Malzenstwa w rozsypce... jak to jest - Netkobiety.pl

Przykro ze ta terapeutka zastawila meza samego na terapii. Od razu poczuł sie ze z nim jest cos nie w porzadku i tylko jego trzeba poprawic. A przeciez nadal jest taki jak go pokochalas  "Pociagalo mnie w nim jego opanowanie, spokoj, opiekunczosc, dobre serce, pracowitosc".

Dlaczego tak długo zwlekaliście z sex-em? Dopiero po 3 latach poszliście do łóżka. Ty nie chciałaś on nie chciał? Dlaczego zwlekaliście. Wiedziałaś że ma problem z sex-em w czasie ciąży a zabrałaś go na salę porodową? Miało mu to pomóc? Przecież to go tylko dobiło.
Nie obraź się ale jesteś złą kobietą.
I to nie dlatego że pragniesz sex-u ale dlatego że jest dla Ciebie ważniejszy niż uczucia drugiego człowieka. Tak ważny że zamiast się rozwieść gdy nie mogłaś wytrzymać jego obojętności to zaczęłaś go zdradzać. Poszłaś na skróty.
I to z kim? przyjacielem rodziny, sąsiadem.
Zrobiłaś z niego rogacza wśród przyjaciół i sąsiadów.

I Ty go kiedyś kochałaś? szanowałaś?
Może kiedyś ale gdy zaczęłaś zdradzać to już nie, miałaś gdzieś jego uczucia, najważniejszy stał się - orgazm.
Naprawdę uważałaś że się nie dowie o zdradzie lub zdradach? Myślę że miałaś to gdzieś a to tylko potwierdza to co myślę.
Ty go nie szanujesz jako człowieka.

To Twoje dzieło, patrz i bądź dumna - tak wygląda złamany mężczyzna który kocha.

Oczywiście że nie z miłości, to nazywa się wygoda. Wszyscy z boku postrzegają was jako dobre małżeństwo( oczywiście oprócz tych co wiedzą że zaliczasz facetów). I masz faceta który z miłości do Ciebie i dzieci tkwi obok ze świadomością że jest zdradzany.
A Ty jesteś przy nim z wygody, cielesnej wygody, bo jaki facet zgodziłby się na żeby być zdradzany? I dzięki temu Ty możesz mieć kochanków.
Szkoda mi Twojego męża. Nie dobraliście się temperamentem ale to nie upoważniało Ciebie do zniszczenia mężczyzny.
Mogłaś odejść gdy jeszcze go szanowałaś jak człowieka a tak pogardzasz nim teraz bo nie sprostał Twoim oczekiwaniom.

Rozumiem cię, życie z mężem-przyjacielem bez seksu jest bardzo trudne.
Nie musiałaś/musisz dostosowywać się do zerowych potrzeb seksualnych swego męża.
Twoje poszukiwania kochanków są dla mnie zrozumiałe, w ogóle nic nie widzę w tym dziwnego.
Ktoś ci zrzucił ściągnięcie męża na poród- paradne- facetowi od komentarza umknęło, że dziecko jest wspólnego i trza stawić czoło.

Tak z ciekawości ile masz lat? masz męża?
Oczywiście że nie musi się dostosowywać do potrzeb seksualnych męża, ba nie potrzebuje męża. To po co z nim była/jest?
W poszukiwaniu kochanków nie ma nic złego pod warunkiem nie bycia w związku. I łatwiej i uczciwiej.
Czytaj ze zrozumieniem - facet miał problem z seksem w ciąży, naprawdę uważasz że obecność przy porodzie mu pomogła? Bo ja uważam że zaszkodziła.

Zdrada nie jest wyjściem z sytuacji. Wyjścia są dwa - terapia albo rozstanie. Dla mnie nic nie usprawiedliwia zachowania autorki. Tym bardziej nie rozumiem decyzji o poczęciu kolejnego dziecka w przerwie między kochankami. Chora sytuacja. Nagle mąż miał się "naprawić" w trakcie drugiej ciąży?

