak niczego nie zmieni.
Twój mąż ma rację nazywając Twoich  ulicznych adoratorów patologia. Rzeczywiście to muszą być prymitywy, bo żaden facet na poziomie nie będzie cmokał, gwizdał ani wykrzykiwał za kobieta idąc ulicą. Kiedyś tacy wołali " ej lala, bucik cię się rozwala" to żadna chlubą dla kobiety, żeby tak wołali za nią faceci.
Nawet jest jeszcze gorzej, bo może ubierasz się i czeszesz tak, że wyglądasz jak, no nie wiem do jakiego typu kobiet cię porównać, żeby nie sprawić Ci niepotrzebnie przykrości, no ok daruje sobie porównywanie Cię do kogokolwiek.

Skoro on nie jest zainteresowany wizyta u terapeuty czy seksuologa, to tak naprawdę odrzuca jedyna szansę walki o wasze małżeństwo. Oboje jesteście jeszcze stanowczo za młodzi na to, by godzić się na białe małżeństwo.
Twój mąż, tak przynajmniej się domyślam, na razie nie myśli o zorganizowaniu sobie kochanki ani o rozwodzie, ponieważ w gruncie rzeczy szanuje Cię jako kobietę i matkę swojego dziecka i na pewno też zależy mu na tym, żeby dziecko miało ojca na co dzień. Stąd jego dalekosiężne plany związane z budową domu. Gdyby było inaczej, to już teraz byłby na wylocie, nie budowałby domu, nie wkładał kasy ani wysiłku w coś, co z góry skazywałby na klęskę. Tak więc wygląda na to, że on jest skłonny żyć w tak wyglądającym małżeństwie. Niestety Ty masz z tym problem i trudno Ci się dziwić.
Nie zmuszaj swojego męża do seksu, nie szantażuj go, bo raz, że i tak nic Ci to nie da, a dwa zniechecisz go do tych spraw jeszcze bardziej.
Niedawno był tu wątek kobiety, której mąż nie dawał spokojnie żyć, bo non stop nagabywał ja o seks, łapał za miejsca intymne w najmniej spodziewanym momencie, ślinił się na jej widok itd. Kobieta miała go serdecznie dość, postrzegała go jako oblecha i kompletnie straciła pociąg do tego człowieka. Szczerze mowiac, w ogóle jej się nie dziwię, bo typ erotomana gawędziarza czy oblapujacego jest po prostu obrzydliwy.
Oczywiście nie twierdzę, że Ty jesteś jakąś erotomanką, ja nawiązuje tylko do tego, że za często i za wszelką cenę starasz się wymusić na swoim mężu zainteresowanie go sobą jako kobieta. Niestety to tak nie działa.

Może idź najpierw sama do seksuologa i przedstaw swój problem. Seksuolog podpowie Ci w jaki sposób mogłabyś zachęcić męża, by następnym razem poszedł na wizytę razem z Tobą, nie wiem ale tak to sobie wyobrażam, że seksuolog on tego zacznie  i może powoli coś zaczęłoby ruszac z miejsca?
Inaczej czeka Cię konieczność znalezienia sobie kochanka (dla mnie masakra) albo rozwód ( też okropne rozwiązanie).

Najprawdopodobniej konstrukcja seksualna męża jest taka jaka jest ,tu można coś jedynie naginać ,raczej nic zmienić.
Pokazanie autorce drogi wyjścia z problemu typu , znajdź sobie kochanka ,kiedy ma dziecko ,no nie powiem czym jest.
Ja już się przestalem dziwić temu że ostatecznie tak wiele kobiet ląduje  z kotem jako towarzyszem życia ,kiedy jedynak dorosnie i odejdzie.
Ps. Może być piesek

Jak na razie, ja jestem właśnie na etapie kotkowym i bardzo to sobie cenię.

Nic z tym nie robi? Przepraszam, a co ma robic czlowiek z zyciem takim jakie chce?
Jak ktos zyje jak chce to nie musi nic z tym robic bo jakis koles na forum, nie pojmuje takiego trybu zycia. Troche pokory.