Ktoś musi mieć niezły uwab tworząc takie historię. Bo jeśli nie to, wybacz autorko, ale tak właśnie wygląda obraz psychopatycznej sadystki, która postanowiła zniszczyć życie drugiego człowieka. To gorsze niż niektóre z przewinień, za które ludzie dostają wieloletnie wyroki. Szkoda psychiczna wyrządzona mężowi to trwały uszczerbek na zdrowiu. On już nigdy nie będzie taki sam. Zniszczyłaś swojego męża i nie ma dla tego faktu żadnego usprawiedliwienia. Oto moja psychoterapia, o którą prosiłaś, dla Ciebie. Oby skuteczna, bo w przeciwnym razie z kolejnym facetem zrobisz to samo.

Znowu same świątobliwości jak w moim wątku. Jak coś niezgodne z czyimś swiatopogladem to od razu troll. Jestem daleka od ukrzyżowania i potępienia na wieki. Zostaw męża, poradzisz sobie sama. Po co Ci on? Sorry ale mąż musi być po coś, a nie tylko dlatego ze lata temu przysięgło mu się na wieki wieków. Zobacz czy jest coś co Cię przy nim trzyma i to coś jest na tyle mocne i ważne aby darować sobie kochanków i być tylko z nim. Możesz pisać na Priv;-)

Czy widzisz co może czekać Twojego męża jeśli ktoś "życzliwy" go poinformuje co robisz.

Bo traktuje go przedmiotowo, podobnie jak innych ludzi.

Przecież to jest oczywiste ze jeśli współmałżonek dowiaduje się o tym ze jest zdradzany to przeżywa szok, dół, itp. Naprawdę myslisz ze muszę czytać historie innych ludzi aby to wiedzieć? Nie jest to fizyka kwantowa, tu nie ma czego rozumieć.
Pytanie „dlaczego” nie jest pytaniem nawiązującym rozmowę, każdy psycholog czy coach Ci to powie.Jest to pytanie które ma wzbudzić poczucie winy, tłumaczenie się, obronę lub obronę przez atak. A to nie jest wstęp do rozmowy.
Jednych może pobudzić do zastanowienia się na swoimi motywami, innych nie. I aby odsłonić swoje najgłębsze motywy i lęki trzeba czuć się bezpiecznie i nie osadzanym. Czego, przyznasz, na anonimowym forum, nie ma. Wprost przeciwnie, anonimowość daje ludziom chora odwagę to wyzywania, osadów i kategorycznych stwierdzeń, na które w realu nigdy by sobie nie pozwolili.

Maku, o tym pisałam. Łatwo tak napisać. I siedzi taki w domu przed kompem, albo porzucony albo odrzucony albo nie radzący sobie z kobietami. Czuje się traktowany jak przedmiot i przez ten pryzmat ocenia wszystkich dookoła.

Terapeutka zrobila bardzo słusznie. Maz nie otwieral się. Na zadane pytania nie odpowiadal szczerze, a jedynie to, co…. Ja chciałabym uslyszec. Szybko okazało się, ze nie potrafi w ogole o seksie rozmawiać – niby mowi, ale nic nie jest szczere, tylko na okretke. Kobieta szybko to wyczula i powiedziała, ze dopóki on nie przerobi własnej niesmialosci w wielu tematach to terapia malzenska nie ma po prostu sensu. Plakal, denerwowal się bądź milczał.
Wiesz… dziekuje ci za ten komentarz. Za druga czzesc. Tak, on wciąż taki jest… Pokochalam go za cechy, które kiedy wydawaly mi się kluczowe i determinujące wybor partnera. Wciąż posiada te cechy. Ale z przerażeniem musze stwierdzić, ze na tym związku nie da się oprzec…. Da się oprzec przyjazn. Ale jeśli brakuje ognia choćby minimalnego to jego dobre serce można o kant dupy rozbic…

W tamtych czasach 3 lata chodzenia bez seksu to raczej standardowo… przytulaliśmy się, były calowania czy petting. Nie było seksu sensu stricto. Wczesniej bylam w związku z dużo starszym mezczyzna. Jako nastolatka. Był moim nauczycielem. Wyrzadzil mi dość dużo krzywdy emocjonalnej choć wtedy nie zdawalam sobie z tego sprawy. Dlatego podobalo mi się ze chłopak nie stara się mnie przelecieć za wszelka cene, oferując  jednoczesnie swoje uczucie i dużo ciepla. Nawet ustalaliśmy swego czasu ze poczekamy do slubu (!!!! Taaaaak, tak było….)