Co do tego gwaltu sie zgadzam. Tez mnie to wcale nie dziwi i taka jest prawda.

Ulle ,nie ten adres twego pytania.
Jestem trzy dni po rozwodzie ,dla spokoju wewnętrznego ,bez orzekania o winie.
Cieszę się z tego że ci się kroi wyjście z sytuacji zycia tylko z kotem.
Fajnie że się rozumiemy ,mimo oburzenia niektórych.
Pozdrawiam

Proszę o powrót do tematu wątku. Miejscem na prywatne rozmowy są netkafejki, ew. skrzynki mailowe.

Mialam podobny problem z moim ex mezem. Okazalo sie, ze uzaleznil sie od pornografii i wolal sam sie zaspokajac przed ekranem. To latwiejsze i nie wymaga fizycznego wysilku.

Może mąż ma problem z porno i samogwałtem?

Siedziałem w tym szambie przez 15 lat, od 5 lat jestem czysty. Mam duża wiedzę nt temat, nie tylko z autopsji, ale także z tematycznego forum.

Paslawek ,to jest jedna z lepszych twoich wypowiedzi tutaj ,chociaż cenie wszystkie .
Jednak inercja w postępowaniu i zachowaniu ludzi w maszym społeczeństwie skłania mnie do stwierdzenia że twoje słowa to taki trochę groch o ścianę.

To już druga ingerencja moderacji w tym wątku. Jeśli Kacper55 zechce założyć swój własny wątek, to sobie podyskutujecie o jego problemach, ale TEN wątek należy do kogoś innego. Ostatni raz proszę o zaprzestanie off-topowania.

Matylda mogla trafić..moze jakoś, wbrew Twoim intencjom  ustawilaś sie do niego w pozycji matki? Ty dom budujesz, Ty decydujesz..
Jak bylo wcześniej?

Czytając ten wątek, też w pierwszym momencie pomyślałem o nałogowym porno i masturbacji, ale nie każdy facet z objawem braku zainteresowania seksem musi iść w tym kierunku. Wtedy przypomniała mi się szkoła rodzenia, w której padły ciekawe dla mnie informacje, a które być może, w jakiś sposób można by przełożyć na męża autorki. W USA zrobiono badania przyczyn rozwodów, w których powodem był brak seksu/zainteresowania partnera. Stwierdzono korelację z tymi mężczyznami, którzy byli w czasie porodu z żoną i widzieli całą akcję, a jeszcze gorzej, gdy patrzyli się bezpośrednio w srom, w czasie porodu. Wiadomo, że nie jest to przyjemny dla oka obraz, ale wtedy w ich psychice włączała się blokada na żony. Przestały być dla nich atrakcyjne, stracili pożądanie, bo wciąż mieli obraz porodu. Obraz kobiety zmęczonej, spoconej, obolałej, we krwi i w wodach płodowych etc. To przerastało ich psychikę, a też nie docierało do świadomości, że przez to stracili zainteresowanie seksem wobec ich partnerki.
Dlatego uczulali nas w szkole, by broń boże nie zaglądać bezpośrednio w akcję, a trwać przy twarzy żony i pomagać w trudach porodu. Jeśli na sali był jakiś zbyt wrażliwy facet, to miał sobie całkowicie odpuścić poród i poczekać poza salą. Myśmy rozmawiali z żoną, że dam radę i dla mnie to były cudowne chwile, ale być może dla męża Autorki, jeśli był w trakcie porodu, nie bardzo. Nawet jeśli nie był, to mógł się zblokować psychicznie na to, co się działo przed porodem, brzuch, rozstępy i po porodzie, czyli połóg.
Trudno ocenić jak sam się nie okreśłi, bo wierzyć mi się nie chce, że mając chętną kobietę zdrowy facet nie chciałby sobie poseksić.

Autorko, w tym poście starasz się bardzo wygładzić opis Twojej sytuacji, jaki przedstawiała w pierwszym poście.
Nie zgwalcilas go, bo nie walnęłas go patelnia w łeb, tego typu metod nie uzylas, jednak to był gwałt, gdyż wzbudzilas w nim mocne poczucie winy mówiąc do niego, sorry ale musisz, bo żona tez ma jakieś potrzeby.Wtedy on zrozumiał, że fakt ma obowiązki małżeńskie i chcąc nie chcąc zmusił się do seksu z Tobą. Jednak to , co sobie wtedy pomyślał, to już inna sprawa.
Nie pociagasz go seksualnie i na ten temat można mieć oczywiście kilka wyjaśniających teorii.Ny tutaj tylko spekulujemy bazując na tym, co napisałaś. Nie znamy Cię przecież osobiście.
Tak więc nie gniewaj się, bo każdy tutaj chce jak najlepiej.

Dokładnie. To było zarówno przed porodem, jak i przed tym kiedy brzuszek Autorce urósł. Tak jakby dowiedziawszy się, że zostanie ojcem chciał wykorzystać ostatnie chwile na imprezy z ludźmi z pracy bo potem tylko obowiązki. Tyle, że takie imprezy są niebezpieczne. W dodatku facet tuż po 40-stce, a to chyba najniebezpieczniejszy wiek jeśli chodzi o pokusy z zewnątrz.
Jeżeli wcześniej w łóżku im się układało, a potem nagle on nie potrzebuje i odsuwa emocjonalnie, jednocześnie twierdząc, że problemu nie widzi a kryzys sobie Autorka wmawia, to dla mnie jak nic wygląda na to, że ma kogoś. Żeby ogarnąć coś na boku naprawdę nie trzeba nie wiadomo jakich umiejętności. Jeżeli tamta kobieta też ma rodzinę, to też nie ma zbyt wiele czasu. Wystarczy wybrać "na zakupy" lub "pobiegać". Tak apropos:

Możliwe też, że to popracować, to filmy porno ale... jakoś nie pasuje mi to do tego przypadku. Co innego, gdyby Autorka sama go odsunęła bo dziecko ważniejsze, a tak przecież nie było.

Oj, chyba wyjątkiem nie jest tylko raczej tą swoją drugą młodość przeżywa... obym się myliła.

Rox najniebezpieczniejszy wiek u faceta to jest między 16 a 66 (umownie) rokiem życia

To też jest możliwe.Ludzie mający romans szybko opanowują sztukę kamuflażu i konspiracje tu inwencja jest ogromna.
Mnie mąż Autorki to się kojarzy z typem żonatego "starego kawalera" co się ożenił bo już czas i wypada,trzeba odhaczyć następny etap,wstyd być starym kawalerem,albo mu kazali i musiał, czyli takie męskie "małżeństwo tylko z rozsądku" możliwe że coś w sobie wzbudzał w okresie narzeczeństwa bo takie "aktorzenie", wczucie emocji na żądanie i potrzebę chwili z niby wiara/ w udawanie  jest możliwe tylko że na krótką metę taki ,tu też się domyślam bo Austen nie opisuje za bardzo okresu przed ślubem  .Te jego teksty do żony są jak opędzanie się,właśnie kogoś kto się odsunął i zapadł we własnym świecie fantazji lub romansu.Austen może z resztą zupełnie inaczej widzieć tamten okres przed ślubem i zaraz po  bo była zakochana .
Wybrał młodszą atrakcyjną "reprezentacyjną żonę" i tak sobie siedzi zadowolony wszystko "normalnie" przecież.
Tak czy siak nie jest dobrze.

Pogodzić się z tym ? Jak to zrobić ?