Po pierwsze, wtedy nie patrzyłam na problem sexu jak na realny problem. Maz jaral mnie na tyle, ze sama inicjowalam zbliżenia, i one często były bardzo bardzo udane. Wtedy zupełnie mi to nie przeszkadzalo ze on tak rzadko komunikuje chec. Zylismy bardzo intensywnie, czasu nie było praktycznie na nic… wiec sex 2-4 razy w miesiącu to także dla mnie był szczyt możliwości. Byliśmy zestresowanymmi ludzmi na dorobku.
Po drugie, ja go zabrałam na sale? A co on pies na uwiezi? Zostal zapytany przez prowadzącego lekarza czy chce być przy porodzie i odpowiedział „oczywiście”. Cieszylam się ze chce być przy porodzie, ta chec wsparcia mnie w takim momencie wydawala mi się naturalna i pozytywna.
PO porodzie rzeczywiście zalowalam, ze był. Nie pomagal. Sial zamet. Był w większej panice niż ja. Personel zamiast skupiać się na mnie musial dwukrotnie zajac się nim. Bezposrednio po porodzie również nie wspieral mnie w żaden sposób tylko dobijal bo nie ogarnial emocji. Pamietam jak corka trzy doby wcial plakala bo była glodna a ja jeszcze nie miałam mleka… maz tylko wciąż powtarzal „boze co się dzieje jak ona placze no zrob cos ona placze….” Pamietam ze syknelam (nigdy nie wcześniej nie zrobiłam w malzenstwie…) z cala tona jadu w glosie „WYJDZ”. A on spojrzał na mnie i wyszedł. Zostalam sama i rozpaczałam ze mnie zostawil. A potem…. Zaczelam sobie radzic sama. Szybko nauczyłam się ze sama radze sobie lepiej bo skupiam się na zadaniu, nie muszac walczyc z jego strachem, nieogarnianiem i całkowicie niekonstruktywnymi uwagami.

Gdy zaczelam go zdradzać tak, miałam gdzies jego uczucia… przyznaje. Mysle ze zadzialal mechanizm: ty masz moje uczucia w dupie tak długo, ze teraz ja będę mieć w dupie ciebie…
Orgazm? To jest akurat dla mnie najmniej ważne. Na terapii dowiedziałam się po wykonaniu testu ze moim pierwszy tzw. Jezykiem milosci jest dotyk. Jestem ekspresyjna osobowoscia i w pełni otworzyć mogę się dopiero po wyrażeniu\otrzymaniu\przezyciu swobodnie emocji i pozbyciu się w ten sposób napięcia. Podobno czesciej to mezczyzni tak postepuja ale ja tak wlasnie mam. Za dnia moja glowa zaprzatnieta jest myślami, dużo mysle i analizuje, czescia mojej pracy jest rozwiazywanie strategicznych problemów i tak to jest, ze myśli się onich o roznych porach dnia. Sa tez dzieci, sprzątanie, gotowanie. Ja nie potrafie rozmawiać pomiędzy pakowaniem zmywarki a wycieraniem oparcia fotela z nutelli bo wtedy mogłabym wybuchnąć o byle pierdole. Do rozmowy potrzebuje wyciszenia, swieczki, lozka, przytulenia a najlepiej seksu w roznej postaci, niekoniecznie musze się pieprzyc. Teraz jeśli tego nie ma…. W ogole…. Można powiedzieć ze mnie tez nie ma…. Dla tej osoby mnie nie będzie nigdy w pełni.
A maz? Jego jezykiem milosci sa tzw dobre przysługi i dobry czas. Czyli czyms co spaja go z druga osoba jest spędzany razem czas. I ja bardzo chciałam wpasować się w ten model, naprawdę mowie wam probowalam. Ale wszelkie proby robienia czegos innego razem niż gotowanie i TV, ewentualnie 10minutowy spacer wokół osiedla nie daly zbyt wiele. Bo on kocha gotowac ale robi to sam. Druga osoba mu przeszkadza w kuchni. TV i filmy…  dla mnie to marnotrastwo czasu. Tyle lat spedzilam z nim na oglądaniu filmow ze rzygam tym i teraz nie oglądam już nic. No nie mogę! Ktos zapyta? To wtedy ci nie przeszkadzalo? Nie. Z milosci do niego wtulalam się i ogladalismy. Poza tym z początku on staral się uczestniczyc w moim bieganiu, boksie, siatkowce, pływaniu, no taniec tylko mu nie wychodzil. Wiec jakos się zgrywaliśmy.
A potem mi już się filmow nie chciało ogladac, a jemu przestalo się chcieć towarzyszyć mi w sportach, które go nie rajcują i do których się zmusza. Każdy z nas zaczal po prostu robic to, co woli robic. W pojedynke. W ten sposób ja nie mowie jego jezykiem milosci, a on przestal po zaciazeniu mowic moim. Tak to przedstawila terapeutka – dlatego milosc zaczela umierać bo oboje mielismy niezaspokojone potrzeby. Jeżeli zas chodzi o dotyk to każdy człowiek mowi tym jezykiem choć trochę i dlatego mezowi zaproponowala indywidualna terapie – bo fakt ze tyle lat nie przeszkadzal mu brak seksu i czulosci swiadczy o jego zaburzeniach w wyrazaniu własnych potrzeb.