Oni są 4 lata parą to bardzo krótko .
Czy można udawać pożądanie np przez 3 lata dla mnie to nie do pomyślenia( przynajmniej teraz i od pewnego czasu) ,ale Rox wierz mi da się.Wydaje mi się że znacznie częściej kobiety oskarża się o takie działanie,a kobiety częściej się przyznają do tego z tym żeby wytrzymać w takim układzie trzeba mieć odskocznie i stymulatory możliwość ucieczki w coś .Romans,kompulsywnie traktowane hobby ,nałogi rozwijają się w takich warunkach "znakomicie",albo marazm letarg no nie wiem taki półsen na jawie.śpiące chodzące ciało za życia budzi się tylko jak musi zachować pozory.Tylko to się skończy prędzej czy później, bo to takie "sztuczne "zmienianie myślenia i czucia nie ma podstawy i fundamentu w miłości to jest takie odtwarzanie marny wybór.
Co 4 znany mi rozwiedziony facet ( taki co rozwiódł się jak podostawiał różne rzeczy, substancje, ale nie tylko substancje) jak trochę oprzytomnieje przyznaje że był w takim układzie z rozsądku dla alibi i pozoru że jest był normalny,oszukał sam siebie skutecznie.Taka postawa wcale nie jest charakterystyczna tylko dla osób z problemami/nałogami, w sensie oni tego nie wymyślili nie mają na to monopolu.Ludzie się małpują a potem potrafią imitować całkiem przekonywająco ,mało tego potrafią nie raz sami się przekonać jak im tak wygodnie ale to wszystko do czasu i pewnego stopnia walnie z cała siłą kiedyś tam.

Można przy pomocy kogoś takiego właśnie jak terapeuta. Autorka ma chyba zaufanie do takiej pomocy, skoro ciągnęła męża na terapię.
Zawsze można sobie powiedzieć, że bardziej mi zależy na bezpieczeństwie, na pełnej rodzinie itd. itp. bardziej niż na byciu pożądaną, seksie. A jeśli nie, zawsze można odejść. Człowiek potrafi sobie zracjonalizować dosłownie wszystko.
Ta sytuacja, jak wiele innych, pokazuje tylko, że nie ma magicznego wyjścia pozbawionego kosztów.

Tak słynne "nie można mieć wszystkiego"

Magdo w praktyce to zależy na kogo Austen ( można poteoretyzować puścić wodze wyobraźni)trafi , na jakiego terapeutę,podejście do klienta i w jakim nurcie (oczywiście można też zmienić jak terapia nie odpowiada nie przynosi trwałej poprawy i ulgi, uwolnienia od cierpienia)
Jeden zaleci zasugeruje odejście,szukanie szczęścia w sobie, być może poleci nawet jogę medytacje doraźnie sport,rozwijanie pasji w hobby,drugi zaleci lekką ręką romans na boku, seks bez miłości i zobowiązań, potem terapia będzie polegać na wachlowaniu gazetą  Autorki ,relatywizowaniu moralności,etyki,racjonalizowanie to kij co ma dwa końce i pracą nad niby odpuszczaniem sobie skrupułów, wyrzutów sumienia, "neutralizacji" poczucia winy coś jak notoryczna "spowiedź" , jak ta faktycznie znajdzie sobie zastępstwo do seksu i bliskości , a jeszcze inny zaleci poradzi "nie pogodzenie się" czyli "walkę" o związek to co Austen już przerabiała bezskuteczne,wszelkie  metody wpływania na męża rożne "tańce na rurze",przebieranie się, wabienie, uwodzenie,rzucanie uroków.
Czyli wariant z pozostaniem w małżeństwie będzie tylko znowu szukaniem  paliwa do życia z kimś kto nie wiadomo czy kocha i niema jak tego zweryfikować tak do końca .Takich znachorów duszy Austen znajdzie na pewno i może przez jakiś czas nawet uzależnić się od terapii tkwić w błogostanie bez głębszej świadomości siebie .To też ciężar straszliwy wymóg bycia doskonałym z cudaczną "bezwarunkowością" w związku który jest z definicji oczywistą więzią na wielu poziomach i wzajemność ma wpisaną naturalnie."Białe małżeństwo" na etapie życia Austen i próby ułożenia się,przetrwania w tym "tworze" to przysłowiowe Himalaje zbyt wielki ciężar .Zapominamy o tym że Autorka prawdopodobnie ma również kobiecą, ludzką, przyrodzoną naturalnie potrzebą dawania miłości, ,bliskości to nie do pominięcia, a adresat ma w nosie jakiekolwiek potrzeby Autorki .Miłość do dziecka też może być zagrożona w takim układzie.
Wypracować w ten sposób można tymczasowo tylko cieniutką  "strefę komfortu" ,powierzchowne i płytkie,w gruncie rzeczy zależne ( od strasznych pierdół ) poczucie bezpieczeństwa, szukając jakiejś (lichej ) równowagi na siłę.Moim zdaniem to niezdrowe podejście, leczenie  skutków.W życiu miewa to psychosomatyczne poważne konsekwencje mimo takiej doraźnej terapii np zespół Kehrera oraz  inne dolegliwości ukryte i lekceważone, bardzo niebezpieczna sprawa, ale życie takie jest niebezpieczne.