Mialam nadzieje ze sie dowie i nim to wstrząśnie. Ja nawet się zbytnio nie krylam. Majac kochankow przestalam w ogole zabiegac o niego. Każdy glupi by się domyslil, ze kobieta sensualna z dnia na dzień nie przestaje interesować się seksem. I co ze niby się nie domyslal? Moim zdaniem od prawie początku musial wiedzieć. I co nic z tym nie zrobil?

Wygoda… mi było wygodnie bo bylam spelniona jako kobieta i matka. Wygodnie bo wciąż można było mieć rodzine w calosci i mieszkac  wjednym wykończonym pięknym domu. A jemu było wygodnie bo nie zaburzylismy funkcjonowania jako rodzina, wciąż ma zone, jest ppanem domu, a nareszcie zona przzestala mu suszyc glowe o jakiś tam denny seks z którego nic nie ma oprócz straty energii życiowej. Nie ma seksu – nie trzeba mierzyc się z nowymi wyzwaniami – nie ma stresu – no zycie idealne. A ze ja inni pukaja w tym czasie i przytulają? Udam, ze nie widze. Prawda jest taka, ze to było wygodne dla nas obojga. Gdyby nie było, to ktoś by walnal piescia w stol. Z milosci do mnie zgadzal się być zdradzany? Nie…. Czy to milosc pozwalac zebym szukala seksu gdzie indziej, co? Powiem ci jaki facet się na to godzi. Taki który nie ma sil odejść. Taki, który nie ma jaj zmierzyć się z własnymi problemami… tak przykro to pisać. (/ewsko ciężko. Ale tak postrzegam teraz meza. Jako faceta bez jaj.

Zaluje ze nie odeszłam przez narodzinami corki. Kocham moje dzieci nad zycie ale wiem ze gdyby nie one…. Ja bym z nim już dawno nie była. Nie byłoby mi zal. Po rpostu bym odeszla.

Tak, po seksie – wytlumaczylam to wcześniej.
Zal… nie jestem z nim chyba z zalu. Mysle, ze po prostu nie wyobrażam sobie rozpadu rodziny. Bez niedzieli wspólnej. Spacerow z dziecmi i zabaw. Bo rzeczywiście czas spędzony rodzinnie daje nam mnóstwo radości i satysfakcji a dzieciom pozwala prawdidlowo i szczęśliwie rosnąć…. Ja mam spełnienie na boku. Maz….no kij go wie w każdym razie nie narzeka. Nie jest szczęśliwy ale nie chce odejść. Być może dlatego tak trudno zrobić krok – rozwod. Bo na codzien jest tak…. Normalnie. Ja po prostu nie mogę z nim spedzac czasu sam na sam. I tego nie robie.

Nigdy nie wiedział z kim ani na jakich zasadach się spotykam. Żeby go więcej nie ranic zawsze mowie ze to tylko seks.

Matka i brat mowia, ze jeśli się rozwiodę, to on się zapije albo zabije – tak jest slaby. O rozwodzie mu wspominałam kilka razy już… ze może tak będzie lepiej. Za każdym razem było tak samo: może masz racje, pomysle. A jak już pomyslal to mowil „proszę cie dajmy sobie szanse, nie moglbym zyc bez ciebie, oszalalabym”. No to idziemy na terapie. Jeszcze raz. „Dobrze umowie nas”. No i tak umawia. Bez końca…. Ja już nie zamierzam…. Albo on przejmie inicjatywę w czymkolwiek albo nie będzie nic. Ja już swoje zrobiłam.

Kochanek ma trudna sytuacje. Jest po rozwodzie i również ma mnóstwo problemów. Tez dwoje dzieci. Wspomaga była zone bo tam tez sa rozne kłopoty. Jest emocjonalnie rozwalony, trochę jak ja. Jestesmy dla siebie ogromnym wsparciem ale w takim stanie i tak nieuporzadkowana sytuacja w glowie i zyciu nie bylibyśmy w stanie niczego razem budowac.

Jego wersja na 90% bylaby taka: kochałem ja bardzo, nadal kocham, chce być razem, ale ona nagle tak się zmienila… nagle zaczelo jej przeszkadzać ze mało seksu, zaczela więcej dbac o siebie i zdradzać. Ja wiem ze w ciążach było kiepsko bo ja miałem takie opory no ale wielu mężczyzn ma i jakos zony ich zaraz nie zdradzają. Zreszta większość malzentw ma rzadko seks. To już nie jest ten ogien co kiedyś. To normalne. A ona oczekuje motylkow  wbrzuchu…. Jest naiwna. Jest seksoholiczka. Dla seksu bylaby gotowa rozbic rodzine. Wciąż potrzebuje adrenaliny i nie potrafi zadowolić się spokojnym normalnym zżyciem, a powinna, bo to matka dzieci.

Tak by ci powiedział.

Troche tak....

Ja go nie potrafie zrozumieć….. tezmialam wiele wiele blokad. Ale trzeba w zyciu walczyc. Mamy jedno zycie… warto się postarać by było jak najlepsze. Dlaczego zrezygnowal z tej terapii….. bo???? Przecież z żadna kobieta nie ulozylby sobie zycia z takim podejściem do seksu…. Lepiej uciec udawac niż stawic czola.

Odczuwam wciąż. Zatracam siebie i mam wyrzuty sumienia. To mi towarzyszy każdego dnia. Znacznie rzadziej się uśmiecham niż kiedyś.

Powinnam sobie odpowiedzieć na pytanie: czy chce z nim zyc? Prote. Nie. Nie chce.
Dlaczego nie odchodzę? Ze względu na dzieci ni epotrafie zrobić tego kroku.
Wciąż mam nikla nadzieje, ze on się zabierze zas eibie. Przestanie pic, siegnie po telefon powie „jedziemy. W srody będziemy mieli terapie”. Powie: jedziemy dziś do sauny. Posiedzmy, pogadamy. Lub chce ci cos powiedzieć i pogadamy w końcu naprawdę szczerze.
Czasem mysle…. Ze tak niewiele by trzeba, żeby było znow dobrze. Ale on nic nie robi…. Jest jak w jakims letargu… niezdolny do walki. Ja już nie potrafie i nie cche go ciagnac. Ciagnelam go za sobą cale zycie. Bylam jego oparciem, ostoja, wspierałam go zachecalam. A gdy było naprawdę ciężko… nie było nikogo kto by mi pomogl. Musialam radzic sobie sama w najgorszych momentach, bo on był sparaliżowany strachem i stresem. Mysle ze to glownie spowodowalo ze mam dziś taka niechęć. Podswiadomie obwiniam go o to, ze w bardzo trudnych momentach nie był mezczyzna, tylko zyciowa piz/a…. i to ja musiałam nosic spodnie.
Zawsze ja. Ja musiałabym być silna. Ja musiałam walczyc. Mi nie wolno było plakac bo pzeciez „ty jesteś taka silna”. A może ja tez potrzebowałam się wyplakac… może naprawdę potrzebowałam przytulenia….seksu… a nie tylko wymagan abym była jeszcze twardsza i pomogla jemu w tej niezwykle stresującej sytuacji jaka jest na przykład porod… bo przecież to było takie ku&wa stresujące dla mojego biednego mezcyzzny…. Takich sytuacji wszelakiej masci było naprawdę sporo…. Za dużo.