Austen jak naprawdę chcesz rozwiązać swój problem a nie tylko spuścić parę i poużalać się, to pogadaj z Netanią, w samą porę się pojawiła ściągnięta telepatycznie, jej historia jest też bardzo podobna do Twojej, a jej przypadek odkąd jestem na forum po prostu w takich sytuacja przychodzi na myśl .

pasławku, jasne, że to małżeństwo, jeśli w takim stanie przetrwa, to nie będzie najprawdopodobniej pełnią szczęścia dla autorki. Jestem przekonana, że sama ewakuowałabym się z niego, Ty pewnie także i wiele innych osób. Ale to forum w dużej mierze mnie nauczyło, że dla każdego coś miłego. Ludzie wybaczają zdrady, nawet jeśli zdrajca wcale o to nie prosi i tu pojawia się szereg uzasadnień z ich strony, godzą się na traktowanie bez krzty szacunku, tolerują przemoc itp. A to wszystko wynika głównie z ich własnych deficytów.
Jakoś jednak ci, którzy decydują się na terapię, zaczynają doceniać siebie, rozumieć, że mają jedno życie, że mają na nie wpływ, że to, jak i z kim żyją, to kwestia ich wyboru i decyzji. Po prostu pod okiem kogoś, kto jest tam, żeby im pomóc dotrzeć do siebie i swoich deficytów oraz zrozumieć laitmotywy własnego życia, dokonuje się w nich zmiana.
Lepsza taka zmiana niż usilne próby zmiany drugiego człowieka, „naprawianie” go na siłę i wbrew jego woli, żeby osiągnął zakładany standard.

Masz rację wiadomo każdy ma swoją drogę do siebie,nie raz przez doświadczenia o których za młodu nawet się nie śniło i nie było jak pomyśleć, bo miało być tak pięknie, czysto,na bogato,łatwo,lekko, miło i przyjemnie i zawsze.
Też polecałabym Austen terapię jak najbardziej głownie dla niej samej i dlatego że jest właśnie normalna,dla wzmocnienia oprzytomnienia, wyciszenia obaw i urazów na początek, a nie po to żeby zmieniać męża.
Pewnych rzeczy jednak nie da się zaakceptować ,jeżeli rozpocznie się już proces zdrowego kochania,akceptowania  siebie samego.
To to już piszę jako praktyk co ma czasem w życiu bezpośrednio do czynienia z połamańcami różnej maści, taki mój los na własne życzenie z resztą

Właśnie!

A nie masz wrażenia, że autorka przyszła tutaj i usypała stosik na męża i zaprasza do wspólnych śpiewów przy ogniu.
Coś poszło nie tak, bo wielu nie spodobała się to, że stosuje naciski i manipulacje, zmuszając męża do czegoś, na co nie ma ochoty lub do reakcji obronnych, więc próbowała łagodzić wcześniejszą narrację.
Dla mnie to jest kolejny wątek, kolejna autorka, która oczekuje, że to druga osoba się zmieni. To wcale nie znaczy, że ta zmiana nie byłaby na korzyść i jest wielce pożądana i mogłaby być w wielu wymiarach korzystania dla męża autorki. Chodzi o spychanie odpowiedzialności za własne życie, za własna satysfakcję na drugą osobę, nawet wówczas, gdy ta osoba tego nie chce. Takie to trochę narcystyczne, chociaż to słowo wydaje mi się tutaj nad wyraz. Bo jednak w związku problem jednej osoby jest wspólnym problemem. Tylko trzeba rozgraniczyć sytuację, gdy dwoje ciągnie wóz, a przypadkiem, gdzie tylko jedno się wykrwawia, a drugie patrzy na to obojętnie.