Najwiekszym bledem było to ze pozwoliłam mu dos eibie wrocic w 2011 roku…. Nie byłoby dzieci i pewnie byśmy się rozstali nie rozbijając rodziny.
Z drugiej strony nie byłoby dzieci. Kocham ich ciesze się ze sa. Kolejym bledem były zdrady zamiast walniecie piescia w stol i rzucenie „idziemy na terapie”. Ale tak zrobiłam…. Bylam mloda. Rozgoryczona, wciekla. Przyjaciel się nawinal…. I tak wlasnie głupio się zaczelo.
Moja matka uważa ze w ogole pierwszym bledem było wiązanie się z nim „żeby się bezpiecznie poczuc”. Uwaza ze nigdy nie było dość chemii. Może tak…. Może tak było.

To było przypadkiem. Jak zwykle spakowałam się na basen. Powiedzial nagle: to pojade z Toba. (WOW). Odpowiedzialam ze pojade sama bo umowilam się z kims w saunie. Zapytal z kim. Powiedzialam ze z kolea z pracy. Na to padla pytanie czy go zdradzam.
Szczerze mowiac wtedy pooczulam ulge… długo zekalam az zapyta. Denerwowalo mnie ze wie, ze widzi ze wszystko jest nie tak, a pier/doli mi rano „kotku to co dzisiaj jajecznica?” Doprowadzalo mnie to udawanie do szalu. Ja bylam po prostu coraz bardziej nieprzyjemna.

To kompletny pat.. Ty chcesz w domu mężczyznę- On porzucił terapię.
Nie bardzo go możesz nakłaniać do zmiany, naciskać, prowadzić za rękę- bo wtedy weszłabyś w rolę mamusi- a to byłoby dla tego małżeństwa fatalne.
W jednym się mylisz- są kobiety które mamuśkują i dla których seks nie jest ważny- więc nawet jakby się nie zmienił, z którąś mógłby być szczęśliwy.
Jednak On może czuć się oszukany- bo On taki był jak jest- Ty pokazałaś swoje potrzeby.
Takie życie obok siebie jest bez sensu- rodzina nie może Cię szantażować że On sobie coś zrobi itd.
To nie tak, że Ty masz być naznaczona jako silniejsza- i trwać.. do kiedy? I widać, że nie masz do niego szacunku- przyjaciel, sąsiad na kochanka? To upokorzenie..
Dla dzieci, jak zauważyła Cyngli- to nic dobrego.
Dzieci są małe- myślisz, że jako nastolatki mniej to odczują?
Jak da się z nim dogadać, dogadujcie się na rozwód. No chyba że weżmie się za terapię i ją skończy.. w co wątpię.

Wybacz autorko ale Twoje odpowiedzi są nijakie a właściwie bardzo tendencyjne w skrócie - on jest zły. Uważasz że jesteś ok? nic sobie nie zarzucasz? Obwiniasz go że jest taki a nie inny. Ale wina leży po Twojej stronie, dlaczego? Przecież od dawna jeszcze przed pierwszym dzieckiem wiedziałaś że jest nie dobrze z waszym małżeństwem. I co zrobiłaś? zrobiłaś z niego ojca 2 dzieci. Po co ? W jakim celu? 1 dziecko jeszcze potrafię zrozumieć ale 2 dziecko? Przecież już w tedy go nie szanowałaś, nie kochałaś to po co? Zrobiłaś z nim 2 dziecko bo tego chciałaś tak samo jak chciałaś wziąć sobie kochanka i kolejnego i kolejnego... Tak samo tkwisz w tym "małżeństwie" - bo chcesz, bo jest Ci tak wygodnie. Oczywiście oficjalnie nie rozwodzisz się bo dzieci bo rodzina takie tam pitu pitu.

Masz 33 lata o jakich czaszach piszesz? jestem od Ciebie starszy i nie pamiętam tak "tamtych czasów".
Skoro w tedy potrafiłaś wytrzymać bez seksu to co się w Tobie zmieniło? dlaczego nagle stał się tak ważny że z drugiego człowieka zrobiłaś - w swoim umyśle -szmatę? Co się zmieniło że - podobno - kochającego mężczyznę znienawidziłaś?

Czyli jak się ustabilizowało to stało się ...nudno? Skoro wasze pożycie było tak bardzo bardzo udane to co się stało... że zrobiło się tak źle?

I nadal nie przejmujesz się jego uczuciami, usprawiedliwiasz siebie swoim mężem -on jest winny bo gdyby dawał mi to czego chcę to bym...i tak dalej. Na pewno on jest winny? to on pchnął i pcha Ciebie w ramiona mężczyzn? To jego wybór czy Twój?

Dlaczego ciągle siebie usprawiedliwiasz jego postępowaniem lub nie postępowaniem? dlaczego Ty oprócz zdrad niczego nie zrobiłaś?

Czyli miałem rację nie odchodzisz od niego między innymi z wygody - masz ciasteczko, jesz ciasteczko. Ciężko z tego zrezygnować. Mówisz ze jemu jest wygodnie - to dlaczego zaczął pić? za szczęścia? z radości?
Pytasz "Czy to milosc pozwalac zebym szukala seksu gdzie indziej" - a czy Ty z miłości szukałaś seksu z innymi? Czy w ten sposób okazywałaś miłość do męża?
Zadajesz pytania na które już znasz odpowiedzi a nadal je zadajesz i stoisz w miejscu.
Są faceci którzy nie mają sił odejść - bo za bardzo kochają, bo swoje szczęście uzależniają od konkretnej osoby, bo sa dzieci bez których nie wyobrażają sobie życia, bo rodzina, bo religia.... Są tacy faceci. I problem nie leży w tym facecie tylko w Tobie że to Ty nie potrafisz odejść i ze nie odeszłaś lata temu po 1 dziecku, za mim zaczęłaś pogardzać tym facetem.

jak już pisałem -wygoda, no masz i jesz ciasteczko.

To po co mu terapia skoro nawet nie udajesz że chcesz zmiany?

Czyli - wychodzę ale nie martw się to tylko sex- litościwa pani.

A dlaczego się rozstaliście?

I cały czas o tym mówię - to Ty popełniłaś błąd i Ty jesteś winna tego gdzie jesteś i kim jesteś. Mąż był i jest takim człowiekiem jakim był. To Ty się zmieniłaś - musisz to przyjąć do wiadomości jeśli chcesz iść dalej. To że go nazywasz bez jajecznym niczego nie zmieni co najwyżej upuścisz trochę pary.
Zrozum mała szansa żeby on się zmienił jesteście jak niebo(Ty) i ziemia(on) które czasem się stykają gdy pada deszcz. Ty byś chciała ciągle takiego deszczu a on ma wrażenie że się  topi. Gdybyście zostali przy seksie kilka razy w miesiącu pewnie byłoby ok ale Ty chciałaś więcej i on nie mógł Ci tego dać. Dlaczego? nie wiem, myślę że powinien zasięgnąć porady seksuologa, może viagra?
To że będziesz dla niego nieprzyjemna, kąśliwa, wulgarna, obojętna, niczego nie zmieni, utrudniasz i jemu i sobie życie.

I chyba dlatego tu jesteś, wiesz że nie postępujesz właściwie ale brniesz w to nadal - ciężko z tym skończyć. 

I Twój wybór kochanków - menda"przyjaciel", sąsiad, kolega z pracy. Musisz ich znajdywać tak blisko? Jeśli musisz nie możesz mieć jednego?
I żebyś zrozumiała nie chcę Ciebie obrażać lecz uświadomić że za swoje wybory odpowiadasz tylko Ty, jeśli jesteś zmęczona taką sytuacją to ją zmień a nie czekaj aż ktoś to zrobi za Ciebie.

Odnoszę wrażenie że Twoje postępowanie jest skierowane również na ukaranie. Tylko kogo każesz siebie czy jego?

Ale pitolenie. a może to on zniszczył życie autorce? tego kota można obracać ogonem jak komu pasuje.
Gość jest lebiodą i słabeuszem. Był taki od początku, z czasem niestety wszystkie deficyty eskalują. co robi teraz? Zero walki. Godności nawet. Jak ktoś wyżej zauważył, nie ma nawet jaj na to, by dać Autorce czerwoną kartkę.