Ale nie zapominajcie, że Autorka podjęła szereg prób dotarcia do sedna problemu. Mąż nie współpracuje tylko wyśmiewa jej obawy, dlatego przyszła tutaj. Zgadzam się, że szantaż i straszenie rozwodem są dziecinne i raczej nie zdadzą się na nic, ale skoro dojrzałe metody nie skutkują to się człowiek w desperacji łapie się różnych metod. Nie każdy jest na tym poziomie rozwoju osobistego by widzieć rozwiązanie zaraz po dostrzeżeniu problemu. Czasem mamy w głowie odpowiedzi na swoje wątpliwości, ale są one na tyle przykre, że nie chcemy ich słuchać. Bo kto otwarcie powie sobie: nie pociągam męża/on mnie zdradza/nie kocha. Szukamy odpowiedzi na zewnątrz, ale ostateczne decyzje i ich konsekwencje ponosimy sami

Plus dla niej że w przeciwieństwie do męża próbuje.

Na podstawie wszystkich postów autorki ciężko było wywnioskować, że istnieje jakaś boczna. Nie wiem Roksann skąd wytrzasnelas pomysł z kochanką.
Jeśli chodzi o mnie, to coraz bardziej podejrzewam, że problem poruszony w wątku jest wyssany z palca. Przecież tu nic kupy się nie trzyma. Kobieta wychodzi za mąż za faceta, z którym do momentu zajścia w ciążę sprawy łóżkowe układały się idealnie, jednak problemy i to takie poważne zaczęły się, gdy zaszła w ciążę. Dziecko ma dzisiaj 1.5 roku, oni pobrali się 2.5 roku temu, a przed ślubem byli ze sobą półtora roku, czyli dzisiaj są razem jakieś cztery lata z półtorarocznym dzieckiem. Od dobrych dwóch lat ich małżeństwo jest typowym białym małżeństwem. Autorka stwierdza, że tak naprawdę to codziennie odkrywa męża na nowo i w ogóle nic o nim nie wie, bo facet daleki jest od opowiadania o sobie. Żyje więc pod jednym dachem praktycznie z obcym człowiekiem.
Nasuwa się też od razu pytanie czy ten facet też nic nie wie o swojej żonie, czy też wprost przeciwnie, on wie wszystko i to z detalami. Co to w ogóle są za ludzie? Oboje, kim są? Tak wyglądają dzisiaj młode małżeństwa?
Ja zmykam z tego wątku, bo chyba jestem za tępa, żeby zrozumieć tych ludzi.

Roksann, napisała w ostatnim poście, bo przecież nie dała rady opisać wszystkiego w pierwszym poście, ale chyba nie wierzysz w to, że dopiero teraz odkryła, że kompletnie nic nie wie o swoim mężu i nie chodzi tu tylko o to, że nic nie wie na temat jego przeszłości, lecz nie zna nawet jego aktualnych gustów, smaków czy upodobań.
Ona nie wie, co on lubi, a czego nie, jakie ma poglądy, no nic o nim nie wie. Dobrze, że przynajmniej wie, jak facet się nazywa, chociaż kto wie? Może i nazwisko należałoby prześwietlić.
Przecież ten wątek to jakaś kpina.
Facet dotrzymał słowa i po ślubie rzeczywiście spełnia swoje przedślubne obietnicy z wyjątkiem jednej czyli pożycia seksualnego.
Roksann, czujesz to? Toż to kompletny nonsens.