Autorko trafiłaś do miejsca pełnego Robespierrów i panien d'Arc. Znalazłaś się w zero-jedynkowym świecie, gdzie wolno CI myśleć o sobie, tylko gdy dostajesz wpie.rdol w domu. Gdzie nie ma miejsca na Twoje potrzeby, chyba że jest to porno i masturbo, bo przecież to normalne, och, taka zdrada jest w porządku. Gdzie zalecą Ci obłudę, formalne zakończenie związku, zanim zaczniesz dbać o siebie. Jakby to miało jakiekolwiek znaczenie, kiedy emocjonalnie jesteś już w innym miejscu. Gdzie raz wziąwszy krzyż na plecy, musisz dźwigać go, aż polecisz twarzą w ziemię.

Nie potępiam Cię. Życie jest jedno. Zastanów się, jak chcesz je przeżyć, te ostatnie lata. Mogą być kolorowe. Albo szare, chociaż ktoś powie, że szary to też kolor.

Dostrzegam pewne analogie do tego jak jest u mnie. Jestem trochę taki jak Twój mąż, a Ty jesteś trochę taka jak moja żona. My jesteśmy właśnie w trakcie terapii. Drugiej. Poprzednia, rok temu nic nie dała.

Ło panie aleście się rozminęli w temperamentach - no kosmicznie. I efekty są jaki są. Wielu kochanków - też idziesz po bandzie. I jak facet ma to niby przełknąć? Jednego przyjaciela na boku - ok, ale tak... W miarę normalnego małżeństwa z tego oczywiście nie będzie, ewentualnie na zasadzie: hotwife i jej rogacz. Może by się facet odnalazł w takim układzie. Są tacy co tak lubią.

A dla mnie ten wątek wygląda jak jedna wielka prowokacja Zamień role w tej historii, zmienią się również osądy Tak bym powiedziała, Hrefi tylko w spódnicy

To ta piękna Helena powinna była mieć jaja (których brak zarzuca mezowi, co za paradoks!) i zamiast  dawać sobie w małżeństwie prawa których NIE miała - zakończyć je. Ale to standard że zdradzający są w stanie sobie wytłumaczyć, że po prostu musieli, no musieli skoczyć w ramiona kochanka. Nic nie usprawiedliwia zdrady i nie chodzi o bycie świętym czy cos. Chodzi o szacunek do drugiego człowieka. Bo nawet jeśli już jej kręcił jako facet - to pozostają wspólne wspomnienia, przyjaźń, szacunek i wspólne dzieci. I z racji tego trzeba być fair. Och zdrady są takie łatwe, fajne i przyjemne. Odrywają od nudy i rutyny, głaszczą ego, pozwalają na chwilę uwierzyć, że życie to motylki, potajemne spotkania, kradzione pocałunki, ckliwe smsy...A nie ta proza życia. A to, że pozostawiają zgliszcza, złamane życia - o tym zdrajca nie myśli już. Miałam dziesiątki okazji zdrady w małżeństwie i w kilku rzeczach mój mąż mi nie pasował, ale nigdy nie skorzystałam z okazji. Nazywamy to dojrzałościa.
I nie, święta nie jestem ale wiem czym jest zdrada i mam na jej zdanie krystalicznie czyste poglądy. Każdy kto widziałby moja córeczkę płacząca dziś jak tata odjeżdżał - miałby takie same...

Minął rok. Pytanie, czy Autorka poczynila jakieś faktyczne kroki w swojej sprawie, oprócz napisania tutaj gorzkich żali w intencji męża swego. Nie kupuję tak przedstawionej historii. Krzyczy mi tu olbrzymi egozim, bezwzględność i dawanie sobie prawa do decydowania w czyimś imieniu, ustalanie własnych zasad w niby wspólnym związku. Wydaje mi się, że największym problemem Autorki jest ona sama.

Im jestem starsza tym bardziej zastanawia mnie to jak człowiek może upaść, jak czasem mocno potrafi się uwikłać w swoim życiu a także uwikłać życie innych. Smutne to. Przegrali Wszyscy,przegrała Rodzina. Nachodzi mnie refleksja, że minęło mi niepostrzeżenie gdy odeszło pokolenie moich Dziadków,teraz odchodzi moich Rodziców.Nie zauważę kiedy przyjdzie czas na moje. Co będę czuć ,myśleć w ostatniej minucie mojego życia? Czego będę żałować?Kogo widzieć,czy ludzi którym wyrządziłam krzywdę? Dla tej ostatniej minuty warto nie krzywdzić ludzi.....